ฝัน Just a DREAM!

เหล้า

ผมไม่รู้หรอกว่าความต้องการของมนุษย์มีอะไรบ้าง....คงมากมายก่ายกองไปเลย....แต่ผมต้องการไม่กี่อย่างเอง.....คงไม่ยืนฝันกลางวันไปนะถ้าผมจะต้องการ เขา เขา เขา เขา เขา และเขา..............เยอะละนะ.......อันที่จริงก็อยากจะให้หมดเปลือกแต่เกรงว่าจะนับคำว่า"เขา"ไม่ถ้วน

ถ้ามีการแข่งขันความเป็นเลิศด้านศาสตร์การจินตนาการเพ้อฝัน สาขาหมกมุ่น  ผมคงได้โล่ครองแชมป์หลายสมัย!

ถ้าถามว่ามันตั้งแต่เมื่อไหร่?

ผมคงจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้...................ฮ่าๆๆ......

นี่ขนาดผมทำทุกอย่างทุกทาง.....เตะบอล เล่นบาส ว่ายน้ำ เบสบอล ชกมวย ซิ่ง ชนแก้ว ร่ำสุรา พรรณาบทกวี ตีกลอง ดีดกีต้าร์ แต่แรงขับดันกลับไม่ยอมมอดดับไปซะที................เดินผ่าน"เขา"ยามใดเหมือนแรงขับดันทางเพศมันดับเบิ้ลเท่าตัว!

ผมรับทราบดีว่ามันเป็นสิ่งที่เพี็ยนไปจากธรรมชาติ........แต่คิดว่าคุณที่กำลังอ่านก็คงเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น........

เหล้า

อาการฝันกลางวันทั้งที่กำลังยืนอยู่กลางแดดจ้าในเวลาเที่ยงตะวันกลางหัวเกิดกับผมได้ง่ายๆ

ผมมันเล่นบทเลิฟซีนให้เร่าร้อนได้แม้กระทั่งตอนนั่งเรียนวิชาศีลธรรม!........ผมรุกล้ำ"เขา"และทำอะไรหลายๆอย่างกับผิวเนียนเนื้อนุ่ม ร่างบางๆที่ขยี้ได้ไม่ยาก.......เสร็จ!......

เฮอะ!.....ผมมันร้ายกาจจริงๆ.......ใบหน้าที่ทำสีหน้าอินโนเซ้นส์ใสซื่อมันบ่งบอกจริตและขยี้อารมณ์ผมให้ร้อนได้ตลอด.....เขามักเลิกคิ้วด้วยความฉงนใจที่เห็นความเฉยเมยจากผมจดจ้องเขาอยู่อย่างไร้จุดหมาย.....ก็วิญญาณของผมมันหลุดไประเริงอยู่ในฝันที่เจ้าตัว....อยู่ตรงหน้าจริง!

แต่.....สุดท้ายแล้ว....ผมก็คงต้องตื่นจากฝันเข้ามาสู่กรอบสังคมที่เป็นความจริง

คนอย่างผมเคยพูดซะที่ไหนกัน.....จีบเป็นซะที่ไหนกัน.......ถึงจะมั่นใจแค่ไหนก็ไม่มีทางฉกฉวยตัวจริงที่เป็นคนของคนอื่นมาเป็นคนของตัวเองได้หรอกนะ.......

เหล้า

-----------นิยายครับ-----------ย้ำ-----------ว่านิยาย-------------ที่บังเอิญแต่งสด--------------ไร้การกลั่นกรอง- -
ออกมาจากส่วนลึก------------------------ชั่วได้ครบสไตล์นะเหล้าเอ้ยยย-----------------------ยังไงถ้าน่าอ่านจะเขียนต่อครับ

ผมฝันเยอะ---------------^^

yaifaiz

เขียนตอนเมาป่าวเนี่ย {:6_164:}

daykung

เหล้า

ต้นฉบับโพสต์โดย yaifaiz เมื่อ 2011-10-15 00:00
เขียนตอนเมาป่าวเนี่ย

อ่านะ....ถ้าเมาก็ไม่ต้องห่วงคนอย่างผมยืนหายใจเฉยๆก็เมาได้...เมารักจะดูน่ารักกว่าอิอิ

เหล้า

งานผม...........ไม่ใช่วรรณกรรมที่ทำให้มันขายได้.....งานผม........ไม่ได้สร้างสรรค์จรรโลงโลกให้สวยงาม......มันเป็นเพียงการพร่ำพรรณาของชายบ้าสุราคนหนึ่งที่"ด้อนแคร์".....วาดฝันปั้นหมายให้ตัวเองเป็นดั่งนักกวีมือสะบัดพัดขนอีกา ถือไหสุรา วิ่งหยอกเย้านาง(นาย)นารี....สดับเสียงพิณพริ้วไหวไปกับสายน้ำ สายลมพัดพาใบหลิวโบกสะบัดกิ่งก้านสาขา สาลิกาส่งเสียงเจื้อยแจ้วจิ๊ดริดติ๊ดตี่แผ่วเบาคล้ายเสียงกระซิบจากสรวงสวรรค์.....ฝัน!

มันก็เป็นฝันปลอบประโลมให้ผมยิ้มหื่นๆออกมากลางตลาดที่แออัดอื้ออึงและเหม็นสาระพัดกลิ่น!........

ฝันๆ...ฝันๆ....ฝัน!.....ผมนั่งเรียนอยู่ด้านหลัง"เขา"  มันเป็นวิวที่ผมจิ้นได้ถึงสุดยอดแห่งสุดยอดการจิ้น- -(มากไปๆ)

เส้นผมสีน้ำตาลที่ผ่านการย้อมดัดสไตล์เกาหลีมันเคลียคลออยู่รอบท้ายทอยขาวๆ  ผมจูบมันในความคิดนับไม่ถ้วน

"นี่!"เขาเอาใบความรู้ส่งให้ผมแทรกจินตนาการผมหายวับไปกับตา

ผมรับชีทมาอย่างอ้อยอิ่ง....และมีลีลา.....กล้วยจอร์จเอ๊ย!ผมจิ้นได้ชั่วขณะ...มือเราชนอุณหภูมิกันผมกับเขาก็ได้ฟัดกันบนเตียงแล้ว!! ผมหลับตาเพื่อควบคุมให้ภาพมันชัดเจนและหนักหน่วงสมจริงมากขึ้น.....อา......

"นี่เหล้า!...มึงไม่คิดจะช่วยพวกกูเลยใช่ไหม?...ถ้าพวกเราได้เอตัวนี้นะเว้ยเกรดอัพกันบานเลยเว้ยเฮ้ย..."เพื่อนรักของผมทั้งหลายมาหว่านล้อมให้ผมไปเอาตัวเข้าแลกเกรดกับดร.หัวสูง....ที่ริอ่านจะแอ้มเทวดาอย่างผม(เหอะๆ)

ผมรู้ตัวดี๊.......ว่าผมมันหล่อ...เอิ้กๆๆๆๆ.....หล่อเว่ย......กูหล่อ.....ฮ่าๆๆๆ.....แล้วทำไมว้า.....แล้วทามม้ายยยย.....ไม่คิดกันบ้างหรือไงว่ามันไม่ได้ดีไปกว่าคนหน้าตาเชี่ยๆเลยสักนิด........ผมก็คน....กิน ขี้ ปี้ นอน    ผมเสียใจที่เพื่อนๆเห็นแก่ตัวให้ผมเห็น............เอไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตการเรียน.......ผมมันไอ้ฝรั่งบ้า!....ขี้นก.......ยาจก.........ขี้เหล้า

ถึงผมจะเกิดมาเพื่อกอดเพศชายแต่ให้......ไปกะคนที่ไม่ใช่"เขา"ผมก็โคตรเวทนาตัวเอง!เอ๊า!ต่อให้ดร.นั่นเป็นจารย์สาวสวยแค่ไหนผมก็ไม่เซย์เหยดดดอย่างแน่นอน!ที่หน้าเศร้าที่สุดในชีวิตก็คือ"เขา"ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนรักของผมที่สนับสนุนการแลกน้ำอย่างเป็นทางการ!

สาธุ๊.......ขอให้พวกมันติดเอฟ!

"เฮ้ย...ไม่ดีหรอวะมึง....จารย์แค่อยากมีเพื่อนไปสัมนาจารย์อยากมีเพื่อนนั่งคุยบนรถ...รถจารย์เองด้วยเป็นส่วนตัวไม่มีใครรู้หรอก...มีแต่พวกกูกะจารย์"เพื่อนรักของผมยังด้านหว่านล้อม

คนที่เรารักเราชอบมันดั๊นไม่เห็นความหล่อของเรา...ส่วนไอ้ที่ไม่อยากเจอเนี่ยยย.....ด้านมาสุดๆ!

"ไม่!กูไม่ได้ชอบแบบนั้น...."ผมยืนยันนั่งยันนอนยันกระโดดยัน

"แต่มึงก็เป็นเกย์เอาตูดได้นี่หว่า...กูไม่ได้เป็นอย่างมึงแต่ถ้าจารย์ชอบกูกูก็ทำได้นะมึง..."

"แล้วมึงทำไมไม่ทำวะ...."

"ติดก็ตรงที่จารย์ชอบมึงไม่ได้ชอบกู..."

น่านไง! จะพูดยังไงก็พูดได้......

"แล้วไง....."

"มึงก็จะได้เกรดงามๆกันถ้วนหน้าด้วยคะแนนพิศวาสไง"

"มึงก็ได้...กูก็ได้....แต่มึงไม่ได้เสียอะไรมีแค่กูที่เสียคนเดียว!อย่างนั้นใช่มั๊ยเพื่อน?"

"เฮ้ย...คิดมากน่า.....พวกกูรู้หรอกน่าว่าไม่ยากสำหรับมึง...คนเจ้าสำราญอย่างมึงจะมาแคร์อะไรตอนนี้เล่า...ทำๆไปเดี๋ยวก็ผ่านเชื่อเหอะ"

"อ่อ......นี่พวกมึงว่ากูสำส่อนงั้นหรอ?"เพื่อนรักของผมพยักหน้าระนาว

"โอเค!...กูไม่เคยแคร์อะไรเดี๋ยวกูไปหาดร.ตุ๊ดของพวกมึงตอนนี้เลย!กูเคลียร์ให้จบเลย!"ผมจะไปตอนนี้เพื่อนรักก็รีบรั้งเอาไว้เพราะแน่ใจว่าผมไม่เอาดีๆแน่...

"เหล้า...จำใจหน่อยเหอะ...จารย์เองก็ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วนะ...แกไม่เคยตัดเกรดอย่างยุติธรรมสักครั้ง...เรารอความยุติธรรมไม่ได้หรอก"เขา.......เป็นคนสุดท้ายที่หว่านล้อมผม....เขาจับมือผมอ้อนวอนให้ผมไปขายตัว!มันก็คงจะดีมากๆเลยถ้าเขาขอร้องให้ผมกอดเขา!แล้วผมจะจัดหนักให้เลย!

ผมร้อนในกาย.....และคาดว่าคงจะเมาดิบไปแล้วแน่ๆ....

"ไอ้ออม!...ถ้ามึงคิดว่ามันยอมได้ง่ายๆขนาดนั้นงั้นมึงจะลองมานอนกะกูบ้างไหมล่ะ?"ผมเมาแล้วแหงๆเลยถึงได้พูดอะไรที่เสี่ยงๆออกไปขนาดนั้น
เขาสะอึกแล้วก้มหน้า....แดงไล่ตั้งแต่หูลามไปหน้า
เพื่อนรักทั้งหลายของผมนิ่งอึ้งตะลึงงันจนทุกคนก็ร้องเฮ้ยออกมาเมื่อไอ้เดชเจ้าของตัวจริงของ"เขา"มันเอากำปั้นซัดปากผม
เพื่อนๆช่วยแยก...
"มึงแคร์อะไรวะ?กูก็แค่ถาม....เห็นมั๊ยเป็นมึงยังเป็นเดือดเป็นร้อนแทนไอ้ออมมันเลยแล้วกูล่ะ?กูมันไม่มีความรู้สึกเหมือนพวกมึงใช่มะ?"ผมสะบัดความหวังดีของเพื่อนที่เกาะแขนทั้งสองข้างของผมไว้ออกแล้วเดินปั้นหน้าพระเอกไปไกลๆความรำคาญ

ฮ่าๆๆๆ.....มันน้ำเน่า!........สุดท้ายผมก็มอมตัวเองให้ใจกล้าหน้าด้านขึ้นคอนโดของอาจารย์จนได้!

ผม.........ไม่สะดวกพูดคุยกับกลุ่มเพื่อน........ไม่อยากเตะบอล เล่น บาส หรือทำอะไรๆสักอย่าง....

ผมเหงาและว้าเหว่ทุกครั้งที่ผิดหวังกับตัวเอง.......สุดท้ายแล้วมันก็ชั่วครบไสตล์....

อา.......เจ็บปวดที่หัวใจทั้งทีขอละลาบละล้วง"เขา"อย่างไม่เกรงใจมาปลอบขวัญสักหน่อยได้ไหม?

ผมเหยียดกายทิ้งลงนอนบนเตียงหลับตาซ้ำร่องรอยนั้นให้"เขา"เข้ามาแทนที่!....เขาระดมจูบผมอย่างกระหายชวนผมจั๊กกะจี้เร้ารู้สึกของผมจนหลังไม่ติดพื้น เขารีบร้อนลงไปดื่มกินดับกระหาย เขาทำได้ดีจนผมต้องขอบคุณเขาด้วยกายขยับตัวไปจูบขอบคุณเขาแล้วเป็นฝ่ายสานต่อให้จบ

ฝัน!

มันคือความเพ้อฝัน!

ความจริงคือ....ผมไม่มีสิทธิ์!....ยังเจ็บแปลบอยู่ที่ปากไม่หาย....ความเจ็บปวดนี้มันย้ำผมนักหนาว่า...เจ้าของเขาหวงมาก!

เหล้า

ฝันปฐมบท

ออม คือชื่อของ"เขา"ที่เป็นยอดรับชั้นดีของผม....ในความฝัน!ซึ่งความจริงแล้วไอ้เดชเพื่อนผมเป็นแฟนเป็นเจ้าของของออม...ที่ผมไม่มีทางได้ครอบครองแน่ๆชาตินี้.....เพราะมันเป็นเพื่อนของผมทั้งคู่!

ผมก็เป็นแค่ไอ้คนไม่ดีที่ชอบทำตัวเป็นพระเอกของเพื่อนๆเท่านั้น....ผมเป็นคนไม่แคร์อะไร.......แต่คงไม่มีใครรับรู้ว่าเบื้องหลังความบ้าบิ่นแสนมั่นใจในตัวเองนั้นมันคือการพร่ำพรรณาและกักขังตัวเองอยู่ในที่เงียบๆ.....

วันใดที่เหล้าที่ดื่มลงคอไม่ปลอบประโลมฝันให้ถึงฝั่งวันนั้นผมก็จะขับรถไปเอาตัวไปโยนทอดอารมณ์ให้คนที่ต้องการ....โดยไม่ลืมฝันไปด้วยว่าคนที่กำลังปรนเปรอความสุขให้เป็น"เขา"

เดชไม่เคยชอบขี้หน้าผมเลยตั้งแต่วันที่ผมท้าให้ออมนอนกับผม....เขาระแวงได้ถูกต้อง!..........และผมก็คิดว่าผมทำมันซ้ำและบ่อยขนาดนี้ถึงจะแค่ความฝันความคิด จินตนาการ....มันต้องมีคีย์เวิร์ดไขปริศนาออกไปให้ทุกคนระแคะระคายได้ว่าผมลักลอบกระทำเลวทรามกับออมแค่ไหน

สายตา!.........หากว่าผมแน่ใจว่าผมไม่ได้สีหน้าบอกอะไร....แต่แววตาคนเรามันไม่มีทางโกหกใครได้แน่ๆ...และผมก็ไม่ใช่จอมโกหกที่จะไม่มีข้อให้จับผิด.............ออมรับรู้เสมอ.......ว่าผมคิดกับเขาไปในทิศทางใดแต่เขาก็ปิดปากเงียบไม่บอกใครนั่นมันทำให้ผมได้ใจ!และยิ่งรู้สึกเร่าร้อนมากขึ้น

".......!!"ประตูห้องพักอาจารย์เปิดออกเผยให้เห็นออมยืนทำตาโต เขาเห็นผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้ของอาจารย์ส่วนอาจารย์ก็มุดอยู่ใต้โต๊ะ ความเป็นจริงแล้วลีลาของอาจารย์มันก็งั้นๆแต่หน้าของ"เขา"โผล่มาพอดี....ผมก็เลยถือโอกาสโชว์หน้าตอนถึง ให้มันดูซะเลย......เผื่อว่ามันจะเก็บเอาไปไว้ในความทรงจำซะบ้าง!

เขารีบถอยกลับไปโดยเร็วและเราก็ไม่ได้เจอกันอีกหลายวัน

แม้ว่าเกรดจะออกมากันแล้วทุกคนพอใจกับเกรด.....แต่ผมก็ยังติดต่อกับอาจารย์บ่อยๆ...ไม่ใช่อะไรหรอกนะแค่อยากจะประชดชีวิตก็เท่านั้นเอง

"ติดใจสิมึง.....มีเงินใช้....ได้รถมาขับ...."เพื่อนๆเย้ายินดีด้วยทั้งๆที่ผมเวทนาตัวเองเต็มประดา

"เออ...ได้เสียว..ได้ตังค์...ได้คนเอาใจใครไม่อยู่ก็บ้าแล่ว"สันดานของผมเพื่อนๆก็รู้กันดี

"ไอ้เดช....มึงยังไม่เลิกระแวงกูอีกหรอสัด!"ผมสะกิดมันด้วยการผลัก

"เปล่า...กูไม่ได้ระแวงมึง.....แค่กูรู้สึกผิดที่วันนั้นชกมึงแรงไป...อยู่ดีๆหึงเว่อร์..กูก็เป็นซะแบบนี้..ขอโทษว่ะ"

คำพูดของเดชมันทำให้ผมคอแห้งผาก.....มันรักออมมากขนาดนี้เลย...

ทั้งๆที่ออมมันก็เป็นเงียบเฉยชามาโดยตลอด.....คนอย่างไอ้ออมมันจืดชืด...น่าสนใจตรงไหน?....ไอ้เดชมันถึงจมปลักไม่ยอมเจ้าชู้มีคนใหม่ๆบ้าง

"เออๆ...ปากกูก็หมาอย่างนี้แหละสมแล้วที่โดนมึงต่อยเอา.....ของๆมึงก็ต้องรักต้องหวงธรรมดา...กูลืมคิดถึงข้อนี้"ผมปั้นหน้ายิ้มก่อนจะเบนแววตาสิ้นหวังไปที่อื่น....

ผม......มีคนมากมาย....ที่ยอมเอาใจและปรนเปรอทุกอย่าง..........ทำไมต้องหวังและรอคอยกับสิ่งที่อยู่แสนไกลอย่างนั้นด้วย?...........คนจืดชืดประมาณนั้นทำไมถึงได้เข้ามานอนในฝันของผมไม่เลิกรา?

ผมเคยรักใครด้วยหรอ?

หรือเพราะว่าผมเป็นคนไม่ยอมเลิกราจนกว่าจะได้มาครอบครอง.......

แล้วถ้าได้ครอบครองมาแล้วจะทิ้งไปไม่สนใจเหมือนคนที่ผ่านๆมาหรือเปล่า?

ท่าจะจริง.............ผมอาจจะเคยชินกับคนที่"ง่าย"เยอะไปจนมาเจอกับคนที่"ยาก"ก็เลยดิ้นตายขนาดนี้.......

ผมกลับมาที่ห้องนอนที่แสนว่างเปล่า......แต่อีกไม่ช้าก็จะมีคนมาเคาะแล้วเข้ามาหาผม.....

ซึ่งไม่ใช่ความฝัน!

"ครับ"ผมเปิดประตูรับ เขาเป็นนักศึกษาแพทย์...ผมดูจากชุดที่เขาสวมใส่.....

"เพื่อนแนะนำคุณมาหรอครับ?"

"เปล่า....ผมมาหาคุณเอง...ผมอยากรู้จักคุณให้มากขึ้นก็เลยมา..."เขาตอบไปพร้อมๆกับการสูดลมหายใจลึกๆราวกับเจอเรื่องที่ตื่นเต้นมา....

"ครับ....เท่าที่คุณเห็นและรู้จักผม....แต่...........ถ้านิสัยบนเตียงล่ะก็.....ให้คุณได้รับประสบการณ์ตรงคงจะเวิร์คกว่า"ผมดึงแขนเขาเข้าไป........เขามีส่วนคล้ายออมมากเลยทีเดียว!!

นี่ผม.......ไม่เลิกชั่วสักทีใช่ไหม?.....

ผมกอดเขานอนบนเตียงด้วยกัน....สักพักหนึ่ง...จนลมหายใจของเขาเป็นปกติ....เขาไม่ตื่นเต้นอีกแล้ว...

"คุณไม่เคยหรอ?..."ผมเย้าเขา

"เปล่า...แค่ไม่คาดคิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้...เหมือนฝันเลย"เขายิ้มให้กับผม.....ผมไม่คิดว่าเขาพอใจกับการที่นอนกอดกันเฉยๆโดยที่ไม่เปลือยและมีอะไรกันหรอกนะ....

"มากกว่ากอดก็ให้ได้นะ..."ผมยิ้มตอบส่งสายตาคมจับจ้องให้เขาสะท้านแต่...เปล่าเลย...เขาไม่เห็นมันเพราะเขามัวแต่ดีใจที่ได้กอดผมอยู่!ทำเอาผมเสียอารมณ์ไปสักพัก.........ตกลงว่าเขาอินโนเซ้นส์หรือซื่อบื้อกันแน่!?

ผมจะลุกออกไปเขาก็รู้ทันจนได้!...
"ผมอยาก...."
"อยากนอนกับคุณมาตั้งนานแล้ว...แต่ก็ลังเลใจกลัวว่าคุณจะมองว่าผมเป็นคนไม่ดี......"เขาพล่ามซึ่งผมก็ชักจะรำคาญเต็มแก่....ผมเจอแต่คนที่ไม่ได้ดั่งใจผมเสมอ....
"แล้วไง!"น้ำเสียงของสันดานชั่วของผมออกมาจนได้....มันทำให้ฟีลที่กำลังเท้าความของเขาชะงักลงเขาอึกอัก...จนผมต้องออกคำสั่ง
"จะทำให้ฉันได้ทุกอย่างจริงๆงั้นหรอ?...งั้นก็ช่วยทำให้มีความสุขหน่อยสิ..."

"ยังไง....?"

"..........."ผมเผยรอยยิ้ม....."เลีย.."

เขาพยักหน้าราวกับต้องมนต์ก่อนจะทำเพื่อเอาใจผม.....ลิ้นอุ่นๆนุ่มนิ่มนั้นแตะสัมผัสหลังเท้าที่ผมยกไปให้

ผมใจร้ายเกินไปไหม?

เขาคงขมขื่นอย่างมากที่หลงรักผมมาตั้งนาน...สุดท้ายพ่อเทพบุตรก็เป็นซาตานนี่เอง.....

"พอ!"ผมตวาดเขาก่อนจะดึงเขามากอดจูบ...

"ฉันไม่ใช่คนดี...จงจำไว้"ผมบอกเขาอย่างนั้น.....เพราะมันคือเรื่องจริง!

คืนนี้...........ผมไม่ได้ฝันถึง"เขา"เพราะผมมีตัวแทนเขาแล้ว.....อย่างน้อยก็คืนนี้!!

เหล้า

ต้นฉบับโพสต์โดย somkaite เมื่อ 2011-10-16 22:01
อ่านแล้วไม่เข้าใจเท่าไรครับผม

ผมคงเขียนอ่านยาก.....ใช่ไหมครับ

แย่จัง....

naeXnote

ขอบคุณครับ

daisuke338

ขอบคุณครับ