|
. ข่าวการเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุของน้ำหวานดาราดังกลายเป็นประเด็นร้อนฉ่า ยิ่งกว่านั้นคดีสังหารโหดล้างบางในครอบครัวยังสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าแก่ทีมสืบสวน แม้อาวุธที่ใช้สังหารยังไม่ใครมีปัญญาสันนิษฐานว่าคืออะไรกันแน่ ธนิกเพิ่งฆ่าคนด้วยวิธีประเจิดประเจ้อเป็นครั้งแรก เป็นนัยส่งสาสน์ท้าดวลต่ออำนาจกฎหมาย นับต่อจากนี้ บุคคลที่หมายหัวเป็นมะเร็งสังคมจะถูกหยิบยื่นความตายที่ทั้งทรมานและอเนจอนาถ ศพแล้วศพเล่า จนกว่าเต๋อจะเข้ามาร่วมสังฆกรรมเต็มตัวโดยการใช้โทรจิตควบคุมคนกลุ่มนี้ให้อยู่กับร่องกับรอย หรืออีกนัยหนึ่ง การกระทำของธนิกเป็นการโยนบาปให้เต๋อรู้สึกผิดและกดดันทางอ้อม . . แต่ความจริงหาได้เป็นอย่างที่คิด เต๋อกำลังพะว้าพะวงกับเรื่องอื่น . . ในงานศพน้ำหวานและครอบครัว เต๋อพรางตัวด้วยแว่นกันแดดร่วมเคารพศพ รอบตัวคับคั่งด้วยแขกเหรื่อในวงการต่าง ๆ ที่มีสายสัมพันธ์กับครอบครัวน้ำหวาน ญาติสนิทมิตรสหาย คนรู้จักในวงการบันเทิง เพื่อนศิลปินดารา แฟนคลับ รวมทั้งผู้สื่อข่าว . . “อาเต๋อ ๆ!” เด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งปรี่เข้ามาหาเต๋อพร้อมยกมือไหว้ น้องเก่งนั่นเอง ยังไม่ทันเต๋อจะได้รับไหว้ พลอยก็เข้ามาขัดจังหวะ . . “น้องเก่ง. . .มานี่” พลอยกุลีกุจอดึงแขนเก่งให้ออกห่างจากเต๋อ ในแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว . . “ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครหรอก. . .สาบานจริง ๆ เชื่อใจเถอะ. . .” เธอฝืนยิ้มแสดงความเป็นมิตร แม้ในใจแทบอยากวิ่งเตลิดหนีหายไป ภูมิเข้ามาพบพอดี เต๋อทักทายและเกริ่นถึงช่องทางงานรายได้เสริมซึ่งเคยสัญญาไว้ . . “ภูมิขอบคุณมากเต๋อ. . .ขอบคุณจากใจ. . .แต่ไม่เป็นไร ที่โรงงานเห็นว่าภูมิพูดญี่ปุ่น-อังกฤษได้ ตอนนี้เป็นล่ามให้นายญี่ปุ่นแล้ว ภูมิดูแลครอบครัวได้แล้วล่ะเต๋อ” ภูมิหลบตาพูด จังหวะนี้พลอยถือโอกาสพาตนเองกับลูกชายหลบไปอีกทาง . . “ภูมิกับเต๋อ ยังเป็นเพื่อนกัน ยังหวังดี ไม่คิดทำร้ายกันอยู่ใช่ไหมเต๋อ” คำถามของภูมิเจือรอยยิ้มแห้งแล้ง . . “ใช่สิ” เต๋อตอบสั้น ๆ . . “ถ้างั้นภูมิขอร้อง เต๋อเลิกติดต่อกับครอบครัวภูมิได้ไหม ภูมิคิดว่าทุกคนลำบากใจ” . . . แม้เต๋อจะมีอำนาจลบความทรงจำได้ แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช้ เขาเลือกที่จะไม่ตอบภูมิ แต่หันหลังเดินจากไปแทนวาจา . . )))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) . . อีกด้านหนึ่ง จอยเดินคุยโทรศัพท์ฉอด ๆ เป็นทองไม่รู้ร้อน พูดไปแล้วช่างน่าอิจฉาคนที่ถูกลงโทษในที่ปิดลับ เพราะเมื่อถูกลบความทรงจำทิ้งก็แทบไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย จอยสังเกตเห็นหนุ่มดวงหน้าหล่อคม ผมทรงไถข้าง สวมเชิ้ตแขนสั้น ทั่วแขนซ้ายสักลวดลายสื่ออารมณ์ทำนองหัวกะโหลก ไม้กางเขน ความตาย ส่วนแขนขวาข้างสะอาดหิ้วพวงหรีดดอกไม้สด เพียงเห็นครั้งแรกจอยก็ตกหลุมรักขอนอกใจแฟนแค่ในจินตนาการ . . “มีดารามาเต็มเลยมึง อึดอัดทำตัวไม่ถูกว่ะ” จอยพูดผ่านมือถือ . . “ไม่มีใครเค้ามาแอ๊คหล่อสวยเวลานี้หรอก มึงก็ทำตัวของมึงปกติแหละ” ปลายสายพูด . . “เปล่า ๆ ผู้ชายหล่อ ๆ เพียบเลย ใครเป็นใครบ้างกูไม่ได้ติดตามข่าวสารหรอก รู้แต่รอบตัวมีแต่คนขาวออร่า ยังกะอยู่ในทุ่งเทพบุตร” . . “เอ่อ. . .อีดอก. . .นี่งานศพเพื่อนมึงนะ” . . “ไม่ได้คุยกันตั้งแต่มันเข้าวงการแล้วย่ะ มาเพราะสงสารอีหวานต่างหาก เดี๋ยวจะหาว่ากูลืมมัน อีห่ามีแต่มันน่ะลืมพวกกู” . . หนุ่มผมไถข้างเข้ามาสะกิด จอยขนลุกซู่ที่ชายซึ่งหมายตาไว้เป็นฝ่ายเข้ามาหาเอง ตื่นเต้นจนขอให้เพื่อนถือสายรอก่อน . . “. . .” จอยถึงกับงงเมื่ออีกฝ่ายไม่พูดไม่จาสักคำ เขาเป็นฝ่ายเข้าหาก่อนก็ควรเอ่ยอะไรออกมาบ้าง . . ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เพียงยักคิ้วข้างเดียวบุ้ยใบ้ให้หญิงสาวใช้ความคิด . . “อี. . .อี. . .” . . “อีเมฆ!!” . . เมฆทำท่าจุ๊ปาก เขาไม่ต้องการเป็นจุดสนใจหรือพบปะคนโดยไม่จำเป็น หลังจากจอยหายโง่คิดว่าเมฆเป็นดาราแล้วจึงทักทายกันสองสามคำ เมฆหลอกป้อนคำถามหยั่งเชิงจอยว่ารู้อะไรเกี่ยวกับความผิดแปลกที่อุบัติขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่ากับเพื่อนร่วมรุ่นมาบ้าง น่าผิดหวังที่ถามผิดคน จอยเป็นเหยื่อถูกลบความทรงจำที่ได้รับผลกระทบน้อยจนไม่รู้เดียงสา แถมไม่ยอมไปงานเลี้ยงรุ่นเพราะติดแฟน เมื่อเห็นว่าสุงสิงไปก็ไร้ประโยชน์จึงขอปลีกตัวออกไป . . เมฆ จตุรเทพดอกจิก มาเยือนงานศพน้ำหวานและครอบครัวหาใช่ด้วยจริงใจ แต่มีเหตุผลสองประการ . . เหตุผลแรก ธุรกิจค้ายาเสพติดที่เขาทำร่วมกับพ่อ อยู่รอดมาได้นมนานก็เพราะสายสัมพันธ์อันดีที่มีกับครอบครัวน้ำหวาน พ่อของเมฆซึ่งติดธุระขอให้บุตรชายเป็นตัวแทนมอบพวงรีดแม้เจ้าตัวอยากหรือไม่อยากมาก็ตาม . . และอีกเหตุผลหนึ่ง ความตายอันทารุณของน้ำหวานและครอบครัว กระตุ้นให้เขาต้องเผยตัวเร่งเคลื่อนไหวอะไรสักอย่าง เขาเป็นผู้หลบอยู่ในมุมมืดหาตัวยาก แต่การป้องกันที่ดีที่สุดในกรณีนี้ สำหรับเมฆคือผันตัวเป็นผู้ล่าเสียก่อนภัยจะเยือนมาถึง ซึ่งเขาประเมินตนเองไว้ว่าคงเป็นเหยื่อรายสุดท้ายที่เต๋อยังตามตัวไม่พบ . . “กูว่ากูแม่นแล้วนะ. .ถ้าไม่มีคนขวาง. . .มันจบไปแล้ว” . . เมฆถอนหายใจรำพึงหน้าโลงบรรจุร่างน้ำหวาน ก่อนจัดวางพวงหรีดลวก ๆ แล้วเดินออกจากศาลา . .
/ F( P1 W7 C I5 |9 d0 d# `! o1 T* e+ {7 g* h: C* ~
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-14 13:17:49
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2023-7-14 14:21:36
โพสต์ 2023-12-9 23:57:37