เมียผมเป็นนายตานี Ep.6

Maximam

" v$ w5 [( ]: sหลายวันผ่านไปสิ่งที่ไม่อยากคิดก็มาถึง.....
1 w8 _7 I. L" ]" g9 L& |"นี่บ้านกำนันแทนคุณใช่ไหม"
9 u' J7 I4 O- n: ^( H4 q2 q6 Jเสียงเอ่ยถามดังขึ้น อารักษ์ที่เก็บกวาดหน้าบ้านหลังจากที่กำนันและลูกน้อง
) c: a7 x$ R  E& i( oขนของขึ้นรถออกไปส่งที่ตลาด ตอนนี้บารมีบุญและกามแห่งมนุษย์ได้เพิ่มขึ้น
เท่าทวีจนสามารถแปลงเป็็นมนุษย์และใช้ชีวิตได้เหมือนมนุษย์ทั่วไปอย่างปกติ
เขาไ้หันไปตามเสียงก็พบกับ.....
4 s$ ]1 U7 O1 l% l5 C/ Y) H"วามน ..."
อารักษ์อุทานชื่อวามนออกมาทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แต่ว่ามนเองก็ไม่คิด
3 |  l2 p6 v$ }5 k. Vแปลกใจอย่างไรเพราะตนคือดาราคงต้องคนเห็นผ่านสื่อบ้าง วามนอาจจะยัง
จำอารักษ์ไม่ได้แต่อารักษ์จำได้ไม่มีลืม
$ T0 S# _8 ~- P  _
"อะนี่ยังไง ถามว่าใช่บ้านกำนันไหม โง่ๆแบบนี้คนใช้แน่นอน"
- I7 }- b- Z+ T5 D% Z; hวามนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหยียด ทันใดนั้นแทนไทก็เดินออกมาจากบ้านด้วย
เสื้อกล้ามและกางเกงขาก๊วยที่พร้อมสะกดยั่วสายตาวามนมากสุดๆ
9 J' x  \6 P6 M' v! U/ x$ t# F"เกิดอะไรขึ้นครับรักษ์อ้าวคุณวามน"
"คุณไท ผมมาถูกบ้านแล้วจริงๆด้วย"
  w7 v# F" B, d* o! U- }5 X4 D! }วามนเอ่ยทักแทนไทพร้อมเดินเข้ามาเกาะเเขนไทโดยที่อารักษ์ยังยืนอยู่ต้องนั้น
ไทจึงแกะมือว่ามนออกและถามไปว่า...
( M, m# Y; ?; M- G! H! ?0 g% Y"มีธุระอะไรกับพ่อผมหรือเปล่าครับ ท่านไม่อยู่ รักษ์ครับทานมื้อเช้ากันคุณยัง
% h  k2 n$ X1 h; d- b  H6 e% @# }# Q# _ไม่ได้ทานไรเลยนี่"
"นั้นวามนขอทานด้วยได้ไหมครับ กับข้าวบ้านๆ วามนไม่ค่อยได้ทาน"
วามนพูดแบบนั้นอารมย์เมียหลวงต้องออกแล้วหละ
) S6 v5 b6 h, c4 q4 V"ขอโทษนะครับ ไทเขาไม่ได้เชิญคุณ รบกวนคุณกลับไปดีกว่าถ้าไม่มีธุรอะไร"
- L; U4 g$ a. o  }4 t"ไทครับ คนรับใช้บ้านคุณนี่ปากดีจังนะครับ ทำไมไม่มีคนสั่งสอนหรือครับว่า
4 \: N% i$ c; z7 g8 h1 i- E5 H: x2 Dเจ้านายคุยกันคนใช้อย่าเสือก"
* w7 m) w, R7 I( j& g"หยุดนะครับวามน นี่อารักษ์เมียผมครับ เขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม"
* R% R0 t2 J4 w4 h7 }% q$ T
ทันทีที่แทนไทพูดจบเสียงฟ้าก็คำราม จิตใต้สำนึกลึกๆของวามนก็กระตุ้นขึ้นมา
ให้ย้อนเห็นภาพและเรื่องราวในอดีตจนจำได้หมดทุกอย่างว่าแทนไทกับอารักษ์
คือคนรักที่วามนได้สาปเอาไว้เมื่อหลายพันปีก่อน วามนจึงพูดขึ้นว่า....
! p' H" P3 c" R) {  h- ^0 D"จะกี่พันปี กี่ภพ กี่ชาติ ก็จะรักกันไม่มีเสื่อมคลายใช่ไหม"
, o( f7 s) v, r8 q7 O"ใช่ ผมรักอารักษ์ ผมไม่ได้รักคุณ"
- l3 ^$ t! f4 k# c* {9 _/ H"แทนไท คุณกับมันก็ไม่สมหวังกันมาเป็นพันๆปีแล้ว คุณไม่ทรมาณบ้างหรือไง
ที่ต้องตายทุกครั้งเมื่อเจอกับมัน"
( _$ I3 ]& Y5 \& a  S* e8 ?/ r# K"ทรมานสิ ผมทรมานมากที่ผมต้องตายก่อนคนรักผมทั้งที่เพิ่งหากันเจอ แต่ผม
1 o: }# n  B% X# ~1 Rก็จะใจด้วยที่เห็นคนทำร้ายความรักของผมกับรักษ์ทรมานเป็นร้อยเท่าพันทวี
หากไม่สิ้นอสงไขย คุณกับผมก็ทรมานไม่ต่างกัน ไปเถอะครับที่รักผมอยากทาน
ของหวานต่อแล้ว รีบกินมื้อเช้ากันดีกว่า"
& [  {5 O9 P' l9 C"ได้สิครับ เดี๋ยวรักษ์คั้นน้ำกะทิไว้รอ"
, m2 c) u9 E; |" @0 Dวามนเห็นทั้งคู่เดินกอดกันไปต่อหน้าต่อตา ก็ยิ่งแปลกใจว่าทำไมภพนี้อารักษ์มัน
# _# z3 h$ P2 Rไม่อ่อนแอเป็นนางเอกผู้แสนซื่อ นั้นก็เป็นเพราะว่าภพนี้อารักษ์ได้กายหยาบแบบ
เต็มตัวที่สามารถสร้างได้ทั้งกรรมดีและกรรมชั่วเหมือนมนุษย์ทั่วไป รัก หวง หึง
" f8 z* d, X. T4 z1 q6 G: oจึงเป็นสิ่งที่ทำให้อารักษ์ไม่ยอมจมอยู่กับคำสาปอีกต่อไป
5 ?: [. H5 [5 @* i2 ?"ฉันจะทำทุกทางให้พวกแกไม่ได้สมหวังในรักของแก อารักษ์อีมาร อีไวรัสหัวใจ"
6 W3 `( G5 L5 M+ R* w
% u7 C( g; ~4 u" Yทันทีที่วามนกำลังจะกลับ วิฑูลก็ขับรถกลับมาจากวัดพอดีและได้พบเข้ากับวามน
) N6 g( q5 V+ s# i5 T$ z2 M- y"อ้าวคุณหนู วันนี้มาก่อกวนอะไรครับ"
"สาระแน ไม่ใช่เรื่องของแก"
+ Q; T3 m( t% R8 e) x2 l6 \; rวามนพูดขึ้นพร้อมกับจะก้าวขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็จำความในอดีตได้ว่าวิฑูลคือหมอ
เสน่ห์ที่เขาใช้ให้ทำเสน่ห์ใส่แทนไทจนถูกจับได้และโดนประหารชีวิต และเขาก็ได้
ยินเสียงกระซิบจากจิตด้านมืดบอกให้รู้ว่าวิฑูลภพนี้เกิดมาก็ได้เป็นหมอเสน่ห์เช่นกัน
/ T( R1 i. ^7 j"เดี๋ยวนาย ฉันรู้มาว่านายทำเสน่ห์เวทมนต์ ฉันมีผลตอบแทนดีดีให้ ถ้านายทำงาน
: `& [  ?2 i% X% U: I! `# a* {6 z" Lให้ฉันสำเร็จ"
( s1 C: x7 B1 c0 J1 |+ gวิฑูลที่เพิ่งกลับจากวัดและได้สนทนากับพระพีมะเจ้าอาวาสก็มีสติคุ้มอารมย์ไว้ได้
จึงพูดไปว่า...
"นับพันๆปีคุณไม่ทรมานบ้างหรือไง ผมไม่น่าโง่เชื่อคุณเลยจริงๆจะกี่ภพกี่ชาติที่เกิด
/ d& W2 R3 v& m( ^( ^7 L( vผมโดนหลอกและผิดหวังกับความรักจนต้องตายเพราะกรรมที่ทำกับคุณ"
"ช่วยไม่ได้นายมันโง่เอง นายไม่ทำฉันทำเองก็ได้"
"พระพีมะท่านอยู่ที่วัด คุณก็น่าจะไปขออโหสิกรรมบ้างนะเผื่อจิตคุณมันจะสูงขึ้น
9 @* z9 J( g6 t, m4 S( Wอ่อผมจะบอกอีกอย่างนะว่าบ้านไอ้ไทเขาเป็นสายขาวพุทธมนต์อันเป็นมงคลคุ้ม
ครองทุกคนในบ้านนี้ ถ้าทำไม่ดีระวังของเข้าตัวนะ"
วามนขึ้นรถและขับออกไปแบบที่ไม่สนคำพูดวิฑูล

1 Q( R& J' e6 R5 mที่ห้องครัวแทนไทกับอารักษ์กำลังทานอาหารด้วยกันอยู่นั้น...
"ขอบใจนะไทที่ช่วยปกป้อง"
2 ]4 f: f, S) r8 u5 S/ D"ผมเสียคุณมา หลายภพ หลายชาติแล้วนะรักษ์ ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปไหน
อีกแล้ว ว่าคุณเป็นมนุษย์เหมือนผมแล้วคุณก็จ้ำม่ำเหมือ่นกันนะ"
"นี่นายว่าฉันอ้วนเหรอ"
"อื้อ5555"
"ไท"
) D: o7 f) P" Q- Z) t0 |- Sในขณะที่ความรักของทั้งคู่เริ่มมาในทางที่ดีขึ้น วามนก็ยิ่งร้อนรุ่มในแรงอาฆาต
1 G+ y( U5 }* M. n) wที่ไม่ปล่อยวางและไม่ยอมรับในความเป็นจริง เขาจ้างคนในพื้นที่ให้เข้าไปทำลาย
% E) C! b6 }4 kต้นกล้วยตานีที่เป็นต้นเอกของสวนซึ่งนั้นก็คือเรือนที่อยู่ของอารักษ์ ทุกสิ่งในสวน
พยายามช่วยหลอกหลอนและเรียกหาอารักษ์แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอารักษ์ตอนนี้
มีความเป็นมนุษย์ไปแล้ว
$ t8 f1 ^# p0 r' z9 l8 O
และเช้าวันรุ่งขึ้นโจรที่ลักลอบเข้ามาก็ถูกจับตัวส่งตำรวจไป อารักษ์เสียใจมาก
, [; \% f2 X1 z0 f  G& Vที่เรือนพักพิ่งของเขาถูกทำลายลงและรู้ตัวคนบงการ กำนันจึงปลอบใจไปว่า...
% I8 I4 |4 S* a4 H. U"ลูกเอ๋ย ตอนนี้เอ็งเป็นมนุษย์แล้ว บ้านหลังนี้คือเรือนของเอ็งไม่ต้องอยู่แล้วนะ
( C6 C; M4 I# @$ V% B2 u( hในต้นกล้วยนั้น"
"แต่พ่อครับ รักษ์มีความผูกพันธ์และรักในเรือนนั้นมาก แล้วเพื่อนๆในนั้นเล่าครับ"
"พวกเขายังไม่พ้นกรรมแต่ก็ไม่เป็นไร ต้นไม้ทุกต้นปลอดภัยดีมีเพียงต้นกล้วยตานี
เรือนของคุณเท่านั้น ไปทำบุญกันไหมผมพาไป"
# k" ^& G" v; s, F: T/ oไทพูดปลอบใจและพารักษ์ไปวัดทำบุญและเป็นครั้งแรกที่รักษ์เปิดตัวตนเมียของ
$ m% v% o* T  h* c1 O/ }9 f7 e$ Yเขาอย่างเป็นทางกัน โดยชาวบ้านรู้กันว่านี่คืออารักษ์ ญาติข้างเมียของกำนัน
เว้นเเต่พวกมีวิชาอาคมที่มองชาติกรรมเนิดของรักษ์ได้เท่านั้น

) S2 O7 C; D2 s( ^8 J+ r  E$ c# T* Fเมื่อมาถึงวัดทั้งสองก็เข้าไปถวายสังฆทานต่อหลวงพี่พีมะ
"หมดเคราะห์หมดกรรมเสียทีนะโยมทั้งสอง"
# x2 t- m9 K8 R% v; r"ยังคงไม่ง่ายหรอกครับหลวงพี่ เมื่อคืนก็จ้างคนมาฟันต้นกล้วยตานีต้นเอกซะไม่มี
เหลือชิ้นดีให้บำรุงได้"
ไทพูดขึ้น หลวงพี่พีมะจึงบอกไปว่า...
' ~: d) F* h6 W" G. a"ก็เรือนของรักษ์มีใหม่แล้วนี่ ทำไมจึงอาวรณ์ให้เศร้า เขาจะได้ใจ ไม่ดีหรือจะได้
9 \5 V2 m. z' rอยู่ร่วมเรียงเคียงหอด้วยกัน ตั้งใจกรวดน้ำรับพรนะโยม"
"สาธุ"
1 ^4 L5 I8 G7 n) g) Rทั้งคู่กรวดน้ำเสร็จและกำลังจะนำน้ำไปเท นายอำเภอวาคินและวามนลูกชายก็แวะ
: t4 |. h; @  h( b  G: d8 Jมาทำบุญที่วัดด้วยเช่ากัน
$ ^9 v2 c8 U  m"อ้าวไท มาทำบุญหรือครับ ได้ข่าวว่าเมื่อคืนขโมยเข้าตัดกล้วยในสวน แล้วไอ้ผีตานี
, n0 |/ Z% _9 i$ e3 X( gมันยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหรือครับ"
# S5 A/ ]! {. L; r7 A$ p4 dวามนเอ่ยทักพร้อมหันมามองรักษ์แบบสะใจ อารักษ์จึงตอบกลับไปว่า...
"ขอบคุณคนทำมากกว่าครับที่ทำลายต้นกล้วยตานี"
6 F+ W- r0 }$ Y; w"แก่พูดอะไรของแกอีผีต้นกล้วย"
"ก็สิ่งที่คุณบงการมันทำให้ผมกับไทอยู่ใกล้กันมากขึ้น อะไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไม
ผมยังอยู่ เพราะเมื่อคืนไทเขาบังคับให้ผมนอนด้วย อิจฉาไหมครับส่วนเกิน"
วามนตั้งแต่โตมายังไม่เคยโดนใครด่าได้แซ่บขนาดนี้ เขาจึงหยิบที่กรวดในมือไทมาและ
เทราดหัวอารักษ์
" Z7 L# g3 _: N/ t, P+ f; S"เป็นผี อะนี่ผลบุญกินไปสิ ทุกคน ไอ้นี่มันเป็นผีเป็นปีศาจแปลงกายมาทุกคนไม่คิด
จะทำลายมันเลยหรือไงครับ หรือนี่เป็นตำบลผีสิง"
"หยุดนะ วามนแกทำไรของแก ผีเผออะไรกัน ฉันต้องขอโทษหนูด้วยนะ"
"ไม่เป็นครับ เพราะผมเอาคืน นี่ไง"
( X: y0 }  c: h3 R& N( T% {) ^
อ๊ายยยยยยยย วามนกรี๊ดลั่นวัดเมื่อรักษ์เอาบาตรน้ำมนต์มาเทรดหัวคืนแล้วยัง
$ I1 k1 i5 A- Xเอาบาตรคว่ำลงที่หัวด้วย
- i( U1 A6 z3 h& w' C"อีบ้าแก้เอาน้ำอะไรมารดหัวฉัน"
"เห็นยังครับทุกคนว่าใครผีใครคน โดนน้ำมนต์ก้นบาตรยังกรี๊ดซะอย่างกับเปรต
3 ?7 g( Y7 H4 {# g; L6 vกลับบ้านกันเถอะครับที่รัก"
"แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ก้มกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"
"โยมวามน พอได้หรือยัง ไม่เห็นอาตมาก็เห็นแก่ศาสนสถานด้วยโยม"
"หุบปาก นี่ไม่ใช่เรื่องของพระ อย่ายุ่ง แก อารักษ์ อีอาเพศ"
0 u8 v1 c8 L0 h2 R; Wวามนตอนนี้เกิดที่จะเยียวยาด่าหมดไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ นั้นก็เป็นเพราะกรรม
. p4 \! H$ }+ A; T! ~ที่กำลังจะจบลง จังหวะนั้นแองจี้กระเทยสาวผู้จัดการส่วนตัววามนก็เอาเครื่อง
) s% M# m3 g) y. H: i+ U( S$ gประดับโบราณยุคทวารวดี 1,000 กว่าปีมาให้ลอง...
% ?+ [* U# o( p0 ~  B; S"คุณวามน โอ๊ยคุณน้องขาทำไมเปียกปอนเป็นหมาน้อยแบบนี้"
"มีไรพี่แองจี้"
"คุณพี่จะมาบอกคุณน้องว่า เครื่องประดับยุคทวารวดีที่ให้หาได้แล้วนะคะนี่ค่ะ
" O1 @  t. {# k6 g9 }สวยไหม"
/ m, t% A( Q) W0 h! z0 W
ทันทีที่กล่องเปิดรักษ์ก็มงเห็นภาพเก่าในอดีต วามนบุตรชายของท่านมหาเสนา
อำมาตย์ที่แอบหลงรักวาณิชหนุ่มที่ชื่อแทนไทจากเหตุการณืที่แทนไทได้ช่วยเหลือ
4 F& i" z( F" x# Y1 B* g; w# i) nเขาไว้จากโจรป่า...
"เป็นไรไปครับคุณ คุณ รักษ์ รักษ์"
/ K/ g% N& @/ D  ?3 \2 `" Uไทพยายามเรียกสติแต่ด้วยภาพเก่าและความกลัวจึงทำให้รักษ์เป็นลมล้มลงไป
1 Y6 c1 f& k" c5 P0 ?แทนไทรีบอุ้มขึ้นรถและพากลับบ้าน ภาพที่เห็นวามนหยิบกำไลข้อมือมาใส่มันยัง
# h8 V5 N% d* J! B2 a. O0 P4 iติดฝั่งในความทรงจำเข้าไม่มีลืม....
"ไม่ อย่านะวามน อย่าพูดอย่างนั้น อสงไขยไม่ใช่เวลาแค่วินาที ข้ากราบได้โปรด"
9 p/ @: m7 r2 P) Fอารักษ์ละเมอขึ้นมาแทนไทจึงเรียกสติจนอารักษ์ตื่นขึ้นมา รักษ์โผเข้ากอดแทนไท
& N" L& J) v, N3 A! sและร้องไห้ออกมา
2 X& t4 I9 Q/ G5 H& E$ X& h"ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีใครทำอะไรเราได้"
  I; R! n- k" r"แต่กำไลวงนั้น มันคือกำไลที่วามนใส่ตอนถูกประหาร รักษ์จำได้"
, T/ h* |% V$ v"รักษ์ ตั้งสติ เวลาผ่านมานับพันปีแล้ว รักษ์คิดมากไป พรุ่งนี้จะมีทีมงานมาถ่าย
6 ^! o( }1 X0 Vภาพโปรโมทซีรี่ย์ของวามนที่ทุ่งนาบ้านเรา รักษ์ไม่สบายใจก็หลบตัวอยู่ที่เรือนนอน
; k# O- ]) f! n! H- e! s( Gก่อนไม่ต้องออกมา"
"ไม่ไม่ รักษ์ไหว แขกมาบ้านรักษ์ก็ต้องช่วยพ่อกำนัน ช่วยไทต้อนรับสิ"
แทนไทจูบลงที่หน้าผากของอารักษ์แล้วก็.......(คิดเอากันเองนะจ๊ะ)......
: f* P1 X" W$ i0 C1 s: ~! Gเรื่องราวใกล้ถึงจุดจบแล้วนะครับ อย่าลืมติดตามEP7 ตอนจบนะครับ
1 ^/ w* D0 V3 j8 }1 Q8 c) H
- q' d& H0 {, ?) D% z' m

tcldogs

ขอบคุณมากครับ

Navar

ขอบคุณครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

jor686868

สนุกดี

ttoott

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

good2022

Fortune11

ขอบคูณคับ มันดีมากๆ

Bebou_260

ขอบคุณครับ