รอ.... จันทร์
คืนจันทร์แรมฟ้าพร่ามัวสลัวแสง มีเพียงแรงดาวน้อยพร่างกลางเวหน อยากบอกจันทร์ดาวยังอยู่คู่กมล ดาวสุขล้นเมื่อยลแสงแห่งจันทร์เพ็ญ แต่คืนนี้จันทร์ไม่ส่องดาวหมองจิต เหมือนขาดมิตรเหงาใจไม่แลเห็น มิอยากให้เมฆผ่านมาคราจำเป็น จันทร์เคยเด่นแสงแลลับกับเมฆบัง ดาวดวงนี้คงรอ...วันจันทร์กระจ่าง แม้อ้างว้าง...ยังรอแสงแห่งความหวัง เพราะมีจันทร์ดาวสุกใสได้กำลัง คือความหวัง...จันทร์คือแสงแห่งศรัทธา หวังจันทร์เคียง คู่ดาว พราวระยิบ จันทร์กระพริบ...ดาวระยับจับทั่วหล้า กระจ่างแจ่มอุ่นฤทัยสุขนัยนา ดาวพร่ำหาจันทร์มาเยือนเป็นเพื่อนใจ ค่ำคืนนี้...หนาวทรวงในไร้ผ้าห่ม ฝนพร่างพรมลมสาดซ้ำทำหวั่นไหว โอ้...หนาวนอกยังไม่ช้ำระกำใจ เหมือนหนาวในขาดคู่คิดมิตรร่วมทาง ฝากบอกดาวถึงจันทร์...ฉันคิดถึง ฝากความซึ้งสัมผัสใจมิไกลห่าง ขอร่วมเติมด้วยหัวใจในหนทาง ขอเพียงจันทร์อย่าปล่อยร้าง...ห่างดวงดาว, แนบชิดดาว...นะจันทร์ ฉันขอร้อง กอดตระกองสัมผัสใจให้หายหนาว แม้ลมโบก ระบัดบ้างเป็นครั้งคราว สุขยามหนาวเมื่อมีจันทร์นั้นเคลียคลอ...
|