ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 2
ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 2ตอนที่ 2 เขยิบๆๆเข้ามาสิ
3 เดือนแล้วที่มาทำงานที่นี่ตอนเช้าอากาศดีมาก ผมเป็นคนที่ไม่ชอบความแออัด จึงเลือกลงมาที่นี่ผมตื่นเช้าเพื่อมาสูดอากาศบริสุทธิ์แทบทุกวัน วันนี้ก็เลยเหมือนทุกวันผมออกมาสูดอากาศพร้อมกับเจ้าสุนัข รอตไวเลอร์ของผม กำลังเดินเล่นอยู่เพลิน ๆผมก็ต้องสะดุ้ง
“หวัดดีคับ หมอ” มันเป็นเสียงที่คุ้นหูแต่ไม่ใช่เสียงเจ้าหน้าที่ใน รพ.แน่ ๆ ผมก็ต้องหันตามเสียงสิคับนั่นพ่อหมวดตัวดีใส่เสื้อยืดคอกลมสีขาวถ้าเดาไม่ผิดคงเป็นห่านคู่ชัวร์ ๆ และก็กางเกงสีกรมท่าขาสั้น(ไม่ต้องบอกว่าสั้นเท่าไรนะครับ) กำลังวิ่งเยาะ ๆ มาทางผมพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน และมาหยุดยืนใกล้ ๆ ได้กลิ่นเหงื่อจาง ๆ โชยออกมาน่ารักมากขึ้นไปอีก เจ้าลูกสาวผม (เจ้ารอตไวเลอร์)ก็ไม่ได้ไว้หน้าเจ้านายเลย วิ่งไปคลอเคลียเฉยเลย
"เดี๋ยวหมู่กลับ สน.ไปก่อนเลยเดี๋ยวผมตามไป”
"ครับ” เสียงรับคำสั่งหนักแน่นออกมาจากตำรวจหนุ่มสองนายที่มาด้วย ผมเห็นว่าเขาแอบยิ้มและมองมาที่หมวดและผมพอลูกน้องวิ่งไปลับตา หมวดก็ดูเป็นกันเองมากขึ้น
"ตื่นเช้านะครับ หมอ"
"เอ่อ คับ" โอ้ยใจสั่นแต่เช้าเลย
"หมาน่ารักดีนะครับชื่ออะไรคับ"
"แซมคับ"พูดจบเจ้าลูกสาวก็วิ่งไปหาเขา เหมือนรู้จักกันมาก่อน(ตอนหลังหมวดมาสารภาพว่าแอบมาผูกมิตรกับเจ้าแซมไว้ก่อนแล้วเพราะเดี๋ยวมาหาหมอลำบาก
"ท่าทางจะกินเก่งนะคับ"
"ฮืม คับ กำลังโตเลย"ผมเริ่มสร้างความเป็นกันเอง(ระวังตัวนะหมวด)
"เหรอคับผมว่าโดนเจ้าของแย่งหมดหรือเปล่าคับ"อ้าว หมวด ไง๋พูดเงี่ยอ่ะ ผมอึ้งไปเลยเหมือนหมวดจะรู้ทันว่าผมไม่สบอารมณ์เท่าที่ควร
"ผมแซวเล่นครับ ฮืมมมว่าแต่เมื่อไหร่หมอจะไปทานข้าวกับผมคับ ผมเลี้ยงได้นะคับ"พูดจบหมวดก็จ้องตามาที่ผม ผมก็หลบสายตาทันที
"รอว่างก่อนนะคับหมวด"
"เอาเป็นว่าตอนกลางวันนี้เป็นไงครับ"เอาแล้วเรา หมวดมาไม้ไหนเนี่ย
"ว่าไงครับ ได้หรือเปล่า"
"เอ่อ คับ ได้ ว่าง"อย่างนี้สิ ปากเปราะอีกแล้ว ต้องแลกเวรกับเพื่อนเลยอูยยยยตลอดช่วงเช้าผมไม่มีสมาธิในการทำงานเลย หน้าผู้หมวดลอยไปลอยมาจนเวลาเที่ยงผมก้อไปตามนัดคงจะดูแปลกทีเดียวที่หมอจะไปหาตำรวจที่โรงพักเพียงแค่ไปทานข้าว ผมเลยชวนพี่พยาบาลไปกินข้าวด้วยกัน เมื่อทีมพร้อมผมก็ใจชื้นแล้วเป็นไงเป็นกัน(จริง ๆ แล้ว อยากไปหาหมวดจะตาย แต่คงดูน่าเกลียดนะ)พอไปถึงที่โรงพัก ถามหาหมวด คุณหมู่ก็บอกว่าหมวดออกตรวจพื้นที่ครับ แต่ให้ผมรออ้าวหมวด ทำไมเบี้ยวนัดเนี่ย
"ไม่เป็นไรคับ" ผมตอบไปพร้อมสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย ผมเลยพาพี่พยาบาลไปกินข้าวกัน ที่ร้านในโรงพักนะแหละ(ไหน ๆ ก็มาแล้วดูตำรวจเป็นอาหารตาไปด้วยเลยแล้วกัน) ผมนั่งทานข้าวไปสักพักหมู่คนเดิมก็เดินมาหาผม
"หมวดให้ผมเปิดบ้านไว้แล้วครับเดี๋ยวเชิญหมอเข้าไปนั่งรอหมวดข้างในก่อน เห็นว่าจะคุยเรื่องใบคดี"
"เอ่อ คับ" ใบคดีอะไรอะยังไม่เสร็จอีกเหรอ ในใจผมคิดและงงพอสมควรเลย หลังจากทานข้าวเสร็จพี่ ๆพยาบาลก็แยกกัน(โรงพักกับโรงพยาบาลใกล้กัน พี่พยาบาลสามารถเดินกลับเองได้) ผมก็แยกตัวเข้ามานั่งรอที่บ้านหมวดในใจตื่นเต้นมาก ที่จะได้รู้ว่าบ้านหมวดเป็นไง อิอิอิพอเข้าไปในบ้านเท่านั้นแหละคับรองเท้า ถุงเท้า ระเนระนาด หนังสือกองบนโต๊ะไม่เป็นระเบียบเลยผมทำใจไม่นานก็เข้าไปนั่งรอในบ้าน ตามประสาคนชอบความเรียบร้อย ผมทนไม่ไหวจริง ๆผมเลยเดินตระเวนเก็บ รองเท้า ถุงเท้ากองรวมกันไว้ทีพื้นจัดหนังสือ กวาดห้องเช็ดเก้าอี้ให้ แค่นี้ก็พอนั่งได้แล้ว ผมถือวิสาสะเปิดโทรทัศน์แล้วกัน เอาเป็นค่าจ้างนะหมวดผมผล็อยหลับไปเมื่อไรไม่รู้ แต่ผมมารู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีอะไรหนัก ๆ มาทับบนตัวผมตอนแรกนึกว่าผีอำ ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้น "หมวด"
"ทำอะไรหมวด"ผมพยายามจะดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา แต่เขายิ่งกดลำแขนลง ทำให้ผมดิ้นไม่หลุด
"ไม่เป็นไรหรอก หมอให้ผมกอดหมออย่างนี้นะครับ"หมวดพูดจบก็โอบแขนอันกำยำและร่างกายที่แน่นตึงเบียดตัวเข้ามาใกล้ผมผมรู้สึกได้ถึงท่อนเอ็นที่มันออกกำลังกายใกล้ ๆ ก้นผม (อะไรว่ะเนี่ย ทำไงดีว่ะโดนแน่เลยผมคิด) ตอนนั้นผมกลัวมากเพราะเพื่อนบอกว่าโดนอักถั่วดำครั้งแรกจะเจ็บมากผมก็ได้แต่ละล่ำละลัก บอกหมวดไป ค่อย ๆ อย่าใจร้อนเลย
เจ็บแต่เสียว รับรองติดใจ
ขอบคุนครับ อ่านไปเขินไป ติดตามต่อครับ ขอบคุณครับ{:5_125:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ หวานเรยคับ
ขอบคุณครับ เค้าจะได้กันแล้ว ^^ ใจสั่นเลยอรา ขอบคุณครับ อ่ะๆ มีเปิดซิง ขอบคุณครับ
ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สุดยอดครับ ขอบคุณครับ