++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 7 - 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ไอ้คุณเพื่อนผมที่เหลือก็ดันเงียบกันหมด ทำหน้าตั้งใจรอฟังคำตอบยิ่งกว่ารอผลคะแนนที่สอบไปอีกมั้งผมหันมองหน้าเฟ แล้วก็ตัดสินใจตอบคำถามมันไป
“เออ ก็คบๆกัน” ผมตอบแล้วหันไปสบตาไอ้เต้
มันก็หลบตาผมทันที ในขณะที่เสียงคนอื่นเฮฮาชนแก้วกันใหญ่เฟเองก็ยิ้มหน้าแดงเชียว แต่ผมกลับรู้สึกไม่แน่ใจในคำตอบนั้นเท่าไหร่จริงๆผมก็ยังไม่เคยขอเฟเป็นแฟนเลยสักครั้ง แต่ทำไมถึงตัดสินใจตอบไปแบบนั้นก็ไม่รู้
ตอนที่ 7 : หน้าร้านสุรา…(เฮ้อ)
“อ้าวมานั่งไรตรงนี้วะ” ผมทักไอ้เต้เมื่อกลับมาจากส่งเฟแล้วเห็นมันนั่งอยู่ริมทางเท้าหน้าร้าน ทั้งๆที่เพิ่งจะเที่ยงคืน
“กลับมาไมอ่ะเนี่ย” มันถาม น้ำเสียงนี่เมาแน่ๆ เมาแล้วหาเรื่องหรอมึง เดี๋ยวโดนๆ เดี๊ยะๆ
ผมมองเข้าไปในร้าน ยังเห็นเพื่อนๆนั่งเฮฮาสนุกกันอยู่ แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆไอ้เต้ข้างหน้าร้าน
“คิดถึงแฟนเก่าเหรอวะ” ผมแกล้งถามมัน ลองเชิง
มันเงยหน้ามามองผม แอบค้อนซะน่ารักเลยนะเมิง
“ป่าว” ไอ้เต้ทำเสียงแข็ง แล้วทำท่าจะลุกขึ้น ผมเลยต้องแต๊ะอั๋งมือมัน ดึงไว้ก่อนที่จะลุกหนีไป
“งอนหรอค้าบ” ผมแกล้งลากเสียงอ้อนๆใส่มัน ไม่รู้ว่าทำไปได้ไงเหมือนกันตอนนั้น ...จะอ้วก สงสัยเพราะความเมามั้ง ว่ากันว่าเวลา
กินเหล้าคนเรามักจะทำได้ทุกอย่าง
“งอนอะไร” ไอ้เต้ทำเสียงทำหน้านี่ ไม่ต้องเดาเลย แบบนี้งอนกรูชัวร์ 555 อ่ะ ต้องง้อมะนี่ แฟนก็ไม่ใช่
“เฮ้อ คนเรา มางอนไรเค้าเนี่ย หึงพี่เหรอคับเต้” ผมทำหน้าทะเล้นใส่มันคับ แต่ว่า.....แอ้ก อ้อก พูดจบผมก็กลิ้งลงถนนไปเลย มันผลักผมซะแรงเชียวคับ ตัวเล็กกว่ากรูอีก แต่แรงแม่งเยอะจิง สงสัยพิษรักแรงหึง 5555
พอลุกขึ้นหันมาก็เห็นมันตาแดงๆนิดๆ เฮ้ย ร้องไห้เหรอวะ ...
“เต้…”  มันสะดุ้งเล็กๆ เหมือนหลุดจากภวังค์
“ชอบพี่เหรอ” ผมรวบรวมความกล้าถามมันไป ทั้งๆที่ไม่อยากฟังคำตอบเล้ย ให้ตายสิ มันยังไม่พูดอะไร นั่งเงียบๆอยู่สักพัก เราสองคนก็ไม่ได้พูดไรกันอีกจนไอ้ต้ามันชะโงกหน้ามาจากประตูร้านเรียกเข้าไปนั่งข้างใน
“เฮ้ยมาแดกเหล้าเว้ย นั่งทำ`ตัวเงินตัวทอง`ไรกันอยู่” มันชะโงกหน้ามาแล้วก็หายเข้าไปในร้านดังเดิม ไอ้เต้ยังคงนั่งนิ่งอยู่ ผมหันกลับไปมองมันอีกครั้ง แล้วโอบไหล่มันไว้...
“พี่เซนคับ” มันพูดกับผม สายตายังเหม่อมองถนนเบื้องหน้า รถวิ่งผ่านไปมาบ้าง แต่ไม่มากเท่าตอนค่ำแล้ว
“เต้ขอโทษคับ” มันพูดเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในร้านเลย ปล่อยให้ผมสับสนกับตัวเอง สับสนกับคำพูดของมันอยู่ อารายว้าเนี่ย ตกลง...เฮ้อ ชีวิต
สักพักผมตามเข้าไปนั่งในร้านดูจากสภาพแล้ว แต่ละตัวเริ่มเมากันได้ที่และ ส่วนไอ้เต้ มันดูนั่งนิ่งไม่ได้โหวกเหวกอะไรเหมือนเพื่อนๆผม แต่ว่า...ซัดแบบไม่ยั้งเลยดิคับ ผมสังเกตุมันสักพัก เห็นว่ามันกระดกแก้วเหล้ายังกะน้ำเปล่า ผมเลยปรามๆมัน แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้ผลแฮะ พี่มันก็พล่ามไปดื่มไป ไม่สนใจน้องเลย  ไม่ไหวๆ
จนหมดเวลานั่งในร้านแล้ว ก็ได้เวลานั่งหน้าร้านกัน
ไอ้ต้ากอดคอไอ้โอต ไอ้โค๊ก โซซัดโซเซกันออกมา ดูๆแล้วไม่รู้ใครพยุงใคร แล้วก็มากองกันที่เก้าอี้สีเขียวยาว ริมถนน หน้าร้าน ตามเคย เฮ้อ...เพื่อนกู
ส่วนสาว สาว สาว ฟ้า ชิง แนท ก็ไม่แตกต่างเลย จับจองเก้าอี้ข้างๆอีกตัว กองคล้ายๆกับไอ้ 3 คนนั้น เหลือไอ้ปริ๊นที่ไม่เมา ก็คอยดูแลแฟนและเพื่อนไปตามระเบียบ ส่วนผมก็อุ้มๆลากๆไอ้เต้มันออกมา แล้วพอปล่อยมันก็กองลงไปกับพื้นทางเท้าทันที ไอ้เต้เมาจนหลับไปละคับ หลับกับพื้นนั่นแหละ
เมาเหมือนหมาเลยนะเมิง.... เฮ้อ
นั่งๆกันสักพัก ก็โบกพี่แท็กกลับบ้าน ตามหน้าที่ ไอ้สองพี่น้องก็ภาระผมอีกและ เหมือนเคยจริงๆ พวกมึงเนี่ย อย่าให้ทีกูชิงเมาบ้างนะ สาด ผมกับไอ้ปริ๊นช่วยกันลากไอ้ต้า ไอ้เต้ขึ้นกองๆ ไว้ที่เบาะหลัง แล้วผมก็ไปนั่งเบาะข้างหน้า ฝากไอ้ปริ๊นดูแลคุณๆทั้งหลาย ที่เริ่มได้สติกันแล้ว
พอขึ้นรถมาไอ้ต้าก็หลับไปเลย ส่วนไอ้เต้หลับกอ่นขึ้นรถแล้ว พอขึ้นมามันเลยเริ่ม.... ... .. . ละเมอ ตอนแรกก็เสียงอู้ๆอี้ๆ แบบคนเมา งอแงๆอ่ะคับ ฟังไม่รู้เรื่อง พอสักแปร๊บ มันก็พูดชื่อคุ้นๆ
“พี่เซนค้าบ” ... อ๊ะ ชื่อกูหนิ ผมยังไม่เชื่อหูตัวเองเท่าไหร่ ไม่แน่หรอก มึงอาจจะเมาไอ้เซน คิดมากๆ
สักพัก พอรถข้ามสะพานปิ่นเกล้ามา
“เซน” อ่ะ ชัดเลย ไม่มีเรียกพี่ด้วยนะมึง ถือว่าเมาแล้วข้ามรุ่นเชียว ไอ้เน่หนิ ระหว่างนั้นผมก็นั่งอึ้งๆอยู่ แล้วค่อยๆหันไปมองหน้าไอ้ตัวดี
มันยังหลับปุ๋ยอยู่เหมือนเดิม ผมก็เลยไม่ถือสาอะไร อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา ...
....แต่เค้าว่า คนเมามักพูดแต่ความจริง(ในใจ) เง้อ ไอ้น่ารักของผมเงียบไปแล้ว เพลงในวิทยุรถก็ดังไปเรื่อยๆ
...ฉันและเธอที่จริงเรารักกัน แม้ว่าใจเราเองต่างรู้ดีว่าความจริงนั้น มันไม่ได้เป็นอย่างฝัน
ความเป็นจริงที่ใจเราต้องการ คือความจริงที่ใครไม่ต้องการเขาไม่ยอมรับ และไม่อยากรู้
มันช่างทรมานเหลือเกิน กับรักที่ต้องปิดบังซ่อนความจริง ซ่อนใจ ซ่อนทุกอย่าง อย่างไม่มีจุดหมาย
อยากจะหนีไปให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกลไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวใครจะสนใจ
นาทีที่ฉันและเธอ จะหลอมดวงใจร่วมรักกันไปที่ๆเวลา ทุกๆนาที นั้นจะมีแต่เราคู่กันไม่ห่าง...
นั่งฟังไป รู้สึกเพลงมันโดนๆ ยังไงไม่รู้แฮะ ไม่รู้โดนส่วนไหน แต่มันรู้สึกแปลกๆ พอได้ยินเพลงนี้ คืนนี้ ...เฮ้อ
ตอนที่ 8 : คนละสีเดียวกัน
หลังจากสอบมิดเทอมเสร็จ ตามประเพณีของโรงเรียนผมแล้ว ก็คือการมาถึงของกีฬาสีคับ และนี่ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตนักเรียน ม.ปลายอย่างผมแล้วด้วย  มันก็เลยต้องเต็มที่หน่อย หุหุ หนึ่งเดือนเต็มๆ ก็จะถึงวันนั้นของเราแล้ว วันกีฬาสี และวันที่ผมดันไปยอมรับกับใครๆว่า คบกับน้องเฟ
“เฮ้ย ปีนี้สีไรวะ” ผมถามไอ้ฟ้าพอมันเดินขึ้นมาบนห้องหลังจากการประชุมเรื่องกีฬาสีกับบรรดามิส มาสเตอร์และกรรมการนักเรียน
“เขียวว่ะ”  
“เออก็ดี โออิชิกำลังมาๆ” ผมแซวมันไป เพราะได้ยินว่าสีเขียวแล้วนึกถึงชาเขียวขึ้นมาทันที
“สัด ความคิดดีนะมึง เตรียมทำงานเลย” มันกัดผมแล้วเดินไปโต๊ะเรียนของมัน
บ่ายนี้เป็นช่วงว่างให้ประชุมกันเรื่องกีฬาสี ผมก็เลยถือโอกาสชวนเพื่อนๆ ไปเตะบอลกัน เป็นการส่งเสริมกระแสให้เล่นกีฬากันเยอะๆ อิอิ หัวใสจริงๆเลยกรู
พอเล่นไปได้สักพัก ผมก็เห็นเฟเดินมาที่ข้างๆสนาม ยิ้มดีใจอะไรมาสักอย่าง เลยปลีกตัวออกจากสนามมาคุยด้วย
“มีไรเรา ยิ้มหน้าบานมาเชียว”
“ก็ เฟ ... ได้อยู่สีเดียวกับพี่เซนด้วยล่ะ” เฟพูดท่าทางดีใจ ส่วนผมพอได้ฟังก็ดีใจ แบบแปลกๆ... ในใจก็นึกถึงใครอีกคน
โรงเรียนผมม.ปลายจะมีชั้นละ 4 ห้อง ก็ห้องละสีพอดี ถ้าห้องเฟอยู่สีเดียวกับผม แล้วห้องที่เหลือล่ะ ... รายวะเนี่ย ไมอยู่ดีๆกูแอบรู้สึกผิดหวังวะ ทั้งๆที่ได้อยู่สีเดียวกับเฟแท้ๆ ได้อยู่กับแฟนไม่ดีใจหรอวะมึง ไอ้เซนเอ้ย
ยังไม่ทันจะได้คุยไรกันต่อ ไอ้โค๊กมันก็ตะโกนเรียกให้ผมไปเล่นบอลต่อ ผมเลยบอกเฟว่าเล่นเสร็จแล้วเจอกันที่ประชุมสี เฟเลยงอนๆ
ผมไป หาว่าไม่สนใจ มัวแต่เล่นบอล... อ้าว ช่ายสิฮะ ชอบอยู่แล้ว เล่นบอลอ่ะ ไม่รู้เหรอ ฮ่าๆ……อ่ะล้อเล่น
หลังจากเล่นบอลพวกผมก็มาล้างตัวกันที่ก๊อกน้ำประจำคับ ก็ต้องมีถอดเสื้ออะไรกันบ้างละนะ คนเล่นบอลมาเหนื่อยๆ ไม่ได้เล่นหมากเก็บนี่หว่า แล้วตอนกำลังถอดเสื้อ เอาไปผึ่งพัดลมที่โต๊ะโรงอาหารใกล้ๆ ไอ้เด็ก ม.4หน้าตาคุ้นเคยมันก็ดันเดินมาทางนี้พอดี
“ไง อยู่สีไรล่ะ” ผมทักมัน เมื่อเห็นมันเดินจนจะเลยผมไปและ แต่ยังไม่มีทีท่าจะอ้าปากทักสักที
มันก็หยุดแล้วหันมายิ้มเฉยๆให้ผม
“คนละสีกับพี่เซนแหละคับ” อ่ะ ตอบกวนตีนนะเมิงง เดี่ยวเถอะ
“เออรู้แล้วล่ะ เฟบอกแล้ว”
ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือว่ามุม แสงและเงามันได้ ไอ้เต้เลยนิ่งๆ ดูเหน้าเศร้าๆหงอยๆลงไป แล้วมันก็เดินเลยไปร้านขนมใกล้ๆ ซื้อกระดาษทิชชู่ ...
“เอาไปซับน้ำตาเหรอวะ โอ๋ๆ” ผมแกล้งตะโกนแซวมัน เมื่อเห็นมันซื้อทิชชู่ อ่ะเลวจริงๆ เลยกู  ไอ้เต้หันมามองผม (แอบมองกูถอดเสื้อล่ะสิ รู้ทันหรอกน่า) แล้วไอ้ต้าก็เดินมาพอดี พี่น้องเลยปลอบกันเอง เป็นภาพที่น่ารักจริงๆ
“อ่ะ เป็นไรวะเต้ หน้าเศร้าๆ” พี่มันถามน้อง
“ป่าวๆ ไปก่อนนะๆ” ไอ้เต้มันก็รีบๆพูดแล้วก็เดินไปเลย (เขิลหรอ หนีไปเลย เห็นเราถอดเสื้อโชว์หุ่นแค่นี้เอง อิอิ) พี่มันก็เลยหันขวับมาทางผม
“เฮ้ย น้องกูเป็นไรวะ” ไอ้ต้าถามผม ห่านี่ น้องมึงนะไม่ใช่น้องกู ผมก็ทำหน้าเอ๋อๆ แกล้งไอ้ต้า
“กูไม่รู้ กูบ้า” พูดจบผมก็หัวเราะฮาๆ ไอ้ต้ามันก็ทำหน้าสงสัยหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร แล้วก็พากันมานั่งๆนอนๆที่โต๊ะโรงอาหาร ผึ่งพัดลม ดื่มน้ำปัสสาวะ รอเวลาไปประชุมสี
สักพักเฟก็มาตามนัด... เดินมากับเพื่อนๆผู้หญิงของน้องเค้า ผมก็เลยเอาเสื้อที่ค่อนข้างจะแห้งแล้วมาใส่ให้เรียบร้อนหน่อย มันเขิลเวลาถอดเสื้อต่อหน้าสาวๆอ่ะ เง้อ
“พี่เซน กินน้ำมั้ย เดี๋ยวเฟไปซื้อให้” เฟถามพอเดินมาถึงโต๊ะ แล้วเห็นผมกำลังทำท่าทางอิดโรย ผมเลยได้ทีอ้อนซะเลย เพราะขี้เกียจเดินไปซื้ออยู่พอดี หุหุ แอบเลว
“หิวค้าบบบ เป็ปซี่นะค้าบ” ผมพูดพลางหยิบแบงค์ยี่สิบส่งให้น้องเขา
พอเฟกับเพื่อนๆ ทำท่ากำลังจะเดินไปซื้อ ไอ้พวกที่เหลือก็เริ่มโวยวาย  
“อ้าวๆ พี่ก็หิวนะ” ไอ้ต้าเริ่ม  ต่อด้วยไอ้คุณปริ๊น
“พี่ปริ๊นก็หิวอ่ะคับ” สาด เป็นเกย์แล้วยังจะมาม่อหญิงอีกนะมึงเนี่ย
มันพูดจบไอ้โอตก็หันขวับคับ
“หิวใช่มะ เดี๋ยวกูไปซื้อให้” พอมันพูดจบพวกผมก็ฮาเลยคับ 555 ขนาดผู้หญิงมึงยังจะหึงอีกนะไอ้โอต ไม่เข้าเรื่องๆ ไอ้ปริ๊นได้ฟังก็ไม่ได้สลดคับ มันคงรอคำนี้มานาน ได้ทีเลยทีนี้
“จริงเหรอโอต น่ารักว่ะ เป็ปซี่เหมือนกันนะค้าบบบ” มันพูดยิ้มแฉ่งแล้วไอ้เพื่อนๆที่เหลือก็ฝากกันใหญ่เลย 555 พลาดล่ะมึง
แล้วเฟ เพื่อนๆเฟ กับไอ้โอตก็หายไปสักพัก แล้วกลับมาพร้อมน้ำเปล่าบ้าง เป็บซี่บ้างในถุงหิ้ว แหมมม น่ารักจริงๆเลย ข้อดีของการมีแฟนก็แบบนี้แหละน้า
นั่งกันสักพักก็ได้เวลาประชุมสีคับ วันนี้เป็นวันแรก สีผมได้ใช้หอประชุมเป็นที่รวมพล
คือมันจะมีสี่อาทิตย์ก่อนกีฬาสีอ่ะคับ ก็จะมีสี่สถานที่ให้ประชุมกันในแต่ละสัปดาห์ สำหรับประชุมใหญ่ สัปดาห์ละครั้ง สีผมได้หอประชุมคราวนี้ ต่อไปก็จะวนไปที่สนามบาส ซึ่งไม่มีใครอยากได้เลยเพราะมันร้อนนนน แล้วก็คงเป็นที่คอร์ทแบด ที่ถึงจะร่มก็ร้อนเหมือนกัน เพราะในคอร์ดไม่มีแอร์ อีกที่ก็โรงอาหารที่จะเย็นหน่อย และมีของให้หม่ำๆด้วย ผมล่ะชอบที่ซู้ดดดด
พอขึ้นมาที่หอประชุม ก็จะต้องคุมน้องๆ ให้นั่งกันตามระดับชั้นตั้งแต่ป.1 ยัน ม.4 ส่วน ม.5 ม.6 นี่มันซี้กันคับ โตๆกันแล้ว คงไม่ต้องไปนั่งเรียงแถวต่อรถไฟอิอิอิ แล้วก็เริ่มแบ่งๆกัน ใครจะลงกีฬา ใครสนใจเป็นลีด ใครจะต้องขึ้นเชียร์ (ซึ่งปกติก็ ม.1- ม.2 นี่แหละ วัยกำลังเหมาะ ซวยปายนะน้อง ร้อนนิดหน่อยๆ หุหุ) แล้วงานสแตนก็ม.6 ทำกันเองล่ะ งานสนุกแบบนี้ ไม่พลาดๆ  ส่วนพาเหรดก็เป็นหน้าที่ประจำของ ม.5 อ่ะ ส่วนประธานสีรุ่นผมก็คงต้องเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสาวแกร่งร่างบึก นามว่า
“ฟ้า” ...เพื่อนผมเองคร้าบบบ โดยเท่าที่รู้มา สีอื่นเค้าเลือกผู้ชายกันหมดเลย มีสีผมนี่แหละ สนับสนุนสิทธิสตรี
พอประชุมกันเสร็จจนเย็นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากเดินไปส่งเฟขึ้นรถเมล์กลับบ้านฝั่งตรงข้ามแล้วผมก็จะกลับมานั่งเล่นตะแถวๆหน้าโรงเรียนต่อกับพวกไอ้ต้ามันสักพัก แล้วกลับบ้านพร้อมมัน และ น้องชายมัน ระหว่างทางก็เลยได้คุยๆ กับไอ้เต้มันนิดหน่อย
“ไงเต้ ทำไรบ้างล่ะ กีฬาสีอ่ะ” ผมถามพอขึ้นมานั่งบนรถ ปกติถ้ากลับพร้อมกันสามคน เราจะนั่งแท็กซี่กลับกัน เพราะหารแล้วราคาดูจะถูกกว่านั่งรถเมล์กลับด้วยซ้ำ แถมสบายด้วย และยิ่งวันนี้ไอ้ต้ามันไปนั่งข้างหน้าเสียก่อน ผมเลยได้นั่งเบาะหลังกับไอ้เต้ สองต่อสอง
สยิวเว้ย
“ก็โดนจับลงแบดอ่ะ” มันตอบสีหน้าเฉยๆ แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ไรวะ คุยกับกูก็หันหน้ามองกรูสิเฟ้ย
“ก็ดีหนิ สนุกดี ไม่ร้อนด้วย” ผมยังยิ้มแย้มคุยต่อ ลืมนึกไปว่าตอนกลางวันไปปากหมากับมันไว้
“อืม”  ... สั้นๆ ง่ายๆ
ยังไม่ทันจะคุยต่อ ไอ้ต้าก็ขัดจังหวะซะก่อน
“เฮ้ยเต้ๆ วันนี้พี่จะไปเซ็นทรัลต่อว่ะลืมเลยๆ นัดเด็กไว้ เดี๋ยวพี่ลงก่อนนะ” มันพูดก่อนรถจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านมัน (ซึ่งจะไปทะลุออกไปทางบ้านผมได้) แล้วก็บอกให้แท็กซี่จอดรถเสร็จสรรพ ...  ไอ้ห่า ไวจริงนะเมิง ผมกับไอ้เต้ก็งงๆนิด แล้วพี่แท็กก็ขับต่อไป
“เต้ ไปข้าวสารมั้ย” ผมนึกไงไม่รู้ ชวนมันก่อนรถจะไปถึงบ้านมันเสียก่อน
“ไม่ดีกว่า เต้การบ้านเยอะอ่ะ” มันยังคงพูดกับกระจกหน้าต่างรถต่อไป... แต่ผมก็ยังไม่หมดความพยายาม ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกเว้ย
“อ่ะ ไม่อยากกินผัดไทกับไอสครีมหรอวันนี้ การบ้านเดี๋ยวช่วยทำก็ได้ๆ” ผมอ้อนๆมันต่อ นึกไงวะกู ชวนมันไปกินเนี่ย อารมณ์ไหนว้า สับสนกับตัวเอง และแล้วก็ได้ผลคับ ไอ้น่ารัก หันมามองผมแทนกระจกแล้ว แววตามันบอกว่าสับสนอะไรอยู่ มันเงียบไปสักพัก
“ไม่หิวเหรอ” ผมถามมันต่อ ตกลงสิฟะ จะถึงบ้านอยู่แล้ว
มันนิ่งไปอีกแป๊บแล้วพอรถจะถึงบ้านมัน ปากมันก็เปิดออกมาได้สักที …
“หิวคับ”
แล้วแท็กซี่เลยขับเลยบ้านมันไป

top1

ชอบๆอ่านแล้วลุ้นสนุกดี

abcdefghij

เค้า ว่าน่ารักดีนะ คนเนี่ยเนี่ย

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi

ขอบคุนนะคับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

GBOMK

ขอบคุนคับผมม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

4_NAY

ลุ้นนะ...เซนะต้อง....ที่รัก

4_NAY

เซ็นเต้....ที่รัก

pierce

เซน อย่าแกล้งน้องดิ่

pearl9845

ขอบคุณครับ

Golfgg

สนุกมากครับ