++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 17

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ นัทคงเหนื่อยมาก มันไกลมากเลยนัทหยุดพักก่อนเถิดนะ ”
“ นายไม่ต้องพูดอะไรนะนิคอยู่เงียบๆสงวนพลังที่เหลืออยู่ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะแค่นี้เราไม่เป็นไรมากหรอก ตอนนี้เราต้องรีบที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ไม่งั้นมันอาจสายไป ถ้านาย.. หมดพลังงาน และ.. นาย.. นาย.. อาจ.. อาจจะตายถ้าเป็นแบบนั้น เราคงทนไม่ได้ อดทนก่อนนะนิค นายต้องไม่ทิ้งเราไปนะ ”
นัทเอ่ยตอบด้วยน้ำตานองหน้า แล้วรีบดิ่งมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายที่ดูเหมือนว่ายังอีกไกลพอควร นิคได้ยินดังนั้น เขาก็ไม่พูดอะไรอีก เขาหลับตาลงแล้วค่อยๆซบหน้าลงอย่างเงียบๆที่แผ่นหลังของนัท เขารู้สึกตื้อ ตื้นตัน จน.. น้ำตาของเขาเอ่อ และไหลรินผสมไปกับเหงื่อที่ชุ่มโชกบนเสื้อของนัท.. นัทจะรู้ไหม? ว่านิคกำลังร้องไห้ นิค.. หุ่นน้อยเสมือนมนุษย์ กำลังร้องไห้เป็นครั้งแรกในชีวิต ร้องไห้เพื่อนัท คนที่เขารักอย่างสุดหัวใจ มันไม่ใช่รักแบบโดยการใส่ข้อมูลมาให้รักนัทในสมองกล แต่มันเป็นความรักที่ก่อเกิดขึ้นมาจากหัวใจของเขาจริงๆ หัวใจที่เป็นกลไก แต่.. กลับมีความรู้สึกดุจดังมนุษย์
ตอนที่ 21
นิค.. เราดีใจนะที่นายไม่เป็นอะไร? เมื่อเย็นเราตกใจแทบแย่เลย ตกใจแล้วก็กลัวด้วยจนร้องไห้เลยเรานึกว่านายกำลังจะตาย ถ้านายตายเราคง.. ทนไม่ได้เลยนะนิค แต่พอได้มาถามคุณพ่อเมื่อตอนค่ำนี้ ถึงได้รู้ว่า.. ถ้านายหยุดทำงานเพราะพลังงานหมดนายก็ไม่เป็นอะไรมากเพียงแค่ต้องชาร์ทเติมพลังงานไฟฟ้าโดยส่งผ่านเข้าสู่โครงสร้างร่างกายของนายทางผิวเนื้อสังเคาระห์แทน จากนั้นก็ใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ากระตุ้นสมองกล นายก็จะฟื้นขึ้นมาได้ใหม่เหมือนดังเดิม ก็.. ตอนนั้นเราไม่รู้นี่นา เราเลยกลัวแทบแย่เลย แต่เราก็ดีใจนะที่ตอนนี้.. นายไม่เป็นอะไรแล้ว ”
ในยามค่ำคืนซึ่งเป็นเวลาเข้านอนของวันนั้น.. นัทนอนเคียงนิคบนเตียงในห้องนอนที่มืดสลัว เขานอนลูบศรีษะนิคเบาๆแล้วเอ่ยพูดคุยกับนิคโดยมีนิคนอนหนุนไหล่เขาอยู่ จากคำพูดของนัทเมื่อสักครู่ มันแสดงให้เห็นว่า.. นัทรัก และห่วงใยเขาเพียงไร นิคเหลือบมองสบตานัทในความมืด แล้วเอ่ยตอบน้ำเสียงเบาๆว่า..
“ เรานี่แย่จัง ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ แทนที่จะปกป้องดูแลนัทตามหน้าที่จริงๆของเรา เรากลับต้องมาทำให้นัทต้องเป็นห่วงและเป็นภาระให้นัทอีก นัทต้องเดินแบกเราตั้งไกลจนเหนื่อยเหงื่อท่วม พอถึงหน้าร้าน.. นายก็ยังเอาขนมปังมาป้อนเราอีก เพราะตอนนั้นเราไม่มีพลังงานมากพอที่จะเคลื่อนไหว เราเห็นมีแต่คนมองเรา 2 คนแบบแปลกๆ แต่.. นายก็ดูไม่สนใจใครเลย คอยดูแลเอาใจใส่เราด้วยความเป็นห่วง นี่เราทำให้นัทต้องมาลำบากเพราะเรา ต้องมาร้องไห้เพราะเป็นห่วงเรา เราขอโทษนะนัท เรานี่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย มันเป็นความผิดพลาดของเราที่ไม่กำหนดจุดหมายปลางทาง ทำให้ต้องมาเจอเรื่องเสี่ยงอันตรายซ้ำซ้อน แล้วก็ใช้โหมดอัจฉริยะที่ใช้พลังงานมหาศาลจนเกินความจำเป็น เรานี่มันโง่จริงๆ ”
นิคพูดจบ พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มรื้นเอ่อตา ด้วยคงรู้สึกผิดที่เขาประมวลผิดพลาดถึงเพียงนี้ นัทก็ไม่เอ่ยแม้แต่คำเดียวตำหนิเขา อีกทั้งยังตื้นตันในความห่วงใย ความเสียสละของนัท ความรู้สึกของเขาในตอนนี้ มันทำให้น้ำตาที่กำลังเอ่อ เริ่มไหลรินลงอาบแก้ม นัทโอบกระชับกอดตบไหล่นิคเบาๆแบบปลอบใจแล้วเกลี่ยน้ำตาให้จากนั้นก็ขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า..
“ จะไปโทษตัวเองทำไม? ถ้าไม่มีนาย เราก็คงโดนไอ้หมาบ้าคู่ปรับตัวนั้นฟัดเละแล้วรู้ป่าว? เราต่างหากที่ควรขอบคุณนายที่นายพยายามช่วยเราจนพลังงานเกือบหมด ที่เราทำเพียงแค่นี้ มันเล็กน้อยเหลือเกิน เมื่อเทียบกับตลอดเวลาที่ผ่านมา นายคอยดูแลเราในทุกๆสิ่ง มันทำให้ชีวิตเราดีดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น และไม่เหงาอีกต่อไป แล้ว.. นี่นาย.. นายกำลังร้องไห้? เจ้านิค เจ้าหุ่นตุ๊ดขี้แย นายจะร้องไห้ทำไม? ตอนที่กำลังเราแบกนายตอนนั้น เราก็รู้สึกเหมือนว่านายก็ร้องไห้ นี่คงเป็นครั้งแรกที่นาย.. เริ่มเข้าใจความรู้สึกแบบมนุษย์จนร้องไห้ได้?  นายคงจะเริ่มมีอารมณ์อ่อนไหวเข้าใจอารมณ์แบบมนุษย์มากขึ้นแล้วสิ นิค.. นายรู้ไหม? ระยะหลังนี้ การพูดจา การแสดงสีหน้าทางอารมณ์ของนายก็ดูไม่ค่อยเฉยๆนิ่งๆแปลกๆแบบเมื่อก่อนแล้วนะ มันดูเป็นธรรมชาติมากขึ้นแล้ว เราคอยสังเกตุดูนายตลอด นายอยู่ในสายตาเราตลอดเลยนะ รู้ตัวไหม? ”
“ จริงเหรอนัท? ”
“ ใช่แล้วละ และสำหรับความรู้สึกของเราในตอนนี้ นายไม่ใช่หุ่นยนตร์ แต่นายคือมนุษย์ มนุษย์เด็กน้อยที่กำลังขี้แย แล้วนี่นายจะหยุดร้องไห้ได้ยัง เจ้าตุ๊ดขี้แย? เห็นไหม? นี่เรากำลังจะร้องไห้ตามไปด้วยแล้วนะ เอาละ.. เลิกทำซึ้งกันเหอะ เดี๋ยวมันจะกลายเป็นเหมือนนิยายรักโรแมนติก อิอิ นี่ก็ดึกมากแล้ว นอนหลับกันเหอะ วันนี้ก็เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว มานี่ มาเป็นหมอนข้างให้หน่อย รู้ตัวป่าว ว่านายเป็นหมอนข้างของเรา ตอนนี้เราติดแล้วนะ ต้องนอนกอดหมอนข้างทุกวันถึงจะหลับสนิท มาซะดีๆ นายหมอนข้าง อิอิ มากอดหน่อยย เราสงสัยว่านายคงเป็นเด็กตุ๊ดแน่เลย อาไร๊ ยอมให้เรานอนกอดได้ทุกวี่ทุกวันเลยน้า ฮ่าๆ ”
“ ก็.. เราก็ชอบให้นัทกอดเรานี่นา มันรู้สึกดีจะตาย ”
“ แหนะๆ พูดเหมือนคนเข้าไปทุกวันแล้วนายนิค แล้วถ้า.. เราจะปั่มป๊ามนายล่ะ? จะยอมมั๊ย? อิอิ ”
“ ปั่มป๊ามคืออะไรเหรอ? คง.. เหมือน.. การร่วมเพศ ของผู้ชายกับผู้ชายแบบในคลิปหนังโป๊ที่เราดูกันวันนั้นกับต๋องใชไหม? แล้วนัทจะร่วมเพศกับเราจริงๆเหรอ? จะทำจริงๆเหรอ? มันจะดีเหรอ? เราก็ไม่รู้นะว่าควรจะยอมไหม? เราขอประมวลผลข้อมูลก่อนนะนัท ”
“ เฮ้ย.. ไอ้บ้า เราพูดเล่น เรายังเด็กอยู่ ยังไม่คิดอะไรถึงนั้นหรอกน้า อีกอย่างนายก็เหมือนเป็นน้องชายเรา เราจะไปทำงั้นได้ไง? จะบ้าเรอะ เวรกรรมเจ้านิคบ้า พูดตรงซะเราอายเลย เง้อ พอเหอะ เลิกคุยแล้ว ง่วงแล้ว มา.. นายหมอนข้างมานอนกอดกันหลับดีก่าเนอะ ”
แล้วนัทก็ดึงนิคเขามากอดแล้วจุมพิตหน้าผากเขาเบาๆ จากนั้นก็หลับตาแล้วกระชับกอดเขาแน่นขึ้น นิครู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เขาหลับตาลงซบที่อกของนัท แล้วพึมพัมเบาๆ
“ เรารักนัทที่สุดเลย ”
“ เราก็รักนายนะ เจ้าเด็กตุ๊ดจอมซื่อบื้อ ”
นัทพึมพับตอบกลับเบาๆ จากนั้นเพียงชั่วไม่นาน ทั้งคู่ก็เคลิ้ม และหลับสนิทลงในค่ำคืนอันแสนอบอุ่น
..นิ๊งหน่อง นิ๊งหน่อง นิ๊งหน่อง..
เสียงเรียกโทรศัพท์มือถืออันแสนคิกขุ อาโนเนะ ของนัทดังขึ้นในขณะที่เขากำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้าน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จึงเห็นว่า.. ต๋องโทรมา ทำให้เขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และรู้สึกผิดนิดๆ
“ ฮัลโหล.. ต๋อง ”
“ นัท.. นายกับนิคอยู่ถึงไหนแล้ววะ เรากับกล้วยมารอตั้งนานแล้วนะ เดี๋ยวก็ดูหนังรอบ 11 โมงไม่ทันกันพอดีหรอก ”
ต๋องเอ่ยตอบมาตามสายด้วยน้ำเสียงที่ดูร้อนรนและเหมือนจะเคืองนิดๆที่นัทและนิคผิดเวลาตามที่นัด ปล่อยให้เขากับกล้วยต้องมารอตั้งนานแล้ว
ต๋อง กล้วย นัท และนิค ทั้งหมดได้นัดแนะกันเมื่อวานก่อนเลิกเรียน ว่าจะไปเดินเที่ยวและดูภาพยนตร์เรื่องดังที่กำลังเป็นกล่าวขานกันในหมู่วัยรุ่นว่าดีและสนุกมากในวันนี้ เนื่องด้วยในวันสุดสัปดาห์นี้ มีวันหยุดพิเศษทำให้ได้หยุดยาวติดกันถึง 4 วัน พวกเขาจึงอยากไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกัน โดยที่นัทได้ลืมไปว่า.. ในวันนี้ มันถึงช่วงเวลาที่นิคต้องไปตรวจสอบ และปรับสภาพโครงสร้างร่างกายใหม่ เพราะครบกำหนด 3 เดือนแล้ว เขาเพิ่งนึกได้ตอนค่ำของเมื่อวาน เมื่อคุณพ่อของเขาได้บอกในช่วงระหว่างรับประทานอาหารเย็นกัน เขามัวแต่ตื่นเต้น จนลืมนึกไปว่า.. เขาได้นัดไปเที่ยวกับเพื่อนๆจนตกปากรับคำกันเรียบร้อยไปแล้ว จวบจนเพิ่งมานึกได้ตอนที่ต๋องได้โทรมาในระหว่างที่เขา นิค และคุณพ่อ กำลังจะออกเดินทางไปห้องทดลองกัน.. แล้ว.. นี่เขาจะแก้ตัวว่าอย่างไรดี?
“ ขอโทษนะต๋อง วันนี้เรากับนิคคงไปไม่ได้แล้วอ่า พอดีว่า.. เอ่อ.. คือว่า.. นิคไม่สบายอ่ะ นี่คุณพ่อกำลังจะพาไปโรงพยาบาลกัน นายไปดูกันแค่ 2 คนกับกล้วยก็แล้วกันนะ เราขอโทษจริงๆ ฝากขอโทษกล้วยด้วยนะต๋อง มันจำเป็นจริงๆ ”
นัท.. จำต้องพูดปด เขาจะบอกความจริงกับเพื่อนได้อย่างไรกัน? มันคงเหลือเชื่อจนเกินจะรับได้ อีกทั้ง.. เขาก็เคยได้ให้สัญญากับคุณพ่อไว้ เรื่องที่จะต้องปกปิดเรื่องราวของนิคไว้เป็นความลับ
“ อ่าว.. จริงเหรอ? เมื่อวานก็เห็นนิคดีๆอยู่เลยนี่นา? แล้วตอนนี้นิคเป็นอะไรมากไหม? งั้น.. เอางี้.. เดี๋ยวเย็นๆ พวกเราจะแวะไปเยี่ยมนิคก็แล้วกันนะ ”
“ ไม่ต้องลำบากหรอก นิคไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่.. ท้องเสียน่ะ พวกนายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ เที่ยวกันให้สนุกน้า เที่ยวเผื่อเรา 2 คน ด้วยแล้วกัน งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเราต้องไปแล้ว แล้วเจอกันวันพุธนะ ”
“ อ่า.. เอางั้นก็ได้ ฝากบอกนิคด้วยนะ ว่าพวกเราเป็นห่วง โอเค.. แล้วเจอกัน ”
แล้วนัทก็กดวางสายลงในขณะที่คุณพ่อเขาเอ่ยเรียกเพื่อจะออกเดินทางกัน จากนั้น..เพียงชั่วเวลาไม่นานนัก รถยนตร์คันงามก็แล่นออกจากบ้านออกเดินทาง พานัท นิค และดร.นพคุณ ไปสู่จุดหมายปลายทางคือ.. ห้องทดลองส่วนตัวของดร. นพคุณในย่านชานเมืองอันเงียบสงบ..
“ กล้วย.. วันนี้เราคงดูหนังกันแค่ 2 คนแล้วละ นิคไม่สบายท้องสียอ่า ตอนโทรไปเห็นบอกกำลังจะไปโรงพยาบาล แต่นิคก็ไม่เป็นอะไรมากน่าห่วงหรอก เขาฝากขอโทษนายด้วยนะกล้วย ”
“ ง่า.. น่าเสียดายเนอะ เมื่อกี้เราก็ได้ยินนายคุยโทรศัพท์กันแว่วๆแล้วละ ถ้างั้น.. เดี๋ยวเราไปดูกัน 2 คนก็แล้วกัน หนังเรื่องนี้.. Love of Siam น่าดูเนอะ หนังรักๆซึ้งๆ เห็นเพื่อนๆในห้องที่ไปดูมาแล้ว เขาว่า.. สนุก แล้วก็ดีมากๆด้วย เสียดายจัง ที่นัทกับนิคไม่ได้มาดูด้วยกัน แต่.. มันก็เป็นเหตุสุดวิสัยเนอะ ว่าแต่.. ต๋อง วันนี้นายดูหล่อจังเลย ”
กล้วยในชุดแต่งกายที่ทันสมัยและไม่สวมแว่นซึ่งทำให้เขาดูน่ารักต่างจากกล้วยในชุดนักเรียน ได้เอ่ยตอบกับต๋อง พร้อมกับมองดูต๋องในชุดแต่งกายลำลองธรรมดาๆ แต่ดูดี ทำให้กล้วยเห็นแล้วรู้สึกวูบๆชอบกล นายต๋องเป็นคนที่มีผิวสีเข้มแบบคนไทยแท้ แต่ก็เนียนละเอียด รูปร่างสูงใหญ่ดูบึกบึน การแต่งกายของเขาวันนี้ก็มีเพียงเสื้อยืดเข้ารูปสีสดสกรีนลวดลายแบบเฮฟวี่ สวมกางเกงยีนส์เข้ารูปสีน้ำเงินซีดแต่ดูเก๋ทันสมัยและสวมเข็มขัดหัวใหญ่รูปนกอินทรีย์สีเงินแวววาว จากการแต่งกายแบบนี้ ทำให้รูปร่างเขาดูบึกบึน ดูมีกล้ามน้อยๆแบบเด็กเริ่มวัยรุ่น แต่ก็ดูสมส่วน ต๋องเป็นคนที่มีโครงหน้าเรียวยาว ผิวหน้าเนียนเรียบ คิ้วเข้มดวงตาโตสดใสขี้เล่นซุกซน ริมฝีปากแดงแบบคนที่มีสุขภาพดี โดยรวมเขาจัดว่าเป็นคนที่หน้าตาคมเข้มดูดี แม้ไม่ถึงกับดูหล่อจัดแบบนัทเพื่อนที่เขาแอบปลื้มหลงใหล หรือหล่อคมเข้มแบบนิคเพื่อนที่เขากำลังเริ่มแอบปลื้มหลงใหลอีกคน แต่.. ต๋องที่เห็นในเวลานี้ เขาก็จัดว่า.. เป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาดีพอควรเลยทีเดียว ต่อมปลื้มของนายกล้วยเริ่มทำงานกับนายต๋องอีกคนแล้วในตอนนี้ เขาพยายามเก็บอาการ และพยายามทำใจ พลางนึกถึงคำพูดตัวเองที่คุยกับพี่สาวเมื่อวันก่อนว่า..
..การชอบเพื่อนสนิทแบบแฟนพร้อมกันที่เดียว 3 คน ดูเป็นคนหลายใจจนไม่น่าให้อภัยเลย ทำไมเราต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้วะ? ทำไมเพื่อนเราถึงได้หล่อๆกันทุกคนแบบนี้วะ? แล้วทำไมเราต้องมีเพื่อนหล่อด้วยวะ? ต้องท่องไว้ในใจเลย นี่เพื่อนนะ.. เพื่อนๆ ท่องไว้แล้วทำใจให้ได้ ความเป็นเพื่อน รักแบบเพื่อน จะเป็นความรักที่ยั่งยืนที่สุด โอย แล้วจะทำใจได้ไหมวะเนี่ยยยย เห้อออออ ไอ้นัทมันสุดหล่อเลย ไอ้นิคมันก็หล่อโคตรอ่ะ แล้วไอ้ต๋องยังจะมาหล่อเท่ห์อีก แถมแต่ละคน ยังจะดีกับเราแบบสุดๆอีก ไม่นะ เราต้องไม่เป็นคนแบบนั้น นี่คือเพื่อน เพื่อนๆ ว่าแต่.. ที่รู้ๆตอนนี้.. อยากกอดต๋องจังเลย..
กล้วยลอบชำเลืองมองต๋องเป็นระยะ แล้วก็จมอยู่กับความคิดตัวเองได้สักพัก นายต๋องก็มาโอบไหล่ แล้วเอ่ยกับกล้วยว่า..
“ อืม.. กล้วย นายก็ดูน่ารักไม่เบาเหมือนกันน้า เสียดายที่วันนี้ไม่ครบเซท 4 คน แต่ไม่เป็นไร เราออกเดทกับนาย 2 คนก็ได้ ไปดูหนังรักโรแมนติกจู่จี๋กัน 2 คนน้า อิอิ ไปกันเหอะกล้วย ”
“ อ่า.. อืม.. ”
กล้วย อือ ออ ในลำคอ ด้วยไม่รู้จะตอบว่าไงดีเพราะกำลังรู้สึกวูบๆกับนายต๋อง แถมนายต๋องยังมาทำตาเยิ้ม พูดจาแปลกๆด้วย เขาเดินตามต๋องโดยที่นายต๋องกำลังเดินโอบไหล่เขาแบบแนบแน่น พลางนึกในใจไปด้วยว่า..
..นี่ไอ้ต๋องมันแสดงท่าหยอกและพูดเล่นแบบจอมอำตามนิสัยขี้เล่นกวนๆของมัน หรือว่า.. มันจะคิดอะไรกับเราจริงๆหรือเปล่าหนอ?..
ตอนที่ 22
“ อยู่นี่เอง หาตั้งนานไปเร็ว ”
“ เอ่อ ”
เสียงคุณป้าคนหนึ่งดังขึ้นข้างๆต๋อง ในระหว่างที่เขาปลีกตัวออกมารอกล้วยที่กำลังไปต่อคิวที่ยาวเหยียดเพื่อซื้อตั๋วหนัง เขาเดินดูโปรแกรมหนังตัวอย่างบริเวณหน้าโรงซึ่งในขณะนี้คับคั่งไปด้วยผู้คนที่มารอชมภาพยนตร์กันในวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อฆ่าเวลา คุณป้าท่านนั้นพูดจบแล้วก็คว้ามือเขาเดินลิ่วๆแบบรีบๆออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด โดยที่นายต๋องก็เดินตามต้อยๆ ด้วยความงง ในระหว่างนั้นเขาก็เหลือบมองคุณป้าคนนั้น แล้วก็พลางคิดในว่า..
..ป้าคนนี้เป็นใคร? นี่เรารู้จักคุณป้าคนนี้ไหม? แล้วนี่แกจะพาเราไปไหน? แล้ว.. เราจะเดินตามป้าแกมาทำไมวะ?..
นายต๋องกำลังคิดได้สักครู่ เมื่อคุณป้าคนนั้นจูงมือนายต๋องเดินมาได้สักพัก แกก็หยุดแล้วหันมามองนายต๋องที่กำลังทำหน้าเอ๋อด้วยความงง แล้วแกก็ผงะ แกรีบปล่อยมือที่จูงนายต๋องออกในทันที พร้อมกับเอ่ยว่า..
“ อ้าว.. ไม่ใช่นี่ว่า ”
พอเอ่ยจบแกก็สะบัดหน้าพรืด เดินจากไปอย่างไม่มีเยื่อใย ก็.. แล้ว.. จะไปมีเยื่อใยได้ไง? นายต๋องเป็นใคร? แกก็ไม่รู้จัก นี่แกคงเข้าใจผิด คิดว่านายต๋องคงเป็นลูกชายหรือใครก็แล้วแต่ที่แกรู้จักหรือเปล่า? คงเพราะว่าแกมองแบบผ่านๆเห็นแต่งตัวดูคล้ายๆกัน อีกทั้งแกคงไม่ได้มองดูให้ดีๆเสียก่อน เห็นทางด้านหลังดูคล้ายๆ ก็เลยจูงมือพรวดๆออกมาเลย น่าจะเป็นเช่นนี้กระมัง?
นายต๋องยืนทำหน้าเป๋อเหรอ เกาหัวแกรกๆด้วยความมึนได้สักพัก.. ก็มีเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือของเขาที่มีจังหวะเร้าระทึก ก็ดังขึ้น..
..ฉึ่งๆโป๊ะฉึ่งๆ ฉึ่งโป๊ะ ฉึ่งๆ..
เขาหยิบขึ้นมาดู จึงรู้ว่ากล้วยโทรมา เขาจึงกดรับในทันที
“ ไง.. กล้วย? ”
“ ต๋อง.. นี่นายอยู่ไหนวะ? เราซื้อตั๋วเสร็จตั้งนานแล้วน้า กำลังเดินมองหานายอยู่เนี่ยยยย คนก็เยอะโคตรอ่ะ เดินหาจนเมื่อยแล้วน้า หนังก็จะฉายแล้วด้วย เฮ้อ ”
กล้วยเอ่ยมาตามสายด้วยน้ำเสียงร้อนรนปนเหนื่อยหน่ายนิดๆด้วยคงจะรู้สึกเมื่อยๆแล้ว
“ เอ่อ.. ก็.. คือป้าคนนึงง่ะ แกคงเข้าใจผิด คิดว่าเราคงเป็นคนรู้จักของแกมั๊ง? แกจูงมือเราเดินลิ่วๆมาเฉยเลยอ่า.. นี่เราอยู่ตรงนี้เองไม่ไกลมากหรอก งั้น.. เดี๋ยวเรารีบวิ่งไปหานายแล้วกัน นายไปซื้อน้ำกับข้าวโพดคั่วรอที่ตรงร้านขนมที่หน้าโรงก่อนนะ เดี๋ยวเราจะรีบวิ่งไปหาตรงนั้น ”
ต๋องรีบเอ่ยแก้ตัวระล่ำระลัก
“ อ่า.. ได้ๆ รีบมานะ งั้น.. แค่นี้นะ ”
“ อือๆ ”
หลังจากคุยจบ ต๋องก็รีบเดินจ้ำพรวดๆกึ่งๆวิ่ง ดิ่งตรงไปยังที่หมาย จนเมื่อมาถึงบริเวณร้านขายขนมและของว่างบริเวณหน้าโรง ต๋องก็เหลือบไปเห็นกล้วยซึ่งกำลังซื้อเสร็จพอดีและกำลังถือแก้วน้ำอัดลมหันออกมาจากหน้าร้าน เขาเอ่ยทักกล้วย แล้วมุ่งหน้าตรงไปหาในทันที..
“ กล้วยๆ ”
“ อ่า.. ต๋อง ”
“ อุ๊บ! ”
แต่แล้ว.. ด้วยความรีบร้อน หรือว่า.. นายต๋องซุ่มซ่าม หรือว่า.. คงจะทั้ง 2 อย่างกันแน่ แต่..  ที่แน่ๆนายต๋องคงไม่ได้จงใจแน่นอน นายต๋องสะดุดขาตัวเอง หน้าทิ่มพรวดไปที่แก้มใสๆของกล้วยในทันที จมูกของเขาที่สัมผัสกับแก้มขาวเนียนใสของกล้วยนั้น มันทำให้มองดูเหมือนว่า.. นายต๋องสุดหล่อกำลังหอมแก้มกล้วยท่ามกลางผู้คนมากมายบริเวณหน้าร้านขายขนมหน้าโรงหนัง ทั้งคู่ตกใจ และดูจะเขินอายนิดๆ เพราะในขณะนี้ มีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมองมายังเขาทั้งสองด้วยสายตาแปลกๆ ทั้งคู่ดูขัดเขิน รู้สึกเก้ๆกังๆ แขนขาดูเหมือนจะเกะกะไปหมดเลย แล้วต๋องก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเขินๆว่า..
“ อ่า.. โทดที แหะๆ  ไม่ได้ตั้งใจ สงสัยเราคงจะซุ่มซ่าม แล้วก็รีบมากเกินไปหน่อย เลยสะดุดขาตัวเองหน้าทิ่ม แบบว่า.. เอ่อ.. มาหอมแก้มนาย เง้อ ”
กล้วยได้ยินดังนั้น ก็ยิ่งเขินจัด หน้าแดงวูบวาบไปหมด เขาเริ่มอายม้วนต้วนจนตัวแทบจะบิดเป็นเกลียว แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นว่า.. น้ำอัดลมในแก้วที่เขาถือ กระฉอกไปเลอะกางเกงต๋องตอนช่วงจังหวะที่ต๋องหน้าทิ่ม จนจมูกมาชนกับแก้มของเขาเมื่อครู่นี้ นี่.. เขาคงต้องรีบทำอะไรสักอย่างแล้วในตอนนี้ เพราะเขารู้สึกอายจนแทบจะทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ อ่า.. คือ.. เอ่อ.. ไม่เป็นไร เอ่อ.. คือ.. ต๋อง เมื่อกี้เราทำน้ำหกไปเลอะกางเกงนายหน่อยนึง เปียกเลยอ่ะ เราต้องขอโทษด้วย งั้น.. เดี๋ยวเราจะเช็ดให้นะ ”
พูดจบ.. กล้วยก็รีบควักผ้าเช็ดหน้าออกมา นั่งลงวางแก้วน้ำ แล้วเริ่มบรรจงเช็ดที่กางเกงต๋องบริเวณที่เปียก ซึ่งมันก็.. เป็นบริเวณเป้ากางเกงของนายต๋องนั่นเอง เขาคิดว่า.. ทำแบบนี้คงพอเบี่ยงเบนความสนใจของผู้คนที่กำลังมองมา และคงจะพอช่วยซ่อนอาการหน้าแตกของเขาได้ แต่.. เขาหารู้ไม่ว่า.. ความคิดแบบเฉิ่มๆ ประกอบกับท่าทีงกๆเงิ่นๆด้วยความเขินอายของกล้วยที่กำลังเช็ดนั้น มันมองดูเหมือนว่า.. กล้วยกำลังนั่งลูบเป้ากางเกงต๋องอยู่ท่ามกลางฝูงชน มันยิ่งกลับเป็นการสร้างจุดสนใจของผู้คนมากขึ้นไปอีก ต๋องเห็นดังนั้น ก็เหลือบมองไปโดยรอบ แล้วก็พบว่า.. มีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมองมายังเขาทั้งสองเขม็ง ถึงตอนนี้.. ต๋องคงไม่ต้องคิดอะไรต่ออีกมากมาย เพราะเขารู้สึกหน้าเขาแตกป่นจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว แล้วเขาก็รีบคว้ามือกล้วยขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า..
“ พอแล้ว กล้วย ไม่ต้องเช็ดแล้ว นั่นมันตรงเป้าเราน้า เรากำลังอายจะตายแล้ว ช่างมันเหอะ นี่หนังก็จะฉายแล้วด้วย งั้น.. เรารีบไปเข้าโรงกันเหอะน้า ”
แล้วเขาก็คว้ามือกล้วยจูงดิ่งออกมาจากจุดนั้นในทันที..
“ เดี๋ยวต๋อง ”
“ อะไรอี๊ก? ”
“ น้ำง่ะ กับข้าวโพดคั่วด้วย ยังไม่ได้เอามาเลย ยังวางอยู่ตรงนั้นเลยน่ะ ”
“ ช่างมันเห๊อะ อายเขาจะตายแล้วเว๊ย ”
“ ไม่อาว ก็.. เราเสียดายง่า ซื้อมาตั้งแพง ชุดใหญ่ด้วยนะหลายตังค์เลยด้วยอ่า ”
“ ยังจะมาทำงกอี๊ก งั้น.. เดี๋ยวเราจ่ายตังค์ให้แล้วกัน ไปเหอะ ”
“ ไม่อาวว เราเสียดาย ”
“ เง้อ.. งั้น.. นายไปเอามาดิ เรารอตรงนี้นะ ”
“ ไม่ได้ เราถือไม่ไหว ข้าวโพดอันตั้งใหญ่ แล้วยังจะน้ำอีกตั้ง 2 แก้ว นายต้องไปช่วยเราถือน้า ”
“ เง้อ เออๆ ไปเร็วๆ เวรกรรม ”
นายต๋องบ่นกระปอดกระแปด แต่ก็เดินไปกับกล้วยเพื่อไปเอามาโดยดี พลางเขาก็คิดในใจไปด้วยว่า.. ..ช่างมันอายก็อาย ใครจะมองไงก็ช่าง ไม่รู้ได้จักกันซะหน่อย เดี๋ยวเขาก็ลืมๆไปกันเองแหละ ว่าแต่.. ที่จริง.. มันก็น่าเสียดายจริงๆด้วย นี่กล้วยคงจะจ่ายไปหลายตังค์แล้ว ทั้งค่าตั๋วหนัง ทั้งค่าข้าวโพดกับน้ำ เดี๋ยวเราก็คงต้องหารกันกับกล้วย ชุดเซ็ทน้ำกับข้าวโพดคั่วชุดใหญ่เนี่ย ราคาก็ตั้งหลายบาท ถ้าเรามัวจะมาทำอายอยู่ก็อดกินละดิ ตังค์ก็เสียฟรีๆ เรื่องอะไร.. แต่.. จะว่าไป.. ถึงกล้วยจะดูเฉิ่มๆ แต่มันก็น่ารักดีจริงๆ ยิ่งเวลาที่แต่งตัวไปเที่ยวแบบนี้เนี่ย ยิ่งดูน่ารักโคตรเลย เมื่อกี้ก็ได้หอมแก้มด้วย รู้สึกวูบๆชอบกล ถึงแม้จะเป็นเหตุสุดวิสัยแบบไม่ได้ตั้งใจก็ตามเหอะ แต่เราก็ชอบจังเลย แก้มห้อมหอม เจ้ากล้วยเอ๋ย.. นี่แกจะรู้ตัวไหม? ว่าฉันชอบแกนะเว๊ย ที่ฉันชอบแกล้ง ชอบแหย่แก ก็เพราะเวลาที่แกโดนแกล้ง แกน่ารักดีหว่ะ ความจริง จะว่าไป เราก็แอบชอบๆไอ้นิคอยู่อีกคนเหมือนกัน มันก็ซื่อๆ เบ๊อะๆ ดูน่ารักดี แต่.. มันดันกลับเป็นคู่หูดูโอ ไปไหนตามติดกันอย่างกะปาท่องโก๋กับไอ้นัทเพื่อนเลิฟเราอยู่แทบจะตลอดเวลาเลย ถ้าเจอนิค ก็ต้องเจอนัท ไม่เคยเลยสักครั้งที่เราจะได้อยู่กันเพียงลำพังกับนิคเลย แต่.. เฮ้ยยย.. นี่เรากำลังเป็นอะไรไป? เฮ้ออออ.. ไหงไปๆมาๆ ดันจะมาแอบชอบเพื่อนในกลุ่มตัวเองซะงั้น? แล้วก็เพื่อนสนิท เพื่อนรักกันทั้งหมดด้วย ชักจะไปกันใหญ่แล้วเรา เฮ้อออ.. เวรกรรม..
ในยามเย็นที่ฝนกำลังตกพรำๆ ท้องฟ้าดูมืดครึ้ม แต่อากาศเย็นๆน่าสบาย ต๋องกำลังนั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง มองดูสายฝนที่กำลังตกพรำๆ และคิดอะไรเล่นๆเงียบๆคนเดียว ภายหลังจากที่เขาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วในวันนี้.. หลังจากที่กลับจากการไปดูหนังและเดินเที่ยวกับกล้วย 2 คน เขามาถึงบ้านในช่วงบ่ายคล้อยราวๆสัก 3 โมงเย็น ในช่วงตอนนั้น ตอนที่เขาและกล้วยกำลังเดินออกไปรอรถเพื่อจะกลับกัน ฝนก็ตกกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ทั้งเขาและกล้วยมัววิ่งหาที่หลบฝน กว่าจะได้ไปหลบฝนที่บริเวณที่พักผู้โดยสารตรงป้ายรถเมล์ เสื้อผ้าของเขาและกล้วยรวมทั้งหัวหูก็เปียกซ่กไปหมด เขาและกล้วย เลยตัดสินใจนั่งแท็กซี่กลับโดยตกลงแชร์ค่าโดยสารกัน แท็กซี่ได้แวะมาส่งที่บ้านของต๋องก่อนเนื่องจาก บ้านเขาใกล้กว่าบ้านกล้วย อีกทั้งยังเป็นทางผ่าน เมื่อเขาถึงบ้านและลงจากรถเสร็จ แท็กซี่เลยไปส่งกล้วยต่อที่บ้าน..
เขานั่งเล่นๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย เปิดเพลงเบาๆหวานๆฟังคลอไปด้วย มันยิ่งทำให้เขาเกิดความรู้สึกวูบๆ หวามๆในอกชอบกล เขาเริ่มนึกย้อนถึงเหตุการณ์ที่นับแต่เริ่มได้พบกล้วยแบบโดยบังเอิญที่ร้านหนังสือเมื่อช่วงก่อนเปิดเทอม มันเป็นความบังเอิญที่ดูบ๊องๆ จนเขาอดไม่ได้ที่จะแอบอมยิ้มคนเดียวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น จวบจนในวันเปิดเทอม มันก็ยิ่งเป็นความบังเอิญที่น่าประหลาดใจมากขึ้นไปอีก เมื่อเขาได้พบกับกล้วยอีกครั้ง จนได้รู้จักและได้เป็นเพื่อนกัน เขาถามความรู้สึกตัวเอง ว่าเริ่มแอบชอบกล้วยตอนไหน? มันคงจะ เริ่มขึ้นทีละน้อยแบบที่เขาไม่รู้ตัว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามักชอบแหย่ ชอบแกล้ง ชอบล้อกล้วยว่าเป็นกำนันกล้วยจอมเฉิ่ม และในทุกครั้ง กล้วยก็ไม่เคยมีทีท่าว่าจะโกรธเคืองใดๆเลย มีแต่รอยยิ้มแบบเขินๆ และท่าทีที่ดูน่ารัก ในส่วนลึกๆในใจของเขา เขาคิดว่า.. กล้วยน่าจะเป็นเกย์เช่นเดียวกันกับเขา เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงรู้สึกว่ากล้วยน่าจะเป็นเกย์ ทั้งๆที่บุคลิกภายนอกของกล้วยก็มองไม่ออกเลย กล้วยก็ดูเหมือนเด็กผู้ชายปกติโดยทั่วไป ติดแต่เพียงว่า.. เขาดูจะเป็นเด็กเรียบร้อย ชอบทำอะไรเฉิ่มๆและแสนจะขี้อาย ก็แค่นั้น..  แต่.. เมื่อลองนึกดูดีๆ เท่าที่เขาเคยสังเกตุ ดูเหมือนว่า.. กล้วยจะดูปลื้มๆกับนัทและนิคเป็นพิเศษ แล้วกับตัวเขาล่ะ? ในบางครั้งก็ดูเหมือนว่า.. กล้วยก็ดูปลื้มๆเขาด้วยเช่นกันนี่นา? หรือว่า.. นี่มันเป็นเพียงการแสดงออกถึงความรู้สึกดีๆของกล้วยที่มีให้กับเพื่อนสนิทที่รักใคร่กระมัง? มันจะเป็นเช่นนั้นหรือเปล่าหนอ? เขาพยายามหาเหตุผล แต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าใดนัก

เขานั่งจมดิ่งอยู่กับกับความคิดของตัวเองต่อนึกถึงในวันที่กล้วยได้ขึ้นร้องเพลงบนเวทีในงานโรงเรียนที่ผ่านมาเมื่อไม่นานนี้..ในวันนั้น เขาแทบละลาย เมื่อได้เห็นกล้วยในบุคลิกบนเวทีกล้วยช่างน่ารักน่าหลงไหลเหลือเกิน และดูเหมือนว่า.. ทั้งนัท และนิคก็คงมีความรู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาในวันนั้น.. คงจะเพราะเหตุการณ์ในวันนั้นกระมัง? วันที่กล้วยดูสดใส สว่างไสวบนเวทีที่ทำให้เขาเริ่มชอบกล้วยมากขึ้น และมากขึ้น จากเดิมที่แอบชอบนิดๆอยู่แล้วจวบจนในวันนี้ วันที่เขาและกล้วย ได้ไปดูหนังรักหวานๆ ด้วยกัน 2 คน เขานึกถึงความสนุกของหนัง และฉากซึ้งๆในหนัง ที่ทำให้ทั้งกล้วยและเขาแอบซึ้งเสียจน..พอเขานึกมาถึงตอนนี้แล้ว ก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียวด้วยหัวใจที่กำลังวูบๆ และรู้สึกหวั่นไหว...

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

อย่าคิดว่าคุนดี ถ้ายังไม่ทำ

abcdefghij

เพื่อดาวดวงนั้นที่ฝันมาอยากเป็น

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

manza555

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

parwlove24

ขอบคุนมากๆๆๆๆๆๆ นะค่า ^^ !!!!!!

tor_8915

ชอบครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

gutoon

ขอบคุณมากๆๆเลยครับบ สนุกมากๆเลย

4_NAY

ต๋องจะชอบกินกล้วยอะดิ

napapadon1

ขอบคุณครับ

4_NAY

สงสัยจะแยกคู่ได้ละ

JakeNaKrub

ามค่ะ