ความรักของผม...5 THE END
ผมลงทีเดียวใหจบเลยนะ พอดีช่วงนี้พอมีเวลาเลยลงให้ทีเดียวเลยบางทีถ้าไม่มีเวลาเดี๊ยวลืมมาลงให้อีกแล้วอยากให้คนที่เข้ามาติดตามไม่ต้องรอด้วยแบบ เมื่อไหร่จะมาต่อ
จบน้าอเข้าใจนะครับ บางทีผมก็เป็นนะ เดี๊ยวเย็นๆมาเพิ่มตอนพิเศษให้น้า
ตอนที่ 5ตอนนี้จบแล้วน้า
“นี่สวัสดีอาสายใจเขา เขาเป็นเพื่อนพ่อ ส่วนสายใจนี่ลูกชายเราทั้งสองคน”
“สวัสดีครับ”เจ้านัทกับพี่เลขเป็นลูกของลุงกานต์หรือนี่ไม่จริงใช่ไหม
“คนนี้ไงพ่อที่จะมาเป็นสะใภ้บ้านเรา”เจ้านัทพูดเสร็จก็ชี้มาที่ผมครับ
“นี่น้อยๆหน่อยพ่อกับแม่เขายืนอยู่ตรงนี้นะนัท”เจ้านัทได้แต่ยืนยิ้มไม่กล้าพูดอะไรต่อ
“เอ่อน็อต พ่อขอคุยอะไรกับเราหน่อยได้ไหม”อยู่ๆคุณกิตติศักดิ์ก็เดินเข้ามาหาผม
ผมหันไปหาแม่เห็นแม่พยักหน้าให้ ผมเลยเดินตามเขาไปคุณตรงมุมนึง
“คุณมีอะไรกับผมหรือครับ”
“พ่ออยากมาขอโทษน่ะลูกกับการี่พ่อขี้ขลาดทิ้งเรากับแม่ให้อยู่อย่างลำบาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อไม่คิดเลยว่าน็อตจะอยู่ใกล้
ตัวพ่อขนาดนี้ ต่อจากนี้ไปพ่อขอโอกาสดูเลเรากับแม่ได้ไหมลูก”
“ผมไม่รู้ครับ ถ้าถามว่าผมโกรธไหมผมไม่โกรธหรอกครับ ถึงไม่มีคุณผมก็อยู่กับแม่ได้ แต่ไหนๆคุณกลับมาแล้ว ก็จงปล่อยให้
เราอยู่กันแบบเดิมได้ไหมครับ คุณพ่อ”ผมแค่แกล้งเขานิดหน่อยไม่เห็นต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นเลย
“หมายความว่า..............”พ่อหันมาถามความเห็นจากผม
“ผมให้อภัยพ่อครับ แต่เรื่องอื่นผมขอไม่ตัดสินใจนะครับ ผมอยากทำงานอยู่ที่นี่มากกว่าในตำแหน่งเดิมขอผมด้วย ผมไม่ได้บ้า
อำนาจและเงินทองของพ่อ ผมพอใจในสิ่งที่ผมมีอยู่แล้วครับ”ผมรู้ว่าพ่อกำลังคิดจะทำอะไรถ้าผมไม่รีบสกัดก่อน ผมก็ต้องเป็น
รองประธานต่อจากพ่อซึ่งผมไม่อยากเป็น
และเราก็อยู่ฉลองปีใหม่ใหม่โดยการฉลองจากรับประทานอาหารนั้นจะแบ่งเป็นสองวง วงแรกจะมีแค่ผู้ใหญ่ที่นั่งคุยหัวเราะ
เล่นกัน ส่วนวงของผมนั้นก็มีกันอยู่สี่คนรวมเจ้าเป้เข้ามาด้วย ผมเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่านัทกับพี่เลขนั้นเป็นพี่น้องกัน แถมเรื่องที่เจ้านัท
เคยเล่าให้ผมฟังนั้นเป็นเรื่องแต่งทั้งสิ้น พี่เลขไม่ได้เป็นคนหยิ่งขนาดนั้นแต่เรื่องกลัวแมลงสาปน่าจะแกล้งกันเองระหว่างสองพี่
น้อง แถมเป้นั้นเป็นลูกของน้องชายลุงกานต์เขามิน่าถึงสนิทกับนัทด้วยวัยที่ใกล้เคียงกันด้วย
“เอ้าชนนนนน”
“นี่อย่าดื่มเยอะนะครับ”ผมกำลังกระดกเบียร์ที่นัทส่งมาให้ผมยังไม่ทันได้ดื่มเยอะเลยก้มีเสียงนี่มาห้าม
“ครับบบบบผ๊มมมม”ทำไมเสียงผมอ้อแอ้แบบนั้น่ะ
“คืนนี้พี่น็อตจะอยู่ถึงเคาท์ดาวไหมนี่”นัทหันไปกระซิบกับเป้
“กูว่าไม่เกินแก้วหน้าก็เมาแล้ว ชัวร์”
ไอ้พวกนี้นี่ไม่รู้จักน็อต คอทองแดงเสียแล้วกินไม่เกินสามแก้วผมก็เมาคอพับคออ่อนแล้ว
“เอ้าชนนนนน”
.
.
.
.
“เอ้าชนนนนน”
“นี่นัทเดี๊ยวเครียที่เหลือต่อด้วยนะ พี่ขอพาน็อตไปนอนก่อน”
“อ้าวพี่เลข ทำไมทำแบบนี้เดี๊ยวผมพาไปนอนก็ได้นะพี่ ผิวข๊าวขาว เนี๊ยนเนีย......โอ๊ย...โถไม่ยุ่งก็ได้ชิ”
และก็ตามสภาพครับ ผมเมาหลับไปก่อนที่จะถึงเวลาเคาท์ดาวด้วยซ้ำ
-----------------------------------------------------------------
“อืมมมมมมมมมมที่นี่ที่ไหนเนี่ย เฮ้ยยยยยยยยยยย”เหมือนเหตุการณ์เดจาวูจัง
“ฮึฮึ ขวัญอ่อนจังน่าเด็กน้อย”
“พี่เลข พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย ถ้าผมหัวใจวายไปจะทำยังไง”ก็พี่เลขน่ะสิครับอยู่ๆก็นอนจ้องหน้าผม
“พี่ก็แค่แกล้งเล่นเอง ทำเป็นตกใจไปได้ โอ๊ยจะเฟี้ยงหมอนใส่พี่ทำไมครับ”
“ใครใช้ให้พี่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมกันเล่า”
“ก็เราอ้วกใส่ตัวนี่ พี่หวังดีนะครับ โอ๊ย..พอแล้วเลิกเล่น”คนบ้าอยู่ๆก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้
“แล้วพี่จะถอดชั้นในผมทำไมกันเล่า”
“โถ งอนเรื่องนี้นี่เอง ผู้ชายเหมือนกันกลัวอะไร ของพี่เราก็เคยเห็นแล้ว แถมใหญ่กว่าด้วย”
“ไอ้คิงคองหยุดพูดไปเลยนะ ฮึยยยยยยยยยยยยยยยยย”โกรธ แต่ทำอะไรไม่ได้
“ฟอดนี่คือการลงโทษที่เรียกพี่ว่าคิงคอง”ใครจะรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าที่จีบผม จะใช้วิธีนี้ในการลงโทษ
“พอแล้วครับ ลุงเลข หยุดได้แล้ว”ยิ้มผมพูดไปแบบนี้กลับโดนหอมมากกว่าเก่า จะไหนไปไหนก็ไม่ได้ถูกกอดจากด้านหลัง
“ไปอาบน้ำเร็ว เดี๊ยวเราต้องลงไปด้านล่างกันอีกนะ ป่านนี่บรรดาพ่อๆแม่ๆของเรานั่งรอกันอยู่แล้วมั้ง”ผมลืมไปเลยว่าวันนี้ไม่ได้
อยู่ที่คอนโดแต่มาที่บ้านพี่เลขแทน
ตอนแรกที่รู้ว่าเจ้านัทเป็นน้องพี่เลขผมก็สงสัยว่าทำไมน้องถึงอยู่บ้านแต่คนพี่ดันอยู่คอนโด ที่พี่เลขอยู่คอนโดเพราะตอน
แรกอยากไปอยู่แบบอิสระตั้งแต่แม่พี่แกเสียไป เจ้านัทเลยต้องอยู่ติดบ้านเพราะลุงกานต์คือกรรมการผู้บริการของบริษัทที่พ่อผม
เป็นเจ้าของวันนั้นทั้งวันแทบจะไม่ได้ไปไหนเพราะแต่หล่ะคนเหมือนจะเมาแฮงค์แถมพอตกกลางคืนผมว่าจะไปนอนกับแม่เสีย
หน่อย โดนพ่อบอกว่าไปนอนกับแฟนแกสิผมหล่ะพูดไม่ออกเลย รู้อย่างนี้ตอนแรกทำเป็นโกรธพ่อต่อก็ดีแต่ผมก็ดีใจที่ผมได้เห็น
แม่ผมกลับมายิ้มอีกครั้งนึง วันรุ่งขึ้นเราตกลงกันที่ว่าเราจะไปตะลอนเที่ยวกันเพราะอีกวันแม่ผมต้องบินกลับพร้อมกันแถมพอ
เจอแบบนี้แม่ก็มาปรึกษากับผมว่าถ้าแม่จะย้ายไปอยู่กับพ่อ ผมจะว่าอย่างไรบ้าง ผมก็บอกแม่ให้แม่เลือกในสิ่งที่แม่คิดว่าดี
ที่สุดถ้าแม่ยังรักพ่ออยู่ก็ใช้ชีวิตร่วมกันก็ได้ ถ้าผมมีเวลาผมจะลงไปหานะแม่ เราไปไหว้พระกันกันผมนั่งขอพร ก็มีคนมานั่งข้างๆ
ไม่ว่าจะกี่วัดก็ตามจนผมทนไม่ไหวเลยเอ่ยปากถามออกไปว่าจะตามอะไรผมนักหนา คำตอบที่ได้รับคือทำบุญร่วมกันชาติหน้า
จะได้เกิดมาเจอกันอีกแต่ด้วยความปากไวของผม เลยแซวไปว่าแค่ชาตินี้ก็พอแล้วมั้ง พี่คิงคองแกเลยงอนหนักเลยคราวนี้
เจ้านัทกับเป้เห็นความผิดปกติเลยมาถามผมพอผมเล่าเหตุการณ์ให้ฟังเท่านั้นหล่ะ บอกว่าถ้าผมไม่ใช่พี่สะใภ้มันนะจะตบให้หัว
พุ่งเลยไปพูดแบบนั้นได้ไง
“นี่พี่เลขอาบน้ำสิครับ”หลังจากกลับมา พี่แกก็เดินเข้าห้องไม่พูดคุยกับผมเลย
“.................................................”ไร้การตอบรับ
“พี่เลขน็อตขอโทษครับ น็อตไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นสักหน่อยพี่ก็น่าจะรู้ว่าผมแซวพี่เลขเฉยๆ”
“.................................................”นิ่งแบบเดิม
“พี่เลขโกรธผมหรือ ผมไม่ได้ตั้งใจนี่”
“ผมไม่มีสิทธิ์ไปโกรธ เอ่อคุณได้หรอกครับ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”มาเต็มขนาดนี้อารมณ์ล้วนๆ
“ใครบอกไม่มีสิทธิ์หล่ะครับ ไหนใครมาขอผมเป็นแฟน พอผมจะตอบรับก็มาว่าผมอีก เออดีไม่มีสิทธิ์ก็ไม่มีสิทธิ์ผมจะไปนอน
คอนโดเชิญพี่งอนต่อไปเลยนะ”ผมพูดเสร็จก็หยิบกุญแจรถเดินออกมากำลังจะผ่านห้องรับแขก แปลกที่เวลานี้ไม่มีใครอยู่เลย
“เดี๊ยวสิน็อตจะไปไหนครับ รอพี่ก่อนสิ”
“ไม่งอนต่อหล่ะครับ”
“ใครงอนไม่มี ใครจะกล้างอนแฟนพี่ได้ลงคอ”
“บ้า.............”ทำไมผมเขินขนาดนี้เนี่ย
“ตกลงเป็นแฟนกับพี่นะครับคนดี”
“อือ...............”จะมาขยี้ทำไมกัน
“น็อตพูดว่าอะไรอ่ะ พี่ไม่รู้เรื่อง”
“ครับ เป็นตกลงผมเป็นแฟนกับพี่แล้วนะ”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”อยู่บุคคลต่างๆที่แอบตามซอกก็ค่อยๆเผยตัวตนออกมาเริ่มจากพ่อผมที่เป็นแกนนำเลย
“ได้ลูกลุงไปเป็นแฟนแล้วดูแลให้ดีๆนะเลข ถ้าดื้อมาก็จัดการได้เลย พ่ออนุญาติ”
“โอ๊ยนี่มันเป็นแผนของแกใช่ไหมเป้”ผมถามเสร็จผมเห็นทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน อย่าบอกนะว่าเป็นแผนการตั้งแต่ต้น
นี่ผมโดนคนทั้งบ้านหอกเลยหรือนี่ อยากจะบ้าตาย
เมื่อเวลาที่แม่ผมต้องกลับก็มาถึง
“ดูแลตัวเองดีๆนะลูก”แม่ผมสวมกอดผม
“แม่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะครับ พ่อก็อยู่กับแม่ด้วยนะ อย่ามัวแต่ทำงานแล้วไปหาอีหนูนะ ไม่งั้นผมไม่ยอมด้วย โอ๊ย แม่พ่อ
ตีน็อตอ่ะ”แทนที่แม่จะช่วยแม่กลับยืนยิ้มแล้วส่ายหน้าให้เราพ่อลูกแทน
..............................................................................the end
แถมอีกนิดแล้วกัน
พอช่วงหยุดยาวผ่านไปพวกเราต้องกลับมาชดใช้กรรมในงานส่วนที่ก่อนปีใหม่ยังเครียไม่จบเลย
"นี่พี่น็อตอัพเดตมาเลยว่าอะไรยังไง ทำไมไม่เป็นบอกว่าเป็นลูกของท่านประธาน"ผมยังไม่ทันได้ก้าวเข้าห้องเลยครับเจอ
เชอร์รี่เข้ามาถามแบบนี้แถมพี่เลขที่เดินตามข้างหลังกับไม่หยุดช่วยผมสักนิดเลย
"พี่ก็เพิ่งรู้ในวันงานนี่หล่ะครับ"แล้วคนอื่นๆก็ทักทายกันปกติแล้วมีถามไถ่กันว่าไปเที่ยวกันไหนมาบ้าง
จนพักเที่ยงเราสี่คนไปกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เจ้านัทกะเป้บอกจะเลี้ยงต้อนรับขวัญสะใภ้เสียหน่อยผมที่จะอ้า
ปากเถียงก็เจอสายตาดุของพี่เลขสกัดเสียก่อน
"ว่าแต่ไม่เจอพี่น็อตสองวัน ทำไมวันดีเดินแปลกๆอ่ะครับ"หืมผมเดินแปลกไปหรอ
"เอ่อ................"ผมมัวแต่อึ้งอยู่ไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้พวกนี้จะจับสังเกตุได้ด้วย
"แนะ พี่น็อตโดนแล้วใช่ไหมครับ"นัทที่นั่งเงียบมานานกับหันมาปล่อยหมัดนี้ใส่ผมเล่นอ้ำอึ้งหนักกว่าเก่าอีก
"เอ่อ...........คือ.....................ว่า"ผมไม่รู้จะตอบอะไรออกไป
"งั้นพี่น็อตแค่พยักหน้า"อยู่ๆเป้ก็เสนอทางออกให้ผม ผมเลยหันไปขอความเห็นจากพี่เลข เห็นพี่แกพยักหน้าให้เลยคิดว่าคง
ไม่มีอะไรต้องปิดบ้งแล้วมั้ง
"ตกลงว่าไงครับพี่น็อต"นัทก็อีกคนจะเร่งเอาคำตอบทำไม
"อืมมมมมมม"ผมหันไปพนักหน้าให้น้องทั้งสองคน
"เหยด........... มึงจ่ายกูมาเลยไอ้เป้ตามที่ตกลงกันไว้" พอนัทแบมือไปหาเป้ยิ่งทำให้ผมงงหนักกว่าเก่า
"เอาไปเลยไอ้ห่า....."เป้หยิบแบงค์พันสามใบออกมาให้เจ้านัท
"แล้วส่วนของพี่หล่ะครับเป้ เร็วครับอย่าช้า"อยู่ๆพี่เลขก็คือหนึ่งในนักพนันนั้น
"พี่เลขนี่พี่มีส่วนร่วมกับเหตุการณ์นี้ด้วยหรือ"
"ก็เล่นกันขำขำน่ะ" แต่ผมไม่ขำเลยจริงๆ
ตอนนั้นเรียกได้ว่าทั้งโต๊ะเงียบกริบ เลยก็ว่าได้ถาว่าผมโกรธไหมผมโกรธมากเลย เล่นพนันอะไรกันเป็นเด็กๆไปได้
"น็อตครับนี่พี่หาค่าขนมของเรากันอยู่นะ ไม่เอาไม่โกรธพี่นะครับ"มาหล่ะแบบนี้ อย่าหวังว่าผมจะให้อภัย
"โหพี่น็อตพี่ก็ให้อภัยพี่เลขแกเถอะ แกสำนึกผิดแล้ว ใช่ไหมเป้"
"ใช่ๆเฮียผมเล่นกันขำๆเอง เฮียอย่าคิดมากสิ"
"โอเคก็ได้ แต่พี่เลขพี่น่ะต้องงดไปเลยหนึ่งเดือน ชอบเอามาเล่นดีนัก"
"โหย เพราะมึงสองคนเลย คอยดูนะกลับไปบริษัทกูจะโยนงานให้มึงสองคนหนักๆเลย"
"ไม่ต้องโมโหไปพ่อคิงคอง เพราะพี่แกกว่าน้องแล้วไม่ยอมห้ามน้องพี่น่ะสมควรโดนแล้ว"
"ครับ"แกต้องขานรับด้วยความเต็มใจมั้งนะ
"ส่วนแกสองคนไม่ได้เจอแค่พี่เลขแน่"ผมหันไปขู่ให้กับสองคนที่คิดเล่นเอาผมเป็นตัวพนัน
"โหยพี่น็อต โหยเฮียน็อต"
"ไม่ต้องโอดโอย กินเข้าไปเยอะๆ กลับไปมีงานรออยู่อีกเยอะ"
ผมรู้ว่าพวกนี้รู้ว่าผมแค่แกล้งเล่นเฉยๆ ผมใจร้ายกับน้องไม่ลงหรอก
......................................TCB
ปล.หวังว่าจะมีคนชอบนะครับ ถ้าผิดพลาดตรงจุดไหน ทางผู้เขียนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เปนกำลังใจให้รอต่อนะครับ ตกลงมีแฟนใหม่สะงั้น ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะคราฟ. สนุกดี ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณมากๆเลยครับ ขอบคุณครับ น่ารักดีครับ บ้านนี้ ฟีลกู๊ดมาก
หน้า:
[1]
2