การลงทัณฑ์สุดหฤหรรรษ์ 1
หลังจากเหตุการณ์ที่ผมโดนรุมเย็ดหมู่ในห้องดนตรี วันต่อมาแม็กก็ไม่คุยกับผมเลยเกือบอาทิตย์ ไม่แตะต้องผมเหมือนเดิม แลดูวึมๆนิดหน่อย จนผมเริ่มคิดว่าถูกจับได้หรือเปล่า? เริ่มมีระแวง กลัวจะโดนโกรธ...แต่จะว่าไปก็ไม่ใช่แฟนกัน แม็กไม่มีสิทธิ์โกรธผมรึเปล่า?...แต่มันก็เป็นพี่ผมอยู่ดีนี่หว่า ชิบหายและ
รู้สึกผิดมากเลยครับ เลยประหม่า ไม่ค่อยกล้าคุย กลายเป็นว่าบรรยากาศรอบตัวทั้งผมทั้งแม็กมาคุทั้งคู่
***สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านภาคก่อนๆครับ แม็กเป็นพี่ชายฝาแฝดที่มีความสำพันธ์เกินเลยกับผมกันจนตอนนี้คล้ายๆแฟนแล้ว
"ทำหน้าเหมือนไม่ได้นอนเลยนะมิก" รอยยิ้มที่คุ้นเคยทำให้ผมเลิกนั่งซังกะตายอยู่ในห้องสมุดเพราะไม่กล้าสู้หน้าแม็กเท่าไหร่เลยไม่อยากอยู่บ้าน "อย่าหักโหมมาก งานสภามันเยอะ งานห้องก็แยะ แต่ก็ต้องพักผ่อนนา"
...ซึ่งคนที่มาทัก(ไม่แม่น)คือแฟนรุ่นพี่คนสนิทแถมเป็นคนเปิดซิงผมซะอีก
"พี่นิก"
......................
"พี่วินทร์ไม่ได้มาด้วยกันหรอครับ?"
"ยังลุกจากเตียงไม่ได้" พี่นิกว่างๆอยู่เลยมานั่งคุยเล่นกับผมที่ร้านกาแฟข้างห้องสมุด "...ลงโทษ เลยเล่นซาดิสจัดหนักเลย"
"ล...ลงโทษเรื่องอะไรครับ?"
พี่นิกก็ควักโทรศัพย์มาเปิดคลิปให้ผมดูแทนคำตอบ
ผมแทบจะอ้าปากค้างกับภาพเมื่อคืนวานที่วนเวียนอยู่ในหัวผมถูกถ่ายทอดออกมาจนครบ ภาพที่พี่วินทร์(แฟนพี่นิก)โดนชายหนุ่ม6คนรุมเย็ดพลิกท่าโน่นนี่อย่างหื่นกระหายทำเอาผมตัวแข็งทื่อ แต่ก็โชคดีที่ไม่ได้ถ่ายติดผมที่อยู่ข้างๆกันไปด้วย
"แล้ว...พี่นิกโกรธน่าดูเลยปะครับ หรือที่จริงก็ชอบ" ผมเริ่มเปลี่ยนมาปรึกษาแทนเพราะอาจจะทำให้รู้วิธีคืนดีกับแม็กบ้างถ้าถูกแม็กจับได้จริงๆ รอยยิ้มของแฟนรุ่นพี่ผมกลายเป็นการถอนหายใจเฮือกใหญ่
"โกรธดิ...หาเงินทางอื่นไม่ได้รึไง? บอกให้เลิกเป็นชาติแล้วแม่งยังทำอีก"
ก็จริงเนอะครับ เป็นใครก็คงโกรธนั่นแหละ
ระหว่างนั้นก็หันไปเห็นแม็กยืนคุยกับเพื่อนร่วมห้องข้างนอกพอดี เป็นผู้หญิงน่ารักมากเลยครับ
...ถึงจะไม่มีสิทธิ์ไปหึง แต่เพราะพวกเราเหมือนทะเลาะกันกลายๆอยู่จนผมชักจะหวั่นๆใจนิดหน่อยแล้ว
"แฟนพี่ชายเราน่ารักดีนะ นิวที่เป็นเป็นดรัมเมเยอร์สีเราซะด้วย" พี่นิกอย่าเพิ่งตอกย้ำก็ดีนะครับ ==; คนยิ่งกำลังกังวลอยู่ แม็กกับนิวแอบคบกันแต่ยังไม่มีข่าวว่าเลิกกันไปแล้ว ตอนที่ทำกับแม็กผมก็ดันลืม ปกติผมไม่ได้สนใจเรื่องรักๆของพี่ชายตัวเองเลยครับ เพราะไม่รู้จะรู้ไปทำไม รู้ไปก็อิจฉา เพราะผมไม่เคยมีแฟน มันก็ไม่เคยปรึกษาอะไรผมเรื่องแฟนด้วย ผมยิ่งไม่รู้อะไรเข้าไปใหญ่
สุดท้ายผมก็กลับบ้านไปด้วยใจสั่น....
พอกลับบ้านมาก็ยังไม่เจอมันอีก แม็กเขียนโพสอิซแปะโต๊ะคอมไว้ไว้ว่าวันนี้ไม่กลับ มีออกค่ายซ้อมฟุตบอลของกีฬาสี กลับมะรืน
ผมยิ่งคิดมากเข้าไปใหญ่เพราะร้อยวันพันปีแม็กไม่เคยบอกอะไรผมทางจดหมาย เวลาแบบนี้มันจะมาบอกผมล่วงหน้ากับตัว มักจะให้ความสำคัญกับเวลาที่ได้คุยกันเพราะตัวติดกันมาตั้งแต่เด็ก
เครียดมากๆนอนไม่หลับ...ระหว่างที่กำลังคิดว่า 'จะทำยังไงดี??'
ก็ค้นพบว่าตัวเองอยู่เซเว่นหน้าโรงเรียนแล้วครับ...
****************************************************
ประมาณห้าทุ่มเศษๆ เสียงดังแกรกเบาๆบริเวณประตูหลังโรงเรียนพร้อมรอยยิ้มของผม หึ..หึ หึ..หึ ในนามสภานักเรียนฝ่ายลาดตระเวณ (ชื่อเท่ห์ หน้าที่คือแค่เดินไปเดินมา) กุญแจทุกประตูในโรงเรียนทุกแบบทุกสี ผมมีหมด
ส่วนใหญ่คนที่มาออกค่ายซ้อมรวมถึงรุ่นพี่ที่เป็นโค้ชก็น่าจะหลับกันหมดแล้วที่ห้องไหนสักห้อง
ทันใดนั้น...ผมก็รู้สึกได้ถึงมือที่ฉุดผมเข้าไปในซอกอาคารใกล้ๆประตู เขาอยู่ข้างหลัง เอามือข้างหนึ่งเอี้ยวตัวผมไว้ให้แนบชิดติดกัน ใช้ซอกเล็กๆกำบังร่างผมได้มิดในขณะที่อีกมือหนึ่งปิดปากผมไว้แน่น
ผมก็ตกใจดิ้นขัดขืนจนกระทั่งได้ยิน "ชู่ว.."
เสียงเป่าปาก+ลมอุ่นๆที่กระซิบเข้ามาในหูก็ทำให้ผมหยุดดิ้นได้อย่างง่ายดาย น้ำเสียงและรูปร่างที่คุ้นเคยซึ่งแนบชิดกับร่างผมอยู่ทำให้เริ่มเดาได้
....แม็กหรอ??
พอลองมองลอดช่องอาคารเล็กๆนั้นไปก็ได้รู้เหตุผล พอดีตอนนั้นมียามเดินตรวจตราอยู่พอดี โรงเรียนผมไม่ให้กลับบ้านเกิน 6 โมงเย็นครับ ทั้งค่ายแม็กทั้งผมก็ต้องแอบเข้ามา
ก่อนที่ยามจะเมินเราทั้งคู่แล้วเดินไปทางประตูที่ผมใชเข้ามา ล็อกเรียบร้อยแล้วเดินออกไป ผมกับแม็กถอนหายใจอย่างโล่งอกแทบจะพร้อมกับ ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกมาซอก
"มีอะไร...ดึกดื่นออกมา ฝนเริ่มตก เดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีก" แม็กพูดพลางลูบหัวผมเหมือนปกติ พอได้ยินเสียงเขา อยู่ๆน้ำตาก็เอ่อขึ้นมาไม่มีสาเหตุครับ ผมแทบจะเข้าไปกอดร้องไห้ไปขอโทษไปฟังจนฟังไม่รู้เรื่อง (ไม่ใช่แทบจะหรอกครับ..ทำจริงๆ ) ผมโอเว่อร์ไปแหละครับ แต่คนอยู่ติดกันมาตั้งแต่จำความได้ ห้องเรียนก็ห้องเดียวกัน
พอต้องหลบหน้ากันนานๆเข้า ก็ไม่รู้หรอกครับว่าแม็กออกมาได้ไง แต่พอเห็นหน้า อารมณ์มันก็พรั่งพรูออกมา สติก็ไปหมดแล้ว
แม็กก็กอดตอบพลางปลอบผมไปแบบงงๆ
.................
"ใจเย็นยังอะ?"
"อือ..." ผมนั่งประจันหน้ากับแม็กบนทางเท้าหน้าประตูหลังโรงเรียน ก็นานเหมือนกันกว่าผมจะสงบหลังจากที่ผมระบายความรู้สึกผิด+สารภาพบาปออกมาทั้งหมดกินเวลาไปพักใหญ่ๆ
"แล้วไม่โกรธไม่หึงอะไรเลยหรอ?..." เพราะใจเย็นลงเลยนึกเรื่องสำคัญ ว่าแม็กไม่ออกอาการเท่าไหร่เลยเริ่มกลัวว่าเพราะยังชอบนิวอยู่เลยไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับผมแต่แรกแล้ว จนเริ่มอยากร้องอีกรอบ พอถามแบบนั้นออกไป มันก็กอดผมแน่นขึ้นอีก
"โกรธอะโคตรโกรธ แต่ห่วงมากกว่า...แต่หึงได้หรอวะ แฟนก็ไม่ใช่"
"แต่มิกรักแม็กจริงๆนะ...จะไม่ทำแล้ว" เพราะเห็นแม็กยิ้มเศร้าๆออกมา ใจนึงก็ยิ่งสำนึกผิด แต่อีกใจก็ดีใจที่คนที่รักมีอาการบ้าง ยิ่งแม็กกอดผมแน่นแล้วถามต่อว่า "...จริงๆนะ"เหมือนอ้อนกัน จนผมเผลอจูบเขาเบาๆ
เพราะแม็กไม่ยอมให้ผมผละออก จากแค่"เบาๆ"เริ่มเป็นดูดดื่ม เริ่มแลกลิ้นกัน ...
มือผมเริ่มซนเลื้อยลงไปคลำแกนกลางของเขาจนมันแข็งสู้มือ แม็กยอมให้ผมรูดซิปกางเกงเอาควEเขาออกมารูดเบาๆแล้วเริ่มชักถี่ขึ้นเรื่อยๆ แม็กก็ผละริมฝีปากออกมาหอมแก้ม เลียต้นคอแล้วทำรอยไว้ โดยที่ยังกอดผมแน่น
"เฮ้อ...โคตรคิดถึงเลย"
เขากระซิบ พลางเลื่อนมือลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะล้วงเข้ามาคลึงบีบบั้นท้ายผมเล่น จนพวกเราเริ่มครางสลับกัน
"อ...อา..."แต่ดูท่าจะได้ยินเสียงผมอยู่คนเดียวเพราะแม็กเริ่มถลกเสื้อผมขึ้นเลียหัวนมเล่นเลยแค่ครางในลำคอ ผมเลยแก้ปัญหาด้วยการเลื่อนตัวลงมานั่งบนพื้น แล้วใช้ปากกับควE ยาวๆของพี่ชายฝาแฝดที่แสนจะคิดถึง
ลิ้นผมเลียไปทั่วลำ เน้นที่เงี่ยงหยักแล้วบดลิ้นกับส่วนหัวจนเริ่มได้ยินเสียง"อา..อาส..อ่าห์...ซี้ดดด" อันไพเราะเสนาะโสต อาจเพราะผมชอบเป็นฝ่ายทรมานคนอื่นไม่ต่างจากแม็ก ยิ่งเป็นอีกฝ่ายเป็นคนที่ชอบยิ่งกระสันอยาก...อยากได้ควEเขาใส่เข้ามาเร็วๆ ไม่นานก็ใช้ปากครอบมันไว้จนคับปาก แทบอยากจะกลืนกินเข้าไป ส่วนโคนที่เหลือก็ใช้มือชัก
สักพัก แม็กก็จับหัวผมกระเด้าเข้าออกด้วยตัวเองอย่างเมามันรัวๆจนใกล้แตกแล้วดันตัวผมให้ผละออก
บทสนทนาของเราถูกตัดขณะที่แม็กพยุงตัวผมขึ้นมายืนแล้วจับผมหันหลังเอามือทาบกับกำแพงประตู ผมก็ตกใจ เพราะไม่เคยทำกลางแจ้ง เลยหันหน้ามาขอร้อง
"แม็ก..ว..ไว้กลับจากค่ายกีฬาก่อนดีกว่าไหม..ด..เดี๋ยวมีคนมาเจอ"
"ไม่ได้ทำจะอาทิตย์แล้ว แค่นี้จะไปพอหย่าไส้อะไร?" แม็กกระซิบเบาๆพลางเป่าลมใส่หูจนผมขาเข้งอ่อนไปหมด พยายามใช้กำแพงพยุงตัว แล้วแอ่นก้นให้พี่อย่างรู้งาน
ผมหลับตาหันหน้าไปทางกำแพงเพื่อหอบพักหายใจ+เตรียมใจ...แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงของเหลวหนืดลื่นที่แม็กใส่เข้ามาในรูจนต้องหันไปมองอีกรอบ
"อะ..อะไรหนะ"
"แค่เจล 'ปลุก'ธรรมดา" หัดพกของแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? ...แม็กแสยะยิ้มเล่ห์ก่อนจะดันดุ้นเข้ามาในร่างผมจนผมร้องเสียงหลง ความเจ็บมีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ที่มากกว่าคือความต้องการที่ถูกขับออกมาราวเขื่อนแตก
แม็กเริ่มกระเด้าแรงขึ้นเรื่อยๆซึ่งผมก็ไม่รู้สึกต่อต้านเลย กลับอยากได้มากขึ้นเสียอีก แท่งเนื้อของเขาเต้นตุบๆอยู่ในร่างผมทำเอาต้องกัดฟันเพราะไม่อยากร้องเสียงดังในที่สาธารณะ(เพิ่งคิดได้) แต่สุดท้ายก็อดไม่ไหวจนร้องออกมาอย่างซ่านเสียว ยิ่งทำให้แม็กได้ใจเข้าไปใหญ่จนเริ่มโยกซ้ายขวาให้ควEเขาเสียดสีกับรูผมทุกอนูจนแทบหมดแรงยืน ไม่นานผมต้องรีบปลดกางเกงลงเพราะถึงก่อนที่แม็กจะเย็ดเสร็จเสียอีก ต่อมาไม่นานแม็กก็น้ำแตกในตัวผมจนได้ แต่ก็เย็ดผมต่ออีกรอบโดยไม่ถอนควEออก จนทั้งแม็กทั้งผมเสร็จไปคนละ2น้ำ กว่าจะได้นั่งพักใส่กางเกงดีๆ
..................
"กลับเองไหวเหรอ" หลังจากไปนั่งพักกันสักครู่จนผมเริ่มมีแรงก็เลยจะขอตัวกลับแต่แม็กก็บอกว่าจะไปส่ง ผมกลัวว่าจะยุ่งเปล่าๆเลยกะจะนั่งแท็กซี่กลับเหมือนตอนขามา(บ้านผมอยู่ติดบ.ข.ส.) เลยแค่ให้แม็กเดินข้ามถนนมาส่งถึงรถ
"กลับไหว...ว่าแต่แม็ก"
"หือ?" ระหว่างเดินมาส่ง แม็กก็เดินจับมือผมจนเริ่มอุ่นใจขึ้นมากจึงเริ่มถามสิ่งที่ค้างคาใจ
"ยกโทษให้มิกแล้วใช่ปะ" ได้ยินแบบนั้นสิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จนผมขนลุกก่อนที่จะเริ่มตอบ
"ยัง..กลับไปจะลงโทษต่อให้หายอยากเลย" แทนที่จะตกใจ ผมกลับรู้สึกตื่นเต้นและยินดีอย่างยิ่ง ระหว่างที่แม็กยืนรอแท็กซี่เป็นเพื่อนถนนก็ค่อนข้างโล่ง ผมเลยหอมแก้มเขาเบาๆแล้วบอกให้กลับเร็วๆเพราะจะรอ บรรยากาศตอนนั้นแทบจะเป็นสีชมพู(หรือสีม่วงกันหว่า...)
พอรถมาจอดผมก็ขึ้นรถไป ตอนนั้นแม็กยัดยาใส่มือผมเม็ดหนึ่งบอกว่าให้กินดักไข้ไว้ก่อน ผมก็พยักหน้าแล้วปิดประตูแล้วนั่งแท็กซี่กลับบ้านเวลาประมาณตี1กว่านั้นเอง
ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุนมากคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_117:}ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ตอน1อยู่ไหนคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคคับ ขอบคุณครับบ พี่น้องยังห่วงใยและรักกันดีอยู่ ขอบคุณครับ ขอบคุณคาบ
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ