เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..? 3 (100%)

hate

คนอย่างเพราตาเคี้ยวไม่ง่าย กว่าจะได้มาเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างกายเขาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ปุบปับจะทำได้เลย คงต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่ปั้นแต่งหน้าตาของเจเจอร์ออกมาได้สมบูรณ์แบบหล่อแบบร้ายกาจตามสเปคของคนตัวเล็กคนนั้น


           “นี่ อยากนอนกับเราเหรอ?”


           ไม่เคยคิดว่าจะมีใครกล้าถามแบบนั้นออกมาตรงๆ ดวงตากลมโตไม่ได้มีประกายตื่นเต้นดีใจที่คนอย่างเจเจอร์ตามมาเทียวไล้เทียวขื่อ ดวงหน้าหวานสวย เรียกได้ว่าสวยกว่าผู้หญิงหรือรับทุกคนที่เจเจอร์เคยเจอะเจอมาตอนถามคำถามนั้นกำลังแดงก่ำ ตอนแรกเจเจอร์คิดว่าอย่างน้อยเจ้าตัวก็คงจะมีอาการเขินอายบ้าง


           หากแต่มันไม่ใช่แบบนั้น           

           เป็นเพราะอากาศร้อน..... นอกจากหน้าขาวจะแดงปลั่งแล้วร่างกายส่วนที่พ้นเสื้อนักศึกษาก็ขึ้นสีระเรื่อไม่ต่างกัน เจเจอร์อยากรู้....ว่าหากไม่มีเสื้อผ้าสวมอยู่บนกายแล้วนอนอยู่ใต้ร่างของเขา ถูกเขาเล้าโลม ร่างขาวๆนี้จะแดงระเรื่อน่าดูชมได้ขนาดไหนกัน?

           จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ทางกายคือข้อตกลงระหว่างกันสำหรับคนสองคน

           เป็นเรื่องง่ายๆที่เจเจอร์คิดว่าเขาทำได้สบายๆ หากอีกฝ่ายต้องการเขาก็พร้อมจะสนองให้ถึงใจ หากเขาต้องการอีกฝ่ายก็ไม่ขัดเขินที่จะนอนครวญครางภายใต้ร่างกายกำยำของเขา แต่ทุกครั้งของการร่วมรักจะต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจไม่มีการบังคับฝืนใจกันไม่ว่าวันนั้นฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดจะเสี้ยนอยากขนาดไหน แต่หากอีกฝ่ายไม่ยินยอมก็ห้ามหักหาญน้ำใจกัน ซึ่งเจเจอร์ว่ามันก็วินวินกันดี

           เจเจอร์เองก็ไม่รู้สึกตัวเหมือนกันว่ามันตั้งแต่เมื่อไหร่ที่นอกจากการมีแต่อีกคนอยู่ในสายตาตั้งแต่อยู่ในร้านปริ๊นเอกสารกับโตยธารเมื่อ 2 เดือนก่อนนั้น เรื่อยมาจนวันที่ทำข้อตกลงร่วมกันกับคนตัวขาวร่างเล็ก และก็เรื่อยมาจนถึงวันนี้......

           ไม่รู้สึกตัวเลยจริงๆว่าเผลอไปตกหลุมรักคนสวยที่ไร้มนุษย์สัมพันธ์กับคนอื่นโดยสิ้นเชิงอย่างเพราตาตั้งแต่เมื่อไหร่

           มารู้ตัวตอนนี้ก็‘หลง’เข้าให้อย่างจังไปซะแล้ว


           “อ้าวไอ้หล่อเลือกได้ น้องวิวคนสวยของมึงหายไปไหนซะแล้วล่ะวะ”ลงจากบันไดบ้านเท้ายังไม่ทันแตะพื้นหินอ่อนราคาแพงดีไอ้มาดแมนเพื่อนปากมอมก็ถลาเข้ามากอดคอจนแทบจะตกบันไดกันทั้งคู่

           “อาบน้ำอยู่”

           “อ้าว แล่วๆ ตั้งแต่หัวค่ำเลยเหรอวะเนี้ยเพื่อนกู ถนอมนางฟ้าของกูหน่อยนะ เจอไอ้หื่นอย่างมึงเข้าไปเดี๋ยวจะช้ำหมด”

           เจเจอร์ตวัดสายตามองเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์ คนถูกเหวี่ยงลูกตุ้มเหล็กใส่หน้าเหวอไปเล็กน้อย “ทะเลาะกันมาเหรอวะ?”


           “เสือก”

           “อ้าวไอ้นี่ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นวันเกิดมึงนี่กูตบหน้าช้ำหมดหล่อไปแล้วนะครับเพื่อน ฮ่าๆ”

           “ไอ้ดัมส์ไปไหน?”

           ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเนื้อดีด้วยสีหน้าเซ็งๆพลางยกแก้วบรรจุน้ำสีอำพันกรอกใส่ปากรวดเดียวหมด เพื่อนที่คบกันมานานอย่างมาดแมนมีหรือจะดูไม่ออกว่าตอนนี้เจเจอร์กำลงอารมณ์ไม่ดีขนานหนักขนาดไหน จึงไม่คิดจะกวนส้นเท้าอะไรเพื่อนต่ออีก

           “เหอะ ก็มันน่ะสะเออะไปรับเมียเก่ามึงมาหวังดีแบบล้มๆแล้งๆว่าจะให้พวกมึงปรับความเข้าใจกัน แม่งเลยโดนพวกไอ้พีไอ้กายรุมตีนอยู่ตรงสวนหน้าบ้านล่ะมั้ง”

           “เมียเก่ากู?”

           “เออ ก็ไอ้สายธารสายน้ำอะไรนั่นไง”

           ร่างสูงชะงักมือที่เอื้อมรับแก้วเหล้าจากเพื่อนอีกคน ปากหยักกระตุกยิ้มเย็นก่อนที่จะกระดกน้ำสีอำพันลงคอแล้วลุกขึ้นเดินออกจากบ้านทันทีโดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากเพื่อน


           ดีนะไอ้น้ำ มาให้กูเชือดถึงที่!


           .

           .


           “หน้าไม่อายจริงนะ”

           “ยังจะหน้าด้านมาอีกเหรอ”

           “ไม่รู้หรือไงว่าวันนี้วิวเองก็มาด้วย คิดจะทำให้วิวกับเจเจอร์ผิดใจกันหรือไง”

           “ไร้ยางอาย!”


           “เฮ้ย พอได้แล้วหน่าพวกมึง กูเป็นคนพาเค้ามาเองจะไปว่าเค้าทำไมวะ”

           “มึงก็อีกคนไอ้ดัมส์ เดี๋ยวพวกกูคิดบัญชีกับมึงแน่ เจ้าของวันเกิดเขายังไม่ไปชวนมึงเป็นแค่คนมาร่วมงานเฉยๆเสือกไปเชิญมันมา แล้วดูหน้ามันซิ มึงอย่ามาจ้องหน้ากูอย่างนั้นนะไอ้น้ำ!”

           พลั่ก!


           “หึ พวกหมาหมู่ดีแต่ใช้กำลังหมู่เข้ารังแกคนอื่น”

           “ปากดีนักนะมึง!”


           คนที่ชื่อพี? มั้งนะถ้าจำไม่ผิดเพราะตอนคบอยู่กับเจเจอร์ก็เคยเห็นหน้าอยู่ครั้งสองครั้ง ทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ร่างบางที่ถูกดัมส์พยุงขึ้นหลังจากล้มเพราะถูกชกปากไปอย่างเต็มเหนี่ยวเมื่อครู่ ร่างที่สูงกว่าเอาตัวมาบังร่างแบบบางเอาไว้ ดัมส์มองพีอย่างเอาเรื่อง

           “มึงทำเกินไปแล้วนะไอ้พี”

           “มึงสิที่ทำเกินไป พามันมาทำไม!”

           พีผลักอกดัมส์จนเซสะเทือนมาถึงร่างบางที่ถูกกันเอาไว้ข้างหลัง โตยธารล้มลงอย่างเสียหลัก ปากบางเม้มขบกันแน่นพอกันกับฝ่ามือเรียวที่เต็มไปด้วยรอยบาดของหินประดับสวนสวย เขาเคยมองว่ามันสวยนะ.....ตอนที่เจเจอร์พาเขามาที่นี่ครั้งแรก

           สวนนี้....มันเคยสวยกว่านี้


           “วันนี้วันเกิดไอ้เจร์ กูที่เป็นเพื่อนไอ้เจร์พาน้ำที่เป็นเพื่อนกูมามันผิดตรงไหนวะ”

           “ผิดตรงที่มึงพามันมาเนี้ยแหละไอ้สัสดัมส์!”

           อดัมส์ถูกพีผลักจนเซไปชนเพื่อนอีกคนที่ยืนมุงอยู่ เปิดทางให้กายเข้าถึงตัวร่างบางที่ยันตัวเพื่อลุกขึ้น เขาอยากกลับแล้ว....ไม่น่ามาเลยจริงๆ

           “มึงจะไปไหน”

           แต่ยังไม่ทันที่กายจะทำอะไรนอกจากผลักให้ร่างที่บางพอกันกับตนล้มลงกับพื้นอีกครั้ง.....


           “มึงบอกว่ามันจะไม่จบง่ายๆอย่างนั้นสินะ?”

           ร่างสูงใหญ่คุ้นตาเดินแหวกทางออกมายืนตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลานั้นฉายความดูถูกดูแคลนร่างบางที่ขึ้นชื่อว่าเป็น‘อดีตคนรัก’ของตัวเองในสายตาคนอื่นไม่คล้ายกับคนที่เคยมีความรู้สึกอันดีงามให้กันเลยแม้แต่นิด

           ดวงตาคมกริบเหยียดมองร่างเบื้องล่างวาววับดุดันขับให้ใบหน้าคมเข้มนั้นยิ่งดูร้ายกาจคล้ายกับตัวโกงในหนังภาพยนตร์สักเรื่อง....


           แน่สิ ก็มันเป็นตัวโกงจริงๆนี่!

           ร่างล่ำสันนั่งยองลงตรงหน้า นิ้วโป้งปาดเช็ดที่มุมปากบาง..คงจะเป็นเลือดล่ะมั้ง รสเค็มปร่ายามดุนลิ้นไปโดนทำให้เดาได้ไม่ยากเลยว่าปากคงแตกเข้าให้แล้ว...... ถึงสัมผัสนั้นจะอ่อนโยนคล้ายกับกำลังทะนุถนอมกันอยู่ขนาดไหน

           แต่คงเชื่อคนแบบมันไม่ลงอีกต่อไป


           “มึงมันเหี้ย.... เจร์”

          ‘เหี้ย’ในที่นี้หมายถึงทุกเรื่องที่มันเคยทำเอาไว้ ........ร่างตรงหน้าหัวเราะหึแต่ตาคมกลับฉายความดุดันยิ่งกว่าเดิม


           “เชื่อสิว่าที่มึงเคยรู้จักกูมามันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่มึงกำลังจะเจอ สายน้ำ”


           .

           .


           “จับมันเอาไว้”

           สิ้นเสียงคำสั่งทั้งกายและพีต่างก็รีบเข้ามาจับร่างบางไว้ โตยธารตวัดตาคู่กลมที่แดงก่ำขึ้นมองร่างที่สูงกว่าตนอยู่มากของ‘อดีตคนรัก’อย่างนึกชัง ในขณะที่อดัมส์อยากจะพุ่งเข้ามาขวางแต่กลับถูกกลุ่มเพื่อนที่ยืนมุงรั้งตัวเอาไว้


           มือหนาบีบสันกรามได้รูป แรงบีบนั้นมากเสียจนทำให้ใบหน้าขาวเหยเกด้วยความเจ็บ

           “เลิกซะ เรื่องที่มึงกำลังทำอยู่.....เพราะกูจะไม่เตือนอีกเป็นครั้งที่สอง ถึงจะคบกันมานานและตัวกูเมื่อก่อนจะเคยดีกับมึงมากขนาดไหน แต่สำหรับเรื่องของวิว.......กูไม่ยอม แน่นอนที่สุดนะสายน้ำ ......กูจะไม่แพ้”


           โตยธารหัวเราะในลำคอดวงตากลมสีน้ำตาลอ่อนฉายแววขบขัน ใบหน้าน่ารักยื่นเข้าใกล้อดีตคนรักจนอีกฝ่ายผงะไปเล็กน้อย ปากบางเหยียดยิ้ม ดวงตามองเลยไปข้างหลังร่างหนา.... “มึงไม่มีวันชนะหรอกเจร์ ไม่มีวัน”


           “ปล่อยเขาซะ”


           “วิว?”

           เสียงครางเรียกชื่อของเจ้าของประโยคคำสั่งเรียบเย็นข้างบนอื้ออึงจากคนที่ยืนมุงทำให้ร่างสูงชะงักไป เจเจอร์หันกลับไปมองทางต้นเสียงก็เห็นร่างเล็กที่ไม่อยากให้ลงมาตอนนี้ที่สุดยืนทำสีหน้าเรียบนิ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว

           ไม่มีแววโกรธเคืองหรือตื่นตระหนกใดๆ นอกเสียจากความเฉยชาในความเรียบนิ่งบนใบหน้าสวยหวานเท่านั้น

           เมื่อไม่เห็นมีใครกระดิกตัวร่างเล็กหน้าหวานจึงได้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาพร้อมทั้งเดินตรงไปหาคนที่ยืนให้คนอื่นมุ่ง มือนิ่มคว้าฝ่ามือเรียวของร่างบางที่ถูกหิ้วปีกเอาไว้จนสองหนุ่มพีกายต้องปล่อยแขนโตยธารอย่างเสียไม่ได้


           “ยืนดูอะไรกันอยู่? เห็นคนถูกรังแกมันน่าสนุกตรงไหน เป็นพวกเสพติดความรุนแรงกันเหรอ?”


           หน้าม้านกันอย่างทั่วหน้าเมื่อเสียงหวานเอ่ยด่าอย่างไม่ไว้หน้า ทั้งที่ด่าออกมาอย่างนั้นแต่สีหน้าก็ยังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม


           “วันนี้วันเกิดเจเจอร์ เป็นวันมงคลอย่าทำให้มันอัปมงคลเพราะความสะใจส่วนบุคคล เราไม่ชอบ”


           “วิว ปล่อยมือมันซะ”เจเจอร์ขบฟันจนกรามนูนแต่คนร่างเล็กกลับเพิกเฉย เพราตากระตุกมือโตยธารให้เดินตาม


           เดินผ่านร่างสูงไปราวกับร่างสูงเป็นเพียงธาตุอากาศ

           หมับ

           ข้อมืออีกข้างของโตยธารถูกมือหนาของเจ้าของงานวันเกิดที่กำลังจะล้มไม่เป็นท่ารั้งเอาไว้ ทำให้คนตัวเล็กต้องหยุดชะงักตาม เพราตาหันกลับไปเอียงคอมองร่างสูงของ‘คนรัก’ในสายตาคนอื่นเล็กน้อยก่อนที่จะเลื่อนมองสีหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกของโตยธาร


           น่ารักจังเลยนะ

           รอยยิ้มอ่อนหวานของคนที่ตัวเองหลงจนหัวปักหัวปำยามแย้มส่งให้คนอื่นทั้งที่ตัวเองก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ทำให้แรงบีบที่ข้อมือขาวซีดทวีความแรงขึ้นจนใบหน้าของคนถูกลงอารมณ์ใส่เบ้ด้วยความเจ็บ

           เพราตาสังเกตเห็นในจุดนั้น ใบหน้าหวานเลยกลับมาเรียบนิ่งเหมือนเดิม

           “เราจะกลับบ้านแล้ว จะกลับพร้อมน้ำเพราะฉะนั้นเจเจอร์ปล่อย”

           “ทำไมต้องกลับพร้อมมัน? วิวน่ะเดี๋ยวผมไปส่งเอง”

           คิ้วได้รูปขมวดมุ่น เพราตานิ่งไปชั่วอึดใจก่อนที่จะส่งยิ้มหวานให้ร่างสูงออดอ้อนด้วยน้ำเสียงใสกังวาน..... คงจะน่าหลงใหลน่าดีใจอยู่หรอกหากไม่มีคำพูดประโยคถัดมา


           “ถ้าอย่างนั้นเจเจอร์ก็ไปส่งทั้งเราทั้งน้ำเลยสิ”

audiwoods

หนึ่งรุก
หนึ่งไบ
หนึ่งรับ
Threesome เลย

topto

ต่อๆชอบมากขอบคุณจากใจที่แบ่งปัน

Gooddy

ขอบคุนครับ