++ “•” -- ขอได้ไหม .. จะรักนายอีกครั้ง--"."++ ฿ 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ... ไม่ ..ฉันไม่ได้ชอบมัน..มันเป็นเพื่อนฉัน " โอ๋พูดน้ำเสียงเศร้าใบหน้าสีแดงเปลี่ยนเป็นสีหมองๆ  แต่ก้มหน้าลงไปต่ำกว่าเดิมอีก น้ำหยุดทาครีมและลดมือลง ทำไมสถานการณ์มันยุ่งเหยิงอย่างนี้นะ
มิน่าหละกระจกในห้องน้ำมันถึงแตกเป็นชิ้นๆ แบบนั้นฉันกลุ้มแทนแกจริงๆ ถึงอย่างไรก็ต้องช่วยมันเคลียร์ปัญหาให้ได้ อย่างน้อยโอ๋มันก็จะควรชัดเจนในความรู้สึกของตัวเองให้มากที่สุด
" แล้วอาร์ตมันชอบแกไหม " น้ำถามเสียงนิ่ง
" ..... ไม่ " โอ๋ก็ตอบแบบนิ่งๆ  น้ำทำสีหน้าหายเครียดขึ้นมาหน่อย
" เออ..แล้วไป "
" มันไม่ได้ชอบฉัน .. แต่เมื่อคืนมันบอกรักฉันแล้ว .. " โอ๋พูดแบบขาดๆ หยุดๆ  
เพราะตัวเองก็ยังรับไม่ได้กับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้   น้ำแสดงสีหน้าเครียดหนักกว่าเก่า
" แล้วที่แกบอกว่าไม่ได้ชอบมันหละ  หมายถึงแกไม่ได้รักมัน.... ใช่ไหม " น้ำพูดเป็นคำๆ แบบช้าๆ
" อื้ม .. ฉันไม่ได้รักมัน......  แล้วฉันจะทำยังงัยดีหละน้ำ " โอ๋เงยหน้าขึ้นมองเพื่อน สายตาละห้อยน่าสงสาร
" แกไม่ได้รักมัน แต่ก็ได้เสียกับมัน ... ตายระเพื่อนกู .... " น้ำสะบัดเสียงอย่างได้อารมณ์
" อื้ม ... "
" ถ้าอย่างนั้น แกก็อย่าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป ป่านนี้ไอ้อาร์ตมันคงคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว "
ข้อดีอีกอย่างหนึ่งของน้ำ คือความเป็นผู้ใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในบุคลิกน่ารักๆ แบบนั้น  มิน่าหละพี่เภสัชกรสุดหล่อถึงหลงนักหลงหนา
" เฮ้อ  ...  " ถึงจะถอนหายใจแรงขนาดไหน ก็ไม่ช่วยให้ความกลัดกลุ้มของโอ๋ลดลงไปได้เลย
" .. ฉันจะหาโอกาสบอกมัน "
" ดีแล้วหละ แล้วก็พยายามอย่าเครียดมาก เดี๋ยวปัญหามันก็จะผ่านไปแล้วหละ "
โอ๋มีเพื่อนที่ดีๆ ไม่กี่คนหรอก ...ขอบใจมากนะน้ำ ฉันเองก็ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆ อย่างอาร์ตหรอก
" ว่าแต่แกแน่ใจนะ ว่าไม่ได้รักไม่ได้ชอบไอ้อาร์ตมันจริงๆ "
" อื้ม ... "
น้ำแต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จเรียบร้อย ทั้งหล่อแล้วก็สวยด้วย ( - -" เอ๊ะ ยังงัย ) ก็เพราะว่านัดกับพี่เภสัชกรคนนั้นไว้หนะสิ
ไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเดือน  อีกฝ่ายคงคิดถึงใจแทบขาดแล้ว  ยังงัยก็รักษาสุขภาพช่วงล่างหน่อยละกัน ( อิอิ )
น้ำนั่งรอให้ถึงเวลานัด ระหว่างนั้นก็คุยกับโอ๋ไปเรื่อยๆ ก็ดูโอ๋อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
" นี่แก! สวยหมาย.....   " น้ำหยิบชุดถ้วยจานลายคลาสสิค ดูท่าจะเป็นของมียี่ห้อราคาแพง
มีจานกับถ้วยหลายขนาด รวมกันประมาณ 7-8 ใบ  ความจริงน้ำไม่ใช่คนฐานะดีหรอก แต่ที่ซื้อได้ก็เพราะแฟนให้เงินใช้ตลอด
น้ำซื้อมาก็คงไม่ได้ใช้หรอก เพราะว่าน้ำไม่ค่อยได้อยู่ห้องอยู่แล้ว น้ำฟุ่มเฟือยมากขึ้นเรื่อยๆ  ตั้งแต่คบแฟนคนนี้
" อื้ม น่ารักดี " โอ๋หันมามองและชมตามมารยาท
" อิอิ น่ารักโน้ .. ต่อไปเราก็ซื้ออะไรมาทำกินสนุกๆ ก็ได้ ฉันเลยซื้อมีดกะเขียงมาด้วย 555  ดี ที่ฉันไม่ซื้อครกมากด้วย.. "
" ก็ดี " โอ๋ไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะไปพร้อมกับน้ำ เพราะว่าโอ๋ไม่ได้สนับสนุนให้น้ำฟุ่มเฟือยแบบนี้ แต่พูดอะไรไม่ได้
จนกระทั่งเสียงเพลง Toxic อันเร่าร้อนของ Britney Spear ก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ NOKIA N70
" อ้าว... ทุ่มครึ่งแล้วเหรอเนี๊ยะ "
น้ำต้องวิ่งไปดูด้านนอกระเบียง  พี่เภสัชกรคนนั้นคงขับ Vios คันงามมารับแล้วหละ
มองลงไปเห็นหนุ่มตี๋ ขาว หน้าตาดีจนเรียกได้ว่าหล่อไม่แพ้กัน  ..เขาออกมายืนอยู่ข้างรถเก๋ง 4 ประตูสีดำ กำลังส่งยิ้มขึ้นมาให้น้ำ
จังหวะนั้น น้ำมองเห็นอาร์ตกำลังจอด Tena ไว้ตรงที่จอดรถจักรยานยนต์  
' แฟน เอ้ย! เพื่อนไอ้โอ๋มันงกงี้นะ ฐานะทางบ้านออกจะดีแต่ขี่มอ'ไซต์ ..  
ความจริงไอ้อาร์ตมันก็หน้าตาดีนะ หุ่นก็ดี และที่สำคัญมันนิสัยดีมากๆ
ส่วนไอ้โอ๋มันก็ไม่รู้จะซื่อสัตย์กับความเป็นเพื่อนอะไรนักหนา มันน่าจะรักๆ กันไปซะ ไอ้อาร์ตมันก็ดีขนาดนั้น
ใช่!! เดี๋ยวฉันจะส่งเสริมให้มันรักกันซะเลย ไอ้โอ๋ยังงัยมันก็หนีไปไม่พ้นไอ้อาร์ตหรอก ฉันว่านะ ' ..
น้ำวิ่งกลับมาที่เตียง ยกจานชามีดเขียงไว้บนเตียง เพราะว่ารู้ว่าถ้าไอ้อาร์ตมาถึง มันจะต้องนอนที่ต้องของน้ำแน่นอน
' ทิ้งข้าวของไว้แบบนี้แหละ เผื่อไอ้อาร์ตจะใช้เป็นข้ออ้างนอนเตียงไอ้โอ๋ได้ 555 '
" ไปก่อนนะโอ๋ .. เอาอะไรไหมจะเข้าไปในเมือง " ถามไปงั้นแหละ ฉันรู้ว่าแกประหยัด ฉันน่าจะได้อย่างแกซักครึ่งก็ยังดี
" ไม่เอาหรอก .. ขอบใจ " ฉันรู้ว่าแกจะตอบอย่างนั้น
" ไปละ "
" อื้ม .. "
แล้วน้ำวิ่งไปที่ประตู คว้ามือถือในจังหวะที่วิ่งผ่านโต๊ะเครื่องแป้งพอดี และออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว น้ำลงมาถึงบันไดชั้นล่างสุด  อาร์ตเดินสวนขึ้นมา อาร์ตทำสีหน้าเขินๆ
" หวัดดีอาร์ต " น้ำยิ้มให้อาร์ต
" เอ่อ .. หวัดดี.. น้ำ " อาร์ตหน้าแดงแต่ยิ้มไม่ออก พูดแบบตะกุกตะกัก ทั้งเขินทั้งขายหน้า อดคิดไม่ได้ว่าน้ำจะปากโป้งเรื่องที่น้ำเห็นเมื่อตอนกลางวันหรือป่าว น้ำวิ่งผ่านตรงไปหาที่รักของตัวเอง ถ้าแถวนั้นไม่มีคน น้ำคงกระโดดกอดกันกับพี่เภสัชฯ ไปแล้ว
อาร์ตหันกลับมามองน้ำกับแฟนทำท่าทางกุ๊กกิ๊กใส่กันน่าอิจฉา  
" ทำไมกูกะไอ้โอ๋  ไม่เป็นอย่างนั้นมั่งวะ "
อาร์ตเดินง๋อยๆ ต่อ มีคนที่เขารักแต่คนนั้นไม่รักเขารออยู่ข้างบน
น้ำหันกลับไปมองอาร์ตที่กำลังเดินขึ้นบันไดด้วยความเป็นห่วง
' คุยกันดีๆ นะอาร์ต '
" ฮึ้ม! " เสียงขู่ดังมาจากหนุ่มเจ้าของรถคันนั้น
" .... 555 พี่เชนคิดอะไรอะ  ... คิดว่าเค้าเหล่หนุ่มเหรอ " น้ำหัวเราะร่าเริง
" แล้วใช่ไหมละ! " ชายหนุ่มพูดเสียงทุ้มหนักแน่น พร้อมขมวดคิ้วนิดๆ ดูเป็นการงอนที่เท่ห์มากๆ
" แหงะ  เป็นงี้อีกแล้ว  ... จะรักใครซักคนนี่มันเรื่องเยอะจริงๆ งอนไม่เข้าท่า " น้ำทำหน้าหงุดงหงิด แล้วเดินอ้อมไปที่ประตูรถอีกฝั่ง
" อะไรนะ รักใครนะ " ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้นๆ ...แหมเมื่อตะกี้ ยังงอนอยู่แท้ๆ
" ไปเหอะ เร็วๆ หิวข้าว " จริตน่ารักๆ แบบนั้น ทำให้พี่เชนยืนใจละลายอยู่กับที่
" พี่ไม่อยากกินข้าวอะ ... อยากกินเรามากกว่า " พี่เชนรีบเปิดประตูแล้วทรุดตัวลงนั่งทันที
น้ำเถียงต่อไม่ทัน เพราะอีกฝ่ายหลบออกจากระยะการโต้กลับไปแล้ว จะยอมได้ยังงัย น้ำรีบเปิดประตูแล้วลงนั่ง
Vios คันงามเคลื่อนตัวออกไป  โปรยละอองความหวานไปตลอดทาง  กว่าจะถึงร้านอาหารในเมืองมดก็คงจะเต็มถนนหน้าหอพักหมดแล้ว หอพักที่มีแต่เรื่องวุ่นๆ แห่งนี้  หอพักที่โอ๋และกะอาร์ตเคยคลุกอยู่ด้วยในฐานะเพื่อนสนิท แต่พอมาถึงวันนี้มันไม่ใช่อย่างนั้นอีกแล้ว ใครจะรู้ว่าเหตุการ์ที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น อนุภาพแห่งความรักมันมากมายจนใครบางคนทำอะไรที่เหลือเชื่อได้อย่างง่ายดาย
บทที่ 7
หอพักของเปี๊ยกกับโรจน์อยู่ห่างจากหอพักของอาร์ตไม่มาก แต่จะอยู่ไกลจากหอพักของโอ๋มากหน่อย ผู้ชายในชั้นปีเดียวกันมีกัน 5 คน 4 คนอยู่อยู่หอในฯ กันหมด มีแต่ไอ้เจมส์คนเดียวที่มันออกไปอยู่หอนอกคนเดียว เอ่อ .. มันอยู่กับเมียมัน เมียที่เป็นผู้หญิงจริงๆ หนะนะ ได้ข่าวว่าปิดเทอมนี้มันให้เมียกลับ  แล้วแอบเมียน้อยมานอนกกสบายใจเฉิบเลย ไอ้นี่มันร้ายมาก
ส่วนไอ้เปี๊ยกกับไอ้โรจน์ มันยังไม่มีเมียกันทั้งคู่ (หรือว่ามันจะแอบเป็นผัวเมียกันไปแล้ววะ.. อิอิ พูดเล่น)
" ช่วยส่งใครมาร้ากฉ้านที  .. อยู่ตรงนี้มันหงาวเกินไป อยากจะ ... "  
เปี๊ยกร้องเพลงแบบไม่ได้เรื่องด้วยความสบายใจหลังจากอาบน้ำเสร็จ
" พอๆ ... กูขอหละ " คำขอจากโรจน์รูมเมตและเพื่อนร่วมชั้นเรียนผู้หน้าสงสาร ..ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแหละ - -*
" อยากจะรู้ว่ารักมันเช่นไร  มีจริงฉะหมาย " เปี๊ยกยังดึงดันที่จะร้องต่อหน้าตาเฉย
" ตุ๊บ! " เสียงหมอนที่ฟาดเข้าใบหน้าของเปี๊ยกแบบเต็มๆ
คิดว่าคงจะหยุดร้องแล้ว แต่ยังได้ยินเสียงเบาๆ คล้ายกับว่ายังพยายามร้องต่อ
" ไอ้`ตัวเงินตัวทอง` กูจะนอน  เพิ่งกลับมาถึงแล้วมาเจอเสียงควายออกลูก กูเซ็ง " ว่าแล้วโรจน์ก็ขยับตัวหาท่าที่จะหลับสบายที่สุด
" จั๊ด จา ด่า ด๊าว .. จั๊ด จั๊ด จา ด่า ด๊าว .. "
" ไอ้เวร .. มึงอยากโดนตีนกูก่อนอนหรือไงวะ " โรจน์ลุกพรวดจากเตียง กำลังยกเท้ามาทางเปี๊ยก
" ไอ้บ้า นั่นมาเสียงโทรศัพท์กูโว้ย " เปี๊ยกรีบคว้าโทรศัพท์อย่างรวดเร็วหวังว่าคงเป็นสาวๆ ที่มันแจกเบอร์ให้ตั้งแต่วันก่อนปิดเทอม แต่ไม่ใช่ มันขึ้นชื่อไอ้โอ๋
" วันดีคืนดีไม่เคยโทรมา มันนึกพิสวาศอะไรกูวันนี้วะ หรือมันจะชวนกูไปสวิ้งกับไอ้อาร์ตด้วย กูไม่ใช่แบบพวกมึงนะเว้ย "
" ฮัลโหล "
" เปี๊ยก! ... " โอ๋ตะโกนสั่นๆ เหมือนคนที่ตกใจมากๆ
" มึงพูดเบาๆ ก็ได้ ไอ้เวร "
" มึงเอารถมารับไอ้อาร์ตไปโรงพยาบาลที "
" เฮ้ย! ไอ้อาร์ตมันเป็นอะไรวะ! "
" เออ! ... มาก่อนเถอะน่า! เลือดมันไหลจะเต็มห้องอยู่แล้ว!  "
" เวร!.. อะไรวะ พวกมึง .. อะ เออๆ  แล้วมึงสองคนอยู่ไหนกันวะ "
" อยู่ห้องกู "
" เออๆ ได้ๆ เดี๋ยวกูไป " เปี๊ยกรีบกดวางสาย และหันมามองโรจน์ที่ทำหน้าตกใจอยู่ใกล้ๆ
" อะไรวะ! "
" ไม่รู้ ไอ้โอ๋บอกไอ้อาร์ตเลือดออกเต็มห้องเลย กูงง! " เปี๊ยกเดินไปคว้ากุญแจรถเก๋งคู่ใจถึงแม้จะดูเก่าแต่ก็ยังใช้งานได้ดี
" เวร .. จะรับน้องอยู่แล้วแท้ๆ มาหาเรื่องอะไรตอนนี้วะ "
" กูก็ว่างั้น "ทั้งสองรีบวิ่งลงไปที่รถด้านล่าง พอออกรถได้ ก็บ่นไปตลอดทาง
ทันทีที่จอดรถหน้าหอไอ้โอ๋ มันสองคนก็กระโดดลงจากรอบวิ่งขึ้นไปห้องไอ้โอ๋เร็วที่สุด เปิดประตูเข้าไป สิ่งที่เป็นเห็นคือไอ้อาร์ตนั่งหมิ่นๆ อยู่บนเตียงรูมเมตของไอ้โอ๋
ดูบรรยากาศภายในห้องแล้วคงไม่มีการทะเลาะวิวาทหรือชกต่อยอะไรกันเกิดขึ้น .... แล้วมันเกิดอะไรขึ้นวะ อาร์ตก้มหน้าลงตอนที่เปี๊ยกกับโรจน์เปิดประตูเข้ามา พยายามหลบไม่ให้เห็นหน้า แค่แวบเดียวก็รู้แล้วหละว่าไอ้อาร์ตมันร้องไห้น้ำตานองหน้าเลย แต่ที่สำคัญคือมีผ้าสีขาวดูเหมือนจะเป็นเสื้อของไอ้โอ๋มากกว่าพันอยู่ที่ข้อมือข้างซ้ายของไอ้อาร์ต
ตอนนี้ผ้าขาวมันแดงฉ่ำไปหมดด้วยเลือดที่ซึมออกมาไม่หยุด .... เพื่อนสองคนหันไปดูไอ้โอ๋ ไอ้โอ๋ไม่ได้ร้องไห้ ตาแดงก่ำเหมือนคนที่กลั้นน้ำตาไว้ ไอ้โอ๋มันเดินเข้าๆ ออกๆ ห้องน้ำ และกำลังเช็ดเลือดของไอ้อาร์ตอยู่ตรงพื้น
" เป็นอะไรกันวะ " เปี๊ยกพูดขึ้น
แล้วทั้งไอ้อาร์ตกับไอ้โอ๋ก็เงียบไปทั้งคู่ เหมือนมีความผิด
" เกิดอะไรขึ้น  พวกกูอยากรู้นะเว้ย " โรจน์ฉุนนิดๆ
" อุบัติเหตุ .. มีดโดนข้อมือไอ้อาร์ต " โอ๋ตอบเสียงค่อยอยู่ในลำคอ เสียงมันสั่นๆ
พอไอ้โอ๋มันพูดจบ ไอ้อาร์ตก็ก้มหน้าต่ำลงไปอีก มันทำหน้าตาบิดเบี้ยวเหมือนคนจะร้องไห้ (อีกรอบ)แล้วมันสองคนก็เงียบไปอีก
" พวกกูเป็นเพื่อนมึงนะเว้ย มีปัญหาอะไรก็เล่าให้กันฟังสิวะ " ไอ้เปี๊ยกพูดเสียงอ่อนลง
แต่ไอ้สองคนนั้นก็ยังเงียบกันอยู่อีก ไอ้อาร์ตก็ก้มหน้าสะอื้นเหมือนเดิม คราวนี้มันสะอื้นหนักขึ้นจนตัวมันสั่นเลย ไอ้เปี๊ยกนั่งลงข้างๆ ไอ้อาร์ต .. จับไล่มันเป็นการปลอบ ซักพักตัวโตๆ ของไอ้อาร์ตก็ซบลงมาตรงไหล่ไอ้เปี๊ยก
ทั้งไอ้เปี๊ยกกับไอ้โรจน์ตกใจ ไม่เคยเห็นไอ้อาร์ตเป็นขนาดนี้ มันซบไหล่ไอ้เปี๊ยกร้องไห้ไม่หยุด
" รีบพาไอ้อาร์ตไปโรงพยาบาลเถอะ... " ไอ้โอ๋พูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้อีกคน
ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ต้องพาไอ้อาร์ตไปโรงพยาบาล ก่อนที่เลือดมันจะไหลออกมาหมดตัว เปี๊ยกกับโรจน์พาอาร์ตออกมาจากห้องโอ๋เดินตามมาแบบเงียบๆ
ทั้ง 4 คนไม่ปริปากพูดอะไรทั้งสิ้นในขณะที่นั่งรถไปโรงพยาบาล ไอ้เปี๊ยกกับไอ้โรจน์หันไปมองหน้าไอ้อาร์ตกะไอ้โอ๋เป็นระยะ แผลที่ข้อมือไอ้อาร์ตเกิดจากอุบัติเหตุ โดนมีดบาดแต่ทำไมพวกมันต้องร้องไห้เสียใจเป็นวรรคเป็นเวรขนาดนี้

imanaji

ขอบคุณมากครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

adan

ขอบคุนมากครับ

dung

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Sirakan

ขอบคุนก๊าบ

harain15

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

Ren27

ขอบคุณมากคับ

Golfgg

{:7_342:}