หู....ของใคร....

kindaieiji

นี่เป็นบทความดี ๆ ที่ได้รับรางวัลอีกบทความหนึ่ง....

ที่อยากนำมาเผยแพร่ต่อ ๆ ไปตามเจตนของท่านผู้เขียน...

"ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยคะ"

คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น  เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ
อยู่ในอ้อมกอดเธอเธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ
เธอกรีดร้องหมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว
เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู

กาลเวลาพิสูจน์ว่าการได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา
ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือใบหูที่หายไป
หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาซบอกแม่
เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมาอย่างน่าเศร้า
"พวกเด็กตัวโตพวกมันล้อผมว่า นายตัวประหลาด"

เจ้าหนูเติบโตขึ้นหล่อเหลา
เป็นที่รักของเพื่อนๆ เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์
วรรณคดี และดนตรี
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้นแต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น...
"ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก"

แม่กล่าวด้วยความสงสาร

พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
"ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ
ถ้ามีผู้บริจาคแต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้"
คุณหมอกล่าว 2 ปีผ่านไป

พ่อบอกกับลูกชาย

"ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะพ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้วแต่นี่เป็นความลับ"

การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีคนคนใหม่เกิดขึ้น
เค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์
เป็นอัจฉริยะในโรงเรียนในวิทยาลัย
จนเป็นที่กล่าวขานกันรุ่นต่อรุ่น
ต่อมาได้แต่งงานและทำงานเป็นข้าราชการในสถานทูต


วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อ

"พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผม
ใครช่างให้ผมได้มากมาย

แต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิด"

"พ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก เรื่องนี้เป็นความลับเราตกลงกันแล้ว" พ่อตอบ

หลายปีที่มันยังคงเป็นความลับ
แต่แล้ววันหนึ่งวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตลูกชาย
เค้ายืนข้างพ่อใกล้ๆกับศพของแม่

พ่อค่อย ๆลูบผมแม่อย่างช้าๆและนุ่มนวล
ผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็น..

แม่ไม่มีใบหู
ใบหูของแม่ถูกตัดไป..
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย

"แม่บอกพ่อว่า เธอดีใจที่ได้ทำอย่างนี้
เธอไม่เคยตัดผมอีกเลยไม่มีใครมองเห็นว่าเธอไม่สวย จริงมั๊ย"

"จงจำไว้"สิ่งมีค่าที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็น
หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็นความรักที่แท้จริง
ไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้
หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ความรัก
บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ"

ขอความเห็นด้วยนะครับ...

anusara

อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เท่ากับรักของแม่
ประทับใจดี

vera

ไม่มีอีกแล้วรักแท้ที่บริสุทธิมากกว่ารักของแม่
ขอบคุณมาดๆคับ

sand

แม่คือผู้ให้และเสียสละทุกอย่างเพื่อลูกครับ อ่านแล้วอยากจะร้องไห้ครับ

dek-baba

ขอบคุณนะครับที่แบ่งปันเรื่องดีๆ

yellow2550

คนเรามักจะมองแต่สิ่งภายนอกมากกว่า
สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน
ใจ เป็นของละเอียด
คนละเอียดเท่านั้นที่จะมองเห็น
แต่ถ้าเห็นและเข้าใจแล้ว
สิ่งภายนอกหรือของหยาบๆก็
ไม่มีผลกับ ใจ ของเขาเหล่านั้นอีกเลย

yellow2550

อะไรหว่า..มาเรียกเค้าแบบนี้
เด๋วจะโดนไม่ใช่น้อย...ฮึ่ม