ใครชอบสว.หรือรุ่นลุง มาแบ่งปันประสบการ์ณความรักครั้งแรกกันครับ

ขอเกริ่นคร่าวๆไว้ก่อนนะครับ(ข้ามไปย่อหน้าที่ 2 ได้) ประสบการ์ณความรักครั้งแรกของผมเกิดขึ้นตอนอายุ 17 ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีแฟนเลย และไม่เคยชอบใครจริงๆจังๆมาก่อน รู้ตัวว่าชอบผู้ชายตอนขึ้นนม.ต้นครับ เพราะสังคมเพื่อนและสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปจากตอนเรียนประถมศึกษา เริ่มรู้จักคำว่าเพศวิถีแล้วจับสังเกตุตัวเองก็รู้เลย ตอนเรียนมัธยมปีแรกก็รู้จักอาจาร์ยคนนึง อายุน่าจะประมาณ 50 ต้นๆ แกไม่อ้วนหรือว่าผอม เรียกว่าพอดีๆ สูงประมาณ 170 เวลาว่างๆแกชอบปั่นจักรยานทั่วโรงเรียน เวลามีโอกาสผมก็ชอบมองดูแก แกหล่อ เข้มๆ แน่นอนเด็ดๆแบบนี้ผมก็อยากได้อยากลองเป็นปกติ แต่ก็รู้ได้เองครับว่าไม่ได้รู้สึกชอบตัวแกจริงๆ ถึงแม้แกจะมีแนวโน้มว่าเป็นอย่างที่ผมคิด นอกจากอาจาร์ยคนนี้แล้วก็มีอีกหลายคนที่ผมรู้สึกหลงไหลในรูปร่างของพวกเขา ส่วนมากก็จะเป็นชายมีอายุเหมือนกันหมด แต่ก็มักจะวนอยู่กับเรื่องภายนอกแหละครับ เพราะตามันทำได้แค่มอง มองแล้วก็ใช้สมองมโนเอาเองเวลาว่างๆ

มีอยู่วันหนึ่ง ตอนนั้นผมอายุ 17 แล้ว อยู่ในช่วงท้ายเทอมม.5 ช่วงใกล้สอบก่อนปิดเทอมและขึ้นม.6 วันนั้นผมตัดสินใจเดินกลับบ้านเอง(ปกติจะนั่งรถกลับกับเพื่อน เพราะไม่มียานพาหนะใช้เอง) โชคดีที่บ้านไม่ไกลมาก เลยพอเดินไหว วันนั้นผมก็ตัดสินใจตัดผมร้านประจำด้วยเลย เพราช่วงนั้นอยากใช้เวลากับตัวเองและไม่อยากรบกวนคนรอบตัว ตอนเข้าร้านไปผมก็หวังจะเจอช่างที่ตัดให้ประจำมาตลอด 7 ปี แต่วั้นนั้นผมดันเจอช่างสองคน และด้วยคิวตอนนั้นทำให้ผมต้องไปตัดกับอีกคนซึ่งผมไม่เคยตัดด้วย หลังจากครั้งนั้น ทุกครั้งที่ผมไปร้านจะไม่เจอช่างประจำของผมแล้ว แต่เจออีกคนที่ผมไม่ค่อยได้ตัดด้วยแทน แกชอบชวนคุยผิดกับช่างเจ้าของร้านคนก่อน ผมคุยไม่เก่งก็คุยแบบเก้ๆกังๆไป ช่วงพักหลังๆผมกลับบ้านช้าทำให้เวลามาตัดผมมักเป็นช่วงฟ้ามืด ในร้านจึงไม่มีคน ตอนไปครั้งที่สอง ผมก็เหล่มองสำรวจร่างกายแกไป ลุงแกผิวขาว อายุราวๆ 50 กลางๆไม่ถึง 60 สูงประมาณ 170 ผอมแต่ดูดี ชอบใส่หมวก ใส่แวน เวลาตัดผมแกชอบใส่หน้ากาก มักใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงยีนส์ รอบนี้ระหว่างที่ตัดแกก็ชวนคุยปกติ ผมก็ยังไม่ชินเลยทำได้แค่ตอบและไม่กล้าชวนคุย ทั้งที่ผมรู้ตัวว่าชอบเวลาได้พูดคุยกับลุง พอตัดเสร็จผมก็ไม่อยากเดินออกไปพร้อมบรรยากาศที่มันอึดอัด เลยยิ้มให้แกก่อนจะออกร้าน แกถอดหน้ากากออกทำให้เห็นหนวดที่ซ่อนอยู่ใต้หน้ากากมาตลอดซึ่งดูเข้ากับแกเป็นที่สุด แกยิ้มกลับพร้อมทั้งตบไหล่ผมก่อนเดินออกจากร้าน ผมไม่มีวันลืมภาพและความรู้สึกนี้ได้เลย ผมมั่นใจว่าผมหลงลุงแกเข้าให้แล้วแน่นอน และคิดกับตัวเองว่ารอบหน้าๆต้องได้คุยกันให้สมกับเวลาเจอกันเพียงเดือนละครั้งให้ได้ หลังจากนั้นทุกครั้งที่ผมไปร้าน ผมก็จะเอาให้คุ้มตลอด ชวนแกคุยบ้าง ฟังแกเล่าเรื่องของแกบ้าง แลกเปลี่ยนความคิดกันไป หัวเราะด้วยกันไป ตามประสาคนขี้เหงา แต่ประสบการ์ณความรักครั้งแรกของผมก็ตันตั้งแต่เริ่มเลย เพราะมันเป็นได้แค่รักข้างเดียว ผมรู้เพราะลุงเล่าตั้งแต่แรกเลยว่าลุงมีครอบครัวมีลูกแล้ว แค่ว่าลุงมาอยู่ที่นี่คนเดียว แกเคยตอบผมว่าแกจะอยู่ที่นี่ประมาณ 10 ปี แล้วค่อยกลับบ้านเกิดแก ผมก็ทำใจไว้แล้ว รักครั้งแรกก็อกหักตั้งแต่เริ่มเลย มีนับถอยหลังให้พร้อม บางวันเดินผ่านก็เห็นแกคุยกับลูกค้าคนอื่นอย่างสนุกของแกเหมือนตอนชวนผมคุย ผมรู้ตัวแล้วว่าตัวเองเพ้อเจ้อและสำคัญตัวมากแค่ไหน ผมพยายามให้เวลากับตัวเองและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อว่าสักวันก่อนที่ลุงจะย้ายไปจากที่นี่ ผมจะได้บอกความรู้สึกของตัวเองอย่างภาคภูมิว่าผมรักและดีใจมากแค่ไหนที่ได้เจอแกและได้ใช้เวลากับแกไป 

ปัจจุบันนี้ยังได้เจอกันอยู่ครับ พูดตามตรงว่าผมห้ามตัวเองไม่ให้ใจสั่นไม่ได้เลยเวลาที่ลุงแกมานั่งข้างๆ แต่ผมก็สงบใจลงทุกครั้งที่นึกได้ว่ากำแพงระหว่างเรามันหนาแค่ไหน ทั้ง อายุและประสบการ์ณ พอได้คิดถึงความเป็นไปไม่ได้ที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรกมันทำให้ผมมีสติ ครั้งแรกก็เล่นของสูงเลย ทำใจเอา5555

เพื่อนๆคนไหนสนใจก็นำเรื่องของตัวเองมาแบ่งปันกันได้นะครับ หรือจะแนะนำอะไรกันก็ได้ครับ พร้อมรับฟังเสมอ ^^