~เห้ย!..โทษทีตุ๊ดคนเนีย....เมียกรู!!!!!!~ 20
ตอนที่ 20รถของซันเคลื่อนที่เข้ามาจอดเทียบริมฟุตบาทที่พักผู้โดยสารหน้าโรงเรียนอย่างช้าๆ ก่อนที่ผมจะเห็นนังน้องสาวที่รีบก้าวฝีเท้าวิ่งปรี่เข้ามาหาผมที่กำลังจะก้าวลงจากรถ พร้อมกับสีหน้าที่บึ้งตึงแสดงถึงความไม่พอใจอย่างหนักส่งให้ซัน จนอีกคนที่ได้รับกลับหน้าเสียไปในทันทีทันใด
"ไปเถอะเจ๊ อยู่แถวนี้แล้วเสียอารมณ์!" อิมพูดพรางกระแทกเสียงหนักใส่ซัน เพื่อให้อีกคนที่โดนกล่าวหาได้รับรู้ พร้อมเอื้อมมือมาลากให้ผมลงจากรถ
"น้องอิมโกรธอะไรพี่เหรอครับ บอกพี่ได้ไหม" ซันปริปากพรางเงยหน้าถามอิมเพื่ออยากรู้คำตอบ ก่อนอีกคนที่ถูกถามจะตวัดสายตาจ้องหน้าซันอย่างนิ่งเฉย
"ต้องให้อิมพูดอีกเหรอค่ะ" อีกฝ่ายตอบกลับมาอย่างไร้เยื่อใยไรแหม๊ ทั้งสวยทั้งร้ายเหมือนพี่มันเลยวุ้ยยย
"แล้วพี่ต้องทำยังไง น้องอิมถึงจะหายโกรธพี่เหรอครับ"
ซันเอ่ยปากถามอิม ด้วยสีหน้าที่ตอนนี้แลดูไม่สู้ดีนัก
พรางอีกคนที่ถูกถามระบายยิ้มร้ายปานสุดเสียวสันหลังออกมา
"พี่ก็เลิกยุ่งกับเจ๊หนู่สิ"!!!!!
จนประโยคของอิมที่มันตอบถัดมา พลันแสดงทำให้คนถามสะอึกกลืนน้ำลายลงคอฟืดๆลงไปไม่น้อยเลยทีเดียว
"อิม !" ผมเรียกมันออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้าของประโยคที่เอ่ยออกไปเมื่อสักครู่ พรางตอนนี้แววตาอันดุดันจ้องมองหน้าซันอย่างเขม็ง ไม่มีทีท่าว่าจะละหรือเส่ไปทางอื่นทางใด
มากไปไหมค่ะคุนน้องสาว ตัดเยื่อใยไม่ให้พี่มันมีผัวซ้ะอย่างเงี๊ยะพี่ก็แย่สิค่ะ
ซันที่ตอนนี้ สีหน้าดูคร่าตาดูเป็นทุกข์แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก้มหน้ารับสถานการณ์ที่สุดแสนจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขณะเดียวกันกับอีกฝ่ายที่จ้องกดดันรอคำตอบอยู่แถบไม่ว่างตา ครั้นยกยิ้มเผยอมุมปากขึ้นอย่างคนได้ใจ
"ว่าไงละค่ะ พี่ซันทำได้หรือเปล่า เลิกยุ่งกับเจ๊หนูสิ"
อีกคนพรางย่ำคำถามซ้ำเช่นเดิม ในขณะที่ผมเอื้อมมือขยับไปกุมมือนุ่มของอีกคนข้างๆกายไว้ ก่อนจะส่งยิ้ม แสดงบ่งบอกเพื่อให้รู้ว่าผมเป็นกำลังใจให้
"ไม่ได้ครับ พี่ทำไม่ได้หรอก พี่เลิกยุ่งกับพี่ออมไม่ได้จริงๆ พี่รักพี่ออมมาก น้องอิมอย่าห้ามพี่เลยนะครับ" ซันเอ่ยปากบอกอิม ก่อนจะเปรยปากร้องขอให้อีกคนอย่าตีรั้นกีดกั้น
"ถ้างั้นพี่ซันก็พิสูจน์สิค่ะ ว่าพี่ซันรักเจ๊หนูจริง รักเจ๊หนูที่ภายใน ไม่ใช่ที่ภายนอก ครั้งต่อไปก็ห้ามทำให้เจ๊เสียใจ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ก็ห้าม พี่ซันทำได้ใช่ไหมค่ะ" อิมเอ่ยขอเสนอต่อรองบอกกับอีกคน พลันอีกคนที่พยักหน้าขึ้นลงรัวก่อนจะตอบกลับมา
"ครับพี่ทำได้ พี่ทำได้แน่นอน พี่จะพิสูจน์ให้น้องอิมเห็นเองว่าพี่รักพี่ออมของน้องอิมมากแค่ไหน จะไม่มีการเสียใจครั้งต่อไปแน่นอน ขอบคุณน้องอิมนะครับ ที่ให้โอกาสพี่แก้ตัวอีกครั้ง" ซันบอกอิม พรางหันมาส่งยิ้มให้กับผมที่กุมมือของอีกคนไว้ข้างๆอย่างดีอกดีใจ
"ค่ะอิมจะคอยดู แต่พี่ซันต้องรู้ด้วยนะค่ะว่าโอกาสมันไม่ได้มีให้พี่ทุกครั้งเสมอไป เพราะฉะนั้นพี่ควรจะเก็บรักษาโอกาสครั้งนี้ไว้ให้ดีที่สุด เพราะครั้งหน้ามันอาจจะไม่มีให้พี่อีกแล้วก็ได้" นังอิมกล่าวความให้อีกคนที่ฟังอยู่เข้าใจ
ขณะที่อีกคนที่ฟังอยู่พยักหน้าขึ้นลงแสดงความเข้าอกเข้าใจ
"งั้นวันหน้าพี่จะพาพี่ออมและก็น้องอิม ไปเลี้ยงเค้ก
เพื่อเป็นการไท่โทษที่วันนี้พี่ทำให้พี่ออมเจ็บและทำให้น้องอิมต้องโกรธ โอเคมั้ยครับ" ซันพูดพรางตีความคิดว่าตัวเองเป็นคนทำให้ผมต้องเจ็บตัวและทำให้นังอิมต้องโกรธเคืองในเรื่องสถานการณ์ที่ผ่านมา จึงยืนข้อเสนอเป็นการเลี้ยงเค้กเพื่อไท่โทษการกระทำของตัวเองวันนี้
"พี่ซันไม่ผิดสักหน่อย ยัยสามตัวนั่นตางหากที่เป็นคนผิด
เด็กคอนแวนด์ประสาอะไรไม่เห็นมีกิริยาท่าทางเรียบร้อยเหมือนที่เขาพูดกันเลย ดูๆแล้วการศึกษาแทบจะไม่มีให้เห็นเสียด้วยซ้ำ น่าอับอาย ก็เหมือนที่พี่ต้อมว่าแหละ
ทำตัวเยี่ยงกับชะนีป่าชะนีดง แหกปากร้องหาผัวปาวๆ"
อิมไม่อาจทนเก็บสิ่งค้างคาในใจได้ จึงเอ่ยปากระบายต่อว่าผู้กระทำเหตุที่แท้จริงจออกมา จนผมต้องหันหน้าไปปรามน้องสาวที่ตอนนี้ดูเหมือนว่า
"ชั่งเถอะค่ะ พี่ซันไม่ต้องลำบากมาเลี้ยงหนูกับเจ๊หรอกค่ะ เพราะพี่ซันไม่ได้ผิดอะไรอยู่แล้ว" หื้มมม....น้องใครทำไมจิตใจชั่งงดงามบริสุทธิ์ประดุจเพรชผุดผ่องเยียงนี้ น่าปราบปลื้มเสียยิ่งกระไร
"แต่.......ถ้าพี่ซันอยากจะเลี้ยงจริงๆอิมก็ไม่ขัดนะค่ะอิอิ "
ลูกช้างขอถอนคำพูดเจ้าค่ะ........- -........ เพี๊ยงงงง!
"555โอเคครับ ถ้าน้องอิมอยากกินอะไรเป็นพิเศษบอกพี่ได้เลยน่ะ" ซันไม่หยุดที่จะยกย้อคำปราศัย เอาอกเอาใจน้องสาวผมแม้แต่น้อย
"ได้ค่ะ แต่คงต้องเป็นโอกาสหน้าแล้วละค่ะ เพราะวันนี้คงไม่ทันแล้ว นั้นอิมไปก่อนนะค่ะ พี่ซันสวัสดีค่ะ ปะเจ๊" น้องสาวตัวดีเอ่ยปากบอกลาซันเสร็จ ก่อนจะฉุดให้ผมลุกขึ้นออกจากแนวตัวรถ
"เดี๋ยวก่อนครับออม!" แต่อีกคนที่อยู่ด้านข้างในตำแหน่งคนขับรถ เรียกชื่อผมดังขึ้น พรางตวัดมือยาวของตัวเองเอื้อมมาจับแขนผมไว้ ก่อนที่ผมจะหันหน้าไปหาเจ้าของเสียงที่เอ่ยออกมาเมื่อสักครู่ด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวซันโทรหานะครับ" ซันพูดพร้อมกับส่งยิ้มที่ผมเห็นแล้วมันชั่งอบอุ่นยิ่งนัก พร้อมกันกับผมที่พยักหน้ายิ้มตอบตกลงซันกลับไป พลันก้าวขาเรียวลงจากรถเช่นเดียวกัน
ก่อนที่คนในรถจะผายมือบ๊ายบายส่งลากลับมาอีกครั้ง แล้วปรับกระจกทึบขึ้นดั้งเดิม
................................................................................
พอซันกลับไปได้ไม่นาน รถตู้ประจำทางของผมก็มารับทันที
รถประจำทางขับเคลื่อนมาเรื่อยๆ ก่อนที่ล้อกลมจะหยุดหมุนเพื่อแสดงการว่าถึงเป้าหมายปลายทางเรียบร้อยแล้ว
อิมยกขยับปลายนิ้วจัดแจงเสื้อนักเรียนขาวที่ตอนนี้ยับยู่ยี้
ให้เข้าทรงตามระเบียบดังเดิม แลกวาดแขนเรียวของตัวเองไปเปิดประตูรถออก พรางก้าวขาลงฉับพลัน
ผมจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย โดยไม่ลืมที่จะยกมือไหว้
ขอบคุณลุงคนขับรถเช่นเดียวกัน แล้วพลักตัวหันตามอิมมันลงไปติดๆ
"แม่กลับมาแล้ว!!" ยังไม่ทันทีจะเข้าเขตบ้าน นังอิมก็แหกปากร้องตะโกนเสียงแป้นเรียกผู้เป็นมารดาที่อยู่ภายในบ้านให้รับรู้ จนสร้างความปวดหัวให้กับผมไม่น้อยเลยทีเดียว
"โอ้ยตะโกนซะ เอ้า..กลับมากันแล้วเหรอลูก"
หญิงวัยสี่สิบสามปีปลายๆ เดินย่างกลายออกมาจากห้องครัวของบ้าน พร้อมด้วยคุณลักษณะที่ยังคงความสวยงาม
ไม่เปลี่ยนแปลง แม้อายุอานามจะปาเข้าไปสี่สิบขึ้นแล้ว
แต่ก็ยังคงความสวยเทียบๆเท่าสามสิบต้นๆ อยู่วันยังค่ำ
ใช่แล้วครับ จะเป็นใครไปไม่ได้ แม่สาวสุดเฮี้ยวของผมนั้นเอง
"ยืนโดเด่อยู่เนีย ยังไม่กลับมั่งค่ะ" นังอิมปริปากสวนผู้เป็นมารดากลับอย่างสงยขบขัน
"นี่แน่น!! ปากดีจังนะแกไอ้ลูกคนนี้ นับวันๆยิ่งจะแผลงฤทธิ์เข้าทุกที เย็นนี้ไม่ต้องกินข้าว ถ้าจะกินไปกินกับไอ้ขนุนเลย"
ผู้เป็นแม่พูด ยกนิ้วขึ้นมาจับไปที่ปลายกลีบหูของคนจองหอง ก่อนที่จะลงแรงบิด จนอีกคนปรับสีหน้าเหย่เก
ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับกำชับบอกกับอีกคนว่าเย็นนี้สมควรเป็นอันต้องอดเสวยรับประทานอาหารมือสำคัญไปโดยสิ้นเชิง แล้วชี้แนะแนวทางให้อีกคนไปอาศัยกินกับเจ้าขนุนหมาบ้านพันธุ์บางแก้วแทน
"อร๊าย!! คุณแม่ค้า ล้ออิมเล่นใช่มั้ยค๊า" อิมครั้นถามผู้เป็นแม่ซ้ำเพื่อหวังว่าสิ่งที่พูดเป็นเพียงการล้อเล่นเท่านั้น
"ฉันพูดจริง!!" ผู้เป็นแม่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เพื่อให้อีกคนได้รู้ว่าสิ่งที่ตนพูดเป็นเรื่องจริง โดยขณะที่ลูกสาวจอมแกร่งงองแงไม่ยอมท่าดีทีเหลว จนผมที่ยืนมองการกระทำหยอกล้อของสองแม่ลูกอยู่นั้น ก็อดที่จะคลี่ยิ้มตามออกมาเป็นไม่ได้
"แหกปากโหวกเหวกโวยวาย ไม่มีคุณสมบัติที่สตรีควรพึงจะทำ"
เสียงทุ้มใหญ่ปริศนาดังขึ้น พร้อมกับคำแขวะเหน็บแนมต่อว่านังอิมที่ส่อแววพากพิงถึงความเป็นกุลสตรีที่ดีควรปฏิบัติจะทำ หลุดลอยออกมาจากเสาหลักใหญ่ของบ้าน
ที่กำลังเดินลงมาจากบันไดด้วยสีหน้าท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ครั้นจากบรรยกาศรอบข้างเมื่อสักครู่ที่ดูครื้นเครง กลับตาลปัตรจากตอนนี้กลายเป็นความเงียบสงบอึ้มครึ้มแทรกตัวเข้ามาแทน
"อ..เอ่อ ป๊าสวัสดีครับ" ผมรีบกลับทำลายบรรยากาศลงยกมือไหว้สวัสดีอีกคนผู้เป็นพ่อ ก่อนที่อีกคนจะพยักหน้า
แล้วเดินเข้าห้องครัวไป
"แม่ทำไมไม่บอกว่าป๊ากลับมาแล้วอ่า อิมโดนด่าเฉยเลย"
อิมรีบหันมาพูดกับผู้เป็นแม่ ด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา เพื่อไม่ให้อีกคนที่อยู่ภายในครัวได้รับรู้
"นี่แน่น! แล้วฉันจะไปรู้แกไหมนังอิม เดินเข้ามาก็แหกปากตะโกนซะลั่น แล้วฉันจะไปมีเวลาบอกแกตอนไหน" อีกคนกำมะเหงกก่อนจะลงแรงไปยังกลางหัวของลูกสาวตัวดี ที่มาหาว่าเขาผิดโดยไม่เป็นคนบอกว่าผู้เป็นพ่อกลับมาจากที่ทำงานเสียแล้ว
"ว่าแต่ทำไมวันนี้ป๊ากลับเร็วอะแม่" ผมถามผู้เป็นแม่กลับอย่างสงสัย เพราะปกติแล้วป๊าจะกลับช้ากว่านี้ หรือไม่ก็กลับมืดกว่านี้ ไม่กลับมาเร็วเหมือนเช่นวันนี้
"เห็นว่าวันนี้ที่กรมเขามีงานนะลูก ป๊าเขาก็เลยกลับมาก่อน" ผู้เป็นแม่ตอบผมกลับ ให้คลายหายฉงน โดยที่ผมสองคนก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่นังน้องสาวตัวดีจะแสดงสีหน้าท่าทางขัดใจออกมาเล็กน้อย
"ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะเราสองคนน่ะ แม่ทำกับข้าวใกล้จะเสร็จละ เดี๋ยวแม่เรียกลงมากิน ป่ะลูกป่ะ"
ผู้เป็นแม่พูด ก่อนจะเอ่ยปากไล่ให้ผมทั้งสองคนขึ้นไปชำละล้างร่างกายให้เรียบร้อย แล้วเตรียมตัวลงมารับประทานอาหารเย็น
ผมพยักหน้ารับคำสั่งของผู้เป็นมารดา ก่อนจะปรีกตัวก้าวขาเดินขึ้นไปยังชั้นบันไดของบ้าน โดยที่มีนังน้องสาวตามขี้นมาด้วยติดๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป......................................................
อ่านแล้วเม้นกันมายอะๆนะครับบบ
{:5_119:}สนุกมากครับ{:5_119:} นานจังกว่าจะมาต่อ น้องอิมให้โอกาสพี่ซันอีกครั้ง ทำดีกับพี่ออม ขอบคุณครับผม{:5_130:} เย้ มาต่อล่ะ อิมทำดีแล้ว ให้โอกาสพี่เค้าหน่อย pipi1 ตอบกลับเมื่อ 2016-10-23 13:46
สนุกมากครับ
ขอบคุนครับคุณ ติดตามต่อไปนะครับ pipi1 Chokzaza555 ตอบกลับเมื่อ 2016-10-23 14:45
นานจังกว่าจะมาต่อ
พอดีช่วงนี้อาลัยพระเจ้าอยู่หัวของเราทรงสวรรณคต ผมก็เลยอาลัยพระองค์ด้วย
ขอโทษทีนะครับคุณ Chokzaza555 ที่ทำให้ต้องรอด้วยนะครับ:lol ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ อิม ออม ดูรักกันดีอ่ะ ชอบความรักแบบนี้ ครอบครัวสุขสันต์ ชอบทุกๆตอนเลยครับ สนุกมากๆๆ มาต่อให้จบด้วยนะครับสนุกมากกชัวว่าจะไม่ได้อ่านอีก
หน้า:
[1]