~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~ 13
ตอนที่ 13
Aom : Part
พอผมตอบตกลงซันไปเสร็จศัพท์เรียบร้อย ที่จะไปอยู่กลุ่มด้วย ซันก็พาพวกผมสามคนมาผสมโรงกับกลุ่มพวกซันอีกที และผมก็รู้ดีว่า ถ้ามา
อยู่กลุ่มนี้แล้ว
จะต้องเผชิญหน้าชะตากรรมกับใคร..........
"เห้ยพวกมึง หวา ต้อม ออม มาอยู่กลุ่มเราด้วย"
ซันเอ่ยปากบอกพวกทัด ขณะที่มาถึง
"สวัสดีจ้าหนุ่มๆ .... เราชื่อต้อมนะ" นังต้อมพอ
มาถึงก็เอ่ยปากแนะนำตัว อย่างดัดจริต
"ครับผม แต่ผมว่าไม่มีใครถามนะครับ" ทัดตอบสวนต้อมอย่างเจ็บแสบแสนสาหัส
ฮ่าฮ่า เป็นไงละมึง อีต้อม
เจอผู้ชายสวนเข้าบ้างละเป็นไง
"55555555" ทุกคนในกลุ่มหัวเราะออกมาพร้อมกัน จนทำให้อีกฝ่ายหน้ามุ่ย เป็นหมาหงอยไปโดยปริยาย พรางขมวดคิ้วจองมองไปหาเจ้าของประโยคเมื่อกี้
"ฟายทัด มึงก็ไปว่าเขา เขาก็อยากแนะนำให้เรา
รู้จักมั่งดิว่ะใช่มั้ยจ้ะต้อม" เฟริส์พูดแล้วหันไปหาต้อม
ต้อมพยักหน้าหงึกๆ เบะปากทำท่าอย่างคนจะร้องไห้ แหม มารยาเก่งเหลือเกิ๊น ไปอยู่ช่องสามเล่นละครหลังข่าวใหม่อีต้อม
ทุกคนยังหัวเราะกันต่อเนือง ขณะที่ผมเส่สายตา
ไปสะดุดกับ ดวงตากลมโตที่จองเขม็งเข็งกราว มาทางผมอย่างแบบไปลดละหึ คิดว่าออมคนเนียจะยอม จะไม่สู้หรอจ๊ะ บอกเลยนะว่าคิดผิด!!!!!!!!!
ผมตวัดสายตาจองปะทะอย่างดุเดือด พร้อม
กับยิ้มอย่างผู้ชนะส่งไป จนทำให้อีกคนคิ้วขมวด
ผูกกันเป็นโบว์กลับมา
หึ คงคิดว่าคนอย่างผมจะไม่สู้ไม่ต่อรองละสิ ก็ใช่ ถ้าเกิดมันเป็นเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่ สำหรับผมอีกแล้ว
ผมมองด้วยดวงตาอันพริ้มพราวราวกับเหยี่ยวจองอาหาร พร้อมที่จะเขมือบเหยื่อได้ทุกเมื่อตลอดเวลา และสิ่งที่ผมไม่คิดว่าอีกคนต้องเป็นฝ่ายหลบ
สายตาผมแทน พร้อมกับแสดงท่าทางไม่สบอารมณ์ออกมาให้เห็นอีกด้วย
"ออม เป็นอะไรรึเปล่าครับ เห็นเงียบนานแล้วนะ" ผมปรับสายตากลับมายังซันที่จับข้อมือเรียก ผมส่ายหน้าแสดงความบอกว่าไม่เป็นอะไร
"เธอ และเธออะ ชื่อไรหรอจ๊ะ" ทัดพอแซวต้อมเสร็จก็หันมาแซวหวาต่อ ที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนี
"หวา" หวาตอบไปแบบใสใส
"หึ๋ย~ อยากกินลูกหวาจังเลย" ทัดแซวหวาอีกครั้ง
พร้อมกับเฟริส์ที่หัวเราะคิกคักตามมาด้วย
"ลูกหวาไม่มีให้กินหรอกจ๊ะ มีแต่ตีนหวาไว้ให้อมเล่นๆ จะเอาไหมจ๊ะ" หวาตอบพรางแกว่งส้นตรีน
ไปมา จนทำให้ทัดกับเฟริส์หงายเงิบตามๆกันไปเลยทีเดียว
"โหดซ่ะด้วย5555" เฟริส์กับทัดพูดออกมาพร้อมกันพรางหัวเราะอย่างสบายอารมณ์
"ออมคร้าบบ " ทัดที่นั่งเก้าอี้ข้างซันหันมาเรียกผม
พร้อมส่งสายตากรุ้มกริ้มยักกระพริบถี่ๆมาให้ผม
ที่นั่งอีกด้านของซัน
ผมกำลังจะปริปากตอบทัด แต่ซันกลับชิงหันไปพูดกับทัดก่อน
"ไอ้สัส เมียกู" ซันหันหน้าไปหาทัด พร้อมพูดประโยคสั่นๆเบาๆที่ผมได้ยินไม่ชัดแค่ผ่านหูไปแว้วๆ
ว่า "ไอ้ซัส เซียนู" อะไรสักอย่างนี่แหละครับ
"ห้ะ...เมื่อกี้ซันพูดว่าไงนะ"
จนผมต้องถามซันกลับไปอย่างสงสัย ?
"อะ.อ๋อ..ซันบอกมันว่าซันอยากกิน "สลัด ปลาทู" นะ ก็เลยจะให้มันไปซื้อเย็นนี้นะ"
ผมพยักหน้าขึ้นลงแสดงถึงความเข้าใจ ผมไม่ได้ทักถ้วงต่อะไรมาก จน
"อ้าว จับกลุ่มกันเสร็จแล้วใช่ไหม ทีนี้ก็ให้ลูกๆ
หาสัตว์สงวนอะไรก็ได้ กลุ่มละหนึ่งอย่าง หกกลุ่มห้ามซ้ำกัน เอ้า..ชั่วโมงนี้แม่จะให้คิดวิธีการวางแผนทำโครงงานละกัน แล้วชั่วโมงหน้าออกมาพรีเซนต์ให้แม่ฟัง เข้าใจไหม งานชิ้นนี้ ยี่สิบคะแนน ไปแยกย้ายกันไปทำ"
เสียงอาจารย์แม่เอ่ยขึ้น พร้อมอธิบายคุณลักษณะของงาน แล้วสั่งให้แยกย้ายกันไปทำงาน
ซีกของทางกลุ่มผม แยกออกมาอีกด้านของมุมห้อง
ต่างคนต่างก็ออกความคิดเห็นว่าจะทำโครงงานเรื่องสัตว์สงวนของไทยตัวไหนดี
"เห้ยๆ...กูว่าเอาจิ้งเหลนดีไหมว่ะ แม่งงุงงิ้งดีวะสาด"
เฟริส์ออกความคิดเห็น5555 จิ้งเหลน กุละขำ
!!!ผัวะ!!!
เสียงฝามือกัมหันต์ของทัดฟาดฟันลงไปตรงกลางกบาลของเฟริส์อย่างเต็มกำลัง
"จิ้งเหลนพ่องงมึงเน่...ไอ้เฟริส์ จิ้งเหลนบ้านก๋งมึงเป็นสัตว์สงวนหรอไอ้สัส มึงนี่ เขาจะคุยกันเป็นงานเป็นการ
มึงนี่นอกเรื่องตลอดเลย สัส..........
เออแต่กูว่า จิ้งจก ก็ดีนะพวกมึง "
!!!!ผัวะ/ผัวะ!!!!
คราวนี้มาสองเด้งเลยครับ ทั้งเฟริส์ ทั้งซันเลย 555
ทุกคนในกลุ่มหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
"แห๊มเหี้ย... กูก็แค่คลายเครียดก็แค่เนียะ เล่นซะ
กูมึนเลยสัส" ทัดท้วง 5555มันก็สมควรที่จะโดนแหละครับ
"คลายเครียดพ่องงมึงสิ ถ้าหาไม่ได้กูจะฟ้องอาจารย์แม่
ว่ามึงไม่ให้ความร่วมมือไม่ช่วยแถมยังกวนอีก แม่งกลุ่มอื่นเขาไปกันยั้นไหนแล้วไอ่ห่า" เฟริส์พูด
"แง๊... ไอ้เหี้ยเฟริส์ทีมึงละจิ้งเหลนอะ" ทัดไม่มีทางยอม
"อ้าวไอ้สัส ก็กูไม่รู้จริงๆนี้หว่า กูเคยอ่านมา" เฟิรส์เถียงต่อ
"หนังสือเล่มไหนวะ บอกว่าจิ้งเหลนเป็นสัตว์สงวน กูจะไปเผาทิ้งแม่งตอนนี้แหละห่าา" ต่างคนต่างไม่ยอม
ผมนั่งขำศึกระหว่างจิ้งเหลนกับจิ้งจกที่ต่อล้อต่อเถียง
กันมาพักใหญ่ ที่ไม่มีสาระแม้แต่น้อย
จนรู้สึกได้ว่ามีคนมานั่งซ้อนหลังผม โดยเยียดขายาวขาว
มาแนบขาผมที่นั่งท่าขัดสมาธิ
พร้อมนำมือสอดเข้ามาระหว่างรักแร้ของผม แล้วจับผสานกันอย่างชิ้นเชิง คือง่ายๆนะครับ กอดผมอยู่นั้นแหละ
แต่พอผมหันไปก็ต้องตกใจ เพราะคนที่กอดผมจากด้านหลังพร้อมนำคางมาพิงไหลผมอยู่นั้นก็คือซันนั่นเอง
ผมหันกลับมามองเพื่อนๆที่กำลังคุยกันออกรสออกราวอย่างสนุกสนานเฮฮา ที่ไม้ได้สนใจมาทางผมกับซันแม้แต่น้อย จึงทำให้ผมโล่งใจทันที
แต่ก็ไม่วายที่จะลำบากใจ กับอีกสายตาคู่นึ่งที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี กำลังจ้องมองมาทางผมกับซันอย่างเขม็ง
จนทำให้สมองผมคิดอะไรสนุกๆขึ้นมาได้ทันทีหึ
ผมยิ้มส่งไปให้ยังอีกฝ่าย ที่ไม่มีทีท่าเส่สายตาไปทางอื่นเลยแม้แต่น้อย พรางไปจับมือกับอีกคนที่กอดอยู่ในแนวระดัยเอวผม กระชับให้แนบแน่นยิ่งกว่าเดิม แล้วหันไปยิ้มกับซันด้วยรอยยิ้มอันหวานฉ่ำจับใจเท่าทีจะทำได้ เหมือนยั่วอาร์ณไฟอีกฝ่ายให้ลุกสู้ แต่ดูหมือนว่าซันจะชอบและถูกใจที่ผมทำกริยาอย่างนี้มาก หึ ... เห็นหน้าสวยๆหวานๆใสๆแบบเนีย ถ้าร้ายแล้วร้ายถึงที่สุดนะจ๊ะ
ผมแค้นและเคืองที่เมื่อเช้านายนั้นหาว่าผมใช้กิเลศโรคะต่างๆ ให้ซันมาชอบผม ทั้งๆที่ผมไม่เคยขอให้ซันมารักมาชอบผมเลย แต่ก็นะ... ถ้าคิดยังงั้น ผมก็ทำให้ได้
เพราะผมไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของใครได้อยู่แล้ว
"แล้วกลุ่มเราจะเอาตัวอะไรดีว่ะ กลุ่มอื่นแม่งก็เอาตัวหลักๆเด่นๆไปหมดและ" ทัดพูดขึ้น ขณะที่ซันยังไม่มีทีท่าจะปล่อยมือที่ประสานอยู่กับเอวผมแม้แต่น้อย
"กูว่านกเงือกดีไหมวะ" นัดร่วมออกความคิดเห็น
"เออกูว่าก็ดีนะ พวกมึงว่าไงวะ" เฟริส์ร่วมต่อ
ทุกคนก็ต่างเออ ออ ห่อ หมกกันไปตามๆกัน จน!!!
"กูว่านกเงือกเนื้อหาแม่งซับซ้อนไปวะ เวลาพรีเซนต์มันคงยากไป"
เสียงปริศนาของอีกคน ที่ไม่เคยออกความคิดเห็นเลยตั้งแต่ต้นเรื่อง กลับมาออกความคิดเห็นอะไรตอนนี้
"เห้ยนานๆที ไอ้คุณชายจะออกความคิดเห็นเว้ย"
เฟริส์แซว
"หรอว่ะ แล้วมึงจะเอาตัวอะไรละ ไอ้เอ็ม" ทัดเอ่ยถาม
"กูว่า แรด ดีกว่าว่ะ เหมาะกับกลุ่มเราที่สุดและ พวกมึง
ลองคิดดูนะเว่ย แรดเนื้อหาก็หาง่าย ไม่ต้องอะไรมาก
ก็อีกแค่วิ่งตามผู้ชายไปวันๆ เอาหน่อไซร้ไปไซร้มายั่วตัวผู้ !!!! จะไปยากอะไรว่ะ"
กรื้ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!กรื้ดดดดดดดดดดดด
นายนั้นพูดไปมองผมไปพรางขยับปากเน้นคำว่า "แรด"ชัดๆ แสดงความหมายอย่างชัดเจน
แจ่มแจ้งว่ากำลังด่าผมทางอ้อมอยู่ ว่าผมเป็นสัตว์สงวนชนิดนั้นที่นายนั้นกำลังเอ่ยถึง ผมพยายามเก็บอาร์มณให้เป็นปกติที่สุด ทั้งๆที่ในใจอยากจะเข้าไปต่อยปากหมาไม่รับประทานของนายนั้นสุดจะทน เกิดมาพ่อกับแม่ของผมยังไม่เคยว่าผมเสียๆหายอย่างนี้มาก่อนเลย แล้วนายนั้นเป็นใครถึงมาว่าผมอย่างนี้ ผมยอมไม่ได้ อร๊ายยย
"เออใช่ๆ กูว่าเนื้อหาแม่งก็หาง่ายดีนะเว้ย แต่คำว่าแรดมึงนี่เน้นเหลือเกินนะ " เฟริส์พูด เห็นดีเห็นชอบซะเหลือเกิ๊น
"นั้นสรุปตกลงเอาแรด" ทัดเสริมต่อ กูไม่ยอม!!!!!!!!
ผมหันกลับไปมองอีกฝ่ายอีกครั้ง
ด้วยสายตาพิฆาต แต่สิ่งทีทำให้ผมเจ็บใจยิ่งไปอีกก็คือ สายตาที่อีกฝ่ายส่งมาพร้อมกับรอยยิ้มอย่างกริ้มเกรยอย่างผู้ชนะ นี่ผมพลาดท่าให้นายนั้นอีกแล้วใช่มั้ย
อึ๋ย ~ !!!! ผมไม่ยอม!!!!!!!!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป ...................................................
ขอบคุณครับ แรดเป็นสัดว์สงวนจริงๆอย่ายอมนะแรดๆๆๆๆ สนุกมากครับ ไว้มาต่ออีกนะ {:5_120:}ขอบคุนครับ{:5_124:} ขอบคุรครับ มาต่อเร็วๆๆๆ ;P:victory: ขอบคุณครับ :kiss::lol ชักสนุกขึ้นเรื่อยๆ นะคับ ขอบคุุนครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณคับ ขอยคุณมากครับ
เนื้อเรื่องสนุกมาครับ ขอบคุณมากนะครับ ลูกซันสู้เขา ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ได้มาอยู่ใกล้ชิดกันล้าวววว โห แรดดดด
หน้า:
[1]
2