ผม, พี่, พี่พี, แล้วก็ใครอีกนะ?? ตอนที่ 6

Peaze

“นิน เย็นนี้เข้าในเมืองกันมั้ย? พี่มีของที่ต้องซื้อเยอะเลย” พี่พีกล่าวพลางโน้มตัวมาหอมแก้มผมที่นั่งทำรายรับรายจ่ายอยู่ในคาเฟ่ของเรา
“อืม ผมว่าจะชวนพี่อยู่พอดีเลย ต้องซื้อของเข้านร้านด้วยเหมือนกัน” ผมหันไปหอมแก้มสามีอันเป็นที่รักตอบอย่างคุ้นเคย “ผมพาเด็ก ๆ ไปด้วยได้มั้ย? นาน ๆ ทีได้ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง พวกแฝดน่าจะดีใจ” พี่พีเผยยิ้มอ่อนโยนก่อนจะพยักหน้าตอบ ผมฉุกคิดได้ว่า บางทีพี่พีอาจจะอยากใช้เวลาส่วนตัวกับผมบ้างโดยที่ไม่มีพวกเด็ก ๆ มาคอยปั่นป่วน จึงลองเสนอ “หรือเราจะไปกันแค่สองคนก็ได้นะ ไม่มีพวกตัวป่วนไปด้วยน่าจะซื้อของกันได้สะดวกกว่า”
“ไม่เป็นไร พาหลานไปด้วยเถอะ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปตามเด็ก ๆ ก่อนนะ”

          เมื่อก่อน ระหว่างบ้านผมกับบ้านพี่พีจะต้องเดินตัดผ่านทุ่งนา แต่ตอนนี้พี่พีถมที่จนกลายเป็นถนนไปแล้ว แม้สภาพโดยรวมของโฮมเสตย์จะยังคงคอนเซ็ปเน้นธรรมชาติอยู่ แต่เอาตรง ๆ ผมชอบบรรยากาศละแวกบ้านแบบตอนสมัยเด็กมากกว่า

          ผมเดินมาถึงบ้านหลังเก่าของผมที่ค่อนข้างจะเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากจนแทบจะจำเค้าโครงเดิมไม่ได้ และเมื่อเดินเข้าไปในบ้าน ภาพที่เห็นทำให้ผมหงุดหงิดใจนิดหน่อย เพราะพวกแฝดนั่งเล่นเกมมือถือกันอยู่ โดยเจ้าไนซ์จิ้มหน้าจออย่างเมามันส์ ขณะที่ไนน์นั่งมองพี่ชายอย่างใจจดใจจ่อรอจะเล่นต่อ “ไอ้เชี้ยเอ้ย!! มันยิงกูจะตายแล้ว!!” แทบจะเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินหลานชายพ่นคำหยาบออกมาแบบนั้น
“ไนซ์!” ผมส่งเสียง น้องไนน์สะดุ้งแต่เจ้าไนซ์ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว จ้องจอตาไม่กระพริบ
“ไอ้ไนซ์! เดี๋ยวจะโดนตบปาก! เดี๋ยวก่อน” พี่แอนส่งเสียงตวาด เจ้าไนซ์สีหน้าสลดแต่มือก็ยังคงกดจิ้มหน้าจอยิก ๆ “ขอโทษครับ...”
“พี่! ผมขอแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้เด็ก ๆ เล่นมือถือ!” ผมบ่น พี่แอนขมวดคิ้วใส่ทันที “ก็ฉันต้องทำงาน! ไม่ว่างดูพวกมันหรอก! พวกนี้เคยอยู่นิ่ง ๆ กันซะที่ไหน ละสายตาแป๊บเดียวก็ก่อเรื่องกันแล้ว!”
“พี่ไม่ว่างดูพี่บอกผมก็ได้ ไม่ใช่เอะอะก็โยนมือถือให้หลานเล่นแบบนี้ ปกติผมก็เลี้ยงให้ตลอดอยู่แล้ว!”
“ฉันก็ไม่ได้ขอนี่! ลูกฉัน ฉันเลี้ยงเองได้น่ะ! แกไม่ต้องมายุ่งหรอก!”
ไนซ์เงยหน้ามองผมครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปโฟกัสกับเกมต่อ ส่วนไนน์แววตาละห้อยมองผมกับแม่ตัวเองที่เสียงดังใส่กัน “ลูกพี่ก็หลานผมเหมือนกัน”
“แม่งเอ้ย! มึงก็ยิงมันดิ! ไอ้ควาย!!”
“ไนซ์!!” ผมส่งเสียงดุเป็นครั้งที่สอง เจ้าไนซ์เหลือบมองผมแล้วขมวดคิ้วใส่ก่อนจะหันกลับไปเล่นเกมต่อ ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย หันกลับไปมองพี่แอน “พี่เห็นมั้ยว่าปล่อยเด็กวัยนี้เล่นเกมแล้วมันเป็นยังไง?”
“แกไม่ต้องมาสอนฉันเรื่องเลี้ยงลูกหรอก มีปัญญาก็ไปหาทำลูกของตัวเองสิ!! นี่ลูกฉัน ฉันจะเลี้ยงยังไงมันก็เรื่องของฉัน คนนอกครอบครัวอย่างแกไม่ต้องยุ่ง!”


          คำว่า คนนอก ทำผมสะอึก นี่ผมพูดจากใจจริงเลยนะว่าผมไม่อยากทำตัวแย่กับพี่แอน อย่างน้อยเธอก็เป็นเมียของพี่ชายผม และเป็นแม่ของหลาน ๆ แต่บางทีมันก็อดไม่ได้จริง ๆ
          ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนมันเริ่มแย่ลงเมื่อราว ๆ ปีก่อน... ตอนนั้นพวกแฝดเกือบจะได้มีน้องกันแล้วเพราะพี่แอนตั้งท้องได้ 7 เดือน แต่แล้วเด็กในท้องก็ไม่รอด เพราะพี่แอนมีอาการครรภ์เป็นพิษ ทั้งพี่แอนและพี่ทีน ไม่สิ... เราทุกคนนั้นแหละที่รู้สึกเสียใจ ตั้งแต่ตอนนั้นพี่แอนก็เริ่มเปลี่ยนไป นางกลายเป็นคนหงุดหงิดง่าย โมโหร้าย และชอบพูดจาหยาบคายและเสียงดังใส่เด็ก ๆ ผมตำหนินางเรื่องนั้นอยู่บ่อย ๆ หนักเข้าเราก็เริ่มทะเลาะกัน ผมพยายามจะเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องของภาวะทางจิตใจ แต่ก็มีอีกเรื่องที่ทำให้ทุกอย่างแย่ลง คือพี่แอนระแคะระคายเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับพี่ทีน คิดว่าเราสองคนเป็นมากกว่าพี่น้องกัน

         แม้จะรู้สึกเสียใจกับคำพูดแบบนั้น แต่สีหน้าของน้องไนน์ที่มองมาทำผมรู้สึกผิดยิ่งกว่า ผมพยายามระงับอารมณ์ แล้วหันไปคุยกับพวกแฝดแทน

“ไนซ์, ไนน์ อาจะไปห้างนะ ไปมั้ย?”
น้องไนน์กระโดดลงจากโซฟาแล้วเดินตรงมาหาผมอย่างตื่นเต้น ส่วนเจ้าไนซ์ทำเป็นไม่สนใจ ยังคงเล่นเกมมือถือต่อ “แม่! ไนน์ไปกับอานินนะ”
“เออ! มึงจะไปไหนก็ไปเถอะ!” ผมถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย เกือบจะอดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ แต่มือเล็ก ๆ ของหลานชายสวมจับมือผมไว้ ทำให้ผมระงับความเกรี้ยวกราดที่เกือบจะปะทุออกมาเอาไว้ได้

          ผมย่อตัวอุ้มไนน์ขึ้นขี่หลัง แขนเล็ก ๆ ของหลานชายคล้องคอผมหลวม ๆ “ไนซ์ ไม่ไปหรอ?” ผมถามเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าหลานชายตัวดีเงยหน้าขึ้นมาเหมือนลังเลแต่ก็ส่ายหน้าปฏิเสธ
ผมไม่คะยั้นคะยอ ถ้าหลานไม่อยาก ผมก็ไม่บังคับ จึงพาแค่ไนน์ขี่หลังเดินกลับมาหาพี่พีที่เตรียมรถรอ
“อ้าวไนซ์ไม่มาหรอ?” พี่พีเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าไนน์ตามมาแค่คนเดียว
“ติดเกมไง! พี่แอนปล่อยให้เล่นมือถือก็เล่นใหญ่เลย” ผมบ่น
“แต่ไนน์ไม่ได้เล่น!” น้องไนน์รีบแก้ตัว
“ไม่ต้องทำเป็นพูดอ่ะ! เราก็รอจะเล่นต่ออยู่เหมือนกัน อารู้หรอก”
พี่พีหัวเราะ เจ้าไนน์ก็เลยหัวเราะแก้เขินไปด้วย


          ระหว่างเลือกซื้อของ พี่พีสังเกตอาการออกว่าผมกำลังมีเรื่องไม่สบายใจบางอย่างติดอยู่ในหัว จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไร? เงียบมาตั้งแต่ที่บ้านแล้ว”
“หืม? เปล่าหรอก”
“ทะเลาะกับแอนมาอีกแล้วหรอ?” พี่พีถามอย่างรู้ทัน
“อืม... พี่ว่าผมวุ่นวายเรื่องเด็ก ๆ มากเกินไปมั้ย?”
“เรื่องอะไรล่ะ?”
“ก็ทุกเรื่องแหละ แบบ... ผมไปรับพวกแฝดที่โรงเรียน, พามาสอนการบ้าน, ทำอาหารให้กิน, พี่ว่าผมทำเกินหน้าที่จนอาจจะทำให้พี่แอนแกรู้สึกว่าตัวเองบกพร่องหน้าที่ของคนเป็นแม่ไปรึเปล่า?”
“นี่~ คิดมากน่า”
“งั้นนางจะเกลียดผมทำไม? พี่รู้มั้ย? พี่แอนยังหึงผมกับพี่ทีนอยู่เลยนะ”
“ก็ไอ้ทีนมันชอบกอด ชอบหอมนินต่อหน้าแบบนั้น พี่ยังหึงเลย!”
“หืม? หึงด้วยหรอ?”
“เออสิ!”
ผมขยับมือไปกุมมือพี่พีเอาไว้ “ผมไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ระหว่างผมกับพี่ทีนเราไม่ได้คิดเรื่องแบบนั้นกันอีกแล้ว”
“แต่พี่ว่าไอ้ทีนมันยังคิดอยู่นะ”
“จะบ้าหรอ? เมียก็สวย แถมมีลูกตั้งสองคนแล้ว มันจะมาคิดอะไร?”
“เอ้า! จริง ๆ พี่เป็นเพื่อนมันมานาน พี่ดูสายตามันออก” พี่พีทำหน้าจริงจัง “พี่รู้ว่านินก็ดูออกเหมือนกัน”
“เลอะเทอะ!” ผมแกล้งพูดกลบเกลื่อน
จริง ๆ ก็อย่างที่พี่พีพูดแหละ ผมก็ดูออกว่าพี่ทันยังมีอะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น และผมยอมรับว่าผมก็ชอบนะ ตอนที่ถูกพี่กอดหรือหอม บางทีผมก็อยากแสดงความรักกลับไปให้ทีนด้วยเหมือนกัน แต่เกรงใจพี่พี แม้ว่าเมื่อก่อนเราสามคนจะเคยทำเรื่องอย่างว่าด้วยกัน แต่ตอนนี้เรากลับไปทำอย่างนั้นไม่ได้แล้ว
“อานิน ไนน์กินไอติมได้มั้ย?” น้องไนน์ถามพลางเขย่าแขนผมไปด้วย “อืม เอาสิ”
ผมมองเจ้าตัวเล็กอยากรักใคร่ พวกหลาน ๆ เองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ผมต้องยับยั้งชั่งใจเรื่องนั้น ผมไม่อยากให้เด็ก ๆโตขึ้นมาโดยรับรู้ว่าพ่อกับอาของตัวเองเคยเล่นบทผัวเมียกันมาก่อน ผมอยากให้พวกเขาห่างไกลจากความลับน่ารังเกียจนี้ให้มากที่สุด

          เราแวะกินไอศครีมกันที่ร้านแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้า พี่พีคอยดูแลน้องไนน์เป็นอย่างดี ทั้งคอยป้อน ทั้งเช็ดที่เจ้าแสบทำเลอะ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าพี่พีได้เป็นพ่อคนก็คงเป็นพ่อที่ดีแน่นอน
“อาพี ไนน์แกะเลโก้ได้มั้ย?” น้องไนน์หันไปถามพี่พีเพราะรู้ว่าผมจะไม่อนุญาต
“ไม่ได้! แกะตรงนี้เดี๋ยวมีอะไรหล่นหายไป รอถึงบ้านก่อน” ผมบอก เจ้าตัวเล็กหน้ามุ่ยมองกล่องของเล่นบนตักตัวเองอย่างหักห้ามใจ พี่พียิ้มอ่อน ส่งสายตามาทางผมเพราะรู้ว่าเดี๋ยวผมก็ใจอ่อนให้หลานเหมือนเคย “เอาไว้แกะพร้อมพี่ไนซ์ดีกว่าเนอะ” พี่พีวางมือบนหัวหลานอย่างเอ็นดู น้องไนน์พยักหน้าเชื่อฟัง

           ระหว่างนั้นผมเหลือบไปเห็นใครคนนึงที่นั่งอยู่ที่ร้านอาหารฝั่งตรงข้าม ซึ่งคนคนนั้นก็กำลังมองมาทางผมเหมือนกัน ชายหนุ่มผมสั้นเกรียนในชุดตำรวจครึ่งท่อน มากับหญิงสาวผมยาวนั่งตรงข้ามกัน สายตาของเราประสานกัน ระยะห่างกว่าสิบเมตรไม่ได้ลดทอนความรู้สึกกระอักกระอ่วนลงไปได้เลย
          ผมเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากให้พี่พีสังเกตเห็น ก่อนหน้านี้ผมเล่าเรื่องไอ้บอสกับพี่แบงค์ให้พี่พีฟังหมดแล้ว พี่พีขอว่าไม่ให้ผมไปเจอพวกนั้นอีก กับพี่แบงค์ก็คงได้แหละ ถ้าไม่นับความบังเอิญแบบตอนนี้ แต่ผมต้องไปรับพวกแฝดที่โรงเรียนยังไงก็ต้องเจอไอ้บอส แม้ผมพยายามอธิบายแล้วว่าระหว่างผมกับไอ้บอสเราเคลียร์กันทุกอย่างและกลับมาเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่พี่พีก็ยังไม่วางใจ  เพราะรู้ว่าผมกับมันเคยมีอะไรกัน “นินขี้ใจอ่อนเกินไป ถ้าตอนนั้นพี่รู้เรื่องนี้ พี่ไปกระทืบมันแน่!” คำพูดของพี่พีตอนที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดที่ผมเล่าให้ฟัง


          หลังจากพักกินไอศครีมเสร็จ เราเดินเล่นกันต่ออีกพักนึงจนเกือบสองทุ่มถึงจะกลับบ้าน ผมอุ้มหลานชายที่สลบไสลอยู่บนตัว ในมือเจ้าเด็กน้อยยังคงถือถุงของเล่นของตัวเองและพี่ชายไม่ยอมปล่อย และเมื่อถึงบ้าน ผมอุ้มหลานกลับไปส่งแต่ไนน์ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับขอว่าคืนนี้อยากจะนอนที่บ้านผม

เจ้าไนซ์รีบวิ่งมาหาทันที ตอนแรกผมคิดว่าคงจะห่วงของฝาก แต่แววตาของหลานบ่งบอกว่ากำลังคิดถึงและเป็นห่วงน้อง เห็นแล้วก็เอ็นดู ปกติสองคนนี้แทบจะตัวติดกันตลอด แต่พอต้องห่างกัน ต่างฝ่ายต่างก็นึกถึงกันเสมอ อย่างตอนซื้อของเล่นก็จะย้ำให้ผมซื้อของไนซ์ด้วยทุกครั้ง แม้ผมจะไม่เคยลืมและซื้อทุกอย่างให้เท่ากันเสมอ
“ไนซ์จะไปด้วยมั้ย?”ผมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ไม่อยากให้หลานคิดว่าผมยังโกรธเรื่องเมื่อตอนเย็นอยู่ เจ้าแสบคนโตพยักหน้าช้า ๆ เดินมาจับชายเสื้อผม
“ไหน? ไปห้างกันมา ซื้ออะไรมาฝากพ่อบ้างมั้ย?” พี่ทีนเดินออกมารับในสภาพที่นุ่งแค่กางเกงบอลตัวเดียว โชว์หุ่นฟิตเฟิร์มกล้ามทองเป็นลอนของชายวัยสามสิบต้น ๆ ที่ชวนมองน่าขบกัด... เวร! นี่ผมคิดอะไรเนี่ย? ฮ่าๆๆ
“อานินซื้อขนมมาเพียบเลย แต่อยู่ที่ร้านกาแฟ” ไนน์ตอบเจื้อยแจ้ว อาการงัวเงียหายปลิดทิ้ง เมื่อคิดว่ากำลังจะได้แกะของเล่นพร้อมกับพี่ชายตน
“พี่คืนนี้ผมพาเด็ก ๆ ไปนอนด้วยนะ”
“อืม เอาสิ ไนซ์มันจะคลั่งอยู่แล้วเนี่ย” พี่ทีนบอกพลางหัวเราะ “ผมก็ชวนให้ไปด้วยกันแล้ว แต่ติดเกมไง!”
“อานินไปเถอะ!” เจ้าไนซ์เร่งเร้า
“ทำไม? กลัวอาฟ้องพ่อเรื่องเล่นเกมมือถือแล้วพูดคำหยาบหรอ?”
“อะไรนะ?” ที่ทีนทำเสียงดุ
“อานิน...!” เจ้าเด็กดึงเสื้อผมให้รีบเดินเพราะกลัวโดนดุ
“มานี่ก่อนเลย!” พี่ทีนเสียงดุ พุ่งตัวมาจับไนซ์แล้วอุ้มขึ้น “พูดคำหยาบหรอ? พูดว่าอะไร?” เจ้าไนซ์หน้าเจื่อน ก่อนที่ลูกชายคนโตจะเหวอแล้วร้องไห้ พี่ทีนก็เลยแกล้งฟัดแก้มจนไนซ์จั๊กจี้หัวเราะร่าออกมา “พ่ออ่ะ!! พอแล้ว ฮ่า ๆๆ”
พี่ทีนโน้มตัวมาหอมน้องไนน์บ้างเพื่อไม่ให้เจ้าคนน้องน้อยใจ ก่อนจะลอบหอมแก้มผมฟอดใหญ่ไปด้วย “พี่!” ผมผลักหัวมันออก เพราะถ้าพี่แอนเห็นคงก็เป็นเรื่องอีก พี่ทีนยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ไป เดี๋ยวกูไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก ดึกแล้ว พี่แอนอยู่คนเดียวด้วย ไฟสว่างโร่ขนาดนี้ ผมกับเด็ก ๆ เดินไปได้”
“แอนหลับไปแล้ว” พี่ทีนยืนกรานแล้วออกเดินนำหน้า “กูจะไปคุยกับไอ้พีเรื่องงานวันเสาร์นี้ด้วย”
“พวกพี่เนี่ย! ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องจัดงานอะไรให้วุ่นวาย”
“เอาน่า นาน ๆ ทีถือว่าหาเรื่องให้พวกกูได้กินเหล้ากันบ้าง ช่วงนี้กูกับไอ้พีแทบไม่ได้สังสรรค์ด้วยกันเลย”
“ปกติไม่ต้องมีเรื่องฉลองอะไรพวกพี่ก็ดื่มกันอยู่แล้วนี่”
“พวกเด็ก ๆ เองก็รอกินเค้กด้วย ใช่มั้ย? วันเกิดอานินลูกอยากกินเค้กกันมั้ย?”
“อยาก/อยาก!!” พวกแฝดตะโกนพร้อมกัน พี่ทีนส่งเสียงหัวเราะ
“ไงก็เหอะ”

          วันเกิดเหรอ? ผมแทบจะไม่เคยนึกถึงด้วยซ้ำ ก็แค่อีกวันที่ทำให้รู้ว่าตัวเองกำลังจะแก่ขึ้นอีกปี เชื่อมั้ย? บางทีผมยังลืมเลยว่าปีนี้ตัวเองอายุเท่าไหร่แล้ว อืม... ย่างสามสิบแล้ว? ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ซักนิดเลย หันมองพี่ทีนที่โตกว่าผมแค่สองปี แต่พี่ดูเป็นผู้ใหญ่ต่างกับผมลิบลับ คงเป็นเพราะที่ผ่านมาสถานการณ์บีบบังคับให้พี่ต้องเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่ยังเด็กด้วยละมั้ง ต้องคอยดูแลน้องชายอย่างผมจนเข้ามหาลัย แม้แต่เข้ามหาลัยแล้วยังคอยส่งเงินให้ตลอดจนผมเรียนจบ จินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าตอนเด็กผมไม่มีพี่ ชีวิตผมจะเป็นยังไง
“อะไร?” พี่ทีนถามเพราะผมเผลอจ้องหน้าพี่นานเกินไป
“ผมรักพี่นะ...” ผมบอก รู้สึกเขินนิดหน่อยจนต้องหันหน้าหนี พี่ทีนขยับเอาไหล่มาชนเบา ๆ “กูก็รักมึงเหมือนกัน”
“ไนน์ก็รักอานิน” เจ้าหลานคนเล็กบอกแล้วกอดผมแน่นราวกับว่ากลัวผมจะไม่เชื่อ
“ไนซ์ก็รักอานินเหมือนกัน” เจ้าคนโตไม่ยอมน้อยหน้ารีบบอกรักผมทันที

--------------------------------------------------------

          หลายวันต่อมา ผมไปโรงเรียนด้วยความหวาดระแวง พยายามเลี่ยงสถานที่ที่คิดว่าครูกันต์จะอยู่ จนกระทั่งได้เจอแกอีกครั้งที่ห้องสมุด ขณะที่ผมกำลังทำรายงานวิชาสังคมอยู่ จู่ ๆ ผมก็มีอาการเหงื่อแตก ใจสั่น มือสั่นจนปากกาที่ถืออยู่หล่นลงพื้น
“นินเป็นอะไร?” ไอ้บอสถามด้วยความเป็นห่วง ผมส่ายหน้าตอบ
          ผมรู้สึกถึงรังสีแรงกดดันบางอย่างสัมผัสที่ต้นคอเมื่อมีมือข้างหนึ่งวางบนบ่าของผมเบา ๆ “ภาคิน! บอกพี่เอ็งด้วยนะ ว่าวันนี้ให้อยู่ช่วยครูเตรียมโรงยิมด้วย!” เสียงครูกันต์เรียบนิ่งแต่ทำผมขนลุกเกรียว ไอ้บอสหยักหน้าตอบรับ “พวกเอ็งจะมาช่วยด้วยก็ได้นะ ต้องเก็บของเยอะเลย จะได้เสร็จเร็ว ๆ”
“เอ่อ... เดี๋ยวดูก่อนครับ พวกผมมีรายงานวิชาสังคมที่ต้องส่งพรุ่งนี้น่ะครับ” ไอ้บอสตอบ ครูกันต์บีบน้ำหนักมือลงบนบ่าผมเล็กน้อย แกโน้มตัวลงมานิดหน่อยจนผมได้กลิ่นน้ำหอมแนวสปอร์ตจาง ๆ ที่ผสมกลิ่นกายของแก ความหวาดผวาปะทุขึ้นจนหัวใจ ผมสั่นระรัว หายใจติดขัด และเกิดอาการคลื่นเหียนอยากจะอาเจียน ผมเข้าใจว่าความรู้สึกพวกนี้มันเกิดขึ้นเพราะครูกันต์ทำให้ผมนึกถึงพ่อ...

หลังครูกันต์ปลีกตัวไป ไอ้บอสสังเกตได้ถึงความผิดปกติจึงถามผมอย่างสงสัย “นินมึงโอเคแน่นะ?”
“อืม รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย”
“งั้นเราพักกันก่อนมั้ย? เอาไว้หลังเลิกเรียนค่อยทำต่อที่บ้านมึง” ผมเห็นดีด้วย เราช่วยกันเก็บสมุดรายงานและหนังสือยัดลงกระเป๋า ไอ้บอสคว้ากระเป๋านักเรียนผมไปถือไว้ให้เพราะเห็นว่าผมเหมือนไม่ค่อยสบาย

          พวกเราหาที่นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยจนถึงเวลาเลิกเรียน วันนี้พี่แบงค์ต้องอยู่ช่วยครูกันต์ที่โรงยิม ไอ้บอสจึงอาสาจะไปส่งผมแทน “วันนี้กูค้างที่บ้านมึงได้มั้ย? เราจะได้รีบทำรายงานให้เสร็จ”
“เหอะ มึงอย่าเอารายงานมาอ้างเลย” ผมตอบอย่างรู้ทัน “โธ่! ก็มึงอ่ะ ตั้งแต่คบจริงจังกับพี่กู มึงก็ไม่ค่อยทำให้กูเลย”
“โวะ!! แค่พี่แบงค์คนเดียวกูก็ไม่มีเวลาให้พักแล้ว!”
“แค่อมเฉย ๆ ก็ได้ กูเงี่ยนจะตายอยู่แล้ว เนี่ยชักว่าวเองแม่งก็ไม่มันส์เท่าปากมึง” ไอ้บอสพูดออกมาตรง ๆ “มึงอมควยเสียวที่สุดแล้ว!”
“หรอ? แปลว่าเคยไปให้คนอื่นอมมาแล้วสินะ?”
“ไม่เคย! ก็มีแค่มึงคนเดียวนี่แหละ แถมมึงยังเป็นคนแรกของกูด้วย” ไอ้บอสอ้อน เบะปากแบบเด็กงอแงตอนผมทำหน้านิ่งใส่ “เออ... ก็ได้” สุดท้ายผมก็ใจอ่อน มันกอดผมอย่างลิงโลดจนเกือบทำเราทั้งคู่ล้ม “แต่ทำรายงานก่อนนะ ถ้ารายงานไม่เสร็จก็อด!” ผมพูดดักเพราะไม่อย่างนั้นไอ้บอสมันก็จะหมกมุ่นอยู่แค่เรื่องเดียวจนงานของเราเสร็จไม่ทันส่งแน่นอน

          ผมกับไอ้บอสนั่งทำรายงานกันที่แคร่ไม้หน้าบ้านจนท้องฟ้าเริ่มมืด เมื่องานที่ต้องส่งเสร็จหมดทุกอย่างแล้วจึงช่วยกันเก็บของกลับเข้าบ้านผม ให้ไอ้บอสไปอาบน้ำก่อน จากนั้นผมจึงไปอาบต่อ

          เมื่อกลับเข้ามาในห้อง ไอ้บอสนั่งอยู่ตรงโต๊ะหนังสือ สวมแค่กางเกงบอลสีน้ำเงิน เป้าตุงโด่ มันใช้มือกำควยของตัวเองจากนอกกางเกง ขยับให้เห็นเป็นรูปท่อนลำ พลางส่งสายตายั่วยวน ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจ หันไปแต่งตัว มันจึงลุกขึ้นมาประชิดตัวผมจากด้านหลัง ช้อนเอวผมเข้าไปกอดแนบชิด ก่อนจะฝังจมูกที่ต้นคอ “ตัวมึงหอมจัง”
“ก็กูเพิ่งอาบน้ำเสร็จ”
“กูติดกลิ่นมึงแล้วเนี่ย” ไอ้บอสพรมจูบไม่หยุดก่อนจะจับผมพลิกตัวบดเบียดลำควยแข็ง ๆ กับเป้าของผม
เราสองคนเริ่มจูบกัน กางเกงที่เพิ่งใส่ไม่กี่นาทีก่อน ถูกถอดออกกองลงที่พื้น ควยหกนิ้วลำตรงของไอ้บอสกระดกหงึก ๆ น้ำเงี่ยนไหลเยิ้มจนหยดลงไปบนพื้นเป็นสาย ผมย่อตัวลง รูดควยไอ้บอสจนถอกสุด แล้วโลมเลียน้ำเงี่ยนที่เคลือบอยู่ตรงส่วนหัวอย่างหิวกระหาย ไอ้บอสขาสั่น บิดตัวเสียว ผมจึงผลักมันถอยหลังไปนั่งที่เก้าอี้แทน
ผมจับแท่งเอ็นงัดขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง จูบเบา ๆ ที่ส่วนปลายก่อนจะฉกลิ้นไปยังจุดยุทธศาสตร์ของเจ้ามังกรตาเดียว แล้วตวัดหมุนวนรอบส่วนหัว “ซี้ดดดส์” ไอ้บอสซู้ดปากคล้ายกำลังกินของเผ็ด ผมได้ใจ ลากลิ้นไล่ลงไปจนถึงไข่แฝด ฝังจมูกลงไปแล้วสูดลมหายใจหอมฟอดใหญ่ ผมชอบไอ้บอสอย่างนึง ตรงที่ผมเคยบอกกับมันว่าผมไม่ชอบให้มันไว้ขนหมอยยาว ๆ เพราะทำให้มีกลิ่นอับ มันก็ตัดเล็มจนสั้นเกรียนอย่างที่ผมบอกมาตลอด มันรู้วิธีทำให้ผมพอใจแล้วใช้จุดนั้นมาโน้มน้าวผม
“อูยยย” ไอ้บอสเชิดคางผมให้กลับขึ้นมาสนใจแท่งเอ็นต่อ ผมสนองมันด้วยการครอบปากอมเข้าไปครึ่งลำ รูดปากออกช้า ๆ และออกแรงดูดเหมือนตอนกินอมยิ้ม ทำแบบเดิมซ้ำ ๆ จนไอ้บอสเริ่มหายใจหนัก ร้องครางออกมา “โอยยย นิน พอก่อน! แม่งเสียวจนจะแตกเลย” มันถอนควยออก ตัวกระตุกเกร็ง “อะไร? เพิ่งเริ่มเองนะ” ผมเผลอหัวเราะออกมาเบา ๆ “ก็ไม่ได้โดนมึงอมตั้งนานแล้วอ่ะ” ไอ้บอสแก้ตัว “เพิ่งจะอาทิตย์กว่า ๆ เอง” มันทำหน้าทะเล้นโน้มตัวลงมาดึงผมขึ้นไปจูบ
“อืมม” เราสองคนครางในลำคอ สกิลการจูบของไอ้บอสชำนาญขึ้นกว่าแต่ก่อน ทั้งดูด ทั้งละเลงลิ้น มันปลุกอารมณ์ผมจนอยากเป็นฝ่ายขึ้นควบท่อนลำที่แข็งชูชันของมัน แต่เรายังมีเวลาเหลือเฟือสำหรับเรื่องนี้ ผมจึงก้มลงกลับไปดื่มด่ำกับควยของมันต่อ
ไอ้บอสยืนขึ้นโยกเอวเนิบ ๆ เย็ดปากผม มือทั้งสองของผมลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและบั้นท้ายของมันอย่างเย้ายวน “อึก! อืมมม...” ไอ้บอสใช้มือข้างหนึ่งช้อนท้ายทอยของผม ส่วนอีกข้างก็ประคองศีรษะ แล้วเริ่มเร่งจังหวะซอยเอวเร็วขึ้น ผมต้องละมือมากำโคนควยของมันเอาไว้ “โอวว... ซี้ดด ปากมึงโคตรนุ่ม ดูดควยกูแรง ๆ เลยนิน!”
“อืออ... อืมมม” น้ำเงี่ยนของไอ้บอสไหลซึมออกมาไม่หยุด แม้ผมจะดูดกลืนลงคอไปหลายอึกแล้วก็ตาม “อ่าาา! อ่าาาส์! อ่าาาห์!!! นินกูจะแตกแล้ว!!” ผมโก่งคอ โยกหัวตอบรับแรงกระเด้าควยของไอ้บอสเป็นจังหวะสอดประสาน เสียง จ๊วบจ๊าบของแท่งเอ็นที่ถูกดูด ดังระงมแข่งกับเสียงครางต่ำ ๆ เพราะความเสียวซ่านของเด็กวัยรุ่นสองคน
ไอ้บอสกดรั้งศีรษะผมเข้าแนบชิด ส่งลำควยไหลลงคอผมจนมิดลำ “อ่าาส์ นิน กูแตกแล้ว!!!” มันแหกปากร้องออกมาพร้อมกับกระตุกควยทั้งลำอยู่ในปากผม ส่งน้ำควยร้อนฉ่าทะลักไหลลงคอผมจนหมด “โอยยย.... ซี๊ดดด เสียวฉิบหายเลย”
ไอ้บอสถอนควยออกจากปากผม น้ำอสุจิและน้ำลายผสมกันไหลเยิ้มเป็นสาย กลิ่นคาวโชยออกมจากลำคอ  มันจับผมขึ้นนั่งบนตัก ให้ผมใช้แขนคล้องคอมัน จากนั้นมันก็ก้มลงมาดูดนมผมพร้อมกับจับควยของผมชักไปด้วย “อือ อือออ...” ผมเผลอครางออกมาอย่างเสียวซ่าน ยอมให้ไอ้บอสชักควยผมรัวมือเป็นระวิง ควยของมันยังแข็งดันก้นผมอยู่ ผมจึงยกก้นขึ้นเล็กน้อยแล้วจับควยมันจ่อที่รูทวาร ค่อย ๆ ทิ้งน้ำหนักตัวลงช้า ๆ จนหัวควยของไอ้บอสมุดแทรกเข้ามาได้หน่อยนึง แค่นั้นก็ทำผมเสียวจนทนไม่ไหวแล้ว “อูยย... อ่าาาห์” ไอ้บอสกระดกควยหงึก ๆ เพื่อกระตุ้น “อ่าาส์ กูจะเสร็จแล้ว!!” ผมบอก มันเร่งรัวมือ จนในที่สุดผมก็น้ำแตกออกมาเลอะหน้าขาตัวเอง “อ่าาส์ กูแตกแล้ว!!!” เป็นเพราะผมเกร็งมากไป ทำให้เกิดอาการขาก่อน ผมเผลอทิ้งน้ำหนักตัวลงจนควยไอ้บอสมุดเข้าไปทั้งลำ “อูยยย... ไอ้เชี้ยนิน!! กูเสียว!!!” เราทั้งคู่พากันหัวเราะออกมา  คิดว่าไหน ๆ แล้วก็ต่อยกสองกันไปเลย ผมจึงบดสะโพกบี้ควยมันต่อ “กูจะเย็ดมึงทั้งคืนเลย!” ไอ้บอสรำพัน ซุกหน้าตัวเองลงที่ซอกคอผมแล้วขบกัดเบา ๆ

ปี๊นนนนนนนน!!!! ปี๊นนนน ๆๆๆ

เสียงบีบแตรรัว ๆ ขัดจังหวะเราสองคน ผมเปิดหน้าต่างชะโงกหน้าออกไปดู ข้างล่างนั่นคือแฟนหนุ่มนักกีฬาของผมเองที่กำลังก่อกวน พี่แบงค์ท่าทางหงุดหงิด ยังคงบีบแตรรถไม่หยุดแม้จะรู้ว่าผมเห็นมันแล้วก็ตาม “ลงมา!!” มันตะโกนสั่งเสียงแข็งกร้าว ไอ้บอสหน้าเจื่อนเมื่อรู้ว่าพี่แบงค์มา


ผมหยิบเสื้อผ้าขึ้นสวมก่อนจะเดินจากห้องนอนลงมาประตูให้พี่แบงค์
“ไอ้บอสล่ะ?”
“อยู่ข้างบน...”
“อะไรของมึงเนี่ย? มึงให้ไอ้บอสนอนค้างด้วยแต่กับกูมึงไม่ให้!” พี่แบงค์ต่อว่า
“มันมาส่งผม แล้วเราก็ทำรายงานกัน ผมเห็นว่ามันมืดแล้ว มันขอค้างผมก็เลย...”
“อย่ามาตอแหล! กูยอมให้พวกมึงเอากันได้ก็จริง แต่ถ้ามึงทำแบบนี้กูไม่ให้แล้วนะ!” ผมไม่รู้จะแก้ตัวว่ายังไง จึงยอมให้มันเข้ามาในบ้าน “งั้นคืนนี้พี่จะค้างที่นี่ก็ได้นะ” แววตาพี่แบงค์ดูอ่อนลง ผมโผเข้าไปกอด ซุกหน้าบนอกแกร่งเหม็นกลิ่นเหงื่อของมันอย่างออดอ้อน “จากนี้ไปถ้าพี่อยากค้างผมยอมให้พี่ค้างด้วยแล้ว โอเคมั้ย?”
“มึงพูดแล้วนะ”
“ยกเว้นวันศุกร์ เสาร์ แล้วก็อาทิตย์นะ เผื่อพี่ผมกลับมาเจอ”
พี่แบงค์ขยับมือขึ้นมาโอบเอวผม เมื่อเห็นว่ามันอารมณ์เย็นลงแล้ว ผมจึงบอกให้มันเอารถไปเก็บในที่จอด ก่อนจะพากันขึ้นไปบนห้องนอน


ไอ้บอสนั่งทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม พี่แบงค์ทำหน้าขรึมใส่ไอ้บอสแล้วชี้หน้า “มึงนะ!”
“ควยไรล่ะ?” มันทำปากเก่ง พี่แบงค์ทำท่าจะไปตบ แต่ผมดึงแขนเอาไว้ “พี่ไปอาบน้ำก่อนไป!”
“มึงทำรายงานวิชาอะไรกัน? กลิ่นน้ำควยคลุ้งห้องไปหมด!”
“เออน่ะ! ไปอาบน้ำ! งั้นผมไม่ให้เย็ดนะ!” ผมบอกเป็นครั้งที่สอง เอื้อมมือไปขยำเป้าพี่แบงค์เพื่อยั่วยวนให้มันละความสนใจจากไอ้บอสมาที่ผมแทน พี่แบงค์ยอมจำนน หยิบผ้าขนหนูที่ราวตากก่อนจะเดินควยตุงออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไร
ผมถอนหายใจ ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง ไอ้บอสลุกจากเก้าอี้แล้วล้มตัวลงนอนข้างผม “แม่ง...ขัดจังหวะฉิบหาย!”
“คืนนี้มึงคงต้องไปนอนห้องพ่อกูแล้ว”
“ไม่เอาอ่ะ! กูจะนอนที่นี่!”
“เดี๋ยวพี่มึงเข้ามา มึงก็รู้ว่ามันจะทำอะไร กูไม่ให้มันเอากูโชว์มึงหรอกนะ!”
“แม่งเอ้ย!! กูชักจะเบื่อละที่มันชอบแย่งมึงไปจากกูแบบนี้!”
“เหอะ! ไม่ใช่มึงหรอที่จับกูใส่พานแล้วประเคนให้มันเองกับมือน่ะ?” ผมบ่น ไอ้บอสเงียบเพราะเถียงไม่ออก เห็นมันทำหน้าเศร้าแล้วผมก็อดสงสารไม่ได้ ถ้าถามความรู้สึกผมตอนนี้ว่าผมรักใครมากกว่า ผมคงตอบได้ว่าผมรักไอ้บอสมากกว่าพี่แบงค์ เวลาที่ผมมีอะไรกับมัน ผมรู้สึกได้มากกว่าเป็นแค่ความต้องการทางเพศ แต่ยังรู้สึกถึงความรัก ผมรู้ว่าไอ้บอสมันรักผม ซึ่งต่างจากพี่แบงค์ ถึงแม้เราจะคบกันมาซักพักแล้ว แต่ผมยังไม่แน่ใจเลยว่าพี่แบงค์รักผมจริง ๆ มั้ย
ไงก็เถอะ ต่อจากนี้คงวุ่นวายน่าดู  ถ้าไอ้บอสยืนกราน ไม่ยอมไปนอนอีกห้อง คืนนี้ผมต้องโดนไอ้สองพี่น้องคู่นี้เย็ดพร้อมกันเหรอ? มันจะดีเหรอ??

---------------------------------------------------

ตอนนี้เขียน ๆ ไปแล้วก็ลืม เอ๊ะ นินมันอายุเท่าไหร่นะ? ลองไปอ่านตอนเก่า ๆ เพื่อคำนวณดู คิดว่าน่าจะ 30 พอดี ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยแล้วกันครับ ฮ่า ๆๆ

---------------------------------------------------------------

สำหรับใครที่ไม่รู้จะอ่านอะไร ผมขอฝากนิยายแนวอื่น ๆ ที่เขียนเอาไว้แล้วกันนะครับ โดยทั้งสองเรื่องหาอ่านได้ทาง รี้ดอะไรท์
เรื่องแรก
Human Being : เมือง-คน-ดิบ  แนวไวรัส ซอมบี้ เอาตัวรอด อ่านเพลิน ๆ เขียนจบแล้ว กำลังอยู่ในช่วงรีไรท์
เรื่องที่สอง
Hot n' Cold Coffee  เพราะกาแฟมันขม ผมจึงต้องหวาน  เรื่องนี้เป็นแนวฟีลกู้ด ยังเขียนไม่จบ ดองอยู่ 555


ฝากตามไปคอมเม้นต์ทั้งสองเรื่องกันด้วยนะครับ ทางนั้นก็ต้องการกำลังใจเหมือนกัน

premakung

อยากอ่านต่อยาวๆจนจบ อยากให้นินมีความสุขกับอิตาทีนและผัวพี จนจ

abc55

ีรอติดตามตอนหน้า จะเกิดอะไรขึ้น 55555

mookk

ขอบคุณ​

Kak00321

รอตอนต่อไปนะค้าบบ

Eakkadoor

รอตอนต่อไปค่าบบบบ สนุกมาก

xoman

ขอบคุณครับ

Jessiblossom

ติดตามครับ สนุกมาก

nuangnut1996

สนุกมากครับ

being2be

เสียวมากครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

hamster_beboys

ขอบคุณมากๆๆๆครับ

Eic-Q2553

ต่อได้เลยคับ

J.Scot

รอต่อนะครับ

JJBBChp

รอออออ

iHNONG

ขอบคุณครับ

montree254

ขอบคุณครับ

team901x

ขอบคุณครับ