วิญญาณผีตายโหง

ิbababorbor

ผมเป็นเด็กวงเวียน 22 กรกฎา ย่านสามแยกเฉลิมบุรี ใกล้ๆ ห้างขายยาหมอมี กับร้านยาขมน้ำเต้าทองคั้นกี่ (ร้านนี้เปิดขายมาตั้งร้อยกว่าปี) ถือว่าเป็นย่านเก่าแก่ของกรุงเทพฯ มาตั้งเกือบ 200 ปีแล้วละครับ

โรงหนัง โรงละคร โรงงิ้ว ผุดสะพรั่งไม่แพ้แถว 7 ชั้นเยาวราช

โรงแรมก็อื้อซ่าตั้งแต่ไทเป กับ 22 กรกฎา ที่ใหญ่โตหรูหรากว่าเพื่อนสมัยก่อน สมัยก่อนรถสามล้อจอดชั้นล่าง ชั้น 2 เป็นโรงยาฝิ่น ทั้งขี้ยา นักเที่ยวและคุณตัวคึ่กๆ ตั้งแต่ตรอกมะขามยันวงเวียน

โรงแรมขนาดเล็กหน่อยก็มีไมตรีจิต สันติภาพ ในซอกที่มีแต่ทางเท้ายังมีบันไดขึ้นโรงแรมอีกหลายแห่ง ตกค่ำผีเสื้อราตรีออกโบยบิน บ้างก็ยืนพิงเสาไฟฟ้าสูบบุหรี่รอเหยื่อกันหนาตาเชียว

สมัยก่อนลูกค้าก็พวกสามล้อ สมัยนี้ก็พวกตุ๊กตุ๊กกับสิงห์รถบรรทุก แถมขาเมาก็เดินแอ่นเข้าไปร่วมแจมด้วยพอสมควร

ตอนผมยังวัยรุ่นก็สนใจสาวๆ พวกนี้ด้วยเหมือนกัน สังเกตว่าคุณเธอที่เตร็ดเตร่หาเหยื่อในย่านนั้นมีอยู่สองชุด หรือสองกะก็ว่าได้...คือชุดกลางวันกับกลางคืน!

ชุดกลางวันก็ออกตอนสายๆ ทั้งในซอกในซอย ข้างถนน ป้ายรถเมล์ ไปยันบนวงเวียนนั่นเลย ส่วนมากจะหน้าใหม่ๆ ค่อนข้างสะสวย หุ่นดี สนนราคาค่อนข้างแพงกว่าชุดกลางคืนที่ออกตอนเย็นหรือตอนค่ำ...ชุดหลังนี่จะล่าเหยื่อไปถึงดึกดื่นค่อนคืน

เมื่อราว 20 ปีก่อนมีสาวๆ จากประเทศเพื่อนบ้านดอดเข้ามาขายเนื้อสดกันหนาตาเอาการ...แทบทุกคนจะหิ้วถุงกระดาษ "โชคดี" เป็นเครื่องหมายการค้าเหมือนๆ กัน

สาวๆ พวกนี้มีทั้งเร่ร่อนมาจากที่อื่น ถึงเวลาก็มาหากินที่นั่น กับมีทั้งเช่าโรงแรมอยู่แถวนั้นเลย เพราะสะดวกสบายไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง ได้แขกก็พาขึ้นห้องทันที

คืนหนึ่ง ผมกับเพื่อนๆ วัยคะนองก็ประสบกับเรื่องขนหัวลุกเข้าอย่างจังๆ

คืนนั้นเราไปตั้งวงดวดเหล้ากันที่ร้านเนื้อตุ๋นในซอย 1 ร้านนี้มีทั้งก๋วยเตี๋ยว และสุกี้หม้อไฟ เนื้อวัวล้วนๆ กับเครื่องในสารพัด ลูกค้าแน่นตึงทั้งกลางวันกลางคืนไปยันดึกดื่น ขนาดต้องตั้งโต๊ะเรียงรายที่หน้าร้านกัน

กินกันมาตั้งแต่รุ่นก๋งรุ่นเตี่ยแล้วละครับ สมัยก่อนเป็นเพิงอยู่บนพื้นดิน ขายดิบขายดีจนเซ้งตึกเปิดร้านใหญ่โตมาถึงทุก วันนี้

ราวห้าทุ่มเศษถึงได้เดินเลื้อยกลับบ้าน...

ใกล้จะถึงวงเวียนอยู่แล้ว เห็นสาวนุ่งกระโปรงดำสวมเสื้อ ยืดสีเหลืองกำลังเดินบิดสะโพกอยู่ข้างหน้า...เจ้าเจียงกับเจ้าลิ้ม ถึงกับดูดปากจ๊วบ รีบเดินเข้าไปหาเพราะรู้แน่ว่าเป็นสาวบานฉ่ำที่ดกดื่นในละแวกนั้น

"สนุกกันละโว้ยคืนนี้" เจ้าลิ้มคิกคักเชียว "ข้าเห็นก่อนต้องขอก่อนนะโว้ยเพื่อนฝูง!"

สองเกลอเข้าไปเจ๊าะแจ๊ะ ถามว่าเพิ่งมาเหรอถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน เธอก็ชายตามองยิ้มๆไม่ตอบว่ากระไร...ผมได้กลิ่นน้ำหอมแรงๆ โชยกรุ่นมาเข้าจมูก ขณะที่เธอเลี้ยวซ้ายไปทางถนนมิตรภาพ

หน้าคมผมยาว หุ่นสูงโปร่งแต่อวบอัดได้การ...จนแม่เจ้าประคุณเลี้ยวเข้าโรงแรม พวกเราก็ต้องต้อยๆ ขึ้นบันไดไปชั้นบน

เสียงพูดเอะอะดังแว่วมาเข้าหู...เห็นชายหญิงกลุ่มหนึ่งราว 5-6 คนยืนจับกลุ่มอยู่หน้าประตู ทุกคนหน้าตาซีดเซียวอยู่ในแสงไฟ ทำให้เราเข้าไปถามว่ามีอะไรกัน? พลางมองเข้าไปในห้องที่เปิดโล่ง...

นรกเป็นพยาน! ร่างของหญิงสาวนอนหงายเบิกตาโพลง เสื้อยืดสีเหลืองแดงฉานด้วยเลือดสดๆ แว่บเดียวที่มองเห็นก็จำได้ว่าเป็นผู้หญิงที่เราเดินตามมาหยกๆ นั่นเอง...ขณะที่เสียงพูด ดังแว่วมาเข้าหูว่า โสเภณีสาวโดนแมงดาแทงตายก่อนจะหลบหนีไป

เราเดินเขาสั่นพั่บๆ ลงบันได หายเมาเป็นปลิดทิ้ง

ไม่ต้องสงสัยอีกแล้วว่าเธอเพิ่งโดนฆ่าหยกๆ แล้วออกไปเดินอ่อยเหยื่อพวกเราได้ยังไง? โธ่...ก็ผีน่ะซีครับ!!



เครดิต http://www.tlcthai.com/webboard/ ... id=1&cate_id=64

vera

ขอบคุณมากๆคับ