[คิดไปเอง] บทที่ 16 "กีฬาสี" [4/12/59]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย INPUT เมื่อ 2016-12-4 22:39่บทที่ 16 “กีฬาสี”********************************************************************
ช่วงหยุดเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่ได้เตรียมความพร้อมก่อนแข่งเลยแม้แต่น้อย นั่งเล่น Ghost Online ทั้งวัน
วันนี้เป็นวันจันทร์ช่วงวันกีฬาสีของเทคนิค
หลังจากทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จทุกแผนกจะแยกย้ายกันไปตามแผนกของคนเพื่อไปรับเสื้อสแตนและตั้งขบวนพาเหรดเมื่อเดินพาเหรดและพิธีเปิดเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปเชียร์กีฬาตามจุดต่างๆ
“อิน วันนี้เราเริ่มแข่งกันกี่โมงว่ะ” ตันถาม
“10 โมงว่ะ ไปกันได้แล้วเนี่ย” ผมพูดพร้อมกับมองดูเวลาในมือถือ
“งั้นไปกันเหอะว่ะ” โจ๋บอก
“เออ ปะๆ” ผมพูดพร้อมกับรีบเดินไปรายงานตัวที่ลานกิจกรรมแผนกผมเพราะปีนี้แผนกผมจับฉลากได้คุมกีฬาหมากกระดานทั้งหมดไปถึงก็เห็นกบยืนรออยู่ที่นั้นแล้ว แม่งพร้อมจริงๆ
“มาไวๆ ลงชื่อๆ” อาจารย์ต๋องเรียกพวกผมครับ
ลงชื่อเสร็จผม โจ๋ และกบ ก็เข้าไปนั่งประจำที่เลยครับ ผมมองหาตันตันนั่งอยู่ซุ้มข้างๆผม ซึ่งเป็นซุ้มแข่งขันหมากฮอสผมมองไปเจอตันมันก็มองมาทำหน้ากวนตีนใส่ แล้วยิ้มพยักหน้าประมาณว่า “สู้ๆนะมึง” ผมก็ไม่ได้ตอบรับอะไรหลบหน้าอย่างเดียวครับ
จากนั้น คู่แข่งของผมก็มาเป็นเด็กช่างไฟฟ้ากำลังครับเมื่อคู่แข่งมากันครบแล้ว อาจารย์ต๋องก็อธิบายกติกาการแข่งขันและเวลาทั้งหมดในการแข่งขัน
กีฬาหมากรุกที่เทคนิคผมไม่รู้เป็นอะไรมีลงอยู่ 2 ช่าง คือ อิเล็กฯ กับ ไฟฟ้า แต่ก็ดีครับจะแพ้หรือชนะยังไงก็ได้เหรียญ
“เมื่อไม่มีอะไรแล้วก็เริ่มการแข่งขันครับ” อาจารย์ต๋องพูดจบก็เริ่มเลยครับ
ผมเป็นฝ่ายเดินหมากก่อนเราเล่นกันไปเรื่อยๆคนดูก็ยืนอยู่นอกวงเส้นเชือกฟางกันเต็มเลยหนึ่งในนั้นมีที่ปรึกษาผมด้วยแกพูดกับพวกอาจารย์ที่มาดูว่า “ลูกศิษย์ผมๆ”แล้วก็ถ่ายรูปตอนที่พวกผมแข่งอยู่ด้วย
เล่นไปได้พักใหญ่สุดท้ายผมจนปัญญาจริงๆแพ้ 2 กระดานรวดเลยครับ(โง่เนอะ 555 ) อาจารย์ต๋องนี่ส่ายหน้าเลยเพราะแกหวังกับพวกผมไว้เยอะสรุปที่เดินออกมาก่อนมีผมกับโจ๋ ส่วนกบยังคงแข่งกระดาน 1อยู่เลย แม่งแข่นกันนานฉิบหายแต่ผมไม่ดูต่อแล้วละหันมองไปซุ้มข้างๆของหมากฮอสก็ไม่เจอตันแล้ว คาดว่าคงอยู่บนแผนก
ผมกับโจ๋ ก็เดินขึ้นไปหาเพื่อนๆบนแผนกกันขึ้นมาเจอเพื่อนนอนเรียงกันที่ระเบียงเต็มเลยครับนึกน้อยใจเหมือนกันไม่มีใครมาเชียร์กูเลยสักคน
[บนแผนก ชั้น 3]
“เฮ่ยๆ แข่งเป็นไงมั้ง” บิ๊กถาม
“แพ้อะดิ 555”
แล้วเพื่อนๆก็รุมล้อผมกับโจ๋กันหมดเลย
“อินแดกข้าวยัง” ตันลุกขึ้นมาถามผมจากที่นอนอยู่ที่ระเบียง
“ยังเลยๆ”
“ปะแดกข้าวกัน”
แล้วผม ตัน และโจ๋ ก็ไปกินข้าวกันส่วนที่เหลือมันกินกันไปหมดแล้ว
[โรงอาหารใหม่]
“แข่งเป็นไงมั้งอะ” ตันถาม
“ก็แพ้อะดิ” ผมตอบขณะกินข้าว
“แล้วตันเป็นไงมั้งละ”
“แพ้เหมือนกัน 555” ตันตอบ
“ไม่เป็นไรปีหน้าเอาใหม่ๆ” ผมพูดให้กำลังใจ
“ปีหน้าลงไม่ลงอะไรแล้วละ ขี้เกียจว่ะ นอนเล่นบนแผนกสบายใจกว่าเยอะ”ตันบ่นๆ ส่วนโจ๋นั่งกินข้าวเงียบๆไม่พูดอะไรหรือไม่มีใครชวนมันพูดก็ไม่รู้
กินกันเสร็จผมก็อาสาเก็บจาน และซื้อน้ำให้ท่านตันกินเช่นเคยระหว่างเดินออกจากโรงอาหารเพื่อไปแผนกผมก็เจอไอ้กรกับอาจารย์วิโรจน์เดินคุยกันมา
“สวัสดีครับอาจารย์” พวกผมสวัสดีอาจารย์วิโรจน์แล้วผมก็หันหน้าไปยิ้มให้กรประมาณว่าทักทายกันครับ
“อ่าวว่าไง อิน ตัน โจ๋ กินข้าวกันแล้วหรอ” อาจารย์ถาม
“เรียบร้อยแล้วครับอาจารย์” ผมตอบแทนตันกับโจ๋
“แล้วแข่งเป็นไงมั้งกร ชนะป่าว” ผมทักกรที่ยืนอยู่ข้างๆอาจารย์วิโรจน์
“ชิลล์ๆ แพ้อะดิ 555” กรตอบคือกรก็ลงหมากกระดาษครับแต่ลงหมากฮอสประเภททีม
เมื่อคุยกันเสร็จพวกผมก็เดินออกโรงอาหาร ผมเหลียวหลังไปมองกรกับอาจารย์วิโรจน์แลเขาเป็นศิษย์อาจารย์ที่สนิทกันดีจริงๆอย่างกับเพื่อนเล่นกันเลย
[บนแผนก ชั้น 3]
“(หาว)ง่วงจังเว้ย” ตันบ่นง่วงเมื่อเดินขึ้นมาบนแผนกชั้น3 ที่เพื่อนๆนอนตายกันเต็ม
“ไปนั่งตรงนู้นกันดีไหม ว่างๆจะได้นอนได้” ผมเหลือบไปมองระเบียงริมซ้ายสุด มันไม่มีใครนอนเลย
“ไปดิปะ” ตันบอกผมพร้อมกับกอดคอผมเดินไปส่วนโจ๋ก็เดินตามหลังมา
ไปถึงผมก็นั่งตรงกลางระเบียง โจ๋นั่งพิงเสาด้านซ้ายตันนั่งพิงเสาด้านขวา
“อะโจ๋” ผมหยิบหนังสือการ์ตูนในกระเป๋าให้มันยืมอ่านคือโจ๋ และอาฟู่ ชอบอ่านหนังสือการ์ตูนเรื่องเดียวกับผมครับเวลาผมซื้อมาก็จะแบ่งๆพวกมันอ่านประจำ
โจ๋รับไปแล้วนั่งอ่านอยู่เงียบๆ ส่วนผมก็อ่านอีกเล่มนึงที่ซื้อมาเป็นหนังสือการ์ตูนจีนกำลังภายใน “ฝ่ามือเทพยูไลหลงเจียนเฟย”สนุกมากครับต้องลอง!!!
“อ่านเรื่องอะไรอะ” ตันถาม พร้อมกับเขยิบมาใกล้ๆผมแล้วโน้นหัวลงมาซบที่ไหล่
เอ่อ.....คือ.....เอาอีกแล้วความรู้สึกแบบนี้
ผมไม่ได้ตอบอะไรนั่งอ่านตัวแข็งเลยครับส่วนตันก็ไม่ถามอะไรต่อหลังจากที่ซบผมไปแล้วมันคงจะหลับ
นั่งอ่านไปได้สักพักผมอ่านไม่สนุกเลยครับใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว 555 จะเก็บหนังสือการ์ตูนเข้ากระเป๋าก็กลัวตันจะตื่นแล้วเลิกซบไหล่
โถ่ชีวิต จะทำยังไงดีว่ะเนี่ยกู
ผมนั่งตัวเกร็งอยู่นานจนสุดท้ายก็เมื่อยแล้วผมก็ขยับตัวเล็กน้อยคือมันเมื่อยจริงๆครับ
“อุ่ย โทษๆตื่นเลย” ตันตื่นเลยครับ ฉิบหาย
“ไม่เป็นไรๆ ขอกระเป๋าหน่อยดิ” ตันพูดพร้อมกับขอกระเป๋าผมผมก็ส่งให้ไปตันคงจะเอามาหนุนหัวตัวเองมั้งเพราะตอนนี้ตันเปลี่ยนจากซบไหล่มาเหมือนจะนอนแบบปกติผมก็เอาแขนออกเพราะยังไงตันก็คงต้องหนุนตักผมอย่างที่เคยทุกครั้งแต่ที่หนุนตักทุกครั้งตันก็ไม่ได้เอากระเป๋าผมไปหนุนรองนะครับ
“โทษนะ ขอวางหน่อย” ตันพูดพร้อมกับยื่นขาสองข้างมาวางบนตักผมแล้วเอากระเป๋าไปนอนหนุนหัวติดกับเสาแทน
“เออ...สบายดีแฮะ” ตันพูดขณะที่นอนแล้วเอาขามาวางที่ตักผม
“......” ผมเงียบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็คนมันตื่นเต้นนี่หว่า
จังหวะนั้นเกร็งหนังกว่าเดิมอีกครับ อันนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ปนๆออกแนวมีอารมณ์แบบนั้นด้วยอ่าครับหวังว่าผู้อ่านคงเข้าใจ ถามว่าผมชอบไหมก็ชอบนะ แต่สถานการณ์มันไม่อำนวยเท่าไหร่เลยโจ๋มันก็นั่งอยู่ด้วย
“ไอ่อิน มึงลงไปเชียร์ฟุตซอลเป็นเพื่อนกูทีดิ น็อตมันแข่ง” ชัยเดินมาชวนผม
“เอ่อ มึงไปเลยชัย กูขี้เกียจไปว่ะโทษที” ทำไมมึงถึงชอบขัดจังหวะกูทุกทีเล๊ยตั้งแต่ไปค่ายละไอ่ห่า!!!
“ไอ่ห่า น็อตมันแข่งนะเว้ย ไม่ไปดูหรอว่ะ” ชัยพูด
“กูง่วงด้วยว่ะ เมื่อเช้าแข่งหมากรุกใช้สมองไปเยอะ” ผมอ้างวิชาการ
“อะไรว่ะ เออๆงั้นไม่เป็นไร ไอ่โจ๋มึงไปกับกูที”
“ปะๆ” โจ๋ลุกขึ้นเดินตามไอ้ชัยไปอย่างง่ายดายตอนนั้นที่ไปก็มี โอ๊ต มอส ชัย โจ๋ ส่วนบิ๊ก บาส แรก อาฟู่นอนเล่นบนแผนกเหมือนผมกับตัน
พอโจ๋ไปก็ค่อยยังชั่วหน่อย ผมไม่อยากให้ใครมาเห็นผมในสภาพแบบนี้เอาจริงๆถ้าเป็นคนอื่นเอาขามาวางบนตักผมแบบนี้ ผมด่าเสียหมาเลยนะผมไม่ชอบแต่สำหรับตันแล้วผมมีหรือจะว่ากับรู้สึกชอบเสียอีก
ผมเอาแขนข้างซ้ายวางบนระเบียง ส่วนข้างขาวเอาวางไว้ข้างตัวผมนั่งมองหน้าตันที่หลับอยู่ ตันเวลานอนก็น่ารักดีนะครับนั่งไปสักพักผมเริ่มล้าแขนทั้งสองข้างอย่างมากเลยเอาแขนสองข้างมาวางบนหน้าขาของตันที่วางบนตักผมอยู่ แต่ค่อยๆวางเพราะกลัวจะตื่น
แล้วก็รู้สึกถึงอารมณ์แบบนั้นบวกกับจิตมารอกุศลที่เกิดขึ้นในใจผมค่อยๆเอามือผมบีบไปที่หน้าขาตันอย่างเบาๆ บีบลงไปแต่ละทีกลืนน้ำตาเฮือกเลยครับเพราะผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย สถานที่ราชการก็เอาเนอะกูเนี่ย บีบอยู่อย่างนั้นไม่นานก็....
“อิน....” ตันตื่น ตอนนั้นผมตกใจเลยครับ
“วะ ว่า” ผมหยุดการกระทำนั้นทันที
“หยุดทำไมยังไม่หายเมื่อยเลย นวดต่อดิ” พูดจบก็หลับตานอนต่อ
อ่าว....คิดว่าจะโดนแล้วเสียอีกนะกู เฮ้อ.....
ตันพูดแบบนั้นผมก็ได้ใจใหญ่เลย ผมบีบหน้าขาให้ตันไล่ตั้งแต่หน้าแข้งขึ้นไปเลื่อยๆจนถึงขาอ่อนเกือบถึงไอ่นั่นเลยครับตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองหายใจแรกผิดปกติ ส่วนตันก็นอนกอดอกหลับปกติเหมือนไร้ตัวตนความรู้สึกแบบนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกดีแล้วละมันเป็นความรู้สึกของคนที่เขามีอารมณ์แบบนั้น ตอนนั้นผมคิดแบบนั้นจริงๆ
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงมือถือตัน)ผมนี่สะดุ้งตกใจเสียงโทรศัพท์จังหวะนี้อ่อนไหวง่ายใครทำอะไรนิดหน่อยตกใจไปหมด ไม่รู้ว่าขวัญอ่อนหรือระแวงคนอื่น555+
“ฮาโหล ว่าไงแอน” ตันตื่นมารับโทรศัพท์ขณะนอนให้ผมนวดอยู่
“อืม....เค้าอยู่กับอินเนี่ย....กินข้าวแล้ว....แล้วกินข้าวยัง....+๒๒๑๓๔๓๓๔฿๔๕๖ฌธํษ๊ณ”แล้วก็คุยกันยาว
“อิน แอนไม่เชื่อว่าเค้าอยู่กับอินอะ” หืม....เป็นครั้งแรกที่ตันพูด“เค้า” กับผม ปกติถ้าตันพูดกับผมถ้าไม่มึงกู ก็จะเรียกชื่อเล่นแทน มึงกู เหตุที่ตันพูด “เค้า”กับผม ผมก็ไม่รู้จนถึงทุกวันนี้นะครับ แต่ก็คิดแค่ว่าเวลาที่ตันคุยกับแอนในโทรศัพท์ก็คงจะพูดกับเพื่อนเพราะๆเพราะคงรักษาภาพพจน์มั้งครับ อันนี้อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
ตันยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ประมาณว่าส่งเสียงให้แอนได้ยินทีทีแรกผมก็ไม่กล้าจะพูดแต่ตันทำหน้าดุใส่ผม ผมก็เลยต้องยอมทำตามแต่โดยดี
“เอ่อ....อินนะ...สวัสดีครับ....” เป็นครั้งแรกที่ผมพูดกับคนชื่อแอน
พูดจบผมไม่รอฟังเสียงแอนตอบกลับครับ ผมส่งโทรศัพท์คืนตันเลยไม่อยากได้ยินเสียง
“เนี่ย เห็นป่าวเค้าไม่ได้ไปไหนเลย อยู่กับอินที่แผนกตลอด @#$#$T%$Y^&%JU*&O”แล้วก็ฝอยกันยาว ส่วนผมก็ทำหน้าที่นวดให้ท่านตันต่อไป
“เฮ่ยๆ ไปแดกข้าวกัน” บาสเดินมาชวนครับ
ตอนนั้นผม เลิกนวดให้ตัน และเอาขาตันออกจากหน้าตักผมแล้วครับเพราะบาสมันมองอยู่ คือผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ถ้ามีคนมาเห็นผมในสภาพแบบนี้อย่างที่ผมได้บอกไปแล้ว
แล้วเราก็ไปกินข้าวกัน
ผมลืมบอกไปว่ากีฬาสีเทคนิคผมมี 5 วันตั้งวันแรกถึงวันสุดท้าย เรื่องราวระหว่างผมกับตันก็ประมาณนี้ครับ วันๆอยู่บนแผนกนั่งให้ตันนอนหนุนตัก ไม่ก็มาซบไหล่ หนักๆหน่อยก็เอาขามาวางผมชอบเวลาที่มีกีฬาสีเทคนิคนะครับมันทำให้ผมและตันมีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้นเพราะมันว่างทั้งวันส่วนเวลาเรียนถึงจะเจอกันทุกวันก็จริง แต่ก็เรียนกันอะครับแล้วเพื่อนก็เยอะแยะมากมายตันมันก็ไม่ได้มาอยู่กับผมตลอดเวลาแบบนี้สะด้วย
ตัดมาวันสุดท้ายเลยนะครับ
วันสุดท้ายในช่วงบ่ายเป็นการมอบเหรียญรางวัลแก่นักกีฬาและเป็นวันที่แข่งขันสแตนเชียร์ด้วยก็อย่าคาดหวังอะไรกับสแตนเชียร์ของเด็กเทคนิคเลยนะครับมันไม่ได้สวยหรูเหมือนอย่างพวก เด็ก ม.ต้น ม.ปลาย ก็ฝากไปจิตนาการเอาเองนะครับ 555+
หลังจากแข่งสแตนเสร็จทุกสีจะต้องมาเข้าแถวยืนกันที่สนามบอลใหญ่ของเทคนิคเพื่อฟังประกาศรางวัลแผนกที่ชนะเลิศการแข่งขันสแตนแผนกที่ชนะเลิศเป็นสีฟ้าแผนกวิชาช่างไฟฟ้ากำลัง ลองลงมาเป็นสีแดงแผนกวิชาช่างกลโรงงาน และสีเหลืองแผนกวิชาช่างอิเล็กทรอนิกส์ ของพวกกระผม
พวกอาจารย์ในแผนกมายืนอยู่ที่สนามด้วย ยิ้มดีใจกันใหญ่เลยมีเพียงอาจารย์ดวงดาวที่ยืนส่งเสียงเชียร์อยู่ในเต็นท์กองอำนวยการแกคงออกมาไม่ไหวเพราะแดดร้อนพอสมควรบวกกับอาจารย์อายุมากแล้วอาจจะเป็นลมเอาได้ครับ
จากนั้น ผอ. กล่าวปิดงานและชักธงชาติ และธงทั้ง 7 สี ลง
ธง 7 สี ที่ว่านั้นคือ ธงประจำแผนก ทั้ง 11แผนก ได้แก่ สีแดง สีฟ้า สีน้ำเงิน สีเหลือง สีเทา สีเขียว และสีส้ม
เรียงจากแผนกที่มีคนมากที่สุด
ได้แก่
สีแดง ช่างกลโรงาน
สีเขียว ช่างยนต์
สีเหลือง ช่างอิเล็กทรอนิกส์
สีฟ้า ช่างไฟฟ้ากำลัง รวมกับ เทคโนโลยีสารสนเทศ
สีน้ำเงิน (สีนี้พลังสุดๆ รู้สึกจะมีเสื้อพลังด้วย) ช่างก่อสร้างรวมกับ ช่างสถาปัตยกรรม (เสื้อพลังคือเสื้อช็อปที่ปักหลังเสื้อเป็นองค์พ่อพระวิษณุกรรม หรือปักเป็นตราสัญลักษณ์แผนกตัวเอง เสื้อพลังไม่จำเป็นต้องเป็นเสื้อช็อปเสมอไปอาจจะเป็นเสื้อโปโลหรือเสื้อเชิ๊ตผ้าดิบ อะไรประมาณนั้น)
สีส้ม ช่างเชื่อมโลหะ รวมกับ ช่างเขียนแบบเครื่องกล
สีเทา ช่างซ่อมบำรุง รวมกับ ช่างแมคคาทรอนิกส์
เมื่อชักธงลงเสร็จทุกแผนกจะจับมือกันเป็นวงกลมใหญ่รอบสนามบอลเลยครับ จากนั้นก็ร้องเพลง “สามัคคีชุมนุม” โดยมีผู้ถือธงประจำแผนกของแต่ละแผนกออกมายืนรวมกันอยู่กลางวงใหญ่พร้อมกับโบกธงแผนกไปมาและทุกคนที่จับมือเป็นวงใหญ่รอบสนามบอลก็จะเปล่งเสียงร้องเพลงร่วมกันแสดงให้เห็นว่าทุกแผนกนั้นรักและสามัคคีกัน
จากนั้น ทุกคนก็จะแยกย้ายกันเก็บของที่สแตนกลับไปที่แผนกเหลือแต่ช่างอิเล็กทอริกนิกส์ที่ยังรวบตัวกันอยู่
“บูมอิเล็กทรอนิกส์!!!” รุ่นพี่ใหญ่ ปวส.2ผู้เป็นประธานแผนก ตะโกน เมื่อได้ยินคำนี้ทุกคนจะต้องวิ่งมาจับมือรวมกันทำเป็นวงกลม2 วง ข้างในวงจะมีอาจารย์ในแผนกพร้อมกับรุ่นพี่ถือถ้วยรางวัลสแตนที่ 3 คนนึงและรุ่นพี่โบกธงแผนก ยืนรวมกันตรงกลางวง
“ช่างอะไร!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“อิเล็ก!!!” ทุกคนขานรับ
“ช่างอะไร!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“อิเล็ก!!!” ทุกคนขานรับ
“สู้ไม่สู้!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“สู้ สู้!!!” ทุกคนขานรับ
“สู้ไม่สู้!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“สู้ สู้!!!” ทุกคนขานรับ
“Who are cheer? !!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“Elec cheer!!!” ทุกคนขานรับ
“Who are cheer? !!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“Elec cheer!!!” ทุกคนขานรับ
“fight No fight? !!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“fight!!!” ทุกคนขานรับ
“fight No fight? !!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“fight!!!” ทุกคนขานรับ
“อิเล็กทรอนิกส์ บูมมมมมม!!!!” พี่ประธานแผนกตะโกน
“วี๊ดดดดดดดดดบูมมมมมมมมม!!!!” ทุกคนขานรับ
“E L E C C H E E R อิเล็กฯเชียร์!!!!” ทุกคนขานรับ
ทุกคนร้องเฮ้กันดังมาก พวกอาจารย์ก็ยืนยิ้มกันอยู่ในวงส่วนอาจารย์ดวงดาวก็มาครับแกกางร่มแล้วเดินเข้ามาร่วมยินดีกับทุกคนแล้วเราก็ถ่ายรูปร่วมกันทั้งแผนกซึ่งเป็นภาพที่หน้าประทับใจมากในรูปนั้นตันกอดคอผมด้วยครับ
บอกตรงๆว่าตอนนั้นขนรุกเลยครับมันเป็นความรู้สึกที่เล่าให้ใครต่อใครฟังก็คงไม่รู้สึกเท่าทุกคนที่อยู่ ณที่แห่งนี้ในตอนนั้นหรอกครับ
หลังจากจบกีฬาสีก็ปิดเทอมแต่พวกผมเหมือนจะยังไม่ปิดเพราะลืมทำโครงการแผนกมันเป็นวิชาบังคับที่ต้องทำทุกเทอม ประมาณว่าทำโครงการพวกจิตอาสา จัดงานอบรมทาสีแผนก ปลูกต้นไม้ และอื่นๆอีกมากมายพวกผมตกลงกันว่าจะปลูกต้นเข็มที่ลาดจอดรถแผนก แล้วก็มาทำกันอยู่ 1 อาทิตย์กว่า แล้วก็เสร็จ เฮ้อ.....
และแล้วก็ถึงการสิ้นสุด ภาคเรียนที่ 1/2553
ขอบคุณทุกคำคอมเม้นท์และผู้ติดตามอ่านทุกท่านนะครับ
*************************************************************************************
ขอบคุณครับผม{:5_130:} ความรู้สึกดีมีให้เพื่อนเสมอ {:5_119:}ขอบคุนครับ{:5_124:} ความรู้สึกดี มีให้กัน ขอบคุณครับ... {:5_130:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]