ปลาท่องโก๋ : ง้อ ( ต่อ 3 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

.....ว่ารัก......หรือไม่รัก.........
........"แว่น กูจะทำให้มึงหายโกรธให้ได้กูจะยอมหมดทุกอย่าง...."
"อือ....แว่น มึงใส่เสื้อผ้าทำไมว่ะ"
ผมงัวเงียตื่นมา พบว่าตอนนี้สิ่งที่กอดอยู่ไม่ใช่คนแต่เป็นหมอนข้าง หมอนข้างถูกเหวี่ยงไปให้พ้นมือแล้วผมก็สวมกอดไอ้แว่นเหมือนเดิม
แต่ที่ต่างจากเดิมคือมันไปใส่เสื้อผ้ามาแล้ว"แล้วจะถอดทำไมล่ะ"
"อ้าว ก็นอนแก้ผ้ากอดกันเหมือนผัวเมียเขาทำกันไงล่ะ"
"ส้นตีนดิ กูไม่ใช่เมียมึงซะหน่อย"
"มึงเสร็จกูหลายรอบแล้ว ยังไม่ใช่เมียกูอีกหรอ"
"ไอ้.....มึงนอนไปเลยป่ะ ถ้าไม่นอนก็กลับบ้านไปเลย นี่มัน 4 ทุ่มแล้ว กูง่วง"
"ไม่กลับกูจะนอนกอดเมียอยู่แบบนี้"
"..........................." ผมพูดเสร็จก็กอดไอ้แว่นแน่นขึ้น มันไม่พูดตอบ แต่ก็ไม่ขัดขืน....
.....เห้อออ....กอดไปแข็งไป น้องชายผมนะสิ มันดุนๆอยู่ที่สีข้างไอ้แว่นมันคงรู้สึกได้เพราะมือข้างหนึ่งของผมก็ล้วงไปจับน้องชายไอ้แว่นเหมือนกัน
"เบนซ์....บอกว่าวันนี้อย่าไง.....อืมมม"
"จับเฉยๆเอง...ไม่ได้ทำอะไร "
"มึงก็ไปจับ ค_ยมึงเล่นเองสิ มาจับของกูทำไม.....อื้มมม..."
"ทำไมล่ะ เสียวหรอว่ะแว่น "
"...................."
"เอาน่า แค่จับเฉยๆสัญญา มันอุ่นดีนี่หว่า ตรงนี้อ่ะ"
"โรตจิตมึง...ไอ้เบนซ์ "
"อื้อ....โรคจิตกับมึงไง มึงกวนตีน กูโรคจิต เหมาะกันดีมั้ย"
"พ่อมึงดิ ....นอนเลย ถ้ามึงยังไม่นอน กูจะถีบตกเตียงไล่ให้กลับบ้านมึงเดี๋ยวนี้แหละ"
"เออ...นอน...นอน" ปากก็ว่านอน...แต่ผมนะสิ ใจมันอยากมากๆ พอเริ่มที่จะไซส์ซอกคอไอ้แว่นก็กระทุ้งเตื่อนว่าถ้าไม่นอนมันจะไล่จริงๆ ...
มือผมยังจับเล่นอยู่ที่น้องชายไอ้แว่น มันแข็งมากๆจนน้ำหล่อลื่นเยิ่มออกมาเปื้อนมือผมอยากจะรูดให้ไอ้แว่นออกมาสัก 1 น้ำ ผมรู้อารมณ์ของมันก็อยากเหมือนกัน แต่เพราะกลัวเสียฟอร์ม....
เห้อออออ....นอนไปนอนมา จู่ๆผมก็ทนไม่ไหวจนได้ .....ต้องลุกออกไปเข้าห้องน้ำโดนที่ไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ว่าไปจะไปฉี่หรือป่าว.... :เตะ1:
หลังจากใช้เวลาทำสิ่งที่ไร้สาเหตุอยู่ในห้องน้ำสักพักใหญ่ๆ ก็ออกมานอนกอดไอ้แว่นต่อ ตอนนี้ก็ 5 ทุ่มกว่าแล้ว ปกติผมไม่นอนดึกแบบนี้ ...หลังจากที่ปลดปล่อยมา ผมก็ง่วงสุดๆ
...แล้วก็หลับไป....โดยมีเมียสุดหล่อของผม นอนเป็นหมอนข้างมีชีวิตให้ผมพักพิง....
"อ้าวทำไมสองคนนี้มาด้วยกันได้ล่ะวันนี้ ดีกันแล้วหรอ"
"ปล่าวหรอกใหม่ วันนี้หมามันเดินตามมานะ ช่างมัน"
เมื่อคืนไอ้แว่นยังยอมผมอยู่เลย พอเช้ามามันก็มาปลุกผมแบบที่มันเคยทำคือกระโจนเอาเข่า 2 ข่างทิ้งตัวลงดิ่งใส่ท้องผม แทบจะพัง จุกก็จุก แล้วมันก็วิ่งหนีลงไปข้างล่าง
พอมาโรงเรียนก็ปากหมาอีกจนได้ ตลอดทางที่เดินมาโรงเรียน ผมพยายามพูดดีๆกับมันแต่ก็ได้คำพูดที่หมาฟังแล้วยังกลัว ออกมาจากปากไอ้แว่น จนผมละเกือบหยุดอารมณ์ไม่อยู่
เมียก็เมียเถอะ จับตบปากสักทีสองทีคงจะไม่เป็นอะไรนักมั้ง.......
"ก็หมาเดินตามเจ้าของนะครับใหม่ "ผมตอบใหม่ไป
"อ้าว....ว่านเป็นเจ้าของเบนซ์เหรอ เพิ่งจะรู้"
"ไอ้แว่นมันเป็นเจ้าของเรามาได้ 3 วันแล้วนะ ห๊าๆ...." ผมทำหน้าตากวนๆใส่ไอ้แว่น อยากมาปาก....ใส่ผมก่อนนิต้องเจอแบบนี้
"เป็นเจ้าของแบบไหนเหรอ??งงอ่ะ"แล้วใหม่จะเข้าใจได้ไงล่ะ เพราะใหม่ไม่อยู่ในเหตุการณ์นิหน่า   
"ลองถามไอ้แว่นดูดิ มันเข้าใจอย่างละเอียดเลย...."
"ไอ้....ไอ้เชรี้ยเบนซ์ มึงเงียบไปเลย....ไม่งั้นกูต่อยมึงแน่ ..." ไอ้แว่นของผมกำลังเขินด้วย ปากด่าผม แต่สายตากลับหลบหนี
ท่าทางมันจะชอบที่ผมทำแบบนั้นนะ....ผมเดาเอา......
วันนี้ก็ทำเอาผมอารมณ์เสียอีกแล้ว ........เห้อ...พยายามอย่างที่สุดแล้วที่จะไปนั่งคู่กับไอ้แว่น แต่มันสิครับ ไล้ผมให้ไปอยู่ห่างๆเหมือนกับรังเกียจกูมากมายซะแบบนั้น
ถ้าไม่ติดที่อายเพื่อนๆในห้องละมึงงงง.....หึ.....ไม่มีทางยอมมันแน่ๆเพราะไม่อยากโดนซักไซ้จากเพื่อนๆว่า ไอ้แว่นมันไม่อยากนั่ง แล้วจะพยายามไปนั่งกับมันทำไม...หึ จะให้ตอบว่าอยากนั่งใกล้ๆเมียรึไงล่ะ.....ไม่มีเหตุผลอธิบาย ก็เลยยอมๆมันไปก่อน
หลังจากวันนั้นที่ผมหายไปนอนที่บ้านไอ้แว่น ผมก็โดนแม่ด่าว่าไม่กลับบ้านก็ทำไมไม่มาบอกหน้าที่รับผิดชอบส่งปาท่องโก๋ก็ไม่มาทำ เหลวไหลมากๆ เลยโดนสั่งให้อยู่แต่ในบ้านห้ามไปค้างคืนที่อื่น
เห้ออออ...อดเลยตรู  
สัปดาห์แรกของการเปิดเทอม ผ่านมาแบบง่ายๆ การบ้านไม่มี งานอะไรครูก็ยังไม่สั่งเสาร์อาทิตย์นี้ผมก็เลยได้ไปขลุกเล่นเกมส์อยู่ที่ร้านเกมส์ออนไลน์ แถวๆท้ายตลาด ผมเป็นคนชอบเล่นเกมส์มากๆ ติดเกมส์เป็นชีวิตจิตใจ ....
ตอนเด็กๆ ถ้าแม่ไม่มาไล้ตีให้กลับบ้าน ก็ไม่มีทางที่จะกลับเอง แต่พอหลังๆมาโตขึ้น พ่อแม่ก็ปล่อย เพราะพอเล่นจนตังค์หมด ก็ต้องจำใจกลับบ้านอยู่ดี  
"น้าหญิง ว่านอยู่มั้ยครับ"
ไม่ได้มานอนกอดเมียซะหลายวัน กะว่าวันนี้จะมาจู๋จี๋กันให้หายคิดถึงซะหน่อยพอไปเล่นเกมส์จนเงินหมด ก็เลยแวะมาหาไอ้แว่นมันซะหน่อย  
เดี๋ยวมันจะมากล่าวหาว่า ได้มันแล้วทิ้ง เห้ออออ...แต่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นสิผมพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะไปหยิบยื่นความรับผิดชอบในตัวไอ้แว่น .....
แต่ไอ้แว่น เหมือนจะไม่ต้องการให้ผมไปรับผิดชอบอะไรมันเลย แม้สักนิดเดียวทำเอาผมล่ะหงุดหงิดกับเมียคนนี้ซะจริงๆ
ทำให้คิดถึงเพลง ไม่รู้จักเธอ ไม่รู้จักฉัน ในท่อนที่ร้องว่า
.........หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน
ปฏิทินไม่บอกคืนและวัน ดั่งที่ฉันไม่เคยต้องการ
แต่อยากให้เธอได้พบกับฉัน เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน
จูบเพื่อร่ำลาในความสัมพันธ์ ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไปโดยไม่รู้จักเธอ.........
เห้ออออออ....แว่นนะแว่น ทำไมง้อยากง้อเย็นแบบนี้ว่ะ...
"ว่านมันออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆตั้งแต่บ่ายแล้วหล่ะเบนซ์ "
"ใครเหรอ น้าหญิงรู้จักหรือปล่าวครับ"
"ไม่รู้จักชื่อ แต่เคยเห็นหน้าบ่อยๆจ้า"
หึ.....ก็คงเป็นเพื่อนๆห้อง1ที่มันเรียนนั้นแหละ......หึ อุตส่าห์คิดถึง...มาหา แต่ไอ้แว่นมันดันออกไปกับชู้ .....หึ แค้นนนน  ชู้หรือปล่าวก็ไม่รู้ แต่ใส่ความมันก่อน เพราะแค้นๆมากๆ   เซงหมดอารมณ์เลยทีนี้..............ได้แต่กลับบ้านไปนั่งรอเมียกลับมาจะไปเล่นเกมส์ เงินในส่วนของวันนี้ก็หมดไปแล้ว ถ้าไปขอแม่อีกล่ะก็....หึ...  ได้โดนตบแน่
"เมื่อว่านไปไหนมาว่ะแว่น กูมาหามึงแล้วไม่อยู่"
เช้ามืดวันอาทิตย์ หลังจากไปส่งปาท่องโก๋เสร็จหน้าที่ของผมก็มานั่งกินโอวัลตินที่ร้านกาแฟของไอ้แว่นเหมือนเคย
วันนี้ไอ้แว่นก็ลงมาช่วยพ่อแม่มัน เสริฟน้ำมั่งคิดเงินมั่ง ตามปกติเช่นกันช่วงวันหยุดจะขายดีกว่าวันธรรมดา เพราะจะมีตลาดนัด พ่อค้าแม่ค้าจะมากกว่าปกติทั้งปาท่องโก๋ ทั้งกาแฟร้านไอ้แว่น ก็ขายดีขึ้นด้วย
"ไปเที่ยวกับแฟนมานะ แล้วมึงมาหากูทำไม ไม่อยากเห็นหน้า"
สะอึกโอวัลติลจากคำพูดมันเลย
"แฟนเชรี้ยไรมึง อย่ามาตอแห_ ไม่สนุกนะมึงไอ้แว่น"
"แล้วไง กูมีแฟนมั่งไม่ได้หรือไง หล่อแบบนี้ขนาดมึงยังมาชอบกูเลย"
"พ่อมึงดิไอ้แว่น.....แล้วกูละ มึงเป็นเมียกูแล้วนะมึง...!!!!" ผมลุกไปกระชากคอไอ้แว่น มากัดฟันพูดเบาๆใส่ข้างหูมัน
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
ผมถึงกับจุก ..... พูดไม่ออก เข่าอ่อน แทบล้มพับไปกองกับพื้น.......ประโยคที่ไอ้แว่นมันพูดมา...................
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
ประโยคนี้ คล้ายคลึงกับประโยคที่ผมพูดไปเมื่อ 3 ปีก่อน........
"กูคง......ไม่ไปอยู่หมู่เดียวกับมึงนะแว่นโทษทีว่ะ"
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
"กูคง......ไม่ไปอยู่หมู่เดียวกับมึงนะแว่น โทษทีว่ะ"
.... ไอ้แว่นมัน....มันเอาคืนผมมั่งแล้วหรือนี่...............
เมื่อ 3 ปีก่อนไอ้แว่นมันจะช็อค.......!!!!!!!!!...แบบที่ผมช็อคแบบนี้หรือปล่าวนะ...
ทำให้ผมเริ่มเข้าใจไอ้แว่นมากขึ้น.....ว่าทำไมมันถึงโกรธผมมากมายนัก....แค่การปฏิเสธ.......การปฏิเสธจากเพื่อนรัก......ที่ไอ้แว่นมันโกรธฝังใจ
แต่ผมตอนนี้สิ .....ไอ้แว่นไม่ใช่แค่เพื่อนรัก ........ผมแน่ใจอย่างถึงที่สุด......ผมเรียกมัน...ว่าคนรัก.....
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
"กูคง......ไม่ไปอยู่หมู่เดียวกับมึงนะแว่น โทษทีว่ะ"
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
"กูคง......ไม่ไปอยู่หมู่เดียวกับมึงนะแว่น โทษทีว่ะ"
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
"กูคง......ไม่ไปอยู่หมู่เดียวกับมึงนะแว่น โทษทีว่ะ"
"กูคง.....เป็นแฟนมึงไม่ได้นะเบนซ์ โทษทีว่ะ"
"กูคง......ไม่ไปอยู่หมู่เดียวกับมึงนะแว่น โทษทีว่ะ"
2 ประโยคนี้ แผดเสียงลั่นอยู่ในความคิดสลับไปมา

vera

ขอบคุณมากๆคับ

jun2010

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

ง้อไปง้อมาก็ขึ้นเตียงกันซะละ งอนกันมากๆลูกดกแน่นอน อิอิ

GunGuy

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

4_NAY

น่า...ทนง้ออีกนิด

x2_man

ขอบคุณครับ

napapadon1

ขอบคุณมากๆครับ

princo78

ขอบคุณครับผม