++ กว่าจะรู้ว่ารัก ++ @ 9 - 10 ภาค 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ไหน อ่านเรื่องอะไรอยู่”
เทค อ้อมมาด้านหลังยื่นหน้ามาชิดกับหน้าของผม
“เฮ้ย ไอ้บ้า เดี๊ยวโดนถีบ”
“ใจร้ายจังตกใจนิดหน่อยถึงกับจะถีบเลยเหรอ 555 ไปก็ได้”
“จุ๊บ” ผมไม่ทันตั้งตัวเค้าหอมแก้มผมครับอย่าว่าแต่ถีบเลย แค่จะด่าผมยังพูดไม่ออกได้แต่นั่งเซ่ออยู่ตรงนั้นเองครับ
ตอนที่ 9 เพลง หัวใจผูกกัน
วันเวลาดี ๆ เหล่านั้น เธอยังคงจำมันได้ไหม วันที่เคยร่วมทุกข์และสุขจนล้นหัวใจ วันที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน
แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนั้น อยากจะมีเพลง เพลงนึง ถ่ายทอดเรื่องราวเป็นพันๆ ให้เธอรู้ ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่ เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้ จะไม่มีเปลี่ยนไป และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่ เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
วันที่เราไม่เคย ย่อท้อ วันที่เราต่างมีความฝัน และทำทุก ๆ สิ่งด้วยหัวใจเดียวกัน เธอยังคงจำมันได้ใช่ไหม แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนี้ อยากจะมีเพลงเพลงนึงตอบเรื่องราวที่ดีดีเตือนให้รู้
ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่ เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้ ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป
และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่ เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่ เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้ ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่ เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
เพลงนี้เป็นเพลงที่มีความหมายดีมาก โดยส่วนตัวแล้วผมเคยได้ยินออกจะบ่อยๆก่อนที่เพลงนี้จะกลายเป็นเพลงของเรา แต่ เทค เพิ่งจะเคยได้ยินเพลงนี้ก็ตอนไปงานมีตติ้งกับนักท่องเที่ยวคนอื่นๆที่มี party กันที่มุมหนึ่งของหาดที่เรามาพัก เทค ถามผมว่า
“เพลงอะไรน่ะนิวความหมายดีจังเลย ขอให้เพลงนี้เป็นเพลงของเราสองคนได้ป่ะ” ว่าแล้วก็ยิ้มประจบ
“ทำไมต้องเป็นเพลงของเราด้วยอ่ะ แกชอบก็เก็บไว้เป็นเพลงประจำตัวแกดิเทค”
ผมยังกวนประสาท เทค เหมือนอย่างทุกที
“ก็เรารู้ว่านิวชอบ”
“รู้ได้ไง นั่งทางในเหรอ”
“เปล่า แต่เราสังเกตุดวงตาของนิวตอนฟังเพลงนี้มันเคลิ้มๆชอบกล”
เทค แกล้งทำยักคิ้วหลิ่วตา และกระพริบตาปริบๆยังกับว่าสายตานั้นหวานซึ้งเต็มประดา
“ไอ้บ้า ถึงเราจะเคลิ้มนะเราก็ไม่ทำตาปลิ้นตาถนแบบแกหรอ”
“แต่นิวชอบเพลงนี้ใช่มั้ย เราก็ชอบ น่านะมีอะไรที่เป็นของกันและกันซักอย่างแล้วกันนะ”
ผมได้แต่ยืนนิ่งฟังสิ่งทีเทคพูด มองดูสิ่งที่เทคทำ ช่างหมือนเด็กๆได้ของเล่นใหม่ซะจริง
“ฮั่นแน่…ไม่คัดค้านเอาเป็นว่าตกลงแล้วนะ ฮี่ๆ”
เทค ชี้หน้าผมเชิงล้อเลียนอีกครั้งแล้วเค้าก็กระโดดโลดโผนไปตามทางเดินที่กลับบ้านพักของเรา ผมซึ่งเดินตามไปก็พลอยสนุกไปด้วย
รู้สึกว่าเวลานี้ เทค เป็นตัวของตัวเองมากที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมา แล้วผมก็มาคิดถึง “เพลงของเรา” อืม…ก็ไม่เลวนี่นา
การที่เราจะมีอะไรเป็นตัวแทนให้จดจำเรื่องราวดีๆ ความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นในเวลาสั้นๆที่นี่ ก็ดีกว่าผ่านเลยโดยไม่มีอะไรให้จดจำ
ผมกำลังคิดถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมาจนใกล้ถึงวันเวลาสุดท้ายแล้วก็ใจหายนิดๆ แต่ทำไงได้ชีวิตเราคือโลกข้างนอกไม่ใช่ที่นี่ซักหน่อย
แม้จะกลับสู่สังคมที่มีคนและภาระหน้าที่มากมายรายล้อมอยู่ผมก็ยังหวังว่า
“จะไม่มีเพลงไหนมาแทนที่เพลงของเรานะครับ”
ตอนที่ 10 อดีตแสนบอบช้ำของเทค
ทานข้าวเสร็จแล้วเรากลับมาที่บ้านพัก นั่งดูทีวีด้วยกัน แล้วผมก็เกิดจะอยากรู้ความเป็นมาในเส้นทางเกย์ของ เทค จึงถามว่า
“เทค รู้ตัวว่าเป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ตั้งแต่ ม.4 แล้วล่ะตอนนั้นมีพี่ม.6คนนึงมาชอบเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่พี่เค้าเอาใจใส่เรามากเลยนะอย่างเวลาที่เราไปแข่งบาสทีมโรงเรียนเงี้ย พี่เค้าจะตามไปเชียร์ด้วยทั้งที่เค้าไม่ได้ชอบดูกีฬาเลยนะนิว แต่เค้าก็ตามไปดุเราทำของว่างไปให้ด้วย”
ระหว่างที่ เทค เล่าไปผมสังเกตุดูว่าทั้งสีหน้า แววตา ของเทคช่างเต็มไปด้วยความทรงจำที่แสนดี
“แล้วก็เป็นแฟนกันเหรอ” ผมถามแทรกขึ้น “ไม่หรอกก็แค่จิ๊จ๊ะไปเรื่อยแต่เราก็ชอบพี่เค้าจริงๆนะ” เทค ตอบ
“ทำไมอ่ะก็ในเมื่อชอบเค้าจริงๆทำไมไม่เป็นแฟนกันไปเลยล่ะ”
“ก็ไม่รู้สิ พี่เค้าออกแนวหวานๆเรียบร้อยคงอายถ้าจะมีคนแซวว่าจีบเด็กอย่างเรามั้ง”
“แล้วไงต่อ” นาทีนี้ผมชกอยากจะรู้แล้วว่าความรักของ เทค จะไปลงเอยแบบไหนกันแน่
“พี่เค้าเอนท์ติดม.เชียงใหม่ ก่อนจะไปรายงานตัวเค้าบอกเราว่าถ้าเค้าเรียนมหาวิทยาลัยเค้าจะเปิดตัวว่าเป็นเกย์”
“แล้ว…” ผมรีบถามเพราะกำลังลุ้นเลยครับ “แล้วพี่เค้าก็โดนรถชนตายก่อนจะจะถึงม.เชียงใหม่นิดเดียว” เทค พูดต่อ
“เฮ้ย เสียใจด้วยนะเทค แย่จังเลยเนอะ พี่เค้ากำลังจะมีอนาคตอีกไกลมากเลยอ่ะ”
“เราถึงบอกไงว่าทำไมคนที่เรารักมักจะทิ้งเราไปเสมอ แม้แต่ผู้ชายคนแรกที่เราชอบ”
ตอนนี้สีหน้า แววตา รวมทั้งน้ำเสียงของ เทค ไม่เหลือความสุขอย่างตอนแรกแลวมีแต่ความสั่นไหวในอารมณ์เศร้า
เมื่อ เทค เล่าเรื่องเส้นทางความเป็นเกย์ของเค้ามาจนถึงขณะนี้ ทั้งผมและเค้าต่างก็นิ่งเงียบไปหลายอึดใจด้วยความเศร้า
ไม่แปลกเลยว่าทำไม เทค ถึงมีปมในใจว่าคนที่เค้ารักมักจะไม่ได้อยู่กับเค้าเพราะ พ่อ แม่ ก็ทิ้งเค้าไปคนละทาง
เมื่อเริ่มโตจนรู้จักที่จะรักชอบใครซักคน คนๆนั้นก็มีอันเป้นไปถึงตายซะอีก ถ้าเป็นผมก็คงอดโทษโชคชะตาของตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
สำหรับเรื่องที่ผมอยากรู้เมื่อเจอทางตันแบบนี้ผมก็ไม่พยายามซักถามอกต่อไป ก็เลยหยุดพูดเรื่องนี้แล้วหันมาดูโทรทัศน์กันต่อ
ผมกำลังจะนอนอยู่แล้วครับ เทค มาเคาะประตูห้องนอนผม บอกว่ายังมีอีกเรื่องที่อยากให้ผมได้รู้เกี่ยวกับตัวเค้าผมก็โอเคแหล่ะ
“นิวไม่สงสัยเหรอว่าเราเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงรึเปล่า”
เทค เปิดฉากเรื่องที่ผมไม่เคยคิดมาก่อน แต่เออ จะว่าไปก็น่าสงสัยแฮะ
“ก็ไม่เห็นเทคเล่าเราก็ไม่อยากถามอ่ะ กลัวเจอเรื่องเศร้า”
ผมก็บอกไปตรงๆ
“เราเคยจีบสาวอยู่คนนึงตอนเรียนม.6แล้วตอนนั้นไม่มีใครรู้เรื่องเรากับพี่คนนั้น เราคิดว่าเราก็กลับมาเป็นชายแท้ดีกว่า”
“แล้วมันกลับไปกลับมาได้ด้วยเหรอ”
“ได้ดิ ก็เราไม่เคยมีไรกับพี่คนนั้นนี่นา ที่ผ่านมาก็มีอะไรกับผู้หญิงมาตลอด”
“เออๆ” ผมตอบรับไปแบบไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ “แล้วคบกันไปขั้นไหนล่ะ”
“ก็เป็นแฟนกันเลยแหล่ะ แล้วก็มีอะไรกันด้วย”
“ก็น่าจะโอเคนี่หว่าทำไมแกกลับมาเป็นอย่างเก่าอีกล่ะเทค”
“เรามีอะไรกับแฟนคนนี้ครั้งเดียวเอง แต่ครั้งเดียวนี้ทำให้เราเสียความมั่นใจไปเลยนะ หลังจากมีอะไรกันแล้วรู้มั้ยเค้าว่าไง”
“ร้องไห้มั้งแบบในละครไง” ผมตอบยิ้มๆ
“ไม่ใช่เลยเค้าบอกว่าเราน่าเบื่อ ไม่เก่ง แย่กว่าแฟนคนก่อนของเค้า เราเสียเซลฟ์ไปเลยรู้มั้ย
ตั้งแต่นั้นเราตั้งใจไว้เลยว่าจะไม่มีอะไรกับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว และมันก็พาลทำให้เราหมดอารมณ์กับผู้หญิงทั้งหลายไปเลยว่ะ”
อืม…มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ยผมเพิ่งรู้ว่าชีวิตของ เทค นี่มันช่างโชกโชนเหลือประมาณจริงๆเลยแฮะ ไม่รู้จะสงสารดีมั้ย
แต่เรื่องปมในใจที่ว่าคนที่เค้ารักมักจากเค้าไปก่อนเนี่ย ทำยังไงดีนะเค้าถึงจะเลิกคิดแบบนี้ซะทีเฮ้อ เทค เอ๋ย น่าสงสารจัง

abcdefghij

โน๊ ต การขับเคลื่อนเป็นสิ่ง ที่ดี มาก

rebornarm

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

minn

ขอบคุนครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

dung

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนครสฟ

kiloay

ขอบคุน นะ คราฟ

kangaza

ขอบคุนคับ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณมากนะครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ