เปิดใจ พอร์ช ศรัณย์ ผู้ชายอารมณ์ดี

konbannok

พอร์ช ศรัณย์

เปิดตัวใจ... ‘พอร์ช’ ผู้ชายอารมณ์ดี (ภาพยนตร์บันเทิง)
เรื่อง : MinG

           กลายเป็นหนุ่มฮอตติดลมบนไปเรียบร้อยแล้วค่ะ สำหรับพระเอกหน้าใหม่ พอร์ช ศรัณย์ ศิริลักษณ์ จากละครเรื่อง มนต์รักแม่น้ำมูล และ เสน่ห์บางกอก ซึ่งนอกจากความสามารถด้านการแสดง เสียงร้องเพลงของหนุ่มพอร์ชยังกินใจสาว ๆ ไปทั่วบ้านทั่วเมือง วันนี้ภาพยนตร์บันเทิง เลยเทียบเชิญหนุ่มฮอตมานั่งเม้าท์เปิดอกคุย ทั้งหน้าที่การงานรวมถึงเรื่องหัวใจ และทัศนคติเกี่ยวกับสาวยุคใหม่...ที่พอร์ชออกตัวว่า ถึงจะดูเป็นหนุ่มเจ้าชู้ แต่ก็ยังไม่เคยลงมือจีบใครก่อนซะที

"มนต์รักแม่น้ำมูล" vs "เสน่ห์บางกอก"


คาแรกเตอร์คนละอย่างกันเลยครับ อย่าง "มนต์รักแม่น้ำมูล" จะชื่อ สุดเขต ดังมากเป็นนักร้องที่จบนอกมา เอาแต่ใจขี้วีนขี้เหวี่ยงนิดนึง เพลงเนี่ยร้องเองครับ แดนซ์ก็แดนซ์ได้อยู่แล้ว เมื่อก่อนคือผมจะเป็นนักร้องในห้องอาหารตามต่างจังหวัดมาก่อน ก็เลยไม่มีปัญหา เรียกว่าไม่ยาก ส่วน "เสน่ห์บางกอก" ก็ต้องร้องเพลงเหมือนกัน แต่เป็นละครแนวต้องบู๊ ออกกำลังกายกันนิดนึง แต่ทั้ง 2 เรื่องก็สนุกกันไปคนละแบบนะผมว่า

เม้าท์ถึง 2 นางเอก...จากละครทั้ง 2 เรื่องให้ฟังหน่อยค่ะ


พี่จุ๋ย เนี่ย ฮามากกับข่าวลือนอกเรื่อง ว่าเรากิ๊กกัน คือ ผมอ่ะคุยกับทุกคน พี่จุ๋ยก็คุยกันเหมือนกัน งงมาก มาจับคู่กันได้ไง สงสัยในเรื่องเป็นมือที่สามของเขา นอกเรื่องเลยกลายเป็นมือที่สามเขาไปด้วยเลย (หัวเราะ) ตัวพี่จุ๋ยจริง ๆ เป็นผู้หญิงหลายคาแรกเตอร์ วันดีคืนดีก็ห้าว ๆ ใส่ยีนส์ แต่บทจะหวานพี่เขาก็มีเหมือนกัน คือผมว่าพี่จุ๋ยน่ารักดี เจ๊เขามีหลายคาแรกเตอร์ในตัวเอง แล้วก็เป็นพี่ที่สอนแล้วก็ให้คำแนะนำผมตลอดเวลาทำงาน ส่วน กุญแจซอล ใน "เสน่ห์บางกอก" เนี่ย คาแรกเตอร์เขากับสไบ ในละคร เหมือนกันเป๊ะ มึน ๆ เบลอ ๆ ห้าว ๆ (หัวเราะ) กับนางเอกก็บู๊กันทะเลาะกันอย่างเดียว แทบจะไม่มีเลิฟซีนเลย

ได้ข่าวบทบู๊...ใน "เสน่ห์บางกอก" ทำเอาเกือบโชว์ "พอร์ชน้อย"


(หัวเราะ) กางเกงมันตึงครับ (หัวเราะ) แล้วขาเดฟที่ไม่ใช่ผ้ายืด พอต้องเข้าซีนบู๊ ต่อยเนี่ยท่าเท่มาก แต่ถ้าให้ผมเตะนะ เตะสูงไม่ได้เลย คือเล็งก้านคอเขาแต่เรายกได้แค่สะโพกเขาเอง เพราะขายกไม่ขึ้น ก็มีเป้าแตกกันบ้าง ก็เย็บกันไป คือมันยกไม่ขึ้นถ้ายกสูงก็เป้าแตกอีก

กับ "มนต์รักแม่น้ำมูล" ล่ะคะ ต้องเป็นหนุ่มขี้วีนชอบเหวี่ยง ชีวิตจริงขนาดนั้นไหม


มนต์รักแม่น้ำมูล เนี่ย เราต้องดูเป็นคนเก็บกด ปากร้ายด้วย ซึ่งตัวผมไม่ใช่คนปากร้ายอ่ะ (หัวเราะ) ไม่ค่อยโกรธใคร แต่ถ้าโกรธผมก็จะนิ่ง แต่ในเรื่องเราต้องเหวี่ยงไปหมดเลย แต่ตัวผมปกติเวลาผมปรี๊ดเนี่ยจะแค่แว้บเดียวนะครับ คือผมชอบพูดกัด ๆ มากกว่า ต่อให้โมโหมากขนาดไหน จะไม่เป็นแบบในละครที่โมโหปุ๊บก็ด่าปั๊บ คือถ้าเป็นชีวิตจริง ๆ ไม่เป็นอย่างนั้นแน่ ๆ

ตอนนี้กลายเป็นหนุ่ม ๆ ที่สาว ๆ กรี๊ดแล้ว...สเปกสาวของพอร์ช คือ


ผมเป็นคนที่บอกสเปกไม่ได้นะ ถ้ารูปร่างหน้าตา ยิ่งบอกไม่ได้ว่าเราชอบแบบไหน แต่ถ้าเรื่องนิสัย ผมเป็นคนชอบคนจริงใจไม่โกหก แล้วลุกส์ที่ไม่หวาน ผมไม่ชอบผู้หญิงหวาน แล้วก็ต้องมาเรียนรู้กันก่อน คือการจะคบใครสักคนผมคงไม่เจอปุ๊บคบเลย แล้วก็ไม่ขอเรียกแฟนว่าพี่ด้วย (หัวเราะ) คือขอรุ่น ๆ เดียวกันดีกว่า แต่เรื่องวัยบางที มันก็ไม่เกี่ยวอ่ะนะ

สาวแบบไหนทำพอร์ชมองเหลียวหลังได้


ผู้หญิงที่ทำให้มองเหลียวหลังได้เนี่ยเยอะ อย่างเมื่อก่อนเดินตามห้างฯ ก็เยอะแบบรูปร่างหน้าตาดี ผมชอบผู้หญิงขายาว จะชอบมองขาก่อน เพราะถ้าขาสวยหุ่นจะเป๊ะมาก ส่วนหน้าตาผิวพรรณไม่รู้เหมือนกันครับ คือแล้วแต่แนว บางทีก็ชอบมองขาว ๆ แต่ผู้หญิงผิวแทนบางทีก็สวยนะ

คิดอย่างไรกับสาว ๆ ที่เข้ามาจีบหนุ่ม ๆ ก่อน


ผมไม่ชอบนะผู้หญิงเข้ามาจีบอ่ะ ตัวผมเอง ก็ไม่ค่อยชอบจีบใครด้วย แต่ถ้าจะมีใครคิดว่าต้องเริ่มจากความเป็นเพื่อนก่อน คุยให้รู้จักกันก่อน เรียนรู้กันไปก่อนแล้วค่อยเป็นแฟนกัน แต่เวลาคุยก็ไม่บอกนะว่าเราจะจีบเขา เดี๋ยวเขารู้ตัวต้องค่อย ๆ แอบชอบ รู้คนเดียวไปก่อน พอมั่นใจค่อยสานต่อ (หัวเราะ) ผมเองเวลาชอบใครจะชอบคนเดียวศึกษาแบบเพื่อน แล้วค่อยกะลิ้มกะเหลี่ยบอกเพื่อนเขาบ้างไรบ้าง แต่ถ้าไม่ใช่เราก็หยุดไว้แค่เพื่อน มันก็ไม่เสียหาย คือไม่ใช่แฟนแต่เป็นเพื่อนกันได้ ถ้าไปจีบเขาก่อนแล้วพอผู้หญิงคนนั้นมาชอบเรา แต่พอได้คบกันเรากลับไม่ชอบนิสัยเขา มันก็เสียเพื่อนเปล่า ๆ สู้เงียบ ๆ รู้คนเดียวแบบนี้ดีกว่า

พอร์ชมีแฟนมาแล้วกี่คนคะ


ผ่านมาน้อยมากครับ ไม่ถึง 10 คบจริง ๆ น่ะ มีแฟนมาไม่เกิน 3 คนครับ เริ่มมีตอน ม.1 และก็มามีอีกทีตอน ม.3 แล้วก็ม.5 เฮ้ย ! มี 4 คนสิ ที่มีจันทบุรี ก่อนเข้าวงการอีกคน (เยอะนะเนี่ย) (หัวเราะ) ไม่เยอะหรอกครับ

ความต่างของสาวนอกวงการ และในวงการ


กับการคบคนนอกวงการผมว่าเข้าใจกันนะ คบคนนอกวงการมันไม่มีปัญหาอะไร ปัญหาจะน้อย แต่ติดตรงเราไม่มีเวลาให้เขาเท่าไหร่ เขาจะเข้าใจเราไหม แต่ถ้าคนในวงการเข้าใจเรื่องเวลาแน่นอน แต่ก็จะต่างคนต่างไม่มีเวลาให้กัน เพราะฉะนั้นเลือกได้ขอคนนอกวงการดีกว่า คือให้เข้าใจเรา แล้วพอเรามีเวลาก็ไปหาเขาได้

ตอนนี้กลายเป็นพระเอกฮอตของช่องเป็นที่เรียบร้อย


ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผมว่าสำหรับการทำงานจากวันแรกถึงวันนี้ ผมว่างานทุกอย่างถ้าเราตั้งใจมันก็ทำได้ดีครับ สิ่งสำคัญอยู่ที่สมาธิ เมื่อก่อนเรามัวแต่จำบท ๆ แอ็กติ้งเลยยังไม่คล่อง แต่พอมาถึงวันนี้ การที่เราชอบถามคนอื่น ทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะทำความเข้าใจบท พอเข้าใจแอ็กติ้งเราก็โอเค.ในระดับหนึ่ง แต่ถามว่าพอใจหรือยัง ณ วันนี้ คิดว่าโอเค.แล้วนะครับ คือความเข้าใจเรามากขึ้น เราก็ทำงานได้ดีขึ้น

พอร์ชว่ายังมีเรื่องไหนที่เราต้องปรับตัวอีก


อย่างเรื่องบุคลิกภาพ ผมก็ต้องปรับ คือตัวผมเนี่ยเป็นคนชอบหัวเราะ แล้วพอมาให้สัมภาษณ์กับสื่อ ก็พูดไปหัวเราะไป พอมาดูตัวเอง มึงจะขำไรนักหนาเนี่ย คือขำเยอะเกินไป ตัวเราเนี่ยตอนนั้นไม่รู้สึกอะไร แต่พอมาดูเทป ทำไมมันเป็นแบบนี้ล่ะ ถ้าเลือกที่จะปรับได้คงต้องเรื่องนี้ก่อนเลย

การทำงานตรงนี้สำหรับพอร์ชได้อะไรบ้างคะ


ผมว่างานตรงนี้ให้อะไรกับเราหลายอย่างครับ ด้วยอายุเราเท่านี้ความรับผิดชอบเรายังน้อย แต่พอเรามาทำงานตรงนี้ เจอคนหลายคนเราต้องรับผิดชอบมากขึ้น ตรงต่อเวลา คือมีคำสอนของพี่คนนึงว่า เป็นนักแสดงที่เก่ง อย่าให้ใครมารอเรา คือเวลาไปทำงานเราก็ไม่อยากให้ใครรอเรา เราต้องมีวินัยขึ้น งานตรงนี้ทำให้เราต้องพัฒนาตัวเอง ทำการบ้าน จะทำงานต้องเตรียมพร้อมคือจะมาง่าย ๆ เรื่อย ๆ ไม่ได้ ต้องตั้งใจ เตรียมตัวมาเพื่อให้การทำงานออกมาราบรื่นที่สุด ผมว่ามันทำให้ผมได้ทั้งความพยายาม ความตั้งใจ เป้าหมายของพอร์ชวันนี้เราคือหน้าใหม่ แต่วันนึงข้างหน้าก็อยากได้รับคำชมว่า พอร์ชเก่งนะ อยากให้ทุกคนยอมรับว่าเราเป็นนักแสดงมืออาชีพครับ

พอร์ช ศรัณย์

Profile

        
ชื่อ-สกุล : ศรัณย์ ศิริลักษณ์

        
ชื่อเล่น : พอร์ช

        
วัน-เดือน-ปี : 14/11/2534

        
กำลังศึกษา : ปริญญาตรี คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยรามคำแหง

        
ผลงาน MV : เพลง "รักได้รักไปแล้ว" ของโฟร์-มด, MV "เพื่อนหรือแฟน" ของนัตตี้ ฯลฯ

        
ผลงานโฆษณา : ไวตามิ้ลค์, กูลิโกะ, ซิสเท็มม่า, กานิเย่ ฯลฯ

        
ผลงานการแสดง : ภาพยนตร์ "Sorry ซารังเฮโย" (เการักที่เกาหลี)

        
ละคร : ลูกโขน, เสน่ห์บางกอก, มนต์รักน้ำมูล




ขอขอบคุณข้อมูลจาก

  ปีที่ 37 วันที่ 11-17 พฤษภาคม 2554