เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..? 5 (100%)

hate

V (100%)






หายไปไหนของเขากัน?

           โตยธารนั่งไม่ติดอีกต่อไป ร่างโปร่งรวบเก็บของทั้งของตัวเองและของของอีกคนที่ไม่รู้ว่าหายไปไหนลุกขึ้นเดินไปจ่ายเงินค่าผัดไทที่ยังไม่แม้แต่จะถูกแตะทั้งสองจานแล้วเดินออกจากร้านโดยไม่รอเงินทอน เรื่องร้อนใจในอกสำคัญกว่าเงินจำนวนไม่กี่บาท ซึ่งหากเป็นในตอนปกติเขาคงเก็บทุกบาททุกสตางค์ไม่เหลือให้เรียกว่าทิปพนักงานด้วยซ้ำ

           เดินไปตามทางที่เห็นร่างเล็กเดินหายกลืนไปกับฝูงชนพลางมองหาร่างขาวหน้าหวานจากคนที่เดินกันไปมาขวักไขว่ มันลำบากตรงที่ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กจะไปไหนและคนในตลาดน้ำก็เยอะเกินไป ทั้งที่เป็นวันธรรมดาแท้ๆ

           นึกโทษตัวเองที่ปล่อยให้เพราตาที่ไม่คุ้นชินกับสถานที่เดินออกจากร้านไปคนเดียว อย่างน้อยถ้ารั้งเอาไว้แล้วบอกว่าค่อยไปด้วยกันหลังกินอะไรเสร็จ คนตัวเล็กก็คงจะไม่ดื้อแพ่ง ...ก็อาจจะดื้อบ้างแต่ถ้าบอกเหตุผลให้ฟังเขาก็คงจะยอมรับฟังอยู่แล้ว

           โชคดีที่เพราตามักจะโดดเด่นออกมาจากคนอื่นอยู่เสมอและเพราะเป็นอย่างนั้นระหว่างเดินเขาจึงได้แวะถามพ่อค้าแม่ขายตามรายทางไปเรื่อยๆ ได้เรื่องบ้างไม่ได้บ้างแต่ก็พอจะรู้ว่าคนตัวเล็กมุ่งหน้าไปทางไหน

           ไกลจากร้านผัดไทอยู่พอสมควร ไม่สิ...ต้องเรียกว่าอยู่กันคนละฝั่งเลยมากกว่า ไม่รู้ว่าเดินยังไงท่าไหนถึงได้มาโผล่เอาตรงนี้ได้.............


           “อ้ะ? ...น้ำ เจอเรา......เดี๋ยวสิ!”

           ร่างโปร่งไม่ฟังคำทัดทานใดๆจากคนร่างเล็ก มือเรียวคว้าข้อมือเล็กได้ก็ฉุดให้เดินตามทันที ใจหนึ่งโล่งอกที่ไม่ได้หลงไปไหนไกล ดูเหมือนว่าจะอยู่ตำแหน่งเดิมมานานราวกับรู้ว่าเขาต้องมาตามหา ถุงที่อยู่ในมือก็เป็นหลักฐานอย่างดีอีกอย่างหนึ่งเมื่อเป็นชื่อเบรนด์เดียวกับร้านที่เจ้าตัวยืนขวางทางเข้าอยู่ แต่อีกใจ.....

           “น้ำ? ..อื้อออ”

           เมื่อเห็นว่าในห้องน้ำที่ลากคนตัวเล็กเข้ามาปลอดคนแล้วร่างโปร่งจึงจัดการดันร่างเล็กเข้าไปในห้องสุขาปิดล็อคประตูเรียบร้อย ไม่เปิดโอกาสให้ได้ถามโน้มลงบดขยี้กลีบปากอิ่มทันที

           เป็นห่วงนะรู้มั้ย?


           หัวใจเต้นระรัวเมื่ออีกฝ่ายจูบตอบกลับมาคล้ายกับจะแทนคำว่าขอโทษนะ ดวงตาคู่กลมของคนตัวเล็กนั้นดูฉ่ำปอยออดอ้อนเสียจนต้องรีบถอนริมฝีปากออก ไม่อย่างนั้นแล้ว....

           คงหยุดกันไม่อยู่อีกต่อไป

           .

           .


           “อ๊ะ....”

           “โตยธาร....”

           เราโน้มเกี่ยวต้นคอของอีกคนเอาไว้พร้อมกับริมฝีปากที่แนบสนิทฉกชิมความหวานจากโพลงปากบางอีกครา เร่าร้อนและเร่งเร้าเว้าวอน กายโปร่งที่ถูกดันชิดติดประตูสั่นสะท้านเมื่อมือของเราสอดเข้าเสื้อนักศึกษาแล้วไล้ลูบหน้าท้องแบนราบของเขาไปมา


           เร้าอารมณ์ให้เริ่มรู้สึกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้


           “กำลังคิดอยู่เลยว่าถ้าน้ำหาเราเจอ เราจะให้รางวัลอะไรดีนะ”

           “เพราตา ..ดะ  เดี๋ยว อึก.....”


           มือของเราค่อยๆสอดเข้าไปในกางเกงสแลคสีดำสัมผัสเข้ากับลำเนื้อที่กระตุกสู้แรงบีบแกล้งคลึงเล่นเบาๆ ส่วนมืออีกข้างทำหน้าที่ปลดกระดุมรูดซิบกางเกงลง ท่อนเนื้อขาวปลายสีหวานเริ่มมีน้ำปริ่มออกมาเล็กน้อย

           น่าลองชิม....

           “ไม่นึกว่าจะใจร้อนอยากได้รางวัลเร็วขนาดนี้เหมือนกัน...”น้ำเสียงหวานของเราเอ่ยหยอกเย้าจนหน้าของอีกคนนั้นขึ้นสีแดงก่ำ ไม่รู้ว่าเพราะมีอารมณ์หรืออับอายกันแน่

           ไม่จำเป็นต้องปลุกเร้าส่วนอื่น....... เวลามีไม่มาก

           “เพ..อ๊า! อุบ.....อื้มมม”

           โตยธารครางเสียงหลงออกมาทันทีที่แก่นเนื้อร้อนถูกปากอุ่นนุ่มของเราครอบไปจนเกือบครึ่งลำ มือเรียวยกปิดปากตัวเองเอาไว้กลั้นเสียงคราง มืออีกข้างดันไหล่เราออก หากแต่ยิ่งเรากลืนกินความเป็นเขาเข้าไปมากเท่าไหร่กายโปร่งบางยิ่งสั่นระริกสะท้านเร้าเท่านั้น

           กลิ่นคาวน้อยๆจากส่วนนั้นไม่ได้ทำให้เรานึกพะอืดพะอม แต่กลับกระตุ้นให้เราอยากลองลิ้มรสให้มากกว่านี้.....


           “อึก...”

           ทั้งที่มือดันไหล่เราเอาไว้แต่สะโพกกลับสวนโยกท่อนเนื้อให้เสียดสีกับโพลงปากของเราเบาๆ ดวงตาคู่กลมฉ่ำเยิ้มไปด้วยแรงปรารถนาพร้อมกับสิ่งที่อยู่ในปากเราค่อยๆเริ่มขยับขยายขึ้นเสียจนรู้สึกได้

           ร่างกายของโตยธารบิดเร้าคล้ายทรมานเมื่อเราจงใจดูดเม้มเน้นตรงส่วนหัวสีสวยสลับกับมือที่รูดรั้งผนังนุ่มเป็นจังหวะ ...เราตวัดลิ้นสีสดเลียรอบส่วนหัวแข็งเกร็งก่อนที่จะอ้าอมรับเข้าปากอีกครั้ง เสียงครางอู้อี้จากร่างโปร่งดังมาให้ได้ยินเป็นระยะ

           สะโพกบางโยกไหวเร็วขึ้น มือที่ดันไหล่เราเอาไว้ในตอนแรกบัดนี้คนเป็นเจ้าของกลับย้ายมันไปวางไว้บนแผ่นอกแทน ฝ่ามือเรียวไล้ลูบร่างกายตัวเองไปมา กระดุมที่เคยติดครบเหลือเพียงแค่สองตัวล่างเท่านั้น ร่างกายขาวขึ้นสีระเรื่อพอกับอารมณ์ที่พุ่งทะยานจนยากจะดับ

           ภาพที่เห็นทำเอาเราใจกระตุกผิดจังหวะไปหลายจังหวะ

           โตยธารเอ็กซ์เสียจนเราทนไม่ไหวอีกต่อไป ไม่สนแล้วว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน รับรู้เพียงแค่ว่า

           อยากได้.....

           กางเกงหลุดออกจากช่วงล่างพร้อมกับขาที่ยกขึ้นเกี่ยวเอวอีกฝ่ายเอาไว้ เราคล้องกอดลำตัวของอีกคนเพื่อใช้เป็นหลักยึด


           “เพราตา จะทำ...อึก”


           เราค่อยๆกดรับกลืนส่วนแข็งขืนของอีกคนเข้ามาในร่างกายช้าๆ เชิดหน้าครางหวานเสียงแผ่วเมื่อช่องทางอ่อนนุ่มรับรู้ได้ถึงความแข็งร้อนที่เต้นตุบๆอยู่ข้างใน....

           เราเผยอปากออกแลบลิ้นเลียติ่งหูขาวที่ขึ้นสีก่ำเบาๆ กดจูบลงบนลำคอชื้นเหงื่อสูดเอากลิ่นอายรสเพศเข้าปอด กายช่วงบนบดเบียดกับอีกคนจนรู้สึกได้ถึงไอร้อนระหว่างกันและกัน ยอดเม็ดอกที่แข็งเป็นไตด้วยแรงพิศวาสไม่ต่างกันนั้นเสียดสีถูไถกันไปมา......




           “ขยับสิโตยธาร”

jarongrit

ขอบใจมาก

topto

ต่อๆชอบมากขอบคุณจากใจที่แบ่งปัน

Gooddy

ขอบคุนครับ