เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นครับที่ รร ของผม
ผมเป็นหัวหน้าห้องค่อยดูเเลเเละอำนวยความสะดวกให้เพื่อนในห้องมาตลอด
เเต่จนวันหนึ่ง ที่โต๊ะผมชีทเอกสารประกอบการเรียนของผมหายเเละของเพื่อนอีกหลายคนก้หาย
เเต่นี่เปงครั้งเเรกพวกผมเลยไม่ติดใจอะไรกัน เเต่พอนานเข้าก้หายบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น เเละก้บ่อยขึ้น
เเต่เราก้ไม่สามารถใจมือใครดมได้ ชีทที่หายไปเปงชีทงานที่ไว้ประกอบการเรียนวิชาต่างๆพอหาย
ก้ต้องถ่ายเอกสารใหม่ ของผมเองหายไป7เล่ม ไม่รวมของเพื่อนคนอื่นอีกเอกสารเเต่ละอันไม่ต่ำกว่าร้อยหน้า
ถ้าหายหมายถึงคะะเเนนของพวกเราก้หายไปด้วย เราก้ต้องเขียนใหม่ทำใหม่ทั้งเล่ม จากเกรดของผม 3.00
เทอมนี้เกรดของผมเหลือเเค่ 2.67 เเต่พอเวลาผ่านไปมีเพื่อนนักฬาในห้องคนนึงเขาเปงนักฬาที่น่าสงสารมากเขาโดนเเบน
จากพวกนักฬาด้วยกัน มีอะไรเขาาจะโดนด่า โดนเกลียด ตอนเเรกผมก้สงสัยว่าจะไว้ใจได้ไหมเเต่เจาบอกกับผมว่า
ชีทของเพื่อนในห้องอยู่กับพวกนักกีฬาที่เรียนอยู่ในห้องเรา พวกนี่เอาไปลอกเเล้วไม่ยอมเอาไปคืน หลังจากผมเเล้ว
เพื่อนได้ยินถึงได้ไปบอกอาจานที่เปงคนคุมนักฬา วันรุ่งขึ้นอยู่ดีชีทที่หายไปก้กลับมาโดนโยนวางกองไว้หลังห้อง...........................
จนกระทั่งก่อนถึงวันสอบพวกเราก้ได้เคลีย์งานจนเสดหมดเเล้วเเต่มีเพื่อนของผม
คนนึงอาจาร บอกเขาว่าเขาไม่ส่งชีท เเล้วชีทเล่มนั่นมีคะเเนนอยู่ถึง 50คะเเนน ซึ้งมันหมายถึง เกรด 1 เลยทีเดี่ยว
เพื่อนคนนั่นพยายามจะตามหา หาเท่าไหร่ก้ไม่เจอ จนไปเจออยู่บนโต๊ะ นร กลุ่มนึงเขาเปงเพื่อนในห้องเราเปงนักฬาตามที่
เพื่อนคนนั่นบอก พวกเราเลยถามว่าเอาชีทของเราไปทำไม เขากับตอบมาว่า เอ้าชีทของเทอเหรอเราเอามาลอกเเต่ไม่ได้อ่านชื่อ
คุนลองคิดดูนะ ถ้าคุนเอางานของใครไปลอกคุนจะไม่ดูชื่อเจ้าของเลยเหรอ เเต่เขากลับบอกว่าไม่ได้ดูเอาชีทวิชานั่นของเพื่อนผมไป 9เล่ม
เเต่เค้าไม่ได้อ่านชื่อสักคน หลังจากนั่นพวกผมเลยพาเค้าไปคุยกับอาจาน ตอนเเรกก้เหมือนเรื่องจะจบหลังจากนั้น
พวกผมเเล้วเพื่อนๆก้ไปนั่งอยู่ที่ใต้ตึก สักพักมีรุ่นน้องพวกนักฬามามองจองหน้าเเบบเหมือนจะฆ่า ตอนเเรกผมก้ไม่สนใจ
จนพวกจะกลับบ้านได้ยินเสียงตะโกนด่ามาว่า อีดัชจริทเอ๋ย ผมเลยเดินเข้าไปถามว่าใครพูด เดกพวกนั่นกับบอกว่าไม่มีใครพูดนิค่ะทั้งที่ตอนนั่นไม่มีใครอยู่เเล้วมีเเค่พวกผมกับเดกพวกนั่น
เเต่ตรงนั่นมีเพื่อนผมบางส่วนยังไม่กลับเลยเดินมาบอกว่าคนไหนเปงคนพูดเเต่เดกพวกนั่นก้ยังยื่นยันว่าไม่ได้พูด เเต่พวกผมก้ปลอยไปเพราะไม่อยากมีปันหากับเดกผญพวกนี่ เพราะว่าเรายังถือว่าอยู่ในร่างผช เเต่เรื่องกลับเเรงขึ้นเลื่อย รุ่นพี่พวกนักกีฬาก้มอง ด่าลับหลังสารพัส
ถ้าที่จริงพวกผมสามารถมีเรื่องได้ จะตบก้ตบได้ อาจจะเสียเปรียบนิดหน่อยเพราะพวกมันเปง นักวอลเลย์ เเต่พวกเราก้มีเยอะ
เเต่ยังเเปลกใจอยู่จนปัจจุบันว่า กูผิดตรงไหนของกูหายเเต่กับโดนด่าว่าตอเเหล ชีทเเค่นี้ทำเปงมีปันหา บอกอาจารที่คุมนักฬาพวกนี้ก้ไม่ทำอะไร จนผมรู้สึกว่าจะอโหสิกรรมให้เลยโพสในเฟสบุ๊คว่า "เพื่อนก็คือเพื่อน" ไม่ว่าจะเคยทะเลาะ จะด่า จะตบ จะตีกันยังงัยก้คือเพื่อน เราไม่มีทางจะสามารถเลิกคบกันได
ก้หลอกเเม้จะผิดใจกันสุดท้ายเราก
้ต้องเพิ่งพาอาศัยกันคุยกันอยู่
ดี ม.6 เเล้วใกล้จะจบกันเเล้วใครที่เรา
เคยทำอะไรให้เเค้นรึว่าอะไรก้ตา
มเราก้ขอโทดด้วย ส่วนใครที่ทำอะไรเราไว้เราให้อภ
ัย จะจบกันเเล้วจะได้จากกันด้วยดี ^ ^
เเต่พวกนักกีฬาโพสว่า
เมื่อก่อนหมาเฮามึงด่าหมาแทบตาย
แต่เดี๋ยวนี้หมาเฮา มึงถามกูว่า"ทำให้หมาตกใจทำไม"
สรุปว่า เรื่องไม่จบ เเต่เราไม่ผิด เปงเจ้าของของที่โดนขโมยเเต่ เเต่ผิด พอเปิดเทอมพวกเราก้คงต้องเจอกับสายตาที่จ้องจะฆ่า โดนด่าลับหลัง เเต่เราไม่ได้ผิดก้คงต้องทนกันต่อไป
|