The Ambulance รสรักไม่ฉุกเฉิน EP.2

Maximam

0 g' l; e7 m' z% H7 ?( @2 H' Kหลังจาที่ปลานิลและผักกาดกินข้าวต้มรอบดึกเสร็จ ผักกาดก็พยุงปลานิลไป
* ~5 l$ z8 |* |( g6 o+ K- ]% f/ |เข้าห้องน้ำ แปรงฟันและพาขึ้นเตียงนอน ....
) c% W/ ~) J3 C6 ?. T"จะตีหนึ่งละ นอนได้แล้วเดี๋ยว 7 โมงได้ตื่นทานข้าวทานยา อาจารย์หมอน่า
8 ~' L( z$ u+ k# b! Uจะเข้าเยี่ยมไข้ 8โมงครึ่ง"
3 ?% u7 U# f) ]" q8 K3 L% f
, o1 g# y8 b. U1 f5 b9 d; Cผักกาดพูดขึ้นจากนั้นก็ห่มผ้าให้ปปลานิล ปลานิลจึงจับข้อมือผักกาดไว้ด้วย
' d% a( L/ U3 [8 u2 Q5 Y( g2 ?! ~+ hแขนซ้ายเพราะแขนขวาหัก ....
4 F6 j5 ~4 k& A/ t- p6 m, y: L  Q"เดี๋ยวคุณ คุณจะไปไหน จะทิ้งผมเหรอ"
"ผมจะไปหอ ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเดี๋ยวผมมา"
"ไม่เอา ไม่ให้ไป คุณต้องอยู่กับผม เหนื่อยก็ขึ้นมานอนข้างผมนี่มา"
"แขนหัก ยังจะซ่าอีก นอนไป "
: Z3 L& E/ f' N9 o3 H. O5 |6 D
ปลานิลไม่ยอมหลับตาและจับข้อมือผักกาดเอาไว้ จนผักกาดต้องยอม
"เออ.. ไม่ไปแล้ว เดี๋ยวนั่งอยู่ข้างเตียงนี่แหละ นอนหลับพักผ่อนได้แล้ว"
"คุณนี่น่ารักตลอดเลย ผมขอโอกาสเริ่มต้นใหม่กับคุณได้ไหม"
" ~3 ]& c+ Z1 f" L"ไม่ ยังไม่อยากเจ็บ นอน...."
ปลานิลแกล้งนอนหลับตาจนผักกาดคิดว่าหลับแล้ว เขาจึงลดไฟที่หัวเตียง
ลง จากนั้นก็จับที่แก้มของปลานิลและพูดเบาๆว่า...
"เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจเลยสินาย ฉันเองก็เคยเจ็บเมื่อตอนที่นายทิ้งฉันไป ฉัน
ยอมรับว่ายังรักนายไม่เคยเปลี่ยน แต่ถ้าจะให้ไปรักนายตอนนี้ฉันก็ทำไม่ได้
: A' H8 N8 t0 }7 G( ]/ U- eเหมือน เข้าใจนะ รู้นะว่ายังไม่หลับ"
! d+ q" |* b7 ?9 i/ ?. e- n! kผักกาดพูดจบ ปลานิลจึงพูดว่า....
"เอ้ารู้ได้ไงว่าผมแกล้งหลับ"
"ฉันเป็นพยาบาลนะนาย ทำไมจะดูไม่ออก นั้นก็นอนดีๆ เดี่ยวไปเก็บโต๊ะ
% }! o. v3 E! a4 ^  o# j; ~กินข้าวก่อน"

" ~/ t0 W) w0 i& `5 F0 L7 zปลานิลมองดูผักกาดทำงานต่างๆ ทั้งเก้บโต๊ะ แยกขยะในห้อง วัดความดัน
- W. j8 N& v+ f  G- Nวัดไข้ให้ปลานิล ปลานิลก็ยิ่งรู้สึกแบบผิดสุดๆที่ทิ้งทองคำไปเอาทองม้วน
5 }- [) ?& S& W! C% \: h; l& `
) Z5 a9 T0 l/ J) B! k. R6 d9 z( Rก๊อก ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตครับ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผักกาดจึงไปเปิดดูก็พบว่าผักบุ้งเอาชุดบุรุษพยาบาล
ที่ห้องพักพยาบาลมาให้เปลี่ยนและถามว่า....
"กินข้าวยังอะกาด ดูหน้าซีดๆ อีตาปลานิลแกล้งไรเปล่า"

ผักบุ้งเดินเข้ามาในห้องตรงโซฟาเเล้วนั่งคุยกับเพื่อนรัก โดยที่เตียงปิดม่าน
ไว้เพราะปลานิลหลับแล้วจากฤทธิ์ยาและร่างกายที่บาดเจ็บ ผักกาดจึงพูดว่า..
' c) ^1 o* u% @) ]5 j2 T- i"เปล่า กาดกินข้าวต้มไปแล้วขอบใจนะ เออแล้วกวางตุ้งกับต้นหอมอะ"
+ o+ q' N, z4 o, g"ออกไปกับรถกู้ภัยพี่ปลากราย มีเหตุแจ้งว่ารถชนกันเดี๋ยวคงมากันแหละ
1 m7 D, ?$ w2 g& s. E8 H, Q: Oแล้วนี่แกจะไปอาบน้ำก่อนไหมหรือจะอาบที่ห้องคนไข้"
7 p3 ]+ l1 P) i3 w9 M" j"คงเป็นอย่างงั้นแหละ ดูจะกลัวๆพวกเราเอาคืนมั้ง"
"5555"
ผักบุ้งถึงกับขำเมื่อได้ยินคำพูดของผักกาด แล้วพูดเบาๆว่า...
9 P1 w! ~7 C9 c  P, i9 N1 z+ J"ไอ้กวางตุ้งมันก็แค่อำเล่น ใครจะกล้าทำ ก็อย่าที่กาดบอกแหละขนาดโจร
ที่โดนยิงมาเรายังต้องรักษาและช่วยเหลือ ถึงปลัดเขาจะชั่วกับแกแต่จรรยาบรรณ
แห่งความเป็นพยาบาลก็ต้องรักษา เดี๋ยวคือนนี้กูอยู่วอร์ดมีไรก็เรียกละกัน"
. m( b6 ]% J# h) z% D$ [, t% Z"อือ ขอบใจนะเพื่อน เออฝากชาร์ดคนไข้ไปด้วย"

0 R3 d. g0 @' @  k# s3 P; N% P+ Cพยาบาลผักบุ้งเดินออกจากห้องไป ผักกาดก็ลุกขึ้นไปดูปลานิลที่นอนหลับอยู่
( U* n+ k; G& J1 @% F"หนาว หนาวเหลือเกิน หนาว หนาว"
ปลานิลละเมอออกมาผักบุ้งจึงจับตัวดู....
0 ?  X6 _1 S6 B9 i" ]6 j"ตัวก็ไม่ร้อนนี่ ปลานิล ปลานิล ปลานิล เฮ้ยยยย อีตาบ้าเล่นไรเดี๋ยวก็โดน
แขนข้างที่หักหรอก"
( ^/ e) r2 g, l4 y% \: N6 s' Eปลานิลดึงผักกาดลงมากอดและหอมแก้มของผักกาดไป 1 ฟอด ผักกาดจึง

3 @; g2 t7 N8 Z/ Q9 D) Wตีแขนไปเบาๆ จากนั้นทั้งคู่ก็ผลอยหลับไปโดยที่ผักกาดนั่งฟุบลงที่เตียงข้างๆ
คนไข้จอมวางแผน...

6.30 น.ร่างกายของพยาบาลหนุ่มก็ตื่นขึ้นอัตโนมัติ เจ้าหน้าที่ได้นำชุดคนไข้
มาให้ปลานิลได้เปลี่ยน ผักกาดจึงลุกขึ้นไปรับชุดจากเจ้าหน้าที่เเละเตรียมของ
9 P" |. x2 k& v8 Sอาบน้ำไว้ให้ปลานิล และทันใดนัดเจ้าหน้าทีโภชนาการนำมื้อเช้าพร้อมยามา
ให้เช่นกัน....
"โห ผักกาดได้นอนไหมเนี่ย ขึ้นเวรมา 3 วันติดแถมยังโดนแกล้งให้มาเฝ้าไข้
อีปลัดปลาไหลอีก"
9 }0 P+ O& b3 B' I9 mนักโภชนาการเพื่อนของผักกาดพูดขึ้น ปลานิลที่ตื่นมานานแล้วก็รู้สึกผิดที่หัก
อกผักกาด คนทั้งตำบลคงเกลียดเขามากเลยสินะเนี่ย ผักกาดจึงพูดไปว่า...
( S6 s/ Z% \8 H"ไม่ได้แกล้งหรอกเจได หมดฤทธิ์แกล้งแล้ว เมื่อคืนก็ได้นอนอยู่ ขอบใจนะ"
"เออ นี่อาจารย์หมอฝากมื้อเช้ามาให้ข้าวต้มปลาของชอบแก แล้ววก็เต้าทึง
น้ำลำไยหลานน้อยและก็ปลาท่องโก๋ใส่สังขยาใบเตย กินให้หมดด้วยอาจารย์
1 P( g) l3 K- R) Sหมอไปซื้อให้แกเองเลยนะ"
"อ้าวแล้วอาจารย์หมอออกเวรเเล้วเหรอ"
, j" S' h* l: A/ q"ยังอะเมื่อคืนรับเคส ก็คงรอตรวจอีปลัดปลาไหลเสร็จก็คงออกเวรแล้วหละ"
"555เจได แกก็เนอะเขาชื่อปลานิล"
9 Z% B5 F9 ^/ u& |9 P  `+ r5 t"ปลาไหลอะถูกแล้ว เออระวังถ่านไฟเก่าดีดี อาจารย์หมอข้าวตังเขารักแกมาก
ทั้งโรงบาลเชียร์แกกับอาจารย์นะ โดยเฉพาะแก๊งผักใบเขียว"

' l( J* W! m- ]" eปลานิลได้ยินทั้งหมดก็ชักหวั่นใจข้าวตังเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของปลัดปลานิลสมัย
เรียน ม.ปลาย พ่อเป็นรัฐมนตรี ก.สาธารณสุข แถมเรียนเก่งนิสัยดีไม่เจ้าชู้
ซึ่งมันตรงข้ามกับปลานิลทุกอย่าง ปลานิลมีดีแค่บ้านรวย พ่อเป็นนายตำรวจ
9 O0 E5 ^/ W+ D) F3 lยศพันตำรวจโท ปลานิลเจอศึกรอบด้านแบบนี้เขาจะทำยังไงดีเพื่อให้ได้ใจของ
ผักกาดกลับมาทั้งหมด....
+ Y( I+ b3 k* I, t6 t7 G" ]
5 C* L4 l. Z8 M4 k"ตื่นแล้วหรือคุณ ทำไมตื่นเช้าจัง"
5 y. Y0 B9 {& q& ]0 q4 D: M2 xปลานิลพูดขึ้นเมื่อผัดกาดเดินเข้ามาเปิดม่านที่เตียงหลังจากเจไดออกไป
"นายนั่นแหละรีบตื่นทำไม เอ่อตื่นก็ดีแล้วอายน้ำก่อนไหมกาดเตรียมชุดให้แล้ว"
ปลานิลได้ยินแบบนี้จึงคิดแผนชั่วออกมาได้ว่า...
# }( G9 s6 ?* F6 u' x6 N"ก็อยากอาบนะคุณ แต่แขนผมหักแบบนี้จะอาบยังได้ ลำบากน่าดู เอ่อ..คุณ
เองก็ยังไม่ได้อาบนี่ อาบด้วยกันไหม"
"ไม่ได้ ผิดกฎ เดี๋ยวมีคนเปิดห้องเข้ามาจะทำไง เอ้างี้เดี๋ยวฉันให้บุรุษพยาบาล
3 U/ n0 R& m7 M9 a9 Fมาช่วยนายละกัน"
"โห ไม่เอา ไม่อาบละนอนเหม็นอยู่แบบนี้แหละ"
3 }. \/ ?1 ]; p4 D/ l% V' vปลานิลเริ่มงอแงอ้อนคุณพยาบาลหนุ่มหล่อ ผักกาดจึงพูดว่า...
  L$ P2 i/ q' |9 t0 B5 l$ y"เออ...ก็ได้ รอแปป"
9 S8 z0 V5 k$ ?) |6 Iผักกาดโทรหาพยาบาลหน้าหวอดว่าจะขออาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนอย่าเพิ่งให้ใคร
+ v- J$ v' _( [7 Q/ Sเข้ามาคนไข้หลับอยู่ ปลานิลยิ้มร่าแบบมีความสุขจากนั้นผักกาดก็พยุงปลานิล
& x* S' p9 F- f( A8 `. z5 bเข้าไปในห้องน้ำ...

ภายในห้องน้ำที่แยกโซนเปียกโซนแห้ง
! Q% f5 G1 o3 z0 h& w" c2 W+ Mผักกาดพาปลานิลมาถอดชุดออกตรงพื้นที่แห้งนับเป็นครั้งแรกที่ผักกาดได้เห็น
; m( t  B, D+ L6 T- K# t+ d: {' uร่างกายกำยำของปลานิลอีกครั้งหลังจากที่เลิกลากันไป ปลานิลถอดหมดจนตัว
สุดท้ายคือ กกน. ท่องกลางหว่างขาก็ตื่นตัวขึ้นมาแบบอัตโนมัติซึ่งมันไม่เคย
! a$ C- M# n/ [. Tตื่นตัวเต็มที่แบบนี้มาก่อน
4 N$ ?# F; j& i2 ^. _7 P' ]"ไม่ถอดหรือคุณ"
ปลานิพูดขึ้น ผักกาดจึงพูดว่า...
"จะถอดยังไงก็มันเขินนี่"
5 k+ e1 ?, j# b2 r4 y. ^* r"ไม่ต้องเขิน ผมเห็นคุณมาหมดทุกจุดแม้แต่ปานแดงที่แก้มก้นซ้ายคุณ ผมก็
6 c$ [4 u+ V( }เห็นมาแล้ว มาผมถอดให้"
' q1 j: q! x+ v8 `1 O* o! b"ไอ้บ้า อย่านะ"
ปลานิลใช้มือข้างที่แขนไม่หักเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อของผักกาดออก แต่มันก็
ทุลักทุเล ผักกาดจึงตัดสินใจถอดเสื้อผ้าเองจนไม่เหลืออะไรปิดกันสายตาของ
- H" ^/ J4 B0 O! a6 x9 {1 k! H0 fปลานิล...
! W- T& j# {1 F0 S6 `"เฮ้ยคุณไม่มีอารมย์หรือครับ ทำไม่เงียบเชียว"
"ทะลึ่งละนาย ฉันทำงานขึ้นเวรมา 3 วันละเอาอะไรมาแข็ง ไม่ใช่นายนี่ยื่น
เฉยๆ"
0 M8 |5 M9 R' D' Dผักกาดถูกสบู่ให้ปลานิลพร้อมทั้งใช้เจลล้างตรงจุดนั้นให้ด้วย มันยิ่งทำให้ท่อน
: P! y' `7 k: G6 Q. S1 K: gของปลานิลแข็งขึ้นจนมีน้ำใสๆไหลออกมา จากนั้นปลานิลก็หักตัวมาจูบปาก
กับผักกาดพร้อมกับแลกลิ้นกัน ซึ่งผักกาดก็ให้ความร่วมมือดีมากนั้นก็เพราะ
ผักกาดไม่เคยลืมปลานิลเลย
) B  k$ ]% |3 {: d"โอ๊ยย โอ๊ยยยยกาดครับกาด โอ๊ยยยจะแตกแล้วโอ๊ยยยโอ๊ยยย"
ผักกาดใช้มือชักว่าวให้ปลานิลจนน้ำขาวขุ่นพุ่งออกมา ทั้งคู่จึงกอดกันภายใต้
ฝักบัว ปลานิลยืนดูผักกาดอาบน้ำต่อจนเสร็จทั้งคู่จึงเช็ดตัวให้กันจนตัวหมาด
. c1 V  W9 m" }  ^7 ~  k0 Pผักกาดจึงทาโลชั่นและดูแลตัวเองตามปกติจนกระทั้งใส่ชุดบุรุษพยาบาลชุดใหม่
เสร็จเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตว่าพยาบาลกับคนไข้อาบน้ำด้วยกัน ปลานิลที่ยืนดูจน
& R7 U1 ^& I" Z8 |2 w/ l/ E' Y* |ผักกาดแต่งตัวเสร็จและจัดของในห้องน้ำเรียบร้อยก็เข้ามากอดผักกาดจากทาง
: }4 a. s9 s* l' ^( gด้านหลังและพูดว่า....
"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมผักกาด ผมรู้ตัวแล้วว่าผมทำผิดและไม่มีใคร
0 M9 ]' n6 G' @9 B$ ?รักผมจริงเท่าคุณ ใช่ผทอาจสู้ข้าวตังไม่ได้ตั้งแต่สมัยเรียน แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมีไม่
น้อยกว่ามันก็คือความรักที่มีต่อผักกาด"
"ปลานิล ฉันเองก็ไม่เคยลืมนายเหมือนกัน ถึงแม้นายจะแต่งงานกับโจ้จริง ฉัน
/ D) c; U3 L& }+ z( w; y8 M1 vเองก็คงคิดกับหมอข้าวตังเกินเพื่อนหรือพี่น้องไม่ได้จริงๆ ถ้าฉันรักนายและให้
3 N: i! |+ |$ w# R* Nโอกาศนายใหม่นายอย่าทำฉันเสียใจอีกได้ไหม พิสูจน์ได้ไหมว่านายเปลี่ยน
เป็นคนใหม่ได้แล้วจริงๆ"
"ได้ดิ ผมสัญญา นั้นเราเป็นแฟนกันอีกครั้งนะผักกาด"
"หือ...ใจเย็นถึงเมื่อวานนายจะมากับรถฉุกเฉิน แต่รักครั้งนี้ฉันให้นายฉุกเฉิน
& ?1 u, f4 g% Q: H9 R5 `ไม่ได้ นายต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้ก่อนเพราะรสรักครั้งนี้ไม่ฉุกเฉินแน่นอน"
- C" R2 T2 J- P- k. X: D"ว๊าวว แค่นี่ผมก็มีแรงใจแล้วคุณ ต่อให้คนทั้งตำบลจะเกลียดผม ผมก็ไม่กลัว
0 m8 |* s/ c7 R6 M( ~0 x& X) r" aเพราะคนเดียวที่ผมรักคือคุณ"
& p! N& i6 A5 I  [ทั้งสองคนจูบปากกันอีกครั้ง โดยที่ไม่รู้ว่าหมอข้าวตังแอบเข้ามาได้ยินและแอบ
- V' b& W! x$ o6 N/ n7 T7 `เห็นภาพบาดตาที่ประูห้องน้ำปิดไม่สนิท หมอข้าวตังเข้ามาโดยไม่มีคนแจ้งว่า
ห้องปลานิล ผักกาดขออาบน้ำก่อน คุณหมอจึงแอบเดินคอตกออกไป....
( t8 \3 Q1 A( S$ p
0 _2 w4 H9 S, e# M9 O) Fหลังจากนั้นผักกาดก็พยุงพาปลานิลเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ทั้งคู่แต่งตัว
9 S+ S! V9 q0 Q3 Y+ k$ oเรียบร้อยแล้ว ผักกาดเตรียมมื้อเช้าและยาไว้ให้ปลานิล...
"คุณไม่กินด้วยกันเหรอ ผมได้ยินนะว่าไอ้หมอซื้อของชอบคุณมาให้"
"ไม่อะ ฉันกลัวนายเจ็บ จนจุก"
  \  k3 A, ^4 i- r% @5 S"คุณแคร์ผม ทั้งที่ผมทำร้ายคุณ ผักกาดผมสัญญาว่าจะไม่ให้คุณเสียใจเป็น
ครั้งที่สองแน่นอน คุณกินของไอ้หมอเถอะมันจะได้ไม่เสียใจ อย่างน้อยเราก็
# f* |+ T* p: Q. ^ยังเป็นเพื่อนกันได้"
"ขอบใจนะนาย อือดูเป็นคนมีเหตุผลขึ้นมาเลยนะนาย"
"ก็พ่อคุณเป็นนายพล ยศสูงกว่าพ่อผม หากผมไปปรับปรุงตัวพ่อคุณได้เก็บ
ผมแน่น นั้นวันนี้คุณต้องนอนพักกับผมที่ห้อง ผมจ้างคุณส่วนตัวแล้วนะ"
ทั้งคู่นั่งทานข้าวด้วยกันที่โต๊ะอาหาร หมอข้าวตังแอบดูแบบหมดหวังกับคน
3 ]2 w8 v1 q8 a& v" w0 P' }ที่ตนรักจึงเดินมาที่หวอดเพื่อดูรายงานอาการเมื่อคืนของปลานิลอยากให้ยา
ที่ทำให้พิการตลอดไปแต่หมอก็ทำไม่ได้ หรือนี่เรากับผักกาดจะเป็นได้แค่
เพื่อนจริงๆ กวางตุ้ง ผักบุ้ง ต้นหอม และเจได จึงพูดกันที่หวอดว่า...
; T% g. M7 T9 [1 J' A. m8 b"เฮ้อ.... ไอ้กาดนะไอ้กาด อาจารย์หมออกจะดีกว่าไอ้ปลาแรดนั่นทำไมนะ
+ S7 h4 k1 \! @% C4 t% Wต้องกลับไปคบกันอีก"
"กวางตุ้ง คนมันจะเป็นคู่กันยังไงก็ต้องได้คู่กัน ถึงปลัดจะชั่วแต่ถ้าผักกาด
มันรักของมัน เราเป็นแค่เพื่อนจะทำไงได้ว่ะ"
# S$ b0 R0 I4 I# p. b* D$ {, W"เออไอ้บุ้งพูดถูก กูว่าเราดูมันอย่างห่างๆนี่แหละดีแล้ว เจได เจได อีเจได"
ต้นหอมเรียกชื่อเจไดที่มองหมอข้าวตังอย่างเหม่อๆและแอบสงสารหมอ

"อะไร เรียกซะดังเชียวจารย์หมอทำงานอยู่"
3 i5 n/ e! O% j& y: pเจไดพูดขึ้นผักบุ้งจึงพูดว่า...
" \. @6 w3 Y2 K0 ]: k5 p"เอาของว่างให้อาจารย์หมอยัง"
; l2 b8 R& C5 Z2 S7 J# ^8 P"เออ ลืม นั้นไปก่อนนะ"
9 o# |+ y! h% |! U; o1 [; r: X"เดี๋ยว....."
7 G0 J5 B7 @/ h2 E$ j3 Q"มีหยังกวางตุ้ง"
1 ]2 l+ u1 q. c) v"มื้อเที่ยงฝากใส่สลอดในอาหารอีปลานิลด้วยหมั้นไส้"
กวางตุ้งพูดขึ้นแบบแค้นๆ จากนั้นเจไดก้เอาของว่างน้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋มาให้
+ b! S, A- D. Wอาจารย์หมอข้าวตัง อาจารย์หมอยิ้มให้แล้วขอบคุณเจไดไปดูเหมือนเจไดจะดีใจ
( a4 g4 U0 A2 b. `. Uเหมือนโดนบอกรัก......
3 ]/ n0 e3 K3 U' E$ \
7 [5 M! j' O6 {& b& H) U3 c1 a4 z"ไง ไอ้ตัวแสบ โดนนางตัวเล่นซะสาหัตเลยไง"
เสียงเอ่ยทักดังขึ้นเมื่อ พ.ต.ท.อนิรุทและคุณหญิงพมพ์ลดา พ่อกับแม่ของปลัด
# ?2 O& N: H  [4 qปลานิลมาเยี่ยมลูกชาย ...
3 X$ s8 p9 ^5 S9 I9 ^* a% P" _& G# Y"พ่อ ดำเนินคดียัง จัดตบทรัพย์และพยายามฆ่าไปเลยนะพ่อ"
"ถุย อยากดังแบบฉาวโฉ่หรือไง แค่นี้พ่อก็ขี้เกียดแก้ข่าวแล้วแกนี่นะมีทองคำ
อยู่ในมือแต่ดันไปเอาก้อนขี้มาเล่น สุดท้ายเป็นไงเหม็นไปหมด"
ผู้พันรุทดุลูกชายไปชุดใหญ่ ปลานิลจึงหันไปอ้อนแม่.....
: h0 ?( d! v( [4 |"คุณแม่ครับ ดูคุณพ่อดิ แล้วนี้คุณแม่ซื้อผลไมมาให้ผม...."
  }. H. e$ T) q9 J7 H- Q: F: j"เสียใจ นี่ของลูกชายฉัน"
- F3 y; z+ c- |9 w"ก็ผมไง"
1 E' g! p1 E8 w; w3 ]% a"เสียใจฉันหมายถึงหนูผักกาด ขอบใจนะหนู ขอบใจจริงๆ เห็นตากวางตุ้งบอก
ว่าหนูยังไม่ได้พัก แม่ก็เลยซื้อผลไม่มาฝาก ส่วนนี่ของแกน้ำใบบัวบก ตาปลานิล"
2 Y( n7 b5 o5 s) F5 ^( V$ v  jคุณหญิงแม่พูดขึ้นผักกาดจึงตอบไปว่า....
"ขอบคุณ คุณอาทั้งสองท่านนะครับ กาดไหวครับ เดี๋ยวกาดปลอกให้คนไข้
" @; K+ }8 W8 U& R+ R2 }% ^แล้วกันครับ"
"หือ หนูกาดเรียกอาได้ไง เรียกแม่กับพ่อดีกว่าน่าฟัง"
ผักกาดยิ้มแบบเขินๆ ถึงแม้จะเลิกกับปลานิลไปเกือบสามเดือนแต่พ่อแม่ของ
ปลานิลกับรักและเอ็นดูผักกาดมากกว่าโจ้ที่เป็นแฟนจนเกือบจะได้แต่งงานซะอีก
- X% `$ a- d: q; A" tนั้นก็เพราะผักกาดมีความเหมาะสมทั้งฐานะการศึกษา งานบ้างานเรือนนี่เลิส
รู้จักเก็บเงินไม่ฟุ่มเฟือยต่างจากโจ้ที่เข้ามาเพื่อหวังเผาผลาญ ตอนนี้ผักกาด
กำลังปลอดส้มและแอปเปิ้ลพร้อมล้างองุ่น คุณหญิงแม่จึงพูดว่า...
! F% Z/ `/ A8 G7 i8 h9 U+ e"เป็นไง ง้อได้ไหมสะใภ้ของแม่"
"ได้ครับ แต่....(ปลานิลจึงพูดให้แม่กับพ่อฟัง คุณพ่อจึงพูดขึ้นว่า...)
"ก็ยังดี ที่เขารักแก จำไว้นะ พลเอกสาธิต ท่านเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ ถ้าแก
( P- r3 W6 u( M: g; L+ W* p3 I5 vทำเจ้าผักกาดเสียใจรอบนี้ แกได้ไปอยู่ในเจดีย์กับปู่ย่าเอ็งแน่นอน"
2 B, d6 ]# ]2 @3 t"ครับพ่อ"
, E: e0 F2 V9 m) v: J/ {, t"จำไว้นะสะใภ้แม่ต้องเป็นผักกาดคนเดียวเท่านั้น ส่วนอีโคมเขียวแกห้ามยุ่ง
2 [& x+ B' B7 L' o0 kกับมันเด็ดขาด ไม่งั้นแม่นี่แหละจะเด็ดพวงแกออกเอง"
2 O2 E4 s9 h- u"โห... ครับแม่ ได้ครับ"
+ E8 G, ]- q9 h: |3 u( N3 D0 W"พวงมหาภัยทั้งพ่อทั้งลูกไม่รู้มันจะอลังการกันไปถึงไหน"
+ B  e9 D- \9 `1 ?# R/ a) E7 O' T
ทันใดนั้นหมอข้าวตังก็เข้ามาตรวจและเยี่ยมไข้พร้อมกับกวางตุ้งคู่ปรับปลานิล
9 D' V. i& R: s& T2 a"สวัสดีครับ คุณลุงคุณป้า"
9 y- o. v0 m) e0 @/ X0 z7 Z"สวัสดีจ้ะหมอข้างตัง ตากวางตุ้ง"
คุณหญิงแม่เอ่ยทักและรับไหว้ ผักกาดจึงยกจานผลไม้มาที่โต๊ะวางอาหาร
. ~: L! O7 p2 ]- _; o+ l: d, z3 Y6 Hของคนไข้ข้างเตียง จากนั้นก็พยุงปลานิลนั่งพร้อมทั้งทำตามคำแนะนำของ
7 {; F! S8 b2 Sหมอข้าวตัง ซึ่งหมอและเพื่อนก็มองดูแล้วยังไงถ่านไฟเก่าก็ลุกแน่นอน
4 j% D- a& B4 z% ~* M"โดนนี้ร่างกายโดยรวมถือว่าฟื้นตัวดีนะครับ แขนที่หักอาจใช้เวลานิดนึง
ในการสมานกระดูกให้เชื่อมกันอาจต้องใสเฝือกไปก่อนสักระยะนะครับ"
% _$ b! u$ A& e1 C) }% |. @"แล้วแบบนี้กู เอ๊ย ผมจะต้องอยู่โรงบาลอีกกี่วันครับหมอ"
"2 -3 วัน หากไม่มีอาการแทรกซ้อนครับปลัด"
"น่าจะไม่อะไรแทรกซ้อนครับกลัวแต่จะมีอะไรแทรกแซง"
, S" `7 i1 r' aปลานิลพูดขึ้นเหมือนจะเปิดประเด็นขิงในยกที่ 1 แต่มีเหรอที่หมอข้าวตัง
0 ]$ p) U! a* j) D5 i( Wจะยอม...
# V6 N6 A: ?; N5 z) G* t
% y' T# i9 Q+ y$ x3 [4 Sยกที่สอง หมอข้าวตังจึงพูดว่า...
"อือ...ใช่ครับอันนี้น่ากลัว ทำตัวดีดีครับจะได้ไม่มีอะไรแทรกแซงได้รักษา
สันดาน เอ๊ยไม่ใช่รักษาอาการดีดีครับ"
"ได้ครับ ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่ให้ยาดีกับผมในการรักษา อย่าป่วยนะ
2 k- M" M0 ]* Y( Hหมอ ยานี้ผมสั่งซื้อเฉพาะไม่มีแบ่งขาย"
"ไม่เป็นไรครับ ถ้าคุณไม่เห็นคุณค่าของยาวันไหน ผมนี่แหละจะเสิร์ฟยา
0 v  _" M  z% M0 F* C5 U3 J6 Q, ]พิษให้คุณเอง อย่าลืมนะครับถึงผมจะไม่ใช่คนที่ถูกเลือกแต่ผมก็พร้อม
: F0 e; R& e, O3 ~9 j. q6 nและยินดีรักษาของดีเอาไว้"
"คารมสำนวนหมอนี้มันเป็นต่อจริงๆ คงใช่สำนวนกับอีกหลายคนสินะครับ"
"คนอย่างผมปลัดก็น่าจะรู้ดีนะครับว่าเป็นคนอย่างไร ถ้าผมได้สักครึ่งของ
6 I% e7 L- Q& J5 `2 P- `คุณผมคงไม่ให้ยาดีแก่คุณหรอกครับ"
หมอกับคนไข้แลกกันคนละหมัดแบบนี้ กวางตุ้งดูท่าจะไม่ดีจึงพูดว่า....
+ ]; F, Q/ k* j8 R, x"อาจารย์หมอครับ เดี๋ยวเรามีตรวจห้องอื่นต่อกวางว่าให้คนไข้พักผ่อน
ดีกว่านะครับ ผักกาดก็จะได้พักด้วย"
% L8 {5 k8 F8 l' i
) Y) J1 C% R; f; Iปลากรายที่มาด้วยกับพ่อแม่ของปลานิลจึงพูดว่า....
. c7 I. B5 Z2 D) V& c"แหม คุณบาลก็นานๆเพื่อนรักเขาจะคุยกันก็ให้เยี่ยมไข้กันอีกหน่อย...."
! I- m) S/ ?: K# q* C' c& b4 ^! O1 J"นี่เรียกดีดี คุณบุรุษพยาบาล เรียกบาลเบินอะไรัน ถามหน่อยนะนี่ห้อง
" I" X, v) W+ v% V# Q8 zพักฟื้นไม่ใช่ห้องจัดเลี้ยงรุ่นหย่ะ"
"เหรอครับ คุณนางพยาบาล"
"นางพ่องมึงสิ ไปเถอะครับอาจารย์หมอ ไปก่อนนะเพื่อนหาเวลานอนพักด้วย
$ p8 z* W' P- `$ H& c. z3 `& jมีอะไรก็กดเรียกได้ ถ้าโดนรังแก"
"เดี๋ยว คุณจะไปไหนคุณบาล"
"พยาบาล"
4 v( K4 ?; K2 l% }" E, t# A"เออนั่นแหละ วันนี้คุณมีนัดกับผมออกให้ความรู้การปฐมพยาบาล หรือคุณ
2 M" P3 C+ J% v6 E' n" Bจะเบี้ยวนัดผม"
"ถ้าเบี้ยวจะทำไม"
"ได้ นั้นผมก็จะโทรสั่งไก่ทอดเจ้าดังมาให้คุณกินมื้อเที่ยง"
1 b9 ~" d1 w% n7 q% Y7 h5 ?+ m"อีตาเวรนี่ เออไปก็ได้ ขอตัวครับอาจารย์หมอ"
กวางตุ้งผู้ซึ่งไม่ยอมใครนอกจากปลากรายไก่ทอดคนนี้เท่านั้น

เมื่อทุกคนออกไปแล้วก็เหลือแค่ปลานิดกับผักกาดทั้งคู่กินผลไม้และดูทีวีจนผักกาด
) I# C8 e' u2 sเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยหลับลึกแบบไม่รู้ตัว ปลานิลจึงฝืนแขนประครอง
ผักกาดขึ้นนอนบนโซฟาที่ปรับเป็นเตียง หลีไฟ ปิดทีวี ห่มผ้าแล้วนอนกอด
- [3 N, ]! N  Q) D4 |- C+ [พยาบาลหนุ่มจนหลับไปด้วยกันบนนเตียงโซฟานุ่มๆกับไออกอุ่นๆของปลานิล
4 W5 {2 h2 \" h7 Kที่ทำให้ผักกาดหลับยาวจากความเหนื่อยล้า
"คุณนี่นะ ไม่หวก็ไม่ยอมพัก นอนนะครับผมจะปกป้องคุณเอง จะว่าไปก็น่าลัก
; o# C7 H) D) Lหลับเหมือนกันนะเนี่ย ฝันดีนะครับที่รักของผม....."

$ v% a7 B: B. O6 M) o6 a. mดูท่าสงครามนี้จะไม่จบง่ายๆแน่นอน หมอข้าวจะทำอย่างไรต่อไปและปลานิลจะ
  \, \! m1 s' z) bพิชิตใจผักกาดได้ครบทุกห้องอีกครั้งหรือไม่ ฝากติดตามต่อด้วยนะครับ....

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

xfone

รอตอนต่อไป

premakung

เจ้าชู้นักนะอิตาปลาไหล

Pexm

รอตามค้าบ

Anavin

manuswin

ขอบคุณครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

papae5za

.ใจจ้า

xoman

ขอบคุณครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ