|
6
คำตอบที่ไร้ความหมาย
เมื่อคราวหลังจากที่เจ้าทัพจากไปเพื่อร่ำเรียนวิชาขวัญก็ดูจะเป็นเด็กที่เงียบลง ดูไม่ร่าเริงสดใสเหมือนแต่ก่อนวิไลเองก็สังเกตได้ในความผิดปกตินี้ แต่ก็เข้าใจดี ชบาซึ่งตอนนี้เริ่มโตขึ้นและช่วยแบ่งเบางานบ้านงานเรือนได้บ้างแล้ววิไลจึงปล่อยให้ขวัญข้าวไปฝึกซ้อมต่อยตีอย่างเต็มที่ตามที่เขาต้องการโดยที่ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรมาก ทุกวันกลับมาบ้าน กินข้าว เข้านอนแต่ละวันเป็นไปอย่างนั้น แต่ไม่มีการเอ่ยถึงเจ้าทัพหรือข่าวคราวของพี่ชายเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ในสนามฝึก ขวัญข้าวกำลังทุ่มเทฝึกซ้อมตามปกติร่างกายของเขาเริ่มมีมัดกล้ามขึ้นอย่างชัดเจน จากเด็กหนุ่มรูปร่างบางในอดีตบัดนี้เขาเติบโตจนดูสง่างามและทรงพลัง จนแทบไม่เหลือเค้าเดิม หากใครมาเห็นตอนนี้คงยากจะเชื่อว่าเขาคือเด็กขี้ก้างคนเดิม
ขณะที่เขากำลังฝึกซ้อมเสียงพูดคุยของยิ่งและยศ สองพี่น้องฝาแฝดดังแว่วเข้ามา
“เฮ้ย! ได้ยินข่าวพี่ทัพไหม?ว่ากันว่าถูกส่งไปเรียนวิชากับพ่อครูที่เก่งสุดๆในหมู่บ้านแถบพระนคร พ่อครูคนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นมือหนึ่งเลยนะตอนนี้พี่ทัพคงเก่งขึ้นเยอะแล้ว” ไอ้ยิ่งเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น
“จริงเหรอวะ! พี่ทัพเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?เออ จะว่าไปก็ไม่ได้เจอหน้ามานานแล้วนะ” ยศพูดเสริมน้ำเสียงเจือความประหลาดใจ
ทันใดนั้นสายตาของทั้งคู่ก็หันมาที่ขวัญข้าว “ขวัญ มึงรู้ข่าวพี่ชายมึงบ้างไหม?พี่ทัพเป็นยังไงบ้าง?”
คำถามนั้นเหมือนลูกศรที่ปักลงกลางใจของขวัญข้าวเขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ขมวดคิ้วแน่นสูดลมหายใจลึกเพื่อระงับความรู้สึกที่พุ่งพล่านอยู่ในอกเขาไม่อยากแสดงออกถึงความเจ็บปวดที่กำลังกัดกินหัวใจแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าคำถามนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกสะกิดแผลเดิม
“ไม่รู้” ขวัญข้าวตอบเสียงเรียบดวงตาของเขาหลบไปทางอื่นเพื่อไม่ให้แสดงออกถึงความรู้สึกที่ลึกในใจ
“ทำไมล่ะ? พ่อมึงไม่เล่าอะไรให้ฟังเลยเหรอ?”อีกคนถามต่อด้วยความสงสัย
ขวัญข้าวกัดฟันแน่นดวงตาวูบไหวก่อนจะหันกลับไปมองเพื่อนด้วยสายตาแข็งกร้าว “ไม่อยากพูดถึงหรอก”น้ำเสียงของเขาแฝงความหงุดหงิดและปิดกั้นชัดเจน
ความเงียบเข้าปกคลุมวงสนทนาในทันที เพื่อนๆมองหน้ากันด้วยความงุนงง แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อขวัญข้าวหันหลังเดินออกไปยังมุมหนึ่งของสนามฝึก ทิ้งให้คนอื่นๆเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปโดยที่เขาไม่ได้สนใจอีก
ในใจของขวัญข้าวราวกับมีไฟกำลังเผาไหม้อยู่ภายใน ความเจ็บปวดจากอดีตยังคงหลอกหลอนเขา แต่สิ่งที่ทรมานที่สุดกลับไม่ใช่เพียงแค่ความเจ็บปวดแต่เป็นความรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งเขารู้สึกว่าตัวเองถูกผลักออกไปจากชีวิตของใครบางคน คนที่เคยสำคัญที่สุดสำหรับเขามันเจ็บจนเขาไม่อยากแม้แต่จะเอ่ยชื่อของคนๆ นั้นอีกต่อไป
แม้แต่ชื่อก็ไม่อยากจะเอ่ยถึง...งั้นเหรอ?
เคยมั้ย..ที่จู่ๆก็โหยหาอ้อมกอดของใครสักคนคนที่รู้ว่าถึงแม้จะเจอหน้ากัน ก็จะเดินหนีไปแบบไม่ใยดีแต่ในใจลึกๆกลับอยากให้อีกฝ่ายตามรักตามง้อ
ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันนะ?
นี่มันความรู้สึกรักระหว่างหญิงชายหรือเปล่า?
แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่มีความสนใจในผู้หญิงเลยแม้จะอยู่ในวัยที่เต็มไปด้วยแรงขับทางอารมณ์เขากลับเลือกที่จะปลดปล่อยความต้องการและความเหงาด้วยตัวเองเพียงลำพังมันเป็นวิธีเดียวที่เขาพอจะจัดการกับความรู้สึกภายในใจได้
เมื่อหวนคิดถึงเรื่องในคืนนั้นความทรงจำนั้นคล้ายจะกลายเป็นปมลึกในจิตใจของเขา ความทรงจำที่กดดันและคอยกัดกร่อนความรู้สึกอยู่เงียบๆมันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่นึกถึง และยิ่งกว่านั้นมันสร้างกำแพงบางอย่างที่ทำให้เขาเกลียดชังผู้หญิงที่พยายามเข้ามาใกล้เขาโดยไม่รู้ตัว
และมากไปกว่านั้นเขาเคยพยายามฝืนใจจะขึ้นครูกับหญิงสาวหน้าตาดีคนหนึ่งในหมู่บ้าน แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำอย่างไรจะยั่วยวนมากแค่ไหนนั่นกลับไม่ทำให้นกเขาที่หลับใหลตื่นขึ้นมากินน้ำได้เลย
นั่นยิ่งพิสูจน์ได้อย่างดีว่าเขามีความชอบอย่างไรแม้จะเติบโตอยู่กับน้าและน้องซึ่งเป็นผู้หญิง แต่เขากลับรู้สึกใกล้ชิดกับพี่ชายมากกว่าคนอื่นและพี่ชายยังคอยหยอกเย้าคลอเคลียเขาอย่างสนิทสนม โดยไม่เคยรู้เลยว่าความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นในใจของเขาทีละนิดและยิ่งนานวันความรู้สึกเหล่านั้นก็ยิ่งทวีความชัดเจนจนกลายเป็นสิ่งที่อัดแน่นอยู่ในอกความรู้สึกที่ทั้งอบอุ่นและเจ็บปวดในเวลาเดียวกันและตอนนี้...เขาก็เริ่มเข้าใจแล้วว่ามันเรียกว่าอะไร
“ความรัก...สินะ”ในที่สุดเขาก็สามารถหาคำตอบให้กับความรู้สึกของตัวเองได้เสียทีแต่ถึงจะรู้คำตอบแล้ว มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลยเพราะอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกเหมือนเขา และยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองยังเป็นพี่น้องกันแม้จะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน แต่ก็เป็นผู้มีพระคุณที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่แบเบาะ
เขาไม่ควรมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่แรกและการที่จะลืมเรื่องนี้ คือการสู้ไม่รู้ข่าวคราว ไม่เจอหน้า ไม่ถามถึงตัดขาดจากกันให้ได้มากที่สุด จบตรงนี้ เจ็บตรงนี้ดีกว่าปล่อยให้เรื่องราวมันดำเนินต่อไป กระทั่งจิตใจทนแบกรับต่อไปไม่ไหวเป็นแบบนี้น่ะ...ดีแล้ว
--------------------------- ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะ กำลังเข้มข้นเลย
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์