ปลาท่องโก๋ :-วิชาเลือกเสรี ( ต่อ 5 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
วันนี้ผมเป็นเด็กดี ลูกกตัญญูพอทำการบ้านเสร็จก็ลงไปช่วยพ่อแม่เตรียมแป้ง เตรียมอุปกรณ์ข้าวของต่างๆสำหรับขายปาท่องโก๋ในวันพรุ่งนี้พองานยุ่งๆเสร็จพวกเราก็นั่งกินข้าวดูทีวีกันพร้อมหน้า 4คนพ่อ แม่ เบนซ์ แล้วก็น้องบีเอ็ม
...ตอนนี้ไอ้แว่นของผมจะทำอะไรอยู่นะ เมื่อเย็นเห็นหลังมันไวๆ ที่หน้าบ้านมันไม่รู้กำลังทำอะไรคิดไปคิดมาผมจะร้องให้ เศร้า หรือตลกตัวเองดีนะ ที่เมื่อกลางวันทำเป็นงอนใส่ไอ้แว่นเหมือนกับว่าผมงอนอากาศที่ว่างเปล่า ที่ไม่มีทางที่จะมาง้อผมได้
แล้วเมื่อตอนเลิกเรียน พวงบุพผาก็เดินจับมือไอ้แว่นไปร้านค้าข้างโรงเรียนคงจะไปหาอะไรนั่งกินกัน กุ๊กกิ๊กๆ2คนอีกล่ะสิ ผมทั้งหึงทั้งโกรธ รีบเดินกลับบ้าน มาเจอวุ้นเส้นกับเจ้าบีเอ็มกำลังมีปัญหากัน ก็พอจะเบนความคิดของผมออกจากเรื่องไอ้แว่นไปได้มั่ง
"เบนซ์เสาร์ อาทิตย์นี้ พ่อกับแม่จะเข้ากรุงเทพไปหาลุง เบนซ์จะไปด้วยมั้ย"
"ไปทำไมครับแม่"
"ไปเยี่ยมลุง แล้วก็จะไปดูสูตรปาท่องโก๋ใหม่ๆด้วย"
"ไปครับแม่เบนซ์ก็เบื่อๆ อยากไปเที่ยวไกลๆเหมือนกัน"
"บีเอ็มไปด้วยนะครับแม่ พาไปซื้อของเล่นด้วยนะ"
พ่อของผมมีพี่น้อง 4 คน ชาย 3 หญิง 1 พ่อผมเป็นลุกคนที่ 3 มีพี่ชาย 3 คน น้องชายกับน้องสาวอีกอย่างละ1คน พ่อกับพวกพี่ๆน้องๆ ล้วนแต่ทำอาชีพขายปาท่องโก๋ อาชีพนี้สืบทอดต่อกันมาหลายรุ่น ทำลุ่มๆดอนๆมาจนตอนนี้อยู่ตัวสามารถยึดเป็นอาชีพเลี้ยงครอบครัวกันได้หมดทุกคน
ลุง2 คนเปิดร้านอยู่ที่กรุงเทพฯ อาชายเปิดร้านอยู่เชียงใหม่ อาสาวเปิดร้านอยู่ที่ภูเก็ต
พวกเราจะจัดงานรวมญาติกันปีล่ะ3ครั้ง คือช่วงสงกรานต์ งานออกพรรษา แล้วก็ปีใหม่ โดยจะไปรวมตัวกันที่บ้านสวนของคุณปู่ที่จังหวัดจันทบุรี
ตั้งแต่เปิดเทอม ม.4 มาชีวิตผมเหมือนโดดเดี่ยว อยู่ในโรงเรียนมาก็สัปดาห์กว่าๆแล้ว ผมยังไม่ค่อยสนิทคุ้นเคยกับเพื่อนๆในห้องเท่าที่ควร อาจจะเป็นเพราะผมคิดถึงแต่เรื่องไอ้แว่นจนมองข้ามคนอื่นๆไป ทั้งๆที่มีหลายๆคนทั้งชาย หญิงมาตีสนิทสนมกับผมก่อน แต่ผมก็ไม่ค่อยจะสนใจพวกนั้นนัก ขื่นเป็นแบบนี้ต่อไปผมคงจะไม่มีความสุขกับชีวิตการเรียนในชั้นม.ปลายนี้แน่ ผมต้องเปลี่ยนตัวเอง สนใจคนอื่นบ้าง หาเพื่อนคนอื่นบ้าง
ส่วนเรื่องไอ้แว่นผมก็ยังมืดมน อับจนด้วยแผนการที่จะทำให้มันเลิกกับพวงบุพผา ผมจะกลายเป็นตัวร้ายในเรื่องนี้ไปรึปล่าวนะ
ชีวิตวันนี้ก็เหมือนทุกวัน ตื่นมาส่งปาท่องโก๋ พอเสร็จงานก็ไปนั่งกินโอวัลติลร้านไอ้แว่นกินไปมองมันเดินเสริฟไป ผมมองไอ้แว่นตรงๆเปิดเผย แต่ไอ้แว่นนะสิจะแอบมองผมเวลาเผลอไม่รู้มันจะทำแบบนี้ทำไม ตอนนี้ผมให้มันได้หมด ทั้งกาย ทั้งใจ หรืออะไรที่เป็นของผมมันจะมาแอบมองผมทำไม มองตรงๆผมจะว่าอะไรมัน ไม่เข้าใจความคิดของคนจริงๆเดินไปโรงเรียนมันก็ไปพูดกับผม ให้ผมพูดอยู่คนเดียว กอดคอมัน มันก็ปัดมือออก....ฮึ่มมม...พยายามต่อไปนะเบนซ์ สักวันมันคงใจอ่อน ตอนนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วที่มันไม่ชวนผมทะเลาะ ค่อยๆเป็น ค่อยๆไปแล้วกัน
วันนี้ที่โรงเรียนดูแปลกๆ ตามบอร์ดประชาสัมพันธ์ตรงหน้าโรงเรียน หรือตามตึกต่างๆจะมีคนมามุงดูอะไรกันเยอะแยะ ผมชักสนใจ จึงดึงมือไอ้แว่นเข้าไปแย่งคนอื่นดูประกาศกลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ เรื่อง การจัดไปทัศนศึกษาประจำปี
ในวันเสาร์ที่ 15 มิถุนายน ทางกลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์จะจัดนำนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายไปทัศนะศึกษาที่พิพิธภัทณ์วิทยาศาสตร์ ( รังสิต – นครนายกคลอง 5 ) และไปเที่ยวสวนสนุก Dreem World
รถออกเดินทางเวลา 03.00 น. กลับถึงโรงเรียนเวลา 20.00 น. ค่าใช้จ่ายคนละ 400 บาท ( รวมอาหารกลางวัน ) และในวันเสาร์ที่ 21 มิถุนายน
ทางกลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์จะจัดนำนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ไปทัศนะศึกษาที่ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษา
( ท้องฟ้าจำลอง ) และเมื่องโบราณ ( สมุทรปราการ )
รถออกเดินทางเวลา 03.00 น. กลับถึงโรงเรียนเวลา 20.00 น. ค่าใช้จ่ายคนละ 300 บาท ( รวมอาหารกลางวัน )
นักเรียนที่สนใจสามารถมารับใบขออนุญาตผู้ปกครอง และสอบถามรายละเอียดได้ที่ห้องวิทยาศาสตร์ 2 และต้องส่งใบอนุญาตพร้อมชำระเงินภายในวันที่ 10 ( สำหรับมัธยมปลาย ) ภายในวันที่ 16 ( สำหรับมัธยมต้น )
หมายเหตุ:ขากลับจะไม่มีการอนุญาตให้นักเรียนลงรถระหว่างทาง จะต้องมาลงที่โรงเรียนทุกคน
                                                                                           กลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์
"อืมแว่นสนใจปล่าว ไปทัศนศึกษาที่ดรีมเวิร์ด..."
"ไปทัศนศึกษาที่ดรีมเวิร์ดพ่อมึงดิไอ้เบนซ์ ไปที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ ส่วนดรีมเวิร์ดเป็นจุดหมายรอง"
"อ้าวก็อยากไปดรีมเวิร์ดมากกว่าอ่ะ"
"ในสมองไม่มีเรื่องใฝ่หาความรู้เลยนะ" ไอ้แว่นมันบ่นแล้วพวกเราก็แทรกตัวออกมา
"แล้วจะไปหรือปล่าววะแว่น ??"
"ไม่รุ้ดิ เหลือเวลาอีกตั้ง 2 อาทิตย์"
"มึงไปกูไป มึงไม่ไปกูไม่ไป แต่กูอยากไป งั้นมึงต้องไปนะโว๊ยไอ้แว่น"
"อ้าวแล้วมึงจะมาเลือกอะไรตามกูล่ะ?"
"เอาเถอะน่าแว่น"
"แต่กูยังไม่ตัดสินใจรอดูเพื่อนๆคนอื่นก่อน"
"แว๊ดๆๆ...แจ๊ดๆๆ...หึ...รอดตัวไปนะคราวนี้ แต่คราวหน้าจะป่วย จะเป็น จะตายอะไรต้องฝากเพื่อนมาบอกทุกครั้ง อย่าเงียบหายไปเฉยๆเด็ดขาด ถ้าหายไปเฉยๆแบบนี้อีกฉันจะถือว่าเธอโดดเรียน ถึงจะป่วยก็เถอะ....แว๊ดๆๆๆ..แจ๊ดๆๆๆ "
หลังจากที่ผมไปขอใบรับรองมาจากห้องพยาบาลได้แล้วก็รีบวิ่งเอามาให้อาจารย์เกวลินถึงกระนั้นแกก็ยังไม่พูดดีกับผมสักคำ
"ครับอาจารย์"
"แล้วไปตามงานในสมุด!!! ให้ทันเพื่อน เอามาส่งต้องได้ลายเซ็นต์ฉันก่อนเข้าเรียนในสัปดาห์หน้านะ"
"ครับอาจารย์"
"เธอไปได้แล้ว ไปตามไอ้นิรุตติห้อง 4/2 มาด้วย ฉันเรียกมันให้มาพบ 2 วันแล้วแต่มันไม่มา สงสัยอยากลองดี ฮึ่มมมมมม...."
.....!!!!!...ไอ้นิรุติ เป็นรายต่อไป......!!!!....มึงเสร็จแน่...!   
ผมแอบขำไป หวาดกลัวแทนไอ้นั่นไป ขนาดผมมาพบแกวันแรกยังโดนขนาดนี้ส่วนไอ้หมอนั่น 2 วันแล้ว หึ...หึ...หึ...ไม่อยากคิด....หึ.....  
...แต่มันคนไหนกันว่ะ ไอ้นิรุติห้อง 4/2 ไม่รู้จักไม่เคยเห็นชื่อสงสัยเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งย้ายมาจากที่อื่น แล้วต่อ ม.ปลายที่นี่แน่
ผมเดินไปที่แถวของห้อง 4/2 เพราะตอนนี้ได้เวลาเคารพธงชาติแล้ว
"กวางๆ ห้องมึงใครชื่อนิรุติว่ะ อาจารย์เกวลินให้มาตาม"
"อ๋อไอ้รุติหรอ เดี๋ยวหาให้" ไอ้กวางเพื่อนเก่าของผมเดินไปมาตามแถว แล้วก็กลับมาหาผม
"ไม่เห็นว่ะเบนซ์สงสัยจะมาสายตามเคย"
"มันชอบมาเรียนสายหรอว่ะไอ้นั่นอ่ะ"
"อื้อ ชอบหรือไม่ มันก็มาสายทุกวันตั้งแต่เปิดเรียน"
"เฮ้ย...มันเจ๋งว่ะ...ไอ้นี่ ท่าจะเหี๊_น่าดูนะ"
"ไม่เลยนะ มันนิสัยดีมากนะ ไอ้นี่อ่ะเรียนเก่งด้วย"
"อ้าวเหรอ...? แต่ฝากบอกมันด้วยนะ ให้รีบไปรับชะตากรรมกับอาจารย์เกวลินซะ..."
"ยังไงว่ะเบนซ์"
"เออน่ามึงไม่ได้เลือกเรียนวิทย์มึงไม่รู้หรอกว่ะ"
จากนั้นผมก็เดินมาเข้าแถวที่ห้องของตัวเอง กลองแท๊ก กลองตึ้ง เหล่าวงดุริยางค์โรงเรียนก็บรรเลงเพลงชาติไปจนจบ แล้วครูเวรก็ขึ้นมาบ่นอะไรให้ฟังนิดหน่อยก็จบปล่อยขึ้นเรียนแต่ถ้าวันไหน ท่านผู้เฒ่าสูงสุด (ผอ.) ขึ้นมาพูดหน้าเสาธงเมื่อไหร่ ก็ปาเข้าไปโน่นเกือบชั่วโมง
ต้องยืนทนร้อนแดดอยู่นั่นแหละวันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็จะได้ไปกรุงเทพฯแล้วไปเยี่ยมลุง
"เบนซ์ๆ อาจารย์เกวลินเรียกแกอีกแล้ว แกยังเคลียกับอาจารย์แกไม่จบหรือไง"
"ห่ะ....อะไรนะใหม่ มั่วหรือปล่าว เราเคลียกับอาจารย์แกไปตั้งแต่วันพุธแล้วนะ" ใหม่หน้าตาตื่นมาบอกผม เมื่อเจอกันที่โรงอาหารในตอนเที่ยง
"อ้าว แล้วทำไมอาจารย์ฝากคนมาตามเบนซ์ไปหาอีกล่ะ ตอนเที่ยงนี้"
"เห้ย... มั่วหรือปล่าว จะเรียกไปพบทำไมอีกล่ะ " อะไรกันอีก ......?????....อะไรกันอีก....????...มันยังไม่จบหรือไง ...อะไรกันว่ะ????
ไม่อยากไปเลย ไม่อยากไปอยู่ในห้องนั้น บรรยากาศกดดันแบบนั้น....
พอรู้แบบนี้ทำให้ผมกินข้าวไม่อร่อยเลย ยิ่งคิดยิ่งมึนหัว อาจารย์แกจะมีเรื่องอะไรอีกล่ะ มีคดีใหม่กับผมหรือไง หรือเรื่องเก่ายังไม่จบ โอ๊ยยยย ตรูละเซง.............
พอกินข้าวเสร็จ ก็รีบเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ให้ใสปิ้งก่อนดีกว่าเวลาไปพบอาจารย์เกวลินที่ห้อง เผื่อแกจะเห็นแกหน้าตาอันหล่อเหลาของผมบ้าง :เตะ1:
นั่นมัน...!!!...เจ้าชายที่ไหนว่ะ....หรือลุกชายรัฐมนตรีคนไหน...???? ผมก็เพิ่งจะล้างหน้าล้างตามา ก็ไม่น่าจะตาฝาด มองผิดนี่หว่า
ที่หน้าประตูห้องของอาจารย์เกวลิน มีหนุ่มน้อย หน้าตาผิวพรรณจัดจ้านมากมันไปดูดความหล่อของคนอื่นๆมาหมดหรือไงว่ะ หล่อบาดใจจริงๆ
ผิวขาวจนเกือบออกแดง ร่างสูงมีกล้าม หน้าตาแบบคุณหนู ลูกผู้ดีในทีวีเป๊ะแต่มันมายืนเก้ๆกังๆอะไรหน้าห้องนางยักษ์ขินี่ละ ไม่กลัวตายหรือไง
ระหว่างเดินผมก็จ้องสำรวจความหล่อของมันไป ....จิตใจอ่อนไหวกับหนุ่มหล่ออีกแล้วหรือนี่ตั้งแต่ไปตกหลุมรักไอ้แว่น...พอเห็นใครหล่อไม่ได้เลยสิ ต้องตั้งหน้าตั้งตามองชะเง้อตามไปทุกทีเห้ออ...สงสัยจะเป็นเกย์จริงๆแล้วนะมึงไอ้เบนซ์
"นายๆ นายชื่ออะไร" สุดหล่อถามผมเมื่อผมหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องอาจารย์เกวลิน
"เรา...เรา...หรอ ชื่อสุเมธาวิน !!!"
ไอ้เวรหล่อนั่นมันรวบตัวผมไปกอดซะงั้น....ทำอะไรของเมิงงงงง ตรูหวันไหว เสียววูบเลยนะเฟ้ยยย
"นายๆ โกหกช่วยเราหน่อยได้ไหม" ไอ้สุดหล้อมันเปลี่ยนจากกอดมาจับไหล่แล้วลากผมไปที่บันได
"นะโว๊ยย...นาย..นาย..สุเมธาวิน ..ช่วยเราหน่อยนะ~~~.."
"เรียกเราเบนซ์ก็ได้..."

Ifoot-ballZ

ขาดตอนอีกแล้วอ่ะ ไม่มีเวลากลับบ้านด้วยสิจะได้อ่านมั้ยนิ
งัยก็ขออ่านตอนี้ก่อนละกัน

jun2010

ขอบคุณคับผมที่ให้อ่าน

pongsakron01

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากๆครับ

phzaa

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

4_NAY

ภูมิแพ้....ความหล่อ

princo78

ขอบคุณครับผม