++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 12

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

..กรรมจริงๆ อุตส่าห์หามาตั้งหลายร้านแล้วดันหมดทุกร้านเลย พอมาเจอที่นี่ ก็ดันอดอีก เพราะเจ้านั่นแท้ๆเลยเราคว้าเกือบได้แล้วเชียว แต่หัวดันมาโขกกันก่อน คนอะไรว้า ซุ่มซ่ามไม่รู้จักดูเลย หน้าตาก็ออกจะหล่อ ถึงจะตัวดำไปหน่อยก็เหอะ จะว่าไป..โดยรวมๆแล้วก็หล่อใช้ได้เลย แต่ก็ซุ่มซ่ามเกิ๊นนน ทำให้เราอดได้หนังสือเลยแบบไม่ไหวๆ แล้วนี่อีกตั้งนานแหนะ กว่าที่หนังสือจะมาใหม่แล้วเราจะรอไหวไหมเนี่ยยย ไม่รู้ว่า.. ที่ห้องสมุดของโรงเรียนใหม่ที่เราจะไปเข้าจะมีให้ยืมไหมหนอ? มะรืนนี้เปิดเรียนแล้วด้วยเดี๋ยวคงต้องไปสำรวจดู เง้อ เซ็งๆ..
ตอนที่ 15
เช้าตรู่วันหนึ่ง อากาศยามเช้าแสนสดใส มีเสียงใสๆของนกร้องที่ออกไปหากินยามเช้า ทำให้บรรยากาศบรรยากาศยามเช้าดูสดชื่นมีชีวิตชีวาเหลือเกิน นิค.. หุ่นยนตร์น้อยเสมือนมนุษย์ ลืมตาตื่นขึ้น ตามระบบเวลาภายในสมองกล ที่กำหนดเวลาออกจากโหมดสแตนบายไว้ให้เป็นเวลาตื่นแต่เช้าตรู่แบบนี้ทุกวัน เขาเหลือบมองด้านข้างของเตียงนอน ซึ่งเป็นด้านส่วนที่นัทนอน ปรากฏว่า.. มัน.. ว่างเปล่า แต่กลับมีเสียงซู่ซ่าในห้องน้ำแทน เขานึกในใจว่านัทคงจะตื่นนอนก่อนแล้ว.. แต่ลึกๆในใจก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ว่า.. ทุกทีนัทจะขี้เซา ตื่นยาก และขี้เกียจอาบน้ำ ทำให้เขาต้องหาวิธีการต่างๆนานามาปลุกจนกว่าจะลุกไปปฏิบัติภาระกิจส่วนตัวได้ แต่.. ทำไม.. วันนี้นัทกลับตื่นได้เอง ไปอาบน้ำเอง เขาคิดและพยายามประมวลข้อมูลหาเหตุผล แต่ก็คิดไม่ออก เขาจึงสลัดความคิดทิ้ง แล้วก็จัดเก็บที่นอน เหมือนดังที่เคยทำทุกวันจนเสร็จเรียบร้อยดีในเวลาไม่นาน จากนั้นเขาก็จัดเตรียมชุดแต่งกายให้นัท แล้วก็นั่งรอเงียบๆ ระหว่างนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมาเมื่อหลายวันก่อน นับแต่.. วันที่เขาไปตรวจสภาพโครงสร้างร่างกายทั้งภายนอกและภายใน และเพิ่มเติมข้อมูลในสมองกลที่ห้องทดลองในวันนั้น นัทดูเหมือนจะรักและผูกกันกับเขามากขึ้นจนน่าแปลกใจ แม้กระทั่งเวลานอน ที่เมื่อก่อนจะต่างคนต่างนอน แต่มาในระยะหลัง นัทจะมานอนกอดเขาจนหลับไปทุกครั้งซึ่งมันก็ทำให้เขารู้สึกดีมากๆ เขาพยายามประมวลข้อมูลในสมองกล เพื่อวิเคราะห์หาเหตุผล จนสุปออกมาได้ว่า.. คงเพราะ.. นัทได้ล่วงรู้ถึงระบบการทำงาน ตลอดจนได้เรียนรู้ เข้าใจและเห็นสิ่งต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวเขา อันน่าทึ่งของเขากระมัง นัทจึงรู้สึกว่าเขา มีคุณค่าน่าหวงแหนเขามากขึ้นหรือเปล่า? ซึ่งเขาก็คิดว่าน่าจะดูมีเหตุผลอยู่บ้าง แต่.. ก็คงเป็นส่วนหนึ่ง ใช่ไหม? น่าจะมีเหตุผลอะไรที่นอกเหนือจากนี้ไหม? เขาจึงลองพยายามวิเคราะห์ข้อมูล หาเหตุผลต่อไป แต่.. ก็ต้องชะงักความคิดลง เมื่อนัทอาบน้ำเสร็จและเปิดประตูห้องน้ำออกมาตัวหอมกรุ่นด้วยร่างกายที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำแพรวพราย พันกายร่างกายส่วนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวสีฟ้าสด ใบหน้าของนัทยามนี้ดูสดชื่น นัทเอ่ยทักทายเขาด้วยน้าเสียงที่แจ่มใสว่า..
“ ไง.. เจ้านิคหุ่นกระป๋อง ตื่นแล้วเรอะ วันนี้โรงเรียนเปิดแล้ว นายจะได้ไปโรงเรียนกับเราแล้วดิ อิอิ ”
“ อืม.. แล้วทำไมวันนี้นัทตื่นเร็วได้เองล่ะ เห็นทุกทีไม่ค่อยอยากลุกนี่นา? ”
“ พอดีเราปวดอึง่ะ สงสัยเมื่อวานกินเยอะไปหน่อย ไหนๆลุกมาอึแล้ว ก็เลยอาบน้ำแปรงฟันไปเลย ถ้ากลับมานอนต่อ ก็คงนอนได้อีกนิดเดียว เดี๋ยวนายก็ต้องมาปลุกเราอยู่ดีน่ะแหละ ”
“ ที่แท้.. นัทตื่นเองได้ก็เพราะ.. ปวดอึนี่เอง เราก็ประมวลหาเหตุผลตั้งนาน ยังนึกไม่ออกเลย ”
“ ฮ่าๆ ใช่แล้ว ตื่นเพราะปวดอึ อิอิ แต่สาเหตุหลักจริงๆแล้ว ก็คือ.. วันนี้วันเปิดเรียนแล้วไง? เราตื่นเต้นอ่า คิดถึงเพื่อนๆด้วย หยุดมาตั้งนาน อันที่จริงเราก็ยังรู้สึกขี้เกียจๆอยู่นะ แต่.. ก็อยากไปเจอเพื่อนๆด้วยเหมือนกัน แล้วอีกอย่างนะนายปลุกเราแต่เช้าทุกวันจนเราชินที่จะตื่นแล้วนี่นา เออนี่.. มัแต่ฝอย เดี๋ยวแต่งตัวก่อน แล้วนายอ่ะก็ไปแต่งตัวดิ แต่.. เดี๋ยว.. มา..ขอดมนายดูก่อน ว่าเหม็นไหม? สมควรไปอาบน้ำไหม? อืม.. ไม่มีกลิ่นแฮะ ว่าแต่.. หุ่นอย่างนายไม่มีกลิ่นตัว กลิ่นเต่านี่นา มีแต่กลิ่นอ่อนๆคล้ายๆยาง อ่า.. แต่.. ถ้าไปอาบน้ำซะหน่อยก็น่าจะหอมๆดี งั้น.. ไปอาบน้ำเหอะ จะได้มาแต่งตัว เดี๋ยวเราจะช่วยแต่งตัวให้ ”
“ อืม.. ”
ได้ยินดังนั้น.. นิคก็จัดการถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าต่อหน้านัทด้วยความเคยชินเพราะ.. มีเหตุให้ต้องเปลือยกายให้นัทเห็นบ่อยๆ บ่อยเสียจนเสมือนเป็นเรื่องปกติไป นัทลอบชำเลืองมองร่างเปลือยของนิคจากปลายหางตา แล้วอมยิ้มนิดๆ จนเมื่อนิคถอดเสื้อผ้าเรียบร้อย..เขาก็เดินดิ่งตรงไปในห้องน้ำเพื่อชำระโครงสร้างร่างกายที่ดูเสมือนมนุษย์จริงๆ นัท..ซึ่งกำลังง่วนอยู่กับการแต่งตัว ก็เอ่ยตามหลังนิคด้วยน้ำเสียงที่หยอกเย้าว่า..
“ เว๊ย กิ้วๆ ไอ้นิคหุ่นกระป๋องเอ๊ย แก้ผ้าล่อนจ้อนเดินโตงเตงเชียวน้า ผ้าเช็ดตัวมีก็ไม่นุ่ง แล้วนี่..อย่าเที่ยวไปแก้ผ้าง่ายๆแบบนี้ที่ไหนนะเว๊ย ไอ้หุ่นหน้าด้าน ทำได้ที่นี่ได้ที่เดียว เพราะสภาพโครงสร้างร่างกายของนายน่ะ มันเป็นแบบเด็กผู้ชายวัยรุ่นแล้ว ไม่ใช่เด็กน้อยๆจู๋เล็กๆ แล้วน้า ขืนไปทำแบบนี้ที่อื่นละก็.. ได้ขายขี้หน้าเขาตายเลย ก๊าก ฮ่าๆ ”
ผ่านไปได้สักพักใหญ่ ในขณะที่นัทซึ่งแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังง่วนกับการ จัดเตรียมกระเป๋านักเรียนอยู่ เจ้านิคหุ่นน้อยน่ารัก ก็เสร็จภาระกิจในห้องน้ำจนเรียบร้อยดี เขาเดินตัวหอมกรุ่นออกมาจากห้องน้ำ จากนั้น.. เขาเช็ดตัวด้วยผ้าเช็ดตัวสีเหลืองสดใส จนผิวกายหมาด จนเกือบแห้งสนิท แล้วเขาก็หยิบกางเกงชั้นในสีขาวสะอาด ที่คุณลุง หรือ ดร. นพคุณ ซื้อมาเพิ่มให้ขึ้นมาสวม และเตรียมแต่งตัว นัทซึ่งในขณะนี้ได้จัดเตรียมกระเป๋าเสร็จแล้ว ก็หันมาทางนิค เพื่อจะช่วยแต่งตัวให้..
“ อ่า.. อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ? ตัวหอมกรุ่นกลิ่นสบู่เชียวน้า แล้ว.. อ่า.. กางเกงในก็นุ่งแล้วด้วย ดีแล้วละ จะได้ไม่ไปนั่งไข่โผล่ให้ใครเห็น อิอิ แต่.. เฮ๊ย.. ไอ้นิค ไอ้บ๊อง ไหงแกนุ่งเกงในอย่างงี้วะ ก๊าก ฮ่าๆ ทำไมแกนุ่งกางเกงในเอาด้านหน้าไปไว้ข้างหลังอ่า ด้านนั้นเขามีที่ห่อจู๋ แต่นายดัน นุ่งไปไว้ทางก้น ก๊ากๆ ทุกทีก็ไม่เห็นนุ่งงี้นี่หว่า? จะบ้าตาย ฮ่าๆ ตลกโว๊ย ”
“ อ่าว.. เรานุ่งผิดเหรอ? เราไม่รู้นี่นา เรานึกว่าจะนุ่งอย่างไรก็ได้ เพราะมันอยู่ข้างใน ไม่มีใครเห็น แล้วเราก็เห็นว่า.. ด้านนี้.. ส่วนที่นายบอกว่าใช้ห่อจู๋น่ะ เราว่า.. มันดูหนาหน่อย เพราะมีผ้าซ้อนกันอยู่ น่าจะมีความทนทานดีกว่าด้านที่ต้องนุ่งไว้ทางก้นน่ะ  ที่ผ่านมาเรานุ่งตามแบบที่นัทบอก เราก็อดสงสัยไม่ได้ เพราะเราประมวลข้อมูลออกมาว่า ก้นเป็นส่วนที่ต้องสัมผัสเสียดสีกับสิ่งต่างๆ มากกว่าด้านหน้า จึงควรนุ่งกางเกงชั้นในให้ส่วนที่มีความหนากว่าอยู่ด้านหลัง  ตกลงเราประมวลข้อมูลผิดเหรอ? นี่เราก็แค่คิดว่า.. น่าจะลองนุ่งแบบใหม่ดูเท่านั้นเอง ”
“ ประมวลผลข้อมูลออกมา ฟังดูมีเหตุผลมากกกกก แต่.. มันพิลึกเว๊ย ถอดออกมานุ่งใหม่เลย ไอ้บ้า ฮ่าๆ เอาละ.. น่าน.. อย่างนั้น แล้วนี่.. เราจะบอกให้นะ ไอ้เหตุผลที่นายว่ามาเมื่อกี้.. ก็ฟังดูเข้าที แต่.. มันไม่เข้าท่าโว๊ย ตามความเป็นจริงอย่างที่สุด คือ.. กล่องดวงใจของผู้ชาย เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ที่ต้องถนอมรักษามากกกก เขาจึงทำกางเกงในให้ในส่วนนี้ให้ดูมิดชิดแน่นหนา เพื่อให้คอยปกป้องกล่องดวงใจของผู้ชาย หรือไอ้จู๋นั่นไงแหละเว๊ยยย ทีนี้เข้าใจยัง? พ่อจอมเฉิ่ม อิอิ ”
“ เข้าใจแล้วนัท นี่เราคงประมวลผลผิดพลาด ต่อไปเราคงต้องศึกษาให้เข้าใจมากกว่านี้ ”
“ เออๆ ดีแล้ว เอ้า.. แต่งตัวเหอะ ชุดนักเรียนของนายชุดนี้นะ เพราะมีชื่อนายปักที่เสื้อด้วย นายมีชื่อว่า.. นิคม ส่วนของเรา เราชื่อ.. นัทพล นี่เห็นไหม? ปักไว้ตรงนี้.. เอาละ วันนี้เราช่วยแต่งตัวชุดนักเรียนให้ จะได้ดูเรียบร้อยถูกระเบียบ แล้วจำไว้ด้วยนะ ต่อไปนายก็ทำเองน้า เออ.. นิค นายนี่แต่งชุดนักเรียนแล้วก็ดูน่ารักดีหว่ะ แต่.. น่าเสียดาย ที่น่ารักน้อยกว่าเราไปหน่อย อิอิ เอ้า.. นี่กระเป๋าของนาย งั้น.. เดี๋ยวเราลงไปข้างล่าง ไปหาอะไรหม่ำกันเหอะ ”
นัทพูดพลางดึงแก้มเจ้านิคเล่น แล้วลูบหัวเล่นแบบเย้าๆ ด้วยความเอ็นดู จากนั้นเขาก็ส่งกระเป๋าให้ แล้วกอดคอนิคเดินลงบันไดไปข้างล่างด้วยกัน..
รถยนต์คันงามของ ดร. นพคุณ จอดนิ่งสนิทบริเวณลานจอดรถหน้าอาคารเรียนที่ดูทันทันสมัยโอ่โถง ในอาณาเขตของโรงเรียนที่กว้างขวางใหญ่โต ที่มีบรรยากาศร่มรื่น เต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า ที่ตกแต่งเป็นสวนสวยเล็กๆ ในแต่ละจุด จนแลดูสวยงามน่ามอง..
“ เอาละ.. เด็กๆ ตั้งใจเรียนกันนะลูก อย่ามัวแต่เล่นซนกัน เงินค่าขนมที่พ่อให้ไว้ก็คงจะพอกันนะ แล้วก็..ดูแลกันและกันดีๆละ นัท นิค ตอนเลิกเรียนเย็นนี้ ก็คงจะกลับกันเองได้ พ่อคงจะมารับไม่ทัน เลิกเรียนแล้วก็อย่าเถลไถลกันนะลูก เอาละ.. พ่อไปละ เดี๋ยวจะสายแล้วรถจะติด ”
“ ครับพ่อ.. สวัสดีครับพ่อ ”
“ สวัสดีครับคุณลุง ”
สองหนุ่มพนมมือไหว้ แล้วหิ้วกระเป๋าก้าวลงจากรถ คุณพ่อใจดีพยักหน้าแล้วยิ้มให้ทั้งสองหนุ่มน้อย จากนั้นก็ขับรถยนตร์แล่นจากไป นัทหันมากอดไหล่นิคซึ่งกำลังยืนตื่นตะลึงด้วยเพราะความตื่นเต้นในประสพการณ์ใหม่ที่จะได้ประสพในวันนี้ภายในรั้วโรงเรียน นัทมองดูนิค แล้วดูเหมือนว่า.. เขาจะเข้าใจในความรู้สึกของนิค เขาจึงกระชับไหล่นิคแน่นขึ้น แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกับนิคว่า..
“ ตื่นเต้นละสิ กับการมาโรงเรียนครั้งแรกในชีวิต นิค.. เดี๋ยวนายจะได้เห็นว่า.. ที่นี่.. มีสิ่งต่างๆให้นายได้เรียนรู้มากกว่าที่บ้านของเรามากมายนะ นอกจากนี้ ยังจะสนุกสนาน และได้มีเพื่อนๆมากมาย นายไม่ต้องกังวลอะไรนะนิค เราจะอยู่กับนายตลอดเวลา เอาละ เราไปห้องเรียนกันเหอะ เราอยู่ห้อง ม3/1 ปีที่แล้ว เรานั่งเรียนกับเจ้าต๋อง แต่.. ปีนี้เราว่าจะนั่งกับนายนะนิค ให้เจ้าต๋องไปนั่งข้างหลังคนเดียว อิอิ ตอนนี้ยังมีเวลาเหลือก่อนเข้าเรียน งั้น.. เราไปกันเหอะนิค ”
นิคยิ้มน้อยๆ แล้วพยักหน้ารับด้วยสีหน้า และแววตาที่สดใสเป็นประกาย จากนั้นสองหนุ่มก็เดินเคียงกันขึ้นไปยังอาคารเรียน โดยไม่รู้ตัวว่า.. มีสายตาคู่หนึ่งแอบลอบมองแล้วอมยิ้มด้วยความรู้ที่สึกคาดไม่ถึง แต่กลับดีใจอย่างท่วมท้นจากมุมเล็กๆแห่งหนึ่งที่ลับสายตาจากผู้คน..
“ สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคน ยินดีต้อนรับสู่การเรียนในเทอมใหม่นี้นะคะ ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา คงจะได้พักผ่อน และสนุกสนานกันเต็มที่เลย ในปี้นี้ นักเรียนทุกคนได้ขึ้นชั้น ม.3 กันแล้ว ก็โตมากขึ้นไปอีกปีหนึ่งและครูก็จะยังป็นครูประจำชั้นพวกเธอเช่นเดิม ยังไงก็.. อย่าเพิ่งเบื่อหน้าครูนะคะ ชั้นเรียนของเราในปีนี้ มีนักเรียนมาใหม่เพิ่มมา 2 คน ครูอยากให้นักเรียนใหม่ออกมาแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักหน้าชั้นหน่อยค่ะ พูดแนะนำชื่อ และอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับตัวเอง เช่น.. สาเหตุที่ย้ายมาเรียนที่นี่อะไรแบบนี้เป็นต้น เอาละ.. เชิญนักเรียนใหม่มาที่หน้าชั้นทั้งสองคนเลยค่ะ เพื่อนๆปรบมือต้อนรับหน่อย ”
“ นิค อาจารย์เรียกแล้ว ออกไปหน้าชั้นเลย ไปเหอะ ไม่ต้องอาย ”
นิคพยักหน้าตอบรับ แล้วลุกขึ้นเดินตรงไปยังหน้าชั้น พอคล้อยหลังนิค นายต๋องตัวดีก็สะกิดนัทยิกๆจากที่นั่งด้านหลัง เพื่อเตรียมนินทาแบบเมาส์แตกด้วยเสียงกระซิบกระซาบ ใบหน้าระริกระรี้
“ เฮ้ย.. นัท นายดูนักเรียนใหม่อีกคน คนนั้นดิ ใส่เสื้อผ้าตัวโคร่งเลย สงสัยกะซื้อทีเดียวใส่เผื่อโตไปเลย กางเกงก็นุ่งซะเอวสูงจนเกือบถึงอกเลย ตลกหว่ะ อิอิ แล้วก็นะ.. ใส่แว่นก็ทรงเชยโคตรๆหนาเตอะอีกต่างหาก แบบเด็กเรียนเลยอ่า ทรงผมก็หวีเสียเรียบแปล้ มองดูเหมือนเป็นกำนันสมัยโบราณเลย โคตรตลกอ่า ดูเชยๆชอบกลไงไม่รู้ อิอิ ”
“ ไอ้ต๋อง ไอ้บ้า ไปว่าเขา แต่.. มันก็จริงอย่างแกพูดว่ะ ดูเปิ่นๆ ตลกโคตรๆอ่า ฮ่าๆ อ่าว.. เฮ้ย.. ต๋อง.. ดูดิ ไอ้นิคมันจะเริ่มแนะนำตัวแล้ว เดี๋ยวรอฟังมันหน่อย ดูดิ๊ มันจะพูดไงบ้าง? อิอิ ”
“ เอาละ มากันแล้ว ปี้นี้ห้องเรามีเพื่อนใหม่เป็นหนุ่มหล่อทั้ง 2 คนเลย เอาละ มาเริ่มแนะนำตัวกันได้เลย เริ่มจากเธอก่อนก็แล้วกันนะคะ ”
อาจารย์ชี้มาที่นิคก่อนเป็นคนแรก มีเสียงปรบมือเปาะแปะ จากเพื่อนๆในห้องเพื่อเป็นการต้อนรับ เจ้านิค หุ่นน้อยเสมือนมนุษย์รู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่เขาก็พยายามที่จะควบคุมมอารมณ์ตื่นเต้น โดยเหลือบมองไปทางนัทและต๋อง ก็เห็นว่าทั้งคู่ยิ้ม แล้วชู 2 นิ้วให้ เสมือนเป็นการให้กำลังใจว่าสู้ๆ.. แล้วเขาก็เริ่มเอ่ยแนะนำตัวเอง ตามข้อมูลที่ผู้ช่วยวิทยา หรืออาวิทยาใส่เพิ่มเติมไปให้ในหน่วยความจำของสมองกล
“ สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมชื่อ ด.ช.นิคม นามสกุล ...... ผมป็นลูกพี่ลูกน้องกับ ด.ช. นัทพล นามสกุล ......  ซึ่งเป็นนามสกุลเดียวกันครับ เพราะเราเป็นญาติกัน เราเรียนอยู่ที่ห้องเดียวกัน และก็นั่งติดกันด้วยครับ ผมย้ายมาจากต่างจังหวัดครับ สาเหตุที่ต้องย้ายมาเรียนที่นี่ เพราะว่า.. คุณพ่อ คุณแม่ ของผม มีความจำเป็นที่จะต้องไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศเป็นเวลานาน ผมจึงเป็นต้องย้ายมาจากต่างจังหวัดเพื่อที่จะได้มาอยู่ในความดูแลของคุณลุง ซึ่งเป็นคุณพ่อ ของ ด.ช.นัทพล และเป็นผู้ปกครองของผมครับ ยินดีที่รู้จักเพื่อนๆทุกคนนะครับ.. อาจารย์ครับ ผมพูดหมดแล้วครับ ”
“ โอเคค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะนิคม เอาละ ความนี้ถึงคราวคนต่อไปแล้ว เชิญเลยค่ะ ”
“ สวัสดีครับ เอ่อ.. ผม.. ผม.. ชื่อ.. ด.ช. ธนวัฒน์ นามสกุล ...... แล้วก็.. เอ่อ... แล้วที่ผม.. เอ่อ ย้ายมาที่นี่.. เพราะ.. เอ่อ.. คือว่า.. ป๊า เอ๊ย คุณพ่อ อยากให้มาครับ เอ่อ.. แล้ว.. ยินดีที่รู้จักครับ เอ่อ.. เอ่อ. คือ.. คือ..อาจารย์ครับ ผมหมดแค่นี้ครับ ”
“ อ้าว.. แค่นี้เหรอคะ? แล้วจะไม่พูดอะไรอีกสักหน่อยเกี่ยวกับตัวเองหรือคะ ”
“ ผมไม่ทราบจะพูดอะไรแล้วครับ คือ.. เอ่อ.. ผม.. ผมอาย อ่าครับ ”
“ โอเคค่ะ พ่อหนุ่มขี้อาย ยินดีต้อนรับนะคะธนวัฒน์ แล้ว.. ที่นั่งของธนวัฒน์อยู่ตรงไหนคะ? ”
“ ตรงโต๊ะตัวว่าง ด้านหลังห้องครับ ตรงโน้นครับ คือ.. ผมมาใหม่ ยังไม่รู้จักใครเลยครับ ก็เลยไปนั่งคนเดียวตรงนั้นครับอาจารย์ ”
“ อืม.. ท่าทางดูเป็นคนขี้อายด้วย งั้น เอาอย่างนี้นะ ครูอยากให้เธอ ไปหาที่นั่งใกล้ๆกับเพื่อนคนไหนก็ได้ จะได้ทำความคุนเคยกันไปด้วย อยากนั่งกับใคร ไปเลือกนั่งได้เลยค่ะ เอาละ ทั้ง 2 คน ไปนั่งที่ได้  แล้วพวกเธอทุกคน ระหว่างที่รออาจารย์ที่จะมาสอนในคาบแรก ก็อย่าคุยกันสียงดังนะคะ ครูรู้ ว่าพวกเธอคงมีอะไรที่จะคุยกันมากมาย หยุดกันมานาน ก็คงอยากจะคุย เล่าอะไรต่ออะไรกัน เอาเป็นว่า.. เอาไว้คุยกันช่วงพักแล้วกันนะคะ ตอนนี้ก็นั่งกันเงียบๆให้เรียบร้อย เอาไว้ในคราวหน้า ครูจะจัดให้มีการเลือกหัวหน้าห้องกัน เอาละครูไป
นะคะ ”

อาจารย์สาวแสนสวยกล่าวจบก็เดินออกจากห้องไป พอคล้อยหลังได้ไม่นานเสียงนกกระจอกแตกรังก็พึมพัมๆ แซ่ดขึ้นมาอาจารย์สาวแสนสวยได้ยินเสียงนักเรียนคุยจ๊อกแจ๊กกันหึ่งๆตามหลังทันทีที่เธอที่ก้าวขาออกจากห้อง ก็อมยิ้มนิดๆ พลางคิดในว่า....เด็กๆก็อย่างนี้แหละ ปิดเทอมมาตั้งนานคงจะคิดถึงกันมาก จนอดที่จะห้ามใจไม่คุยกันไม่ได้ เอาเป็นว่า.. วันนี้วันแรกหยวนๆให้ไปกอ่น คราวหน้าละก็.. คงไม่หยวนให้แล้วนะเจ้าเด็กจอมแก่นทั้งหลาย..เธอนึกแล้วก็แอบอมยิ้มคนเดียว จากนั้นก็เดินตรงไปห้องพักอาจารย์เพื่อเตรียมการสอนในคาบต่อไป..

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

ฉันมีความฝัน และฉันจะทำให้ได้

konglove

ฃอบคุณครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

manza555

ขอบคุณครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

parwlove24

ขอบคุนนนนมากกกก นะค่าาาาา ๆๆๆ

ShangHai

ขอบคุณครับ

iqdz

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

Chinpaji_Man

ขอบคุณมากครับ

gutoon

ขอบคุณมากๆๆเลยครับบ สนุกมากๆเลย

4_NAY

ห้องเดียวกันด้วย

JakeNaKrub

ดีงาม