++ กว่าจะรู้ใจ (มันก็ใกล้จะสาย)++ # 4

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
แต่แล้วผมก็ไม่พบใครในบ้านผมอาบน้ำแต่งตัวและออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้าน-นิต-เขาเดินมาทางที่ผมยืนอยู่ ผมยืนมองเขาเหมือนต้องมนต์สะกดไม่ใช่เพราะเขาหล่อแต่เพราะเหตุใดที่เขามาที่นี่
"มีอะไรเหรอ"ผมถามขึ้นเมื่อเขาเดินมายืนตรงหน้าผม
เขานั่งคุกเข่าและเงยหน้ามองผมดวงตาสองคูพบกันและจ้องมองกัอยู่นานครู่หนึ่ง
"เป็นแฟนกับผมน่ะ นนท์"เขาพุดออกมาทำลายความเงียบ
พร้อมทั้งยื่นกล่องสีเหลี่ยมสีแดง ใบเล็กออกมา และเปิดกล่องนั้นออกผมตะลึงว่านี่มันอะไรกัน
ผมฝันไปเหรอใครก็ได้บอกผมที ปลุกผมที นี่ผมจะทำไงดีละ? ผมยืนนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ พอตั้งสติได้ก็พบว่าแหวนถูกสวมามาที่นิ้วมือแล้ว พูดไม่ออกครับ ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากปากของผมเขาเหรอ ก็ยืนยิ้ม ที่เราไม่ได้ขัดขืน ไม่ได้ตอบปฏิเสธ
หลังจากวันนั้นผมกับเขาก็เริ่มคบกัน เขาไปมาหาสู่ที่บ้านผมบ่อย จนพ่อ แม่ของผมรักเขาเหมือนเป็นลูกอีกคนผมไปบ้านเขาบ้างถึงไม่บ่อยเท่าที่เขามาบ้านผมก็เถอะ แต่แม่เขาก็รักผมใช่ย่อยสะที่ไหน ผมกับเขาคบกันไปเรื่อย ๆ ไม่มีใครรู้หรอก นอกจากเราสองคน
นี่ก็ครบปีแล้ว วันที่ 14 กุมพา มาเยือนอีกครั้ง ตลอดปีที่เราคบกัน น้อยครั้งที่จะมีปากเสียงกัน เพราะผมก็ไม่ใช่คนเอาแต่ใจ แล้วเขาก็เป็นคนดี  ยอมทำตามผมทุกอย่าง ถึงแม้วาผมจะว่าเขาบ้าง ให้เขามีหัวคิดบ้าง อย่าตามแต่ผมฝ่ายเดียว
วันนี้จะมองไหนก็จะเจอแต่คนถือดอกกุหลาบทั้งนั้นดูสวยงามครับ แต่มันคงไม่เข้ากับผม
วันที่ 14 กุมพา ทั้งที่วันนี้คงมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นกับผมบ้างแหละน่า วันนี้ ผม กับ นิต นัดกันไปทานข้าวข้างนอก
ผมเดินมาหาเขาที่ร้านที่เรานัดกันไว้เมื่อ 2 วันก่อน
"นิต มาคอยเรานานยังอ่ะ"ผมเอ่ยย่างเท้ามาถึงโต๊ะที่นิตนั่งอยู่
"เพิ่งมาถึงเมื่อห้านาทีก่อนได้"เขาหันมาตอบและยิ้มให้
"กินอะไรดีล่ะ นนท์เลือกให้นิตด้วยล่ะกัน"เขาบอกกับผมเมื่อบริกรยืนเมนูให้
ผมสั่งอาหารเสร็จก็นั่งคุยคอยอาหารไปเรื่อย ๆ
"วันนี้จะไปไหนต่อดีล่ะ"ผมเอ่ยถามนิต
"แล้วนนท์อยากไปไหนล่ะ"เขาถามผมกลับ
"นิต นิตหัดมีหัวคิดบ้างน่ะ จะตามใจเราทุกเรื่องไม่ได้หรอก"ผมต่อว่าเขานิดหน่อย
"ได้ งั้นไปเดินห้างก็แล้วกัน"นิตตอบแบบไม่ค่อยจะคิดสักเท่าไหร่
ผมนั่งเงียบ และมองเขา ว่าเขาก็หน้าตาดี เราก็ใช่ว่าจะไม่ดีหรอก แต่ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงชอบเรา แถมยอมเราทุกอย่าง
แต่เอาเถอะ ไหนไหน ก็รักเขาแล้วนี่ จะทำไงได้ หลังจากที่เราทานอาหารเสร็จ เราก็ได้ไปเดินห้างแถวนั้น
"นนท์" เขาเรียกชื่อผมขึ้นระหว่างที่เดินดูบริเวณเสื้อผ้า
"อยากได้อะไรมั้ย"เขาถามผม
"ไม่หรอกแค่ดูก็พอแล้ว ยังไม่อยากได้อะไร"ผมตอบด้วยความเกรงใจที่เขามีแต่จะซื้อให้ผม แต่ผมไม่ค่อยที่จะได้ให้อะไรเขาเลย
"อืม" เขาเดินดูของไปเงียบ
เราสองคนเดินออกมาจากห้างเพื่อที่จะคอยรถเมย์
"นนท์"เขาเรียกชื่อผมขึ้น
"มีอะไรเหรอ"ผมหันมาถาม
"คืนนี้ค้างที่บ้านเราน่ะ" ผมได้ยินก็งงนิดหน่อย เพราะปกติผมไม่เคยไปนอนค้างที่บ้านของเขาเลยแถมเขาไม่เคยเอ่ยชวนเลยด้วยซ้ำ
"ดูก่อนได้ป่าว"ผมตอบกลับไปเมื่อคิดอยู่ครู่
"ไม่เอา ไม่ต้องดู"เขาตอบด้วยท่าทีที่ดูจะเอาแต่ใจนิดนึงทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน
"นิต วันนี้เป็นอะไรอ่ะ"ผมถามด้วยความสงสัย
"ป่าว แค่อยากให้นนท์ไปค้างที่บ้านบ้าง"เขาตอบแบบเสียงอุบอิบ
"อืมก็ได้" ผมก็แค่อยากตอบแทนเขาบ้าง ก็เลยคิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก
"แต่..." ผมีมข้อแม้นิดนึง
"แต่อะไรอ่ะนนท์"เขาถามแบบหน้างง ๆ
"แต่ให้เราโทรไปบอกแม่ก่อน"ผมบอก
"อืมได้ไม่มีปัญหา"เขาตอบ
ผมโทรไปบอกแม่ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเห็นว่าเราสนิทกัน
"จะนอนหรือยังอ่ะนิต เราง่วงแล้ว"ผมเอ่ยขึ้นเมื่อนาฬิกาบอกเวลา 3 ทุ่ม
"อืม.. นอนก่อนได้เลยนนท์ เดียวเราตามไป ขอปิดคอมพ์ก่อน"
เขาตอบกลับมา พรางเก็บข้าวของบนโต๊ะคอมพ์
ผมเคลิ้มหลับไปได้พักใหญ่ และก็รู้สึกถึงมืออุ่นๆ โอบกอดผมเรื่อย ๆมือที่ผมคุ้นเคย มือที่ผมเคยสัมผัส ผมก็ปล่อยเลยตามเลยไป เพราะคิดว่าเขาแค่กอดหรอก ยอมให้เขาหน่อยแล้วกันเขากอดผมครู่หนึ่ง เขากอดแน่นมาก และผมก็รู้สึกว่ามีอะไรแข็งๆมาถูกตัวผมอยู่
"นนท์ ผมขอได้ไหม"เขากระซิบที่ข้างหูผมเบา
ลมหายใจของเขารดลงที่หูทำให้ผมรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัวผมพลิกตัวมาทางเขาก่อนที่จะตอบ
"เรา ให้นิตได้ทุกอย่างขนาดใจของเรา เรายังให้นิตไปหมดเลย"
เขากอดผมแน่นขึ้น และบรรจงจูบที่หน้าผาก ไล่ลงมาเรื่อย ๆ จนถึงริมฝีปาก
เขาบดขยี้ริมฝีปากผม เหมือนจะพังทลาย ลิ้นซุกซนชอนไชไปมา ดูดดื่มกันและกัน เสื้อผ้าของเราต่างถูกปลดออกทีละชิ้น จนเหลือเพียงตัวเปล่า ร่างกายเสียดสีกัน เสียวซ่านไปทั้งตัวเขาพร่ำบอกคำว่ารักไม่ขาดสาย ผมก็เช่นเดียวกันเขาไล่ลิ้นลงมาที่ไรอก ซุกไซร้ไปมา ไล่ลงมาถึงหน้าท้อง ผมบอกให้หยุดแต่ก็ไร้วีแววว่าเขาจะหยุด ผมบิดกายด้วยความเสียวซ่านสันหลังโก่ง เขายิ้มเยาะไม่เหมือน นิตที่ผมรุ้จัก สายตาเขาดูเซ็กซี่ เขายกขาของผมขึ้นพาดที่ไหล่ เขาใช่นิ้วสอดใส่เขาไปก่อนและตามมาด้วยอาวุธ
เขาใส่มันไปช้า ๆ ผมรู้สึกเจ็บแต่จะร้องให้หยุดเขาก็ไม่ฟัง เขาซอยมันช้า ๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆผมรู้สึกมึนอื้อครู่หนึ่ง แต่ไม่นานก็รู้สึกสบาย เสียวซ่านแทนเขาโน้มตัวลงมาขยี้ฝีปากผมอีกครั้ง เราดื่มด่ำความสุขนี้ด้วยกัน จนเขาเสร็จไป เขากอดรัดผมไว้ในอ้อมกอดแน่น ผมรู้สึกล้าและเผลอหลับไป
วันนี้ผมมาโรงเรียนช้านิดหนึ่งเพราะเมื่อคืนอ่านหนังสือหนักไปหน่อย วันนี้มีสอบย่อยสองวิชา ผมทักทายเพื่อนคนอื่นแบบปกติ
ผมมาถึงห้องเรียนและก็พบว่ามีรุ่นพี่ ม.6 มาคอยผมอยู่ เขาชื่อ บีม นักเรียนชั้น ม.6/2 ป๊อบที่สุดในโรงเรียนและขอคุยธุระกับผม ผมก็ไม่ว่าอะไรก็ว่าง่ายตามพี่บีมไป
"น้องนนท์ครับ"เขาเริ่มเรื่องด้วยการเรียกชื่อผม
"มีอะไรครับพี่บีม"ผมก็ตอบแบบเด็กซื่อ
"คบกับพี่น่ะ" ผมยืนอึ้ง บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าตอบว่าไง
จู่ ๆ พี่บีมก็เข้ามากอดและจูบผม
นิตเดินผ่านมาได้ยิน แถมเห็นว่าผมจูบกับพี่บีม ผมก็เห็นว่าเขาหันมามองผม ผมจะทำไงดี นิตจะโกรธมั้ย ผมจะอธิบายยังไงดี
โอ้ย............................ ผมรีบผละตัวออกจากพี่บีม
พี่บีมก็ดูหน้าก็จะงง ๆ แต่ก็พูดขอโทษ ผมหันมามองทางนิตอีกครั้ง แต่ไม่เห็นเขาแล้ว ผมจึงวิ่งออกมาและกวาดสายตาไปทางระเบียงทั้งซ้ายและขวา แต่ก็ไม่เจอนิตเลย ผมเลือกที่จะวิ่งไปทางซ้าย
เพราะมันเป็นทางที่จะเข้าไปที่ห้องน้ำ ผมคิดว่าเขาจะต้องเข้ามาที่ห้องน้ำเพื่อที่จะหลบหน้า เป็นแบบนี้เกือบทุกครั้งที่มีเรื่องที่เข้าใจผิดกัน และผมก็พบเขาจริง ๆ เขายืนอยู่ที่หน้ากระจกด้านในสุดของห้องน้ำ เขายืนเงียบเหมือนอย่างทุกที ผมเดินเข้าไปหาเขาก่อนที่จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น
"คือ พี่เขาเข้ามาปรึกษาอะไรนิดหน่อยอ่ะ" ผมเริ่มอธิบาย
"แล้วไงต้องกอดด้วย" เขาแย้งทันที
"ก็...พี่เขาก็แค่แสดงความขอบคุณน่ะ อย่าคิดมากเลย เราไม่มีอะไรกับพี่เขาจริง ๆ"ผมพยายามโน้มน้าวให้เขาหายโกรธ
"แน่ใจว่าแค่นั้น" เขาขยั้นขยอถามเพื่อเอาความแน่ใจ
"อืม ไม่มีอะไรจริงๆ" ผมย้ำอีกครั้งให้เขาแนใจ เขายิ้ม และโอบกอดผมเบา
"นิต รัก นนท์น่ะ นิตไม่อยากเห็นใครแตะต้อง นนท์ อย่าทำแบบนี้อีกน่ะ"เขาพูดขณะที่กอดผมไว้ แบบน้ำเสียงออดอ้อน
"ไปเรียนกันเถอะ"ผมเอ่ยบอกเขา
วันนี้ผมมีนัดกับนิต ไว้ว่าจะไปร้านหนังสือ เขามาคอยผมที่บ้านและออกมาด้วยกัน ผมเดินไปมองหน้าเขาไปพรางคิดว่า ทำไมเราดูไม่เหมือนคู่รักกันเลย
เวลาที่เขาอยู่กับเราเขาไม่ค่อยยิ้มดูไม่มีความสุข แต่อยู่กับเพื่อนแล้วทำไม่ดูร่าเริง แล้วบางครั้งก็ระแวงอะไรมากมาย
จนผมดูแล้วเหมือนเขาไม่ได้รักผมจริง เขาสังเกตุเห็นว่าผมมองหน้าเขา เขาหยุดเดิน ผมก็ชะงัก
"มองเราทำไมเหรอ" เขาหันมาถามผม
"เปล่านี้"ผมก็ตอบสั้น ๆ ขี้เกียจที่จะบรรยายว่าผมคิดอะไรในใจ
"อืมแล้วไป" เขาหันกลับและออกเดินต่อไป
"ไงครับ น้องนนท์"เสียงทักดังมาจากข้างหลัง ผมหันกลับไปมอง
-โผล่มาทำไมเนี่ย ไม่น่าเจอเลย นิตอยู่ไหนเนี่ย จะเห็นมั้ยเนี่ย-ผมบ่นในใจ ก่อนที่จะทักตอบไปแบบงงๆ
"ครับ พี่บีม"
"มาคนเดียวเหรอครับ" พี่บีมถามต่อ
"เปล่าครับ มากับเพื่อนอีกคน" ผมตอบไปพรางกวาดสายตาหานิต
"ไหนล่ะเพื่อนนนท์น่ะ จะได้ชวนไปกินข้าวด้วยกันเลย"
พี่บีมพูดขึ้นและก็กวาดสายตามองหาเพื่อนของผม เช่นกัน
"ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าเขาหายไปไหน" ผมหยุดกวาดสายตาและหันกับมาตอบ
-ดีจังที่ไม่ได้ถามเรื่องวันก่อน สงสัยลืมไปแล้ว-ผมคิดในใจ
"แล้วเรื่องที่พี่ถามไปวันก่อนล่ะ ว่าไง" ผมอึ้งกับคำถาม
-ซวยล่ะสิ นึกว่าลืมแล้วน่ะเนี่ย คงต้องตอบไปแล้วล่ะ- ผมบนอยู่คนเดียว
"ว่าไงครับ" เขาถามย้ำ
"นนท์มีแฟนแล้ว ขอบคุณพี่บีมมากน่ะครับที่ให้โอกาสนนท์"ผมตอบและหยิบหนังสือที่ตั้งใจจะซื้อมาไว้ในมือ
"ผมไปหาเพื่อนก่อนน่ะครับ" ผมบอกลาและออกเดินตามหานิต
ผมเดินผ่านมายังล็อคหนังสือพวกหมวดภาษา และก็เจอนิต ผมหันกลับไปยังล็อคที่ผมออกมาว่าพี่บีมยังยืนอยู่หรือเปล่า แต่ก็ไม่เห็น
"นิต เราได้หนังสือแล้ว นิตได้ยัง"
"อืมได้แล้ว" เขาหันมาตอบ และนำหนังสือมาจ่ายเงินที่เคาร์เตอร์
"อ้าว น้องนนท์ พี่คิดว่าเรากลับแล้วเสียอีก"
เสียงคุ้นหูดังขึ้นทำให้ผมกับนิตหันไปมองต้นเสียง
ผมพลางคิดว่า -โอ้ย วันนี้มันยังไงกันหนักหนาเจอกันอีกแล้ว-
"ก็กำลังจะกลับนี่อ่ะครับ" ผมตอบแบบเสียไม่ได้
"ไหนอ่าเพื่อนเราอ่ะ" พี่บีมถามขึ้น
ผมหันไปมองนิตครั้งหนึ่ง และหันกลับมาตอบพี่บีม
"นี่ไงครับ เพื่อนนนท์ ชื่อนิต ครับ"

abcdefghij

ติด ร แน่ๆๆปีนี้ เซงเลยตู๋

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

dung

ขอบคุณนะครับ

boneviper

ขอบคุณครับ

mbamint

ขอบคุณมากๆ ครับ

pun_pun

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

llsjAr

สนุกอะลุ้นๆ

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

ไงอีกละนี่

pearl9845

ขอบคุณมากๆ ครับ

wiput

ขอบคุณครับ