เปลี่ยนเพื่อนร่วมงานเป็นนาย ตอนที่7

Excited_Seeker

วันนี้ผมสนุกมากที่ได้เล่นกับบิว ให้บิวแก้ผ้า และข่มขืนบิว วันพรุ่งนี้ผมกะจะให้บิวแก้ผ้าช่วยตัวเองต่อหน้าเพื่อนร่วมงานทั้งออฟฟิต ให้บิวทำเรื่องน่าอายสุดๆไปเลย

แต่เมื่อกลับถึงบ้านและผมเช็กทวิตเตอร์ก็พบข้อความDM มา

"วันนี้ทำไมไม่รอตามนัด แมวน้อยดื้อนักใช่มั้ย"
"ทำไมไม่ตอบให้ไว เป็นแมวเวลาเจ้าของเรียกต้องรีบมานะ"
"ดื้ออย่างนี้ต้องเจอสั่งสอน"

ผมกลับถึงบ้านเช็กทวิตเตอร์ก็มีข้อความDM มา ทำให้ผมประหลาดใจมาก ในเมื่อช่วงเย็นหลังเลิกงาน บิวถูกมัดมือและเป็นของเล่นให้กับผมอยู่ หรือว่าคนที่แบล็กเมล์ผมไม่ใช่บิวกันนะ

ผมเริ่มสับสนคนที่ผมคิดว่าเป็นบิว กลับไม่ใช่บิวหรือเนี่ย แล้วสิ่งที่ผมทำกับบิว ข่มขืนบิว บังคับให้บิวแก้ผ้าต่อหน้าเพื่อนร่วมงานและทำเรื่องน่าอายต่างๆ ความจริงแล้วบิวไมาได้เกี่ยวอะไรด้วยหรือนี่

ผมรู้สึกผิดมากกับสิ่งที่ผมทำกับเพื่อนร่วมงานแบบนั้น คนที่ใสซื่อ นิสัยดี และยังน่ารักอีกด้วย ผมกลับบังคับเธอ ขืนใจเธอ ทำให้เธอต้องอับอายแบบนั้น
นอกจากความรู้สึกผิด ผมยังเกิดความกลัวที่คนที่แบล็กเมล์ผมยังไม่รู้ว่าเป็นใครและก็ดูเธอจะไม่พอใจที่ผมไม่ทำตามคำสั่งของเธอในวันนี้

"มึงเป็นใคร เลิกเล่นอะไรแบบนี้สักที ใครเป็นแมวของมึง " ผมตอบกลับด้วยความโกรธ

"อย่าดุสิ เดี๋ยวโดนตีนะ"บุคคลลึกลับตอบกลับมาก่อนที่จะเงียบหายไป

วันถัดมาผมไปทำงาน จู่ๆก็มีตำรวจมาเต็มที่ทำงาน เพราะได้รับแจ้งว่ามีการข่มขืนกันในที่ทำงาน เลยเข้ามาที่จุดเกิดเหตุซึ่งก็คือออฟฟิตผมเอง ตำรวจได้รับแจ้งและมีหลักฐานเป็นคลิปตอนที่ผมข่มขืนบิวในออฟฟิต แต่ในคลิปมีการเซ็นเซอร์หน้าและรูปร่างเอาไว้ แต่ก็พอดูออกว่าเป็นการข่มขืน แต่ไม่สามารถระบุตัวได้ ผมกลัวมากและบิวเองก็ดูจะกลัวเหมือนกันที่จู่ๆก็มีคลิปออกมา ซึ่งเมื่อดูแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นคลิปจากกล้องในมุมอื่น ไม่ใช่จากผมที่ถ่ายไว้

"พี่ไม่ได้ปล่อยคลิปออกไปนะ ทำไมถึงมีคนรู้ได้"ผมบอกบิว

"หนูรู้ค่ะว่าไม่ใช่พี่ น่าจะมีคนแอบตั้งกล้องไว้ในออฟฟิตแน่เลย แต่ทำไมจู่ๆถึงตั้งหรือมันจะมีกล้องตั้งอยู่ ตั้งนานแล้วแต่เราไม่เคยรู้ หนูกลัวอ่ะพี่บี ตำรวจจะรู้มั้ยว่าเป็นเรา หนูอาย"บีถามผม

"ไม่รู้หรอก เซ็นเซอร์ขนาดนั้น"ผมปลอบใจบิว ถึงแม้ในใจผมจะกลัวกว่าด้วยซ้ำ ถ้ามีคนรู้ว่าเป็นผม ไม่ใช่แค่ความอับอายเท่านั้นที่จะได้รับ แต่คงต้องติดคุกอีกหลายปีด้วย

ผมทักไปหาคนที่แบล็กเมล์ผมทันที ซึ่งตอนนี้ผมรู้แล้วว่าไม่ใช่บิว แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
"แกต้องการอะไร"

"เรียกใครว่าแก ต้องเรียกว่านายหญิง ถึงจะถูกนะ ถ้าไม่อยากให้คลิปที่ฉันมีเผยแพร่ออกไป ต่อไปก็ทำตัวว่านอน สอนง่ายหน่อยนะ" เธอตอบกลับมา

"ได้ครับ มีอะไรให้รับใช้หรือครับ นายหญิงถึงได้ทำกับผมแบบนี้" ผมตอบกลับด้วยความกลัว

"เป็นการลงโทษเพราะความดื้อด้าน แต่เห็นว่ายังรู้สึกสำนึก จะลงโทษแค่เบาๆก่อน"
"วันนี้ตอนประชุมแผนกให้แก้ผ้า ต่อหน้าทุกคน แล้วให้ทุกคนสั่งให้เธอทำอะไรก็ได้ ห้ามขัดเด็ดขาด ถ้าเธอขัดขืน ฉันรู้แน่ หรือจะลองดูก็ได้นะ" เธอพูดต่อ
ผมซึ่งได้ยินคำสั่งดังนั้นก็อึ้ง นี่ผมต้องแก้ผ้าต่อหน้าทุกคนในออฟฟิตและต้องทำตามคำสั่งของเพื่อนร่มงาน ซึ่งเป็นลูกน้องของผมหรือนี่
แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกใดๆ เมื่อถืงเวลาประชุมแผนก ผมแกล้งบอกทุกคน ว่ารู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นกับบิว และเพื่อเป็นการแสดงความสำนึกผิด ผมในฐานะหัวหน้าจะขอโดนอย่างที่บิวโดนเมื่อวาน
ทุกคนตกใจมาก ผมเหงื่อแตกท่วมหน้ากับสิ่งที่ผมกำลังจะทำ นี่ผมกำลังจะแก้ผ้าต่อหน้าเพื่อนร่วมแผนกทุกคน
แล้วผมก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก ทุกคนประหลาดใจ แต่ก็ปล่อยให้ผมทำ
ผมตื่นเต้นมาก สิ่งที่ผมเคยหวังไว้ว่าอยากแก้ผ้าต่อหน้าคนรู้จัก อยากทำตามคำสั่งของใครสักคน กำลังจะเป็นจริงแล้ว ใจนึงก็ตื่นเต้น ใจนึงก็กลัว แล้วผมก็ถอดชุดออกจนหมดโชว์ให้เห็นร่างกายที่มีกล้าม และซิกแพ็กของผม ที่สำคัญมังกรของผมผงาดขึ้นต่อหน้าทุกคน สาวๆร้องหูว ด้วยความทึ่งกับหุ่นและขนาดของผม

"ใครจะเริ่มสั่งก่อน"ผมถามด้วยเสียงที่เบาแผ่ว
น้องๆอ้ำอึ้งกันสักพัก ก็มีคำสั่งมาซึ่งเป็นคำสั่งแบบเด็กๆมาก น้องๆน่าจะเกรงใจผมด้วยความที่เป็นหัวหน้า บ้างก็ให้เต้น บ้างก็ให้วิดพื้น แต่ก็มาถึงตาน้องนาสั่งบ้าง
"ชักว่าวให้น้ำแตกให้พวกเราดูหน่อย"
ผมอึ้งอยู่เหมือนกันแต่ก็ทำตามคำสั่ง ด้วยความตื่นเต้นที่มาชักว่าวให้คนอื่นดูเป็นครั้งแรกในชีวิต ไม่นานนัก น้ำผมก็พุ่งกระฉูดออกมา เลอะเต็มพื้น
แนนเลยสั่งต่อ "น้ำเต็มพื้นเลยพี่บี ไปเอาทิชชู่มาเช็ดเร็ว"
แต่มนออฟฟิตไม่มีทิชชู่อยู่ แนนเลยให้ผมออกไปเอาที่ห้องอาหาร ผมตกใจมาก ลังเลอยู่พักใหญ่ เพราะห้องอาหารถึงแม้จะไม่ใช่เวลาปลางวันก็อาจจะมีคนอยู่ และมันก็อยู่คนละชั้นกับออฟฟิตเลย สุดท้ายผมไม่กล้าขัด ค่อยๆย่องออกไป ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆที่ลุ้นตาม ผมมองซ้าย มองขวา เมื่อเห็นไม่มีใครก็เดินออกมา เสียวมาก ถึงจะเคยแก้ผ้าในที่ทำงานมาก่อนแต่ก็เป็นในออฟฟิต ไม่ได้ออกมาแบบนี้ ผมค่อยๆเดินไป เปิดประตูที่เป็นทางหนีไฟเพื่อจะเดินขึ้นไปอีก2ชัั้นเพื่อไปถึงชั้น4 ที่เป็นห้องอาหาร
ผมเข้าไปทางหนีไฟได้ก็รีบวิ่งไปให้เร็วที่สุด เมื่อไปถึงชั้น4 ผมค่อยๆเปิดประตูออกมา ก็เจอกับสาวต่างแผนกกำลังเดินมาเพื่อจะเข้าบันไดหนีไฟพอดี ผมตกใจรีบวิ่งกลับไปทางเดิมจนลงไปถึงชั้น2 คิดว่าเธอเดินลงบันไดมายังไงก็คงแวะชั้น3 แต่เธอยังเดินลงมาต่อ ไม่ได้แวะชั้น3
ผมตกใจมากวิ่งลงมายังชั้น1ซึ่งเป็นชั้นล่างสุด ไม่มีทางให้ลงไปอีก มีแต่ออกไปเท่านั้น แต่ถ้าออกไปอีกก็เป็นข้างนอกบริษัทแล้ว ถ้าเธอลงมาชั้น1 ต้องเจอผมแน่หรือไม่ผมก็ต้องหนีออกนอกตัวอาคารเลย ผมปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร ยังไงเธอเดินลงมาจากชั้น4 ถ้าลง3ชั้นไม่น่าลงบันไดมา น่าจะลงลิฟต์
แต่ผมคิดผิดเธอยังคงลงบันไดมาอีก แสดงว่าน่าจะออกไปนอกบริษัท
ผมลนลาน ทำอะไรไม่ถูก สติไม่อยู่กับตัวเลยตอนนั้น รู้ตัวอีกทีผมไปอยู่หลบอยู่ด้านนอกตรงหลังประตู เพียงไม่กี่วินาทีจากนั้นเธอก็ผลักประตูออกมาชนตัวผมที่แอบอยู่หลังประตู ดีที่เธอไม่ได้เอะใจอะไร มัวแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ แล้วเธอก็เดินเลี้ยวออกไปโดยไม่หันกลับมามอง ใจผมเต้นตึกตัก
พอประตูปิดลง ผมเปิดประตูจะวิ่งกลับเข้าไป ยิ่งต้องใจหาย ประตูหนีไฟจะเปิดจากข้างนอกได้ทุกชั้น ยกเว้นชั้น1 ที่จะเป็นออโต้ล็อก ไม่สามารถเปิดจากด้านนอกได้ เพื่อกันคนนอกเข้าไปด้านใน ผมบิดกลอนขึ้น บิดกลอนลงเท่าไรก็ไม่เป็นผล
ผมยืนขาแข็งแต่ดุ้นของผมกลับแข็งกว่า ทำอะไรไม่ถูก ดีที่ประตูอยู่ในซอก ทำให้คนมองมาจากไกลๆไม่เห็น เว้นแต่จะมีคนเดินผ่านมา ซึ่งก็ไม่น่ามีเพราะเดินไปอีกทางก็เป็นหลังบริษัท ปกติไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน
ผมไม่รู้จะทำยังไง จะเดินไปเข้าหน้าบริษัททั้งเปลือยกายก็ไม่ได้ เพราะชั้น1 ของบริษัทมีคนอยู่ตลอด เหงื่อเริ่มตก โทรศัพท์ก็ไม่มีอยู่กับตัวที่จะโทรให้คนในออฟฟิตมาเปิดให้
ผมยืนอยู่ข้างบริษัทโดยไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมง และแล้วก็มีคนเปิดประตูหนีไฟออกมา ผมสะดุ้งโหยง รีบยืนแนบกำแพงให้มากที่สุดอยู่หลังประตู คราวนี้ผมไม่พลาด พอคนเดินผ่านไปก่อนที่ประตูจะปิดลงผมจับเอาไว้แล้วรีบวิ่งเข้าไปข้างในทันทีจนถึงชั้น4 เพื่อที่จะทำตามคำสั่งที่ได้รับมาให้เสร็จ พอถึงชั้น4 ผมเข้าไปเอาทิชชู่ในห้องอาหาร ดีที่ตอนนั้นไม่มีคนอยู่พอดี ผมเอาทิชชู่มา1ห่อใหญ่แล้วก็ค่อยๆย่องกลับมาที่ออฟฟิต ดีที่ไม่เจอใคร จนเข้ามาในออฟฟิต ทุกคนก็ประหลาดใจที่ผมหายไปนานขนาดนี้ ผมจึงเล่าเรื่องที่เกิดให้ฟัง ทุกคนลุ้นตามและก็ขำกันใหญ่

ผมเช็ดน้ำว่าวของผมที่เปรอะเต็มพื้นจนแห้งดีก็เหลือคนสุดท้ายคือน้องบิวที่จะสั่งผม เพื่อนๆเชียร์ให้สั่งผมแรงๆ เหมือนกับที่ผมให้บิวแก้ผ้าและกินข้าวบนพื้นโดยไม่ใช้มือ

"พี่บี ใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปทำงานเถอะ"บิวบอกผม
ทุกคนต่างก็อึ้งกับสิ่งที่บิวบอก หลังจากที่ผมทำให่บิวต้องอับอาย แต่บิวกลับดีต่อผมขนาดนี้ ผมยิ่งรู้สึกผิดที่ทำกับนางฟ้าแสนสวยแบบนี้

ผมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วกลับไปทำงานต่อ หลังจากนั้นก็กลับบ้านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

auntot

เอาคืนกันแบบนี้เลยน่ะเอกชน ต่อยสักแข้งคงไม่พอ

audiwoods

เล่นพิเรนทร์​กันจริงๆนะ

act_fe

ขอบคุณครับ

testtodo

ขอบคุณครับ

nuvo

ขอบคุณคับ

hallomoto

ขอบคุณครับ

oasawin

ขอบคุณครับ

zongsome1234

ขอบคุณคับ

DoHee

ขอบคุณครับ

zoshita

สนุกครับ