++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 24

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ต้องหันไปมองซึ่งตั้มเองก็ยืนทำหน้าเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร
“กลับบ้านอิม” เอ็มบอกน้องสาวเสียงนิ่งก่อนจะหันหลังเดินนำไปก่อนต่อรีบเรียกไว้เมื่อเห็นแววตาสุดท้ายที่เอ็มมองเขา
“เดี๋ยวก่อนสิเอ็ม”
“มีอะไรค่อยคุยเดี๋ยวกูพาน้องกูกลับบ้านก่อนมันจะมืดแล้ว” เอ็มหันมาบอก
“งั้นกูไปด้วย” ต่อตัดสินใจแกะมือตั้มออกเมื่อพยามสลัดแล้วไม่ได้ผล
“ได้ไงอ่ะต่อจะทิ้งพวกเราไว้เหรอ”ตั้มเอ่ย อิมชักงงกับเหตุการณ์หันไปมองหน้าพี่ชายที่กำลังมองหน้าต่อเหมือนกำลังอ่านใจกันและกันตั้มเองก็มองแววตาที่ทั้งคู่มองกันก็เริ่มที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร เด็กหนุ่มเริ่มมีความหวังเมื่อรู้ว่าต่อเองก็มีความรู้สึกกับผู้ชายเหมือนๆเขา
“กลับไปที่โต๊ะเหอะต่อผู้ใหญ่เขารออยู่” ตั้มถือโอกาสคว้ามือต่ออีกครั้งเอ็มอ่านแววตาของตั้มแวบเดียวเขาก็รู้แล้วว่าตั้มรู้สึกไงกับต่อ เขานึกย้อนไปถึงคำพูดของต่อที่เคยล้อเขาว่าเขามีคู่แข่งเด็กหนุ่มไม่เคยคิดเลยว่าต่อจะไปรู้สึกหรือยุ่งกับผู้ชายคนอื่นในลักษณะแบบนี้นอกจากเขา
“มิน่าล่ะมึงถึงไม่อยากให้กูมาเจอญาติๆมึง” เอ็มบอกกับต่อที่ยืนทำหน้าไม่ถูกนึกไม่ถึงว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้
“มึงอย่ามั่วไอ้เอ็มกลับไปก่อนไว้เดี๋ยวกูโทรไปหา” ต่อตัดสินใจบอกเอ็มแบบนั้นเพราะเขาไม่สามารถที่จะแสดงความรู้สึกใดๆต่อเอ็มออกมาได้เมื่อเห็นอิมกำลังยืนมองเหตุการณ์ตาปริบๆ อีกทั้งเขาเชื่อว่าผู้ใหญ่ของเขาคงกำลังมองดูเหตุการณ์อยู่เอ็มหันไปมองน้องสาวตัวเองตามสายตาของต่อก็พอจะรู้ว่าต่อกำลังรู้สึกยังไง
“ไปได้แล้วอิม” อิมเดินตามหลังพี่ชายอย่างงงๆ จะถามอะไรเอ็มก็ไม่กล้าเมื่อเห็นเอ็มทำหน้าเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี“คุยอยู่กับใครนานสองนาน” แม่เอ่ยถามต่อเมื่อเขากลับมาที่โต๊ะ
“เพื่อนน่ะครับ” ต่อตอบหน้าเครียด
“แน่ใจเหรอว่าเพื่อน” ตั้มเอ่ยยิ้มๆจนต่อต้องหันไปมองเพราะเชื่อว่าเขากับเอ็มคงจะหลอกสายตาตั้มไม่ได้
“เพื่อนก็เพื่อนสิ” ต่อบอกห้วนๆเมื่อนึกไม่ชอบใจว่าทำไมตั้มจะต้องทำให้แม่กับพี่สาวเขาสงสัยขึ้นมาในคำพูดนั้น
“ผู้ชายหรือผู้หญิงเหรอตาตั้มที่ต่อออกไปหาเมื่อกี้” เตยเอ่ยถามออกมาแต่สายตากลับมองไปที่ต่อ
“ผู้หญิงครับ” ต่อลอบถอนหายใจกับคำตอบที่ตั้มเอ่ยแต่ต้องชะงักเมื่อตั้มเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
“แต่ตอนหลังที่คุยกันนานหน่อยเป็นผู้ชายครับ”
“แล้วทำไมลูกต้องไปล้อต่อเขาแบบนั้นล่ะ” แม่ของตั้มเอ่ยถามลูกชาย
“ก็ลองถามต่อสิครับว่าทำไมผมถึงได้ล้อเขาแบบนั้น” ตั้มมองต่ออย่างอย่างรู้สึกว่าตัวเองมีข้อที่จะเล่นงานต่อได้หากว่าปฎิเสธความรู้สึกเขาบ่อยๆเพราะเชื่อว่าต่อคงกำลังปิดบังความสัมพันธ์ที่มีกับเอ็มไม่ให้ที่บ้านรู้โดยเฉพาะกับแม่
“ยังไงล่ะต่อไปทำอีท่าใหนถึงให้คนอื่นเขาล้อได้” เตยถามต่อเสียงหนักที่ทำให้ญาติๆล้อเลียนได้
“ก็เปล่านิพี่เตยอะไรกันผมจะคุยกับเพื่อนแล้วมันเสียหายตรงไหน” ต่อขึ้นเสียงอย่างเหลืออดเมื่อเขาตกเป็นเป้าสายตา
“ก็แค่แซวๆกันเล่นนายจะหงุดหงิดอะไรกันล่ะต่อหรือกำลังปิดบังอะไรอยู่” ต่อนึกอยากจะชกหน้าตั้มขึ้นมาในความปากมากนั่นแต่ก็ทำได้เพียงแค่เก็บอาการไว้เท่านั้นจนทานข้าวกันเสร็จต่อจึงเข้าไปบอกกับแม่ระหว่างเดินออกจากร้าน
“แม่ผมไม่ได้ไปส่งที่โรงแรมนะครับเดี๋ยวผมจะกลับหอเลยพรุ่งนี้มีเรียนเช้าครับ”
“ไม่เป็นไรลูกเหนื่อยมาทั้งวันแล้วกลับไปพักผ่อนเหอะ” ต่อยิ้มที่แม่เข้าใจแต่เริ่มหงุดหงิดเมื่อเตยกับตั้มเดินคู่กันเข้ามาหา
“กลับหอแน่เหรอ” เตยเอ่ยก่อน
“แล้วพี่เตยจะให้ผมไปไหนล่ะครับ”
“พี่รู้นะว่านายเอ็มก็อยู่ที่เชียงใหม่นี่เหมือนกัน”
“ใครบอกพี่” ต่อถามแต่ปรายตาไปมองตั้ม
“มันไม่สำคัญหรอก แต่เมื่อกี้คุยกับนายนั่นเหรอ”
“ครับเพื่อนเจอกันก็ต้องทักกันไม่เห็นแปลก”
“แต่ที่มองกันไม่น่าจะเรียกว่าเพื่อนเลยนะ” ตั้มได้ทียุแยงยิ่งต่อกลัวเรื่องจะถึงหูแม่เขาก็มีโอกาสที่จะต่อรองกับต่อได้ง่ายขึ้น
“จะเอายังไงวะพูดมากนะนายน่ะ” ต่อชี้หน้าตั้มโดยไม่เกรงสายตาใครเมื่อความอดทนมันถึงขีดสุด
“ต่อทำไมทำแบบนี้ล่ะลูก” แม่รีบดึงแขนต่อลงเมื่อกลัวว่าแม่ของตั้มจะมาเห็นภาพนี้เข้า
“มันคบกับอันธพาลมันก็แบบนี้แหละแม่” เตยว่าน้องชาย
“พี่หมายถึงใครพี่เตย” ต่อถาม
“อย่าให้พี่ต้องเอ่ยชื่อนายนั่นเลยนะเอาเป็นว่าถ้านายจะกลับหอจริงก็ไปเหอะ” เตยไม่อยากพูดอะไรมากเพราะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับข้อมูลที่ตั้มบอกเธอตอนเดินเข้าห้องน้ำด้วยกันว่าเอ็มพาลเขาตอนที่เขาไปดูว่าต่อคุยกับใคร
“แต่มันยังไม่ดึกเท่าไหร่พี่เตยจะว่าอะไรป่าวครับถ้าผมจะขอตัวต่อเพื่อเป็นคนนำทางไปดูบรรยากาศรอบเมืองตอนกลางคืน”
ตั้มบอกกับเตยยิ้มๆแม้ว่าเตยจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้เมื่อแม่ตั้มเดินเข้าร่วมพูดคุยด้วย
“เนี่ยเห็นตาตั้มบ่นตั้งแต่มาถึงแล้วว่าอยากเห็นแสงสีเมืองเหนือยามค่ำคืนไหนๆมากันแล้วต่อก็พาตาตั้มเที่ยวชมหน่อยละกันผู้ชายด้วยกันทั้งคู่หนูเตยคงไม่ว่าอะไรนะ”
“แล้วแต่เจ้าตัวเขาเถอะค่ะ” เตยโยนไปให้น้องชายเพราะไม่รู้จะขัดยังไงแม่เธอนะเหรอกล้าขัดเพื่อนได้ที่ไหน
“ผมไม่ค่อยได้เที่ยวกลางคืนผมนำทางไม่ได้หรอก”ต่อปฎิเสธ
“ลูกเธอนี่เด็กดีจังผิดปกติเด็กชายวัยรุ่นทั่วไปนะ” แม่ตั้มหันไปเอ่ยกับแม่ต่อ เตยได้ฟังเหมือนน้ำเสียงกึ่งประชดจึงเอ่ย
“เหอะน่าต่อเปิดหูเปิดตาซะบ้าง” ต่องงว่าพี่สาวมาอารมณ์ไหนโดยที่ไม่รู้ว่าเตยไม่อยากให้ใครมาล้อน้องชายเด็กหนุ่มจึงพยักหน้ารับช้าๆ
“งั้นเราไปกันเลยดีกว่าเดี๋ยวดึกมากไป” ตั้มบอกอย่างดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่เตยกับแม่จึงได้แต่หันไปมองหน้ากัน.
“พี่เอ็มมานั่งตากลมทำไมเนี่ยดึกแล้วนา” อิมนั่งลงข้างพี่ชายที่กำลังนั่งเหม่ออยูนอกตัวบ้าน
“แล้วเราล่ะทำไมไม่ไปนอนเดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก” เอ็มหันไปดุน้องสาว
“ดุอีกแล้วอกหักมาหรือไงเนี่ยตั้งแต่กลับมาอิมยังไม่เห็นพี่ยิ้มเลยนะ” อิมขึ้นเสียงเมื่ออาการร่าเริงของพี่ชายหายไปกลายเป็นคนเงียบขรึมเอ็มจึงหันไปดุน้องสาวอีกรอบ
“ยุ่ง…ไปนอนได้แล้วอยากอยู่คนเดียว”
“เออ..นั่งให้ยุงมันกัดอยู่ตรงนี้แหละไอ้พี่บ้า” อิมสะบัดตัวเดินหนีเอ็มจึงหันไปนั่งเหม่อต่อ ต่อสัญญาจะโทรมาแต่แล้วก็เงียบหายไปแล้วเขาจะนอนหลับได้ยังไง
“มีอะไรอีกล่ะ” เอ็มถามฉุนๆเมื่อเห็นอิมเดินกลับมาหาเขาอีกรอบ
“นี่ไม่ต้องมาดุ อ่ะนี่พี่พีโทรมา” อิมติงพี่ชายก่อนที่จะยื่นโทรศัพท์ให้เอ็มรับมาอย่างเซ็งๆเมื่อไม่ใช่ต่อโทรเข้ามาพลางส่งสายตาไล่อิมขึ้นไปนอน
“ว่าไงไอ้พี” เอ็มทักเมื่ออิมเดินหนีไปแล้ว
“เออเอ็มมึงทำไรอยู่วะ”
“กำลังจะนอน” เอ็มโกหก
“อ้าวเหรอแล้วมึงปล่อยให้ซี้มึงออกมาเที่ยวได้ไงวะ”
“ใครวะซี้กู” เด็กหนุ่มนึกสงสัย
“ก็ไอ้ตี๋ต่อไงเนี่ยกำลังนั่งแ_กเหล้าอยู่ในเธคเดียวกะกูเนี่ย”
“นี่มึงล้อกูเล่นป่ะเนี่ยไอ้พี”
“กูจะเสียค่าโทรมาล้อมึงทำหอกอะไร”
“แล้วนึกยังไงไอ้ต่อมันถึงออกไปกะมึงอีกเนี่ยหรือติดใจคราวที่แล้ว”
“มันมากะกูที่ไหนล่ะมันมากะเพื่อนมันโว้ย”
“ใครวะ” เอ็มนึกเอะใจ
“กูจะไปรู้เหรอนั่งหน้าขาววอกอยู่ข้างๆมันแน่ะกูก็เลยไม่เข้าไปทักมันกลัวมันอายว่ากูจับได้ว่ามันก็แอบเที่ยวเหมือนกัน”
เอ็มพอจะรู้ว่าเป็นใครนึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีจึงถามพีว่าเธคไหนพอพีบอกเขาก็วางสายเหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่ในใจกลับร้อนขึ้นมา
“มึงทำกูได้นะไอ้ต่อแม่งให้กูนั่งรอโทรศัพท์อยู่ได้มึงเจอกูแน่” เด็กหนุ่มผลุนผลันเข้าไปในบ้านหยิบแจ็คเก็ตขึ้นมาสวมเดินไปคว้ากุญแจรถพ่อเตรียมจะออกจากบ้าน
“ไปไหนพี่เอ็ม” อิมทักเมื่อเดินสวนออกมาจากครัวเห็นพี่ชายกำลังจะออกจากบ้าน
“ไปหาไอ้พีบอกพ่อด้วยพี่เอารถไป”
“ดึกป่านนี้เนี่ยนะพี่นี่แปลกขึ้นทุกวัน”
“เออน่าไอ้พีมันมีเรื่องไปแล้วปิดประตูบ้านให้ด้วย” อิมส่ายหัวไม่รู้จะขัดพี่ชายยังนอกจากมองรถที่เอ็มขับแล่นออกไปจากบ้านก่อนจะเดินไปปิดประตูให้“กลับเหอะตั้ม นี่นายชักเมาแล้วนะ” ต่อนึกเซ็งเมื่อเห็นตั้มชักติดลมกับสถานที่เที่ยวที่เขาเพิ่งเคยเข้ามาเป็นครั้งแรกเพราะตั้มคยั้นคยอ
“แค่นี้เองไม่เมาหรอก สบายมาก” ตั้มพยายามดึงเวลาเอาไว้นานๆ
“มันจะไม่เมายังไงล่ะดื่มขนาดนี้” “ที่กรุงเทพหนักกว่านี้ยังเคยมาแล้วเลยจิ๊บๆน่า” ต่อส่ายหัว
“เอองั้นก็นั่งไปก่อนนะเข้าห้องน้ำเดี๋ยว” ต่อลุกแยกออกไปตกใจเมื่อมองไปสบตากับพีเข้าพอดีระหว่างทางเข้าห้องน้ำพียักคิ้วยิ้มทักทายต่อรีบตรงเข้าไปหา
“ไอ้พีมึงมาอยู่นี่ได้ไงวะ”
“กูควรจะถามมึงมากกว่าว่ามึงอ่ะมาได้ไงนี่ มันที่ประจำกู”
“เพื่อนกูมันอยากมา” พีหันไปมองตามสายตาต่อเห็นตั้มกำลังโยกตัวไปตามจังหวะเพลงพลางยกแก้วที่เขาเข้าใจว่าเป็นเหล้าขึ้นดื่มโดยไม่มีทีท่าจะสะทกสะท้าน
“เพื่อนมึงนี่ก็แรงดีเหมือนกันว่ะ”
“ลูกคนมีตังค์ก็เงี้ย” ต่อบอกอย่างปลงๆคิดว่าตั้มคงถูกตามใจจนเคยตัว
“พรุ่งนี้มึงมีเรียนไม่ใช่เหรอ” พีถามต่อ
“เออเนี่ยกูอยากจะกลับจะตาย แต่แม่งไม่ยอมท่าเดียว”
“เฮ้ย…พฤติกรรมมันน่าสงสัย”
“ตลกแล้วมึงไอ้พีกูไปห้องน้ำก่อนนะโว้ย” พีพยักหน้าให้ต่อก่อนจะหันไปสนุกกับกลุ่มเพื่อนๆแล้วต้องสะดุ้งเมื่อมีมือมากระชากเข้าที่ไหล่
“เฮ้ย…ใครวะ” พีหันมามองถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเป็นเอ็ม
“ไอ้ห่ากูนึกว่าใครจะมาหาเรื่องกู” พีบอก
“ไอ้ต่ออยู่ไหน” เอ็มถามเสียงเครียดจนพีนึกแปลกใจ
“อะไรนี่มึงถึงขนาดออกมาตามมันเลยเหรอ มึงสองคนเป็นไรกันเนี่ย”
“อย่าพูดมาก บอกกูมาไอ้ต่ออยู่ไหน” พีพยักหน้าไปทางห้องน้ำเอ็มจึงผละเดินไปแล้วเขาก็หยุดอยู่แค่ทางเข้าก่อนจะตัดสินใจโทรหาคนที่อยู่ข้างใน
“เอ็มเหรอว่าไงโทษทีกูยังไม่ว่างโทรไป” ต่อยืนคุยโทรศัพท์ตรงประตูทางออกโดยไม่รู้ว่าคนโทรหาเขาก็ยืนอยู่ที่ประตูทางเข้า
“แล้วมึงอยู่ไหน” เอ็มแกล้งถามต่อเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะบอก
“คุยอยู่กับพี่สาวกะแม่กูอยู่” เอ็มหลับตานิ่งกับคำตอบที่ได้ยินไม่อยากจะเชื่อว่าต่อจะโกหกเขาได้
“เฮ้ยทำไมเงียบไปวะ” ต่อทักพลางเปิดประตูจะออกมาแล้วใจก็หายวูบรู้สึกเหมือนหน้าชาไปทั้งแถบเมื่อเห็นเอ็มกำลังยืนอยู่ตรงหน้าต่างคนต่างวางโทรศัพท์ลงช้าๆ ก่อนที่ต่อจะหน้าหันเซล้มคว่ำเมื่อเอ็มกระแทกกำปั้นเข้าที่ใบหน้าเต็มๆความเจ็บไม่ได้ครึ่งเสี้ยวความตกใจที่มีในตัวของต่อแม้แต่นิดคนที่ผ่านไปมาเริ่มมุงเมื่อเอ็มชี้หน้าต่อตะคอก
“มึงทำกะกูได้นะไอ้ต่อ แค่นี้มันยังน้อยไปมึงโกหกกูทำไม” เอ็มจะพุ่งเล่นงานต่ออีกตามอารมณ์โกรธที่คุมเอาไว้ไม่อยู่ ดีที่พีเข้ามากระชากตัวไว้ทัน
“โทษครับๆเพื่อนผมมันเมาไม่มีไรครับ” พีลากแขนเอ็มออกไปเมื่อเหตุการณ์เริ่มชุลมุนผู้คนเริ่มแตกตื่นตั้มเองก็มาดูเหตุการณ์ด้วยรีบเข้าไปหาต่อทันทีตกใจที่เห็นใบหน้าต่อเริ่มช้ำ
“เกิดอะไรขึ้นต่อแล้วนายเอ็มนั่นมาชกนายทำไม” ต่อไม่ตอบมองตั้มแวบนึงก่อนจะฝ่าฝูงชนออกจากเธคไปข้างนอกเห็นพีกำลังผลักอกเค้นเอาคำตอบจากเอ็มว่ามันเกิดอะไรขึ้น

peemakung

เป็นเรื่องจนได้
ขอบคุณ

llMAGz

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

thawatchai_01

ขอบคุนค้าบ               

minone

ขอบคุนคับ

basatthaphong

ขอบคุณครับ

4_NAY

ปัญหามีไว้พุ่งชน

sugarxxx

เป็นเรื่องแล้วไงไอ้ต่อ

chokeeis

ขอบคุนครับ

OoPoomoO

ขขอบคุณครับ

mcga

ขอบคุณมากครับ