/// ผี ผู้ ห ญิ ง ///

Micconn

/// ผี ผู้ ห ญิ ง ///

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์จิง ที่เราได้เจอมากับตัวเอง ( เน้น เรื่องจริงไม่ได้แต่งขึ้นมาแต่อย่างใดทั้งสิ้น ) ด้วยความที่เป็นคนที่ชอบเรื่องผี ๆ สางๆ แต่ก็กลัว+555 และไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จิงสักเท่าไหร่ เพราะไม่เคยเจอกับตัวเองจังๆ สักครั้ง

จนมาวันนึง เมื่อปี 48
เราได้นอนคุยโทรสับกับแฟน ตอนนั้นใช้ pct โทรหากันฟรี ก็เลยคุยกันแบบไม่วาง
จนกว่าจะหลับไป เราก็คุยกับแฟน แล้วเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้

แล้วไม่รู้คิดยังไง ตื่นขึ้นมาฟังเสียงโทรศัพว่าแฟนหลับไปหรือยัง
พอฟังแล้วไม่ได้ยินเสียงอะไร ก็เลยกดวางหู ดูในโทรศัพเป็นเวลา ตี 2 พอดี
เราเห็นว่าไม่ได้ใช้โทรสัพแล้ว ก็เลยถอดที่ชารต์ แบตออก แล้วลุกขึ้น ไปถอดปลั๊ก
ตรงปลายเตียง

พอเราล้มตัวลงนอน ลืมบอกไปว่าวันนั้นเรานอนห้องเดียวกับแม่ แต่นอนกันคนละเตียง
เราล้มตัวลงนอนหันหลังให้แม่ ยังไม่ทันทีจะหลับตาสนิทสักเท่าไหร่ เอาง่ายๆ
หัวพึ่งจะถึงหมอนเอง

มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ มันเย็นวาบๆ เหมือนกับเปิดตู้เย็น แต่ความรู้สึกมันเย็นวาบๆ
เสียวสันหลัง บอกไม่ถูก ความรู้สึกตอนนั้นมันทรมานมาก ๆ เราเลยตัดสินใจเอียงคอ
หันไปมอง ภาพที่เราไม่คาดคิดว่าจะเห็น มันก็เกิดกับเรา ใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งเรายังจำภาพเขาได้ติดตา


ผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่ชุดนอนสีขาวผมยาวดูเปียกๆ แต่สิ่งที่ทำให้เราช๊อคไปกว่านั้นคือ
เค้ามานอนอยู่ตรงสะโพกเรา เอามือมาเกาะตรงสะโพกเรา แล้วแหงนมองหน้าเรา
เราไม่ได้ฝัน และไม่ได้ตาฝาด มือเขาเย็นมากๆ มันรู้สึกใจเต้นแบบจะขาดใจตายเลย

หน้าเขาขาวมาก ๆ ขาวจนเห็นเป็นเส้นเลือด ขอบตาเขาออกแดงๆ ( ไม่รู้ว่าหนังเลียนแบบเหมือนผี หรือว่าผีเลียนแบบจากในหนัง มันไม่ค่อยต่างจากหนังผีในละครสักเท่าไหร่เลย แต่มันต่างตรงที่ว่ามันเป็นเรื่องจิง) เทอคนนนั้นทำหน้าตาดุมากๆ และก็เหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไร กับเรา

ภาพนั้นทำให้เราหันหน้ากลับมาอย่างอัตโนมัติ เราพยายามสวดมนต์ แต่ก็จำไม่ได้
แม้แต่จะตั้ง นะโม ยังสวดไม่จบเลย ถึงแม้ว่าเราจะไม่หันไปมอง แต่เราก็ยังรับรุ้ความรู้สึก ที่น่าทรมานนั้นอยู่ เราว่าเราตะโกนเรียกแม่อย่างสุดแรง แต่มันเหมือนกับว่าไม่มี
เสียงแม้ว่าจะพูดเท่าไหร่ ก็ไม่มีเสียง เราต้องนอนทรมานอย่างนั้นนานมาก
ถ้าให้กะเวลา ประมาน เกือบครึ่งชั่งโมงได้ ถ้าเราเป็นโรคหัวใจ คงจะหัวใจวายตายไปนานแล้ว เพราะใจมันสั่นผิดปกติ

จากความที่เรากลัวมาก มากเสียจนโมโห ที่ทำอะไรไม่ได้สักที บอกตามตรงว่าขยะแขยงมือเทอคนนั้นมาก จนเราอยากจะถีบให้ตกเตียง เราพยายามอยู่นานมาก ที่จะพลิกตัว
กลับมา เพราะคิดว่าเป็นไงเป็นกัน ทนไม่ไหวแล้ว แต่พอพลิกตัวกลับมาได้
กลับมีแต่ความว่างเปล่า กับบรรยากาศที่ยังเย็นยะเยือก

เรากระโดดลุกขึ้นไปเปิดไฟ เหงื่อออกท่วมตัวเลย แต่กลับรู้สึกว่าหนาว นั่งร้องไห้ แม่ก็ตื่นมาถามว่าเป็นอะไร ตอนนั้นช็อคมาก พูดไปร้องไห้ไป " แม่ผีหลอก แม่ผีหลอก"
แม่ก็ไม่สนใจลูกเลย บอกแค่ว่า นอนต่อเถอะ ไม่มีอะไรหรอก

สรุปว่าคืนนั้นไม่กล้านอนทั้งคืนเลย จนเช้า
แล้วก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ ที่บ้านฟัง คืนที่เราเจอมันตรงกับวัน มาฆบูชาพอดี เขาบอกกันว่าเป็นวันพระใหญ่ แล้วเราคงจะตื่นมากับช่วงเวลาที่จิตเราสัมผัสกันพอดี แล้วหลานสาวก็เล่าให้ฟังว่า เคยฝันว่า เจอผู้หญิง ผมยาว คนหนึ่งใส่ชุดสีขาวยืนอยู่หลังบ้าน แล้วชี้มือเขามาภายในบ้าน เราฟังแล้วขนลุกเลย

แล้วตอนเย็น เพื่อนก็โทรมาหา บอกว่ามันฝันไม่ดีกับเรามา 2 คืนติดกันแล้ว
ฝันว่าเราแต่งตัวสวย แต่อยู่ในสถานที่ที่น่ากลัวมาก เดินมาหามันแล้วบอกมันว่า
" บุ้งช่วยกุด้วย ช่วยกุหน่อย" แล้วเราก็เดินหายไป

พอเราฟังยิ่งตกใจกลัวจะเกิดเรื่องอะไรที่ไม่ดี เลยเล่าให้แฟนฟัง แฟนเลยพาเราไปสะเดาะเคราะห์ แล้วทำบุญ ที่วัด มันก็ทำให้สบายใจขึ้นมาบ้าง หลังจากวันนั้น ก็ไม่เคยเจออะไร ที่มันจังๆ แบบนี้อีก มีแต่ได้ยินเสียงบ้าง
แล้วก็ไม่อยากเจอด้วย ชีวิตนี้ขอเจอครั้งนี้ครั้งเดียวพอแล้ว กลัวจริงๆ



เพื่อนๆ อาจจะคิดว่ามันเหลือเชื่อ เรายังคิดเลยว่าเขามาแบบน่ากลัวไปหรือเปล่า
เขาต้องมีเรืองอะไรที่เกี่ยวข้องกับบ้านเราแน่ๆ ทุกวันนี้ยังไม่เคยลืมหน้าเทอคนนั้น
นี่เขียนไปยังขนลุกไป กลัวว่าเทอจะกลับมาอีก