รักหลอกๆของนายกระจอกกับคุณหนูฟายๆ

เหล้า

คนฉลาด....บางครั้งก็ยอมโง่เรื่องความรัก.....เพื่อจะให้คนที่เรารักอยู่กับเราได้นานๆจริงไหม?.....แต่.....

ผมก็เพิ่งมาเจอนี่แหละนะ....คนที่โง่!แล้วยังมาอวดฉลาด.....

มิวสิค เป็นชื่อของคนประเภทที่สองที่ผมเอ่ยถึง....เขาเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาสวยหยาดเยิ้ม....หลายคนต้องหันกลับไปมองซ้ำ

คนเขาไม่ได้หลงใหลพ่อคุณกันหมดทุกคนหรอกนะครับ....บางทีเราก็ต้องหันกลับไปมองในสิ่งที่แปลกประหลาดเพื่อมองซ้ำบ้าง....ให้รู้ว่าตาไม่ได้ฝาดครับ^^

แต่คนอย่างมิวสิค....คงเข้าใจได้อย่างเดียวว่าเขาหันกลับไปมองเพราะสนใจ....

ผมก็คนนึงแหละที่มองเห็นเขาแล้วก็ต้องหันกลับไปมองซ้ำ.....

หน้าตาสวยหยาดเยิ้มขนาดนั้น...มันผู้หญิงหรือผู้ชายวะ?

สาบาน!...ตอนนั้นผมไม่ได้คิดว่าผมชอบเขาเลย....

แต่พอเจอกันบ่อยๆเข้า.....ผมก็เป็นคนโง่เสียเอง....ที่คิดว่ามันเป็นพรหมลิขิต- -"

นี่ถ้าไม่ใช่กามเทพแผลงศร...ผมก็คิดว่าชาติก่อนเราจะต้องมีอะไรๆที่มันผูกเวรกันเอาไว้ชาตินี้จึง...ไปไหนก็เจอกัน!

ผมเป็นคนหลงตัวเอง...แต่ที่ไม่ชอบที่สุดก็คือ.....เจอคนที่หลงตัวเองกว่า!!

ใช่ครับ....มิวสิคเป็นรุ่นน้องคณะผม...เขาเด่นมากในเรื่องสวย- -

ผู้ชายสวยมีเยอะแยะครับ....แต่คนหล่อแบบผมอ่ะ...มีน้อย- -"

ผู้หญิงให้ความสนใจมาก...แต่ร้อยทั้งร้อยไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้มิวสิคไปเป็นสามีแน่ๆ

ไอ้ที่ผมรู้สึกแย่ที่สุดก็ตรง.....เกาหลีฟีเว่อร์นี่แหละครับ

มันทำให้ไอ้หรั่ง....ไม่ติดตลาดไทยนัก

ผู้หญิงนี่ก็แปลก....ชอบผู้ชายที่เหมือนๆผู้หญิง- -

ฮ่าๆๆ....พล่ามไปก็ท่านั้นแหละครับ...

อันที่จริงแล้ว

ผมเจ็บใจมากกว่าที่จู่ๆผมก็กลายเป็นไอ้กระจอกซะแล้ว.....กว่าจะไปถึงตัวมิวสิคได้ผมว่าอีกนาน

ผู้หญิงผู้ชายเดินตามเป็นพรวนซะขนาดนั้น- -"

เจอเมื่อไหร่ก็อารมณ์เสียเมื่อนั้น....สายตาและรอยยิ้มที่ส่งมาให้กับผม...มันเหมือนว่าเขาเป็นคนมีตัวเลือกเยอะอย่างนั้นแหละ....โอเค....ถ้าจะขนาดนั้น...ผมก็ขอทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นหรอก..........

สายตาโปรยเสน่ห์นั่น....ผมรู้........ไม่ใช่แค่ผมที่ได้เห็น.................................ทั้งมหาลัยมั้ง!

ผมยกนิ้วกลางให้คุณหนูก่อนจะรีบเดินไปตามทางของตัวเอง.....จะทอดสะพานให้ไปจีบ.....ไม่ได้โง่นะจะบอกให้....พวกโรคจิตคิดว่าตัวเองหน้าตาดีหลอกให้คนไปรุมจีบเยอะๆ.....มั่วแล้ว!

"เฮ่ยเหล้า....มาทำไมป่านนี้วะ?อาจารย์เลิกสอนแล้ว"เพื่อนผมเรียกชื่อผมซะดัง

".....เรื่องของกู..."ผมไม่ได้มองเพื่อนแต่หันไปมองคุณหนูแทน....เขาอมยิ้มเหมือนกับว่ากำลังหัวเราะเยาะผมอยู่- -"

"ไอ้นี่....กูอุตส่าห์บอก...."เพื่อนส่ายหน้าก่อนจะเลี่ยงไป

ผมรีบไปให้พ้นจากตรงนั้น......วันนี้วันซวยอะไรกัน?....- -"มันน่าจะนอนที่ห้องนะ....

yaifaiz

โอ้ว คุณเหล้า ต้องดริ๊งก่อนป่าวถึงเขียนงานออก

เหล้า

ต้นฉบับโพสต์โดย yaifaiz เมื่อ 2012-1-30 21:32
โอ้ว คุณเหล้า ต้องดริ๊งก่อนป่าวถึงเขียนงานออก ...

เปล่าครับ- -แต่ดริ๊งไปพิมพ์ไป...ไวได้ใจดีครับ..รู้สึกว่าจะผิดน้อยและเร็วกว่าตอนที่ไม่ดื่มเลยละครับ...(บางทีก็เสียเวลาพิมพ์ไปละเลียดชงอยู่เยอะ- -)

เหล้า

ผมกลายเป็นไอ้กระจอกที่ชอบเอนตัวอยู่ตามซอกมุมตึกไปเสียแล้ว....ทำตัวเพี้ยนบางเวลา- -

แต่...ผมกำลังหามุมมองใหม่ๆให้ชีวิตอยู่นะ- -....คนเราทำไมต้องเดินถนนเส้นเดิมๆ....ทำไมไม่เดินลัดสนามบ้าง...เด่นกว่าตั้งเยอะ- -

ไปไหนสักที่ทำไมต้องมีตังค์พกติดตัวไปด้วย....ไม่มี....ไม่จ่าย....ได้ไหม?.....

ทำไมคนจะหล่อมันต้องวัดจากเรตติ้ง?.........เราจะหล่อในใจไม่ได้หรือไง?

หล่อแบบไม่มีใครรู้.....

ขณะที่ผมกำลังค้นหาคำตอบหลากหลายคำถามที่ใช้ไม่ได้ในห้องสอบอยู่เพลินๆนั้น...มุมสงบของผมมันก็ถูกรบกวน

มิวสิคดั้นด้นรนหาที่มาเจอะกับผมเข้าจนได้!

ถ้าไม่เรียกพรหมลิขิตก็เรียกว่า...ไอ้คุณหนูนี่พยายามสะกดรอยตามผมมาซะแล้ว!

"เฮ่ย!"ผมเทสเสียง....หวังว่าเสียงของผมคงดุพอนะ- -"

"....."แต่แม่เจ้าเขากลับทำหน้าตาเฉย

"มองไร?...กวนตีนหรอ?"ผมวาดมือจะแตะหัวเขาสักหน่อยแต่หมอกลับยกท่อนแขนมาป้องเอาไว้

"เดี๋ยวผมจะเสียทรง..."เขาพูดได้จี๊ดมาก

"....."ผมมองหน้านิ่ง...เขาเชิดหน้าราวกับตัวเองเป็นนางพญา...ผมสะอิดสะเอียนท่าทางแบบนั้น- -ขอบอก...

"ถ้าจะจีบก็หัดทำตัวสุภาพ...มาดีๆหน่อยนะฮะ.."เขาส่งยิ้ม

"โฮะ...ฮ่าๆๆๆ"ผมถึงกับหัวเราะ....

"กูจีบมึงหรอ?....นี่กูกำลังจีบมึงอยู่หรอ?....ฮ่าๆๆ"

"ทำไมล่ะ?...ก็มันคิดได้แค่นี้จริงๆ.."

"......"ผมหยุดหัวเราะเพื่อมองเขาอย่างจริงจัง....อันที่จริงตัดท่าทางเย่อหยิ่งของหมอนี่ออกไปก็จะเหลือแค่ไอ้ตัวเล็ก ผอมๆ หน้าตาน่ารัก.......แต่ถ้าตัดทุกอย่างออกเหลือแค่นิสัย....มันก็จะกลายเป็นถังขยะ- -

"ไปตายซะ...ฟักเอ๊ย!"ผมโยนสมุดสเก็ตช์ในมือใส่หน้างามๆ(งามหน้า) เขารีบเอามือปกป้องหน้าเขาก่อนส่วนอื่นนั่นมันทำให้เขาถอยไปเหยียบพื้นต่างระดับหงายหลังลงไปล้ม โครม....

ผมอ้าปากค้าง.....เฮ่ย...ฉิบห่า!...ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย!

เมื่อทุกอย่างปกติดี เขาก็แค่ล้มก้นจ้ำเบ้าไม่มีอะไรมากมายผมจึงกลับเข้าสู่โหมดเฉย....ยกนิ้วกลางให้ก่อนจะเดินออกไปอย่างมีฟอร์ม....(ในใจอาลัยสมุดสเก็ตช์เหลือเกิน....)

"ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยย.....เจ็บนะเว้ยยยยยยยยยยย"เขาแหวเสียงตามมาแต่มันก็แค่นั้น....

ผมกลับมากุมขมับ.......คิดแล้วคิดอีก.......ผมคิดถึงสมุดสเก็ตช์!

เพราะเมื่อย้อนกลับไปที่เดิมก็ไม่พบอะไรเลย....

ความจริงแล้วความรัก...มันเกิดขึ้นได้ทุกโอกาส...แต่.....แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสมุดสเก็ตช์ของผม???

เพื่อนๆของผมต่างก็อดขำกับคำพูดของผมไม่ได้...สมุดสเก็ตช์มันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอวะ?....พวกเขาหัวเราะ

ผม....เองก็บอกไม่ได้....อธิบายไม่ถูกพอๆกันกับการที่ผมเกิดมามีนิสัยแบบนี้....ทำไม?...คนอย่างผมจะเห็นความสำคัญของสมุดสเก็ตช์ขนาดนั้นนะ?.....

เหล้า

ผม...นายเหล้าเจ้าสำราญแปดย่าน^^ได้ถูกสมุดสเก็ตช์อันล้ำค่านำพามาให้เจอกับ มิวสิค พ่อคุณหนูนิสัยไม่ดี- -

แต่ผมก็ชอบมันไปแล้วหละ....ไอ้คนอย่างผมมันเป็นคนหลงรูปง่ายจะตายไป....

"พี่จะคบกับมิวก็ได้นะ...แต่มิวอ่ะเป็นรุกนะ..."มันพูดได้ยียวนกวนประสาทเหมือนเดิม


"อะ...หา!!!"

"เมื่อกี๊ว่าไงนะ?....แล้วบอกทำไม?..."ผมยิ้มเจื่อน..นั่นสิ...จะเป็นอะไรแล้วทำไมต้องบอก...

"อ่อ...มิวก็บอกไว้ก่อน..."

"เอาจูบก่อนดีไหม?....เอาแค่ให้กูจูบมึงให้ลงก่อนแล้วค่อยว่ากันเรื่องเอา"ผมเย้ยด้วยวาจาให้มันหน้างอก่อนจะสะบัดหน้าเซ็งๆเดินจากไปโดยไม่แคร์

"อ่าว..เชี่ย...สนใจกูบ้าง..."- -

"คุยด้วยแล้วป่วยสมองอ่ะ...เซ็ง!น่าเบื่อ..."มันเยาะเย้ยผมด้วยการทำเป็นเมินไม่สนใจ แต่...ก่อนหน้านี้ผมก็เจอใครไม่รู้บ่นว่าอยากมีแฟน...เขาเป็นพวกหน้าตาดีแต่เหงาโคตรๆ- -"

ผมเองก็ได้ยินคำว่ารุกแล้วมันขัดแย้ง.....ไม่ใช่อ่ะ...ไม่จริงใช่ไหม?

tonclub

ชอบมากมายคับบ

anuponm

ขอบคุณครับ

toonhub

ขอบคุณนะครับ

daisuke338

ขอบคุณครับ