++ ***ไฟรัก *** ++ @ 27

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“หยุด อย่าขยับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ทิ้งอาวุธซะแล้วอยู่ในความสงบ ”
อันธพาลวัยหนุ่มทั้งกลุ่มมีท่าทีแตกตื่น กิติกรฉุนสะบัดก็ไหนอธิศรบอกจะส่งข่าวเป็นระยะๆ แล้วนี่อะไร ตำรวจแห่กันมาได้ยังไง เด็กหนุ่มเห็นเพื่อนเริ่มอลหม่านก็คิดควบคุมสถานการณ์โดยการตรงเข้าจะชาร์จตัวปรมินทร์ไว้เป็นตัวประกัน
แต่อนิจจา เด็กหนุ่มคิดช้าไป เพราะไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบลอบเข้ามารอดูท่าทีเขาอยู่ก่อนหน้าตอนที่เห็นเขาจ่อปลายมีดลงบนหน้าเหยื่อแล้ว
วิศรุตตัดสินใจพุ่งเข้าชนร่างกิติกรหนุ่มใหญ่ตรงเข้าล็อคมือให้มีดที่เด็กหนุ่มถือหล่นลงพื้น ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะถือมันตรงเข้าถึงตัวคนรักของตัวเอง ร่างสองร่างลมกลิ้งไปตามๆกัน ความอลหม่านเกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนบานปลายเป็นใหญ่โต เมื่อตำรวจทุกนายเข้าควบคุมตัวสมุนกิติกรจนอยู่หมัด ส่วนแกนนำคนสำคัญได้นอนกระอักเลือดจากฝีมือคนเข้าชาร์จตัวที่ชิงลงมือทำร้ายก่อน
ปรมินทร์มองดูวิศรุตลงโทษกิติกรแทนเขาด้วยความรู้สึกเกรงว่าคนถูกลงโทษจะสิ้นลมขึ้นมาจริงๆ ก็คนตัวใหญ่นั้นกระหน่ำทั้งหมัดทั้งเท้าใส่คนนอนแดดิ้นอยู่ที่พื้นไม่ยั้ง พลางตะคอกอย่างคนลืมสติ
“มึงเก่งนักใช่มั๊ย เก่งจริงมึงลุกมาสู้กะกูสิ มึงทำปักษ์ทำไม มึงลุกมาสิ มึงลุกมา”
ปรมินทร์หลับตาเบือนหน้าหนีภาพที่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น วิศรุตคว้าท่อนเล็กที่หล่นวางข้างตัวเงื้อขึ้นจะฟาดใส่ร่างคนนอนจมกองเลือดอยู่ด้านล่าง ชายหนุ่มได้ยินเสียงกิติกรร่ำร้องอ้อนวอนขอชีวิตจึงลืมตาขึ้นมาดู ภาพที่เห็นคือวิศรุตเงื้อมือที่ถือท่อนเหล็กค้างไว้ ในขณะที่กิติกรคลานหมอบกราบแทบปลายเท้าพร่ำเพ้อว่ากลัวแล้ว พลันคนมองเห็นเหตุการณ์ก็ต้องใจหายวูบเมื่อเห็นชัดว่าปลายเท้าของคนโดนกราบเตะเสยเข้าปลายคางคนกราบเต็มแรงจนฝ่ายนั้นหน้าหงายเลือดพุ่งกระฉุด ล้มกลับไปนอนหายใจรวยริน ดังเดิม วิศรุตตรงเข้าจะฟาดท่อนเหล็กซ้ำ แต่ร่างเขากลับโดนชาร์จไว้ซะก่อนจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ
หนุ่มใหญ่ยอมสงบอารมณ์ทิ้งท่อนเหล็กหันไปมองคนที่เพิ่งจะโดนแก้มัด ในขณะที่ตำรวจส่วนหนึ่งเข้าคุมตัวคนที่เขาเพิ่งจัดการอาการร่อแร่
“เป็นไงบ้างปักษ์”
หนุ่มใหญ่ตรงเข้าถามคนที่นึกสงสารจนจับใจ คนโดนถามยอมยิ้มให้น้อยๆ แค่นี้หัวใจเขาก็พองโต จนต้องคว้าร่างคนยิ้มให้เข้ามากอดแนบแน่นอย่างไม่อายสายตาใครๆ ธนูมาถึงพอดีกับภาพนั้น หนุ่มใหญ่แอบยิ้มดีใจที่เห็นปรมินทร์ปลอดภัย ในขณะเดียวกันก็ต้องยิ้มเหงาๆกับภาพที่สองคนกอดกันกลม
“เฮ้ย ระวัง”
หนึ่งเสียงที่ดังลั่นขึ้นบริเวณทำเอาหลายคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันไปตามต้นเสียง เจ้าของเสียงที่ร้องเมื่อครู่เป็นนายตำรวจนายหนึ่งที่กำลังตาเบิกโพลงมองเหตุการณ์เบื้องหน้าอยู่
กิติกรฮึดแรงเข้าแย่งปืนจากนายตำรวจที่ควบคุมตัวเขาอยู่ และเขาก็ทำสำเร็จ เด็กหนุ่มไม่รอช้าที่จะยกอาวุธที่เพิ่งแย่งได้เล็งไปยังร่างสองคนที่กำลังยืนกอดกันอยู่ ก่อนจะลั่นไกเปรี้ยงเข้าใส่
ไฟรัก....ตอนอวสาน
“คุณธนู!”
ปรมินทร์ร้องลั่นเมื่อเห็นร่างคนคุ้นตาทรุดฮวบลงกับพื้นหลังสิ้นเสียงกัมปนาท ชายหนุ่มคิดจะเข้าไปประคอง ร่างนั้นที่โดนกระสุนเจาะเข้ากลางอก วิศรุตไวกว่า หนุ่มใหญ่รีบรั้งตัวคนของตัวเองไว้เพราะยังไม่มั่นใจในสถานการณ์ว่าปลอดภัยได้แค่ไหน
“ไม่ พี่วิชญ์ช่วยคุณธนูด้วย พี่วิชญ์ช่วยคุณธนูด้วย นะครับ”
ปรมินทร์ได้สติ ร่ำร้องอ้อนวอนคนข้างตัว คนถูกอ้อนวอนมองไปยังร่างของคนลั่นไกปืนที่โดนควบคุมตัวไว้ได้ เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นคงไม่มีพิษสงอะไรอีกจึงคิดที่จะนั่งลงพยุงคนนอนหายใจพะงาบๆที่พื้นอย่างสะเทือนใจ
ธนูยกมืออันสั่นระริกปรามไม่ให้วิศรุตเขาใกล้ตัวเขา ปรมินทร์เห็นภาพนั้นถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ธนูยังรักษาสัญญาที่ว่าจะไม่ให้ใครมาเดือดร้อนหรือทุกข์หนักกับสิ่งที่ตนเป็น
วิศรุตยังไม่รู้ว่าคนที่ยกมือปรามเขานั้นกำลังเผชิญกับสิ่งใด เขาจึงไม่สนใจลิ่มเลือดที่ไหลเป็นทาง หนุ่มใหญ่ยังคิดที่จะทำตามเจตนาเดิมคือ คิดจะช่วยพยุงอุ้มร่างคนโดนยิงนั้นไปเพื่อรักษา
“พี่วิชญ์ โทรแจ้งรถพยาบาลเถอะ”
แม้จะรู้สึกสงสารคนโดนยิงจับใจแต่ปรมินทร์ก็เข้ารั้งคนที่กำลังจะอุ้มร่างนั้นทั้งน้ำตา พลางแนะนำว่าสถานการณ์แบบนี้ควรที่จะให้ใครโทรแจ้งรถพยาบาลมาที่นี่
วิศรุตมองหน้าคนที่รั้งร่างเขาไม่ให้ถูกตัวธนูอย่างฉงน เห็นเจ้าตัวร้องให้ไม่หยุดจึงเอื้อมมือไปโอบไหล่ปลอบแทน
ตำรวจหลายนายเข้ากันพื้นที่ พลางส่งวอเรียกรถรถพยาบาลกันจ้าละหวั่น สลับกับเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของกิติกรที่คลั่งอย่างคนควบคุมสติไม่อยู่
ร่างธนูยังคงนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น เมื่อหนุ่มใหญ่บอกใครๆเองว่าอย่าเข้าใกล้เขา เพราะเขามีเชื้อบางอย่างอยู่ในร่างกาย ปรมินทร์ถึงกับร้องให้โฮซบอยู่ข้างๆร่างนั้นด้วยความรู้สึกหดหู่ ถ้าร่างกายเขาไม่มีบาดแผล เขาคงจะกอดกำชับคนๆนี้ไปแล้ว ธนูไม่น่าที่จะเสี่ยงตัวเองขนาดนี้ ถ้าหนุ่มใหญ่รายนี้ไม่โดดเข้าขวางร่างเขากับวิศรุต คงเป็นเขาหรือไม่ก็วิศรุตที่เป็นฝ่ายนอนหายใจรวยรินอยู่ตรงนี้
“โธ่ คุณธนู”
วิศรุตอดน้ำตาซึมไม่ได้เมื่อได้รับรู้ความจริงข้อนี้ หนุ่มใหญ่สะเทือนใจยิ่งขึ้นเมื่อเห็นธนูฝืนยิ้มโรยราให้ตัวเองพลางบอก
“คุณวิศรุตดูแลปักษ์ดีๆนะครับ สมกับที่ปักษ์รักคุณ เขารักคุณมาก ผมรู้ดี ผมไม่อาจทำหน้าที่ดูแลคนดีคนนี้แทนคุณได้ ผมขอโทษด้วย ผมกับปักษ์คบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ คุณอย่าทำร้ายคนดีของผมคนนี้อีกเลยนะ สัญญากับผมนะครับ ผมอยากให้ปักษ์มีความสุข เหมือนกับที่คุณอยากให้เขามีความสุข”
วิศรุตน้ำตาไหลหลังจากที่กลั้นมานาน หนุ่มใหญ่หันไปมองคนข้างกายที่ตอนนี้ยังสะอื้นไม่หยุด
“เราจะดูแลปักษ์ด้วยกันคุณธนู คุณต้องไม่เป็นไรนะครับ คุณแข็งใจไว้นะครับ อีกหน่อยรถพยาบาลก็มา”
หนุ่มใหญ่หันมาบอกคนที่หน้าตาเริ่มซีดเซียวเพราะเลือดที่ไหลไม่หยุด คนหน้าซีดฝืนยิ้มออกมาอีก คราวนี้เจ้าตัวหันไปเอ่ยกับคนสะอื้น
“ปักษ์ครับ ยกโทษให้ผมนะ ผมอธิบายเรื่องอธิศรได้ ผมทำเพื่อคุณ อธิศรร้ายกว่าที่ใครๆจะตามทัน ผมตั้งใจทำให้เขาได้รับผลตอบแทนจากสิ่งที่เขาก่อ ผมยอมผิดสัญญาเพื่อให้คุณหลุดพ้นจากการโดนราวี ยกโทษให้ผมนะครับ”
ปรมินทร์ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้ ชายหนุ่มร้องให้อย่างไม่อายใคร ก่อนจะเอ่ยตอบกลับไปทั้งน้ำตา
“ครับคุณธนู ผมยกโทษให้คุณ แต่คุณต้องเข้มแข็งไว้นะครับ คุณต้องอยู่กับผม คุณต้องอยู่กับเรานะครับคุณธนู”
“ไม่ปักษ์”
ธนูส่ายหน้า ก่อนจะกระอักเลือดออกมาอีกก้อนโต หนุ่มใหญ่ตั้งสติเอ่ยบอกช้าๆ
“ไม่ช้าก็เร็วยังไงผมก็ตายอย่างทรมานอยู่ดีปักษ์ ให้ผมจากไปวันนี้แหละดีแล้ว อย่าร้องให้นะครับคนดีของผม ผมดีใจที่เราได้รู้จักกัน แม้มันจะสายเกินไป คุณวิศรุตรักคุณนะครับ ผมนับถือเขาที่เขาไม่เห็นแก่ตัว ยกโทษให้เขาเถอะนะครับสำหรับสิ่งที่ผ่านมา เขาอ้อนวอนให้ผมดูแลปักษ์ทั้งๆที่เขายังรักปักษ์เต็มหัวใจ แต่เขาละอายใจที่จะหวงแหนปักษ์ดังเดิม นะครับปักษ์ ยกโทษให้คุณวิศรุต เพื่อผม ส่วนคุณ คุณวิศรุต คุณอย่าเผลอทำร้ายจิตใจปักษ์อีกเลยนะครับ เพราะต่อไปผมไม่อยู่ คุณอาจจะเสียปักษ์ไปจริงๆก็ได้นะครับ ถ้าปักษ์ไปร้องให้กับคนอื่น คุณสองคนดูแลหัวใจซึ่งกันและกันดีๆนะครับ ไฟรักของคุณสองคนที่มีให้กันมันยังลุกโชนอยู่ ผมเอาชีวิตเข้าแลกกับคนที่จะมามอดดับให้แล้ว อย่าทำให้ผมผิดหวังนะครับ นะครับ สัญญากับผมนะ”
คราวนี้คนเอ่ยน้ำตาคลอขึ้นมาบ้าง หลังรับรู้สภาพร่างกายตัวเองว่าคงอดทนต่อสู้กับพิษความเจ็บปวดที่วิ่งซ่านไปทั้งร่างกายได้ไม่นาน ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มบิดเกร็งตาเหลือกลานหลังไอสำลักเลือดออกมาอีก
“นะครับ นะครับ สัญญากับผมก่อน วิศรุต ปรมินทร์”
คนเหลือกลานเอ่ยเสียงขาดๆหายต่อๆ วิศรุตเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเอ่ยก่อนว่าตกลงว่าเขาจะดูแลปักษ์เป็นอย่างนี้ทั้งจากนี้และตลอดไป หนุ่มใหญ่หันไปมองปรมินทร์ที่ยังคงทำเหมือนคนลังเลอยู่ ถึงขนาดนี้แล้ว ปรมินทร์ก็ยังคงใจแข็งเป็นหินได้อีก เขาขอยอมแพ้เลยจริงๆ
“ปักษ์ ทำไมคุณใจร้ายกับผมจัง ไม่รักผมแล้วเหรอครับ”
ธนูเอ่ยขึ้นอีกหลังจากที่ปรมินทร์ไม่มีทีท่าว่าจะรับปากทำตามในสิ่งที่เขาขอ คนโดนตัดพ้อมองหน้าคนที่รับปากว่าจะดูแลชีวิตเขา เห็นฝ่ายนั้นหลบตาต่ำลงหน้าเสียจึงหันมาเอ่ยกับคนตัดพ้อ
“ครับคุณธนู ผมสัญญา ผมจะดูแลหัวใจพี่วิชญ์ให้เหมือนกับที่เขาดูแลหัวใจผม”
แม้จะได้ยินคำตอบรับ แต่ธนูก็อดทึ่งไม่ได้ในความใจหินของคนตอบรับ ก็ฟังเอาสิ ความหมายนัยๆของคนบอกมันสื่อชัดเจน ถึงข้อที่ว่า ถ้าดีมาก็ดีกลับ ถ้าร้ายมา ก็คงจะร้ายกลับไม่ต่างกัน
“ขอบคุณ ขอบคุณมากที่ทำให้ผมสบายใจ ลาก่อนนะครับปักษ์ ลาก่อนครับ คุณวิศรุต”
ขาดคำร่างทั้งร่างของคนเอ่ยลาก็สะดุ้งเฮือกเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากที่ฝืนใจต่อสู้กับความเจ็บปวดจนได้ยินในสิ่งที่อยากจะได้ยินสำเร็จ ตาคู่เข้มที่เคยสดใสปิดลงช้าๆ พร้อมกับลมหายใจที่ปลิดปลิวไปตามกระแสลม
ปรมินทร์ร้องให้ร่างสั่นสะท้านดั่งคนใจสลายหลังรับรู้ว่าได้สูญเสียเพื่อนที่ดีคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ วิศรุตเองก็น้ำตาคลอไม่ต่างกัน แต่ก็มีแรงพอที่จะดึงคนที่ใจสลายเข้ามากอดปลอบ
“คุณธนูเขาไปดีแล้วปักษ์ เราต้องเข้มแข็งให้เขาเห็นนะ เขาอาจกำลังมองดูเราอยู่ก็ได้”
ปรมินทร์ไม่มีแรงที่จะพูดตอบนอกจากปล่อยให้ร่างตัวเองสะอื้นจนตัวโยนภายใต้อ้อมกอดจของคนที่สัญญากับคนที่เพิ่งจะสิ้นลมหายใจว่าจะดูแลเขาทั้งจากนี้และตลอดไป
อธิศรพาร่างกายอันบอบช้ำต่อต้านการเข้าควบคุมตัวของเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ก็จนมุมเมื่อไม่อาจเอาตัวรอดได้ จำหน้าที่จึงพาตัวเด็กหนุ่มไปยังสถานีตำรวจ ที่นั่นน้องสาววิศรุตพาอานนท์มารออยู่แล้ว ทันทีที่เจอหน้าเจ้าทุกข์สองคน เด็กหนุ่มในร่างกายบอบช้ำก็ออกอาการโวยวาย พร่ำเพ้อว่าตัวเองโดนปรมินทร์ใส่ร้าย ทั้งๆที่ยังไม่มีใครเข้าชี้ตัวว่าเองทำอะไรผิด
อานนท์มองคนคลั่งอย่างเอือมระอา ท่าทางจิตใจเด็กหนุ่มคนนี้คงจะนึกจงเกลียดจงชังเพื่อนเขาจนไม่อาจสลัดออกไปได้ เอะอะก็พร่ำเพ้อ ปรมินทร์เลวอย่างนั้น ปรมินทร์ชั่วอย่างนี้ พลางโวยวายว่าปรมินทร์ซ้อมตัวเอง จะฆ่าตัวเองโดนรวมหัวกับวิศรุต หนำซ้ำยังดึงชื่อธนูมาพ่วงด้วยอีกคน เล่นเอาตำรวจสับสนวนเวียนจับต้นชนปลายเรื่องราวไม่ถูก
ชายหนุ่มจึงจัดการขั้นเด็ดขาดโดนพาสภาพร่างกายตัวเองที่บอบช้ำไม่ต่างกันเข้าชี้ตัวว่าคนคลั่งรายนี้ทำร้ายตนจนได้รับบาดเจ็บสาหัสตามสภาพที่เห็น หนำซ้ำน้องสาววิศรุตก็เข้าชี้ตัวอีกรายว่าคนที่ออกอาการดั่งเสียสติตอนนี้บุกรุกเข้าไปก่อความไม่สงบภายในบ้าน โดยทำให้แม่ของตนถึงกับสลบ
อธิศรตาค้างออกอาการเคียดแค้นชิงชังสองคนที่เข้าชี้ตัวตนเอง เด็กหนุ่มแผลงฤทธิ์อาละวาดตอนทุกคนเผลอ น้องสาววิศรุตเกือบตกเป็นเหยื่อรายแรก ดีที่ว่ามีการควบคุมตัวไว้ทัน แต่ถึงกระนั้นคนแผลงฤทธิ์ก็ยังออกอาการ ร้องลั่นโหยหวน ทุรนทุรายเพ้ออกมาอีกว่าตัวเองเป็นเอดส์ จัดการรีดแผลตัวเองจนได้เลือดพ่นเหวี่ยงเข้าใส่คนที่อยู่โดนรอบจนเกิดการโกลาหลกันจ้าล่ะหวั่น ก่อนทุกอย่างจะสงบลงเมื่อมีบุคคลใจกล้าช่วยเข้าจับตัวยัดห้องขังเดี่ยวไว้ตาลำพัง
“ปล่อยกู กูจะไปฆ่าพวกมัน กูจะไปฆ่าพวกมัน ปล่อยกู กูเป็นเอดส์ กูติดคุกไม่ได้ พวกมึงจับกู กูจะแพร่เชื้อใส่แม่งให้หมด ปล่อยกู ปล่อยกู ฮือ ปล่อยกู กูผิดไปแล้ว ปล่อยกูฮือ”
คนถูกจับออกอาการโวยวายสลับกับร้องให้เหม่อเป็นระยะๆ อานนท์มองภาพนั้นอย่างสะเทือนใจ ภาพของเด็กหนุ่มที่มีดีทั้งรูปร่างหน้าตามลายหายไปหมดสิ้นจากสิ่งที่เห็น สภาพอธิศรตอนเหมือนคนไร้สติ ควบคุมตัวเองไม่ได้ พร่ำเพ้อร่ำร้องอย่างคนจิตเสียไปแล้ว หรือว่า……..
ทางด้านกิติกรหลังจากโดนแจ้งข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา และร่วมกับเพื่อนทำร้ายร่างกายปรมินทร์โดยมีการวางแผนล่วงหน้า เด็กหนุ่มก็โวยวายว่าจะเอาเรื่องปรมินทร์เช่นเดียวกันที่บุกซ้อมชกต่อยอธิศร แต่เด็กหนุ่มก็ต้องตาค้างเหลือกลานเมื่อวิศรุตเข้าโต้ว่าจะแจ้งข้อหาตนกลับอีกหนึ่งกระทงเหมือนกันคือ บุกรุกบ้านเขายามวิกาลและทำร้ายแม่บ้านเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส กิติกรปฎิเสธไม่รู้ไม่เห็นในตอนแรก วิศรุตจึงขู่ว่าจะเอาแม่บ้านมาชี้ตัวก็ยังได้ แถม หลักฐานต่างๆที่เป็นใบบ่งชี้อาการบาดเจ็บแม่บ้านเขา เขาก็เตรียมไว้พร้อมเสร็จสรรพแล้วที่จะเอาเรื่องคนกระทำการอุกอาจอย่างถึงที่สุด
กิติกรจนมุมพูดอะไรไม่ออก ลำพังเด็กสมองตื้นอย่างเขาจะเอาอะไรไปสู้รบปรบมือกับนักธุรกิจอย่างวิศรุต เด็กหนุ่มจึงยอมก้มหน้ารับข้อกล่าวหาอย่างคนไร้ทางสู้ ปล่อยให้ปรมินทร์ลอยนวลอย่างแค้นใจ
หลังทุกอย่างคลี่คลายและจบลงด้วยกิติกรเข้าไปรับโทษในสถานที่กักกันเรียบร้อยวิศรุตลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ถูกหาว่าทำงานไม่ได้เรื่อง หนุ่มใหญ่แอบสะใจเล็กๆที่แท้ที่จริงบริษัทนั้นก็ยังต้องการและเห็นค่าเขาอยู่มากมายเห็นได้จากการที่เขาถูกยื้อถูกรั้งด้วยการเอาตำแหน่งและเงินเดือนชนิดที่ใครๆก็อยากวิ่งเข้าใส่มาล่อแต่หนุ่มใหญ่ไม่สนใจ ในเมื่อเขามีแผนการที่วาดไว้ในอนาคตอยู่แล้วว่าจะเปิดบริษัทออแกไนซ์เซอร์เล็กๆให้ปรมินทร์ดูแลรายนี้คงจะทำงานด้านนี้ได้ดี ส่วนเขาก็ขอเป็นเจ้าของเงินทุนและเป็นที่ปรึกษาอยู่ห่างๆเท่านั้นแต่ห่างก็แค่เฉพาะเรื่องงาน ส่วนเรื่องส่วนตัวและเรื่องหัวใจ ยังไงเขาก็ขอเข้าครอบครองคนๆนี้ไม่ให้ไปไหนอีกแน่

pongsakron01

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

akeins

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

balllove23

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุรคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณมากครับ

minone

ขอบคุนคับ

tajarak

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณมากครับ

SunDay345

ขอบคุณครับ

4_NAY

คลี่คลายได้ดี

sugarxxx

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

arasi22

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ