++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 13 - 14 ภาค 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“อร่อยป่ะ” อ่ะ กูไมได้ทำไรผิดน้าไรวะ ทำไมอยู่ดีๆก็เงียบซะงั้น
“ไม่ค่อยอ่ะ” ไอ้พี่เซนตอบหน้าตาเฉยมากๆงอนผมแน่ๆ งานนี้
“มันเย็นแล้วอ่ะ” เมื่อเห็นผมเงียบๆหมาหงอยไปมันก็เลยตอบต่ออีกนิด
“งอนเหรอคับ”
“อืม” นี่แหละคับที่รักผมถ้าเป็นผมต้องตอบว่า...ป่าว
ตอนที่ 13 :
หลังจากง้อไอ้ตัวดีเสร็จ คืนนั้นก็หลับสบาย และหลับสบายไปอีกหลายๆคืนคับป๋ม
ความรักทุกอย่างราบรื่นดี เช้าแยกกันไปเรียน วันไหนไอ้ที่รักไม่มีเรียนมันก็จะตื่นสายยย ไม่มาส่งผมและ เย็นก็กลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน ไม่ก็ไปดูหนัง ฟังเพลง(ที่ร้านเหล้า) อะไรทำนองไร้สาระอ่ะคับ 555 ถ้ามันไม่มีเรียนก็จะมารับผม อันนี้ต้องมา ไม่งั้น ฮึ่ม อด...
แล้วก็เข้าสู่ช่วงสอบกลางภาค หรือแปลได้ว่า สอบมิดเทอม
สอบใกล้ๆ กันเลยคับ ผมสอบก่อนหนึ่งอาทิด ช่วงนี้เลยแยกบ้านกันนอน
“เต้ๆ วันนี้เซนไม่กลับบ้านนะ”  อ้าว ทำไมหว่า คิดในใจ คือวันนี้ผมสอบเสร็จวันสุดท้ายแล้วคับ แต่ไอ้ที่รักยังไม่เสร็จ ผมก็มานอนที่บ้านมันอ่ะ เพราะวันนี้มันสอบแล้วก็หยุดไปอีกสองวัน ก้นัดแนะกันไว้ว่าจะไปกินข้าวร้านแถวๆบ้านด้วยกัน ผมสอบเสร็จก็เลยแจ้นมาบ้านมัน อาบน้ำแต่งตัวรอไปดินเน่อ ที่กำลังจะกลายเป็นดินเก้อ
“อ้าว แล้วไมไปกินข้าวกับเต้เหรอ” ยังอารมณ์ดีอยู่ หุหุ
“พรุ่งนี้ได้ป่าว จะติวหนังสือกับเพื่อนต่ออ่ะ พอดีไอ้คนที่เก่งๆ มันว่างแค่วันนี้อ่ะ เนี่ยก็ติวกันแล้วก็นอนห้องเพื่อนข้างม.อ่ะแหละ
ไรวะ กูนัดก่อนนะเว้ย “อืม ไรวะ” เริ่มปรี๊ด
“อย่างอนนะคับ พรุ่งนี้จะรีบกลับแต่เช้าๆ” สายไปแล้วไอ้น้อง งอนไปแล้วเว้ย
“งอนแล้ว รีบกลับมาง้อนะ” แปลกอ่า ก็งอนนะ แต่ไม่มากมาย คือว่ามันวันสอบเสร็จอ่ะคับ เพื่อนๆ ผมเค้าก็นัดไปกินเหล้ากันตามประสาเด็กเรียน (เรียนห่วย) ไอ้ผมก็อยากไปอ่ะ แต่ดันติดดินเน่อกับที่รัก พอถูกแคนเซิลแต่ยังมีแผนสองที่แสนจะน่าสนใจ ก็เลย อิอิ หวานไอ้เต้ล่ะคืนนี้
“ค้าบ รีบนอนนะ” เสียงมันก็สดใสดี ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่ก็น้อยใจนะ ไปค้างอ้างแรมที่อื่น ไม่เคยอ่ะ ครั้งแรกนะเนี่ย ห้ามไปนอนกอดใครนะเว้ย ไอ้บ้า
แล้วปลายสายที่พรานนกกับรังสิต ก็ตัดแยกจากกัน
*************************บทเซน*******************************
“เฮ้ย กูไปเล่นเกมห้องมึงก่อนละกันไอ้เต้” (เพื่อนผมเองคับ ไม่ใช่ไอ้ที่รักที่เพิ่งวางสายไป)
“เออๆ แล้วขอเมียได้ยังวะคืนนี้” ผมบอกมันแล้วว่ามีแฟนแต่ไม่ได้บอกหรอกคับว่าชายหญิง
“ระดับนี้แล้วเว้ย ถึงเช้าเลยมึง” ลิงโลดสิคร้าบ โกหกสำเร็จ
“ให้มันจริงนะมึง อย่าให้กูเห็นว่าหนีกลับก่อนนะสัด” ไอ้เอ็มคับ เพื่อนอีกคนนึงที่บ้านไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ ปกติผมไม่เคยไปไหนดึกๆกับพวกมันอ่ะ ก้เพิ่งรู้จักกันครึ่งเทอม อีกอย่างผมก็ต้องรีบกลับบ้านไปหาไอ้น่ารักมัน แต่วันนี้สอบเสร็จตัวยากไปละคับ เหลืออีกสองตัวง่ายๆ พวกมันสบโอกาสเหมาะเลยนัดกันไปเที่ยว 10 กว่าคนได้ และไอ้ผมก็ยังไม่เคยไปผับๆ แถบรัชดาด้วย เคยไปแต่พระอาทิตย์ ข้าวสารโน่น ก็เลยอยากลอง 555 โทดนะไอ้น่ารัก ขอคืนนึงนะค้าบ
“เออ แล้วมึงนัดกี่โมงวะ”
“สามทุ่มครึ่งอ่ะ มึงไปเล่นเกมรอแล้วกัน เดี๋ยวกูไปรับเด็กกูก่อนแล้วเจอกันที่ร้าน” ไอ้เอ็ม ก็นัดแนะเรียบร้อย ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็เจอกันที่ร้านอ่ะคับ
ผมก็ไปเล่นวินนิ่งกับไอ้เต้เพื่อนผม และก็เพื่อนอีกสองคนที่จะไปเที่ยวด้วยนี่แหละ พวกนี้มันอยู่หอซอยข้างม.อ่ะ
จนฤกษ์งามยามดี ก็ได้เวลา Zeedd!  รัชดาซอย 8 อ่ะคับ มันตรวจบัตร 18 ก็เข้าได้ละ
โอ้โห ตื่นเต้นนิดนึง ร้านแอบใหญ่ กว้างขวาง คนเพียบ (ปัจจุบันไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วนะคับ อิอิ)
“สัด มองแต่นมนะมึงอ่ะ” ไอ้เอ็มมันมารับพวกผมหน้าร้าน แล้วก็ทักทายซะ ใครบอกกูมองแต่นมไอ้`ตัวเงินตัวทอง` ไอ้ตัวเล็กๆ หน้าใสๆ กลุ่มนั้นกูก็มอง หล่อดีนะมึง สนใจป่ะ 555
“เออ พูดมาก โต๊ะอยู่ไหนวะ” ทำเนียนแล้วเดินนำมันเข้าร้าน
พอไปถึงโต๊ะ ได้โต๊ะโซนกลาง เป็นแบบโต๊ะนั่ง คับ
“นี่เม” ไอ้เอ็มแนะนำเด็กมันให้พวกผมรู้จัก แล้วก็เริ่มชงแก้วแรกแจกจ่าย
“ร้านคนเยอะดีว่ะ” ไอ้เซนตื่นเต้นคับ วันหลังต้องหนีเมียมาอีกเป็นแน่ สาด ชักติดใจแล้วอ่ะ ทำไงดีวะ พามันมาด้วยคงไม่ดี 555 เริ่มคิดแผนชั่ว
“เสื้อขาวน่ารักว่ะ” ไอ้แซน เพื่อนคนนึงในกลุ่ม เริ่มสันดานออกแล้ว เลวนะมึง `ตัวเงินตัวทอง` เมียก็มีเป็นตัวละ
“ท่าทางไม่มีแฟนว่ะ” ใครสักคนในกลุ่ม ต่อบทสนทนา
“ไอ้เซน มึงไปขอเบอให้หน่อยดิวะ” อ้าว`ตัวเงินตัวทอง`หนิ หาเรื่องให้กู อยากได้จัดการเองสิวะ
“ไมต้องกูวะ” ตอบแล้วทำทีไม่สนจาย (เพราะกูกำลังสนใจ`คุณ`ตี๋เสื้อขาวโต๊ะข้างหลังนี่มากกว่า สีกูหลายรอบแล้วด้วยสัด ยั่วกูจัง เดี๋ยวก่อนๆ
“ก็มึงอ่ะ หล่อสุดแล้ว” ยังไม่ทันเรียนวิชาศิลปะการพูดเลยนะ ถ้าเรียนมึงคงได้เอ เชี่ยย
“พอๆ มึงไปขอเอง กูไม่ยุ่ง เมียกูด่า” หุหุ เอามาอ้างนิดๆ
“สัด กลัวเมียขนาดนี้เลยเหรอวะ ไม่มาก็คือไม่มีโว้ย” เหอๆ สันดานจริงๆ ว่าแล้วไอ้เซนก็ไปขอให้จนได้ในที่สุด
ก็ได้เบอมาเรีบยร้อยเสร็จสมอารมณ์หมาย ผมก็ไปเข้าห้องน้ำ และไอ้ตี๋เสื้อขาวมันก็มาเข้าห้องน้ำพร้อมกันด้วยกับเพื่อนผู้หยิงมันคนนึง
“นายๆ เพื่อนเราขอเบอได้ป่ะ” มันพูดกับผมตอนยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าคับ เหอๆ เพื่อนมึงอ่ะไม่ได้ แต่ถ้ามึงอ่ะไม่แน่ 555
“ผู้หยิงคนเมื่อกี้อ่ะหรอ” มันก็หน้าแอบแดง ไม่รู้จะแดงทำไมมม ทำยังกับมึงขอเองนั่นแหละ
“คับ” น้ำเสียงนี่บอกได้เลยว่า ไม่ใช่แน่นอน ไม่มันก็คนอื่นในกลุ่มอ่ะแหละ
ว่าแล้วสุราก็ทำให้ผมทำเรื่องแบบนี้จนได้ ถ้าไม่เมาไม่ให้เบอใครแน่ๆอ่ะคับ เมียสั่งสอนมาดี อิอิ
“เอาโทรศัพมาดิ เดี๋ยวกดให้” ผมพูดจบไอ้ตี๋นั่นก็กระวีระวาด หยิบโทรศัพให้อย่างว่อง ยังกะโดนโจรปล้น กูละฮา
....กดกดกด.....
“อ่ะ ขอแล้วโทรมาด้วยล่ะ” เมาๆอ่ะเลยพูดแล้วส่งสายตาหวานเยิ้มให้มันทีนึง มันก็หน้าแดงเลย ไม่แอบแดงแล้ว ผมเลยรุกต่อ อิอิอิ
“ชื่อไรอ่ะนาย”
“ฟลิ๊ค คับ นายอ่ะ”
“เซน”
แล้วเราก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
พอเดินออกมาหน้าห้องน้ำก็พบเพื่อนนายฟลิ๊ครออยู่หน้าห้องน้ำแล้ว ก็เลยแยกย้ายสลายโต๋กันไป
กลับมาที่โต๊ะ พวกแม่งก็เริ่มเมาและ ไอ้เด็กป๋าที่พากันมาก็เลื้อยกันซะ เฮ้อออ ผู้หยิงสมัยนี้ ไม่ค่อยรักนวลสงวนตัวเลย งี้แหละ ผู้ชายมันถึงต้องจำใจเอากันเอง  อิอิ
ว่าแล้วก็หันไปสบตาไอ้ตี๋ข้างหลัง แล้วหันไปสร้างสัมพันธไมตรี ชนคร้าบ
*********************จบบทเซน*****************************
“อ่ะ ต่อไหนดีวะ” ร้านมันปิดเที่ยงคืนนะคับ ไอ้วีน ไอ้ต้น ไอ้เต้ย และผองเพื่อนก็ท่าทางเมาๆกันแล้วล่ะ ไอ้เต้น่ะยังคับ ไปกับพวกพี่เค้าบ่อยจนตับแข็งแรง
“สัด เที่ยงคืนและ กลับไปและ” เพื่อนที่ดีต้องเตือนเพื่อนใช่มะคับ ไอ้เต้ก็เลยพูดแบบนี้
“โหย รีบไปไหนวะ ใครรออยู่บ้านล่ะมึง” ไอ้เต้ย สัด พอสนิทละปากดี
“`ตัวเงินตัวทอง` ไม่มีเว้ย” ไม่มีจริงๆนี่นาวันนี้ งอนอยู่ด้วย ไม่รู้ติวกันเสร็จยัง ป่านนี้หลับยังหว่า โทรไปจะกวนป่าววะ
“ไปหาไรแดกละกันงั้น โจ๊กบางลำภูป่ะ” ไอ้วีนเสนอกู๊ดไอเดีย
“เออ ก็ได้ๆ หิวว่ะ” ไอ้ต้นว่าด้วย ไอ้พวกที่เหลือมันก็กลับกันก่อนล่ะคับ เพราพวกมันเด็กเรียน พวกผมสี่ตัวเลยมาต่อกันที่ร้านโจ๊กหน้าสเวนเซ่นอ่ะ
พอมาถึงก็สั่งๆแดกๆ (ภาษาเถื่อนไปนิดนะช่วงหลังๆ เริ่มเป็นตัวของตัวเองมากไปหน่อยอ่ะคับ 555 ไม่ว่ากันใช่ป่ะคับ งุงิๆ)
พออิ่มก็นั่งคุยกัน ผมเห็นร้านสเวนเซ่นก็เลยพาลนึกถึงคนที่เคยกินด้วย
... “ไปกินซเวนเซ่นตรงร้านโจ๊กละกันพี่ ผมเลี้ยงๆ”
... “ชวน กูนี่นะ ไปกินไอติม”
... “ไมพี่ ไม่เคยไปกินซเวนเซ่นกับผู้ชายสองต่อสองหรอ”
... “อ่ะ เอ่อ เออสิวะ”
“ว่าไงเต้ โทรมาซะดึก” อ่ะ ขอตัวเพื่อนๆ มาโทรศัพหาที่รักหน่อยอ่า มันเปนไงบ้างว้า
“ยังไม่นอนอีกหรอ” เสียงดังจัง เอ๋ หนีเที่ยวป่าววะ
“ก็ๆมากินข้าวกับเพื่อนๆ ข้างล่างหอนิดหน่อยอ่ะ”
“ทำไมเสียงเพลงดังจังอ่ะ” แล้วเสียงมันก็สดใสเกินเหตุด้วย เมาแน่ๆ เสียงแบบนี้
“ร้านมันเปนร้านนั่งกินเหล้าด้วยอ่ะ แค่นี้ก่อนได้ป่าวอยู่กับเพื่อนอ่ะ” เหอๆ ไอ้พี่เซน หนีเที่ยวป่าวเนี่ย
“เซน ไปเที่ยวไหนอ่ะ” ว่าแล้วก็ต้องโยนหินถามทาง สำนวนถูกป่าววะกู
“เอ่อ ก้มานั่งกินๆกับเพื่อนข้างล่างหอนิดหน่อยอ่ะ เพิ่งติวเสร็จ” หน่อยบ้านป๊ะเอ็งดิ เสียงนี่เมาเชียว แล้วเพลงอ่ะ โย่วๆ ขนาดนั้น ไม่ใช่ร้านชิล แน่ๆ
“เซน จะให้เต้ไปหาที่รังสิตมั้ยคับ” ไปจริงนะเว้ย
“จะบ้าหรอเต้ กี่โมงแล้ว ไปนอนได้แล้วไป” เฮ้ยทำเสียงหงุดหงิดใส่หรอวะ ฮึ่ม
“งั้นก็บอกมาว่าอยู่ไหน”
“ก็หอเพื่อนนี่ไง พูดไม่รู้เรื่องไงวะ” อ่ะ อึ้งนิดๆคับ ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ไอ้พี่เซนมันไม่เคยทำแบบนี้อ่ะ เฮ้ย เริ่มรวนนิดๆ ไม่ได้เพราะโกรธอ่ะ แต่มันรุ้สึกอะไรบางอย่างว่าเวลาเปลี่ยนแปลงอะไรบางสิ่งไป
“เซนคับ” ผมพูดไปน้ำเสียงราบเรียบ
“ไปนอนซะนะพรุ่งนี้เจอกัน” แล้วเสียงปลายสายก็ตัดไป
อึ้งไปนิดๆ แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ พวกมันก็จัดแจงจ่ายเงินกันเรียบร้อยแล้วก็กำลังจะเรียกพี่แท็กกลับบ้าน
“เป็นไรวะเต้” ไอ้เต้ยมันถามผม ก่อนจะโบกมือเรียก ไอ้สองตัวนั้นก็เลยชะงักไว้ยังไม่เรียกรถ
ผมไม่ได้ตอบไรไป เหมือนน้ำตามันไหลมาเองอ่ะ อ่อนแอจังเว้ยไอ้ห่า ลูกผุ้ชายป่าววะ
“ไปนั่งเล่นข้าวสารก่อนป่ะ ไอ้ต้นไอ้วีน” เสียงไอ้เต้ยเจรจา แล้วพาผมไปนั่งที่ตรอกยามดึก
พวกมันก็ดีนะไม่ได้เซ้าซี้ผมต่อ ปล่อยให้ผมนั่งเงียบๆ มองดูคนเที่ยวเสร็จออกมาจากผับ สภาพก็นะ...น่าเวทนาจริงๆ ผมว่าน่าจะเป็นการตรัสรู้แบบทันโลกทันยุคเลยนะเนี่ย เวลามานั่งดู
จนดึกมาก เห็นไอ้สามตัวเริ่มหาวกันถี่ เลยชวนพวกมันกลับ บอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
“ไปๆกลับเหอะ กูง่วงแล้ว” แล้วผมก็ก็ลุกนำพวกมันมา
ก็เดินตามกันมาอย่างว่าง่าย น่ารักจริงๆเพื่อนกุนี่
“อย่าคิดมาล่ะมึง วันนี้หลับก่อน พรุ่งนี้ตื่นมาก็วันใหม่ รอแม่งมาถึงค่อยว่ากัน” โอ้โห ไอ้เต้ย เน่านะมึงเนี่ย ผมฟังแล้วก็ฮาๆ ก่อนจะข้ามถนนแยกคอกวัวกันมาโบกพี่แท๊ก รอบนี้โบกจริงๆคับ แล้วก็กลับบ้าน หย่อนบ้านใครบ้านมัน ไอ้เต้นคนแรก ผมคนสอง ไอ้ต้นนอนบ้านไอ้วีน เพราะบ้านมันไกล และเพื่อนๆจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงนั่งรถกลับคนเดียว
คืนนั้นผมก็นอนหลับไม่สนิทหรอกคับ กระวนกระวาย ตีสามก็เลยลองโทรไปอีกรอบ
“ยังไม่นอนเหรอ” เสียงมันเมาละคับ
“ยังไม่กลับหรอ ตีสามแล้วนะคับ” พยายามขันติไว้คับ ทำน้ำเสียงสงบ
“ร้านเลิกแล้ว เนี่ยกำลังจะกลับ”
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดต่อ
“แป๊บนะ สายซ้อน” แล้วเสียงรอสายก็ดัง... 5 นาทีได้มั้งคับ จนผมเกือบจะวางแล้วนั่นแหละ
“อืมๆโทดที ให้รอ นอนได้แล้วเต้ ดึกจะตาย” เสียงยังเมาเหมือนเดิม
*******ความเงียบมาคั่นอยู่สักพัก********
“กลับบ้านได้มั้ยคับ อยากนอนกอดอ่ะ จะไม่ชวนทะเลาะไรเลย สัญญา”
“เต้ ...ร้องไห้ทำไม” นั่นดิ ไม่รู้ดิมันร้องเอง
“เซน เต้รักเซนอ่ะ กลับบ้านเหอะนะคับ” พูดไปก็สะอื้นไป ผมควรจะโกดดิ ทำไมมาขี้แยขอร้องมันแบบนี้อ่ะ
“เดี๋ยวเซนนอนบ้านเพื่อน พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว” เสียงไอ้พี่เซนมันดูสร่างๆไปนิดๆ พอได้ยินเสียงผมร้องไห้เมื่อกี้
ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร  
...เมิงกลับมาได้มั้ย ฮือๆ
“งั้นรอเปิดประตูด้วยนะ เดี๋ยวกลับละ แค่นี้นะๆ” แล้วปลายสายก็ตัดไป ผมก็ลุกไปล้างหน้าล้างตา ไม่มีความง่วงใดๆเลย แล้วก็ไปนั่งรออยู่ห้องข้างล่าง ยังร้องไห้อยู่นิดๆ ไม่มากมาย กลัวแม่พี่เซนตื่นด้วย เกรงใจแม่อ่า
จนเกือบชั่วโมงนั่นล่ะ เสียงรถจอด ได้ยินเสียงวัยรุ่น ร่ำลาๆ เมาๆกัน ผมเลยเดินออกไปที่ประตูรั้ว
ผมมองคนรักที่อยู่หลังเหล็กนั้น ค่อยๆเปิดประตูออกไป แล้วก็โผเข้ากอดเขาไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะมีแรง แล้วร้องไห้ไปด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่แน่ใจ ไม่รู้เพราะโกรธ คิดถึง กลัว รู้สึกผิด หึง หวง อะไรก็ไม่รู้ มันคือสิ่งที่อยากทำ แค่อยากกอดไว้ให้แน่นที่สุด เท่าที่กายผมจะทำได้
ตอนที่ 14 :  ผมก็สู้คน
“ร้องทำไมคับผม” ไอ้คนที่ผมยืนกอดอยู่ ถามด้วยคำถามที่ไม่ต้องตอบ แล้วลูบหัวผมเบาๆ อยู่หน้าบ้านกันนานพอดู
“เข้าบ้านเหอะ” เขากอดผมแล้วดันตัว ก่อนจะคลายกอดแล้วโอบไหล่ผมเดินเข้าไปข้างในบ้าน
“กินมาม่าป่ะ” ผมหันไปถามไอ้ที่รัก ที่เดินเป็นปูอยู่ข้างๆ กำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปชั้นสอง
“ไม่อ่ะ ง่วงอ่ะ นอนเลยดีกว่า” อ่ะ เมาแล้วสันดานซกมกเชียวนะเอ็ง (เพื่อความแบ๊ว มึง = เอ็ง 555)
“เฮ้ย อาบน้ำก่อนดิ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย” สงสารคนต้องนอนข้างๆบ้างดิวะ ไอ้บ้าเอ้ยยย
“ทำไม รังเกียจหรอ ฮึ” มันหันมาทำตาดุเป็นประกาย (ยังไงล่ะเนี่ย)
“ป่าว” ผมก็เลยทำหน้างอนแวววาว เคล้าคราบน้ำตา ฮือๆ
“อยากให้อาบก็อาบให้สิ” นั่น จะเช้าอยู่แล้ว ง่วงแล้วเว้ยยย (พอคลื่นอารมณ์สงบความง่วงก็มาเยือนในยามดึกสงัด) “อ่ะ” ก็ไม่รู้จะพูดไรอ่ะนะคับ เลยใช้ภาษามือจับชายเสื้อไอ้ที่รักแล้วก็ให้มันยกแขนขึ้นแล้วรูดปรื๊ดๆ
แต่นี่ยังอยู่กันชั้นล่างกลางตีนบันได เกิดแก้ผ้าล่อนจ้อนเลยคงไม่ดีแน่ เกิดแม่ไอ้พี่เซนตื่นมาล่ะซวย ก็เลยดันตัวไอ้ที่รักเข้าห้องน้ำไป แล้วผมก็วิ่งไปหยิบอุปกรณ์มาเตรียมพร้อม (ฮั่นแน่รู้นะคิดไรกัน อุปกรณ์ = ผ้าเช็ดตัว ค้าบผม)
เข้าไปในห้องน้ำ ก็พบว่า นายเซน นั่งหลับอยู่ที่พื้น หลังพิงผนังห้องน้ำ ไปซะและ ดีนะไม่อ้วก ไอ้เต้ก็เลยต้องถอดกางเกงให้อีก แม่งเอ้ย ไม่รักไม่ทำนะเนี่ย หุหุ
“ไอ้บ้า ตื่นเว้ย อาบน้ำ” ผมก็เรียกเบาๆ แต่ไม่ได้ผล พอจัดการปราการด่านสุดท้ายเสร็จ เลยเปิดฝักบัวใส่แม่งเลย
ที่นี้ก็ตื่นสิคับ ตื่นแบบเมาๆงงๆ อ่ะ สะจายนัก หึหึ ได้ทีแอบแก้แค้น
“เฮ้ย สำลักน้ำตายทำไงเนี่ย” พอไอ้พี่เซนมันตะเกียกตะกายฝาผนังขึ้นมายืนเซๆ ได้ ก็ว่าผมเลย
“ดีดิ เต้จะได้หาแฟนใหม่” ประชดอ่ะ
“อะไรนะ”
“ป่าว” ไม่รู้ทำไมผมอ่ะ ติดคำว่าป่าวตลอด ถามอะไร ป่าวไว้ก่อน
“อาบน้ำให้หน่อย เร็วๆ จะไปนอนแล้ว ง่วงอ่ะ” ดูมันสั่งๆ ผมก็ต้องทำตามอะดิคับ เฮ้อออ เกิดเป็นไอ้เต้นี่ลำบากจริงๆ เท่สบู่ใส่มือได้ก็ถูๆไถๆไปตามลำตัว อาบบ้าง กอดบ้าง จุ๊บบ้าง เล่นไปเรื่อยอ่ะ จน...จน...จน... แหะๆ ใช่แล้วคร้าบ ได้เรื่องจนได้ และแล้ว ไอ้เต้ที่น่าสงสารก็เจ็บทั้งกายและใจ ภายในคืนเดียว แง่มๆ
ผมกอดไอ้ที่รักไว้แน่นเลยคืนนั้น ไม่รู้กลัวหายหรือไง จนเช้าตื่นมาก็ยังกอดแน่นสนิท ไอ้พี่เซนมันคงร้อนหรืออึดอัด ปกติเช้าวันหยุดมันต้องตื่นหลังผม แต่วันนี้ตื่นก่อนเลย
“เต้ๆ” อ่ะใครเรียกกุหว่า กำลังหลับสบาย
“เต้คับ” อ่ะ แง่มๆ
“เต้” ได้ยินแล้ว (อารมณ์ละเมอๆ)
“ไอ้เต้” แล้วผมก็สะดุ้งคาอกไอ้คนเรียก
“รายอ่ะ กำลังหลับเลย”
“จะรัดอีกนานมะ” ไอ้พี่เซนมันทำหน้ายุ่งใส่ผมแล้วก็ดิ้นให้หลุดจากผมที่เกาะแน่นเป็นลูกลิงอยู่ อิอิ
“อ่ะ กอดไม่ได้หรอไง” ว่าแล้วก็กอดแน่น และเอาขาเกี่ยวๆก่ายๆ จนแทบจะไปนอนอยู่บนตัวเค้าอยู่และ
“ได้ แต่ว่ามันแน่นไปและ ร้อนนะเว้ย” อ่ะมีวะ มีเว้ย เดี๋ยวโดนๆ
“แอร์ก็เย็นขนาดนี้ อย่ามาๆ” พูดจบก็หลับตาพริ้มต่อ งุงิๆ มีฟามสุข
“งั้นนอนต่อไปคนเดียวละกัน” พูดจบไอ้ที่รักมันก็ลุกพรวดทิ้งไอ้ลิงน้อยที่เกาะอยู่ให้นอนเกาะฟุกเกาะหมอนเพียงลำพัง ไรวะ
“จะรีบไปไหนอ่ะ ยังไม่ 10 โมงเลย” ยังถือว่าเช้าสำหรับวันเสาร์นะคับ
“ป่าว” ปากว่าป่าวแต่เท้าจะก้าวออกจากห้อง ยังไงของมันเนี่ย
“เฮ้ย เซน” ผมยังไม่ทันคิดประโยคพูดจบมันก็หันกลับมาสวน
“จะไปฉี่ จะไปมั้ยฮึ” อ้าว แล้วไมไม่บอกแต่แรกล่ะวะ ต้องมาหงุดหงิดใส่กุอีก กุงอน งอนแน่ๆๆ กลับมาจะนอนหันหลังให้ จะงอนๆ ตั้งใจไว้ละ ฮึ่ม ไอ้บ้าเซน
พอหงุดหงิด จะนอนต่อก็ไม่ค่อยจะง่วงและ รมเสียแต่เช้าเลยเว้ย แล้วก็นอนกลิ้งไปๆมาๆ รอไอ้ที่รัก
สักพักประตูก็แง้มเปิดเข้ามา...
“เต้ๆ ไอ้เซนมันบอกว่าจะออกไปซื้อกะเพาะปลาซอย รพ.ธนอ่ะ จะกินป่าว” พี่ไอ้พี่เซน ชโงกหน้ามาถามผม อ่ะ กลับบ้านมาเมื่อไหร่เนี่ยเฮีย ไม่เจอเกือบสองเดือน ไอ้เต้ก็ฉีกยิ้มแล้วพยักหน้าหงึกๆ ร้านอร่อยอ่า แนะนำคับ อิอิ
แล้วเฮียก็ปิดประตูกลับไป ไอ้เต้ก็เลยเซง แผนหันหลังให้เป็นหมันไปและ เกิดบ้าออกไปข้างนอกไรแต่เช้าวะ (บ้านก็ไม่ไกลน่ะคับ เดินไปซื้อได้)
สักพักใหญ่ๆ หายไปเสียนาน ประตูก็เปิดอีกรอบ
“ลุกมากินได้แล้ว” อ่ะ รอบนี้มาเรียกด้วยตัวเองเลย พอเห็นดังนั้น ก็รีบหันหลังเข้าฝาผนังทันที ตามแผนเดิม
“รู้ว่างอน แต่เซนเหนื่อยอ่ะ มากินก่อนเถอะนะ เดี๋ยวบ่ายๆ ง้อนะค้าบ” เวร มีงี้อีก มีเวลาง้อด้วยเว้ย เดี๋ยวค่ำๆ เต้ค่อยงอนแล้วกันดีมะ ...เฮ้อ แฟนกู
“ง้อนิดนึงก่อนดิ” อ่ะหลุดจนได้ ว่าจะไม่พูดด้วย โห้ยย กูนะกู
เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ เรื่อยๆ ทีละจึ๊ก ทีละจึ๊ก
หลับตาพริ้มรอเค้าจุ๊บ แต่...พรึ่บ มันกระชากผ้าห่มผืนใหญ่ที่ห่อร่างที่มีแต่บอกซ์เซอของผมไว้ หนาวนะเว้ย
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ว่าแล้วไอ้พี่เซนก็กระโจนหมายขย้ำเหยื่อทันใด
“เฮ้ย จะทำไรอ่ะ” ไอ้เต้ พูดไปเหมือนโดนแตะเนื้อต้องตัวครั้งแรก
“ไม่เอาหรอกน่ะ เมื่อยจะตายห่า” เอ่อ ดุดิคับ ดูมานๆ พูดจาลามก ผมรับไม่ได้...
พูดงี้ให้ผมทำหน้าไงอ่ะ แม่ง งอนต่อดีกว่า
“งอนเหรอฮึ” โอ้ย หนักนะไอ้บ้าเซน ทับมาได้
“หนักเว้ย” เท่าที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ ดิ้นๆด๊อกๆ ภายใต้ตัวไอ้เถื่อนที่มันนอนทับอยู่
“เลิกดิ้นได้และ กลัวแฟนตัวเองข่มขืนรึไง ไอ้น่ารัก ไปกินกะเพาะปลา” ไอ้พี่เซนทำเสียงจริงจังแล้วดึงตัวผมติดเอวมานขึ้นไป ผมก็ลุกตามไปแต่โดยดี คว้าเสื้อกล้ามมาใส่แล้วลงไปนั่งกินอาหารมื้อเช้าด้วยกันข้างล่างยามสายโด่ง
ปล.ยังไม่หายงอนนะๆ
ด้วยความหิว ก็ไม่พูดไม่จา ซัดกะเพาะปลาต่อด้วยป๊อเปี๊ยะสด ตามด้วยน้ำส้มคั้น อิ่ม อร่อย สบายแฮ
อิ่มท้อง ก็ไปอาบน้ำต่อ ทำตัวสบายๆ คล้ายไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จนผมอาบน้ำเสร็จไอ้พี่เซนไปอาบน้ำต่อนั่นล่ะ อยู่ดีๆ โทรศัพท์มือถือไอ้พี่เซนก็ดัง ไอ้เต้ก็รับแทนตามปกติ เพราะเซนมันอาบน้ำ
“ฮัลโหลค้าบ” เสียงสดใสหลังได้ (อาบ) น้ำ
“เซนป่ะคับ” ใครหว่า... เมมเบอไว้ว่า FLiCK ไม่คุ้นเลยแฮะ
“ป่าวคับ ใครอ่ะคับ เซนอาบน้ำคับผม”
“อ่อคับงั้นไม่เป็นไรคับ” แล้วก็ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด วางสายไปเฉย
เจองี้ให้ไอ้เต้ยิ้มต่อก็คงจะไม่ง่ายอ่ะคับ นายเอกอย่างผมก็เลยได้แต่เดินไปนั่งซึมอยู่บนห้อง อยู่ข้างล่างต่อเดี๋ยวเฮียเดี๋ยวแม่มาเจอ
“อ้าว เมื่อกี้ใครโทรมาอ่ะ” สักพัก เจ้าของโทรศัพท์มันก็เดินขึ้นมาบนห้อง
“ไม่รู้อ่ะ”
ไอ้พี่เซนก็เดินไปหยิบมือถือมาเปิดๆดู แล้วก็เดินไปแต่งตัวต่อไม่ได้พูดอะไร
“ใครอ่ะคับ” ผมก็เลยถาม ก็มันอยากรู้อ่ะ
“อ๋อ เพื่อน”
“จริงอ่ะ”
“อืม เพื่อนที่มหาลัย”
“ทำไมไม่เห็นเคยได้ยินเลยอ่ะ” ปกติมันจะชอบเล่าให้ผมฟังอ่ะ ว่าวันนี้เจอเพื่อนใหม่ใครบ้าง อะไรประมาณนี้
“ก็ไม่ค่อยสนิทอ่ะ”
“แล้วทำไมมีเบอร์เค้าด้วยอ่ะ ปกติเซนไม่เม็มเบอร์คนที่ไม่สนิทนี่คับ”
“จะสอบสวนอีกนานป่ะเต้”
อ้าว ก็ถามดีๆ เมื่อคืนเอ็งก็เพิ่งไปก่อเรื่องไว้หนิ ถามแค่นี้ไมต้องมาหงุดหงิดใส่วะ ชักโมโหแล้วนะ
“เพื่อนก็เพื่อนสิวะ ไมต้องหงุดหงิดใส่กูด้วยล่ะ”
ไอ้พี่เซนมันก็หันมาอึ้งแดกนิดหน่อย ปกติผมก็ไม่เคยขึ้นเสียง พูดกูมึงเท่าไหร่น่ะ
“จะขึ้นเสียงกับกูทำไมฮะ” มันพูดซะเสียงดังเลย อย่าต่อยกูนะมึง สู้นะเว้ย
“ก็มึงว่ากูอ่ะ”
“แล้วมึงจะถามทำไมนักหนาล่ะ”
“ก็ มึงอ่ะ” อย่า ไอ้เต้ มึงอย่าเพิ่งร้องไห้ มึงต้องไม่ขี้แยเว้ยย ผมบอกกับตัวเอง กับครั้งแรกที่ทะเลาะกันขนาดนี้ อึ้งเหมือนกันอ่ะ ไม่เคยขึ้นกูมึงจริงจังแบบนี้มาก่อน
“ทำไม กูทำไม”
ให้ตอบว่าไงดีอ่ะ แม่งเอ้ย แล้วเมื่อไม่รู้จะพูดอะไร จะตอบโต้มันไงดีล่ะทีนี้ ไอ้เต้เริ่มพาลอ่ะ คว้าหมอนได้ก็ปาใส่มัน คว้าหมอนข้าง โยนๆ ใส่แม่งไป
โอ้ย!
ไอ้พี่เซนมันเดินพรวดเดียวมาถึงตัวผมแล้วก็ขย้ำคอด้วยมือข้างหนึ่ง ข้างไหนไม่แน่ใจ ทั้งโกรธทั้งกลัวมันอ่ะ ทำไมกูต้องตัวเล็กกว่าวะ สัดเอ้ย แค้น
“เต้!” คำเดียวสั้นๆดังๆ ทำเอาผมชะงักเลยทีเดียว
เงียบได้สักพักก็ปากดีต่อ “ทำไม มึงจะต่อยกูเหรอ” ใจดีสู้เสืออีกคับกระผม
“ที่เมื่อคืนมึงโกหกกู มึงไปเที่ยว แล้วมีใครไม่รู้โทรมาเครื่องมึงเนี่ย กูผิดใช่ป่ะที่คิดมาก กูผิดใช่ป่ะ” พูดไป จ้องตามันเขม็ง มือเตรียมกันหน้าเต็มที่ ยอมรับอ่าว่ายังแอบกลัวมันต่อยนิดๆ แหะๆ
“เอออ กูผิด ขอโทษ พอใจมึงยัง” มันตะโกนใส่หน้าผมซะเสียงดัง แล้วแม่งก็จับไหล่ผมสองข้างผลักซะกุหงายหลังเลย หนีออกจากห้องก่อนดีกว่า อยู่สองคนเดี๋ยวไม่ปลอดภัย ฮือๆๆ
“ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`” ก่อนออกจากห้อง ก็แอบพึมพำด่ามันนิดนึง ในลำคอ พอให้ได้ยิน ซึ่งจริงๆ ไม่สมควรนะคับ เด็กๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง อาจเกิดอันตรายได้
จบคำไม่ทันพ้นประตู ข้อมือข้างหนึ่งก็โดนลากกลับไปเหมือนกด Reverse
“ปากดีนักใช่ป่ะ” อ่ะ อย่าทำตาน่ากลัวสิวะ
อ่ะอย่าคิดว่าผมจะเป็นเหมือนนางเอกละครหลังข่าวล่ะ ไม่มีฉากตบจูบแน่นอนคับ พอมันจะจูบผม ผมก็ลย ซัดหมัดไปเต็มๆหน้ามันเลย มีแรงเท่าไหร่ ใส่เต็มๆ ผลลัพธ์ที่ตามมา ไอ้พี่เซน เซถลาหาเตียงเลยคับ หมัดผมหนักนะเว้ย ในที่สุดไอ้ที่รักก็ได้ลิ้มรสจนได้ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้เลยจริงๆนะเนี่ย พอต่อยเสร็จเลือดก็ไหลทันทีไม่ต้องรอ ไอ้พี่เซนมันนั่งนิ่งบนเตียง หวังว่าฟันมันจะไม่หักนะเว้ย
“เซน” ผมเรียกเบาๆ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปกอดมันไว้ (เมื่อกี้กูเพิ่งต่อยแม่งไปแหมบๆ แป๊บเดียว ใจอ่อนแล้วเฮ้ออกูนะกู)
“ปล่อยกุ” น้ำเสียงเย็นๆนิ่งๆแบบนี้ผมไม่ชอบเลย ให้ตายดิ
“ขอโทษ เป็นไรมากป่าวอ่ะ” พอเห็นเลือดไหลมากๆเข้า ก็เริ่มห่วงแม่งแล้ว
“เต้ไม่เคยทำแบบนี้กับเซนเลยนะ” เฮ้ย ไอ้พี่เซนมันร้องไห้ เวรละกู สรุปใครต้องง้อใครวะ เห็นร้องก่อน มีหรอผมจะไม่ร้องตาม
แล้วผมกับมันก็กอดกันแน่น ต่างคนต่างร้อง ต่างคนต่างปลอบ พอนึกขึ้นได้ว่าเลือกมันไหล ก็เลยลุกไปเอาผ้า เอาน้ำตักมาให้บ้วนปาก
“ฟันไม่หักใช่ป่าว” ขอโทษจริงๆนะคับผม
“คับ” แต่แก้มบวมทันตาเห็นไปเลยอ่ะ ฝีมือไอ้เต้
บ้วนปากเช็ดเลือดเรียบร้อยเลือดมันก็ยังไม่หยุดไหลเท่าไหร่ แต่ก็ดีขึ้นแล้วไอ้พี่เซนมันก็ลากผมที่นั่งอยู่พื้นข้างล่างขึ้นไปกอดไว้แน่นอีกรอบ
“ขอโทษ” มันฟังดูจริงใจแต่ไม่แน่ชัดกับความหมายมึงขอโทษที่ทะเลาะกัน ขอโทษที่โกหก ขอโทษที่ไปกินเหล้า หรือ... อะไรล่ะคับน้ำเสียงมันฟังดูลึกเกินกว่าเรื่องเหล่านี้อ่ะอย่าให้มันเป็นอย่างที่ผมคิดเลยนะคับ ผมคงคิดมากไป

abcdefghij

อย่้าคิด ให้ล
่วงเกินนะ เด๋ยวคาย

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

lay21

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

ไอ้เซนเริ่มออกลาย

pearl9845

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ