~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~ 16
ตอนที่ 16Mam : Part
ผมพูดแรงกับเธอเกินไปรึเปล่า...........
คำพูดที่ทำให้เธอเข้าใจผมผิด....................
ผมแค่อยากจะบอกกับเธอว่า ผมไม่เคยเกลียดหรือไม่
ชอบเพศที่สามอย่างที่เธอคิดเลย.....ผมรักเสียด้วยซ้ำ...
เนื้อนิ่มๆขาวๆเหมือนเด็กทารกน้อยที่ผมได้สัมผัส กับกลิ่นหอมอ่อนๆจากซอกคอขาวอมชมพู พร้อมด้วยแววตาคู่กลมสวยปริมไปด้วยน้ำใสใสที่เอ่ออยู่ภายในขอบกั้น หันมามองผมอย่างสั่นไหว แพขนตางอนยาวที่กระพริบลงอย่างถี่ๆ รวมไปด้วยริมฝีปากชมพูชุ่มชื้น จนผมเกือบจะอดใจตัวเองไม่ไหวที่จะก้มลงไปสัมผัสกับมัน อย่างตามใจต้องการได้
"ปล่อย... ถ้าคิดว่าเพศที่สามมันแย่มันด้อยขนาดนั้น ก็อยากมาจับมาต้องให้เพศสภาพของนายเปรื้อนเลย"
ปากที่นำพาความซวยมาให้ผม พร้อมกับสมองที่มันไม่ได้ประมวลผลคิด เผลอพรั่งพรูหลุดวาจาการดูถูกสตรีเพศของเธอออกไปโดยไม่ได้ตั้งอกตั้งใจ จนทำให้เธอเข้าใจผมผิด เช่นเดียวกับตอนนี้ เธอคงจะเกลียดผมเข้าไส้ไปแล้ว
แค่อยากจะบอกกับเธอว่า ผมขอโทษ...
ผมยืนตระหนักเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่ภายในห้องน้ำคนเดียวอย่างเงียบๆ ว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันมากเกินไปหรือเปล่า ที่ไปพูดดูถูกดูหมิ่นเหยียดเพศที่สามของเธอด้วยคำแรงๆอย่างนั้นก่อนที่ผมจะเดินออกจากห้องน้ำ
แล้วเดินขึ้นมาเรียน ด้วยอาการของคนจิตใจเหม่อลอย
"ไอ้เอ็ม"
"......................" เงียบ
"ไอ้คุณชายเอ็มค้าบ"
"......................." กริบ
"เห้ย! ไอ้เหี้ยเอ็ม!!"
"ห๊ะ!.. อะไรว่ะ"
ผมหลุดจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงไอ้เฟริส์เรียกผมเสียงดัง
"เป็นห่าไรว่ะ ปล่อยให้กูเรียกอยู่นั้นแหละ แม่งใจลอยไปยั้นไหนแล้วก็ไม่รู้ " ไอ้เฟริส์พูดกับผมอย่างหัวเสีย
"เออ มีเหี้ยอะไร" ผมถามมัน
"ไปแดกข้าวกัน กูหิวจะตายห่าอยู่แล้ว เหม่งแม่งปล่อย
ช้าฉิบหาย" ไอ้เฟริส์พูดพร้อมบ่นนินทาอาจารย์ประจำวิชาคณิตที่ปล่อยช้าจนกินเวลาพักเที่ยงไปหลายนาที
"เออ ตีเจ็บเหี้ยๆ แม่งจะล่อให้ตายเลยรึหง่ะ อู้ย ซื้ดด.. ซู้ดด.." ไอ้ทัดเสริมอีกคน พรางเอามือสองข้างถูก้นไปมาซู้ดปาก ด้วยอาการเจ็บแสบ
"สมแล้วแหละ มึงไม่ส่งงานเอง" ไอ้นัดเปรยอย่างสะใจ
"ไม่ต้องมาปากดีเลยไอ้เหี้ยนัด มึงไม่ให้กูลอกเอง ไอ้สัด"ทัดชี้หน้านัดเถียงต่อ
"เอ้า ไอ้ทัดกูก็ทำอยู่มั่งเหอะ" ไอ้นัดไม่ยอม
"พอๆเลิกๆ มึงสองตัวไม่ใช่หมานะเว้ย กัดกันทำห่าไรวะ" ไอ้ซันพูดแยกไอ้ทัดกับไอ้นัด
"ไปกันเหอะเหี้ย เดี๋ยวกูว่า แม่งได้แดกตีนแทนข้าวแน่เลยวันนี้" ไอ้ป่านร่วมสนทนา ก่อนที่พวกผมจะลุกขึ้นกำลังจะเดินออกจากห้อง
"แล้วมึงจะไปไหนว่ะ ไอ้ซัน" ผมเอ่ยถามไอ้ซัน
ที่กำลังเดินแยกกลุ่มออกไปอีกด้าน
"เออ ไม่ต้องรอกูน่ะ ไปกันเลย กูไปกินข้าวกับออม"
กับออม.......
ทำไมเวลาผมได้ยินชื่อนี้ทีไร จิตใต้สำนึกผมมันบอกว่ารู้สึกผิดทุกที ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ก็คงจะดี
"เห้ย พวกมึงคิดเหมือนกูมั้ย เดี๋ยวนี้ไอ้ซันแม่งติดออมแง่กเลยว่ะ" ไอ้เฟริส์พูดขึ้น ทำให้ผมที่นิ่งอยู่สักพัก หันมามองหน้ามันทีนที
"เอ้า ไอ้เหี้ยเฟริส์ มึงนี่ก็พูดแปลกๆ คนกำลังจะเป็นแฟนกันก็ต้องเอาเวลาใสใจกัน อยู่ด้วยกัน คอยเทคแคร์กันสิว่ะ" ไอ้ป่านตอกเฟริส์กลับ
เป็นแฟนกัน....
เจ็บ..........
เหมือนมีมีดเล่มโต พุ่งเข้าหาผมเสียอย่างดื้อๆ จนมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บๆอยู่ตรงกลางอกด้านซ้าย ผมไม่สามารถหาคำตอบได้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร ที่เวลาไอ้ป่านพูดประโยคนั้นออกมา มันถึงตอบสนองอะไรกับผมมากมายขนาดนี้ ตอนนี้ผมกำลังเป็นอะไรหรือเปล่า ผมกำลังจะเสียอะไรไปอย่างหนึ่งในชีวิตใช่ไหม
ใครรู้โปรดบอกผมที.............
............................................................................
ร่างของคนตัวเล็กที่ตั้งใจฟังอาจารย์สอนอย่างใจจดใจจอ พร้อมกับก้มสลับเงยเขียนจดบทเรียนเป็นระยะๆ พรางหันมาคุยกับเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มคลี่อย่างสดใจชั่งเป็นภาพที่น่ารักชวนอดใจกรายริมฝีปากยิ้มจะอยากไหว เช่นเดียวกับเพื่อนสนิทของผมที่นั่งข้างๆเปรยมองยิ้มเชยชมเธอ
ไม่แพ้ผมเช่นเดียวกัน
กริ้งงงงง.....กริ้งงงงงงง........ กริ้งงงงงงงง...........
ภาควิชาเรียนสุดท้ายจบลง พร้อมกับเสียงสัญญานบ่งบอกว่าการเรียนของวันนี้จบลงแล้ว
"ไอ้เอ็ม มึงไปรอที่สนามก่อนเลยน้ะเว้ย เดี๋ยวกูตามไป"
ไอ้ซันหันมาบอกผมข้างๆ พร้อมกับเก็บสมุดหนังสือเข้ากระเป๋าอย่างรีบรน
"แล้วมึงจะไปไหนว่ะ" ผมถามมันกลับ ทั้งๆที่ในใจผมรู้คำตอบอยู่แล้วว่ามันจะตอบกลับมาว่ายังไงแค่ถามให้เจ็บเล่นๆเฉยๆเท่านั้นนะครับ
"กูอยู่เป็นเพื่อนออม แป๊ปนึงนะ" ฮ่ะ.. ฮ่ะ.. มึงมันโง่ไอ้เอ็มรู้คำตอบอยู่แล้วยังจะถามมึงมันโง่....
"ดูมึงรักออมมากเลยเนอะ" ผมกลั้นใจถาม ทั้งๆในใจ
ตอนนี้มันปวดระบมไปหมดแล้ว
"รักดิวะ รักมากด้วย กูไม่สนหรอกนะเว้ย ว่าใครจะมองกูยังไง จะหาว่ากูผิดเพศหรือเปล่า แค่กูขอได้รักเขา
ทำให้เขามีความสุขที่ได้อยู่กับกูก็พอแล้วว่ะ"
มันหันมาพูดกับผม ก่อนจะเส่ไปมองคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มที่ออกมาจากใจ จนผมสัมผัสมันแทนได้
เจ็บ...
อกข้างซ้ายของผมตอนนี้ มันคงช้ำระบม ยากที่จะเยียวยาให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมปกติอีกแล้ว ในสมองยั่งคิดเสมอว่าทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บ รู้สึกปวดขนาดนี้
ผมได้แต่นั่งนิ่ง หันหน้าไปอีกทาง จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จน
"เอองั้นกูไปก่อนนะไอ้เอ็ม โค๊ชลงสนามโทรบอกกูด้วย"
ไอ้ซันหันมาบอกผม พร้อมกับลุกขึ้นสะพายกระเป๋า แล้วเดินไปหาคนตัวเล็กที่คลี่ริมฝีปากยิ้มคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน
"ไอ้ซันมันไปไหนว่ะ ไอ้เอ็ม" ไอ้ทัดถามผมที่อยู่อีกด้านของโต๊ะ
"มึงก็รู้อยู่แล้ว จะถามกูทำไม" ผมตอบมันไปอย่างเสียอรมณ์
"เอ้าไอ้ห่า ถ้ากูรู้แล้วจะถามมึงมั้ยครับไอ้คุณชาย" มันเถียงกลับ
"จะไปหาใครได้ ถ้าไม่ใช่เมียตุ๊ด สุดที่รักของมัน" ผมพูดพรางเส่สายตาหันไปมองอีกด้านที่คนตัวเล็กกำลังปริปากยิ้มคุยอยู่กับเพื่อนสนิทผมอย่างออกรสออกราว ก่อนที่จะลุกแล้วเดินตีคู่กันออกไป จนผมเห็นแล้วก็เกิดพรั่งปากหลุดหมั่นไส้เป็นไม่ได้ พร้อมกับไอ้ทัดที่ส่ายหน้าให้ผมอย่างระอา
"เห้ยพี่ๆ วันนี้งดซ้อมนะ" ขณะนั้นเอง ไอ้นาฟเด็กในทีม
ก้าวฝีเท้าวิ่งลุกรีลุกรนมาบอกพวกผม ที่นั่งกันอยู่ในห้อง
"เห้ยจริงดิว่ะ ไอ้นาฟ" ไอ้เฟริส์ถามไอ้นาฟอย่างดีอกดีใจ
"จริงดิพี่ โค๊ชให้ผมวิ่งมาบอกพวกพี่นี่แหละ" ไอ้นาฟยืดอกยืนยัน
"แล้วโค๊ชไปไหนว่ะ" ไอ้ทัดถามกลับ
"เห็นบอกว่าจะไปทำธุระที่สโมสรนะพี่ ......งั้นผมไปก่อนนะ" ไอ้นาฟบอกประโยคสุดท้ายก่อนจะขออนุญาตหันหลังวิ่งกลับไปอีกทาง
"โว้ววว" ไอ้ทัดกระโดดโลดเต้นด้วยความอารมณ์ดี
"แม่งนานๆทีโค๊ชจะแพลนครั้งนึง หาอยากฉิบหาย" ไอ้ป่านบ่น
"เออใช่ ไหนๆก็ไม่ได้ซ้อมแหละ กูว่าไปเดินตากแอร์เล่นกันดีกว่าว่ะ " ไอ้เฟริส์ชักชวนหาแนวร่วม
"บ๊ะ คิดดีนี่หว่าไอ้เหี้ยเฟริส์ แม่งกลับบ้านไปก็ไม่ได้ทำไรห่าอยู่ดี พวกมึงว่าไงว่ะ" ไอ้ทัดเห็นดีเห็นเด่นกับไอ้เฟริส์ แล้วหันมาถามผมไอ้นัดไอ้ป่าน
"เออ กูยังไงก็ได้ว่ะ" ไอ้ป่านขอร่วมด้วย
"กูบ๊ายนะเว้ย วันนี้กูติดเรียนว่ะ" ไอ้นัดพูดถึง ไม่ขอร่วมด้วยเพราะตัวเองติดเรียนพิเศษสำคัญ
"ชีวิตมึงนี่มีแต่เรียนนะไอ้นัด มึงรู้มั้ยตอนนี้หน้ามึงเริ่มเหมือนหนังสือเข้าไปทุกวันแล้ว ส่องกระจกบ้างเปล่าว่ะ"
ไอ้ทัดขบกัดไอ้นัด จนพวกผมอดขำกันไม่ได้
"เห๊อะ.. กูก็ดีกว่าไอ้พวกขี้เกียจสันหลังยาว ไม่ยอมส่งงาน
จนถูกตีตูดลาย ร้องโอดโอยเหมือนเปรตเมื่อเช้าละหวา"
ไอ้นัดสวนไอ้ทัดกลับอย่างเจ็บแสบยิ่งกว่า
"555555"
จนทำให้พวกผมหลุดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน จนเจ้าตัวที่ถูกต่อว่าหน้าเสีย ปริปากสวนต่อไม่ออก
55เออ แล้วมึงละไอ้คุณชาย" ไอ้เฟริส์หันมาถามผม
พร้อมกับทุกคนที่กำลังรอฟังไม่แพ้กัน
"อืม"
ผมพูดสั่นๆพยักหน้าเหมือนรู้กันให้กับไอ้เฟริส์
"ไอ้ห่าเอ็ม มึงไม่ชวนหวานใจดาวสตรีไปด้วยหน่อยหรอว่ะ" ขณะนั้น ไอ้ทัดก็เอ่ยปากถามที่หมายถึงแฟนสาวของผม
"เออใช่ๆ มึงไปเดินเที่ยวห้างตากแอร์เย็นสบายทั้งที หากมิลค์เขารู้ว่ามึงไปแล้วไม่ชวนเขา เดี๋ยวมีงอนนะเว้ย" พร้อมกับไอ้ป่านที่พูดโน้มน้าวให้ผมชวนมิลค์ไปด้วย
"เออ มึงชวนเข้าไปหน่อยก็ดีนะเว้ย มึงก็รู้ว่าผู้หญิงอะ ชอบผู้ชายที่เอาอกเอาใจเก่ง" ไอ้เฟริส์เสริมอีกคน
Rrrrrrrrrr..Rrrrrrrrrrrr... Rrrrrrrrrrrrrr....
ผมครุ่นคิดตามพวกมันไปพรางๆ ในขณะเดียวกันที่โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นภายในกางเกงนักเรียนสีดำ จึงรีบหยิบขึ้นมาดู
ในขณะที่หน้าจอโชว์เบอร์ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"ใครโทรมาเอ่ย" พร้อมกับไอ้ป่านที่เริ่มปริปากแซว
"จะใครกันหว๊า ยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูสะขนาดน๊านนน"
พวกมึงแซวกูแล้วได้ตังค์กันหรอ ไอ้เฟริส์ร่วมอีกคน
"เห้ยๆ พูดถึงปั๊บสายก็เข้ามาปุ๊ปเลยว่ะ ร้ายกาจนี้หว่า"
หุบปากหมาๆของมึงไปเลยไอ้สัสทัด
ผมไม่สนใจกับคำเปรยของพวกมันสามตัว ก่อนที่จะกดรับด้วยรอยยิ้ม
"ว่าไงครับ มิลค์" ผมกรอกเสียงใส ถามคนปลายสาย
"วันนี้เอ็มซ้อมบอลหรือเปล่าค่ะ" เสียงนุ่มๆปลายสายตอบกลับมาเช่นเดียวกัน
พร้อมกับไอ้สี่ตัวที่ทำหน้าทำตาล้อเลียนกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะเปลี่ยนทำท่าทำทางรอลุ้นพรางพยักหน้าให้ผมเอ่ยปากชวนเธอไปเดินเที่ยวด้วยตามที่ตกลง
"เปล่าครับ วันนี้โค๊ชแพลนน่ะ เลยไม่ได้ซ้อม แล้ววันนี้มิลค์ว่างหรือเปล่า เอ็มจะชวนไปเดินเที่ยวห้างนะ" ผมตอบ
"จริงหรอค่ะเอ็ม ว่างสิค่ะ ดีเลยมิลค์ยังไม่อยากกลับบ้านเหมือนกัน อีกอย่างไม่ได้เดินเที่ยวกับเอ็มมาสักพักแล้วด้วย ดีใจจังเลยค่ะ "เธอบอกผมกลับ ด้วยน้ำเสียงแสดงความดีอกดีใจ ก่อนจะมีเสียงเพื่อนสาวๆของเธอคุยกันแจ้วดังซ่อนขึ้นมา
"เอ็มค่ะ งั้นมิลค์ขอเอาเพื่อนไปด้วยสองคนนะค่ะ" เธอขออนุญาตผมผ่านปลายสาย
"ได้สิครับ งั้นเดี๋ยวเอ็มไปรับน่ะ" ผมบอกบอกเธอ
"ค่ะ ขับรถดีๆนะค่ะ มิลค์รักเอ็มนะ" เธอสั่งเสียผมพร้อมกับบอกรักกับมา
"ครับ เอ็มก็รักมิลค์ บ๊ายย" ผมพูดประโยคสุดท้าย ก่อนจะ
กดวางสายไป
"เอ็ม....ก็รักมิลค์นะครับ จู่จุ๊บ" ผมหันกลับมามองไอ้ทัดที่แสดงท่าทีการล้อเลียนบทสนทนาที่ผมคุยกับมิลค์เมื่อสักครู่ จนทำให้ผมหมั่นไส้ฝาดมือตบลงกระบาลมันอย่างจังๆ เช่นเดียวกับไอ้สามตัวที่หัวเราะกับการกระทำของผมกับไอ้ทัดอยู่
"โอ๊ย! พี่เอ็มอะ ตบหัวมิลค์ทำไมค่ะ มิลค์ทำอะไรผิดหรอ"
ยัง ยังไม่เลิก ไอ้เหี้ยนี้ ผมเปลี่ยนเป็นยกตีนขึ้นพร้อมกับจะเตะมัน
"5555โอ้ยๆ ยอมแล้วค้าบ คุณชายค้าบ ขอโทษค้าบ"
ไอ้ทัดปรามแล้วยกมือขึ้นเหนือหัวอย่างยอมแพ้
"ถ้าวันนี้เนมว่างน่ะ กูจะควงไม่ให้แพ้มึงเลย ไอ้เอ็ม"
มึงคิดผิดแล้วไอ้ป่าน ไอ้ป่านพูดออกมาด้วยสีหน้าแสดงถึงความเสียดาย
"มึงจะไปสู้เดือนสหกับดาวสตรีเขาได้ไงว่ะไอ้ป่าน คริคริ"
ไอ้ทัดพูดกับไอ้ป่าน พรางหยอกย้อนแซวผมไปด้วย
"เนมเขาไม่ว่างเหรอว่ะ" ไอ้เฟริส์ถามไอ้ป่าน ถึงแฟนสาวของมัน
"เออดิว่ะ เห็นบอกว่าทำงานวิจัยเคมียังไม่เสร็จ พลาดเลยไอ้สัส" มันตอบกลับอย่างหัวเสีย
"งั้น.... กูไปก่อนนะเว้ย" ไอ้ทัดพูดกับพวกผมพร้อมกำลังจะวิ่งออกไป
"มึงจะไปไหนว่ะ" ไอ้เฟริส์ตะโกนถามไอ้ทัดที่วิ่งไปได้ระยะหนึ่ง
"ก็ไปชวนไอ้ซันไงว่ะ" ชวน ชวนไอ้ซัน..... หรอ
"เออ งั้นกูไปก่อนนะเว้ย" ไอ้ทัดพูดคำสุดท้าย แล้วก้าวใเท้าวิ่งไปทางบันไดต่อ
ถ้าหากไอ้ซันไป
คนตัวเล็กก็ต้องไปด้วยสิ
แล้วผมจะเผชิญหน้ากับเธออย่างไงดี....
จะสู้หน้ากับเธอได้หรือเปล่า.........
EndMam : Part
โปรดติตตามตอนต่อไป....................
ขอบคุณ ครับผม {:5_130:} ขอบคุณมากครับ สนุกละที่นี้ 555 ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สนุกมากคับ ในส่วนเรื่องของเอ็ม (เอ็มชอบออมแน่เลย) เดานะ :kiss::lol ขอบคุณครับ :victory:;P {:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_119:} ชอบมากเลย ขอบคุณครับผมม ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สุดๆเลยครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากๆครับ
หน้า:
[1]
2