แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พุทรา เมื่อ 2025-4-21 22:13
สวัสดีครับ ผมพุทรานะครับ นับว่าเป็นเรื่องแรกเลยที่ผมจะได้ลองถ่ายทอดประสบการณ์เสวๆ ออกมาให้ทุกคนได้อ่านกัน เป็นเรื่องราวชีวิตเกย์น้อยดีดดิ๊งในรั้วมหาลัยปี 1 แรกเข้ากับนายรูมเมตขี้แอ็คโลกสต.สูง สองคนนี้จะแอบซ่อนเรื่องราวคาวๆ อะไรไว้ในห้องสีเหลี่ยมกันนะ และเนื้อหาในเรื่องนี้เองก็เหมือนกับได้เล่ามุมมองการใช้ชีวิตของตัวละครด้านเดียวและการถ่ายทอดอารมณ์ที่หลากหลายด้วยเหมือนกัน หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะครับ ทำผิดพลาดตรงไหนขออภัยล่วงหน้าครับ ถ้าพร้อมแล้วเริ่มเลยดีกว่าา ***เนื้อหาของเรื่องนี้อ้างอิงจากเรื่องจริงและแต่งเติมบางส่วนเพื่อความบันเทิง*** _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ _____ ______
หวัหดีครับ วาครับ อายุ 19 ปี สูง 170 หนัก 65 กก. ผิวขาวเนียน หน้ากลม มีแก้ม ตาโต น่ารักฉบับเกย์รับสายหวาน (เลยหรอ55) เป็นคนเชียงใหม่ วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะได้เข้าหอเผื่อใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยที่ใฝ่ฝัน ตัวผมเองยื่นติดมอแถวภาคกลางมาเรียนมอนี้ตัวคนเดียว ไม่รู้จักใครเลยและหอที่ผมอยู่เป็นหอในของมหาลัยคับ ตั้งแต่มาถึงบรรยากาศก็น่าอยู่กว่าที่คิด ด้วยความที่อาคารหอพักติดธรรมชาติเป็นส่วนใหญ่ มีสวนสาธารณะห่างออกไปแค่ 1 กิโล แถวหอพักเองก็พร้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกครบคัน แปลกตากับในเมืองที่ดูแออัด แม้ว่าตัวอาคารอาจจะเก่าไปหน่อยก็เถอะ หอพักเป็นแบบแยกช-ญ ผมจองหอพัก 2 คนแอร์ จองได้คนแรกของหอเลยแหละไม่อยากจะโม้5555 ผมมาถึงหอก่อนวันรายงานตัวเข้าหอ 1 อาทิตย์เพราะพ่อกับแม่อ้างว่าอยากมาดูมอก่อน แต่แล้วชีวิตก็เล่นตลกคับ
แม่(วา): วา ยกกระเป๋าลงเรียบร้อยแล้วใช่ไหมลูก วา: คับแม่ เรียบร้อยแล้วคับ แล้วพ่อกับแม่ไม่จอดรถก่อนหรอคับ ไปดูห้องวากัน แม่(วา): วา ป้อกับแม่ใคร่ปิ๊กบ้านแล้วลูก อยู่คนเดียวได้ก่อ วา: ห๊ะะะ จะปิ๊กละก๋า บ่าตั๋นได้ยกของกึ้นไว้เติงห้องเลย แม่(วา): แม่กับป้อจะปิ๊กบ้านล่ะ…ดูแลตัวเก่าดีๆเน้อลูก [ปิดกระจกรถ แล้วเหยียบคันเร่ง] วา: แม๊ม๊ม๊ม๊ม๊ !!!
พึ่งจะถึงได้ 10 นาที ผมก็โดนพ่อกับแม่ปล่อยป่าในเมืองใหญ่ เหยียบคันเร่งรถหนีกลับเหนือกันไปดื้อๆ และผมทำได้แต่ยืนอึ้งกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันเหมือนจะตลกนะครับแต่เกิดขึ้นจริง ประเด็นคือของก็ยังไม่ซื้อเข้าห้อง อะไรไปทางไหน นั้นคืออะไรสับสนไปหมด เงินสดติดตัวมีแค่ 2,000 ต้องใช้ชีวิต 1 เดือนกับกระเป๋าและถุงลิเกใบใหญ่ 4 ใบจุกๆ แต่เรามันนักสู้อย่างน้อยก็ไปจองเตียงก่อนก็ได้หว่ะ พอเปิดประตูเข้าไปในห้องก็ว้าวเลยคับ ฟอนิเจอร์ใหม่มากกก ห้องเป็นแนวยาวมีทางเดินผ่ากลางไปจนถึงประตูระเบียงห้อง เปิดเข้ามาหัวเตียงจะเจอโต๊ะและตู้เสื้อผ้า ถัดมาจะเป็นเตียงนอนอย่างละฝั่ง (นึกภาพเตียงใหญ่แต่ผ่ากลางแยกชิดซ้ายขวาให้ตรงกลางมีทางเดินอ่ะครับ) ปลายเตียงจะเจอมีตู้เย็นและโต๊ะนิดหน่อย ฝั่งตรงข้ามก็เป็นกระจกและประตูห้องน้ำ สุดท้ายก็จะเป็นระเบียงห้องที่ได้บอกไป สำหรับผมที่อยู่ง่ายกินง่ายนั้นสบายครับ จอยๆ
- 1 อาทิตย์ผ่านไป - และแล้วช่วงเวลาแห่งความเงียบเหงาก็ผ่านพ้นไปในเช้าวันนั้นเป็นวันรายงานตัวเข้าหอวันแรกผมได้ไปยื่นเอกสาร และเซ็นต์ทุกอย่างเรียบร้อยตั้งแต่เปิดทำการ ตาก็เหลือบไปเห็นชื่อรูมเมตตัวเอง
วา: (เชี่ย ชื่อยาวชห.ยังกับลูกท่านหลานเธอแหนะอ่านยากจัง) พี่จอนคับ นี่ใช่ชื่อรูมเมตห้องผมป่าวคับ **พี่จอนผู้ดูแลประจำหอ** พี่จอน: ใช่ครับ นี่เพื่อนร่วมห้องนอนของเรายังไงถ้าอยากรู้ ลองใช้เลขห้องโพสต์ประกาศหาในกลุ่มเฟรชชี่ดูครับเผื่อเจอนะ
จริงๆ วิธีนี้ผมก็ได้ลองแล้วไม่มีการตอบกลับเลย5555 เงียบกริบ แต่ไม่เป็นไรคับถือว่าลุ้นเอาละกันว่ารูมเมตเราจะเป็นคนแบบไหนนะ ค่อนข้างหวังไว้สูงคับว่าจะต้องเป็นคนที่ดีแน่ๆ ก่อนมานี่ผมได้ลองหากิจกรรมไว้ทำร่วมกันกับรูมเมตเยอะมาก ทั้งไปเที่ยว กินข้าว เล่นเกมในห้องผมก็ขนมา และแอบหวังว่าจะงานดีด้วยเช่นกัน อิอิ (จริงๆ ก็ถึงขั้นนั่งพนมมือไหว้พระขอพรเลยแหละอยากได้คนหล่องานดี5555)
- 14.35 นาที (ช่วงบ่าย) - ในขณะที่ผมกำลังจัดของปัดกวาดห้องอยู่ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น [ก๊อก ก๊อก ก๊อก] วา: ค้าบบ มาแล้วค้าบบ (ตื่นเต้นหว่ะ แต่สภาพตัวเองคือขาสั้นยั่วเย เสื้อยืดบางๆ สวมแว่น)
[เปิดประตู] ในจังหวะนั้นเองก็มีคนเดินพุ่งเข้ามาพร้อมกับของพะรุงพะรังไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าใบใหญ่ ชั้นว่างรองเท้า กระเป๋าคอม ดัมเบล หนังสือ บลาๆๆ เยอะแยะไปหมด ซึ่งตอนแรกผมคิดว่าเขาคือรูมเมตนะแต่ความจริงไม่ใช่เป็นคนขับรถ แล้วก็มีร่างชายสูงใหญ่มีอายุหน่อยๆ เดินเข้ามา หน้าตาดีใช้ได้เลยแหละ
พ่อ(?): สวัสดีครับ ขอทางหน่อยได้ไหมพอดีพ่อจะว่างของ วา: [หลีกทาง] พ่อ(?): ขอโทษทีนะพ่อดีลูกชายพ่อใช้ของเยอะนิดหน่อย เอ้าเขามาแนะนำตัวสิไอ้ลูกคนนี้
ปรากฏเป็นหนุ่มหล่อสวมแมสดำใส่เสื้อโค๊ตตัวใหญ่แขนยาว กางเกงขาสั้นผิวแทนหน่อยๆ เดินเขามามือลวงกระเป๋าเสื้อ บอกเลยหล่อออร่าทะลุแมส!! แล้วกางเกงที่ใส่จนขาสั้นนั้นมันอะไรรร สั้นจนเห็นเป้าตุงนู้นออกชัดเจน เสื้อโค๊ตก็แถบจะยาวปิดมิด นึกว่าไม่ใส่กางเกงด้วยซ้ำแต่ประเด็นคือกล้ามขาที่แน่นแกร่งทั้งน่องบนน่องล่างเป็นสัดส่วนเห็นเส้นเลือดขึ้นชัดเจนนั้นหน่ะ OMG เป็นครึ่งล่างที่ชวนน้ำลายหกมาก
วา: หวัหดีคับ ผมชื่อวานะ คณะมนุษย์ นายละ ?: …… [ไม่ตอบ+เมิน] พ่อ(กระทิง): เอ่อ...ลูกพ่อชื่อ กระทิง เรียนวิศวะโยธา วา: อ่อ คับ…ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ (ทำไมมันไม่พูดไม่จาเลยหวะ) พ่อ(กระทิง): ยังไงพ่อขอดูห้องหน่อยนะ ให้ไอ้กระทิงมันจัดของมันด้วย
ระหว่างที่รอเพื่อนร่วมห้องคนใหม่จัดของผมได้แต่นั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงตัวเอง เพราะตอนนี้ทั่วทั้งห้องมีแต่ของของกระทิง และในที่สุดก็จัดของเสร็จจากห้องที่โล่งๆ ตอนนี้แม้แต่ตู้เย็นที่ผมคิดว่ามีพื้นที่เหลือใช้ก็แทบจะล้นออกมา กระทิงถูกพ่อของเค้า เรียกไปคุยอะไรสักอย่างที่ระเบียงก่อนที่จะขอตัวกลับ สุดท้ายแล้วก็เหลือเรากันแค่ 2 คน ในห้องสี่เหลี่ยม ที่…โคตรจะเงียบ…
วา:…… กระทิง:……. วา: เอ่อคือ…ชื่อกระทิงใช่ป่ะ กระทิง: อืม วา: นายเอ่อ…จะจัดของต่อก็ตามสบายเลยนะ ตู้เสื้อผ้าฝั่งของนายเราทำความสะอาดเผื่อไว้แล้ว มีไรให้ช่วยบอกเราได้ กระทิง: อืม วา: โอเคร [เสียงเบา] (อึดอัดโว้ยยย!!! เชี่ยไรเนี่ยพ่อหนุ่มชวนคุยกันหน่อยดิ) กระทิง: เห้ย ถ้ากูจะแต่งตัวสบายๆ ตอนอยู่ห้องมึงจะว่าไรมั้ย **กู-มึงสะละเหมือนสนิทกันอ่ะ แต่เสียงหล่อเซ็กซี่ขยี้ใจมากให้อภัยได้** วา: ไม่คับ ตามสบายเลย (แล้วกูจะเกรงทำไม555) กระทิง: งั้นไม่เกรงใจนะ [พรึ่บ!!]……
**โปรดติดตามตอนต่อไป** ช่วงแรกอาจจะร่ายยาวหน่อยนะครับ ผมอาจเขียนไปตามอารมณ์หน่อยนะ ตอนหน้าเตรียมตัวได้เลย อิอิ
สัญญาณเครื่องหมายต่างๆที่ใช้ “กำหนดเอง” 1. - กำหนดช่วงเวลา - 2. ( คิดในใจ ) 3. [บรรยายเหตุการณ์] 4. **เสียงของคนเขียนเองจ้า บางทีก็เสียงวา** 5. ข้อความ…ข้อความ = แสดงบริบทการพูดลากยาว แต่ไม่ได้ขาดตอน เช่น คือ…กูต้องไปจริงๆ หรอ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 