~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~ 14
ตอนที่ 14
เวลาผ่านมาจนถึงคาบที่สี่ ไกล้จะได้เวลาพักเที่ยงแล้ว ชั่วโมงนี้เป็นวิชาคณิตศาสตร์ อาจารย์สอนเสร็จแล้วจนมีงานสั่งให้ทำให้ส่งภายในชั่วโมงนี้
หึมีใครผู้ใดไม่ส่งเป็นอันต้องเจอหวายมหัตน์อันยาวเรียวของอาจารย์ท่านแกเป็นแน่
"เสร็จซ่ะที" ผมขยับปากกาขึ้นเพื่อแสดงว่าเป็นอันการเสร็จเรียบร้อย
"มึงๆ เอามาให้กูลอกมั่ง" อีต้อมสะกิดผม
"เออๆ เร็วๆนะมึงกูหิวข้าวแล้ว" ผมพูดพร้อมยื่นสมุดงานให้มันลอก
"เออๆ " มันรับไป แล้วรีบกูรีกูจอ ลอกงานอย่างรวดเร็ว
ผมนั่งรอมันลอกการบ้านจนรู้สึกว่าตัวเองปวดฉิ้งฉ่อง
ขึ้นมาอย่างกระทันหัน
"ปวดฉิ้ง..วะมึง" ผมหันมาบอกต้อมขณะที่มันกำลังก้มหน้าลอกงานอย่างขมักเขม่น
"หรอ ไปดิ กูไปเป็นเพื่อน" ต้อมพูดไปหน้ายังก้มข้อมือก็ขยับเขียนงานไป
"ไม่ต้องอะ มึงลอกไปเถอะ เดียวงานก็ไม่เสร็จ
กูไปกับอีหวาเอง"
ผมบอกมัน เห็นแล้วสงสาร รู้ว่าตัวเองงานไม่เสร็จแล้วจะโดนตี ยังจะมีน้ำใจงามอาสาไปเป็นเพื่อนอีก เฮ้อออ
ผมพูดเสร็จหันไปทางหวา ที่นั่งอยู่ด้านหน้าผม อีนี่ก็อีกตัว
นั่งก้มหน้าตั้งหน้าตั้งตาลอกหยิ้กๆจนผมรู้ปลงชัดแจ้งแดงแจ้แล้วว่ากูต้องไปคนเดียว !!สินะ
ผมขออนุญาตอาจารย์ประจำวิชา ก่อนที่จะลุกแล้วเดินลงมาเพื่อมาเข้าห้องน้ำชายใต้อาคาร ที่ปรอดโปร่งผู้คนให้เห็นแม้แต่น้อย ผมเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าได้ยินเสียงฝีเท้าของคนกำลังเดินตามเข้ามาทางด้านหลัง
ผมไม่ได้เอะใจอะไรก้าวฝีเท้าเดินต่อไปคงจะเป็นคนที่มาทำธุระเหมือนกัน จนผมคิดแล้วว่ามันไม่ใช่
"เห้ยๆ เข้าห้องน้ำผิดหรือเปล่าครับ...คุณ คน สวย..."
เสียงทุ้มใหญ่เอ่ยขึ้นจากด้านหลัง จนผมหยุดเดินแล้วหันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้น
นึกไว้ไม่มีผิด เสียงนี้จะเป็นเสียงของใครได้ ถ้าไม่เป็น
ของนายปากปีจอ
"ของเธอ อยู่ฝั่งโน้นไม่ใช่หรอครับ" นายนั้นพูดไปพร้อม
ทำหน้ากวนteen ที่หมายความว่าให้ไปเข้าห้องน้ำหญิง
ที่อีกฝั่งของอาคาร
"เอ๊ะๆ ลืมไปพวกอย่างเธอคงจะมีห้องน้ำส่วนตัว แต่คงไม่ใช่สิ เพราะเขาไม่ได้สร้างห้องน้ำไว้ให้พวก `ผิดเพศ`อย่างเธอใช้" กกกกกกกกกกรื้ดดดดดดดดด(ในใจ)
ผมไม่สนใจคำพูดของนายนั้น เพียงแต่ส่งยิ้มให้อีกฝ่าย
ถึงตอนนี้ในใจมันจะโมโหแค่ไหนก็ตาม ผมก็ต้องสงบสติอารมณ์ให้อยู่ ผมหันหลังเตรียมจะก้าวเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจ
แต่อีกฝ่ายดันวิ่งมาจับข้อมือผมแล้วแทรกตัวเข้ามาภายในห้องน้ำ ก่อนที่จะดึงให้ผมตามเข้ามา แล้วกดล็อกประตูอย่างชำนาญการรวดเร็ว พร้อมกระชากตัวผมให้หันหลังกลับจนแผ่นหลังของผม ชนเข้ากับแผงอกที่แข็งจนสัมผัสได้ของของนายนั้น พรางสอดมือเข้ามารวบเอวผมจนหายใจไม่ออก ไม่ต้องสงสัยกันหรอกครับ เพราะตอนนี้มันกำลังกอดผมอยู่ อร๊ายยยย!!!
" ชะ ! ช่วย .... งื้อออออออ!!!"
ผมกำลังจะอ้าปาก ขอความช่วยเหลือจากคนภายนอก
แต่มันเร็วยิ่งกว่าลิง เอามืออีกข้างปิดปากสวยของผมทันที ตอนนี้สิ่งที่ผมทำ คือดิ้นอย่างเดียว
"อยู่เฉยๆ ดิว่ะ !!" เฉยพร่อมมมม มึงสิ สัสปล่อยกู
" อ่อย... อ่อยยอ่ะ....." ผมพูดไม่รู้เรื่องเพราะมันปิดปากผม
อยู่จนทำให้เสียงที่พูดออกไปเป็นอย่างนั้น
"ห๊ะ ..อ่อย อ่อยก็อ่อย" !!!! ไอ้เหี้ยยยยย กูบอกว่าปล่อย
ไอ้สัส
ผมส่ายหน้าหยิ้กๆ แสดงให้อีกฝ่ายรู้ว่า ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แล้วพูดใหม่
" อ่อย " ผมพยามยามพูดเสียงชัดๆอีกครั้งให้นายนั้นเข้าใจ แต่มันกลับเป็นไปอย่างเดิมแง่ งงงง
" เอ้าา ก็อ่อยสิ รอไรล่ะ" แฮ่รแงร่ !!! กูอยากตาย ไอ้เหี้ยเอ๊ยยย
" อ่อยยย .... "
ผมเบ้หน้าจะร้องไห้ ขอบตาเริ่มมีน้ำใสใสเปริกขึ้น
"ถ้าปล่อยแล้ว ต้องไม่โวยวาย พูดอะไรก็ฟัง เข้าใจมั้ย
แต่ตอนนี้หยุดดิ้นก่อน "
ผมเบ้ปากพยักหน้าหงึกๆ พร้อมหยุดดิ้น เชื่อฟังอย่างดี
อีกฝ่ายทำตามที่บอก ละมือออกจากปากผมที่ปิดอยู่ ล่ะ.. ละ แล้ววว
"ละ ล่ะ...แล้ววว" ผมก้มมองมือที่อีกคน รวบเอวผมอยู่แน่น
ผสานกันกันอย่างชั้นเชิง ไหนบอกว่าจะปล่อยไงเล่า!!!!!
"ไม่ปล่อย......" อีกฝ่ายตอบกลับมา งื้อออ!!!
"นายเป็นบ้าอะไรเนีย" ผมพูดออกไป ทั้งๆที่หน้าของผมกับนายนั้นจะผสานรวมกันเป็นหน้าเดียวอยู่แล้ว และมัน
แดงขึ้นสีจวนจะระเบิด จนผมสัมผัสได้
อย่าเอาหน้าเข้ามาไกล้แบบนั้นเส้! ไอ้บ้า!
"อย่าลืมสิ เมื่อเช้าเธอยั่วฉันเองนะ ทีตอนนี้ทำไมกลับไม่กล้าเอาซะละ เมื่อเช้ายังไม่เสร็จเลย ทำต่อสิ"
กรรมกูแท้ๆ ไม่น่าเลยกู ปรับนาฬิกาย้อนเวลาไปได้มั้ย
"โทษทีนะ ถ้าเกิดการกระทำของฉันมันทำให้อารมณ์กระตุ้นนายอยากขนาดนี้ ฉันแนะนำให้ไปใช้อุปกรณ์ช่วยแทนดีกว่านะ" ผมพูดพร้อมกับดิ้นไปมา
" หึ คิดอะไรผิดไปรึเปล่า ฉันไม่เคยมีอารมณ์ร่วมกับรสนิยมทางเพศแบบเธอหรอกนะ คิดแล้วมันหน้าสมเพช
มากกว่า คือฉันไม่ได้ชอบพวกผิดเพศอย่างเธอซะหน่อย
อย่าตีความว่าฉันอยากได้อยากร่วมรักกับเธอ" อึ้งงงๆๆ
"ถ้าไม่ได้มีรสนิยมทางนี้ ก็ปล่อยมือที่ กอด ออกสิ"
หึ นิ่งทำไมละ อึ้งหรอ
ผมพูดพรางเน้นเสียงคำว่ากอด ให้อีกคนได้รับรู้ว่ากำลัง
ทำอะไรอยู่ ทั้งๆปากบอกว่าไม่ได้ชอบรสนิยมทางนี้ แต่มือกลับกอดเอวกูแน่น
เกลียดเพศที่สาม แต่การกระทำกลับบ่งบอกคนละทิศคนละทางแบบเนียใช่ที่ไหนกัน
ผมจองตาผสานกับตาของอีกคนอย่างท้าทาย จนอีกคน
หลบสายตา แล้วเส่ไปทางอื่น พร้อมปล่อยมือที่เกาะกุม
จากแนวระดับเอวผมออกผมจัดเสื้อนักเรียนที่ตอนนี้มันยับยู่ยี้ไปหมด แล้วปลดลูกกลอนประตูก้าวฝีเท้ากำลังจะเดินออกโดยไม่สนใจอีกคน
"เห้ย เดี๋ยวก่อนดิ !" ผมเดินออกไปพ้นปากประตูแล้ว
แต่ถูกมือของอีกคนตวัดจับไว้อีกครั้ง
"ปล่อย... ถ้าคิดว่าเพศที่สามมันแย่มันด้อยขนาดนั้น ก็อยากมาจับให้เพศสภาพของนายเปรื้อนเลย"
ผมพูดพร้อมสะบัดข้อมือแรงๆ ให้หลุดจากการเกาะกุมของอีกฝ่าย แล้วกดแรงปิดประตูเสียงดังใส่อีกคนที่อยู่ด้านใน ก่อนที่จะเดินขึ้นมายังห้องเรียน
....................................................................................
ผมเดินขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์นัก จนอีนังเพื่อนสองตัวถามไถ่
"เอ้าา...เป็นห่าไรว่ะ ขี้ไม่ออกเหรอมึง" ต้อมถาม
ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่ส่ายหน้าแสดงว่าไม่มีอะไร
"งานเสร็จแล้วเหรอ กัดกูเนีย " ผมถามมันกลับไป
"อืม..เสร็จแหละ เออ เมื่อกี้ซันมาถามหามึงด้วยแหละ"
"เหรอ.. ถามว่าไงอะ" ผมถามมันกลับ
"ถามว่ามึงไปไหน กูบอกว่า มึงไปห้องน้ำเดียวก็คงขึ้นมา" เอ๊ะ .. ถามหาทำไมของเขาน่ะ
"เห๊อะ.. มึงมีอะไรถามเจ้าตัวเองล่ะกัน มานู้นละ" ต้อมพูดพร้อมเตผิดหน้าไปอีกด้าน เจ้าของบทสนทนาที่ผมกับต้อมกำลังพูดถึงกำลังเดินดิ่งมาหาผม พร้อมด้วยรอยยิ้มเท่ๆ
ที่ใครๆเห็นแล้วก็ต้องหล่อมละลายไปตามๆกัน
"ไปกินข้าวกัน ดีกว่าครับออม" พอซันมาถึงก็เอ่ยปากชวนพวกผมไปกินข้าว
"แหม๊แหม่ซัน.. มาถึงก็ชวนออมมันเลยนะ ที่นี้เรากับอีต้อมก็ส่วนเกินอะดิ" หวาพูดแหย่ซัน ทำท่าน้อยจิตน้อยใจ
"งั้นไปกินข้าวกันครับ หวาต้อม" ซันรีบพูดแก้ เพื่อไม่ให้
หวากับต้อมน้อยใจ
"จ้า สุดหล่อ แต่เดี๋ยวรอแม็กแป๋ปนึงนะ" หวาพูดพร้อมชะโงกหน้าหาแฟนหนุ่ม
"ซันมากินข้าวกับพวกเราด้วยหรอ" ผมถามซัน เพราะปกติ
ซันจะกินข้าวกับกลุ่มแก๊งค์ประจำ
"ครับ อยากมากินกับออมบ้าง" ซันพูดพร้อมยิ้มตาหยี้
ดูแล้วน่ากัดน่าฟัดซ่ะจริงๆ
" อิจโว้ยยย" ต้อมแซว
พอสักพักแม็กก็มา
"ตัวเอง ทำไรอยู่ เค้ารอน๊านนาน" ครับ พอผัวมาบทตอแหลก็ออก อีหวาเอ๊ยย สวยละกลุ่ม
"เค้าก็ทำงานอยู่แหละ พึงเสร็จเนีย" แม็กพูดพร้อมมองมาทางผมกับซันที่ตอนนี้ จับมือผมอยู่ แถมมองมาด้วยสายตางงๆ เหมือนไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง
"เอ่อ แล้วนี่ใครหรอ?" แม็กมองผมกับซันสลับกันไปมา
แล้วหันมาถามพวกผมอย่างสงสัย
"หวานใจออมมันนะ" หวาพูดพร้อมยิ้มพยักหน้าแบบรู้กันกับต้อม
"ไม่ใช่ๆ คนรู้ใจออมมันต่างหาก วิ้ดวิ้ววว555" ต้อมไม่วายแซวอีกคน กับหวาพร้อมใจกันทำเสียงล้อเลียนแล้วหัวเราะออกมา
แม็กหันกลับมามองผมด้วยสายตาอย่างไม่พอใจ
ขณะที่ตอนนี้ ซันเอาแต่ก้มหน้าหลบความอายกับอาการเขินจัดที่แสดงออกจนแดงกล่ำบริเวณต้นคอขาวอย่างเห็นได้ชัด
"ป่ะไป.. กินข้าวกันเถอะครับ" ซันรีบตัดบทด้วยน้ำเสียงขาดๆหายๆ ก่อนที่จะเงยหน้ามายิ้มให้ผมอย่างเขินๆ แล้วจูงมือผมให้ก้าวเดินตาม
เราห้าคนเดินมายังโรงอาหารที่เต็มไปด้วย นักเรียน
ทั้งมอต้นมอปลายรวม๒พันกว่าคน ที่เดินต่อคิวกันซื้ออาหารกลางวันอย่างชุลมุน
พวกเรามาหยุดอยู่ตรงโต๊ะที่ว่างปราศจากคนนั่งแม้สักคนเดียว
"หื๊ม กูเห็นแล้วปวดหัววะ" ต้อมสัมทบ หนักใจกับนักเรียนที่เดินกันให้จ้าละหวั่นไปมาอย่างหน้าปวดหัว
"เออเหมือนกัน" หวาร่วม
"ออมเอาไรครับ เดี๋ยวซันไปซื้อให้" พอผมนั่งเสร็จ ซันก็
เอ่ยปากถาม พร้อมเตรียมตัวจะลุกออกไป
"เดี๋ยว ออมไปเองดีกว่า ลำบากซันเปล่าๆ" ผมพูดพร้อมลุกขึ้น แต่ซันกลับกดไหล่ให้ผมนั่งลงไปอีกครั้ง
"ไม่เอา อย่าดื้อสิครับ ซันไปเอง" ซันไม่มีทีท่าว่าจะยอม
ง่ายๆ
"งั้น เอาข้าวผัด" ผมส่ายหน้ากับความไม่ยอมของซัน
จนบอกไป พรางก้มหยิบตังค์ในกระเป๋ายืนให้ซัน
"หยุด ถ้าหยิบออกมา ซันโกรธจริงๆด้วย" ซันพูดแล้วยู่หน้าขึ้นอย่างคนท้าทาย จนผมต้องชักมือเก็บอย่างเลี่ยงไม่ได้
"เอาน้ำอะไรครับ" ซันถามต่อ
"น้ำแดงครับ" ผมตอบ
"ครับผม รอแปปนึงน้า" ซันยิ้มที่ชวนจวรละลายอีกแล้ว
ก่อนที่จะเดินออกไป
"โอ้ยย... ทำบุญด้วยอะไรวะมึง" ต้อมหันมาพูดกับผม
"ดอกไม้ ธูปเทียน สังฆทาน" ผมตอบกลับไป แบบเอาฮา
"ย่ะ ... ดอก " 5555 เอ้า ก็มึงถามกูกูก็ตอบความจริงแล้วนี่ไง
" ตัวเองป่ะ ซื้อข้าวกันดีกว่า" หวาชักชวนแม็ก
"ตัวเองไปซื้อให้เค้าหน่อยสิ เค้าปวดขาอ่ะ" แม็กตอบพร้อมจับขาตัวเอง ทำหน้าเหย่เก
"หรอปวดมากมั้ยอะ ตัวเองนั่งเฉยๆนะ เดี๋ยวเค้าไปซื้อเอง" หวาพูดอย่างเห็นใจแฟนหนุ่ม ที่ทำการแสดงได้ยอดเยี่ยมกระเทียมดอง หืม เป็นใครๆก็ดูออก แกหน่อแกหวา หลงกลแม็กมันแล้วมิล่ะ
"ไปอีต้อม" หวาหันมาเรียกต้อม ก่อนที่จะเดินออกไป
พอสองคนเดินออกไปได้สักระยะ แม็กก็เอ่ยถามผมขึ้น"ไอ้คนนั้น แฟนออมหรอ" ผมหันไปหาเจ้าของคำถามที่ถามมา แต่แค่อยากรู้ว่า จะยุ่งอะไรกับเรื่องของผมนักหนา
"ตอนนี้ไม่ใช่" ผมตอบกลับไป พร้อมจ้องหน้าแม็กไปด้วย
" .................. " แม็กทำท่าไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูด
"แต่ตอนหน้าไม่แน่!" ผมพูดประโยคหลังต่อ จนทำให้คน
ตรงข้าม หน้านิ่วคิ้วขมวด
โปรดติดตามต่อนต่อไป...................................................
ขอบคุณครับผม{:5_130:} {:5_119:}ขอบคุนครับ มาเร็วๆน่ะครับ{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ บทยั่วของเธอนี้มันเหลือร้ายจริงๆๆ ขอบคุณครับ รีบมาต่ออีกนะ กำลังสนุก ใครก็อยากได้อยากได้ออม5555 :lol:victory: ขอบคุณครับ ;P:kiss:
ขอบคุนครับ ขอบคุณคับ รีบมาต่อโดยเร็วเลออ รีบมาต่อโดยเร็วเลออ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ... รักหลายเส้า มากครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณมากๆครับ
หน้า:
[1]
2