++ รู้มั๊ย หัวใจชั้นตามหา ++ % 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ชายหนุ่มเตะพื้นหญ้าอย่างหงุดหงิดมองตามหลังคนที่หายไปในเงามืด...

ในห้องสี่เหลี่ยมที่ปิดไฟมืดสนิทสาวภูนั่งกอดเข่า นัยตาเหม่อลอยอย่างใช้ความคิด  อดทนเอาไว้เฟื่องฟ้าพอฟ้าสางทุกสิ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ยัยห่าฝนนั่นจะหลุดพ้นไปจากเส้นทางที่วาดเอาไว้การินทร์ต้องไปไหนไม่ได้เขาจะต้องอยู่ที่นี่ อยู่ที่ภูปลายสาย ตลอดไป……

แต่ก่อนอื่นหล่อนขอจัดการคนที่นอนเฝ้าหน้าห้องให้หลับใหลไปจนสายก่อนเหอะ มือเรียวควานหาขวดยาบางอย่าง นายอ่องเอ้ย คราวนี้แหละกว่าแกจะตื่น คงตะวันโด่ง
เฟื่องฟ้า กำขวดยาสลบที่แอบไปขโมยมาจากอนามัยหมอนาไว้แน่น……
ฟ้ายังไม่ทันสางดี ดาวบางกลุ่มยังคงพรายแสงอยู่บนท้องฟ้า เสียงเคาะประตูห้องดังรัวติดกัน จนคนที่กำลังหลับต้องตื่นงัวเงียขึ้นลุกนั่ง
“ ใคร มาทำไมเช้ามืด ”
รณวีย์สะบัดหัวไล่ความง่วงให้พ้นตัว ก่อนจะพาร่างโปร่งเดินไปที่ประตู
“ ใครครับ”
ชายหนุ่มส่งเสียงทัก ถ้าจะแนะนำให้ปลายภูติดตาแมวนี่ มันจะเข้ากับบรรยากาศบ้านพักบนภูมั๊ยนะ
“ ฟ้าเองค่ะ คุณวี ” เสียงใสที่ตอบกลับมา คนในห้องลังเลซักพักค่อยตัดสินใจเปิดประตู สาวภู ยืนหน้าหมองเศร้าอยู่ตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มอดถามไม่ได้
“ เฟื่องฟ้า มีอะไรหรือเปล่า มาแต่เช้ามืดเชียว ท่าทางดูไม่ดีด้วย ”
“ คุณวีคะ ฟ้าไม่สบายใจ ฟ้านอนไม่หลับทั้งคืน ฟ้าอยากให้คุณวีช่วย ขอโทษนะคะที่มากวนแต่เช้ามืดแต่ฟ้ารอให้ฟ้าสางไม่ได้”
เฟื่องฟ้า ส่งสายตากังวลร้อนรนให้รณวีย์พลางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจนชายหนุ่มต้องให้หล่อนเข้ามาในบ้านเพื่อถามไถ่ความเป็นมา เพราะดูเหมือนหล่อนแย่เอาการ
“ มีอะไร ใจเย็นๆค่อยๆเล่าฟ้า ”
รณวีย์พูดเสียงนุ่มหวังเพียงจะผ่อนคลายอาการเป็นกังวลของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ให้สามารถเล่าเรื่องราวที่เขากำลังงงได้
“ คือ ฟ้ามีเรื่องอยากให้คุณวีช่วยน่ะค่ะ ” เฟื่องฟ้าเริ่มเข้าเรื่อง หล่อนรอจนฟ้าสางไม่ได้จริงๆ รณวีย์ต้องช่วยหล่อนได้ ช่วยแยกการินทร์ออกจากยัยห่าฝนนั่น
“ ช่วยอะไร ” คนถูกขอร้องถามพลางประเมินสีหน้าคนขอว่าหล่อนมีเรื่องทุกข์อะไร ขนาดที่เคยออกปากว่าไม่ให้เขาไปยุ่งเรื่องของหล่อน แต่วันนี้หล่อนกลับมาขอร้องให้ช่วยซะเอง
“ เรื่องคุณกานต์น่ะค่ะ ”
“ กานต์ กานต์ทำไม ”
“ คือฟ้ากลัว กลัวว่าคุณกานต์จะเกลียดฟ้า ที่ฟ้าเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเขาเกินไป ทำให้เขาเกือบทะเลาะกับคุณเพียงฝน วันนี้ตอนสายคุณกานต์ก็จะกลับกรุงเทพแล้ว ฟ้าอยากที่จะขอโทษเขาก่อนที่จะไม่มีโอกาส ฟ้าไม่อยากให้เขาเกลียดฟ้าไปจนตาย ”
“ แล้วไง ” รณวีย์ถามเมื่อเฟื่องฟ้าหยุดมองหน้าเขา ชายหนุ่มมองตอบอย่างสับสน นี่หล่อนกินอะไรเข้าไปกันแน่ ทำไมอยู่ดีๆมาสำนึกผิดเอาตอนนี้ ทั้งๆที่แต่ก่อนทำตัวน่ากลัวซะจนเขากังวล
“ เมื่อคืน คุณวีก็เห็นใช่มั๊ยคะ ว่าเขาไม่พูดคุยทักทายฟ้าเลย มันทำให้ฟ้ากลับไปนอนคิดว่าเขาเกลียดฟ้าแล้ว คุณวีช่วยพูดกับเขาทีได้มั๊ยคะว่าให้ฟ้าได้มีโอกาสขอโทษเขาต่อหน้าเขาซักครั้ง ฟ้าทนไม่ได้แน่ๆถ้าหากว่าคุณกานต์ต้องจากที่นี่ไปและยังเกลียดฟ้าอยู่ ”
จากเสียงสั่นเครือกลายเป็นสะอื้นเล็กๆ น้ำใสๆกำลังจะไหลลงจากตาคู่สวย ทำให้รณวีย์นึกสงสารและเชื่อในสิ่งที่เห็นขึ้นมาทันที ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจ ปลงกับเรื่อราววุ่นวายที่เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากเจอหน้าหรือพูดคุยกับการินทร์อีกแต่ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งสุดท้าย เห็นแก่มิตรภาพและความมีน้ำใจของสาวภูที่มีให้เขาตอนที่เขามาที่นี่ใหม่ๆ เขาจะยอมไปเจอนายนั่นอีกครั้ง
“ วีดีใจนะที่ฟ้าคิดได้แบบนี้ได้ ฟ้ายังเด็กโอกาสเจอใครๆมีอีกเยอะ กานต์มีคนของเขาที่เขาต้องรับผิดชอบ ถ้าฟ้าอยากที่จะปรับความเข้าใจกับเขาจริงๆวีก็จะช่วย ”
“ ฟ้าไม่รู้จะพึ่งใครแล้วฟ้าถึงมาขอร้องคุณวี ฟ้าขอบคุณนะคะที่คุณวีไม่ติดใจในการกระทำที่ผ่านๆมาของฟ้า ”
“ ช่างมันเหอะเรื่องแล้วไปแล้วก็ให้มันแล้วไป ทุกอย่างมันจะได้เลิกวุ่นวายและจบลงด้วยดีเสียที ”
“ ค่ะ ฟ้าจะรอที่ศาลาหลังเรือนนายปลายนะคะ ให้เขามาเจอฟ้าให้ได้นะคะ ฟ้าไหว้ล่ะคะ ” สาวภูก้มลงไหว้จริงๆแต่แววตาและสีหน้ามาดร้ายในระหว่างก้ม รณวีย์หรือจะมองเห็น…
ฟ้าสาง กลิ่นไอหมอกลอยมาแตะจมูก การินทร์นึกถึงวันแรกที่เขามาที่นี่ เขาต้องการมาหารณวีย์ไม่คิดว่าจะต้องมาแบกรับเอาภาระที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เพียงฝนกำลังเตรียมตัวอยู่ในห้องพัก เขาจะพาเธอกลับไปสังคมของเธอ ที่กำลังจะกลายเป็นสังคมของเธอด้วย
“ กานต์ ” เสียงเรียกที่คุ้นหูดังลอยมาตามสายลม การินทร์แทบไม่เชื่อสายตาว่ารณวีย์จะเป็นฝ่ายเดินมาหาเขาเอง ชายหนุ่มกำลังจะยิ้ม แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นเฉยชาเมื่อ เพียงฝนเดินมายืนคู่กับเขา
รณวีย์ชงักนิดๆที่เห็นภาพยืนคู่กันของคนสองคนอีกครั้ง เขามาเพราะเรื่องคนอื่นไม่ใช่เรื่องของตัวเองเขาต้องไม่หวั่นไหวกับสองคนนี้
“ คุณวี มาแต่เช้าเชียวนะคะ ” ปากทักแต่มือกลับเข้าไปเกาะกุมการินทร์เอาไว้ รณวีย์มองหน้าเพียงฝนฝืนยิ้มนิดๆให้ รู้ว้าเธอคงกำลังหยั่งเชิงเขาอยู่
“ มีเรื่องจะคุยกับกานต์หน่อยน่ะครับ ” ชายหนุ่มบอกจุดประสงค์ ทำให้การินทร์มองสบตาเขา
“ พอจะว่างคุยกันหรือเปล่ากานต์ ” รณวีย์ ข่มใจไม่ไห้หวั่นไหวกับสายตาที่มองมา
“ เอาสิ มีอะไร ” การินทร์ตอบ ก่อนจะหันไปหาเพียงฝน
“ รอผมเดี๋ยวเดียวนะฝน ”
“ ฝนอยู่ด้วยไม่ได้หรือคะ ” สาวกรุงต่อรอง รณวีย์นึกแขวะ ไม่ล่ามโซ่เอาไว้ซะเลยล่ะแม่คุณ หวงกันจัง
“ น่าไม่นานหรอก ฝนไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่านะครับจะได้เดินทางกันเร็วๆ ” เพียงฝนยอมปล่อยมือออกจากการินทร์ ดีเหมือนกันเธอจะได้มีเวลาเตรียมตัว
ลับหลังเพียงฝน รณวีย์ถ่ายทอดสิ่งที่เฟื่องฟ้าขอร้องมาให้การินทร์ฟังทันที คนฟังรู้สึกผิดหวังนิดๆ ที่รณวีย์มาหาเขาเพราะเรื่องคนอื่น แต่ก็เอาเถอะ เขาก็ทำให้เฟื่องฟ้าเสียใจมาเยอะ ถ้าหล่อนต้องการที่จะปรับความเข้าใจกับเขาจริงๆเขาก็ยินดี
ศาลาหลังเรือนเจ้าของภู เงียบและว่างเปล่าไม่มีแม้เงาของใครคนใด การินทร์นั่งรอเฟื่องฟ้าอย่างใจเย็นบางทีเจ้าหล่อนอาจจะติดภาระอยู่บนเรือนเจ้านายก็ได้ ระหว่างรอชายหนุ่มคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จิตใจเขาหวิวๆยังไงชอบกล อย่างไม่รู้สาเหตุ ในขณะที่รณวีย์ที่ทำหน้าที่ตัวเองเสร็จก็กลับไปนั่งคิดเลื่อนลอยอยู่ในห้องพัก ชายหนุ่มหยิบสมุดที่ขีดๆเขียนๆความรู้สึกลงไปในวันฝนพรำวันนั้นมาดู
….การินทร์…. ตัวหนังสือโปรยบนปกยังคงลายเส้นชัดเจน วันนี้เจ้าของเรื่องราวที่เขาขีดเขียนความรู้สึกลงไปกำลังจะไปจากที่นี่
และจากนี้คงไม่ได้เจอกับเขาอีก เพราะเขาก็จะไปตามเส้นทางของเขาอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้เช่นกัน
สมุดเล่มบางถูกวางลงที่เดิมเมื่อภาพเบื้องนอกดึงดูดความสนใจของคนถือ
สายตาที่มองผ่านหน้าต่างมองเห็นชัดเจนว่าเพียงฝนกำลังเดินเคียงคู่ไปกับเฟื่องฟ้า ก็ไหนว่าเฟื่องฟ้าไปรอการินทร์ที่ศาลาหลังเรือนคุณภูไง แล้วทำไมเจ้าหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วนั่นหล่อนกำลังจะพาเพียงฝนไปไหน
“เธอไม่หลอกฉันแน่นะ เฟื่องฟ้า กานต์โดนงูกัดได้ยังไง ”
เพียงฝนถามคนนำทางอย่างร้อนรน เธอกำลังจะได้ไปให้พ้นจากแผ่นดินคนบ้านป่า แล้วทำไมต้องมาเกิดอะไรแบบนี้ แวบแรกเธอก็ไม่เชื่อสาวภูที่วิ่งมาเคาะห้องเธอหน้าตื่นหรอก แต่การินทร์หายไปนานมาก และสาวภูก็มีหน้าตาตื่นกลัวเกินกว่าที่จะโกหก
“ ฟ้าจะมาโกหกคุณทำไม งานการฟ้ามีตั้งเยอะตั้งแยะ คุณนั่นแหละปล่อยให้คุณกานต์ไปตามลำพังกับคุณวีได้ไง รายนั่นเอะอะก็เอาแต่ชวนคุณกานต์ไปน้ำตกท้ายภู แล้วเป็นไงล่ะพาคุณกานต์ไปโดนงูกัดจนได้ ”
“ น้ำตกท้ายภู คุณวีพากานต์ไปที่นั่นทำไม ”
“ ไปถามเขาเอาเองเถอะค่ะ รีบตามฟ้ามาดีกว่า อย่าเพิ่งถามอะไรนักเลย ” เพียงฝนปิดปากเงียบเลิกสงสัยในตัวเฟื่องฟ้าเสียสนิทเมื่อเจ้าหล่อนเบนประเด็นได้สำเร็จ การินทร์กับรณวีย์นี่ชักจะยังไงนะ ที่ศาลา แสงแดดเริ่มไล่ การินทร์สะดุ้งเมื่อโดนสะกิดตัว นี่เขาเผลอหลับไปตอนไหน
“ คุณภู ” ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเมื่อมองเห็นหนุ่มใหญ่ยืนมองอยู่
“ ทำไมมานอนที่นี่ครับ น้ำค้างแรงออก ” ปลายภูถามอย่างสงสัย
“ อ๋อ พอดีเดินสูดอากาศจนเหนื่อยเลยมานั่งพักคงเผลอหลับน่ะครับ ” การินทร์เลี่ยงที่จะตอบความจริงว่าเขามาที่นี่ทำไม ชายหนุ่มเริ่มสงสัย มันยังไงกันแน่ รณวีย์หลอกเขามาที่นี่ทำไม เฟื่องฟ้าอยู่ไหน บ้าชะมัด ป่านนี้เพียงฝนไม่โกรธเขาจนควันออกหูแล้วเหรอ
“ ผมขอตัวก่อนนะครับ ” ชายหนุ่มบอกปลายภูก่อนจะเดินลิ่วๆกลับไปยังบ้านพักตัวเอง รณวีย์ต้องการอะไรสงสัยต้องได้คุยกันหน่อย
เพียงฝนเริ่มไม่ไว้ใจเฟื่องฟ้าเมื่อเจ้าหล่อนพาเธอเดินออกมาใกลเกินไปจนห่างสายตาผู้คน สายตาสาวกรุงหยุดนิ่งอยู่ที่ป้ายห้ามเข้า ที่ถูกติดไว้ ระหว่างทางเดินขึ้นผาน้ำตก
“ นี่มันอะไรกันเฟื่องฟ้า ” หญิงสาวโวยลั่นหยุดเดินทันที ใจสาวหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อมองเห็นแววตาที่เฟื่องฟ้ามองกลับมา มันช่างต่างจากแววตาเมื่อครู่เสียจริง
“ ฉันจะกลับ ” เพียงฝนหมุนตัวจะเดินย้อนกลับเพราะรู้สึกกลัวขึ้นมา เสียงน้ำตกที่ดังซู่อยู่ไม่ไกลยิ่งทำให้เธอขนแทบลุก
“ เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ” เฟื่องฟ้าดึงแขนสาวเจ้าเอาไว้พลางตวาดเสียงดังอย่างน่ากลัว
“ ปล่อยฉันนะ เฟื่องฟ้า เธอมันบ้าไปแล้วไม่ปล่อยฉันร้องนะ ” เพียงฝนขัดขืน หาหนทางที่จะไปจากที่ตรงนี้ สายตาเฟื่องฟ้าตอนนี้น่ากลัวเสียจริงกว่าอะไรที่เธอเคยเจอะมา นี่ผีห่าซาตานตนใดเข้าสิงผู้หญิงคนนี้
“ เธอมันเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างวุ่นวาย เธอมาที่นี่ทำไม คุณกานต์กำลังจะรักกับฉันเธอรู้มั๊ย ” เฟื่องฟ้าออกแรงบีบมือบอบบางสุดแรงทำให้เพียงฝนน้ำตาแทบใหลด้วยความเจ็บ เธอจำเป็นต้องเอาน้ำเย็นเขาลูบเพราะรู้ว่าคนอย่างเธอไม่มีทางสู้รบปรบมือด้วยวิธีเถื่อนๆกับใครได้
“ เฟื่องฟ้าฉันกำลังท้องนะ เธออย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะ มันบาปนะเธอรู้มั๊ย ฉันไม่ได้ตั้งใจมาที่นี่เพื่อแย่งกานต์ไปจากเธอนะ แต่เรากำลังจะมีลูกด้วยกันจริงๆ ”
“ลูกเหรอ โกหก เธอมันโกหก คุณกานต์ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ เธอกุเรื่องมาเองใช่มั๊ย ”
“ ไม่นะ ฉันท้องจริงๆ ฉันท้องกับกานต์ ” พูดจบเพียงฝนก็ต้องร้องกรี๊ดเมื่อโดนเหวี่ยงลงที่พื้นดีที่เธอยันตัวเอาไว้ได้แต่กระนั้นอาการสะเทือนที่ท้องก็เกิดขึ้นจนเธอรู้สึกได้
“ เฟื่องฟ้า เธอมีสติหน่อยสิ นี่เธอจะทำอะไรฉัน ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเครือหน้าตาซีดเผือดแทบจะร้องให้เมื่อเห็นสาวภูย่างสามขุมเขามาหา
“ ก็จะพิสูจน์ไงว่าเธอท้องจริงๆ ”
“ ไม่นะ นี่ฉันร้องนะ เธออย่าแตะต้องตัวฉันนะ ”
“ ร้องเหรอ ร้องเลยถ้าคิดว่ามีใครได้ยิน แต่ถึงได้ยิน กว่าที่จะมีใครมาถึงเธอก็คงไปอยู่ก้นเหวน้ำตกแล้ว ”
เพียงฝนแทบสลบเมื่อได้ยินเฟื่องฟ้าบอกแบบนั้น หญิงสาวอ้าปากเตรียมที่จะร้อง แต่ช้ากว่าที่เฟื่องฟ้าวิ่งเข้ามาอุดปากเอาไว้ด้วยมือของหล่อน เพียงฝนดิ้นขัดขืนก่อนจะสะบัดจนหลุด แล้วยันกายลุกขึ้นวิ่ง
“ ช่วยใครก็ได้ช่วยด้วย ” หญิงสาวร้องพลางร้องให้อย่างหวาดกลัว แต่คนท้องหรือจะวิ่งได้ไกล เฟื่องฟ้ารีบคว้าตัวเพียงฝนเอาไว้เมื่อดูท่าเธอจะหมดแรง
“ เฟื่องฟ้า เธอคิดจะทำอะไร ” รณวีย์ตวาดขึ้นสุดเสียงตกใจกับภาพที่เห็น เพียงฝนมอมแมมคลุกดินหญ้า ร้องให้อย่างหวาดกลัวโดยมีคนที่เขาเชื่อว่าคิดกลับใจได้กำลังจับตัวไว้ลากถูไปตามทาง
“ คุณวี ช่วยฝนด้วย ” เพียงฝนร้องบอกอย่างดีใจ พลางขัดขืนจากการเกาะกุม เฟื่องฟ้าตกใจสุดขีดที่มีคนมาเห็นการกระทำของเธอประกอบกับที่เพียงฝนดิ้นไม่หยุด หล่อนจึงออกแรงเหวี่ยงสุดแรงจนเพียงฝนกระเด็นออกจากตัว
“ กรี๊ด! ” เพียงฝนกรี๊ดสุดเสียงเมื่อร่างเซถลาพุงเข้าชนต้นไม้อย่างจัง หญิงสาวเจ็บเสียดแน่นที่ท้องอย่างแรงจนหน้าตาบิดเบี้ยว สองมือกุมท้องแน่นก่อนที่ร่างจะค่อยๆทรุดลงไปที่พื้น
“ เพียงฝน ” รณวีย์ตาเบิกโพลงตกใจรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างที่กำลังแย่ ชายหนุ่มมือไม้สั่นเมื่อเลือดสดๆไหลทะลักออกจากระหว่างขาของผู้หญิงที่กำลังจะหมดสติ ม่านตากำลังจะปิด
“ คุณฝน อย่าหลับนะครับ แข็งใจไว้ครับ ” รณวีย์พยายามปลุกให้หญิงสาวรู้สึกตัว เลือดข้นเปรอะเปื้อนตามเนื้อตัวเขาจนเลอะ ไม่ต้องมีใครบอกเขาก็พอจะรู้ว่าเพียงฝนกำลังตกเลือด เฟื่องฟ้าหน้าซีด ตัวสั่น ไม่หล่อนต้องไม่อยู่ตรงนี้ หล่อนต้องทำอะไรซักอย่างให้ตัวเองพ้นผิด

สาวภูออกวิ่งไปตามเส้นทางเข้าในภูทันที ปากก็ร้องตะโกนว่ามีคนโดนทำร้ายจนเป็นที่แตกตื่นของคนงานและนักท่องเที่ยว
การินทร์ หล่อนต้องบอกการินทร์ เขาต้องเชื่อหล่อนสนิทใจ ในเมื่อตอนใกล้รุ่งรณวีย์เป็นคนมาบอกให้เขาไปศาลาเพื่อรอหล่อน เฟื่องฟ้ารีบวิ่งหน้าตื่นไปทางบ้านพักการินทร์ทันที หล่อนคิดว่าการินทร์คงกลับมาแล้วแน่ๆเหมือนโชคเข้าข้าง ร่างของการินทร์กำลังเดินอยู่พอดี

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

akeins

ขอบคุณครับ

สีฝุ่น

ขอบคุณมากมายครับ

adan

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุนนะคับ

dekza_7inch

ขอบคุณมากคับ

harain15

ขอบคุณครับ

waahk01234

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอยคุนคราฟ

4_NAY

เลวจริงๆนังฟ้า

shinecaraff

เรื่องนี้แม่งเน่าได้ใจ กุก้อทนอ่านเนาะ 555

krittamm

ขอบคุณครับ