Boys' Expo รักอยู่ที่ใด ( 4 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

“แล้วตกลงมึงไปทำไรเมกา”
   “ก็---”
   “ก็อะไรก็ว่ามา” พลอยยิ้มเลิกคิ้วสูงขึ้นสงสัย ต่อมันจะมีเป็นความลับเรื่องอะไรอีกเนี่ย
   “ก็วันสอบเสร็จที่พวกเราไปแดกเหล้ากันต่อที่บ้านพายไง”ปูนเว้นนิดนึงให้พลอยมีเวลาพยักหน้า “ก็แบบว่ากูเผลอดูดปากเข็มแล้วนังยศกะอีด้นก็เปิดประตูเข้ามาเห็นไง”
“หืม? แล้วยังไง”
   “กูก็ไม่รู้หวะ กูรู้แต่ว่าด้นมันยังชอบเข็มอยู่ แล้วมันก็ควรจะโกรธที่กูไปดูดปากผัวเก่ามันแบบนั้น”
   “อ่าว แล้วด้นไม่ได้โกรธหรอ”
   “ก็ ไม่รู้หวะ มันไม่ได้พูดอะไรถึงเรื่องนี้เลย แต่กูก็ไม่สบายใจหวะ ไม่กล้าเจอหน้ามัน เลยตามพ่อไปเมกากะว่าจะไปแปปๆ แต่แม้งดันยาวจนเปิดเทอม”
   “ถามไรหน่อย” พลอยว่า
   “ไร” ปูนตอบ
   “นี้เมาหรือเป่า”
   “กูว่ากูเมาหวะ เมามากด้วย” แล้วปูนก็หันหลังกลับเข้าไปในห้องคลานขึ้นเตียงแล้วก็เงียบหายไป
สี่
   จ้อน จิระ สมุทรอัศดงนั่งอ่าขากว้างอยู่บนโซฟาตัวเล็กขนาดหนึ่งคนนั่งตัวสีน้ำตาลในขณะที่ขวัญกำลังนั่งอยู่ที่พื้นเอนหลังพิงโซฟาผ่านช่องหว่างขาของจ้อนแถมบางที่ยังนั่งไม่อยู่สุขหัวเราะคิกคักเดี๋ยวผลุดตั้งนั่งตัวตรงเดี๋ยวผลุดล้มลมตัวนอน สร้างความเสียวให้จ้อนได้ลุ้นเป็นระยะๆ อันที่จริงจ้อนอดคิดไม่ได้ว่าขวัญกำลังอ่อยอยู่หรือเป่า
   “ที่ไหนวะที่พี่เข็มเข้าไปเจอพี่ด้นโม๊คให้พี่ดัตช์” เพชรยกแก้ววอดก้าพันช์ขึ้นมาแตะริมฝีปาก ก้มหน้ากำลังจะจิบ สายตาส่องสาดไปยังใบหน้าเพื่อนทุกคนที่นั่งล้อมวงเม้าธ์ปาตี้กันอยู่ ทุกคนต่างมีสีหน้าตื่นตัวพร้อมรับฟังเรื่องราวฉาวเม้าธ์คาวไม่รู้จบของพวกพี่ด้นกับปูน ทุกคนยกเว้นจ้อน จ้อนเคยเจอด้นมาบ้างแล้ว และด้นก็เป็นแบบที่จ้อนใฝ่ฝัน จ้อนรู้ทันทีว่าด้นคือคนที่อยู่ในความฝันของจ้อนมาตลอดตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน
   “เค้าว่ากันว่าที่ห้องพี่พาย” ปานค่อยๆ เอ่ยถ่อยคำ ดูอ่อนหวานนิ่มนวลเหมือนนางเอกนิยายจีนโบราณอย่างที่ปานเป็นเสมอ ถ้านึกไม่ออกว่าเป็นยังไงให้นึกถึงหน้าหลิว อี้เฟย
   “เอาจริง ที่บ้านนี้อะหรอ” แด้ที่กำลังยกเบียร์ขึ้นมาจิบแทบจะพ้นเบียร์กลับคืนลงกระป๋องเพื่อที่จะรีบร้องถาม “วันนั้นมึงอยู่บ้านเป่าวะ” แด้หันไปถามพุดดิ่ง น้องชายที่มีห้องนอนติดกันกับพายผู้เป็นพี่ชาย
   “อยู่ห่าไร กูยังไม่รู้เลยว่าเค้ามาดูดกันที่บ้านกู” พุดดิ่งว่า ทำหน้าหล่อเร้าๆ อย่างหนุ่มละตินของพุดให้ดูกวนตีนอย่างที่พุดชอบทำ พายกับพุดดิ่งมีพ่อเป็นหนุ่มผู้ดีชาวไทยและมีแม่เป็นสาวสังคมฝรั่งเศสลูกครึ่งฟิลิปปินส์ สองพี่น้องหน้าตาดูดีเหมือนหนุ่มยุโรปทางตอนใต้ที่มีผมสีเข้มและเป็นลอนกับตาสีน้ำตาล แต่ว่าพุดดิ่งได้เชื่อคุณตาทวดชาวโปรตุเกสทำให้พุดดูร้อนเร่าอย่างละตินมากกว่าพายนิดหน่อย “มึงดิเป็นน้องที่ด้นภาษาห่าไรไม่รุเรื่องของพี่ตัวเอง” พุดดิ่งว่าต่อ
   “Kเถอะครับ ด้นมันมัวแต่เอากะได้ผัวตี๋ไต้หวันนั่นตลอดปิดเทอม กูละไม่อยากจะเข้าไปยุ่งย่ามเลยหวะ” แด้ยกเบียร์กระป๋องขึ้นมาซด
   “เออ แฟนใหม่พี่ด้นโคตรหล่ออ่ะ อยากกได้” ขวัญที่นั่งอยู่ในหว่างขาจ้อนร้องพร้อมกับกอดขาจ้อนทำเป็นนึกว่ากอดแฟนใหม่ของด้น แต่จ้อนผู้ที่ถูกกอดและขย้ำต้นขารู้สึกเสียววาบเป็นที่สุด บอกตรงๆ จ้อนน้อยมันตื่นแล้วหละ
   “เห็นหรือเป่า เห็นหรือเป่า เห็นหรือเป่า” เพชรร้องกรี๊ดรีบวางแก้วลงทำท่าทำทางชี้ไม้ชี้มือไปที่ขวัญ “ที่ตอนสงกรานต์ ที่ตอนพวกเราไปนั่งที่บันไดหน้าแมค ที่ตึกซีพีก่อนที่จะไปเล่นสงกรานต์กันอ่ะ พวกเค้านั่งจูบปากกันด้วย”
   “เออ โอ๊ย เท่โคตร” ปานร้องกรี๊ดออกมาอีกคนพร้อมทั้งยืดตัวตรง ท่าทางแบบมีอาการตื่นตัวสุดๆ
   “พี่ด้นใส่เสื้อเชิร์ตสีแดงชีดๆ เก่าๆ ของลีไวส์กะกางเกงขาสั้นของอารีน่าสีขาว ใส่รองเท้าแตะสีน้ำตาลคู่ละ 45 บาทแล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าของนารายาสีชมพูลายดอกไม้เล็กๆ สีขาวมาคาดหน้าฝาก ที่แทบเท้ามีปืนฉีดน้ำวางอยู่ มือขาวถือบุหรี่แล้วเอื้อมตัวไปจุ๊บกะเจสัน” ขวัญอธิบายทุกอย่างอย่างละเอียดถี่ยิบ ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะด้นคือไอดอลของขวัญ ขวัญจะจดจำทุกอย่างที่ด้นทำ จดจำทุกอย่างที่ด้นใส่
   “มันเท่ตรงไหนวะ” จ้อนที่เอนตัวอยู่บนโซฟาเอาขาพันตัวขวัญแล้วโยกไปมา
   “มันเท่ตรงที่พวกเค้าใส่เสื้อผ้าเท่ๆ แต่เปนสีหวานๆ ถือบุหรี่แล้วก็โน้มตัวลงไปจูบกันว่อย” ขวัญที่อยู่ในอ้อมขาของจ้อนเอามือกอดขาจ้อนแล้วเอนตัวไปมาตามจ้อน ตอนนี้ทั่งคู่นัวเนียเล่นหัวกันเหลือเกิน เพื่อนๆ อีกสี่คนต่างพากันเข้าใจไปว่าในอีกไม่ช้าสองคนนี้จะต้องมีอะไรกัน
ห้า
   ยศอนงค์ นฤเสนาควานมือสะแปะสะปะไปตามพื้นห้องที่เต็มไปด้วยขยะ กลิ่นเหม็นของอ้วกช่างร้ายกาดนัก เธอรู้สึกเหมือนว่ามีคนเอาอวกมาจ่ออยู่ใต้จมูกเธอ แต่ก็ไม่ผิดนัก เพราะเธอรู้สึกได้ถึงความแข็งกรังของอวกที่แห่งติดแก้มของเธอ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอยังคงดังอย่างต่อเนื่องไปพร้อมกับความรู้สึกจี๊ดที่เกิดขึ้นในสมองของเธอ อาการปวดหัวของการเมามันกำลังสำแดงเดช มันร้ายกาดถึงขั้นทำให้เธอหมดแรงแล้วทิ้งตัวลงนอนราบกับพื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบของห้อง
   “โหล” เธอได้ยินเสียงแห้งผากของด้นรับสายโทรศัพท์ น้ำเสียงฟังดูก็รู้ว่ายังไม่ตื่นดี “ยศยังไม่ตื่น” เธอได้ยินด้นพูดใส่โทรศัพท์ไปอีกครั้ง
   “ชั้นตื่นแล้วยะ” เธอร้องออกไป รู้สึกว่าลำคอแห้งผากเหลือจะทน
   “เห้ยพาย อียศมันตื่นแล้วมึง อะ อะ คุยกะมันนะ” แล้วด้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้ยศ ก่อนที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูเงียบ”
   “ว่าไง พาย” ยศพูดใส่โทรศัพท์ ดันตัวลุกนั่งสาดสายตาสำรวจห้อง มันว่างเปล่าไม่มีปูนหรือพลอย สงสัยจะกลับกันไปแล้ว
   “จะว่าไงล่ะแม่สาวนักปาร์ตี้” พายเล็ดเสียงหัวเราะออกมาตามสายโทรศัพท์  
   “เมื่อคืนนี้ชั้นปาร์ตี้หนักมากเลยแก ปวดเหมื่อยไปทั้งตัว ปวดหัวเหมือนมันจะระเบิด” ยศหัวเราะพร้อมทั้งเอามือสางหัวและก็ต้องรู้สึกได้ถึงความกรังของอวกบูดๆ ที่แห่งติดหัวและผมเผ้า เธอคิดไปว่าสภาพเธอตอนนี้คงจะทุเรศและน่ากลัวมากๆ ถ้ามีหนุ่มมาเห็นตอนนี้เค้าคงช็อกตกใจตายแน่ๆ
   “โอ้ย น่าสงสารจัง เด๋วผมไปดูแลคุณดีกว่า” พายพูดเล่นพร้อมทั้งหัวเราะชอบใจ
   “ไม่เอา อย่ามาตอนนี้ ตอนนี้ยศไม่สวย สภาพเหมือนหลุดมาจากหนังสยองขวัญ” ยศหัวเราะร้องใส่โทรศัพท์
      “งั้นเอาไว้ตอนคุณสวยแล้วออกมาหาผมได้มั้ย ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” เสียงพายฟังดูเหมือนจริงจังขึ้นมาหน่อย
      “คุยเรื่องไร” ยศสงสัย
   “ตอนนี้มันก็จะเปิดเทอมแล้ว แล้วพอดีผมกับหนุ่มๆ คิดว่าปีการศึกษาเราควรที่จะหาเรื่องสนุกๆ ทำ--”
   “อย่างเช่นอะไร” ยศไม่รอช้ารีบสอดขึ้นมาก่อนที่พายจะพูดจบประโยค
   “พวกเราหนุ่มๆ ว่าจะตั้งสตาร์ คลับกัน คลับสำหรับคนเจ๋งๆ ดูดีเท่านั้น เปนคลับลับ พวกเราจะมีปาร์ตี้ที่เข้าได้เฉพาะสมาชิกในคลับหรือผู้ที่ถูกเชิญเท่านั้นกัน” พายเจื้อยแจ้วอย่างอารมณ์ดีมาตามสาย ในความคิดของยศ นั่นฟังดูเหมือน Café Society ของ Tinsley Carmichael ในเรื่อง The It Girl มากๆ พวกสาวๆ ตั้งคลับลับจัดปาร์ตี้รังแกหนุ่มๆ ให้เพื่อนสาวในหอคอยอิจฉา เธอชอบความคิดที่ว่าทินสลีย์ ใน อิท เกิร์ล ตั้งคลับขึ้นมาเพื่อชวนเพื่อนสาวที่สวยดูดีและเปรี้ยวเยี้ยวราดทั้งหลายในหอมาร่วมคลับ พอชีวิตชาวหอของโรงเรียนประจำสุดหรูในย่านชนบทชองเขตนิวอิงแลนด์มันเกิดน่าเบื่อขึ้นมา เธอก็จะส่งเมล์ลับออกไปบอกภารกิจความงามให้สาวๆ ทำ เช่นบอกว่าให้ย่องออกจากหอกลางดึงแล้วมาร่วมปาร์ตี้กันในกระท่อมชายป่าหลังโรงเรียนที่เต็มไปด้วยหนุ่มๆ ที่ได้รับการคัดเลือกแล้วจากหอชาย หรืออาจจะหนีอาหารค่ำที่แสนจะน่าเบื่อของโรงอาหารออกไปกินพิซซ่าที่มีบริกรหนุ่มชาวอิแทเลียนแท้ๆ สุดเร่าร้อนคอยให้บริการ หรือบางอาทิตย์ในวันหยุดสุดสัปดาห์เธอจะจองห้องสูทของโรงแรมหรูตามเมือใหญ่ๆ ในเขตนิวอิงแลนด์บางครั้งก็ที่บอสตัน หรืออาจจะนิวยอร์ก หรือาจจะที่ฟิลาเดลเฟียแล้วส่งเมล์ไปบอกให้สาวๆ รีบปรากฏตัวเพราะมีหนุ่มๆ ที่ได้รับการคัดเลือกแล้วรอพวกเธออยู่เต็มห้องสูทนั้น หรือบางคืนที่ผู้คุมหอไม่อยู่เธอจะเปิดประตูให้หนุ่มๆ ที่ได้รับคัดเลือกแล้วเข้ามาปาร์ตี้ให้หอหญิง เล่นเกมส์ทะลึ่งๆ ที่น่าหวาดเสียว สาวๆ จะพากันแข่งกันบริหารเสน่ห์ ยั่วยวนหนุ่มๆ สาวๆ จะไม่ยอมลดราวาศอก พวกเธอแสดงออกอย่างบ้าคลั่งและแสนจะน่าสมเพช เพราะบางทีมันก็เกินงาม แต่พวกหนุ่มๆ ก็ชอบและสาวๆ ก็สนุก
   “รู้มั้ย ยศว่าพลอยจะต้องชอบมันแน่ๆ” ยศว่า
   “แน่นอน แล้วเธอก็จะต้องชอบด้วยยศอนงค์” พายหัวเราะ
   “งั้นเราจะเจอกันเมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร”
   “สี่โมงครึ่ง สตาร์บักส์ทองหล่อนะจ๊ะ” พายว่า
   “ได้เลย” เธอว่าพลางเหลือบไปมองนาฬิกา แม่เจ้านี้มันบ่ายสองสี่สิบห้าแล้วนี้ “นี้มันจะสามโมงเย็นแล้วนี่” เธอร้องใส่โทรศัพท์
   “ทำไมจ๊ะ เธอคิดว่านี้มันยังเช้ายู่หรอ” พายว่า
   “แน่นอน ก็ชั้นเพิ่งจะตื่นนี้ยะ” ยศหัวเราะ
   “ยะนางกินเมือง แล้วเจอกันนะ” พายก็พลอยหัวเราะไปด้วย

   “ยะ แล้วเจอกัน” เธอหัวเราะแล้ววางโทรศัพท์เดินไปที่หน้ากระจก สภาพเธอเหมือนตัวสยองขวัญจากหนังผีจริงๆ ด้วยเธอเหลือบมองไปเห็นโทรศัพท์ด้นวางอยู่ เธอหยิบขึ้นมาดู ด้วยสัญชาติญาณเธอไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอกดดูเบอร์ที่โทรออกปรากฏว่าเบอร์โทรออกล่าสุดคือเมื่อเวลาตีหนึ่งกว่าตอนที่เธอกับด้นเมาได้ที่และเบอร์ที่โทรออกคือเบอร์ของเข็ม และเวลาใช้สายไม่ปรากฏหมายความว่าด้นโทรไปแล้วเข็มไม่ได้รับสายหรือว่าบางทีด้นอาจจะโทรไปแล้วก็ไม่กล้ารอให้นานพอที่เข็มจะรับแล้วรีบกดวางเพราะเธอเองก็เป็นเหมือนกัน ชอบกดเบอร์ของคนที่เธออยากคุยที่สุดลงไปแล้วโทรออกแต่ก็มารู้ว่าไม่สมควรที่จะโทรจึงวางสาย ด้นอาจจะอยากโทรหาเข็มอยู่ตลอดเวลาก็ได้

mymemmory

ขอบคุณคร๊าบ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

bastoww

ตอนนี้คราบขอบคุนคราบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

pearl9845

ขอบคุณมากนะครับ