ชีวิต
วันนี้..ขณะที่เจ้าเด็กวัด เดินตามหลวงตา มาบิณฑบาตรสายตาก็เห็นคนเก็บขวดคนเดิม ร่างกายสกปรกมอมแมม มาใส่บาตร เช่นเคย เหมือนทุกๆวัน .....เจ้าเด็กวัดจึงตะโกนออกไปว่า
เด็กวัด...ลุงใส่บาตรพระ ล้างมือ แล้วยังอ่ะเดี๋ยว..พระท้องเสียนะ
ลุงมอมแม...ล้างแล้วจ้า พ่อคุณ พ่อมหาจำเริญ
เด็กวัด...ผมยังไม่บวชยังไม่เป็นมหา แล้วไม่ได้ชื่อจำเริญนะลุงตังค์ไม่ค่อยมี ไม่ต้องมา ตักบาตรก็ได้เก็บใว้กินเอง เถอะลุง
ลุงมอมแมม..ฉันเก็บขยะเสร็จแล้ว ฉันก็ไปฟังหลวงตา
ท่านเทศน์ ท่านสอนทุกวันเลยจ้า ฉันจึงนำอาหารมาไส่บาตร
ท่านจะได้มีแรงเทศน์ ให้ฉันฟังไงล่ะจ๊ะ
หลวงตา...ได้ยินทั้งสองคุยกัน จึงเรียกเจ้าเด็กวัดมากล่าวตักเตือนว่า เจ้าเด็กวัดเอ๋ย ..บุคคลผู้พิการก็ดี.. เนื้อตัวสกปรกก็ดี...
ยากจนเข็ญใจก็ดี (จงมองดูที่ใจ) และการกระทำ อย่ามองที่กายเลย เจ้าจำไว้นะ ...อย่าให้พระอาทิตย์ขึ้น และ...ตก...
โดยที่วันนี้ เจ้ายังไม่ได้ "ทำความดีอะไรเลย"
ขอบคุณมาก สาธุ
หน้า:
[1]