++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 9- 10

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
มันนิ่งไปอีกแป๊บแล้วพอรถจะถึงบ้านมัน ปากมันก็เปิดออกมาได้สักที …

“หิวคับ”
แล้วแท็กซี่เลยขับเลยบ้านมันไป

ตอนที่ 9 : ถนนสายพระอาทิตย์
เย็นย่ำ วันนี้ รถแท็กซี่พาเรามาส่งที่ริมถนน ตรงหน้ากองสลาก ... เอี๊ยด เสียงรถเบรกยางครูดเป็นรอยทางดำยาวกับพื้นถนน เล่นเอาผมกับไอ้เต้มองหน้ากันนิ่ง
ไอ้รถเมล์เวรตะไลคันหน้า ดันเบรกแอ๊กกระทันหัน ไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำ พี่แท็กผมเลยเกือบอัดตูดซะแล้ววว รอดมาหวุดหวิดเลยทีเดียว เฮ่อ.... เกือบซะและกรู ยังไม่ทันได้สวีทเลยนะ แล้วผมก็ถือกระเป๋านักเรียนของผมและของไอ้เต้ลงมาจากรถ ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ หุหุ พอมันลงมาได้ก็จะแย่งกระเป๋ามันไปถือ
“เอามาหนิพี่เซน” มันทำท่าจะคว้ากระเป๋านักเรียนตัวเองจากมือผม
ผมก็แกล้งยื้อเอามาไว้อีกมือนึง
“อ้าว เมื่อกี้ตอนหยิบมาไม่เห็นว่าไร”
“ก็เมื่อกี้มันกำลังจะลงรถ” ไอ้เจ้าเต้ยังไม่ลด..ละ..เลิก
“แหมๆ กลัวคนเค้าคิดว่าเป็นแฟนกันหรอ” อ่า เล่นไม่เลิกเลยเรา ฮ่าๆๆ สะจายยย ได้แกล้งเด็ก
มันทำหน้างอนเล็กๆ แล้วก็ทำทียื่นคำขาด... แหมน่ากลัวตายล่ะเมิง `คุณ`ตี๋
“จะคืนไม่คืน” ดูมานๆ ยืนนิ่ง ทำเป็นเข้ม
“อ่ะๆ ไม่อยากเก็บไว้หรอกเว้ย” ผมพูดพลางยื่นให้ แล้วเต้มันก็รับไป ทำสะบัดๆ งอนเป็นผู้หญิงเลยนะเมิง อย่ามาทำสาวใส่นะว้อย เดี๋ยวเตะ
“จะกินผัดไทหรือไอสครีมก่อนล่ะ” ผมหันไปถามระหว่างที่เดินไปได้สักพัก
“หิวละเหรอคับ” อ่ะตอบไม่ตรงคำถาม
“อ้าว เมื้อกี้ใครบอกหิววะ”
ไอ้เต้ทำหน้าซื่อๆซะน่ารักเชียว “ก็ยังไม่ห้าโมงเลย” ตอบไม่ตรงคำถามอีกแล้วนะเรา
“สรุปคือยังไม่หิวใช่ป่ะ”
ผมสบตาไอ้เต้ ทำหน้าให้มันตีความได้ว่า ที่หิวเมื่อกี้เพราะอยากมาด้วยอ่ะดิ มันเลยทำหน้างอนๆง้องๆแง้งๆ ที่ผมดันไปรู้ทัน ฮ่าๆๆ เขิลแก้มแดงเลย
“ยังไม่หิวงั้นไปเดินเล่นกัน”
“ที่ไหนอ่ะ”
“อ่ะแถวนี้แหละ เดี๋ยวพาไป”
ไอ้เต้ทำหน้าสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามอย่างว่าง่าย
ผมพามันเดินลัดเลาะมาผ่านสน.ชนะสงคราม แล้วจูงมันข้ามถนน เพราะมันมัวแต่จดๆจ้องๆไอ้พวกหนุ่มญี่ปุ่นหรือเกาหลีเนี่ยแหละ เดินมากันสี่คน หล่อมาเชียว ทำเอาไอ้เต้ไม่มองรถจนผมต้องรีบไปคว้ามือมันให้วิ่งไวๆ ก่อนที่รถสามล้อจะเสยไปแดร๊กซ์เสียก่อน.... .. ไม่ได้เลยนะเมิง เห็นหล่อๆทีไร ตาเป็นประกายตลอด เดี๊ยะๆ
แล้วก็เดินผ่านวัดชนะสงครามที่ผมไม่เคยเข้าไปข้างในเสียที ทั้งๆที่เดินผ่านบ่อยๆ และวันนี้ก็เช่นกัน... เดินเลยทะลุเข้าซอยรามบุตรีแล้วมาโผล่อีกที ที่เก่าที่เราคุ้นเคย... ถนนพระอาทิตย์
จะต่างไปก็เพียงว่าวันนี้ เรามากันตอนที่พระอาทิตย์ยังไม่ลับขอบฟ้า รถรายังขวักไขว่
“จะไปไหนอ่ะเนี่ย” มันถามผม แล้วเริ่มบ่นกระปอดกระแปด ว่าไกลบ้าง เหนื่อยบ้าง
ผมแกล้งไม่ตอบมัน แล้วเริ่งเดินให้เร็วขึ้น
“เฮ้ย เต้ถามว่าจะไปไหน เหนื่อยนะเนี่ย ไม่ถึงซะที” ผมหันกลับไปดูหน้ามัน บูดเชียว ฮ่าๆ เหงื่อก็เริ่มท่วมและ
“อ่า ถึงแล้วคร้าบๆ บ่นจิงเว้ย” ผมบอกมันแล้วพากันเดินข้ามถนน แล้วเดินไปหาที่นั่งแถวๆริมน้ำในสวน
“อ่ะ หายเหนื่อยยัง”
“หิวน้ำอ่ะคับ” ไอ้เต้มันตอบไม่ตรงคำถามอีกและ ผมเลยเดินไปซื้อน้ำมาให้มัน เพราะสงสาร เห็นนั่งเป็นหมาหอบแดด เดี๋ยวเป็นลมไปต้องแบกต้องอุ้ม เป็นภาระอีก
สักพักพอเดินกลับมาก็เห็นมันนั่งสบายอารมณ์ มองเรือที่ผ่านไปมาในแม่น้ำเจ้าพระยา
“อ่ะ น้ำมาแล้วคร้าบคุณชาย”
มันหันมารับ ไม่มีขอบคุณเลยนะมึง เหนื่อยนะเนี่ย เดินมาไกล ยังใช้ไปซื้อน้ำอีก
Ahhhh  ...มันทำเสียงอ้าๆ หลังจากซัดน้ำไปเกือบครึ่งขวด ... ไม่คิดเหลือให้กรูเลยใช่มะเนี่ย
“กินด้วยดิ” ผมทำเสียงอ้อนนิดๆ แบบงอนหน่อยๆ เมื่อเห็นมันกินเสร็จแล้วก็วางขวดไว้ข้างตัว ไม่มีส่งให้เราเลยยย ใจร้ายๆๆ
“อ้าว ลืมๆ โทดทีค้าบ” สงสัยมันคงหายเหนื่อยและ ดูอารมณ์ร่าเริง แล้วก็ส่งขวดน้ำที่เหลืออยู่ครึ่งขวดให้
“พี่เซนชอบมานั่งเล่นที่นี่หรอ”
“ป่าวหรอก เอาไว้พาสาวมาเดทอ่ะ มานี่ทีไร เสร็จทุกราย” ผมตอบมันกวนๆ แล้วหัวเราะชอบใจ ฮ่าๆ เสร็จกรู
มันทำหน้างอนๆ แล้วพูดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยินแหละ “แม่ง รู้งี้ไม่มาก็ดีอ่ะ”
“เฮ้ย พูดไรได้ยินนะ” แล้วผมก็แกล้งเอาแขนไปพาดบนพนักพิงข้างหลังมัน
“ไม่หรอก ปกติพี่ไม่เคยพาใครมานี่หรอก ไม่มากับพวกไอ้ต้า ก็มาคนเดียว”
“อย่ามาหลอกๆ” ไอ้เต้พูดจา ทำหน้าไม่เชื่อถือผมเลยแฮะ
“เฮ้ยจริงๆ” ผมพูดย้ำไป แต่มันก็ยังทำหน้าไม่เชื่ออยู่ดี
“ถ้ามากับหญิงก็เข้าโรงแรมเลยสิวะ จะมานั่งทำห่าไรนี่ ฮ่าๆ” ผมแซวมันไป
“อ้าว มาสร้างบรรยากาศไง” อ่ะยังไม่เลิกๆ เดี๋ยวกรูก็พาเข้าโรงแรมจริงๆซะเลยหนิ
ขี้งอนแบบนี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด
“แล้วเป็นไง บรรยากาศแบบนี้ได้ที่ยัง จะได้ไปต่อ” ผมแกล้งหันหน้าเข้าไปถามมันใกล้ๆ จนลมหายใจผมกับหน้าใสๆ ของไอ้เต้สัมผัสกันได้
“เฮ้ย ลามปามและๆ” มันรีบเขยิบหนีพอรู้สึกตัว แต่ตอนแรกผมแอบจับได้ว่า มันกึกๆเคลิ้มๆ อิอิ
แล้วก็ถึงฉากเงียบ...
เรา นั่ง เงียบ
สิบห้านาทีผ่านไป ...ตี๊ดๆตึงๆ ตึ่งๆ ตี๊ดๆ ตู๊ดๆ .... เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดู ชื่อ เฟ ก็โชว์อยู่บนหน้าจอ ผมเลยลุกเดินมาคุยให้พ้นจากรัศมีนั้นหน่อย
“ว่างาย” ผมรับโทรศัพท์น้องเขา
“เค้าถึงบ้านแล้วนะ พี่เซนล่ะ”
“อยู่แถวๆบ้านอ่ะ มาหาไรกิน” ... ไม่เข้าใจ ทำไมผมต้องโกหกด้วยเนี่ย
“แล้วกลับบ้านไวๆนะ” อ่ะสั่งเป็นแม่เลย
“ค้าบๆ ไม่แน่จะแวะไปบ้านไอ้ต้าหน่อยนะ” ผมอ้างโน่นนี่ไปเรื่อย
“ไปอีกและ บ้านตัวเองไม่อยู่” ...ก็บ้านเพื่อนนี่หว่า ต้องไปส่งน้องเพื่อนด้วย เข้าใจหมาย ....
“อ่ะค้าบแม่” ผมแกล้งแซวน้องเขาไป แล้วเรือเจ้ากรรมก็ดันวิ่งผ่านมาซะดังเชียว บรื่น...
“แค่นี้ก่อนนะเฟ พี่ซื้อของก่อนๆ” ผมพูดจบแล้วก้รีบวางสาย ทำเป็นยุ่งๆ หุหุ เดี่ยวโกหกมะเนียน พอหันเดินกลับมา หน้าไอ้เต้มันก็บูดและ... เป็นไรล่ะเนี่ย เมื่อกี้ยังร่าเริง น่ารักอยู่เลย
“เป็นไร ทำหน้าบึ้ง” ผมถามแล้วนั่งลงข้างๆ แอบกระแซะๆ
“ป่าว”... กรูละเบื่อเจงๆ งอนแล้วบอกป่าวเนี่ย
“จริงนะ จะได้ไม่ง้อ” ผมแกล้งพูดแล้วทำไม่สนใจ มองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกแหล่มิตกแหล่
พอหันไปอีกที อ้าวเวร ลุกไปตอนไหนวะ เดินไปโน่นและ ไวจิงวุ้ย เลยรีบเก็บกระเป๋านักเรียนทั้งของผมและของมัน (ลุกไปทิ้งกระเป๋าไว้ให้ถืออีก ไอ้คุณชายย) แล้ววิ่งตามไป
“เฮ้ยๆ รอด้วยๆ” ผมรีบตะโกนเรียกพอเห็นมันไม่หยุดซะที  แล้วมันก็ชะลอฝีเท้า จนผมเดินมาทันในที่สุด... ตัวแค่เนี้ย ทำฤทธิ์เยอะ เดี่ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
“จะงอนไปไหนเนี่ย” ผมถามขึ้น
“ป่าวคับ” อ่ะปากว่าป่าว แต่เสียงแข็งเชียว
“อ่ะหิวยัง มะตะบะร้านนี้อร่อย” ผมเปลี่ยนเรื่อง เอาของกินมาล่อๆ ง้อด้วยวิธีนี้ น่าจะได้ผลๆ เลยชักชวน เมื่อเห็นร้านมะตะบะฝั่ง
ตรงข้าม ที่ผมชอบมากิน
“อ่ะ” ... อ่ะ นี่คือกินไม่กินวะ กูขี้เกียจเดาเว้ย
ผมไม่ถามต่อและ มัดมือชกจูงมือลากข้ามถนนมาเลย มันก็สะบัดๆ มือ แล้วก็เห็นกระเป๋านักเรียน เลยจะเอาไปถือ
“พอๆ เล่นเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวถือให้” ผมทำเสียงดุใส่ มันเลยไม่กล้าหือ ยอมให้ถือแต่โดยดี 5555 เสร็จจจจ....
พอมาถึงร้าน ก็พบว่าร้อน.... เลยขึ้นไปนั่งชั้นสองที่เป็นห้องแอร์ ...เฮ้ออออ ค่อยเย็นหน่อย
“กินเนื้อป่ะ”
ไอ้เต้ก็พยักหน้าแทนคำพูด
“ข้าวหมกไก่มั้ย”
มันพยักหน้าอีกรอบ...
“น่องนะ”
มันยังคง...พยักหน้า หงึกๆ
“มะตะบะเนื้อนะ”
หงึกๆ... พูดไม่เป็นไงวะ
“น้ำเปล่า?”
มันยังคงพยักหน้า ผมเลยหมันไส้
“ถ้าไม่พูด จะเอาน้ำอย่างอื่นยัดปากแทนละนะ”
มันได้ยินก็ทำหน้าแดง + งอน เพราะร้านมันใช่ว่าใหญ่ เสียงผมก็ไม่ค่อย โต๊ะอื่นเลยหันมามองกันหมดพอผมตะคอกมัน... อายคับ แต่ก็สะใจ เสือกไม่พูดดีนัก แล้วผมก็หันไปสั่งรายการอาหาร ...
ก่อนที่จะคุยไรกัน ไอ้ต้าก็โทรเข้ามาหามัน ผมเห็นมันคุยๆไรกันไม่รู้ แต่ท่าทางพี่มันจะฝากน้องอ้างแม่ว่าติดทำงาน ตามสันดานเพื่อนผม แต่น้องมันก็ติดเดทกับผม หุหุ เลยเห็นมันเถียงๆกันทางโทรศัพท์ว่าใครจะบอกแม่ สักพักมันก็วาง แล้วหันมาหาผม
“พี่ต้าจะสงสัยป่ะพี่เซน” ...
“สงสัยไรวะ” ผมทำไม่รู้เรื่อง ใสซื่อจริงๆนะกรูเนี่ย
“ก็ที่เต้มากับพี่เซนไง”
“สงสัยไรวะ ไม่ใช่คู่เกย์กันซะหน่อย”
“ก็... อืมๆ” มันไม่ได้ว่าอะไร แล้วอาหารก็มาเสิร์ฟพอดี
“แล้วเรื่องความรักเราอ่ะ เป็นไงบ้าง” ผมพูดทำลายความเงียบระหว่างเรา... ช่างเปิดประเด็นได้สร้างสรรค์จริงๆ เลยนะมึง ไอ้ห่าเซน
มันเงยหน้ามามองผม
“ไม่มีไรนี่คับ”
“ก็แฟนเก่าเราอ่ะ”
“อ่อ ไม่ได้คุยแล้ว ตกลงก็เลิกแล้วล่ะ” มันพูดน้ำเสียงดูไม่มีความเศร้าอะไรและ ทำใจไวเจงนะเมิง
“เออไม่ดีก็หาใหม่”
“เหอะๆ” ... มันทำเสียงงี้หมายความว่าไงวะ
ตอนที่ 10 : ริมถนน บนสะพาน
“อิ่มป่ะ” ผมถามขึ้น เมื่อเห็นอาหารต่างๆถูกเจ้าเต้มันกวาดเรียบ
“แหะๆ ก็ยังกินซเวนเซ่นได้อ่ะ” โหยย แดร็กซ์ห่าเข้าไปตั้งเยอะ ยังห่วงกินไอติมอีก เชื่อเค้าเลย ผมมองหน้ามันขำๆ คนไรวะ กินเก่งจัง
“งั้นขอเดินย่อยแปบนะ” เพราะผมอิ่มเต็มที่และ กินไปตั้งเยอะ แล้วมันก็พยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบตกลง
ผมพาเต้ข้ามถนนกลับมาที่สวนสาธารณะอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้มันก็ค่ำมืดแล้ว ได้บรรยากาศอีกแบบ แล้วก็พามันเดินมาริมน้ำเหมือนเดิม เพื่อมาดูสะพานพระรามแปด สัญลักษณ์อีกอย่างของกรุงเทพมหานคร
“จะว่าไปมันก็สวยดีนะ” ไอ้เต้พูดขึ้น ขณะเราสองคนยืนมองสะพานพระรามแปดและเรือที่วิ่งผ่านไปมา  ...เกือบทุกสิ่งดูงดงามเมื่อต้องแสงไฟ
“อืม ก็ดีกว่าสะพานปิ่นเกล้าโล้นๆ” ผมพูดแล้วหันไปมองสะพานปิ่นเกล้าทางซ้ายมือ ที่ผมใช้สัญจรประจำ
“ก็สวยคนละแบบ” มันว่าต่อ
“อืม...คนละแบบ” ผมพูดออกไปเบาๆ เหมือนมันมาจากห้วงความคิดขณะนั้น อยู่ดีๆ ผมก็นึกถึงน้องเฟและไอ้เต้พร้อมๆกันแล้วคำพูดนั้นก็หลุดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
เราเงียบกันสักพัก แล้วผมก็เกิดนึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง
“เต้ วันนี้รีบกลับบ้านมั้ย”
“ก็ มีการบ้านอ่ะคับ แต่มันยังไม่ได้ส่งพรุ่งนี้หรอก” ... ถามว่ารีบมั้ย ทำไมชอบตอบไม่ตรงคำถามวะ
“งั้นไปเดินเล่นบนสะพานกัน” ผมชวนไปที่โปรดของผม ซึ่งปกติก็จะไปกับพวกไอ้ต้ากัน ในโอกาสพิเศษๆ อย่างวันเกิด หรือฉลองอะไรกันสักอย่าง
“โหย ไกลไปป่าว” มันคงแหยงกับการเดินมาราธอน
“นิดเดียวๆ นั่งสามล้อไป”  ไอ้น่ารักยังคงทำหน้าไม่แน่ใจ ผมเลยคะยั้นคะยอต่อ
“ไปนะๆ แล้วค่อยกลับมากินซเวนเซ่น” เงียบไปสักพัก ในที่สุดคำว่าคับก็หลุดออกมาจากริมฝีปากบางๆสีแดงนั่น
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ... เราสองคนมายืนอยู่ใต้สะพานพระรามแปดกันแล้ว ผมยังคงถือกระเป๋าให้มัน แล้วก็พากันเดินขึ้นไปบนสะพาน
“ปกติพี่มาตอนดึกๆอ่ะ วันนี้มันยังไม่ดึก รถเลยเยอะหน่อย ทนสูดควันรถหน่อยละกัน แหะๆ” ผมบอกมันเมื่อเดินขึ้นมาถึงแล้วพบว่า รถวิ่งไปมาเยอะพอควร ผิดจากตอนตีหนึ่ง ตีสอง ที่ผมเคยมา
คำเตือน : การเดินเล่นบนสะพานพระรามแปด ควรกระทำหลังสี่ทุ่ม และตำรวจจะห้ามขึ้นสะพานจากฝั่งธนฯหลังสี่ทุ่ม จึงต้องขึ้นไปจากฝั่งพระนคร แล้วเราก็เดินกันมาเรื่อยๆ
“พี่เซน นี่โรแมนติคเนอะ”
“ยังไงวะ”
“ก็ดูที่แต่ละที่ที่ชอบไปดิ”
“อ้าว ก็มันใกล้บ้าน” ผมตอบ แอบเขิลๆ
“เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยพี่คับ” มันแอบว่าผม แล้วหัวเราะ ได้ทีเชียว บรรยากาศกำลังดี ไม่อยากทำให้มันงอนอีก เลยยอมๆกันไป
“ถามจริง พาใครมาบ่อยป่ะ” อ่ะ ไอ้นี่ย้ำคิดย้ำทำ
“เอาจริงๆ เห็นกูเหมือนเจ้าชู้เนี่ย แต่ไม่ได้พาใครมาส่งเดชนะเว้ย บางที่ก็เก็บไว้ให้เฉพาะคน” อ่ะผมพูดทำหน้าตา ท่าทางจริงจัง แอบเขิลตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย แล้วหน้ามันก็แดง...
“อย่ามาน้ำเน่าๆ”
“อ้าว พูดจริงหาว่าน้ำเน่า” ผมพูดแล้วแอบกระเถิบตัวเข้าไปยืนใกล้ๆมันอีกนิด อยู่ใกล้ๆมันแล้วมีความสุขดีแฮะ แปลกๆนะเนี่ย ใกล้ผู้ชายแล้วเกิดสปาร์คป่าวหว่า
“พี่เซนคับ” เรียกชื่อกรุทำไมอ่ะเนี่ย
อ่ะ เรียกละเงียบ ผมก็เงียบตาม มองดูแม่น้ำ มองดูเรือที่ผ่านหายเข้าไปใต้สะพาน หรือบางลำที่โผล่พ้นออกมา ผมมองไปยังจุดที่เป็นสวนสันติฯ ที่เราสองคนเดินเล่นเมื่อครู่ แสงไฟจากพระที่นั่งในสวนต้องกระทบกับสายน้ำ เช่นเดียวกับโคมไฟตามทางเดิน บ้านเรือน อาคาร สิ่งต่างๆ สองฝั่ง ... ส่องกระทบสายน้ำคล้ายเป็นเงาสะท้อนแสงดาวจากท้องฟ้าที่เลือนลางไปมากเมื่อถูกแสงไฟจากเบื้องล่างบดบัง
“เต้ว่าเราจะลอยไปถึงไหน ถ้ากระโดดลงไป”
“อ่าวไทยมั้ง”
“ไกลไปป่ะ”
“ไม่ก็ลอยย้อนกลับไปอยุธยา”
“ไอ้บ้า มึงไม่เคยได้ยินหรอ สายน้ำไม่ไหลกลับ”
“ก็น้ำทะเลหนุนไง”
“หนุนไปถึงปากน้ำโพเลยมั้ยล่ะ”
“เออ อาจจะอยู่แถวๆนี้ก็ได้ อยู่ตรงสวนนั่นมั้ง” มันพูดแล้วชี้ไปที่สวนสันติฯ
“ถ้ามันอยู่ตรงนั้นได้ตลอดไปก็ดีเหมือนกันนะ”
เราหันมามองหน้ากัน รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างระหว่างเราเกิดขึ้น มันไม่ใช่อาการตกหลุมรักใครสักคน ผมบอกได้เพียงว่าคือความรู้สึกบางอย่างที่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก ถึงแม้บอกไม่ได้ว่าเป็นไง
คำพูดจากปากเราสองคน ห่างหายไปราวๆเกือบ ครึ่งชั่วโมง มีเพียงเสียงรถ  เสียงลม เสียงเรือ เสียงสะพาน เสียงเมือง เสียงฟ้า เสียงแม่น้ำ เสียงอากาศ ดังอยู่รอบๆ รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อหยดน้ำจากฟ้าสีดำ หยดแหมะลงมาที่ปลายจมูกผม แล้วมันก็เริ่มตกหนักขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ยเต้ฝนตก” ผมรีบหยิบกระเป๋านักเรียนส่งให้มันเอาไปบังฝน แล้วพาวิ่งไปหลบใต้เสาคอนกรีตมหึมาที่อยู่เกือบสุดปลายสะพานอีกฝั่ง
ส่วนคนอื่นๆอีกประมาณ 5 -6 คน ที่เมื่อกี้เห็นเดินอยู่บนสะพาน วิ่งหลบฝนไปไหนหมดแล้วไม่รู้ สงสัยว่าผมกับไอ้เต้จะมัวแต่เพลิดเพลิน ใจลอยกันไปหน่อย จนลืมมองฟ้ามองฝนว่ามันจะตกหนักแบบนี้ ซวยและกรูเปียกมะลอกมะแลกกันเลย พาน้องมาตกระกำลำบาก
ผมกับมันก็นั่งหลบฝนกันใต้เสาสะพานนั่นแหละ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะบังฝนได้ แต่ก็บังได้ดีกว่าที่คิด อย่างกับในหนังเลยกรู... หลบฝนกันสองคน แต่ในความเป็นจริง มันหนาวมากกว่าจะมานั่งซึ้งมองตากันคับ ออกอาการสั่นนิดๆ ทั้งผมทั้งไอ้เต้ โอยยยย หนาวค้าบ กอดหน่อยยยย หุหุ
“พี่ต้าโทรมาอ่ะ” ไอ้เต้หันมาบอกผม
“รับดิ” ... พี่จะได้รุก หุหุ
แล้วมันก็คุยๆ แข่งกับเสียงฝน ... เดี๋ยวโทรศัพท์เจ๊งพอดี ฝนสาดขนาดนี้ ผมนึกในใจ แล้วก็เห็นมันรีบวางเมื่อฟ้าแลบซะสว่างจ้า
...ปะ ปะ ป ป ป เปรี้ยง .... ซะดัง   ถึงจะตัวใหญ่ แต่ก็แอบใจไหวหวั่นนะเนี่ย ร้องซะดังขนาดนี้
“มันว่าไงบ้างล่ะ” ผมถามพอเสียงฟ้าร้องเงียบไปสักพัก
“ก็ว่าๆอ่ะ ว่ามาทำไรกับพี่เซน ป่านนี้ไม่กลับบ้าน” มันทำหน้ากังวลนิดๆ
“พี่ต้าต้องสงสัยแน่เลยอ่ะพี่ ทำไงดีวะ”
อ่ะ...นั่นดิ จะตอแหลมันไงดีวะ ผมคิดในใจ
“สงสัยห่าไร บอกไปว่าเต้อกหักดิ” ผมเริ่มอยากเรียกมันว่าเต้มากกว่ามึงและ 555 ฟ้าฝนก็เป็นใจจริงๆ
“โหย มุกนี้ มันเบื่อแล้วมั้งพี่” ไอ้เต้มันหัวเราะแต่ก็ช่างเถอะ ไว้มันสงสัยก่อนละกัน ตอนนี้มันมีความสุขมากกว่าเหมือนหลุดออกมาจากโลกความเป็นจริงเลย ใครจะคิดล่ะเนี่ย กลางวันยังประชุมสียังอยู่กับเฟอยู่เลย อยู่ดีๆ มาติดฝนบนสะพานกับไอ้น่ารักซะงั้น ...
ความแน่นอนคือ ความไม่แน่นอนจริงๆ ชีวิต....

abcdefghij

ควารมรัก มีหลายรูปแบบค้าบบบ

whywhy

โคร ต อ่ะ Smile :')

gapzana

ขอบคุณคับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

GBOMK

ขอบคุนคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

4_NAY

อ่านไป....ยิ้มไป....รอตอนฟันดาบ

pearl9845

ขอบคุณครับ

Golfgg

อ่านต่อไป...