ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 3
ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 3ตอนที่ 3 รักนะ(แต่ไม่แสดงออก)
หลังจากที่โดนหมวด จัดการรวบตัวแบบนั้นผมก็กลัวมาก ๆ เพราะผมไม่เคยจริง ๆผมพยายามดิ้นแต่ไม่ร้องดังเพราะบ้านพักตำรวจจะอยู่ใกล้ ๆกัน ลองโวยวายดูสิคับ เป็นขี้ปากชาวบ้านแน่นอนหมวดเริ่มเบียดตัวเองเข้ามาใกล้ผม มากขึ้น กล้ามอกแน่น ๆ มาชนที่หลังผมลมหายใจร้อน ๆ รดต้นคอ ผมขนลุกซู่เลยคับ จักจี้มาก ๆ แต่ยังไงผมก็ยังไม่อยากอยู่ดีหมวดไซร้ตัวผมซักพักใหญ่ เขาก็เผลอ ผมเลยใช้ศอกกระแทกไปตรงลิ้นปี่(ใช้ความรู้ที่เรียนมาหน่อย)เท่านั้นแหละคับ ผมก็หลุดจากพันธนาการที่รัดรึงผมไว้ ผมหันกลับมามองเห็นหมวดนอนนิ่ง ตัวคู้ หน้าเขียวเลย(วิธีนี้ไม่แนะนำจริง ๆ นะคับเพราะอาจทำให้หยุดหายใจได้นะ) อ้าว ซวยแล้วเรา ดันโดนตำแหน่งพอดี ผมเห็นหมวดนิ่งไปก็เลยเข้าไปพยุง
"..เอ่อ โทดทีนะหมวด " ผมพูดจบพร้อมกับเปิดเสื้อกล้ามดูว่ามีแผลอะไรไหมหมวดก็เลยเอามือมาจับมือผม
"ผมไม่เป็นไรแล้วคับ หมอมือหนักเหมือนกันนะ" หมวดหัวเราะในลำคอ"ผมเลยไม่ได้เลี้ยงข้าวหมอเลยนะคับ" ยังมีหน้ามาทำทีเล่นทีจริงอีกแต่เอ๊ะ หมวดยังไม่ปล่อยมือผมนี่นา ผมก็เลยรีบดันมือหมวดออก มันดันออกยากมาก ๆเหมือนคีมเหล็กเลย(เอาแรงมาจากไหนเนี่ย) เรียกว่า
"ผมกลับก่อนนะ" ผมรีบขอตัวอยู่นานไม่ได้ อาจมียกสอง เพราะผมสู้แรงเขาไม่ได้แน่ ๆ
"เดี๋ยวผมไปส่ง"พูดจบหมวดก็กุลีกุจอ ไปชั้นบน ตอนนั้นผมเพิ่งสังเกตว่าหมวดใส่แค่เสื้อกล้ามและก็กางเกงใน ตอนที่มากอดผมสักพักหมวดก็แต่งตัวลงมาเป็นกางเก งตำรวจเสื้อยืด น่ารักเป็นบ้านี่เรากลัวไปหรือเปล่าเนี่ย ผมคิดเสียดายในใจ ตอนที่หมวดเดินมาส่งผมก็ประมาณบ่ายสามแก่ ๆ ได้ เรียกว่าคนไข้ที่รอตรวจหมดไปแล้ว เพื่อนหมอก็กลับบ้านไปแล้วแต่ผมต้องอยู่เวรต่อ พอมาถึงหน้าโรงพยาบาลผมก็บอกหมวดว่า ส่งแค่นี้นะเดี๋ยวมีใครรู้
"ใครจะรู้คับ"หมวดทำหน้าขึงขังขึ้นมาทันที
"ไม่ใช่ ไม่มีอะไรจริง ๆ"ผมตอบกลับไป แต่ดูเหมือนหมวดจะทำหน้าเอาเรื่อง เหมือนจะให้รู้ดำรู้แดงไปเลยผมต้องอธิบายอยู่นานว่าถ้ามีคนเห็น จะไม่ดีทั้งตัวหมวดเอง และก็ตัวผมด้วย สุดท้ายเขาก็เข้าใจก่อนจะจากกัน หมวดอาศัยทีเผลอ รวบผมไปจูบปาก(เรียกว่าประกบปาก หรืออะไรก็ตามแต่)แล้วเขาก็จากไปเงียบ ๆ เวรวันนั้น มันเงียบมาก ๆเรียกว่าไม่มีคนไข้มาใช้บริการเลย(ว่าง ๆ อย่างนี้สิ ผมชอบ)ได้ยินแต่เสียงตำรวจกินเหล้ากัน ส่งเสียงหัวเราะ เปิดเพลงลั่นไปหมดผมรู้สึกรำคาญมาก ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ดรงพักทำเสียงดังขนาดนี้ผมเลยไม่ได้ประจำบนตัวตึก กลับมานอนดูละครที่บ้านพร้อมเจ้าแซมดีกว่าหลังจากนั้นผมก็เผลอแอบงีบไป ไม่ดึกนัก ก็มีสายโทรศัพท์เข้า ผมดูนาฬิกาประมาณ 4ทุ่มได้
"หมอหรือเปล่าคับ"เสียงในโทรศัพท์พูดออกมา
"คับ" ผมงัวเงีย ตอบกลับไป
"ผมกวนหมอได้ไหมคับ"
"คับ" อะไรอีกเนี่ยเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ
"ผมรบกวนหมอมาดูหมวด ร.หน่อยได้ไหมคับ เมาโวยวายอยู่ตรงนี้ ใครห้ามก็ไม่ฟังบอกแค่ว่าให้ตามหมอมาคุยคับ" เสียงในสายละล่ำละลักบอกผม เอาไงดีละเนี่ยไปดีไหมว่ะไม่ทันได้ตัดสินใจ ผมได้ยินเสียงในโทรศัพท์แทรกมา
"ไปตามหมอมาให้กูเขาดูถูกกู" อึ้งไปเลยคับ เอาวะ ไปก็ไป วันนี้เป็นรอบที่สองแล้วนะผมเริ่มโกรธและก็โมโหมาก ๆ วันนี้มันวันวิปโยคอะไรของเราว่ะเนี่ย
"อยู่ตรงไหนคับ" ผมถาม
"หลังบ้านหมวดคับ"ผมเดินออกไปที่สน.ฝั่งตรงข้าม ดีหน่อยที่ไม่มีคนแล้ว พวกเมียตำรวจก็พาลูกเข้านอนไปกันเกือบหมดผมมองเห็นคนตั้งก๊งเหล้ากันอยู่หลัง บ้านหมวด แต่เอ๊ะ ไม่มีคนเลยอ่ะ ผมเดินวนไป ๆมา ๆ รอบบ้าน ก็ไปสะดุดของเข้าเกือบล้ม ทำให้ผมต้องหันไปดูว่าเป็นอะไรผมก็อึ้งเลยคับ สภาพผู้หมวดนอนหมดสภาพอยู่ข้างม้าหินอ่อนถ้าใครเห็นแบบนี้จะรู้ไหมนี่ว่าเป็นตำรวจ ไม่มีลูกน้องอยู่สักคน อะไรนี่ ฮ่วย
ผมพยุงหมวดขึ้นจากข้าง ๆ ม้าหินอ่อนเนื้อตัวมอมแมม เลย ประตูหลังบ้านก็เปิดไว้ ปิดไฟ อีกต่างหาก โดนยุงหามแน่ ๆ ผมพยายามพยุงให้มาถึงที่โซฟาจะเรียกว่าลากก็ได้ พามาถึงผมก็รีบเหวี่ยงหมวดไปนอนที่ โซฟา (คนบ้าอะไรหนักจัง)ผมจัดการเปิดไฟ แล้วมองมาที่หมวดอีกครั้ง สภาพชุดตำรวจครึ่งท่อนนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนโซฟา น่ารักที่สุด ผมเลยเอากล้องในมือถือมาถ่ายเก็บไว้ผมก็ไปจัดการหาน้ำมาเช็ดตัวให้หมวด (จริง ๆ แล้วเป็นแผนของหมอเองคับ) ผมเช็ดหน้าคอ รักแร้ที่มีขนรักแร้ขึ้นเต็มไปหมด อย่างสะอาดที่นี้มันมีเสื้อกับกางเกงที่เป็นอุปสรรค ตอนแรกผมจะทิ้งไว้อย่างนั้นแล้ว แต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวเสียดายเหมือนตอนบ่ายอีกเอาเหอะ ทีเขายังทำกับเราแบบนั้นได้เลย ผมเลยจัดการถอดเสื้อและกางเกงออก เหลือแต่กางเกงในสิคับ ผมน้ำลายแห้งผากเลย เพิ่งเคยเห็นใกล้ ๆ ก็วันนี้ พวกตำรวจเนี่ยแน่นจริง ๆ คับ ตรงเป้าตุงล้นออกมาเห็นเป็นแท่ง มีขนลามขึ้นมาถึงสะดือตามแบบคนใต้เลย ผมค่อย ๆ เช็ดตัวไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้รวนลามอะไรนะคับ ผมมีมารยาทพอผมไม่ได้ไปวุ่นวายตรงท่อนเนื้อของหมวดเลยแม้แต่น้อย ได้แค่มองเฉย ๆผมก็เช็ดตัวไปเรื่อย ๆ ระหว่างเช็ดตัว เจ้าดุ้นนั้นมันก็แข็งขึ้นมาบ้าง(ตามธรรมดาของร่างกายมนุษย์) แต่ครั้งนี้ดูมันจะผงาดแปลก ๆเรียกว่าแบบกางเกงในจะแตก ผมเริ่มรู้แล้วว่าหมวดตื่นแน่นอน ในที่สุดความเป็นคนช่างสังเกตของผมก็ถูกต้อง หมวดตื่นขึ้นมารั้งตัวผมไว้อีกครั้งในขณะที่ผมกำลังจะรีบออกห่างแต่ช้าไปหมวดกดปากของเขาเข้ากับปากผม เรียกว่าไม่ให้ผมร้องได้เลยมือทั้งสองข้างของผมถูกรวบไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา ผมได้กลิ่นแอลกอฮอร์อ่อน ๆที่ติดตามผิวหนังของเขายิ่งทำให้อารมณ์กระเจิงมากขึ้นไปอีก ท่อนเอ็นของหมวดมาพาดที่หน้าท้องของผมโห้ ได้อารมณ์สุด ๆ หมวดถอนปากออกมาพูดว่า
"ผมไม่ให้หมอหนีผมอีกเหมือนเมื่อตอนกลางวันแน่"พูดจบหมวดก็เบียดตัวเองลงมาที่ผม ผมหายใจไม่ออก หมวดไซร้มาที่ซอกคอพร้องกับถอดเสื้อผ้าของผมออก ผมดิ้นจนแทบเป็นบ้า คราวนี้ผมไม่รอดแน่ ถึงผมจะชอบดูอยากได้หมวด แต่ผมว่ามันเร็วไป แต่ความคิดของผมช้ากว่าลิ้นหมวดที่ตวัดมาที่หัวนมผมโอ๊ย ซี๊ด เสียวมาก ผมได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของหมวด เพราะความเสียวจนผมเองเป็นคนที่หมดแรง หมวดเริ่มรุกเข้ามา เขาถอด กางเกงในที่ติดมาตั้งแต่ตอนบ่ายเผยให้เห็นท่อนเอ็นที่ปกคลุมไปด้วย ดงป่ารก ผมเห็นเอ็นแล้ว หมดแรงดิ้นเลยคับยาวประมาณ 6 นิ้ว หัวแดงและบาน มีน้ำเยิ้มออกมาหมวดจับขาผมยกสูง พร้อมกับถ่มน้ำลายใส่มือแล้วเอาไปหล่อลื่นเอ็นของเขา
"ให้ผมนะที่รัก"ตอนนั้นผมแทบจะละลายอยู่แล้ว ทำอะไรก็เอาเถอะ ผมไม่ไหวจริง ๆ เขาเอาเอ็นประกบไปที่ร่องก้นพร้อมกับค่อย ๆ ดันเข้ามา ผมร้องเลยเพราะเจ็บจริง เขาไม่หยุดยังคงดันเอ็น หกนิ้วเข้ามาตลอด ความรู้สึกตอนแรกเจ็บ ต่อมาจุก หายใจไม่ออกครั้งแรกครั้งเดียวหมวดดันเข้ามามิดด้าม ระหว่างนั้นผมจำได้แต่ว่า ผมร้องไห้หมวดก็ระดมจูบ เล้าโลมผมจนในที่สุดผมเริ่มคุ้นเคยกับมัน หมวดเริ่มโยกตัวช้า ๆเป็นจังหวะ เข้าออกเนิบ ๆ ไม่นานผมก็แอ่นก้นรับการกระแทกอันดุดันของหมวดได้โซฟาที่เรานอนอยู่เริ่มสั่นเสียดสีกับพื้น พร้อมกับจังหวะจะโคนที่เป็นไปไม่นานหมวดก็เริ่มซอยถี่ขึ้น
"เสียวจังที่รักผมขอข้างในนะ" อีกไม่นานผมก็รู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ ปริมาณมากที่อัดฉีดเข้าไปในก้นพร้อมกับเสียงครางของหมวด ใกล้ๆกัน ผมก็ถึงจุดสุดยอดด้วย โอว ครั้งแรกทั้งหมวดและผมก็หลับไป มาตื่นก็ประมาณ 6 โมงเช้า ผมตกใจมากหมวดยังคงนอนกอดผมในท่าเดิม ผมรีบผละออกจากหมวดไป รีบกลับโรงพยาบาล เพราะผมอยู่เวร(ซวยอีกแล้ว) ไปถึงผมรีบทำ FORM ถามพยาบาลเรื่องคนไข้ปรากฎว่าโชคดี ไม่มีคนไข้เลย เฮ้อ เกือบแล้ว ผมเลยเดินแบบเหนื่อย ๆ เข้าบ้านพอเปิดประตูบ้านเท่านั้นแหละคับ เจ้าแซมกระโดดออกจากบ้านเลยผมรู้สึกแปลกใจจึงมองเข้าไปในบ้าน
เจอก้อนอึกองมหึมา 2 กอง กับเศษตำราเรียนของผม อะไรเนี่ยยยยย
ขอบใจจ้าาาาา
ขอบคุนครับ เล่ยตัวมากเดี๋ยวคนอื่นคาบไปนะ ตามมาจากตอน2ครับ ขอบคุณครับ{:5_120:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบใจนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เสียจนได้นะหมอ ขอบคุณครับ ได้กันสักที ขอบคุณคับ
ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณครับ