|
บทที่ 2...
( X7 E% C. r" ?( B8 N* N; r ]3 d
- i0 }5 U; ] ^9 B7 M1 [
2 I4 V$ c" J5 p& @! }' Q: _
1 ?# P0 E& M! p2 m% c! C
; H& p3 Y/ e. O, m) X
, z) d. e& ~: S
+ E- I: T Q$ Z+ U, t( f; S) f
# t& D8 Z; g% b
5 C$ r% v0 {+ e
( K( ^9 z+ S7 A+ ]4 K
“ถึงว่า...อาทิตย์ก่อนพี่แกทักมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย...แต่กูไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว๊ย...เรื่องเมื่อก่อนกูก็แม่งลืมไปหมดแล้ว แค่ยอมไปคุยเฉยๆไม่งั้นก็กวนกูไม่เลิก...เนี่ยมึงดูสิวะ”
/ U9 W% l2 A# b* F9 Y: z
ขั้นต่อไป ...แชทหลอก ( `+ K) p. F8 A0 L+ ?& U" t
“วันนั้นกูก็บอกอย่ายุ่งกับกูอีกเดี่ยวน้องแทมรู้...แต่ทุกวันนี้แกก็ยังไม่เลิกเลยวะ” “เค้ารู้มึงมีแฟน ก็ยังตื้อเหรอที”
S0 F8 S3 l' z0 e- j @* {& \
ที่คิดไว้แล้วว่าจะต่อยังไง แต่สีหน้าท่าทางของเพื่อนสนิทตอนนี้กำลังทำผมโคตรกระอักกระอ่วนด้วยความรู้สึกผิดกับไอ้ที่แค่โดนรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกันเจอกันในร้านเหล้าแล้วลงเอยบนเตียงแค่คืนเดียวไม่เล่นด้วยถึงกับ...เซ...เบอร์นี้ 1 ^& e) A3 j3 P* ~) j+ m" h
“ทำไมกูต้องชอบพี่ปริมด้วยวะ...หรือ...ก็แค่..........ติดใจ” ความสนิทของผมกับมันสื่อถึงกันแม้จะในความคิดที่กำลังแยกแยะเรื่องที่เคยได้ฟังจนอึ้งว่าน่ามีเหตุผลหนักแน่นขึ้น...เพิ่งถูกถ่ายถอดออกมาเป็นคำพูดอีกคนถึงไม่ใช่ทุกคำในหัวทีเดียวก็เถอะแต่ก็น่าจะได้เวลาที่ผมต้องงัด
7 y. O! {% C6 c7 }
1 A- ^: n- J8 J) L2 S: P
แผน...ที่จะให้คนสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้... เป็นฝ่าย...ตัดสิน
3 l" |3 l% O" x* Z9 {% t
/ O: }: J3 t; U0 i5 m+ `8 \
ฮึบ!!!...
* \8 O x" l! H9 F4 S
4 e7 q5 }! X6 E: ~9 y- l; a5 [, y
อัดลมหายใจเฮือกใหญ่ หนักแน่น จริงจังที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตพร้อมดันตัวลงจากขอบคานคอนกรีตนั่งเคียงข้างกันในระยะไม่เคยห่างไม่ต่างจากที่เคยเป็นมาตลอด19ปีให้สองขายืนหยัดแน่นิ่งบนผืนทรายเอ่อสายน้ำเย็นยะเยือก ให้สองมือขยับขึ้นกุมอีกสองมือสูงส่งตรงหน้า “ก็กูบอกแล้วไงวะ...อย่ารักใครไอ้ป่า” สองมือเย็นเฉียบถูกอีกสองมือร้อนวูบของเจ้าของชื่อปัดออกทันที แล้วสองมือนั่นก็พุ่งปกปิดแหล่งที่มาของน้ำตานองหน้าไหลแข่งสายน้ำพร้อมเสียงร้องสะอึกสะอื้นดังทั่วผืนป่า “เจ็บ ที...โคตรเจ็บอย่างที่มึงบอกเลย” - |$ {; H% e' ]& q
4 B' G4 T0 `: k! g0 i
รัก... อย่างที่พ่อกับแม่ผมรัก ทั้งที่อาจจะไม่เคยรักเลยด้วยซ้ำ หรือรัก...แบบที่พ่อแม่มันรักกัน หรืออาจะแค่...เคยรัก ไม่ก็รักมากไปจนฝ่ายหนึ่งต้องตรอมใจตายเมื่ออีกฝ่ายมากรักความรัก...ก็แค่ปฏิกิริยาเคมีที่ปล่อยออกมาบังคับให้สัตว์สืบพันธุ์กันเท่านั้น ก่อนจะจางหายไปในชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวและชีวิตครอบครัวที่พังทลาย
' F$ K" Y h; Z! [
หรือ...รัก ก็แค่คำเรียกแทนกิจกรรมเสพจนติดอย่างไร้พันธะจบลงเพียงแค่ชั่วข้ามคืนหลังต่างฝ่ายต่างหลั่งสารแห่งความสุขออกมาสำเร็จเสร็จสิ้นไปกับความใคร่กระหายราวสัตว์ป่ากามารมณ์ และตัณหาราคะที่พร้อมหลั่งทะลักไม่มีวันหมดโดยไม่ได้มีความจำเป็นเพื่อสืบพันธุ์พอๆกับที่ไม่ต้องมี...รัก ด้วยซ้ำ
0 c# U, v* v/ U4 p- ^
7 e6 x( u4 M0 ]3 Q6 e; v
“แม่ก็ไม่อยู่แล้ว พ่อก็เกลียดกู...คนที่กูอยากจะแค่ชอบด้วยซ้ำยังไม่ยอมชอบกูเลย!!!...” ไม่เคยเห็นเพื่อนที่ผ่านทุกโมเมนต์แสนสุขทุกช่วงเวลาสุดเศร้าของชีวิตมาด้วยกันปล่อยความรู้สึกออกมาเต็มเสียงแบบนี้มาก่อน จนเพื่อนตรงหน้าเพื่อนตรงนี้ เพื่อนที่คิดยังไงไม่รู้ หรือไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วด้วยซ้ำ ทะยานทั้งตัวพุ่งโอบ มอบกอด เท่าที่แรงกายแรงใจจะแผ่ไออุ่นไปให้เพื่อนได้ “ยังมีกูไง ...มึงยังมีกูไอ้ป่า กูรักมึงเว๊ย...กูรักมึง...ป่า” ปลอบกี่ครั้งแล้ว ประโลมด้วยคำพูดแทบไม่ต่างก็ใกล้เคียงจากเดิมกี่คราวกันแต่สิ่งที่ต่างคนต่างเคยผลัดกันเติมในสิ่งที่อีกคนพร่องแม้จะไม่เคยเต็มแต่ก็ไม่พร่องไปมากกว่าที่ควรเป็นกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว “กูรู้ที......แต่...” ชะงัก ส่งเสียงสะอึกสะอื้นเหมือนฝืนกลืนคำที่จะพูดต่อ “กูแค่...ทำไม...ทำไมมึงต้องดีกว่ากูทุกอย่าง” บางเรื่องก็คงถึงเวลาที่ต้องซื่อสัตย์ที่สุดกับความรู้สึกกลางหัวอกหัวใจตัวเองสักครั้งผ่านน้ำเสียงอัดแน่นความน้อยเนื้อต่ำใจพรั่งพรูออกมาให้อีกใจในระนาบ...ต่ำกว่าไหวสองมือเคยแน่นิ่งกลางแผ่นหลังสีเข้มเต็มไปด้วยเลือดเนื้อเฉดตรงข้าม ขยับลูบปลอบ ขึ้นลง กลุ่มเส้นผมสีทองดกหนาและใบหน้าเรียวยาววาวน้ำตาแห่งความรู้สึก จะผิด?จะเห็นใจ?? ซุกกลางแผงหน้าท้องอบอุ่นแม้จะเอนตัวค้อมหลังเล็กน้อยก็ยังเป็นพื้นที่ที่งดงามที่สุด t" B* j, Z) y; V& q( b; w
$ X) i. d; j9 J8 i! ]
“ไม่มึง...ไม่ใช่ว่ะไอ้ป่า...” “...” “เป็นมึง...เป็นมึง ที่ดีกว่ากูทุกอย่าง”
G8 j5 d* a) G* D" ~9 \; n9 b
เจ้าของกรุ่นกายไออุ่นอันคุ้นเคย เริ่มนิ่ง นิ่งเพื่อคิดทวนตามทุกคำพูดเพิ่งหลุดจากปากเจ้าของสมองคงไม่เหลืออะไรให้ต้องคิดชั่งใจอีกต่อไปแต่ยังมีสติพอให้ฮึดสู้รวบรวมความกล้าอีกครั้ง "มึงไม่รู้หรอก....มึงดีกว่ากูเยอะ” “...อย่างกูจะมีอะไรดีกว่า...ที” สวนกลับน้ำเสียงเริ่มนิ่งขึ้น ไม่สะอื้นแล้ว เดาไม่ยากเหมือนทุกครั้งพอผมหาเรื่องหลอกด่าบ้างชมบ้าง อวยคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนเกิดด้วยซ้ำหน่อยเพื่อให้ลืมว่ากำลังเสียใจหงุดหงิด ไม่ชอบใจอะไรอยู่ แต่แค่ตอนนี้กลับกลายเป็น...ผม ในมุมที่เคยซุก ในซอกในกลิ่น ในสัมผัสกรุ่นกลิ่นไอกายเดิมๆปกติโดนไล่ให้ไปอาบน้ำแน่เพราะทุกความเดิมๆตรงนี้พากันกระตุกความวาบหวามในหัวใจกระตุ้นความหวั่นไหวในร่างกายเกิดเป็นแรงกำลังให้คนขี้ขลาดได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้กับตัวเองซื่อสัตย์สักครั้ง ' A9 X5 Q2 D" [, f' u4 O8 O
แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย... และไม่ว่าหลังจากนี้...คำตัดสิน...จะออกมายังไง - Z0 u* m! |' t+ g: |8 m
ผม...จะยังได้อยู่ที่นี่ เหมือนตอนนี้ เวลานี้ เคียงข้างคนๆนี้?...หรือผม...จะต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ ??ตามเธอคนนั้น...คนในฐานะคู่รัก ว่าที่คู่หมั้น ว่าที่คู่สมรส ว่าที่แม่ของลูก ว่าที่ครอบครัวสุขสันต์ตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดว่าที่ระดับประเทศกับเจ้าของรีสอร์ทใหญ่ประจำจังหวัดโด่งดังถึงระดับประเทศ “มึงเป็นผู้ชายมากกว่ากู” นานมาก นานมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ในที่สุดคนเห็นแก่ตัวอย่างผมก็ยังมีหน้าอาศัยความรู้สึกที่ตัวเองเก็บไว้มานานใช้เป็นข้ออ้างให้เพื่อนสนิทผู้แสนดีที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า...รักตัดสินจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตเวลานี้ ! O/ Z. P+ Y- g" k9 U) \' `
...แปลกดีนะ!!! .เมื่อก่อนเคยคิดว่า...แม่ คือคนที่รักผมมากที่สุด แต่วันและเวลาก็ทำให้สิ่งมีชีวิตที่เกือบจะได้สัมผัสคำว่า...รักที่แท้จริงตระหนักรู้ว่าบางครั้งผู้หญิงที่ผมเรียกแม่...กลับยอมแลกลูกชายอันเป็นแก้วตาดวงใจสุดที่รักของแม่...กับเงิน กับชื่อเสียง กับฐานะและสถานะว่าที่แม่ยายตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดที่กำลังจะก้าวสู่สนามการเมืองระดับประเทศ “ฮึ...” เสียงหัวเราะขำขันในลำคอ คลอจังหวะคว้าเนื้อตัวกลางสองขาใต้กางเกงขาสั้นขอบเอวยางยืดมีเชือกผูกสีดำตัวโคร่งทรงกางเกงฟุตบอลเนื้อผ้าออกลื่นๆเกรดวางขายตามตลาดนัดออกแรงผลักออกไปเล็กน้อยเพื่อจ้องมองกลับลงมาด้วยสายตา แน่นิ่ง...จดจ่อ... รู้เลยว่า...คงไม่พอใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมากเท่าที่ใจอยากอย่างคนที่โตมากับการต้องทน และทนและจะต้องทนให้ได้เพื่อที่ทุกอย่างจะได้...จบ “ไปเรื่อยที... มึงก็ผู้ชายเหมือนกู ” กะไม่เคยผิด เพราะปกติถ้าผมพูดหรือทำอะไรให้ไม่พอใจแม่งก็ไม่พอใจกลับเต็มที่ได้แค่น้ำเสียงเหมือนที่เพิ่งว่าแค่ตอนนี้สติสัมปชัญญะความยับยั้งชั่งใจกุนทีกระเจิงออกนอกจักรวาลเนบิวล่าไหนต่อไหนอยู่ก็เถอะที่เคยฮึบ...ไว้ ซ่อน...ไว้ กด...ไว้ ข่มเอา ปิดล๊อคให้แน่นที่สุดใส่พาสเวิร์ดล้านชั้นเอาไว้ ตั้งแต่ชุดความคิดเด็กน้อยวัยเตาะแตะถูกบ่มเพาะพอกพูนสะสมประสบการณ์ผ่านเลยถึงวัยแห่งความว้าวุ่น
$ @/ P; ^$ ` U8 T
2 i3 J! k. c; ~* [- K. g6 n' V
“กูไม่ใช่ผู้ชาย...” 3 r. i) ~( L: ?1 x' a
... บอกไปซะที ...ทีเอ๊ย!!! ... ... 4 t- _8 ?8 O: S* d! T( S: |
วินาทีที่ได้ปล่อยวางความรู้สึกเคยแบก เคยหามของหนักๆไว้ในใจมาเนิ่นนาน(...ก็น่าจะโล่งใจจริงมั้ย???).แต่กลายเป็นไอ้กุนทีต้องมารับน้ำหนักมหาศาลแบบใหม่เวอร์ชั่นร้อยเท่าล้านเท่ากว่าเดิมจนทั้งศีรษะหนักอึ้งเหมือนจะไม่ไหวค้อมน้อมลงทันทีทันใดแสดงเป็นนัยว่ากำลังรอรับการ...ตัดสิน “ไม่เล่นสิ... ที” แค่อึดใจประโยคที่เพิ่งทะลายความเงียบก็โพล่งออกมาอย่างกึ่งทำเป็นเล่นแต่จังหวะสายตาต่ำกว่าสะบัดช้อนขึ้นจดจ้องแน่วแน่หาอีกคู่กลับทำคนฟังชะงักแม้ลมหายใจยังหยุดตรงกันข้ามในแค่มิลลิวินาทีเดียวกัน
8 L% c% n* I$ B, [! }9 w/ m. Q6 Y0 r
+ Q- R- `3 Y, U# }
“กูจะพิสูจน์ให้ดู”
0 g$ ^. j2 @( o4 j/ r- Y6 U
8 w' v$ z4 z3 K
3 ^) Y s+ G- v9 w" B
มือขวาตะปบหมับกลางกางเกงตัวโคร่งตรงหน้า “เห๊ย!!!...” ปฏิกิริยาตอบกลับด้วยจังหวะสะดุ้งโหยงรีบปัดมือเดิมๆอยู่ผิดที่ผิดทางผิดเวลาเพราะนี่ไม่น่าใช่จะแกล้งหยอกเล่นๆเหมือนเคยแน่แต่มือนั่นก็กลับเข้ามาใหม่ กดตรงที่เดิม ทับไว้จุดเดิม “ป่า...กูจะพิสูจน์ให้ดูไง” % [7 P! X9 e6 X
ผมจ้องตาทั้งหน้าผมร้อนเหมือนใครเอามีดคมๆเฉือนเนื้อแล้วจับโยนบนเตาปิ้งย่างร้อนๆเกิดเป็นเสียง...ฉ่าไปกับควันลุกซู่ แต่ทันทีทันใดเจ้าของอีกสองตาใหญ่ คมกริบ กลับจ้องเขม็งกลับคืนเพ่งลงมาในท่ามกลางความนิ่งมีเพียงเสียงกุนทีไหลริน กับเสียงของธรรมชาติท่ามกลางผืนป่า
: }. M; G3 f+ i3 J
...มัน? ...ไม่ปัด?? ! \9 q; x/ w- \3 ]- |; l* [( r
เจ้าของทรงผมไม่สั้นไม่ยาวทรงเดิมไว้มาตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ยังดีที่ตอนบวชโดนตัดสกินเฮดไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตคงไม่ได้สัมผัสผมทรงอื่นปล่อยให้เนื้อผ้านิ่ม ลื่น ทิ้งน้ำหนักทาบลงไปกับเนื้อตัวปะทะน้ำหนักฝ่ามือตรงจุดที่กลุ่มก้อนอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัสไม่ถึงวินาทีด้วยซ้ำจนเนื้อนูนเด่นนุ่มนิ่มที่ขดนิ่งอยู่ตรงนั้น อวัยวะคุณสมบัติคล้ายฟองน้ำทรงกระบอกนั่นก็เริ่มขยับขยายจากการที่เลือดพากันมาเอ่อคั่งตามช่องว่างตามที่ร่างกายจดจำการตอบสนองต่ออารมณ์ที่อาจไปกระตุ้นเร้าอย่างจะไม่รู้ตัว?...หรือเปล่า??
2 ]0 G- t4 X3 H& e% r, h+ S3 h
อุ้งมือแผ่บานเริ่มงุ้มงอปลายนิ้วแสดงอาการ...โอบ , V. |4 H3 [+ X" n
ปลุก
6 _6 s" t7 I3 ?, R( y
ปั่น
( q G/ x0 ]% P3 v5 V3 Y: }
ผ่านเนื้อผ้าถึงจะนิ่มลื่นแต่แอบมีสากนิดๆตามราคา คลอเสียงสายน้ำเคล้าสายลมโชยเอื่อย ถึงจะแผ่วเบาอย่างจะยังกล้าๆกลัวๆอยู่หน่อยแต่ก็เขย่าเจ้าป่าให้สั่นสะเทือนปะทุไม้ลำยาวความแข็งแกร่งไม่ผิดท่อนไม้จริงๆกระดกปูดแทบทะลุเนื้อผ้า...น่าจะอึดอัด...ไม่ก็ไม่ถนัด...ริมฝีปากหนาคล้ำเกร็งขมิบปิดแน่นมาพักหนึ่งแล้วเลยส่งมือตัวเองลงจัดแจงของหาที่อยู่ในนั้นไม่ลงตัวให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็ย้ายมือวางข้างตัว
2 H4 u# g7 I# g' \$ H$ B/ t
...ยังไม่ปัด? / _# V: y8 ~. }* d+ c1 H
...ยังไม่หนี??...แปลว่า???
3 b' ]4 P: e' q% x$ k1 o
ชิงจังหวะ...ไม่ใช่ก็เหมือนอนุญาต สะกิดปมเชือกกางเกงผูกไว้หลวมๆ แต่กลับยังก้มหน้าก้มตาหลบซ่อนเพราะยังกล้าจะเปิดตัวแค่จังหวะสอดนิ้วในขอบกางเกงเป็นสัญญาณให้รู้จะเกิดอะไรขึ้นที่ถูกตอบกลับทันทีทันใดด้วยอีกจังหวะยกเนื้อตัวให้คนในระดับต่ำกว่าจัดการกางเกงตัวนอกพร้อมชิ้นในทรงสามเหลี่ยมสีเดียวกันแปะโลโก้แบรนด์ตลาดนัดอย่างเคยบนเนื้อหนังสัมผัสสากระคายแต่กำลังเปล่งปลั่งมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีกทันทีที่เสื้อผ้าจะถูกจะแพงจะในตลาดจะในห้างในร้านแบรนด์เนมแค่ไหนก็ไร้ความหมาย * |+ i' f6 B; `' _5 E
เลื้อย...สัดส่วนที่ถูกปกปิดมิดชิดที่สุดกลางต้นขาแน่นๆ 1 G' D$ A+ B. T2 c+ F, a
เลื่อน...หัวกึ่งเปิดยอดแดงออกช้ำ
& M1 H5 Y, |, o' i7 F, ]3 Y
เคลื่อน...ตอไม้สีคล้ำกว่าผิวส่วนอื่นขนาด...ข้อแขนผมชัดๆ ความยาว...ยาวเลยครึ่งท่อนแขนกุนทีแน่ๆ ถึงกับยืนสะพรึงขาสั่นพั่บๆในสายน้ำก็เย็นชุ่มฉ่ำเหมือนเดิมๆเพิ่มเติมแค่ยะเยือกผิดปกติไปหน่อยและยิ่งผิดปกติอีกขั้นประมาณคนจับไข้หนาวสั่นอยู่แล้วยังมาโดนเม็ดฝนสาดกระหน่ำทั้งตัวจนเปียกโชกกลางฟ้าผ่าโครมครืนในวินาทีที่อะไรๆจังๆตรงหน้า ดีดความแข็งแกร่งกลับอย่างแข็งแรงทันทีที่หนีออกจากเสื้อผ้าน่าอึดอัดฟาดเข้าหน้าท้อง...แป๊ะ 7 f6 Z1 b. r+ ?9 @6 W. D
ครั้งแรกในชีวิต... 9 Y' h6 ?. a- g" S# O' c: ?9 l8 x
แล้วก็น่าครั้งสุดท้ายแล้วแหละกุนที!!!...
5 N2 D1 x' q5 X1 D8 b! K* u
คิดได้อย่างนั้น สองตาไม่มีเหล่าเต๊งยังจะเบิกค้าง ก็ยังจะอึ้งตาค้างอยู่นั่นให้อวัยวะอยู่กันมาตั้งแต่ในท้องยันทุกวันนี้ไม่เคยได้เห็นทั้งที่พยายามหาโอกาสก็แล้ว หามุขหาทางทำแกล้งแสร้งว่าสารพัดก็เถอะ จมเนื้อตาฝังตรึงให้แน่นตรงโคตรจะจุดนั้น ส่วนสองมือก็ยังทำหน้าที่จัดการกางเกงชิ้นนอกชิ้นให้หลุดออกปลายเท้าขึ้นไปกองบนลานคอนกรีตด้านบนเพราะถ้าขืนยังคาอยู่แค่นี้เหมือนว่าพื้นที่กลางสองขาแน่นๆตรงหน้าจะไม่มากพอ % x' q9 I1 v& J
...เอือก!!! 0 X2 @/ G a+ r Y$ S% z
เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังจัดเหมือนว่าถ้าไม่รีบกลืนอะไรๆก็เถอะที่กำลังจุกๆอัดๆอั้นๆพิลึกลงไปได้ขาดใจตายแน่พร้อมจังหวะจะตั้งใจ?...ไม่ก็สัญชาติญาณ??กระตุกขาข้างหนึ่งก้าวนำทั้งเนื้อทั้งตัวมาหยุดยืนกลางพื้นที่ที่ตัวเองจัดแจงเป็นจุดจอดหน้าลำไม้ขนาดมือโอบไม่มิดลากเส้นเลือดนูนหนาปูด หยัก ล้อมไร้ทิศทางใต้เนื้อผิวหนังเนียนเกลี้ยงแต่แน่นหนั่นยื่นโด่งมวลมีน้ำหนัก ส่งส่วนปลายหัวเปิดบานเต็มที่งัดเชิดขึ้นเล็กๆเหมือนขอบหมวก ขึ้นต่อถึงหัวมนบานเป็นส่วนตัวหมวกยาวลาดลงข้างหนึ่ง 5 a7 c3 z* Z( j0 u
เนื้อแดงแจ๋เกลี้ยงเกลาออกคล้ำหน่อย...? & V0 p6 _* W$ b" Y$ n
สมตามคำร่ำลือว่าผ่านมาเยอะถูกแยกออกเกือบจะเป็น2ส่วนมีหยักบุ๋มลึกเล็กๆตรงกลางคล้ายรอยแผล ไม่ก็ขั้วผลไม้ที่กำลังผุดน้ำสีใสส่งกลิ่นสดอบอวลเป็นเอกลักษณ์เยิ้มจากปลายลงโคนยาวเป็นเส้นยันโรงงานผลิตน้ำสองลูกพาดบนขอบคานคอนกรีตตรงหน้า 9 `: A. x8 ] D' W3 o
ความสูงจากระยะที่ยืน...ใกล้เหลือเกิน...กุนที!!! 8 o( e+ a# J# Q5 r3 @; J1 c
รูจมูกฟึดฟัดเพราะอยู่ๆมานึกอยากกักเก็บกลิ่นอับเคล้ากลิ่นน้ำผึ้งบนผิวกรำแดดเป็นประจำแต่กลับไม่ได้ทำให้เจ้าตัวดูไม่ดีเลยสักนิดกลายเป็นยิ่งช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้ดูดึงดูดมากเป็นไหนๆอัดให้เต็มปอด สองตากลอกไล่ตามไหนจะผิวแทน?...ทองแดง??...ตัวกับแขนคนละสีเพราะบางวันชอบใส่เสื้อกล้ามไปไหนมาไหนไม่ก็ไม่ใส่เสื้อเลยเหมือนวันนี้ที่กำลังลามเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาขับผิวแสนจะสามัญธรรมดาของผู้ชายโคตรจะธรรมดาสุดๆปกติสุดๆให้ตรึงตาตรึงใจในความ
2 c! }0 @: W% i- ~
...ธรรมดา...ที่โคตรไม่ธรรมดา
8 ?( W* ~+ F3 w5 f4 c
ไหนจะสองหัวนมสีเดียวกับลำอวัยวะขนาดลงตัวแปะอยู่ตรงจุดที่พอดิบพอดีบนสองก้อนกล้ามหน้าอก...ไม่ฟูแต่ก็ไม่ฟีบไม่แบนได้อย่างตรงใจชวนให้น่าแอบมองไปกันใหญ่ทั้งที่เห็นมาจะทั้งชีวิตแล้วกล้ามท้องขึ้นลูกชัด แนววีเชฟคมกริบนั้นอีก ขนาดแค่ใต้ผิวหนังซับเลือดเป็นสีแดงสาดลมร้อนแผ่ออกมาจากหุ่นห้างตามธรรมชาติไม่ต้องไปเล่นไปบิ้วแต่ได้สัดส่วนความเป็นชายจากการใช้ชีวิต เดิน วิ่ง ไม่ก็ช่วยทำงานสารพัดในร้านอาหารบ่มทุกกลิ่นอายแสนสามัญธรรมดาก็กระตุ้นระบบประสาทได้อย่างดีแต่ก็รุนแรงขนาดสามารถทำลายระบบประสาทได้เลยจริงๆ...ให้ตายเถอะ!!! 1 `) K6 J! e+ ]. _
...ฮึ!!! ...ก็...ไม่ได้ดีอะไรมากมายนักหร๊อก... % P3 D6 p& H( D; t3 w
ขนาดนี้แล้ว ที่ไม่ชอบแพ้ใครโดยเฉพาะกับคนตรงหน้าด้วยแล้วก็ต้องหาเรื่องทำเสียงสูงในใจ(...ปลอบตัวเองหน่อย)แม้ในท่ามกลางมิลลิวินาทียังทึ่งยังอึ้งโคตรอวัยวะ(...น่าจะหนักแย่...ไม่รู้มือจะพยุ่งไหวมั้ย?)เพราะแค่ลองกะด้วยสายตาดูท่าวงมือจะกำไม่มิดแล้วไหนจะพวงไข่บวมเป็นไข่เป็ดเหมือนจะเก็บน้ำไว้เป็นลิตรน่าจะหนักแน่ๆนั่นอีก + m0 K3 b0 L, t
อะไรๆที่เคยลองคาดเดา... จะจากขนาดตัว จะขนาดคอสั้นๆตันๆของแม่ง จะข้อแขน จะขนาดนิ้วโป้งนิ้วชี้ จะถือเอาตามทฤษฏีไหนก็เถอะ...ผิดหมด ...เฉลยออกมา...ผิดมหาศาลเกินคาด ทั้งที่ก็เคยแอบได้ยินบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องสายแอพพลิเคชั่นปัดหาคู่ที่เคยใช้บริการสรรเสริญขนาดความเป็นเจ้าป่าลับหลังมาบ้างแบบเดียวกับคำสาธยายจากปากแม่เสือสาวที่เพิ่งเจออาทิตย์ก่อน 1 M9 ~5 M1 p" ?0 e6 ]. B
แต่กุนทีก็ยัง...อึ้ง ให้อวัยวะเกินเลยล้ำจินตนาการไปไกลทั้งที่ใจหนึ่งอยากจะรู้ให้รู้ๆกันไปว่าจะยังไงจะแค่ไหนกันเชียว แต่อีกใจก็ยังหวั่นว่าถ้าได้รู้ ได้เห็น แต่ถ้าดัน...ไม่ใช่ ถ้าอะไรๆที่เคยคาดหวังไปตามลมปากคนอื่นถ้าอะไรๆที่คนอื่นว่าใช่ แต่กับตัวเองคือไม่...แล้วจะยังไง แล้วจะยังไงกับความสุขในจินตนาการมาหลายปีพวกนั้นล่ะ? 0 n6 e, H {$ n* r# m
ที่สุด...ไอ้ทีก็ทึ่ง...ทึ่งกับอะไรๆสุดจะใช่สะใจเกินป๊าย!!!
8 u9 R( f0 M' f! e' W+ c( g
ส่วนหนึ่งของร่างกายกำลังกระตุกหงึกๆความยาวใกล้เคียงงูเผือกตัวเอง...อาจจะยาวกว่าหน่อยแต่ไม่น่ามากผิดกันตรงสีออกทองแดงเกรียมแดดมากกว่าเฉดผิวน้ำตาลทองบนตัวมันหลายขั้นกับหัวมนทู่ออกช้ำคล้ายจะแดงจ้ำคงผ่านมาเยอะตามที่ได้ยิน(...แค่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนตัวเองฟังซักคน?...ไม่รู้ทำไม???)เพราะของผมยังแค่ชมพูออกแดงนิดๆ(...ก็แหม...ต้องมีแฟนตั้งแต่ม.3แล้วก่อนหน้าก็เพิ่งผ่านพี่ปริมมาแค่คนเดียว...จะเอาไปใช้งานกับใครที่ไหน)
9 ?' J% b) e6 E. o
แต่ที่...ทีต้องยอม ยอมแบบยอมแพ้เถอะไอ้ที ยอมเถอะกุนทีเถียงไม่ออกหาเรื่องเข้าข้างงูเผือกตัวเองไม่ได้อีกแล้วคือ...ขนาดเส้นรอบวง กะด้วยสายตาว่าน่าจะเท่าข้อแขนผมเลยแหละ...ฟีลน้องงูกับท่านงูที่จะพระเจ้า จะพ่อจะแม่มันให้มา หรือจะอะไรก็ตามช่างจะสรรสร้างอวัยวะที่ผมหรือผู้ชายที่ไหนมีบนคนตรงหน้าโดดเด่นตราตรึงเป็นที่สุด
9 b" f |- ?# `
1 R1 R* a3 i% ~3 M; x# _
...ดี...ดีไปหมด 2 S8 U3 {" ^3 m/ v0 b) u, I
( b9 p; i" Z& K& a! y
ส่วนอีกฟากในกลุ่มก้อนมิลลิวินาทีเดียวกัน... ท่ามกลางจังหวะร้องแหกปากในใจเจ้าของอวัยวะที่ตื่นเร้าในเรื่องต้องห้ามเสพจนติดสารแห่งความสุขคอยงุ่นง่านสรรหากิจกรรมเอาไว้กลบความทุกข์ไปวันๆแข็งจัดจนดีดตีหน้าท้องตัวเองดัง...แป๊ะแต่ไม่ทันได้ตั้งสติดีเขาก็โดนมือขาวๆคนละเฉดกับบ้องในมือคลึงหัวนองน้ำหน้าไม่อายเบาๆฝนส่วนหัวช้ำๆผ่านสารพัดไหนจะมือจะปากจะปากรูมาเยอะจนเฉอะแฉะ จากนั้นรูดหนังหุ้มปลายขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆแต่ก็ชวนให้กัดฟันกรอดๆเพราะเตลิดเปิดเปิงนำไปแล้วทั้งที่ก่อนหนน้ายังสับสนสารพัดพักหนึ่ง
- c# I+ A% I4 C8 K$ m
ก่อนที่อยู่ๆ...การพิสูจน์อย่างที่ลมปากว่าก็ก่อกำเนิดเกิดเป็นเสียงเจ๊าแจ๊ะตามจังหวะกระหน่ำสาวไม่ยั้งผ่านสองมือไปแล้ว
9 m! d$ ^) ]0 G$ P2 k5 O8 D( I
“อ๋าๆๆ จะ...เจ็บ อึก... ร...ระรระแรงๆ แรงไปแล้วที... ซี้ด อ๊ากอย่า...อย่าช...ชั...ชักอย่าชักแรงแบบน้านนนน” กลิ่นคาวคลุ้งฟุ้งทับกลิ่นป่าเขา เสียงรูดชักผงาดดังแข่งเสียงน้ำไหลความหยาบของเส้นขนกอดก ความนุ่มของผิวหนัง กับความแข็งของท่อนอวัยวะคงไม่ต้องสนใจคำแหกปากร้องขอของเจ้าของที่ได้แต่สูดปากร้องลั่นท่าเดียวลืมไปว่ากำลังโดนเพื่อสนิทตัวเองเร่งชำเราว่าวรัวไฮสปีดสุดๆอีกขั้นไม่มีผ่อนแรง...พั๊บๆ ดังจนก้องเพราะไหนจะเป็นซอกมุมอับใต้สะพาน แล้วไหนจะความเมามันจัดจ้านจนทั้งป่าน่าจะได้ยินหมดแน่ “ที ...กูจะตายอยู่แล้ว...อ...อย...อย่า” กระเส่าสมทบเสียงชักกลางน้ำกลางป่าดังผสานกันจนแทบแยกไม่ออกดุ้นทองสัมฤทธิ์ออกแดงเส้นรอบวงใหญ่เสียจนเกือบจะกำไม่มิดผลุบส่วนหัวช้ำกว่าเข้าออกในวงมือขาวนวลเนื้อนุ่นนิ่มแต่กลับแน่น...เจาะแจะ...บางจังหวะเริ่มแผ่วลงเพราะนอกจากใหญ่ก็ยังหนักเลยเมื่อยมือบ้างเป็นธรรมดา แต่พักได้ไม่ถึง3วินาทีหรอก...ก็เริ่มคว่ำมือ หงายมือ ใช้มือเดียวบ้าง สองมือบ้างสลับกันไปแบบที่ตัวเองเคยทำกับของตัวเองเล่นท่าวงแหวนมั่ง ปั่นกังหันต่อ เขย่าค็อกเทลตาม ประสานนิ้วมือ รีดนม ตำแตง อวดสกิลโชว์ทักษะสารพัดขุดรวบรวมมาจากประสบการณ์ทั้งชีวิตสาธิตให้เจ้าของอวัยวะจุดเด่นเกินขนาดคือมุมเสยงัดขึ้นจนน่าจัดการให้รู้ๆกันไปในแค่ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ “เชี่ยๆๆๆๆๆๆ” ขยับมือเปลี่ยนหนึ่งท่า ผ่อนจังหวะ บีบแน่นบิดเป็นเกลียว ขึ้นสุดลงสุด แต่ละท่าทำที่ไม่ถึงกับสุภาพตลอดเวลาแต่ก็ไม่เคยจะหยาบคายมากแบบว่าน่าจะเป็นคำหยาบที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินไอ้ป่าแหกปากกัดฟันร้องเป็นแค่คำๆเดียวแต่รัวต่อเนื่องมาเป็นชุด ' j' T; `- S1 N# x: V! X9 w; h
ก่อนที่อยู่ๆ # i' F/ z3 L8 x- _6 a
2 a; k5 t7 b; Q1 M1 R% k
“มึงงงง...คือ...กูเสร็จช้า...ถ้าแค่ว่าวคงเป็นชั่วโมง”
8 `0 y7 k& B4 H9 r4 C3 e
: a- n1 t; C! c
, t- g: K/ i, m5 x; [/ B! `3 W1 G, N, u
$ U7 o- c7 w. ~0 G9 H
: n0 F% b1 x+ ^8 c: q* j
/ t5 n5 b& X9 {2 S
, ^# |7 G1 e7 q
! Q4 D( [' }& ~- G1 S/ R) U) n) s& h# X' R
* i7 p7 D0 \( y, m; v
& m; S0 }& ^+ x! |: j7 q% A
****************************** ตามกันต่อได้ในmeb เน้อ...กดค้นหาชื่อเรื่อง ไงล่ะ...กุนที ขอบคุณสุดปลายนิ้วล่วงหน้าคร้าบบบบ . B4 o* U" M8 i! _7 e5 l' z
5 z. Z; z9 P! c0 A8 F P
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-14 21:54:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-14 22:27:16
โพสต์ 2025-1-15 05:40:40