ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 5
ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 5พวกตำรวจ=ปลาไหลไฟฟ้า
อย่างที่บอกไว้ข้างต้นว่าพวกตำรวจเชื่อใจไม่ค่อยได้เป็นเพราะเครื่องแบบหรือเปล่าที่ทำให้พวกเขาต้องเป็นแบบนี้อันนี้ผมไม่แน่ใจแต่เคยเจอมากับตัว แน่นอนว่า ผมคบกับหมวดมาได้ประมาณ 6เดือน ความรักของเราผมว่ามันก็ยังดีนะ เรื่อง SEX ก็ไม่ได้บกพร่องแถมบางครั้งผมทำ SURPRISE ทำอาหารที่รสชาติไม่ได้เรื่องไปให้คุณหมวด ร. ทานด้วย(ฝากพี่พยาบาลอีกตามเคย) ส่วนใหญ่หมวดออกเวรก็จะมานอนพักที่บ้านพักของผมเป็นส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ไปนอนบ้านของตัวเองนี่เป็นข้อผิดพลาดครั้งสำคัญที่ผมไม่เคยไปตรวจสอบที่บ้านพักของหมวดว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้างจนผมเริ่มระแคะระคายเมื่อพี่พยาบาลคนเดียวมาคุย(จับกลุ่มคุยขณะกินข้าวเดาไม่อยากว่าเป็นพี่เปิ้ลอีกตามเคย)ให้ฟังเกี่ยวกับผู้หญิงอาชีพหนึ่งเข้ามากินอาหารที่โรงพักบ่อยมากๆ มาครั้งหนึ่งก็ประมาณ 4-5 คน แต่งหน้าสวยมาเชียวหละมีคนหนึ่งมาจีบหมวด ร.ด้วย เอาขนมมาแขวนไว้หน้าบ้านทุกวันเลย น้าน! เอาแล้วไงไม่เห็นหมวดจะพูดอะไรเลยนี่คับ ผมจุกลำคอเลยคับ อึ้งเลย บางครั้งนะเป็นขนมดี ๆจากในเมือง
“เนี่ยหมวด ร. เอามาให้พี่พินิจบ่อย ๆ" พี่เปิ้ลยังสอยต่อไม่เสร็จแน่ละคับในวงสนทนาก็เริ่มด่ากลุ่มอาชีพเพราะข่าวคาว ไม่ใช่ย่อยเลยลองรับมือกับพวกเธอด้วยละก้อ ถ้าไม่รู้ว่าเป็นเสือไบ เกย์คิง เกย์ควีนพวกเธอไม่ปล่อยหรอก
"นานแล้วเหรอคับ พี่เปิ้ล"ผมกลั้นใจถาม
"พี่ไม่แน่ใจนะหมอแต่เห็นสัปดาห์หลัง ๆ เนี่ยแอบมาหาหมวดที่บ้านก่อนขึ้นเวรด้วย" อ้าว ไอ้หมวด
"มาหาที่บ้านพักเลยเหรอแล้วจะเจอหมวดเหรอ"
"เห็นว่าโทรหากันก่อนนะคุยกันนานเชียว บางทีหมวดไม่ว่างก็เอาขนมมาแขวนไว้ที่ประตูบ้านเข้าเห็นกันทั้งโรงพักเลยหมอ"
ย๊ากสสสส์ ไอ้หมวด แกคอยดูนะวันนี้ยังไงผมก็ต้องคุยกับหมวดให้รู้เรื่อง ทำอย่างงี้ได้ไงผมมีคำถามมากมายที่รอคำตอบ ตอนเย็นวันนั้น หมวดกลับมาหาผมที่บ้านพักเหมือนเดิมผมนั่งดูหนังอยู่ พอหมวดเดินเข้ามาเห็นผมแล้วก็ยิ้มให้ ผมก็ยิ้มเจื่อน ๆ ตอบ(ผมไม่กล้าถามตรง ๆ หรอกเพราะหมวดค่อนข้างดุอ่ะคับ) ปกติผมจะหาน้ำมาให้หมวดนะแต่วันนี้ขอโทษ ไม่เต็มใจทำจริง ๆ เห็นหน้าหมวดแล้วอยากจะร้องไห้เลย
"วันนี้ไม่เห็นเอาน้ำมาให้ผมเลย"หมวด ร. ทักขึ้น ผมก็ต้องจำใจไปหยิบมาให้(จริง ๆ แล้วผมกลัวเขาอ่ะคับ) หลังจากนำน้ำมาผมก็นั่งดูหนังต่อ แต่ผมไม่คุยเหมือนปกติ (ก็โกรธนี่นา) หมวดเลยถามขึ้นก่อน
"เป็นอะไรไป ฮืม"หมวดพูดพร้อมกับหันมาทางผมท่าทางจริงจัง
"เปล่า" ผมกัดฟันตอบ
"อย่ามาโกหกผมดีกว่า มีเรื่องอะไรคุยกันให้เข้าใจ"เอ ... คุยดีไหมอ่ะ ถ้าคุยไปแล้วซวยเกิดหมวดชอบผู้หญิงคนนั้นจริง ยุ่งเลย
"ไม่มี"ผมดื้อต่อ
"อย่าโกหก"หมวดเริ่มส่งเสียงดังขึ้นแล้วดึงผมเข้าไปนั่งใกล้ ๆ แบบหน้าชนหน้าเลย
"OK ได้หมวดมีผู้หญิงมาจีบใช่ป่ะ" ผมอารมณ์ขึ้นหน้าแล้ว ก็ดึงแรงมันเจ็บนี่นา
"อ๋อ เรื่องนี้เอง ฮืมทำไมหล่ะ" หมวดถามหน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยแล้วหมวดก็หันกลับไปดูหนังเหมือนเดิม
"ก้อ .. "ผมอึ้งไปกับคำตอบและปฏิกิริยาของหมวด
"หึงนี่นา" ผมแอบพูดเบา ๆ
"เป็นเรื่องปกตินะครับหมอหมอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าผมอยู่ในสถานภาพอะไร"
หลังจากที่หมวดตอบแบบนั้นผมก็อึ้งสิคับ(ถ้าอยู่กับเพื่อนคงบอกว่า งงแดก)คนเรามันยึดติดกันตรงที่หน้ากากที่เราสวมใส่เข้าหากันผมไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมสังคมถึงเป็นแบบนี้ ผมเองไม่ค่อยชอบสวมหน้ากากไม่ว่าจะตอนทำงานหรือว่าอยู่กับครอบครัว และคนรัก ผมค่อนข้างตรง ๆ นะแบบว่าเด็กภาคกลางใจถึงนะคับ สรุปว่าครั้งนี้ผมต้องยอมแพ้ยังงั้นเหรอเพียงเพราะเขาเป็นตำรวจใส่เครื่องแบบโก้ๆที่แสดงออกถึงความเป็นผู้ชายและสุภาพบุรุษเต็มร้อยการสนทนาจบเพียงแค่นั้นจริงๆ ผมไม่อยากพูดอะไรต่อแต่เหมือนว่าเขาเกิดมาเพื่อเราหรือเปล่า(อันนี้คิดเข้าข้างตัวเองอย่างน่าเกลียด)หมวดสามารถตรวจสอบความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้ในความเงียบนั้น
"หมอผมเคยบอกหมอไว้ว่ายังไง" หมวดขยับเข้าใกล้ผมที่ตอนนั้นนั่งนิ่งๆพยายามไม่สนใจสิ่งแวดล้อมและไม่อยากคิดอะไรอีกเลย เจ็บ(ใจ)นะคับ
"หมอต้องทนแบบนี้ใช่ไหมหมวด" ผมย้อนกลับไป น้ำตาคลอเลย
"ครับ..แต่หมอต้องรู้ด้วยนะว่าผมรักหมอนะ บางครั้งผมไม่บอกแต่อยากให้หมอรู้ไว้ตลอด..จะให้บอกบ่อยๆบางทีผมรำคาญนะ" อ้าวกลายเป็นความผิดผมอีกสิเนี่ย แต่ก็โอเคนะคำตอบแบบนี้ผมตัวปลิวเลย
"เอาเป็นว่าผมไม่สนเขาเท่าคุณแล้วกัน เดี๋ยวผมจัดการเอง"หมวดให้คำมั่นสัญญาตอนนั้นหัวใจพองโตเลย คารมตำรวจนี่สุดยอดจริงๆผมว่าผมเป็นคนที่ค่อนข้างโรเเมนติกแล้วนะเจอคำพูดหมวดเข้าผมละลายเลยเอาเป็นว่าผมเชื่อใจคุณแล้วกันนะแต่ผมยังติดใจเรื่องโทรศัพท์แน่นอนคนที่คบกันเรื่องโทรศัพท์ถือเป็นเรื่องส่วนตัวมาก ๆ ต่อให้รักกันจริงบางคนเขาก็ไม่ยอมให้ดู (ผมไม่ยอมให้หมวดดูแน่เพราะมันมีรูปหมวดติดเป็น WALLPAPERอยู่)แต่คราวนี้หมวดยอมให้ผมดูโทรศัพท์ หลังจากที่ผมขอดูผมถามหมวดตรงๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นโทรมาหาบ่อยไหม(มีแต่เบอร์นี้โทรเข้ามีเบอร์ผม2ครั้ง)
"ฮืม"เป็นคำตอบกระชากวิญญาณอีกแล้ว
"แล้วหมวดคุยไหม"ผมซักไซร์ตามประสาเมียที่ขี้หึง
"คุยบ้างเวลาหลีกเลี่ยงไม่ได้"หมวดหันมามองหน้าผมแกมรำคาญ เพราะบอลคู่โปรดกำลังจะลงเตะ(ขานี้ชอบลิเวอร์พูลคับ)เอาเหอะผมไม่สนแล้ว เชื่อก็แล้วกัน แล้วผมก็ง่วงมากๆก่อนนอนผมเบลอๆกึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นหมวดก้มมาหอมแก้มผม แค่นี้ก็ดีแล้วฝันดีนะหมวด
เรื่องมันยังไม่จบง่ายๆสิคับแม่นี่ชื่อ อร ตอแยไม่เลิก บางครั้งผมเอาโทรศัพท์หมวดมาไว้กับตัวเธอโทรเข้าจนแบตแทบหมด ในใจอยากรับเหมือนกันแล้วคุยให้รู้เรื่องไปเลยแต่อีกใจหนึ่งก็อยากลองดูใจหมวดมากกว่า เลยทิ้งเบอร์โทรไม่รับสายไว้อย่างนั้น
เรื่องที่ผมเป็นแฟนหมวดมีคนรู้ไม่กี่คน ก็มีหมอฟันคนหนึ่งและก็พยาบาลที่สนิทอีก 2 คน(หมวดไม่รู้จัก) อย่างที่บอกว่าเป็นแฟนตำรวจต้องฉลาดมากๆทำตัวเป็นใบข่อยรูดปลาไหลเลยแหละ ผมก็มานึกเอะใจว่าทำไมหมู่นี้คุณอรไม่โทรเข้ามาหาหมวดเลย (มารู้ทีหลังว่าแม่นี่มีเบอร์ติดต่อที่โรงพักด้วยแบบสายตรงไปที่ห้องทำงานของบรรดาหมวดทั้งหลายแล้วขอสายสามีผม) คราวนี้หล่ะสายข่าวของผมเริ่มทำงานได้ บรรดาที่รักพี่พยาบาลทั้ง 2 ของผมก็เริ่มไปทานข้าวที่โรงพักเอาแบบนอกเครื่องแบบเนี่ยเเหละ(หมวดถ้าเห็นใครใส่ชุดโรงพยาบาลก็จะจับได้ดิเดี๋ยวไก่ตื่นหมด ถ้าหมวดผิดสัญญาจริง ก็จะเชือดเลย)ไปทานอยู่สองสามครั้งติดกันเพราะผมรู้ว่าหมวดทำอะไร(ผมมีตารางร้อยเวรติดไว้ที่บ้านหมวดเอามาติดกันลืม)สุดท้ายผมได้ภาพบาดใจมา 2 ชุด
ชุดที่ 1 เป็นภาพชุดตอนที่หมวดยืนถอดเสื้อรับขนมจากมือคุณอรที่หน้าบ้านพักครั้งนี้เพื่อนบอกว่าคุยกันประมาณ 10 นาทีได้
ชุดที่ 2 เป็นภาพชุดทานอาหารกลางวันกันที่ร้านอาหารโรงพักไม่มีรายละเอียด เพราะโดนบัง แต่ว่าเห็นหน้าจำเลยแม่นเลย
ผมเบื่อกับคำมั่นสัญญาที่หมวดให้ผมแล้วผมร้องไห้ทั้งวัน แค่วันเดียวและต้องก่อนที่หมวดจะกลับมา ตกลงผมก็ต้องยอมอยู่ในสภาพแบบนี้หรือไงผมว่าผมก็มีดีนะ(เคยมีคนบอกผมหลายรอบแล้วว่าผมหน้าหวานเหมือนผู้หญิงแม่ผมเป็นหนึ่งในห้าคนที่ประกวดรอบเดียวกับคุณอาภัสราคับ แต่ไม่ได้ตำแหน่ง)ผมโชคดีที่ได้หน้าตาของแม่มา แต่โชคร้าย(หรือเปล่า)ที่ได้มาไม่ค รบแต่สุดท้ายผมก็ต้องแพ้คับ อยู่แบบทรมานมาประมาณ 2เดือนช่วงนั้นแย่คับ ขอเลิกกับหมวด ก็โดนด่าหมวดไม่ยอม แถมต้องเจ็บตัวอีก(มีSEXตอนที่งอนกัน สุดยอดมาก ๆ คับ ได้อารมณ์ดี) ช่วงหลัง ๆ ผมปล่อยเลยตามเลยแม่นั่นก็โทรมาสม่ำเสมอมาก ๆ
ในที่สุดโชคก็เข้าข้างผม ผมได้รับมอบหมายให้ไปตรวจร่างกายทหารที่ค่าย.. ในจังหวัดเดียวกัน โอ้ใจเต้นเลย ได้ดูด้วยว่าใครหน้าตาดี เอาว่าเพื่อฟลุ๊คแล้วกันครับการตรวจผมต้องตรวจทั้ง 3 วันพร้อมกับน้องหมอทหารพระมงกุฎฯช่วงนั้นทหารมาตรวจร่างกายเยอะมาก จนผมไม่มีเวลาได้ดูหรอกว่าใครหน้าตาดี กลับมาบ้านก็มาเจอหมวดที่เห็นว่าหน้าตาดีที่สุดจนวันสุดท้าย ผมได้รับข้อความจาก BLUETOOTH โทรศัพท์ผมเปิดเอาไว้ตั้งชื่อเครื่องเป็นภาษาไทยด้วยว่าหมอ..มาข้อความหนึ่ง
"หมอน่ารักนะคับผมอยากรู้จักได้ไหม ...ศักดิ์" ว่าไปนั่น ใครว่ะ ผมเงยหน้ามองไปซ้ายทีขวาทีก็ไม่เห็นมีใครนี่นา ผมเลยพิมพ์ข้อความกลับไปทางBLUETOOTHนั่นแหละ
"ออกมาให้เห็นก่อนได้ไหมผมไม่ทราบว่าใคร" ผมก็ส่งข้อความไปทุก BLUETOOTH ที่เครื่องจับได้(หน้าด้านสุด ๆ) ไม่นานการตรวจก็ค่อย ๆ ช้าลงเพราะทหารที่มาตรวจใกล้หมดแล้วผมลืมไปเลยนะว่ามีคนที่ส่งข้อความให้ผมอยู่ จนทหารหมดก็ยังไม่เห็นว่ามีคนชื่อศักดิ์มาสักทีใครลองของฟะเนี่ย ผมก้มดูโทรศัพท์อีกที อ้าวมีข้อความทางนั้นมาอีกแล้ว
" ผมใกล้ตัวหมอที่สุดเลยคับเพียงแต่หมอไม่เห็น" บ้าแล้วที่นั่งข้าง ๆ ใกล้กันก็น้องหมอเนี่ยไง (หน้าตี๋ๆ ใส่แว่น) ไม่เห็นว่ามันจะหยิบโทรศัพท์มากดเลย เป็นไปไม่ได้ ผมโดนแกล้งชัวร์จนถึงเวลากลับ รพ. ผมก็มองเห็นทหารคนหนึ่งหน้าตาเข้ม สูงๆล่ำๆ อยู่ประมาณหมวดได้แต่เขาดำกว่าเท่านั้น หน้าตาออกแนวไทย ๆ น่ารักดีนะ ผมว่า ผมเริ่มสนใจแล้วผมเดินเรีย ๆเคียงๆ ก็เห็นหน้าชัด ๆ คุ้น ๆ นะ พอดีเขาหันมา ผมเหลือบไปที่ชื่อ
"สิทธิศักดิ์........."นายแน่ ๆ
"นายส่งข้อความมาเหรอไง"ประโยคแรกไม่สวยเลย ทำให้ทหารนายนั้นอึ้งไป
"คับ" เขาหลบหน้าผมหน้าเขาหล่อดีคับ เข้มๆ หุ่นดีด้วย ไม่น่าเกิน 26 ปีนะ
"ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย"ผมยิ้มให้เขา ดูสีหน้าเขาดีขึ้น ผมมีเวลาไม่มาก ผมเขียนเบอร์ให้เขาเอาง่ายๆตรงนั้นเลย ก่อนผมออกมาผมเห็นยศเขา สิบเอก ส. ...... ฮืมน่ารักดี อย่างน้อยผมก็มีเรื่องดี ๆ เข้ามาบ้างแล้วหละตอนนี้(นับตั้งแต่หมวดเริ่มรู้จักครูอร)
กลับมาถึงบ้านผมก็ แทบช๊อคผมเห็นคุณอรมาส่งหมวดที่หน้ารพ. หมวดไม่รู้ว่าผมออกไปทำงานข้างนอก หมวดมองมาในรถพอดีกับที่ผมมองออกไปเจอเขาพอดี
ดูหมวดเฉยๆนะ แต่เราสิผมว่าเราคงต้องคุยกันจริง ๆ จัง ๆ แล้วนะหมวด พอผมถึงบ้าน ไม่นานหมวด ร. ก็ตามมา
"วันนี้ผมไปทานข้าวกับ อรมา"หมวดพูดด้วยเสียงทุ้ม ๆ ของเขา
"คับ คงอร่อยนะ ดูหมวดจะอิ่มด้วยคงทานมาเยอะ" ผมประชดเข้าไปเต็มแรง ผมพยายามคุมอารมณ์ให้เป็นปกติ
"ผมกับเขาไม่มีอะไรกันจริงๆ"
"หมวด ...เรามีอะไรจะให้ดู"พูดจบผมก็เอามือถือที่ถ่ายรูป 2 ชุดนั้นมาให้หมวดดูทำให้เขาอึ้งเล็กน้อย
"นี่หมอไม่ไว้ใจผมเลยเหรอ"หมวดเริ่มเสียงสั่น ดูเขาโกรธมาก แต่คราวนี้ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน
"หมอไม่เข้าใจ ก็ ร.บอกว่าไม่มีอะไรแต่เห็นไปด้วยกันออกบ่อย ไม่ต้องหลอกกันขนาดนี้ก็ได้นะหมวด"ผมพูดพลางร้องไห้ไป
"ผมอดทนมามากแล้วนะ"ผมพูดต่อทั้งน้ำตา แต่หมวดก็ยิ่งดูโกรธขึ้นไปอีก
"ถ้าหมอไม่เข้าใจไม่เป็นไรเอาไว้อารมณ์ดีก่อนค่อยมาคุยกัน" พูดจบหมวดก็ออกไปจากบ้านผมเดินกลับไปโรงพักโดยไม่เหลียวหลังกลับมาเลย ดูเขาจะโกรธเอามาก ๆแต่ผมไม่อยากเป็นเมียน้อยนี่นาทั้งคืนผมคงนอนไม่หลับแน่ ผมซัดยานอนหลับไป1เม็ด(เอาแบบที่ปลอดภัยนะ) เช้ามาก็ดีขึ้นสดชื่นหน่อยในใจยังหวังว่าหมวดจะกลับมาหาผมในเย็นวันนั้นแต่ว่าจะเลิกก็ต้องทำให้ได้ ผมจะไม่ร้องไห้อีกวันนั้นทั้งวันยาวนานมากไม่มีโทรศัพท์เข้ามาเลย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเบอร์แปลก ๆ โทรมาหลายครั้งในตอนที่ผมนอนหลับด้วยฤทธิ์ยา เอ...เบอร์ใครเนี่ย อาจเป็นเบอร์คุณอร หรือเบอร์พี่ทหารคนนั้น ผมลังเลอยู่นานกลัวโทรไปเป็นครูอรแต่ว่าผมก็อยากรู้ ถ้าเป็นคุณอรก็จะได้คุยไปเลย ผมโทรกลับไป
"หวัดดีคับ"เสียงผู้ชายตอบมา
"ศักดิ์หรือเปล่าคับ"
"คับ ผมเองผมโทรไปหาหมอเมื่อคืนจะชวนไปเที่ยวด้วยกันกับเพื่อน ๆ ผม แต่หมอไม่รับสาย"
"ไม่สบายนิดหน่อยคับ"ผมอ่ำๆอึ้งๆ ตอบไป ผมไม่พร้อมที่จะมีใครในตอนนี้หรอกครับ
"เป็นอะไรมากไหมคับ"ศักดิ์ภามผ่านมาทางโทรศัพท์
"ไม่คับ ทานยาแล้ว"
"เอ่อ งั้นผมไม่กวนแล้วครับ ว่างๆ ผมจะโทรหาใหม่"
ไม่ใช่เป็นตำรวจแล้วจะทำเจ้าชู้ได้ หมอก็ทำได้นะหลังจากนั้น ผมกับหมวดก็คบกันมาเรื่อย ๆ แบบว่านอนบ้านหมวดเวลาเขาอยู่เวรที่เหลือบ้านผม
ติดตามครับๆ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอๆ ตอนที่ 6 ขอบคุณครับ ดวงเครื่อเงแบบอะนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ
ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2