ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 4
ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 4ตอนที่ 4 ริจะเป็นเมียพี่ต้องอดทน
หลังจากที่ผมกับหมวดมีอะไรกันแล้วผมก็เฝ้าคิดถึงแต่หมวดคนเดียวทำไงได้คับครั้งแรกของผมจริง ๆ ผมอายด้วย ไม่กล้าเจอหน้าเขา จนกว่าเขาจะมาหาผมก่อนแต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น หลังจากวันนั้น หมวดขาดการติดต่อไปโดยสิ้นเชิง นี่ผมรอหมวดมาหลายวันแล้วนะคับไปทานข้าวที่โรงพักก็แล้ว เดินผ่านหน้าบ้านก็แล้ว แต่เงียบ ไร้แม้แต่เงาของหมวด ร.หรือว่าเราโดนหลอกกินฟรีเนี่ย ผมนึกและเสี ยใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ยังไงซะความหวังก็มีอยู่ ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์นี่นา ผมก็ต้องลองสืบดูให้ได้ว่า หมวดอยู่ที่ไหน(ประมาณว่าหึงได้เลยนะคับเนี่ย)ผมเริ่มจากพี่พยาบาลรุ่นพี่ที่มีสามีเป็นตำรวจอยู่ที่โรงพักเดียวกัน
"พี่เปิ้ลมีใบคดีของหมวดค้างอยู่นะคับ ผมฝากพี่เปิ้ลไปบอกหมวดหน่อยว่ามารับใบคดีที"
"อ๋อ ได้ค่ะหมอ"พี่เปิ้ลตบปากรับคำผมอย่างดี อย่างน้อยผมก็ได้รู้แล้วหละว่าหมวดหลบหน้าผมหรือเปล่าผมอยากรู้ก็แค่นั้น จะให้ผมไปร้องแร่แห่กระเชอที่ไหนเพื่อแย่งใคร ผมคงไม่ทำแน่นอนถ้าเขาไม่อยู่ ผมก็ไม่รั้ง(ผมบอกเขาในเรื่องนี้ประจำเพราะผมมั่นใจได้เลยว่านิสัย(สันดาน)ของตำรวจรับรองได้ว่าเจ้าชู้มาก ๆ) คืนนั้นผมนอนไม่หลับโทรศัพท์ไปหาหมวดผมก็ไม่กล้า ก็ผมไม่เคยโทรหานี่คับครั้งนี้เรียกว่าได้แฟนแบบฉุกเฉินเลย ผมกระสับกระส่าย นอนหลับ ๆ ตื่น ๆอยู่บนเตียง ทำไมคืนนี้มันนานจังนะ ....เช้าแล้วผมรีบกุลกุจอมาทำงาน ทั้งๆที่จริงแล้วผมหมดแรงใจไปมากมาย นี่ก็ประมาณ 1 สัปดาห์แล้ว ที่เขาขาดการติดต่อไม่ว่าจะเป็นทางใดก็ตาม ไม่มาวิ่งที่โรงพยาบาลเหมือนเดิมรู้อย่างนั้นผมไม่ยอมเขาแต่แรกดีกว่า หรือเพราะผมง่ายไปคุณผู้อ่านคิดอย่างเดียวกับหรือเปล่า... ผมพยายามตามหาพี่เปิ้ลทั่วโรงพยาบาลเป็นไงเป็นกัน ใจผมคิด แต่แล้วผมก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง เมื่อพยาบาลอีกคนบอกว่าพี่เปิ้ลไปออกตรวจที่สถานีอนามัย กลับประมาณเที่ยง โอ .. ทรมานมากคับกว่าจะเที่ยง ทุกนาทีมันดูช้าไปหมด แต่ความอดทน(หรือเปล่า)ของผมก็ชนะผมออกไปนั่งทานข้าวกับเพื่อนทันตแพทย์ในเมืองพอดีกับรถโรงพยาบาลที่พาพี่เปิ้ลไปมาจอดที่หน้าร้านพอดี
"ไงค่ะหมอมาทานข้าวถึงนี่เลย"พี่เปิ้ลร้องทัก
"มานั่งทานด้วยกันไหมคับ"ผมชวนด้วยไมตรีจิต
"ค่ะ"ผมนั่งทานข้าวกันโดยคุยเรื่องสัพเพเหระ เป็นส่วนใหญ่ผมพยายามจะวกเข้าเรื่องใบคดีที่ให้ไปถามแต่เจ้าหมอฟันเพื่อนผมมันก็ชวนคุยเรื่องเด็กหนุ่มของมันที่เจอทางINTERNET(หมอฟันเพื่อนผมมันเป็นเกย์คิงคับ) เหมือนโอกาสจะไม่เข้าข้างผมแต่เเล้วอยู่ดีๆพี่เปิ้ลแกก็พูดออกมาเอง
"เรื่องใบคดีนะหมวดมารับไม่ได้นะค่ะหมอ"
"ทำไมหละ"ผมร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
"อ้าวหมอไม่ทราบเรื่องเหรอค่ะ" โอย ...ถ้าทราบแล้วหมอจะถามไหมคับพี่
"หมวดโดนย้ายเข้าตัวจังหวัดนะคะ แฟนพี่บอกเห็นว่า ผู้กำกับท่านโกรธเรื่องที่กินเหล้าเมาวันนั้นนะคะแกเลยทำเรื่องเป็นทัณฑ์บนไป" ผมอึ้งไปชั่วขณะ เหมือนใจผมหยุดเต้นสมองตื้อเลยคับ พี่เปิ้ลก็สาธยายต่อ
"เช้ามาแกเรียกหมวด ร.เข้าไปรับคำสั่งทั้ง ๆ ที่ยังมีกลิ่นเหล้าเนี่ยเเหละคะ"
อ้าวสรุปว่าผมกลายเป็นคนที่ทำให้หมวดเดือดร้อนนี่นา ผมเสียใจจริง ๆ นะหมวดใจผมแทบจะตะโกนออกมา ผมไม่รู้หรอกว่าพี่เปิ้ลพูดอะไรอีกแต่เหมือนเพื่อนหมอฟันผมจะระแคะระคาย รีบพาผมกลับรพ. ก่อนที่ความจะแตก(ท่าทางมันจะรู้คับว่าผมเป็นเมียตำรวจไปแล้วแน่ๆ )ตอนนี้ผมอยากคุยกับหมวดมากที่สุด หมวดโดนย้ายด่วนมันเป็นคำพูดที่ลอยไปลอยมาในหัวผม เอาหล่ะ ยังไงเย็นนี้ผมจะเข้าเมืองไปหาหมวดอย่างน้อยถ้าไม่ได้คิดอะไรกัน ก็แค่ขอโทษเขาก็ยังดีตอนเย็นวันนั้นผมก็เข้าไปที่โรงพักในเมืองเลย โดยมีหมอฟันหนุนหลังเต็มที่
"ขอโทษคับ ผมมาหาหมวด ...คับ" พูดจบลุงสิบเวรก็เงยหน้ามองผม
"นัดไว้ไหมคับ" อุ๊ยไม่ได้นัดอ่ะ ไม่เป็นไรว่ะ ถึงไหนถึงกัน
"นัดคับ" ผมตอบเสียงสั่น(อาจโดนข้อหาล่อลวงเจ้าพนักงานได้ ) หมวดบอกคับ)
"รอสักครู่คับ"ลุงตำรวจพูดจบก็เดินไปรายงานนายตำรวจนายหนึ่งเขาเดินทำหน้าขึงขังออกมา
"คุณนัดไว้แน่หรือคับ"นายตำรวจคนนั้นเอ่ยถามขึ้น ผมต้องหันไปมองหน้าเพื่อนผม มันก็มองหน้าผม ทำไงดีวะ แต่แล้วความเป็นเพื่อนรักของมันก็ปรากฎออกมา
"นัดคับ" น้านนนลากกูเข้าตารางไปมากกว่าครึ่งแล้วมึง ไอ้เวร ผมคิดในใจ
"ผมว่าเขาคงออกมาพบคุณไม่ได้หรอกคับ"
"ทำไมคับ"ผมทำหน้าซื่อตาใสต่อ
"มันเป็นความลับของทางราชการคับ ผมเสียใจด้วย"พูดจบเขาก็หันกลับไปเลยอ้าวแล้วจะไปหาหมวด ร.ได้ที่ไหนคับเนี่ย ผมกับเพื่อนเดินออกมาหาข้าวเย็นกินกัน(เจ้าเพื่อนผมนี่ก็ใช่เล่น เจ้าชู้มากๆมีเด็กหนุ่ม ๆมาติดมากมายแถมมีเมีย(ที่เป็นผู้ชาย)แล้ว ยังเจ้าชู้ไม่เลิก ความลับทางราชการอะไรกัน ผมงงมาก ไหนบอกว่าโดนย้ายมาในเมืองไงอ่ะ แต่....เอผมมีเพื่อนสนิทอีกคนที่เป็นภรรยาตำรวจ(สามีเขาเป็นรุ่นน้องหมวดของผมประมาณ 3ปี)นี่นา ลองถามดูดีกว่า ผมคิดได้ก็รีบโทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่เป็นหมอเหมือนกัน(เพื่อนผมเป็นผู้หญิงนะคับ)
"ฮัลโหล ว่าไงหายไปนานเลยนะแก" เพื่อนผมมันรับโทรศัพท์เร็วยิ่งกว่าพายุอีกแหะ
"เรามีเรื่องกวนแกหน่อย "ผมก็เล่าเรื่องของผมให้ฟัง แต่ไม่ได้เล่าว่าผมโดนหมวดทำไม่ดีนะคับผมหลอกไปว่าผมแอบชอบหมวด ปิ๊ง อะไรทำนองนั้น แต่หมวดดันมาหนี ผมไปเลยอยากให้แฟนเพื่อนผมช่วยลองถาม ๆ ดู เพื่อนผมก็รับปากว่าจะถามสามีให้แต่คงเป็นตอนเย็น ๆเพราะตอนนี้สามีไม่อยู่ไม่นานผมก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสาวของผม
"ที่แกให้ไปสืบนะ เราถามมาให้แล้วหมวด ร.เนี่ย นายให้ไปช่วยงานที่หัวหินประมาณ 1 สัปดาห์แล้ว"ผมเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอหอยเลยคับ หรือความรักครั้งแรกของผม จะจบลงเท่านี้เพื่อนผมก็ได้แต่ปลอบใจว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวหาใหม่ให้ ไม่เอาแล้วเฟ้ยรักหมวดคนเดียว เหมือนเคย ผมไม่อยากทำอะไรแล้ว ผมให้หมอฟันมันขับรถพาผมกลับผมเหนื่อยมามากพอแล้ว รวมแล้ว11-12วันแล้วสินะน่าจะทำใจได้แล้วนะหมอ เข้มแข็งเถอะ ผมปลอบตัวเองในใจถัดจากเหตุการณ์วันนั้น 2วันมั๊ง ก็มีโทรศัพท์เข้า ปลุกผมแต่เช้า ผมงัวเงียรับสาย
"สวัสดีคับหมอ"
"ฮับ บบบบ" ใครอ่ะโทรมาเช้ามาก ๆ
"สบายดีไหมคับ"
"ฮืม" ผมเริ่มจำเสียงได้จะเป็นเขาที่ผมรักหรือเปล่านะ
"ใครคับ"
"อย่าบอกนะว่าจำสามีตังเองไม่ได้ผมคิดถึงหมอนะคับ" หมวด ร.นี่ ผมไม่ได้หูฝาดหรือฝันไปใช่ไหม น้ำตาผมไหลผมร้องไห้อีกแล้วเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วกับความรักครั้งแรกของผมผมต่อว่าเขามากมายเกี่ยวกับเรื่องที่เขาหายไปโดยไม่บอก หมวดแก้ตัวว่าเป็นคำสั่งด่วนไม่ไปคุกได้ ตอนเขาออกมาเขาเอามาแต่เสื้อผ้า เพราะต้องรายงานตัวตอนเช้าฟันก็ไม่ได้แปรง แล้วที่ไม่ได้ติดต่อหมอเพราะไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปถึงเอาไปก็ไม่มีเบอร์ของหมอ เขาต้องโทรถามจากลูกน้องเป็นทอด ๆกว่าจะได้เบอร์หมอมา(ถามจากตำรวจที่มีเมียเป็นพยาบาล โดยอ้างใบคดีอีกตามเคย)อย่างนี้ผมจะไม่รักไหวเหรอคับ รอให้กลับมาก่อนเถอะหมวด ผมคิดในใจ
"แล้วทำไมวันนี้โทรหาได้คับวันก่อนๆไม่เห็นโทร" ผมเริ่มตัดพ้อ
"นายเพิ่งไปเที่ยวเสร็จพี่ว่างเลยโทรมาหา พี่จะกลับอีก 2วันหมอมาหาพี่ในเมืองได้ไหม"
"ได้คับ ผมจะไป"อิอิอิใจเต้นพองโตเลย ว่าแต่นายไปเที่ยวอะไรอะ ทำไมกลับเช้าความสงสัยของผมอีกแล้วคับ
"นายไปจีบเด็กนักร้องมาได้นายเลย.... เพิ่งกลับมา" แน่นอนคับ ไม่มีทางที่ผมจะไม่ถาม
"แล้วคุณล่ะ เที่ยวไหม"ผมถามตรง ๆ จนหมวดเงียบไป
"อย่าโกหกนะคับ"
"คับ พี่ต้องเที่ยวด้วย"ผมควันออกหูเลย แต่เอาเหอะ ห้ามไม่ได้นะของแบบนี้ตอนนี้มีสิ่งเดียวที่ผมจะถามคือว่าหมวดใส่ถุงยางไหม ซึ่งโชคดีที่เขาใส่ค่อยยังชั่ว
การสนทนาของเราเต็มไปด้วยความห่วงใยกันมากกว่าจะแสดงความรัก
"หมอรักพี่ไหม"หมวดถามผมผ่านทางโทรศัพท์ ค่อนข้างตรงแต่มีความหมาย
"รักคับ" ผมตอบตามความรู้สึกตอนนั้นจริงๆ (ไม่รักได้ไงอ่ะ เอาเราแล้วง่ะ)
"พี่ขอหมอได้ไหมรักพี่ต้องอดทนนะครับได้ไหมที่รักของผม" ผมจำไม่ได้ว่าผมตอบหมวดไปหรือเปล่าแต่ผมจำคำ คำนี้ได้ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่คบกัน
ขอบใจจ้าาาาา
ขอบคุนครับ อยากเป็นคุณนายต้องอดทน น่ารัก{:5_141:} ขอบคุณครับ{:5_129:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ตำรวจสอยหมอ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ โอย น่ารักมากๆเลย ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ มีความฟุ้งฟิ้งๆ เล็กน้อย ขอบคุณคับ