++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 15 - 16 ภาค 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
บ้วนปากเช็ดเลือดเรียบร้อยเลือดมันก็ยังไม่หยุดไหลเท่าไหร่ แต่ก็ดีขึ้นแล้วไอ้พี่เซนมันก็ลากผมที่นั่งอยู่พื้นข้างล่างขึ้นไปกอดไว้แน่นอีกรอบ
“ขอโทษ” มันฟังดูจริงใจแต่ไม่แน่ชัดกับความหมายมึงขอโทษที่ทะเลาะกัน ขอโทษที่โกหก ขอโทษที่ไปกินเหล้า หรือ... อะไรล่ะคับน้ำเสียงมันฟังดูลึกเกินกว่าเรื่องเหล่านี้อ่ะอย่าให้มันเป็นอย่างที่ผมคิดเลยนะคับ ผมคงคิดมากไป
ตอนที่ 15 : “จริงเหรอ”
“มีเรื่องอะไรกันหรอเต้” เสียงแม่พี่เซนพูดขึ้นขณะที่ผมทิ้งตัวลงไปที่โซฟา หน้าโทรทัศน์
“ป่าวคับ” ไอ้เต้ยังคงตอบตามเคย
“ป่าวอะไร เมื่อกี้เจ้าเซนเดินลงมาแก้มช้ำขนาดนั้น” แง่ว เค้าจะว่าไรผมป่าวเนี่ย ทำลูกชายเค้าเจ็บตัวซะ
“ก็...ทะเลาะกันนิดหน่อยอ่ะคับแม่ เต้ขอโทษคับ”
แม่เค้าลุกจากโซฟาอีกตัว เข้ามานั่งข้างๆผม แล้วกอดผมไว้หลวมๆ เอามือลูบหัว อบอุ่นดีคับ
“รักกันก็ต้องเชื่อมั่นในกันและกันนะ คนเราไม่มีใครร้อยเปอร์เซนต์หรอกเต้”
แม่พูดแล้วยังคงลูบหัวผมต่อ ปล่อยให้ผมนั่งคิดอยู่ในอ้อมกอด ทำไมพระเจ้าไม่สร้างแต่ความสุข พระเจ้าสร้างความทุกข์มาทำไม ทำไมมันต้องมีน้ำตา มีรอยยิ้มอย่างเดียวไม่เพียงพอหรือ โลกนี้สวยงามได้ด้วยรอยยิ้มไม่ใช่หรอ ใครๆเขาก็พูดกันแบบนั้น ผมเข้าใจนะแต่ก็ไม่อยากจะยอมรับ
แม่ปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ตอนที่ไอ้พี่เซนเดินแก้มช้ำเข้ามานั่งโซฟาอีกตัวที่แม่นั่งเมื่อครู่
“กอดกันกลมเลยนะ โอ๋แต่มันอ่ะ ลูกตัวเองอ่ะไม่โอ๋” เสียงแซวกลั้วยิ้มออกมาจากปากไอ้ตัวดี
“ชั้นไม่ฟาดให้ก็บุญแล้ว กลับมากี่โมงล่ะเมื่อคืนน่ะ” อิอิอิ พูดงี้แสดงว่าแม่เค้าเข้าข้างผมอ่ะดิเนี่ย เย้ๆ มีพวกละเว้ย
“โหยแม่อ่ะ ก็ปกติแหละ” ไม่ต้องมาตีหน้าอ้อนแม่ตัวเองเลยไอ้พี่เซน
“ปล่อยให้น้องมันรอเปิดประตูดึกๆดื่นๆ” ช่ายฮะแม่ ไม่ไหวๆ ลูกชายแม่เนี่ย สงสัยต้องอีกหมัดถึงจะเข็ด อ่ะคึ
“อยากรอเองหนิ” มันพูดทำหน้าตากวนส้นเท้าผม เหอๆ รู้ว่ากูยุขึ้นนะ ไอ้บ้าเอ้ย
“หนิ จะประชดกันข้ามหัวชั้นหรือไง ไปๆ ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวแม่จะขับรถไปส่งเฮียแล้วจะพาไปกินฟูจิกัน” อ๋า จะได้กินอาหารญี่ปุ่นด้วย อิอิ ไปรีบแต่งตัวดีกว่า กำลังอยากกินพอดีเลย
“อ่ะ เต้กำลังอยากกินเลยอ่ะคับ เต้ไปแต่งตัวก่อนนะคับ” ว่าแล้วไอ้เต้ก็รีบฟิ้วขึ้นไปข้างบน แต่งตัวหล่อๆ เผื่อจะมีคนหล่อๆเมาเหล่ๆ อิอิ
“เซนเจ็บปากอ่ะ พาไปกินไรวันนี้อ่ะ” ผมแอบได้ยินมันบ่น ตอนผมเดินคล้อยหลังไป ฟ้องแม่เชียวนะเอ็ง
“ช่วยไม่ได้ ไปแต่งตัวเร็วๆ เฮียเค้าแต่งตัวเสร็จแล้วมั้ง”
“โห่ยแม่อ่ะ” อ่ะ ผมได้ยินเสียงงอนๆ ของไอ้พี่เซนแล้วฝีเท้ามันก้ดังตามมา ไมได้การต้องรีบแย่งอาบน้ำ เดี๋ยวมันอาบก่อน ฟิ้ว
พอเข้าไปในห้องก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวปุ๊บ ตรงดิ่งไปห้องน้ำปั๊บ พอกำลังจะก้าวเข้าห้องน้ำ ไอ้ที่รักมันก็เรียกผมพอดี
“อย่าเพิ่งล๊อคนะเดี๋ยวอาบด้วย” เฮ้ยไรวะ ยังไม่ได้หายโกรธนะ แค่พักรบ
“เฮ้ย ไรวะ เดี่ยวอาบแป๊บเดียว รอแป๊บๆ” ว่าแล้วก็รีบจะปิดประตู ชิ่ง
“แม่บอกให้อาบไวไว อย่าเรื่องมากน่ะ” มันพูดจบไม่ทันไร ก็คว้าผ้าเช็ดตัว พร้อมเปลือยท่อนบน ง้างเปิดประตูออก และปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว โดยที่ตัวมัน มายืนตระหง่านหน้าผมนี่แล้ว ยึ๋ยส์
“มองไร อาบไปดิ” มันจ้องผม ผมจ้องมัน จ้องกันอยู่นาน จนผมต้องถามไปนั่นล่ะ
“ยังรักอยู่ป่ะ” อะไรน้า แว่วๆ ไม่ชัดเจน
ความเงียบคั่นมาชั่วเสี้ยวนาที
ผมก็ไม่รู้จะตอบว่าไงอ่ะ สมองบอก อย่าไปรักมัน มันชั่ว แต่หัวดันผงก แหงก แปลว่าเยส
แล้วค่อยๆเงยหน้ามาสบตา ทำตาซึ้งๆ อยากจะถามคำถามเดียวกันแต่มันติดไรไม่รู้ เราสองคนก็เลยนิ่งกันอยู่แบบนั้นอีกชั่วเสี้ยวนาที
“รักเหมือนกันนะ” ไอ้ที่รักมันพูดไรอีกละเนี่ย น้ำเน่าจริงๆอ่ะ แต่อารมณ์แบบนี้ มันไม่ไปทางเขิลอ่ะ มันซึ้งนะ มันเศร้าด้วย ปกติถ้าเจอแบบนี้ ไอ้เต้ต้องหน้าแดง เขิล อาย ม้วนเป็นตัวนิ่มไปแล้วล่ะ แต่นี่ยังกล้าสบตามันเหมือนเดิม แล้วผมก็พูดไปด้วยความไม่รู้สึกตัวเท่าใดนัก
“จริงเหรอ”
ผมก็ไม่เข้าใจนะ ว่าทำไมถึงต้องถามไปแบบนั้น ปกติกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่มันบอกรัก ผมก็ไม่เคยต้องการทวนย้ำรอบสอง พอปากมันพลั้งพูดไปสมองเลยได้แต่คิดและรับรู้ ผมเปลี่ยนไปแล้วสินะ บางสิ่งที่เคยมีอยู่ จากไปแล้วสินะ
ไอ้พี่เซนเข้ามากอดผมไว้ มันไม่กอดรัดแน่น แต่กลับค่อยๆสวมกอด สองมือโอบหลังผมให้เข้าไปสนิทกับลำตัว
กอด...นิ่งสนิทไม่ติงไหว
กอด...กายแนบใจเพียงหลวม
กอด...ที่ไอรักไม่ล้นท่วม
กอด...ครานี้สวมแล้วหนาวจัง
ผมสองคนร้องไห้ให้ต่างฝ่ายได้ฟังกันเพียงเบาๆ แล้วก็อาบน้ำให้กันและกัน ผมสระผมให้มัน ค่อยๆลูบไล้ไปตามเส้นผมที่เริ่มยาวกว่าเคย เหมือนเด็กปีหนึ่งหลายๆคน ที่เพิ่งมีโอกาสได้ไว้ทรงผมตามใจชอบ ปลายผมที่ยาวกว่าก่อน ทำให้ผมต้องระวังไม่ให้แชมพูไปโดนหน้าโดนตาไอ้ที่รัก เพราะมันเป็นสาเหตุของสิว และก็จะทำให้มันเคืองตาอ่ะ พอสระเสร็จ ก็ต้องครีมนวดต่อ และไอ้นี่มันก็ต้องนวดนานๆ นวดหัวไม่พอ ก็ต้องนวดคอ และไหล่ด้วย ไม่งั้นไอ้คุณชายจะไม่ผ่อนคลาย และก็จะหงุดหงิดเอาได้  
“นวดคอแรงๆหน่อยดิ” แล้วผมก็ค่อยเอามือมาบีบๆทุบๆให้ตามที่มันว่า จนสักพักก็เอาฝักบัวมาราดหัวล้างออก แล้วมันก็เปลี่ยนมาสระผมให้ผมต่อ สองมือขย้ำขยุ้มหัวผมเล่นเอาโงนไปเงนมาได้อีก ก็แม่งแรงอ่ะ มีเท่าไหร่ไม่ยั้ง หัวคนนะเว้ย
“เฮ้ย เบาๆหน่อย” ทุกครั้งที่มันสระให้ก็ประโยคนี้ตลอด หลังๆมาผมจึงสระเองดีกว่า
“บอบบางจริงนะเวลาเนี้ยะ” อ่ะ ช่ายเสะ
แล้วสองมือมันก็เล่นหัวผมต่อไปสักพัก ก่อนจะเอาฝักบัวมาฟู่ๆๆ บนหัวผม ล้างออก แล้วผมก็ลุกยืนขึ้นไปหยิบสบู่เทใส่ฝ่ามือ แล้วละเลงตัวไอ้เถื่อน ลูบ ไล้  ไม่มีอารมณ์พิศวาสนะคับ เฮียไอ้พี่เซนมาตะโกนเร่งแล้วด้วย
“ค่อยๆก็ได้ คนนะไม่ใช่ควาย” มันบ่น 555 ก็ผมถูหลังมันซะแรง
“นั่นดิ เต้ก็สับสน เห็นคล้ายๆกัน” ฮ่าๆ
มันก็เลยหันหลังขวับกลับมา แล้วเอาสบู่เท่ใส่ตัวผมแล้วแกล้งขัดสีฉวีวรรณไอ้เต้คืน แต่มันก็ไม่ได้รุนแรงนา ค่อยๆ ทะนุถนอมอยู่ พอถูท่อนบนจนครบก็ช่วงล่าง เย้ย เจ็บเว้ย เบาๆสิ น้องกุช้ำหมด หึ...
“เฮ้ย” อ่ะ พอถูสบู่เสร็จผมก็กำลังจะล้างตัว หันไปเปิดฝักบัวแล้วไอ้ที่รักก็เรียกทำไมไม่รุ้
“ไรอ่ะ” แล้วมันก็ดึงตัวผมไปจุ๊บ ลิ้นนัวซะขนาดนี้ ก็รู้แล้วล่ะ ว่าเฮ้ยแปลว่าอะไร
“แม่กะเฮียรออยู่” ผมรีบพูดหลังหลุดจากรัวลิ้นของไอ้หื่นมันได้ ก่อนจะหมดโอกาสขัดขืน
“แป๊บเดียวน่ะ” พอมันพูดจบ เสียงเฮียก็ดังขึ้น
“ไอ้สองคนเร็วๆ เว้ย กูนัดเพื่อนไว้คืนนี้” อ่ะ เฮียมาตะโกนอยู่หน้าห้องน้ำเนี่ย เหอๆ ไอ้เต้รอดแล้ว
“อ่ะ เห็นป่ะ” ผมรีบพูด ต่อพอหมดเสียงเฮีย
“งั้นคืนนี้โดนเบิ้ลแน่” เหอๆ มีขู่ เดี๋ยวหนีกลับไปนอนบ้านตัวเองดีกว่า เพื่อความปลอดภัย พรุ่งนี้ก็วันจันทร์ด้วย อิอิ
ผมก็ยิ้มๆพร้อมกับนึกแผนชิ่งกลับบ้านในหัว แล้วเอาฝักบัวมาเปิดฟู่ๆ ล้างตัวให้ตัวเองและไอ้ที่รักมัน
พออาบน้ำมาเสร็จลงมาแม่กับเฮียก็นั่งรอกันอยู่แล้ว ดนบ่นๆนิดหน่อย ผมเลยโบ้ยความผิดให้ไอ้ที่รักมันเต็มๆ แต่ไมได้บอกความจริงนา แค่บอกว่ามันสระผมนาน ผมยาว อิอิ
“ง้อกันนานจริงนะมึงสองคน” เฮียอ่ะ แซวตอนผมไม่อยู่ก็ได้นะ เขิลเหมือนกันนะคร้าบ
“ง้อไรมึง ยังไม่ทันง้อเลย” ไอ้พี่เซนก็สวนกลับอย่างว่อง เฮ้อ กูรีบไปขึ้นรถดีกว่า ดีนะ แม่เขาอยู่ในรถ ไม่งั้น เหอๆ หน้าซูกพื้นปูนหนีแน่ๆ
ก็เกือบๆชั่วโมงก็มาถึงหอเฮียที่เอแบคหัวหมากอ่า วันอาทิตย์รถไม่ติดคับ พอส่งเฮียเสร็จ ผม แม่พี่เซน ไอ้พี่เซน ก็ตรงดิ่งกลับเข้าเมืองมายังจุดหมายปลายทาง ไม่ใช่สยามสแควร์แล้วจะที่ไหนล่ะคร้าบ จอดเสร็จปุ๊บก็มุ่งตรงไปกินกัน แต่ไม่ได้กินฟูจิหรอกคับ ไอ้พี่เซนมันงอแงขอเปลี่ยนเป็นสุกี้ ก็เลยมากินกันที่นี่
“เอ้า ทำไมวันนี้กินน้อยล่ะเซน” แม่ถามเมื่อเห้นไอ้คนข้างๆผมมันวางช้อนวางตะเกียบตั้งแต่เป็ดย่างยังไม่หมดจาน
“ก็เจ็บปากอ่ะแม่” เหอะๆ สมน้ำหน้า
“อ่อ เอาไรอ่อนๆมั้ย เต้าหู้มั้ย” แม่พูดพลางตักช้อนๆ เห็ด ผักและเต้าหู้จะใส่จานไอ้เซนมัน
“ไม่เอาอ่ะแม่ เดี๋ยวเซนกินน้ำปั่นต่อละกัน”
ผมได้ยินดังนั้นก็อยากกินด้วยเหมือนกันอ่า ที่รักเค้าเอาน้ำแตงโมปั่นนะ
“เต้เอาแตงโมปั่นนะคับ” ว่าแล้วก็พูดตามใจคิด
“อ่ะ รีบเชียวนะ พี่คับๆ เอาแตงโมปั่นสองคับ แม่เอาไรป่าว”
“ไม่หรอก ชั้นกลับไปคั้นน้ำส้มที่บ้านอร่อยกว่าถูกกว่าเยอะ” เหอๆ คุณแม่ฮะ พูดไม่เกรงใจพนักงานเลย อิอิ แล้วพี่พนักงานผู้โชคดีก็เดินรับออเดอร์จากเราไป
“โหยแม่ พูดซะดัง” ไอ้พี่เซนมันคงคิดเหมือนผมอิอิอิ แล้วแม่เค้าก็หัวเราะ แล้วเราก็กินกันต่อ โดยมีไอ้คนข้างๆผมได้แต่นั่งมองพร้อมแก้มช้ำๆ
สักพักแตงโมปั่นสองแก้วก็มาเสิร์ฟ อาหย่อย
“เออเซนพรุ่งนี้มีเรียนหรือป่าว” แม่ถามขึ้นเมื่อแตงโมปั่นกำลังจะขอดแก้ว
“อ่อพรุ่งนี้ไม่มีแม่ ไมหรอคับ”
“แล้วนี่จะนอนไหนกันล่ะวันนี้” เหอๆ จะแยกบ้านกันนอนคับแม่
“เดี๋ยวเต้กลับบ้านคับ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอ่ะคับ ต้องกลับไปจัดกระเป๋า” นั่น ดูดีๆ ปกติไปก็ไม่ค่อยแบกไรไปหรอก อยู่ในสมองหมดละคับ
“หรองั้นเซนไปนอนบ้านเต้นะแม่” เฮ้ย ไม่ต้อนรับเว้ย
“อ้าวหรอ พอดีพรุ่งนี้แม่ต้องไปธุระต่างจังหวัดสามวันเลยน่ะ เลยอยากให้เราอยู่เฝ้าบ้าน งั้นเดี๋ยวแม่ไปส่งเต้ที่บ้านแล้วรอรับมานอนบ้านแม่เลยละกันนะ แม่กะจะซื้อขนมไปฝากแม่เราพอดี” อ้าวไหงงั้นอ่ะ แผนหนีเสือออกจากถ้ำก็หมดกันสิเนี่ย เหอๆ ไอ้เต้เอ๋ย ทำไงดี
“ก็ได้แม่ อยากเจอไอ้ต้ามันด้วย” เหอๆ ไม่มีใครถามความคิดเห็นผมเลยหรอ จะเฝ้าก็ให้ไอ้พี่เซนมันเฝ้าคนเดียวดิ ไหงผมต้องมาเฝ้าด้วยอ่ะ ไรว้า
และแล้วไอ้เต้ก็ต้องทำตามแต่โดยดี โชคยังดีที่ไอ้พี่ต้ามันไม่มีเรียนเช้าพรุ่งนี้ ผมเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ตอนที่กลับมาแวะบ้าน แล้วขอให้มันไปนอนเปนไม้กันหมาป่าที่บ้านพี่เซนให้คืนนี้
“นะมึงนะ ช่วยน้องหน่อยดิวะ”
“ไรวะ เรื่องผัวๆเมียๆ กูไม่อยากยุ่ง” อ่ะ มันอ่านการ์ตูนต่อไม่สนใจกูเลย ไอ้พี่เลว
“มึงอ่ะ” งอนเว้ย
“...” มันยังเงียบค้าบ ทำไงดีล่ะเนี่ย ต้องลากไอ้ต้ามันไปค้างบ้านไอ้พี่เซนด้วยให้ได้
“ต้าๆ มึงไปนอนบ้านพี่เซนเหอะนะๆ” แล้วก็ลุกไปง้องๆแง้งๆ กวนมันอ่านการ์ตูน
“เดี๋ยวไอ้เซนมันด่ากู มึงน้องกูแต่แต่งเปนสะใภ้บ้านมันไปละ กูไม่มีสิทธิ์”...เย้ย พี่ชายกูดูหนังจีนมากไปแล้ว
“มึงดูหนังจีนมากไปและ เออไม่ช่วยก็ไม่ช่วยวะ” พูดเสร็จก็หงุดหงิด ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง แต้ต้องเจอไอ้พี่เซนมันเปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“ขอตัวช่วยหรอคับที่รัก” มันพูด แล้วกอดถึ่งลากคอผมกลับเข้าห้องไอ้ต้าดังเดิม
“อ่ะ ไอ้`ตัวเงินตัวทอง` น้องกูมาฟ้อง ทำ`ตัวเงินตัวทอง`ไรมา” ลุ้นคับ ไอ้ต้ามันจะเข้าข้างใครวะ
“เออ แล้วน้องมึงบอกป่ะว่าซัดกูซะหน้าเขียว”
“สมควรแล้วหนิมึง `ตัวเงินตัวทอง`ดีนัก อยากโดนพี่มันซักอีกซักหมัดป่ะ” โอ้ว ไอ้เต้เชียร์ฝ่ายน้ำเงิน นายต้า ณ ซอย.....ค้าบ
“ห่าหนิ เออแล้วตกลงจะมานอนบ้านกูป่ะ มีเรียนป่ะมึงพรุ่งนี้” อ้าว มันมาชวนเองเลย ยังไงล่ะเนี่ย
“กูนอนบ้าน นอนเตียงสบายๆ จะไปนอนข้างเตียงทำไมวะ” ตกลงพี่กูไม่ไปใช่ปะ
“เออ กูสัญญา น้องมึงเดินไปโรงเรียนไหวแน่พรุ่งนี้ ฮ่าๆ” เหอๆๆ เห็นกูเป็นไรกันวะ มึงสองคนเนี่ย แม่งเอ้ย
“เออ กูจะอ่านการ์ตูนต่อและ จะไปไหนก็ไปซะที มึงสองตัวหนิ เออไอ้เซน พรุ่งนี้ว่างป่ะ ไปนั่งแดกข้าวกันแถวท่าน้ำหน่อย กูชวน
ไอ้ปริ๊นไว้”
“เออ ได้ๆ ค่ำนะมึง”
และแล้ว ผมก็ร่ำลาไอ้พี่ต้า แล้วไปเก็บของใส่กระเป๋านักเรียนในห้อง  แล้วเดินทางสู่แดนประหาร
กลับมาแม่พี่เซนก็ขึ้นนอนเลยเพราะต้องขับรถไปต่างจังหวัดแต่เช้า ส่วนผมก็ไปอาบน้ำเตรียมนอน ทำการบ้านนิดหน่อยๆ ไอ้ที่รักมันก็ทำไรไม่รุ้ข้างล่าง นานเชียว ซึ่งในใจผมก็สันนิษฐานว่ามันจะแอบคุยโทรศัพท์อ๊ะป่าว ก็เลยทำทีเดินลงไป
ข้างล่างบ่อยๆ จนมันก็ขึ้นมาในที่สุด
“ทำไรตั้งนานอ่ะ ไม่ขึ้นมา”
“ว้าว” ...ดูมาน
“เอาดีๆดิ”
“ยังไม่ได้เอาเลย อย่าเพิ่งใจร้อนดิ” เหอๆ กูได้หมายถึงอย่างนั้น
“อย่ามาๆ โทรคุยกับไอ้ฟลิคไรนั่นมาป่ะ” เหอๆ สงสัยก็ถามดีกว่า
“อ่อ ถึงว่า เดินขึ้นลงตั้งหลายรอบ หึงเหรอ”
“แล้วคุยป่ะล่ะ” อย่ามาเบี่ยงเบนประเด็น แล้วมันก็เงียบไปแป๊บ
“คุย มันโทรมาเมื่อกี้” เหอะๆ ไปต่อไงล่ะกู
“อืม”
“ก็เค้าโทรมา จะให้ทำไงล่ะ” เหอะๆ มึงก็ไม่ต้องรับสิ อยู่ปีหนึ่ง คิดไม่ได้ไงวะ การศึกษาไม่ช่วยไรเลยหรอไง
“อืม”
“งอนอีกละ”
แล้วมันก็เข้ามาจูบๆ กอดๆ เหอๆ ไม่มีอารมณ์เว้ย นัวเนียมากเดี๋ยวยันโครม
“ดูละครมากไปไงเนี่ย ต้องทำขัดขืน” ไอ้พี่เซนมันรวบมือผมไว้แล้วถาม เพราะผมก็ดิ้นๆ หนีๆ มันอ่ะ แต่ไมได้เลียนแบบในละครนะ
ก็มันงอนอ่ะ มึงจะเอากูแต่เพิ่งคุยกับอีกคนมาเนี่ยนะ
“ปล่อย จะนอนแล้ว ต้องไปโรงเรียน” พอพูดจบมันก็ปล่อยมือผมออก
“จะนอนก็ไปนอนดิ จะได้ปิดไฟ” เหอๆ ไงล่ะกู ก็เมื่อกี้บอกจะนอน ก็เลยต้องไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มานอน ชิดผนัง
ติดหน้าต่างให้มากที่สุด หันหน้าชนฝา หันหลังให้มาน
หลังสิ้นเสียงก๊อกแก๊กๆสักพัก เสียงสวิตช์ไฟก็ดังแล้วไฟก็ดับ ร่างอีกร่างเดินเข้ามาที่เตียง แล้วนอนลงข้างๆ ยังไม่ทันคิดไรต่อ สองมือมันก็มารวมตัวผมพร้อมกับร่างที่กอดรักผมแน่น จนไม่ต้องคิดดิ้น
“กูจะนอน” ผมตะคอกใส่ไอ้พี่เซนเบาๆ
“ก็นอนสิ กูจะเอา” แม่ง ไมเสียงมันโหดจังวะ ฮือออ ผมจะโดนข่มขืนมั้ยอ่ะ
“ไอ้เซน” ผมตะคอกมันไป เหอๆ เริ่มกลัวจริงๆแล้วอะ เสียงมันน่ากลัวอ่ะ แล้วมันก็ค่อยๆเริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอผมช้าๆ โดยที่ผมนอนหันหลังอยู่ในอ้อมกอดมันอย่างแข็งทื่อ
ลิ้นค่อยๆ ลากไปตามใบหูผม แล้วตวัดวนอยู่ ขณะที่ผมยังคงนอนนิ่ง ไม่รู้สึกใดๆ ไอ้พี่เซนกับร่างเปลือยท่อนบน
กับกางเกงเลค่อยๆรัดผมแน่นขึ้น แรงขึ้น และช่วงล่างผมก็สัมผัสได้ว่ามันมีเพียงผ้าบางๆ กั้นระหว่างสองสิ่งที่เข้าคู่กันได้ มันรัดผมแน่น และยังคงลากลิ้นไปตามซอกคอ ติ่งหู หัวไหล่ ก่อนจะออกแรงดันตัวผมที่ยังนอนนิ่งทื่อให้ค่อยๆ หันไปหาร่างนั้น มือมันค่อยๆเปิดเสื้อยืดผมขึ้น ปลายนิ้วสัมผัสช่วงท้องจนมาถึงที่หัวนม ผมไม่รู้สึกใดๆ และน้ำตามันเริ่มไหลซึมผ่านเปลือกตาที่ปิดสนิท แล้วสองมือนั้นก็กระชากเสื้อยืดขาวผมออกไป ผมไม่ได้ต้านทานแรงนั่น แต่เป็นเพียงเหมือนหุ่นที่มันจับแขนยกขึ้น วางทางนั้นทางนี้  และผมยังคงแข้งทื่อ พร้อมน้ำตากับเสียงสะอื้นเบาๆ ที่แสดงว่ายังมีชีวิต แล้วในที่สุด
ร่างผมก็อยู่ภายใต้ร่างไอ้พี่เซน มันหยุดจ้องมองหน้าผมสักพัก และผมก็ลืมตาขึ้นมองหน้าท่ามกลางความมืดไม่สนิท
“ร้องไห้ทำไม”
“เซน” ผมเรียกตอบเสียงนั้นไปเบาๆ และค่อยๆ เอื้อมสองมือไปโอบแผ่นหลังนั้นไว้
ไอ้พี่เซนจูบผมลงมาเบาๆหนึ่งครั้งแล้วถอนปากออก “ยังอยากให้เซนทำต่อมั้ย”
มันคือคำถามที่ไม่คุ้นเคยเสียเลยสำหรับผม ผมแน่ใจว่าไม่เคยได้ยิน
คำตอบคือการที่ผมพยายามดันตัวเองขึ้นไปประกบริมฝีปากกับคนถาม และพยายามจูบให้รุนแรงและยาวนานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ เราต่างพลิกตัวจูบกันไปมา ผมอยู่บน เขาอยู่ล่าง เขาอยู่บน ผมอยู่ล่าง แรกลิ้นสัมผัสกันทุกครั้งที่ห้วงลมหายใจใหม่เปิดโอกาส จูบจนกระทั่งเหงื่อท่วมกาย จูบจนกระทั่งเราลงมานอนกันที่พื้นล่างของห้อง จูบจนกระทั่งเราเหลือแต่ร่างเปลือยเหล่า จูบจนกระทั่งผมอยู่ในอุ้มกอดของไอ้พี่เซนที่ยืนอยู่ จูบจนเรากลับมานอนที่เตียงอีกครั้ง และจูบจนกระทั่งผมยินยอมให้อีกฝ่ายรุกล้ำบางสิ่งเข้ามา จนกระทั่งมันเร่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น แรง เร็ว เร็ว แรง เร่ง แรง เร็ว เร็ว แรง แรง เร่ง เร็ว รัว เร็ว แรง รัว เร็ว แรง รัว เร่ง เร็ว แรง เร่ง รัว ....จนจูบสุดท้ายของค่ำคืนเมื่อเรานอนกอดก่าย เมื่อกายเรายังอยู่ในกันและกันจนกระทั่งหลับใหลไป
ตอนที่ 16 : เพื่อนผมอ่ะ
ตอนเช้าในอ้อมกอด ผมค่อยๆ ขยับร่างกายกระเถิบออกจากแขนของไอ้พี่เซน แล้วลุกขึ้นกับร่างเปลือยเปล่าไปล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน
“ไปส่งป่าว” เสียงไอ้ที่รักถาม เมื่อผมยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“ไม่นอนต่อหรอคับ” ผมตอบกลับไปด้วยคำถาม มันยังช้าอยุ่ ผมก็เลยเกรงใจ อยากให้มันนอนต่อ เพราะที่จริงโรงเรียนมันก็ไม่ได้ไกลไรหรอกคับ ไอ้พี่เซนมันไม่มีเรียนด้วยวันนี้
“อ่ะ พูดเองนะ ห้ามงอนที่หลังอ่ะ” เหอๆ โตแล้วเว้ย ไม่งอนหรอกแค่นี้
“แต่ไปรับก็ดีนะ” อิอิ เขิลอ่า 555 พูดไปได้ไงวะกู คับไม่ไปส่งก็ไม่เปนไรคับ ผมไม่โกรธ แต่ไปรับเค้าด้วยนะ
“โหย แผนป่ะเนี่ย”
“แผนไรอ่ะ” เหอๆ อยากอ้อนเฉยๆ ไม่มีแผนใดๆเลยนะ จุ๊บๆ
“ก็กลัวเซนหนีไปไหน เลยให้รอไปรับ” อ่ะโหย คนเราอ่ะนะคับ สันดานนี่มันมักจะดูได้จากความคิดนะ อุตส่าห์ตื่นมาเจอเช้าที่สดใสแล้ว อย่าพัดพาหมู่เมฆครึ้มมาได้ไหมค้าบ
“ถ้าอยากจะไปก็ไปเถอะคับ ไปให้รอดแล้วกัน” ...คิดมากอีกละกู อุตส่าพยายามจะไม่นึกถึงเรื่องไม่ดีๆ ที่สุดก็ประชดมันไปจนได้ เฮ้อ
“พอๆ เอาเป็นว่าจะไปรอแต่พักเที่ยงเลยดีมั้ย” ทำปากดีนะเมิงง ถ้ากูไม่เห็นหัวนะโดน
“เที่ยงวันหรือเที่ยงคืน” ผมแกล้งเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วถามด้วยรอยยิ้มกวนๆ
“มานี่ซิ” ไอ้พี่เซนมันเรียกพร้อมดึงตัวผมลงไปซุกตัวมันที่ยังนอนเปลือยป่าวลำตัวโผล่พ้นขอบผ้าห่มตั้งแต่เหนือช่วงเอว แล้วมันก็จัดการหอมๆฟัดๆผมซะเสื้อนักเรียนยับเลย ไอ้บ้า ใครถามจะตอบว่าไงล่ะเนี่ย เสื้อมะได้รีด
“ปากดีนักนะ อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งให้เห็นล่ะ ไอ้เก่ง” มันว่าผม แล้วหยิกแก้มกระผมไปอีกหนึ่งที แม่งกำไรจริงๆ ไอ้บ้าเอ้ย
ก่อนจะเสียอะไรไปมากกว่านี้ ไอ้เต้เลยร่ำลาที่รักแล้วรีบไปเรียนจะดีกว่า ข้าวเช้าก็ไปกินที่โรงเรียนเลยตอนพักสิบ เพราะแม่พี่เซนต้องไปธุระต่างจังหวัด ก็เลยบอกให้แม่ไม่ต้องห่วงพวกผม เดี๋ยวหากินกันเองอิอิ
วันนี้ผมก็มาสายอีกตามเคย ไอ้วิ่งกะไอ้เต้ย และวันนี้ไอ้ต้นก็วิ่งด้วยยย มีไอ้วีนรอดเพราะมันยังไม่มา หุหุ
“ไงวะ” ไอ้เต้ยถามผมขณะวิ่งรอยสุดท้าย
“ไงไรมึง”
“ก็มึงอ่ะเปนไง คืนนั้นซึมเชียวห่า” อ่อ ใส่ใจกูดีจริงนะ
“ก็ๆ ดีแล้วล่ะมั้ง ขอบใจว่ะ ที่ห่วงกู” ซึ้งเพื่อน
“เออ มัน`ตัวเงินตัวทอง`ก็เจื๋อนแม่งทิ้งเลย” บ้าดิ เจื๋อนได้ไง ของสำคัยนะมึง 555 ว่าแต่... เจื๋อนไรมึง มึงรู้หรอ ว่าแฟนกูใคร
ผมกับไอ้เต้ย ก็วิ่งต่อจนครบรอบโดยไม่ได้คุยไรกันต่อ พอวิ่งเสจผมก็เดินขึ้นห้องด้วยความสงสัยในใจ มันรู้หรอวะ ...ไรวะ เอาไงดีกู
จะถามมันดีมั้ย
“มีไรป่าววะ” ไอ้ห่าเต้ยที่เดินตามผมขึ้นมาถามขึ้น ส่วนไอ้ต้นมันรีบขึ้นไปก่อนแล้วเพราะการบ้านยังไม่เสจ
“เต้ย มึง...รู้หรอวะว่าเรื่องไร” ผมตัดสินใจถามไปไม่งั้นชีวิตตูคงต้องกระวนกระวายต่อ
“อย่าคิดมากมึง เอาเป็นว่ากูรู้แต่ก็ยอมรับได้ว่ะ” อย่ามาซึ้งแต่เช้านะมึง ดูแม่งพูด
“รู้ได้ไงวะ” เค้ามะได้เปิดเผยไรเลยน้า
“ก็กูสงสัยตั้งแต่แม่งมารับมาส่งมึงบ่อยๆนั่นล่ะ พี่แท้ๆมึงยังไม่มา แล้วเพื่อนพี่มึงจะรักอะไรกันขนาดนั้นวะ มาแม่งเกือบทุกวัน” เหอๆ ก็พี่รักน้องอ่ะมึง อิอิ
“แล้วกูถามไอ้ต้นมันมันก็เลยมาคุยกะกูกะไอ้วีน กูสามคนลองแอบดูโทรศัพท์มึงตอนมึงไปเล่นบอลอ่ะ แล้วก็เลยเห็น
---วันนี้ไปรับช้านะคับที่รัก รอด้วย---
---ตั้งใจเรียนนะไอ้น่ารัก---
---miss and-kiss ---
และก็อะไรอีกมากมายที่ไอ้พี่เซนมันส่ง SMS มาให้ผม ซึ่งปกติโทรศัพท์ผมไม่มีคนมาเล่น ผมเลยไม่เคยลบ เหอๆพลาดแล้วสิกู สรุปมันสามคนรู้หมดเลย
“สรุปมึงสามคนรู้หมดเลยดิสัด” แอบเคือง แม่งรู้ละทำเนียนนะพวกมึง
“เออสิวะ ก็แม่งให้กูมาเป้นหน่วยน่าตายนี่ไง กูก็กะรอมึงบอกเอง แต่เห็นวันนั้น เลยเผลอแซวมึงเมื่อเช้า” อ่องี้นี่เอง
“แล้วพวกมันไม่คิดกับกูแย่ๆหรอวะ กูเป็นแบบนี้”
“สัด เพื่อนกัน คิดมากมึง” เหอะๆ ซึ้งอ่ะ เพื่อนกูดีแสนดี...แงๆ (ไมได้ร้องไห้นะคับ เดินมาถึงหน้าห้องเรียนแล้ว ต้องเก็บอารมณ์นิดนึง
“มีไรก็บอกพวกกูได้ ให้ช่วยเจื๋อนกบอกนะมึง กูจะจับมัดให้ 555” สาดดด เลิกแซวเลยไอ้เต้ยย ผมก็เลยวิ่งเตะไอ้แว่น จนไปถึงที่โต๊ะเรียน เป็นที่สนุกสนาน ก็ยังมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นในชีวิตผมอีกเรื่องนะ
พอพักกลางวัน พวกผมเลยชวนพวกมันสามคนไปกินข้าวกันที่สโมสร เพราะอยากคุยกับพวกมันเรื่องนี้อยู่
“เฮ้ยไปแดกข้าวสโมสรกันเหอะวะวันนี้” ผมเอ่ยปากชวนตอนเดินลงตึก
“อารมณ์ไหนวะ” ไอ้วีนถาม
“เออ อารมณ์รักมึงอ่ะ” อิอิ พูดแล้วทำสายตากรุ่มกริ่มหวานเยิ้มให้มัน จนมันเหวอเล็กๆ
“`ตัวเงินตัวทอง` กูคิดนะมึง” มันแววแล้วคงรู้เรื่องราวแล้วก้พากันเดินไปที่สโมสรซึ่งอยู่ด้านทางเข้าโรงเรียน ค่อนข้างไม่มีเด็กนักเรียนวุ่นวายบริเวณนี้
ตู๊ดๆตี๊ดๆตึ๊ดๆต๊องๆติ๊งๆ เสียงโทรศัทพ์ผมดังขึ้นตอนนั่งรอข้าวที่สั่วไปอยู่ ผมก็หวังให้มันเป็นไอ้ที่รักนะ
“ไงคับ”
“ทำไรอยู่เต้” เสียงไอ้ที่รักดังมาจากปลายสาย
“รอข้าวอยู่สโมสรอ่ะ อยู่ไหนหรอ”
“กำลังจะถึงหน้าโรงเรียนแล้ว เอาไรป่าวเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้” อ่ะ มาตามนัด จริงๆด้วย น่ารักว่ะ
“เฮ้ยพวกมึงจะกินไรหน้าโรงเรียนป่ะ เดี๋ยวพี่กูซื้อเข้ามาให้” ผมหันไปถามเพื่อนรักทั้งหลาย
“กูเอาไก่ทอดตรงใต้สะพานอ่ะ”ไอ้ต้นบอก
“กูไม่เอาว่ะ” ไอ้วีนมันคงเบื่อ บ้านมันอยู่ซอยใกล้ๆนี่เอง
“กูเอาชาเขียวอ่ะมึง” ไอ้ห่าเต้ย สงสัยมันจะอยากกินจริงๆ
“เซนๆ เอาชาเขียวสองขวดอ่ะ แล้วก้ไก่ทอด 5 ไม้ ปลาหมึกย่างด้วยนะๆ” อิอิสั่งเผื่อตัวเองด้วย
“อ่ะสั่งจัง อยู่กับเพื่อนเหรอ แล้วเซนเข้าไปเพื่อนไม่สงสัยเหรอ” สงสัยจนกระจ่างแล้วเว้ย
“เออ ซื้อมาเหอะน่า อยู่สโมสรนะค้าบ”
“อืมๆ เจอกันนะ” พอไอ้ตัวดีวางสาย อาหารที่สั่งไปก็มาพอดี
“อ่ะ จะเปิดตัวเลยหรอวะ” ไอ้เต้ยคับ แกว่งปากหาตีน
แล้วไอ้สองตัวที่เหลือก็ขำกันใหญ่
“แดกข้าวไปมึง” อย่าแซว เดี๋ยวกูเขิล
พวกมันก็หัวเราะกันนิดๆหน่อยๆ โดยไม่ได้แซวไรผมต่อ จนสักพัก `คุณ`หล่อก็เดินเข้ามาจากหน้าประตูโรงเรียนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“เดี๋ยวกูไปรับพี่ก่อนนะ” ผมพูดพร้อมลุก ก็กินเสจพอดีอ่ะ เลยรีบวิ่งไปช่วยไอ้ที่รักมันถือของที่อยู่เต็มมือ
“รีบเชียวนะมึง”
“`ตัวเงินตัวทอง` อย่าพูดมาก” ผมว่าไอ้ต้นมัน แล้วรีบมุ่งตรงไปยังที่รักผม
“เต้ เพื่อนมันจะไม่ถามหรอ หรือว่า”ไอ้พี่เซน ทำหน้าถามๆผม แบบกล้าๆกลัวๆ ก็เค้าก็ศิษย์เก่าอ่ะนะ ใครๆก็รู้จัก แล้วก้คิดว่าชายแท้
มีแต่คนวงในเท่านั้นที่รุ้ว่าเค้ากับผมเปนฟ.แฟนกัน
“มันรู้แล้วๆ” สีหน้าที่รักผมก็เหวอไปใหญ่
“บอกพวกมันเหรอ”
“ป่าวค้าบ มันรู้เอง”
“อ่อ รู้ได้ไงอ่ะ” อ่ะ ถามมากจริง ก็ใครล่ะมาทุกวี่วันตอนต้นเทอมน่ะ
“ไว้มันบอกเองละกัน” แล้วก็เดินมาถึงที่โต๊ะพอดี
“หวาดดีค้าบพี่” ไอ้ 3 คนสวัสดีที่รักผมพร้อมกัน
“ดีๆ อ่ะหนม” เหอะๆ เจอรุ่นน้องที่คุ้นเคยละวางมาดเชียวนะ กูล่ะหมันไส้
“ให้ไอ้เต้มันกินก่อนแล้วกันพี่” ไอ้เต้ยแซว มึงไม่รู้ซะแล้วว่าเค้าไม่ค่อยชอบขี้หน้าเมิงไอ้เต้ย เดี๊ยะชะตาขาด
“เซน นี่เต้ยอ่ะ ไอ้แว่นที่เคยเล่าให้ฟัง” ผมแนะนำตัดบทไปก่อนที่พวกมันจะแซวไรต่อ
“อ่อ ไอ้นี่เอง” ไอ้พี่เซนมันพูดแล้วมองหน้าไอ้เต้ยกวนๆ ไอ้เต้ยก็เลยจ๋อยลงไปนิด เหอะ แซวกูดีนัก สม
ส่วนอีกสองคนนั่นมันรู้จักไอ้พี่เซนอยู่แล้วคับ ไม่ต้องแนะนำไร
“พี่เซนเป็นแฟนเต้หรอคับ” นั่งกินอยู่ไอ้ต้นก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“เออ” เหอะๆ แฟนกูตอบตรงดีจริงๆ เขิลสิค้าบกระผมอ่ะ
“แล้วพวกมึงรุ้ได้ไง ใครบอกวะ”  ไอ้พี่เซนมันก็สนิทกะไอ้ต้นไอ้วีนพอสมควร เลยถามภาษาแบบสบายๆ
“ก็ผมเห็นพี่มารับส่งมันบ่อยๆ แล้วก็เห็น SMS ในมือถือไอ้เต้อ่ะ” ไอ้วีนตอบแทนเพื่อนๆ ไอ้พี่เซนก็หน้าตานิ่งเฉย
“อ่อ”
“แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ผมไม่บอกใครหรอก แล้วพวกผมกับไอ้เต้ก็เมหือนเดิมๆ” ไอ้ต้นรีบเสริม พวกมึงกลัวไอ้พี่เซนมันอะไรนักหนาวะ ผมอ่ะสงกะสัย
“เออ ขอบใจ”
“แล้วอย่าทำมันร้องไห้อีกล่ะ” ไอ้แว่นเต้ยหันไปบอกไอ้พี่เซน...วอนนะมึงเนี่ยไอ้เต้ย
“มึงจะทำไม” จริงๆถ้าเปนคนอื่นผมว่าไอ้พี่เซนมันก็เฉยๆน่ะเพราะมันไม่ใช่คนหาเรื่องคน แต่ไอ้เต้ยคงยกเว้น
“ก็มันเพื่อนผมอ่ะ” ท่าทางไอ้เต้ยก็น่าตบกะโหลกจริงๆ
แล้วไอ้พี่เซนก็เอื้อมมือ ไปกอดคอไอ้เต้ยที่นั่งใกล้ๆ มาแนบชิดใกล้ๆแล้วพูดพอให้ทุกคนได้ยินว่า
“ก็เพื่อนมึง แต่เมียกู” ...เวรกูโดดสระว่ายน้ำข้างๆ นี่ตายดีกว่า แม่งเอ้ย

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

abcdefghij

รักเขาก็ บอกไปซิ เก็บยู่ได้

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

pun_pun

ขอบคุณครับ

lay21

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

แล้วทำตัวดีๆนะไอ้เ.ยเซน

pearl9845

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ