++ ***ไฟรัก *** ++ @ 15

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

กิติกรเอ่ยขึ้นมื่อฟังแผนปฎิบัติการป้ายความผิดให้ปรมินทร์ที่เนียบเนียนจากอธิศรจบ
“แน่นอน มึงทำตามที่กูสั่งก็แล้วกัน กูบอกแล้วไง ว่างานนี้ต้องสนุก”
คนวางแผนบอกก่อนจะมองมาดร้ายไปยังตัวบ้าน ส่งสัญญาณให้เพื่อนเริ่มเดินตามแผน
ตอนที่ 13
ขณะเลี้ยวรถเข้าจอด วิศรุตแปลกใจเมื่อเห็นในตัวบ้านเปิดไฟทิ้งไว้ เขาเคยสั่งแล้วนี่นาว่าถ้าจะนอนให้ปิดไฟทุกดวง ดึกดื่นป่านนี้เป็นไปไม่ได้หรอกที่แม่บ้านเขาจะยังไม่นอน เอ หรือนางลุกขึ้นมาทำอะไรกลางดึก
คนสงสัยเดินเข้าบ้านเมื่อจัดการจอดรถได้เป็นที่เป็นทางเรียบร้อย
“ประตูบ้านก็ไม่ล็อค เอา เอาเข้าไป”
หนุ่มใหญ่บ่นอย่างคนที่กำลังหงุดหงิด เมื่อเห็นประตูบานแรกของตัวบ้านเปิดแง้มทิ้งไว้
กลิ่นคาวบางอย่างโชยแตะจมูกเมื่อมือหนาผลักประตูออกกว้างขึ้นเพื่อแทรกตัวเข้าไป หนุ่มใหญ่ถึงกับผงะเมื่อสายตามองไปสะดุดร่างหญิงสูงวัยนอนจมลิ่มเลือดอยู่บนพื้นกลางห้องโถง
“ป้าณี เป็นอะไรไปน่ะ”
คนผงะวิ่งตรงเข้าช้อนร่างคนที่นอนจมลิ่มเลือดอย่างนึกเวทนาและใจเสีย ใครกันบุกมาทำร้ายคนแก่ในบ้านเขาได้ขนาดนี้
ร่างหญิงวัยทองในวงแขนบอบช้ำตามส่วนต่างๆ จ้ำเป็นรอยเขียวน่าจะเกิดจากการถูกทุบตีและเค้นบีบ เลือดสีเข้มไหลซึมออกทั้งทางปากและจมูก ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงรุงรัง เหมือนถูกจิกดึง มีบางกระจุกตกหล่นอยู่บนพื้นดูแล้ว น่าหดหู่ใจยิ่งนัก ร้ายไปกว่านั้น คือเจ้าของเส้นผมหมดสติสลบเหมือดไปอย่างน่าเวทนา
ในความสลัวของถนนเล็กในซอยามค่ำคืน อธิศรกอดคอเพื่อนซี้เดินกลับเข้าที่พักอย่างคนอารมณ์ดี แม้คนที่จัดการกับอีแก่แม่บ้านถือดีของวิศรุตจะไม่ใช่เขา แต่เขากลับสะใจยิ่งกว่าลงมือเอง เพราะอะไรน่ะเหรอ ถ้าเขาลดตัวไปลงมือกระชากหนังหัวตบตีจิกข่วน ชกต่อย บีบเค้น อีแก่นั่นเองกับมือ ก็เท่ากับเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางน่ะสิ ก็หน้าตาเขาอีแก่นั่นมันเคยเห็นนี่นา การที่เขาส่งกิติกรไปจัดการสั่งสอนนังนั่นก็เท่ากับว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ตัวแรก อีแก่ถือดีนั่นบาดเจ็บสาหัส ตัวที่สอง ปรมินทร์กับวิศรุตคงจะญาติดีกันลำบาก เพราะการราวีครั้งนี้เขาให้กิติกรสวมหัวโขนปรมินทร์อย่างที่เขาเคยสวมมันตอนบุกไปปั่นหัวที่บ้านใหญ่ของวิศรุต อีแก่แม่บ้านไม่เคยเห็นหน้ากิติกร และมันก็คงจะไม่รู้จักปรมินทร์ เขาแค่ให้กิติกรแสดงตัวว่าเป็นไอ้เกย์ขีวีน แม่บ้านโง่ๆอย่างอีแก่หนังย่นนี่จะมีปัญญาคิดว่านี่คือแผนดึงแพะมารับบาปก็ให้มันรู้ไปสิ
“มึงคิดว่าอีแก่นั่นพอฟื้นขึ้นมามันจะไปแจ้งความมั๊ยวะ”
กิติกรเริ่มเป็นกังวลเมื่อนึกวาดอนาคตตัวเองไว้ว่าจะต้องโดนซิวแน่ๆ ตอนนั้นเพราะนึกคะนองแท้ถึงได้ทารุณศัตรูเพื่อนได้อย่าง`ตัวเงินตัวทอง`มโหด
“มึงจะกลัวอะไร คนที่เข้าไปจัดการอีแก่นั่นมันไอ้ปรมินทร์ไม่ใช่มึงซักหน่อยท่องเอาไว้สิ”
อธิศรบอก เขาลงมือคิดแผนเขาต้องมีทางออกที่ดีสิ
“แต่มึงก็รู้ว่าเรื่องจริงมันไม่ใช่ คนที่จัดการอีแก่นั่นจนสลบคาตีนคือกูไม่ใช่ไอ้ปรมินทร์”
กิติกรแย้ง คนถูกแย้งหยุดกึกหันหน้ามอง
“ถ้ามันไม่แจ้งความนะ ก็ไม่มีใครสืบเรื่องนี้หรอก อีแก่นั่นยังไงมันก็ปักใจเชื่อว่าคนที่ซัดมันจนหมอบคือไอ้ปรมินทร์”
“ก็กูถึงถามนี่ไงว่ามันจะแจ้งความมั๊ย”
“กูคิดว่ามันไม่แจ้ง เชื่อมือกูเถอะ กูจะทำให้คนที่ผิดคือไอ้ปรมินทร์ไม่ใช่มึง และคนที่จะเป็นศาลเตี้ยตัดสินคดีนี้คือ ไอ้วิศรุตคนเดียวเท่านั้น”
อธิศรยิ้มหยันมุมปากเมื่อวาดฝันไว้ในจิตนาการว่าจะได้เห็นวิศรุตจัดการกับแพะรับบาปอย่างปรมินทร์ยังไง สองคนนี่เขาจะทำให้พวกมันแตกร้าวชนิดที่ตายก็ไม่เผาผีกันเลยทีเดียว ไม่เชื่อก็คอยดู!
ปรมินทร์ออกจากคอนโดของธนูตั้งแต่เช้าตรู่ ชายหนุ่มตรงกลับห้องพักในทันที พอถึงที่หมายเจ้าตัวถึงกับแปลกใจปนตกใจเมื่อเห็นคนคุ้นเคยอย่างวิศรุตเดินวนเวียนอยู่หน้าห้อง เมื่อไม่มีทางเลี่ยงจึงจำใจเดินเข้าไปทัก
“เข้าใจผิดคิดว่าที่นี่เป็นออฟฟิสเหรอครับ”
วิศรุตที่เดินวนเวียนอยู่ในชุดที่พร้อมจะเข้าทำงานหยุดเดินหันมามองทางต้นเสียงเมื่อได้ยินประโยคทักเมื่อครู่ หนุ่มใหญ่ตรงเข้าหาคนพูดทันทีด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด
ปรมินทร์ตกในกับท่าทีที่เห็นจนตั้งตัวไม่ทัน มารู้ตัวอีกทีแขนยาวก็โดนกระชากจากคนพุ่งเข้าหา
วิศรุตออกแรงดึงปรมินทร์ลากไปหน้าห้องเจ้าตัวพร้อมกับบอกให้ชายหนุ่มเปิดประตูห้อง บอกมีเรื่องจะต้องเคลียร์ ปรมินทร์สะบัดแขนจนหลุดหันมาตวาดถามคนออกคำสั่งในทันที
“นี่มันเรื่องอะไรกันพี่วิชญ์ พี่ทำเหมือนจะหาเรื่องผมนะ”
“พี่ไม่ได้หาเรื่องนาย แต่พี่จะเอาเรื่องนาย”
วิศรุตตวาดกลับเสียงดังไม่ต่างกัน พร้อมกับบอกให้คนเผชิญหน้ารีบเปิดประตูห้อง เพราะไม่อยากเสียงดังอยู่บริเวณทางที่ใครก็ได้อาจเดินผ่านมา แต่คนที่ถูกออกคำสั่งไม่ทำตาม
“ทำไมผมต้องทำตามที่พี่บอก มีอะไรพี่ก็พูดตรงนี้สิ อย่างลืมนะว่าตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว พี่ไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปภายในห้องผม”
“นึกเหรอว่าพี่อยากจะเข้า ที่พี่มานี่ก็ใช่ว่าพี่จะพิศวาสหรือตามง้อขอคืนดีกับคนทรามๆอย่างนายหรอกนะ”
วิศรุตโพล่งออกไปอย่างคนบันดาลโทสะ ก็ยอมรับล่ะว่ายังรู้สึกดีๆกับคนตรงหน้า แต่ความผิดสองกระทงที่เขาได้รับรู้ว่าเจ้าตัวเป็นคนทำ เป็นเหตุให้เขาต้องเอ่ยในสิ่งที่ไม่อยากเอ่ย
ปรมินทร์อึ้งกับคำว่า ทราม ที่หลุดออกมาจากปากของวิศรุต เขาไปทำอะไรให้ผู้ชายคนนี้ เจ้าตัวภึงได้มายืนด่าเขาแบบนี้ หรือวิศรุตยังครุกรุ่นอยู่กับเรื่องคืนนั้น คืนที่เขาเข้าข้างธนู ชดใช้ค่าเสียหายให้กับร้านนั่นไปเท่าไหร่ล่ะ ถึงได้พาลเป็นหมาบ้าแบบนี้
“จะไปไหนก็ไปซะพี่วิชญ์ ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่ ผมเหนื่อย เราต่างคนต่างอยู่เถอะ ให้ทุกอย่างมันจบอย่างที่ควรจะจบ หรือถ้าพี่เคืองใจในสิ่งที่ผมทำกับพี่ ไม่ว่าจะหัวแตก หรือชดใช้ค่าเสียหายให้กับร้านนั่น พี่ก็พูดกับผมด้วยเหตุผลดีกว่า ว่าจะเอายังไง อย่าเอาอารมณ์มาพาลกับผมแบบนี้ ผมไม่อยากมองพี่ในด้านไม่ดีมากไปกว่าที่เป็นอยู่”
ชายหนุ่มบอกเหตุผลยืดยาวเพื่อที่จะใช้มันดับอารมรมณ์ร้อนของอีกฝ่าย อารมณ์ร้อนที่เขาเองก็เคยเป็น แต่ตอนนี้นิสัยแบบนั้นเขาโยนทิ้งมันไปจากตัวแล้ว ตั้งแต่ได้พูดคุยเปิดใจ ไม่ว่าจะกับอานนท์ หรือ ธนู สองคนนี้ทำให้เขาเป็นผู้เป็นคน หัดมองเหตุผลอยู่เหนืออารมณ์ แต่ช่างน่าตลกนัก พอเขาคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยทิ้งนิสัยน่าสมเพชนั่น คนที่เคยทำให้เขาแทบบ้าแทบคลั่งกับเป็นมันซะเอง
“ไม่น่าเชื่อนะว่าวันนี้พี่จะได้เห็นปรมินทร์คนใหม่ คนที่ไม่ยอมให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ก่อนจะสอนพี่ก็ช่วยกลับไปมองตัวเองเมือก่อนหน่อยนะคนเก่ง ว่าตัวเองเคยน่าทุเรศและน่าสมเพชแค่ไหน”
“หยุดนะพี่วิชญ์!”
ปรมินทร์เอ่ยเสียงดังเมื่อรู้สึกเจ็บกับคำพุดที่คนข้างหน้าว่ากระทบกระทั่งได้อย่างร้ายกาจ ก็เพราะเจ้าตัวไม่ใช่หรอกเหรอที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนั้น แล้วนี่ยังไงอีก พอเขาหยุด เขาพัก แล้วจะตามมาราวีเขาอีกทำไม มีเวลาว่างเหลือเฟือทำไมไม่เอามันไปดูแลเอาใจใส่คนของตัวเองอย่าง อธิศร จะรู้บ้างไหม ว่านายนั่นเสียการพนันบอลไปกี่แสน หรือชีวิตนี้ไม่เคยรักใคร นอกจากรักตัวเอง คิดแล้วมันช่างน่าสมเพชนัก ชีวิตทั้งชีวิต หัวใจทั้งหัวใจ เคยเอาไปฝากไปแขวนไว้กับผู้ชายคนนี้ได้ยังไงนะ ถ้าย้อนเวลาได้ คืนนั้นจะไม่เอ่ย จะไม่คุย จะไม่ทัก จะไม่เดินเฉียดใกล้แม้ซักคืบเลยให้ตายสิ!!
“ผมขอถามพี่อีกคำนะพี่วิชญ์ พี่มาที่นี่แต่เช้า เพราะอะไร”
คนนึกเกลียดชังเอ่ยถามเมื่อเห็นฝ่ายนั้นนิ่งเงียบไปกับคำตวาดเมื่อครู่ของตัวเอง
วิศรุตประเมินคนถามด้วยสายตา ในสมองครุ่นคิด คนที่ลงมือทำชั่วจะตีหน้าเซ่อใสซื่อบริสุทธิ์ได้ถึงเพียงนี้เชียวเหรอ สีหน้าและแววตาที่เขากำลังจ้องมอง ดูเจ้าตัวจะไม่สะทกสะท้าน ถ้าคนที่ทำผิดจริง หากเจอหน้าคู่กรณีจะจะแบบนี้ แววตาคงมีพิรุธไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คู่กรณีโดยตรงเลยก็เถอะ แต่บุคคลที่ได้รับความเสียหาย ล้วนเกี่ยวพันเกี่ยวข้องกับเขาทั้งนั้น
“เมือวานไปที่ไหน ทำอะไรกับใครมาบ้าง”
หนุ่มใหญ่เอ่ยถามเสียงเย็นลง เมื่อใช้สมองประมวลความคิดที่เริ่มจะเอนเอียงว่าสิ่งที่ได้ยินมา มันจริงซักแค่ไหน
แม่บ้านเขาที่เขาพาส่งโรงพยาบาล พอฟื้นขึ้นมาก็โวยวาย พร่ำเพ้อ ว่าจะเอาเรื่องคนที่ชื่อปรมินทร์ให้ถึงที่สุด พอเขาถามว่าเกิดอะไรขึ้น นางก็ตอบว่าโดนคนร้ายบุกเข้าทำร้ายร่างกายกลางดึก นางคิดว่าเป็นพวกขโมยขโจร จึงได้ร้องเรียกขอความช่วยเหลือ มันจึงลงมือตบตี ชกต่อย จิกผมกระชากขู่ว่าคราวหน้าคราวหลังอย่าอวดดีกับเพื่อนมัน พอนางถามว่าเพื่อนมันเป็นใคร มันบอกไม่ต้องเสือกอยากจะรู้ แค่ให้นางรู้ไว้ก็พอว่าคนที่จิกกระชากผมนางอยู่ตอนนี้ คือ ปรมินทร์ มันบอกมันชื่อปรมินทร์ เสียงหัวเราะสะใจของมัน นางบอกนางยังจำได้แม่น ก่อนที่นางจะสลบไปเมื่อมันกระหน่ำตบตีอย่างบ้าคลั่ง
“ที่ถามไม่ได้ยินหรือไง”
วิศรุตตะคอกใหม่เมื่อเห็นคนที่ตนถามยืนนิ่งไป โดยที่ไม่รู้ว่าคนนิ่งกำลังคิดอยู่ว่าจะบอกหรือไม่บอกดีว่าเมื่อวานต้องแต่ตอนเย็นจนถึงเช้าวันนี้ เขาอยู่กับใคร
“จะรู้ไปทำไม”
ปรมินทร์เอ่ยถามย้อนกลับเมื่อสองจิตสองใจว่าจะบอกหรือไม่บอกดีว่าตลอดคืนทั้งคืนเขานอนอยู่กับธนู
“ถามก็ตอบมาสิ มันต้องมีเหตุผลล่ะ พี่ถึงต้องถาม”
หนุ่มใหญ่เค้นใหม่ อันที่จริง หน้าที่นี้น่าจะเป็นหน้าที่ของทางการ ที่จะตามจับตามสืบคนที่แม่บ้านเขากล่าวอ้างว่าเป็นคนทำร้ายร่างกายนาง ตอนแรกหนุ่มใหญ่ก็คิดจะให้มันเป็นอย่างนั้น แต่คิดไปคิดมา เขามาจัดการเรื่องนี้เองน่าจะดีกว่า ปรมินทร์ผิดจริงหรือเปล่ายังไม่มีใครรู้หรือตัดสินได้ มันน่าผิดสังเกตอยู่น้อยซะเมื่อไหร่ คนอะไรจะเดินสายทำชั่วได้ขนาดนั้น เขาเพิ่งได้รับข่าวจากน้องสาวว่าคนนๆนี้บุกไปวีนแตกถึงที่บ้านจนมารดาเขาเป็นลมเป็นแล้ง แล้วเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเขาก็กลับมาเจอแม่บ้านโดนทำร้ายร่างกายจนสลบไปอีกราย โดยพอฟื้น นางก็อ้างว่าเป็นฝีมือปรมินทร์ ปรมินทร์ที่เขาเคยรู้จัก จะร้ายกาจถึงเพียงนี้เชียวเหรอ
แม้จะยังไม่ปักใจเชื่อ แต่พอปะติดปะต่อเรื่องราว ช่วงเวลาที่เกิดเหตุ ปรมินทร์ไปอยู่ที่ไหนกัน เขามาหาที่ห้องก็ไม่เจอ
ปรมินทร์ นายบอกสิ ว่านายไปอยู่ที่ไหนมา เรื่องมันจะได้กระจ่าง
“จะเงียบให้มันได้อะไรขึ้นมาปักษ์ บอกพี่สิว่าเมื่อคืนนายไปอยู่ที่ไหน ทำอะไรกับใครมา บอกพี่สิ บอกพี่มา”
วิศรุตตรงเข้าจับร่างคนนิ่งเงียบเขย่าอย่างคนที่กำลังสับสน ถ้าปรมินทร์หาพยานยืนยันได้ว่าตอนที่แม่บ้านเขาโดนทำร้ายว่ากำลังทำอะไรอย่ากับใคร เขาก็พร้อมที่จะรับฟัง ขอแค่เจ้าตัวบอกเท่านั้น
“เมื่อคืนผมอยู่ที่ห้องคุณธนู พอใจหรือยังล่ะ และเราทำอะไรกัน ผมคงไม่ต้องบอกละเอียดขนาดนั้นใช่มั๊ย”
ปรมินทร์หลุดปากเอ่ยในสิ่งที่กำลังนึกช่างใจ เมื่อโดนคนตัวใหญ่จับร่างเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน
วิศรุตชะงัก หนุ่มใหญ่รู้สึกมึนไปชั่วขณะ เมื่อคืนปรมินทร์อยู่กับธนู ไม่จริง ไม่จริง ปรมินทร์คงไม่ส่ำส่อนขนาดนั้น ไม่จริงเป็นไปไม่ได้
“ไม่จริงใช่มั๊ย ปักษ์ ปักษ์โกหกพี่ใช่มั๊ย เมื่อคืนปักษ์ไปบ้านพี่ และไปทำร้ายแม่บ้านพี่ใช่มั๊ย ใช่มั๊ย”
หนุ่มใหญ่ออกแรงเขย่าใหม่เพื่อเค้นเอาความจริงที่แม้จะทำให้คนในอุ้งมือดูชั่วช้าที่ทำร้ายคนแก่ได้ลงคอ แต่เขาก็พอที่จะรับได้กว่าที่ความจริงที่ว่า เมื่อคืน คนๆนี้ทำอะไรกับใคร ที่ไหน
“เลิกบ้าได้แล้วพี่วิชญ์ พี่เป็นอะไรของพี่ ผมตอบ ผมพูดความจริงไปแล้วพี่ยังจะเอาอะไรกับอีก แล้วใคร ใครไปทำร้ายแม่บ้านพี่ พี่เลี้ยงใคร รับใคร เข้าบ้าน ผมยังไม่รู้ ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ไง แล้วบอกไว้ก่อนนะ บ้านพี่ ชีวิตนี้ผมก็ไม่ไปขอเหยียบ ผมกับพี่ขาดกันไปแล้ว เลิกบ้า แล้วจะไปไหนก็ไป ผมรำคาญ”
ปรมินทร์ตวาดกลับพลางออกแรงผลักให้คนที่จับร่างเขย่าไปให้ห่างตัว ชายหนุ่มแปลกใจที่มันง่ายดายเสียจนอดคิดไม่ได้
เรี่ยวแรงมหาศาลที่วิศรุตจับเขาเขย่ามันหายไปไหนหมด ทำไมเขาออกแรงผลักแค่นี้ เจ้าตัวถึงได้ร่นถอยเหมือนคนหมดแรงไปแบบนั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้ามันไม่ใช่
วิศรุตส่ายหน้าช้าๆอย่างคนที่ไม่อยากรับรู้สิ่งที่ออกจากปากคนผลักร่างเขา ความผิดใหญ่หลวงที่เขาคิดจะเคลียร์มลายหายไปสิ้นพร้อมกับความวูบไหวที่เกิดในใจเขา ปรมินทร์กับธนูเลยเถิดกันไปไกลเกินกว่าที่เขาคิด นี่หรือเปล่าเป็นสาเหตุให้คนๆนี้ดูใจเย็นจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“ขอโทษที่พี่มากวนแต่เช้า”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกมาเสียงแผ่ว ก่อนจะเดินถอยหนีจากคนที่ทำจิตใจเขาวูบไหวอย่างช้าๆปรมินทร์มองตามคนที่เดินหนีเขาอย่างคนหมดเรี่ยวหมดแรงจนร่างนั้นลับสายตาหายเข้าไปในลิฟท์
“มันจบแล้วปักษ์ มันจบแล้ว”
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะพาตัวเองหายเข้าไปในห้องพัก พยายามไม่สนใจว่าคนที่เดินจากไปเมื่อครู่จะจากไปด้วยความรู้สึกใด

beerun

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

akeins

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

soto

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

balllove23

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุรคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_176:}

pierce

สมน้ำหน้า ลาก่อนคนโง่ววว เชอะ!

minone

ขอบคุนคับ

tajarak

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณมากครับ

4_NAY

มีกล้องวงจรปิดที่บ้านไหมนะ วิชน์

mcga

สนุกครับเรื่องนี้