++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 5

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" เออดี ..กูอยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านเจ๊หมูวะ " การตอบรับของโอ๋ทำให้อาร์ตใจชื้นขึ้นมา แต่เดาได้เลยว่าโอ๋มันคงเก็บความโมโหและอะไรหลายๆอย่างไว้ในใจและไม่ลืมง่ายๆ
" ร้านมันจะเปิดให้มึงหรือ ยังไม่เปิดเทอมเลย เหลืออีกตั้ง 5วัน "
" เออๆ เอาเหอะน่า ไปดูก่อนก็แล้วกัน แม่งแล้วรีบมาไว อะไรนักหนา "
" มึงก็เหมือนกันแหละ " โอ๋ค้อนควับ
" แล้วนี่ .. พ่อแม่มึงเป็นไง " อาร์ตเปลี่ยนเรื่องโดนทันที ก่อนที่มันจะอารมณ์เสีย
" ก็ยังเถียงกันดีเหมือนเดิมแหละ กูถึงรีบหนีออกมานี่ไง "
" อืม .. เหรอ .... เออ  กูเปลี่ยนใจละไปกินข้าวร้านเดิมดีกว่า เมื่อกี้กูเห็นมันเปิดละ "
" ตามใจมึง "
ขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งกินข้าว ความเงียบระหว่างเขาทั้งสองถูกทำลายลงด้วยความคิดถึงโอ๋ยังคงคิดเพื่อนคนนี้ ถึงแม้มันจะทำชั่วไว้กับเขาจนไม่สามารถให้อภัยได้ อาร์ตก็คิดถึงคนรักในคราบเพื่อนสนิทมาก โดยเฉพาะหลังจากที่โอ๋ตกเป็นของเขาแล้วในคืนนั้น
สองหนุ่มเริ่มกันคุยสนุกสนานเหมือนกับที่เคยเป็นมา บรรยากาศเสียงหัวเราะคิกคักตามประสาเพื่อนกลับมาอีกครั้ง
จู่ๆ ก็มีเงามืดดำพาดเข้ามาที่โต๊ะ พร้อมรังสีความร้อนที่ไม่อาจระบุที่มาแผ่ซ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียง  ...
" พวกแกสองคนแอบนัดมาจู๋จี๋อะไรกันยะ! อีกตั้งหลายวันกว่าจะเปิดเทอม ! "
เสียงเล็กๆ ได้ยินแล้วมันจี๊ดเข้าไปในสมอง มันเป็นเสียงของยัยปุ๊ก หนึ่งใน 5 สาว เบบี้วอกซ์  โอ๋กับอาร์ตเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง ... โหย... มันมากันครบเลย
" คนเป็นแฟนกัน เขาก็ต้องหาเวลาจู๋จี๋กันเด้  .. เนอะตัวเอง " อาร์ตทำหน้าตาน่าหมั่นไส้ แล้วโยนมุขไปทางโอ๋ แต่กลับไม่ได้รับความร่วมมือจากโอ๋แม้แต่น้อย ก็คำว่าแฟนนั้นที่โอ๋ไม่อยากได้ยิน
" พวกแกสองคนทำตัวน่าสงสัยนะ " ยัยปุ๊กคนเดิมยังต่อแยไม่หยุด
" ใช่! " อีก 4 คนพูดเสริมมาอย่างพร้อมเพรียงกัน  
" รีบกลับมาไวๆ จะได้มาอี๋อ๋อกัน ชะม้าย " หนึ่งสาวในกลุ่มเสริมขึ้นมาอีกคน
" พวกแกก็มาไวเหมือนกันนั่นแหละ นัดหนุ่มไว้รึงาย " อาร์ตเริ่มเถียงไม่สู้แล้ว
" ทุเรศ! พวกฉันไม่ได้แรดอย่างนั้นนะ " ยัยปุ๊กมันเริ่มนั่งลงข้างโอ๋ แล้วกวักมือชวนเพื่อนๆ ลงนั่งที่โต๊ะเดียวกัน แล้วทั้งหมดก็เริ่มคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว  หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ
" พวกแกไม่ได้ลงเรียนวิชาสหกรณ์ ของคณะเกษตรฯ ตอนซัมเมอร์หละสิ  พวกชั้นได้ .... A ง่ายๆ เลยน้า "
" ป่าว ก็ไม่รู้นี่หว่า แล้วเพื่อนห้องเรา ลงเรียนกันเยอะไหม " โอ๋แสดงความสนใจหลังจากที่เงียบไปนาน
" ก็ประมาณครึ่งห้องนะ "
" แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกพวกแกค่อยมาลงเรียนตอนซัมเมอร์ของปี 4 ก็ได้ ฉันเจอพี่ปี 4 มาเรียนกันหลายคนอยู่ "
" เออ ดีๆ " โล่งอกไปทีนึกว่าจะเสียเปรียบซะแล้ว
" โอ๋ไม่ต้องกังวลหรอกนะ เดี๋ยวเค้าลงเรียนเป็นเพื่อนตัวเองตอนปี 4 อีกทีก็ได้ " ยัยจอยสาวน้อยที่เงียบที่สุดในกลุ่มเบบี้
วอกซ์
จอยชอบพูดแทะเล็มโอ๋เป็นประจำ เพื่อนทั้งห้องเลยรู้ว่ามันแอบชอบโอ๋จริงๆ ถึงแม้มันจะอ้างว่าพูดเล่นก็ตาม
" ขอบคุณครับที่รัก " โอ๋ยิ้ม หันหน้าไปแสดงบทบาทที่รักกับจอยที่นั่งอยู่ติดๆ กัน
" แต่เค้าพูดเล่นนะ " แหมเขารู้กันหมดแล้วหละ
แต่คำว่า ' ที่รัก ' ที่โอ๋พูดเล่นกับจอย อาร์ตอยากให้คำนั้นมันกลายเป็นคำที่โอ๋พูดกับอาร์ตมากกว่า
แล้วอาร์ตก็เข้าสู่พวังความคิดของตัวเองปล่อยให้เพื่อนๆ คุยกันสนุกสนาน ความรักมันทำให้คนเราเปลี่ยนไปจริงๆ
โอ๋สังเกตุได้ถึงสีหน้าอาการของอาร์ตที่ซึมลงในทันที พอเดาได้ว่าเป็นเพราะเรื่องตั้งแต่ก่อนปิดเทอมนั้นแหละ
โอ๋เองก็ลำบากใจมากที่รู้ว่าเพื่อนสนิทแอบชอบตัวเอง  ถ้าโอ๋ชอบอาร์ตบ้างก็คงจะดี  สถานการณ์มันก็คงดูไม่เป็นปัญหาแบบนี้
ถึงแม้โอ๋จะกลัวมีการมีคนรัก แต่โอ๋ก็เหงาและอ้างว้าง โอ๋ต้องการคนที่คอยดูแลให้ความสุขอย่างใกล้ชิด
เติมช่องว่างในใจให้มันเต็มขึ้นมาซักนิดก็ยังดี แต่ถ้าจะให้คนๆ นั้นเป็นอาร์ต โอ๋คงรับไม่ได้เพราะว่า อาร์ตคือเพื่อนแท้
" ไม่ตื่นเต้นกันเหรอ จะได้รับน้องใหม่แล้ว โอ๋...แกต้องคุมน้องลีดฯ ปี 2 นิ ..เหนื่อยแย่เลย " จอยพูดจาแบบจ๊ะจ๋า
" เฮ้อ... ฉันเชื่อต้องแสดงละครหลอกเด็กวะ ไม่ชอบเลย " ปีนี้โอ๋ต้องรับหน้าที่ประธานเชียร์ลีดเดอร์
เนื่องจากพี่ปี 4 จะไม่ลงมายุ่งเรื่องรับน้องอีกแล้วเพราะต้องเอาเวลาไปทุ่มเทกับการเรียนอย่างเต็มที่ ดังนั้นแม่งานที่รับผิดชอบการรับน้องจึงเป็นนักศึกษาปีที่ 3 สำหรับโอ๋กิจกรรมรับน้องของคณะมันเครียดตรงที่ต้องหลอกให้น้องปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ให้หลงเชื่อและคล้อยตามไปกับสถานการณ์ที่รุ่นพี่สร้างขึ้น
" 555 แต่กูชอบวะ โอ๋ " อาร์ตหัวเราะเสียงดังอย่างคึกคัก เพราะว่าปีนี้ก็เขาจะได้ทำหน้าที่ ' พี่สต๊าฟว๊าก ' สุดโหดเหมือนเดิม  
ก็คณะเรามันมีผู้ชายอยู่แค่นี้ แล้วไอ้โอ๋มันก็แยกตัวออกไปเป็นลีดฯ ซะอีก
ที่เหลือเลยต้องเป็นสต๊าฟว๊ากกันหมด  สต๊าฟว๊ากต้องคอยพูดเสียงดังและทำหน้า`ตัวเงินตัวทอง`มๆ อยู่ตลอดเวลา
ซึ่งอาร์ตมันก็หน้า`ตัวเงินตัวทอง`มเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
" แหม ไอ้อาร์ต .... ปีนี้แกอย่าแกล้งน้องหนักนะ  " ยัยปุ๊กรีบแสดงบทบาท ' พี่สต๊าฟปลอบ ' โดยทันที
" อ้าวทำไมหละเจ๊ "
" ก็ปี 1 ที่จะเข้ามาใหม่เนี๊ยะ มีน้องผู้ชายเกือบ 10 คนแหนะ ฉันกลัวน้องๆ จะกลัวแกจนลาออกกันไปหมดหนะสิ "
ยัยปุ๊กพูดเล่นแกมจริงพร้อมแสดงสีหน้าอยากปลอบน้องใหม่เต็มที่  โดยเฉพาะน้องผู้ชาย
ทุกคนนั่งคุยกันต่อไม่นาน ก็แยกย้ายกันกลับ
" เจอกันวันเปิดเทอมนะคะที่รัก " ยัยจอยยังหันมาหยอดทิ้งท้าย
" คร้าบ " โอ๋ตอบกลับไปโดยไม่ได้หันไปมอง
อีก 5 วันก็จะถูกเรียกว่า ' พี่ปี 3 ' แล้ว และการฝึกงานที่ตึกเวชกรรมฟื้นฟูก็จะเข้มข้นมากขึ้น คิดแค่นี้ก็ปวดหัวแทบแย่แล้ว
แล้วไหนจะวิชาภาคนิพนธ์ ที่รุ่นพี่ขู่ไว้ว่ายากนักหนา ยากเสียจนไม่มีคำบรรยาย ก็ต้องสู่ต่อไป ทั้ง 30 คน นั่นแหละ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็เอาให้มันพอผ่านอย่าให้ถึงขนาดต้องได้เรียนซ้ำเลย
บทที่ 5
สองนักศึกษาหนุ่มที่ติดกันแจยังกะปาท่องโก๋ ถ้าเจอคนหนึ่งก็ต้องเห็นอีกคนหนึ่งอยู่ใกล้ๆ ชั่งน่ารักน่าชังและน่าสงสัย คนหนึ่งร่างกายสูงใหญ่กว่า แต่ก็ดูไม่แตกจากอีกคนจนเกินไป หุ่นนักกีฬา ท่าทางทะมัดทะแมง และเป็นสุภาพบุรุษ  มีรุ่นน้องผู้หญิงบางคนมาแอบชอบอยู่เหมือนกัน และกับอีกคนรูปร่างสมส่วน ตัวเล็กกว่าผอมกว่าเมื่อเทียบกับคนแรก  ดูไม่ยิ้มแย้มแจ่มใสเท่าไหร่ แต่ด้วยเป็นคนหน้าตาน่ารัก จึงทำให้มีคนแอบรักแอบชอบอยู่เยอะ  แต่ก็เห็นว่าติดเพื่อนคนที่ตัวโตกว่านั่นแจ  จนไม่ยอมเปิดโอกาสให้สาวๆ ได้เข้ามาจีบมาคุยซักทีจนกลายเป็นข้อคระหานินทาอยู่เป็นประจำ ทั้งสองคนตกเป็นขึ้ปากของเพื่อนในชั้นจนชินไปซะแล้ว
' ก็ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยคิดอะไรกันเกินเพื่อนอยู่แล้ว ... จะบ้าหรือไงผู้ชายด้วยกันจะรักกันได้ไง '  แต่ตอนนี้ก็คงบ้าไปแล้วนั่นแหละ คงหนีข้อกล่าวหาไม่พ้นแล้ว ..ได้กันแล้วหนิ - -* แต่ถึงอย่างไรเรื่องของคืนนั้นก็ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากพวกเขาทั้งสองคน  
กับซัมเมอร์อันแสนร้อนระอุที่กำลังจะผ่านไป  ถึงแม้มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะมีต้นไม้ใหญ่เยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่อาจจะต้านทานความร้อนที่มีอยู่ในทุกพื้นที่ได้  วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวคล้ายกับจะมีฝนหลงฤาดูตกลงมา..  ตกลงมาก็ดีสิ ร้อนจะตายอยู่แล้ว
เหมือนอาร์ตคิดผิดที่เขารีบมาหาโอ๋ไวเกินไป หลังจากคืนนั้นความรู้สึกของอาร์ตมันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ความทรมานที่อาร์ตยังต้องทำตัวเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ยังต้องเรียกสรรพนามแทนโอ๋ว่า ' มึง ' ทั้งที่ในใจอยากพูดว่า ' คุณ ' หรือ ' ที่รัก ' ยังต้องรักษาระยะห่างให้เท่ากับคนที่เป็นเพื่อนกัน ทั้งที่อาร์ตอยากจะจับมือโอ๋เดินไปด้วยกัน หลายครั้งที่อาร์ตพยายามบอกโอ๋เป็นนัยน์ๆ ถึงความจริงในใจ
อาร์ตได้อยู่กับโอ๋เต็มวันช่างมีความสุขจริงๆ ต้องใช้เวลาทั้ง 5 วันก่อนเปิดเทอมให้คุ้มค่าที่สุด สองหนุ่มก็ยังคงไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา ยังคงนั่งกินข้าวด้วยที่หลังมอในทุกเย็น
" โอ๋ กูอยากกินน้ำผลไม้ปั่น เดี๋ยวกูจะซื้อมาให้มึงด้วย " อาร์ตให้ข้อเสนอหลังจากที่สั่งอาหารตามสั่งแล้ว
" เออ ... งั้นกูเอา ... " โอ๋ยังไม่ทันบอกว่าจะเอาผลไม้อะไร อาร์ตเดินออกไปก่อน
ไม่ถึง 2 นาที อาร์ตก็เดินกลับ แล้ววางน้ำมะนาวปั่นลงตรงหน้าโอ๋ 1 แก้ว มีหลอดเสียบอยู่ 2 อัน
โอ๋มองดูหลอดสองหลอดที่อยู่ในแก้วเดียวกัน ' มึงจะให้กูดูดน้ำปั่นแก้วเดียวกับมึงอะเหรอ  ...  มึงคิดอะไรของมึง '
" ไมมึงซื้อมาแก้วเดียว ... จะให้กูกินแก้วเดียวกะมึงอะนะ  กูไม่กินด้วยนะเว้ย  "
อาร์ตเดาไว้แล้วว่าโอ๋คงตอบกลับมาอย่างนี้ แล้วเขาก็วางแก้วน้ำแครอตปั่นอีกแก้ว  แล้วแบ่งหลอดจากอีกแก้วมา
" มึงคิดว่ากูจะกินน้ำแก้วเดียวกะมึงหรือไง .. "
" มึงเล่นเสียบสองหลอดในแก้วเดียวจะให้กูเข้าใจยังงัย "
" เออๆ กูไม่ได้ตั้งใจ ..... กูขอโทษนะ " อาร์ตเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นแบบจริงจัง
และสายตาเศร้าๆ ที่มันส่งผ่านมาให้โอ๋ คงแปลว่า ' กูขอโทษที่กูทำผิดกับมึงในคืนนั้น '
แต่โอ๋ไม่อยากคิดถึงเหตุการณ์นั้นอีก อยากปล่อยให้มันเลือนหายไปกับกาลเวลา แล้วให้อาร์ตและโอ๋เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
อาร์ตนิ่งรอคำตอบจากโอ๋ ทุกอย่างที่อยู่รอบข้างเงียบลงเหมือนเป็นใจ แต่ถึงอาร์ตอ้อนวอนยังงัยโอ๋ก็คงไม่ยกโทษให้อาร์ตแน่นอน
แล้วพอดีอาเจ๊ก็เอาข้าวผัดกุ้งกับหมูทอดกระเทียมที่สั่งไว้มาเซิร์ฟ  โอ๋เลยถือโอกาสตักข้าวคำใหญ่ๆ อุดปากตัวเองซะเลย
' มันไม่ตอบ .. แสดงว่ายังโกรธกูอยู่  ก็สมควรแล้ว  ก็กูทำกับมันขนาดนั้น ' ..  อาร์ตก้มหน้าทำตาละห้อย
แล้วตักข้าวเข้าปากเคี้ยวความน้อยใจและกลืนลงกระเพาะพร้อมข้าวทุกๆ คำ
' ทำไมกูต้องมาหลงรักเพื่อนตัวเองด้วยวะ.. เพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก .. ไอ้โอ๋.. มึงรู้ไหมกูคิดถึงมึงขนาดไหน กูรอแต่จะให้ถึงวันเปิดเทอมไวๆ กูอยากเจอหน้ามึง ... แต่พอก็เจอมึงกูก็ต้องทำตัวเป็นเพื่อนมึง กูไม่อยากเป็นแบบนี้  รู้ไหมมันทรมานขนาดไหน  เวลา 1 เดือนที่ห่างกัน มันทำให้กูรู้จักตัวเองมากขึ้นวันนี้กูเข้าใจตัวเองแล้ว พอกูได้เห็นหน้ามีงอีกครั้ง กูก็มึงในใจเลยว่า ' กูรักมึง ' .. "
" ไอ้อาร์ต! มึงเป็นอะไร! มองหน้ากูอยู่ได้ มึงจะกินไหมข้าวหนะ "
เสียงของโอ๋ปลุกให้อาร์ตตื่นจากพะวังความคิด  เขาเผลอนั่งเหม่อและปล่อยสายตาลอยไปมาอยู่ที่ใบหน้าของโอ๋
" เอ่อ .. อืม .. "  อาร์ตตอบเลิกลั่กแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อไป สายตามันเศร้าจนน่าสงสาร
' กูไม่อยากทรมานแบบนี้  ... กูจะหาโอกาสบอกให้มึงรู้ ... ถึงมึงจะไม่รักกูตอบ  แต่กูก็จะรักมึงต่อไป '
กับท่าทีของเพื่อนรักที่แปลกไปขนาดนั้น โอ๋ก็พอจะรู้ว่าอาร์ตกำลังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น
' ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าอาร์ตจะเป็นเกย์ หรือว่ามันแค่เมา แต่ถึงแม้จะเมามากเท่าไหร่ ผู้ชายแท้ๆ ก็คงไม่ลักหลับผู้ชายด้วยกัน ... แล้วทำไมต้องเป็นกูด้วยหละอาร์ต มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บขนาดไหน เจ็บทั้งตัวและเจ็บทั้งใจ  มึงเป็นเพื่อนกูแท้ๆ ทำไมมึงทำกูได้ลงวะ มึงคงจะอ้างว่ามึงเมาหละสิ ไอ้เพื่อนเลว กูไม่อยากบอกเลยว่า  กูให้อภัยมึงได้ แต่กูไม่มีวันหายโกรธมึงเรื่องนี้แน่นอน และอย่าหวังว่าตั้งแต่นี้ไปมึงจะได้มานอนห้องกูอีก ถึงแม้ว่ากูอาจจะเหงาถ้าไม่มีมึงอยู่ใกล้ๆ เหมือนเดิม กูคงหาเพื่อนดีๆ อย่างมึงไม่ได้อีกแล้ว แต่มึงกลับกระทำการสุดชั่วกับกูไว้แล้วก่อนจะปิดเทอม '
" ไอ้โอ๋ !! มึงเหม่ออะไรวะ ! " คราวนี้เป็นอาร์ตที่ทำให้โอ๋รู้สึกตัว
" เอ่อ .. กูอิ่มแล้ว .. "
" ไม่ใช่... กูถามมึงว่ามึงเหม่ออะไร "
" อะ เอ่อ  ... กู .. ก็แค่ถึงเรื่องรับน้อง ตอนเปิดเทอมก็เท่านั้น " โอ๋อ่ำๆ อึ้งๆ แล้วตอบไปมั่วๆ
" เออ! เฮ้ย รับน้อง... กูดีใจหวะ กูชอบรับน้อง " พอพุดถึงเรื่องรับน้อง อาร์ตก็แสดงสีหน้าร่าเริงขึ้นมาทันที
อาร์ตเป็นสต๊าฟว๊ากที่บ้าบิ่นที่สุด บ้ากว่ารุ่นพี่หลยาๆ คนที่เคยเป็นมา
" มึง ... อย่าบ้านักเลยน่า "  โอ๋ตอบกลับไปอย่างคนรู้ใจ
" เออน่า กูไม่แกล้งน้องโหดมากนักหรอก "
" ระวังน้องบาดเจ็บก็แล้วกัน และอย่าประมาท  กูไม่อยากเห็นใครตายในกิจกรรมรับน้องคณะเราเหมือนมหา'ลัยอื่น "
" พวกกูไม่แกล้งน้องหนักขนาดนั้นหรอกอย่างมากก็แค่ไฮเปอร์เวนฯ**  "  อาร์ตทำหน้าตากวนๆ
" เหรอ  ถ้าเกิดมีน้องที่เป็นโรคหัวใจแต่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนหละ
รับน้องอยู่ดีๆ แล้วหัวใจล้มเหลวกลางห้องเชียร์ จะทำยังงัยนักศึกษากายภาพฯ ปี 3 อย่างเราจะทำไรได้ "
โอ๋วางช้อนตักข้าวลง   ทำหน้าจริงจังพูดยาวแบบไม่หยุดเว้นวรรค

imanaji

ขอบคุณมากครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

adan

ขอบคุนมากครับ

dung

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Sirakan

ขอบคุนก๊าบ

harain15

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

จะคืนดีกันไงนี่