เป็นเด็กขาใหญ่ในคุก 2 ตอนจบ CP
(ตอนจบ) ผม นอนคว่ำหน้าลงโดยที่พี่เบิ้มหาหมอนมารองตัวผมเอาไว้ เจลหล่อลื่นรึไม่ ต้อง พี่เบิ้มจัดการถุยน้ำลายตรงร่องก้นผมจนชุ่ม ใจผมมันเต้นตุบ ๆ กลัวว่าไอ้เบิ้มยักษ์มันจะเข้าได้ไหม กลัวว่ามันจะฉีก... อ๊าก...ยังไม่ทันทีความคิดผมจะหมด พี่เบิ้มจัดการยัดเบิ้มยักษ์เข้าไปในตัว ผมชนิดพรวดเดียวจบ โอ็ย...เจ็บ เจ็บ โอ็ย...ทำไมมันใหญ่อย่างนี้ โอ็ย...พี่เบิ้มเอาออกทีเถอะ ผมเจ็บ ทน ๆ หน่อยนะไอ้ตี๋เดี๋ยวมันก็จบแล้ว เอ็งเห็นใจข้าหน่อยเถอะนะ พี่เบิ้มไม่พูด ปล่าวพร้อมกับค่อย ๆ ซอยก้นผมช้า ๆ อูย...ทำไมมันฟิตอย่างนี้วะไอ้ตี๋ พี่เบิ้มค่อย ๆ ซอยแรงขึ้น ในขณะที่ผมน้ำตามันเริ่มไหลออกมาด้วยความเจ็บ ก็ตัวผมออกจะ เล็กบอบบางอย่างนี้ มาโดนคนตัวลำบึกจับเบิ้มยักษ์ยัดใส่ก้นผมมีรึที่จะไม่ น้ำตาเล็ดออกมา พี่เบิ้มยังซอยผมแรงถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ตัวผมในขณะนั้นมันแทบจะแยกเป็นเสี่ยง ๆ อยู่แล้ว เจ็บ แสบไปหมด และเหมือนมีใครเอาท่อนไม้ขนาดใหญ่มาแยงก้นผมตลอด เวลา ในใจผมคิดต่อว่า ไอ้พี่เบิ้ม เมื่อไรมึงจะเสร็จสักที แต่พี่เบิ้ม อึดถึกมากครับ ซอยผมไม่มีเหนื่อย ผมนี่เหงื่อแตกไปหมดตั้งตัว เอ็งนี่ฟิต ดีจริง ๆ อย่างนี้ข้าชอบ จะได้เอาเอ็งนาน ๆ หน่อยไอ้ตี๋ พี่เบิ้มกล่าว ห๊า...ตายแน่ ผมตายแน่ ๆ ตัวผมรับแรงกระแทกพี่เบิ้มจนเจ็บช้ำไปหมดทั้งตัว พี่เบิ้มเริ่มมีเหงื่อ ซึมออกมาตามร่างกำยำลำบึกของเขา ไอ้ตี๋...โอ็ย...ข้าจะเสร็จอยู่แล้ว พี่ เบิ้มพูดพร้อมกับซอยกระแทกก้นผมแบบไม่ปรานีอีกต่อไปแล้ว อัก...โอ็ย...ออก แล้ว น้ำข้าออกแล้ว ตัวผมตอนนี้คล้ายกับไร้ความรู้สึกใด ๆ แล้ว ยังรู้สึกถึงการทะลักเข้าไปภายในตัวผม มันฉีดเข้าไปอย่างรุนแรง ภายในร่าง กายผมรู้สึกถึงมีอะไรอุ่น ๆ อยู่ในตัว พี่เบิ้มปล่อยน้ำออกมาเยอะมาก สมกับที่พี่เบิ้มบอกว่าไม่ได้เอา น้ำออกมาหลายวัน มันฉีดล้นออกมาจากตัวผมเลอะเทอะไปหมด จากนั้นพี่เบิ้มก็ นอนหมดแรงใกล้ ๆ ตัวผม ส่วนตัวผมเจ็บระบมไปหมด โดยเฉพาะก้น ตอนนี้ผมนอนหุบขาไม่ได้แล้ว เหมือนมีใครเอาถ่านแดงร้อนมาใส่ ไว้ ผมต้องพยายามนอนหลับให้ได้ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ตื่น มาอีกทีก็ถึงเวลาเข้าแถวแล้ว ตัวผมเองรู้สึกจะมีไข้อ่อน ๆ ด้วย พี่เบิ้มก็หายตัวไปแล้ว ผมค่อย ๆ เดินขาถ่างออกมาจากโรงนอนอย่างช้า ๆ เดินผ่านผู้คุม ผู้คุมถามผมว่าเป็นอะไร ทำไมเดินขาถ่าง ใจผมมันอยาก ฟ้อง แต่ถึงฟ้องไปก็ไม่มีประโยชน์อันใด ก็พี่เบิ้มสนิทกับผู้คุมซะขนาด นี้ ฟ้องไปพี่เบิ้มก็คงโดนลงโทษไม่หนัก แต่ผมเองสิคงโดนยำเละแน่นถ้าฟ้อง ไป ผมจึงตอบผู้คุมไปว่าเป็นริดสีดวงแทนและเดินจากผู้คุมไป เมื่อถึงเวลาทำ งานในโรงครัว ตัวผมเองในตอนนั้นเริ่มเป็นไข้มากขึ้น ไม่รู้ว่าจะทำไหว ไหม ไหนจะยกของหนัก ๆ อีก คงตายแน่ผม ขณะที่กำลังจะไปยกของก็มีคนตะโกนมาว่า ไม่ต้องทำเดี๋ยว พวกข้าทำเอง ผมหันไปมองเจ้าของเสียง ครับลูกน้องของพี่เบิ้มทั้งนั้น ครับ มาช่วยผมโดยที่ผมไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ลูกน้องคนหนึ่งกล่าวว่า พี่ เบิ้มสั่งให้มาดูแลผม ห้ามให้ผมทำงานหนักอะไรหนักทั้งนั้น มีลูกน้องพี่ เบิ้มคนหนึ่งยืนมือมาที่ผม เอา..เอาไป...ยาแก้ปวด แก้ไข้ แก้อักเสบ พี่เบิ้มเป็นคนไปขอมาจากห้องพยาบาลด้วยตัวเองนะตั้งแต่เช้า แล้ว มิน่า ถึงไม่เห็นหัวเลย ผมจัดการรับยามาทานทันทีแล้วนั่งพักอยู่ใน โรงครัว จนรู้สึกว่าอาการไข้ค่อย ๆ ทุเลาลง แต่ก็ยังเดินขาถ่างอยู่ดี ยังระบมไปหมด
เมื่อ ถึงเวลาเข้านอน ผมได้สิทธิพิเศษที่นอนกว้างขึ้น คงเป็นเพราะพี่เบิ้ม จัดการให้ อย่างน้อยก็ทำให้ผมนอนสบายตัวขึ้น ทันใดนั้นเองพี่เบิ้มก็มานอน ทับตัวผมอีก ไอ้ตี๋ ข้ามีอารมณ์อีกแล้ววะ ช่วยเอาน้ำข้าออกทีนะ เอ็งนี่ เก่งจริง ๆ ข้าติดใจเอ็งแล้ว ห๊า... อะไรนะพี่... เมื่อคืนวานพี่ยังไม่พอใจอีกหรือ ผมถาม น่า...เอ็งเก่ง เอ็งฟิตซะขาน ดนี้ ข้าทนไม่ไหวหรอก พี่เบิ้มกล่าว แต่พี่ครับ ก้นผมระบมไปหมด แล้ว ขืนยังโดนเข้าไปอีกรอบติด ๆ มีหวังผมขาดใจตายแน่ ๆ ผมบอกพี่เบิ้มไป เรื่องนั้นข้ารู้อยู่แล้ว คืนนี้ข้าไม่คิดจะใช้ก้น เอ็งหรอกนะ แต่เอ็งต้องใช้ปากอมให้ข้า เอาแล้วงานเข้าอีกแล้ว เรา ครับ ผมต้องทำตามคำสั่งเหมือนเดิมครับ
ผมบอกให้ พี่เบิ้มนอนหงายขึ้น ผมไม่เอาแล้วกับท่าเดิมที่พี่เบิ้มซอยปากผม เมื่อพี่ เบิ้มนอนหงายหันหน้าขึ้น พี่เบิ้มจัดการควักไอ้เบิ้มยักษ์ออกมาทันที อืม ...ทำไมมันใหญ่อย่างนี้วะ ดูสิเส้นเลือดเส้นเอ็นยังปูดโปนออกมาอีก คนอะไร วะ โคตรหงี่ โคตรใหญ่ ผมคิดในใจ เอาเลย...ไอ้ตี๋ จัดการอมซะ พี่เบิ้ม พูดจบก็จัดการเอาเบิ้มยักษ์มาจ่อปากผมทันที ผมจัดการอมทันที รสชาติทะแมง ๆ กลิ่นอับ ๆ เหมือนเดิม ผมจัดการจับไอ้เบิ้มยักษ์รูดขึ้น รูดลงอย่างช้า ๆ ใจจริงอยากจะรูดเร็ว ๆ แต่ไอ้เบิ้มยักษ์มันใหญ่เกินกว่าที่ผมจะใช้มือกำมันให้มิดได้ มันใหญ่กว่า แขนของผมซะอีก หลังจากที่ผมค่อย ๆ ถนัดกับมันแล้ว ผมจัดการดูดอมชนิดที่ว่าพี่เบิ้มส่ายไปส่ายมาเลยที เดียว ใจผมอยากจะให้มันจบไว ๆ ไม่อยากให้มันนานเหมือนกับเมื่อคืน อูย...ไอ้ตี๋ ทำไมเอ็งดูดเก่งขาดนี้ วะ โอ๊ย...เสียวได้ใจข้าจริง ๆ พี่เบิ้มพูดจบก็ให้มือที่ทรงพลังมาจับหัวผมไว้ จากนั้นพี่เบิ้มก็เป็น ฝ่ายเด้งก้นแทน มา...ข้าขอทำบ้าง เอ็งอยู่เฉย ๆ ก็พอ คราวนี้พี่เบิ้มซอยปากรัว ๆ ปากผมงี้แทบฉีก มันใหญ่จนจะล้นปากผม อืม...อย่างนี้สิ เสียวดี อูย...อู ย... พี่เบิ้มครางไม่หยุด ส่วนผมกลืนน้ำลายแทบไม่ทัน เวลาผ่านไปซักระยะ พี่ เบิ้มตัวเริ่มเกร็ง โอีย...ไม่ไหวแล้ว ไอ้ตี๋น้ำข้าจะออกแล้ว ผมรีบลุก เอาปากออกจากเบิ้มยักษ์ กลัวว่าน้ำมันจะแตกในปากของผม ไอ้ตี๋...เอ็งต้อง กินน้ำรักของข้าให้หมด พี่เบิ้มพูดเสียงดุ เอ็งต้องดูด กิน เลียทำความสะอาดให้หมด ด้วยความกลัวเหมือนเดิม ผมจึงต้องอมไอ้เบิ้มยักษ์ ต่อไป ออกแล้ว...น้ำข้าออกแล้ว... พี่เบิ้มพูดจบก็เกร็งตัวกระตุกพ่นน้ำใส่ปากผมทันที โอ๊ย...ดูดให้หมดนะไอ้ ตี๋ ครับ ผมต้องดูดกินน้ำรักของพี่เบิ้มให้หมด ครั้งก่อนมันออกในก้น ผม ผมจึงไม่รู้สึกว่าน้ำรักของพี่เบิ้มเยอะมากเท่าใด แต่ครั้งนี้มันออกใน ปากผม น้ำรักพี่เบิ้มพุ่งกระฉูดลงไปในคอหอยผมทันที ผมยังไม่ได้ตั้ง ตัว แทบจะอ๊วกออกมา แต่กลัวพี่เบิ้มมากกว่าจึงต้องกลั้นใจกลืนน้ำรักของ พี่เบิ้มต่อไป รสชาติมันคาวแปลก ๆ มันฉีดออกมาจนล้นปากผมจนได้ ผมกลืนไม่ทันหรอกครับ เลอะนองหน้าท้องกำยำของพี่เบิ้มหมด พี่เบิ้มสั่งให้ผมเลียกลืนน้ำรักให้ หมด ผมเลียจนสะอาดแล้วพี่เบิ้มบอกว่าคืนพรุ่งนี้และคืนต่อ ๆ ไปเอ็งต้องทำให้ข้าอีก ห๊า...ทุกคืนเลยเรอะครับพี่เบิ้ม ใช่ เพราะข้ารัก เอ็ง เอ็งเป็นเมียข้า เอ็งต้องทำให้ข้า และข้าจะดูแลเอ็งไม่ให้ใครมา รังแกเอ็งตลอดไป
ใน ที่สุดผมก็ต้องยอมรับสภาพเป็นเมียพี่เบิ้มโดยที่ไม่มีทางเลือก พี่เบิ้มเอา ผมแทบจะทุกคืน ไม่มีวันหยุด ผมโดนพี่เบิ้มล่อทั้งทางก้น ถ้าก้นเจ็บก็ทาง ปากแทน ผมโดนจนชินซะแล้ว ใจไม่ได้นึกชอบอะไรในตัวพี่เบิ้มเลย ชอบอย่าง เดียวคือไม่มีใครกล้ามารังแกผมอีกต่อไป บางครั้งก็จะมีลูกน้องพี่เบิ้มคอย เดิมตามเฝ้าผมอยู่บ่อย ๆ งานจากที่เคยต้องยกของหนัก ๆ ลูกน้องพี่เบิ้มจัดการให้หมด อืม...พี่เบิ้มก็ใส่ใจดูแลเราดีนะเนี่ย ก็ แน่ละสิ เราเป็นเมียพี่เบิ้มแล้วก็ต้องเอาใจใส่ดูแลเราก็ถูกต้องแล้ว ผม คิดในใจ และแล้วอยู่มาวันหนึ่งได้มีนักโทษกลุ่มใหม่เข้ายังแดนผม ในกลุ่ม นี้มีมากันหลายคน แต่ผมสะดุดตานักโทษคนหนึ่งชื่อน้อย น้อยเป็นคนทาง เหนือ อายุอ่อนกว่าผมปีหนึ่ง ผิวขาว รูปร่างเล็กกว่าผม น้อยโดนข้อหาลัก ทรัพย์และรับซื้อของโจร น้อยเป็นคนแรกในกลุ่มที่มาใหม่ที่คุยกับผม ก่อน น้อยคงเห็นว่าผมดูไม่มีพิษภัยอะไร ผิดกับคนอื่น ๆ ที่ดูน่ากลัวกว่าผม ผมก็พูดคุยกับน้อยในเรื่องที่เขาอยากรู้ เขาถามว่า อยู่ในนี้เคยโดนใครรังแกไหม ผมตอบว่า เกือบเคยมีเรื่องเหมือนกัน แต่พอดี ขาใหญ่มาช่วยไว้ซะก่อน น้อยถามต่อว่า แล้วอย่างเขา ขาใหญ่ในแดนนี้จะช่วย คุ้มครองเขาได้บ้างไหม ผมมองและพิจารณาตัวน้อยและคิดในใจว่า น้อย เอ๋ย หุ่นอย่างเอ็งเสร็จไอ้พี่เบิ้มแน่ ไอ้พี่เบิ้มยิ่งหื่น ๆ อยู่ ผมตอบน้อยไป รับรองได้ว่าเดี๋ยวต้องมีขาใหญ่มาคุ้มครองน้อยแน่ ก็ แน่ละสิครับ ก็ผมสังเกตุอาการของพี่เบิ้มที่จ้องตัวน้อยตั้งแต่วันแรกที่ ย่างกายมาในแดนนี้ตั้งแต่วันแรกแล้ว มันช่างเหมือนกับวันแรกของผมเหมือนกัน เลย และก็เป็นไปตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด น้อยเล่าว่าพี่เบิ้มอาสาคุ้มครอง ตัวน้อย แต่ต้องมีอะไรเป็นการแลกเปลี่ยน เอาแล้วสิ น้อยเอ๋ยเสร็จพี่ เบิ้มแน่ ในใจผมคิดว่าดีเหมือนกันที่มีน้อยมาแบ่งเบาภาระของผมในการรับ อารมณ์ของพี่เบิ้ม แต่อีกใจหนึ่งก็สงสารน้อย แต่สภาวะอย่างนี้ผมก็ต้องเอา ตัวรอดไว้ก่อน
และแล้วในคืนหนึ่ง น้อยก็ตกเป็นของพี่ เบิ้มจนได้ เพราะน้อยนอนโรงนอนเดียวกับผมและพี่เบิ้ม น้อยโดนแบบเดียวกับ ผมทุกอย่าง เดินขาถ่างเหมือนกัน ผมไม่หึงหวงพี่เบิ้มเลยแม้แต่นิดหนึง ผม ต้องการให้พี่เบิ้มสนใจแต่ตัวน้อยก็พอ จะได้เลิกมายุ่งกับผมซักที ใจผมยังไงก็ยังชอบผู้หญิงอยู่ดี พี่เบิ้ม จัดการน้อยไปเป็นอาทิตย์ ๆ โดยที่ไม่ได้มาแตะต้องผมอีกเลย จนผมคิดว่าพี่เบิ้มคงจะไม่เอาผมอีกต่อไป แล้ว ผมคิดผิดถนัด คืนหนึ่งพี่เบิ้มย่องมานอนทับตัวผม เมียจ๋า...คิดถึง จังเลย ไม่ได้มาเอาหลายคืนคงไม่โกรธกันนะ ยังไงพี่เบิ้มก็รักเมียหลวง เหมือนเดิม เอาแล้ว กูกลายเป็นเมียหลวง ส่วนน้อยก็กลายเป็นเมียน้อย ไป ไอ้พี่เบิ้มนี่มันเจ้าชู้จริงนะ แล้วผมก็
เสร็จพี่เบิ้มตามเคย ดูพี่ เบิ้มอารมณ์ดีกว่าแต่ก่อนมาก ตั้งแต่ได้ผมกับน้อยเป็นเมียทั้งคู่ ผมกับ น้อยสลับกันไปเป็นเมียพี่เบิ้มแทบทุกคืน เอาวะ...อย่างน้อยก็ไม่โดนเอาทุก วัน ผมคิดในใจ น้อยกับผมสนิทกันมาก น้อยจำยอมพี่เบิ้มก็เพราะเหตุผลเดียว กันกับผม น้อยก็เป็นผู้ชายเต็มตัว ต้องยอมเพราะกลัวตาย แต่พี่เบิ้มก็ดี คอยให้ลูกน้องมาดูแลผมกับน้อยตลอดเวลา ผมกับน้อยจึงสบายกว่านักโทษคนอื่น ๆ
และ ในที่สุดผมก็พ้นโทษออกมาหลังจากติดไม่กี่ปี ผมทิ้งอดีตเอาไว้ทั้งหมด ไม่ กลับไปคิดถึงมันอีกต่อไป ปัจจุบันผมแต่งงาน มีลูกมีเมียแล้ว ตั้งหน้า ตั้งตาบริหารกิจการของครอบครัวโดยที่ไม่คิดจะไปข้องเกี่ยวกับสิ่งไม่ดีอีก ต่อไป ผมเข็ดแล้วที่จะต้องเข้าไปอยู่ในเรือนจำ ทำอาชีพสุจริตดีที่ สุด สุดท้ายนี้ผมหวังว่าประสบการณ์ของผมคงเตือนใจไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวกับยา เสพติด คงไม่มีใครอยากเป็นเหมือนกับผมใช่ไหม ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับผม สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_146:}
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ เสียวเลย เสียวสนุกมากครับ ขอบคุนมากๆ ขอบคุณครับ:)) ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ