++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 5

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าจัสติน”สาวใหญ่เอ่ยถาม แต่คนโดนถามทำไม่รู้ไม่ชี้
“ปัญหากับใครเหรอ”
“เธอก็รู้ว่าพี่หมายถึงใคร”
“บาสเหรอ”
“ใช่”
“ก็เปล่านี่ ข่าวออกไปว่าผมมีคู่ขา ผมก็แค่อยากให้ข่าวมันเงียบเท่านั้นเอง”
“เธอกำลังโกหกพี่นะ”
“แล้วพี่อิ๋งรู้อะไรล่ะ”
“ก็รู้ว่าเธอโกหกไง”
“จะอะไรก็ช่างเถอะนะพี่อิ๋ง เอาเป็นว่าตอนนี้ผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับบาสอีกแล้ว พี่อิ๋งน่าจะดีใจนะ”
“จบแล้ว เขาจะจบกับเธอด้วยหรือเปล่า ฟังที่เขาพูดเมื่อกี้มันส่อเค้าปัญหามาเลยนะ”
“นี่พี่อิ๋งอิ๋งเปลี่ยนอาชีพเป็นแม่หมอแล้วเหรอเนี่ย”
“มันไม่ใช่เวลาที่จะมาตลกเลยนะ จัสติน พี่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอจะต้องมามีปัญหาในช่วงที่ทางค่ายโน้นเขากำลังปั้นเด็กมาชนกับเธอด้วยนะ”
“คิดมากน่า พี่อิ๋ง ผมก็อยู่ส่วนผมเขาก็อยู่ส่วนเขา มันไม่เกี่ยวกันอยู่แล้วใช่ว่าในวงการผมมีสิทธิ์ออกเทปคนเดียว”
“เออทำพูดดีไปเหอะ ระวังจะจมไม่รู้ตัว” อิ๋งอิ๋งทิ้งท้ายเอาไว้ เธออยู่วงการมานานคาดเดาอะไรไม่ค่อยจะผิดนัก จั
สตินได้แต่มองตามร่างผู้จัดการสาวที่เดินแยกไป เด็กหนุ่มส่ายหัว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดจะให้เขาบังคับคนทั้งประเทศชื่นชอบเขาเพียงคนเดียว มันก็ใช่เรื่อง พอคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งนี้จบไป เขาคิดว่ากระแสของเขาก็คงจะซาลงไปบ้าง และเขาคงจะพักเรื่องงานไว้ซักพักแล้วกลับไปเรียนต่อหลังจากที่พักมันเอาไว้ตอนช่วงทำเพลง
ภาพงานแถลงข่าวเปิดอัลบั้มของฟิลิป ตรึงสายตาของเอมีนไว้เนิ่นนาน
ฟิลิบในวันนี้แตกต่างจากเด็กหนุ่มใสๆธรรมดาที่เขาเคยเจอในวันแรกตอนประกวดโครงการเดียวกัน ทั้งรูปลักษณ์ บุคลิก ถูกต้นสังกัดสร้างขึ้นมาเพื่อต้านกระแสจัสตินโดยเฉพาะ จึงไม่แปลกที่ภาพข่าวที่เอมีนเห็นไม่ต่างอะไรเลยกับวันเปิดตัวอัลบั้มแรกของจัสติน
ทางด้านฟิลิป หลังเปิดแถลงข่าวเกี่ยวกับงานชิ้นแรกของตัวเองเสร็จก็โดนแฟนคลับรุมล้อม ผสมกับกองทัพนักข่าวรุมสัมภาษณ์ มันเป็นภาพที่ผู้บริหารหนุ่มใหญ่อย่างเมทีพอใจอย่างที่สุด
“มันต้องอย่างนี้สิธีระผมมองคนไม่ผิดจริงๆ”
หนุ่มใหญ่หันไปเอ่ยกับคนปั้นฟิลิปยิ้มๆ โดยไม่ได้สนใจว่าพีรพลกำลังยืนมองภาพนั้นอยู่อย่างหงอยๆ
เอมีนวางไมค์แล้วเดินออกจากร้านคาราโอเกะ เมื่อใช้เวลาเข้ามาร้องระบายอารมณ์นานหลายชั่วโมง ส่วนลึกของเด็กหนุ่มยังคงมีความหวังลมๆแล้งๆ ว่าจะมีโอกาสไปยืนในจุดที่เขาเห็นฟิลิปยืนอยู่อย่างสง่า แต่ในความเป็นจริงเขาหมดสิ้นกำลังใจตั้งแต่โดนวิจารณ์เละในวันประกวดพร้อมๆกับฟิลิปแล้ว
“เฮ้! นายคุยกันก่อนได้มั๊ย”
เสียงเรียกทัก ขณะที่คนหมดกำลังใจเดินเตะเท้าอย่างเซ็งๆไปตามฟุตบาธ ทำให้เขาหยุดเดินแล้วหันไปมองคนเรียก
ใคร ? เด็กหนุ่มเกิดคำถามขึ้นในใจเมื่อไม่รู้จักคนที่เดินมาหยุดยิ้มตรงหน้า แต่ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยถามคนๆนั้นก็ยื่นกระดาษแผ่นเล็กสี่เหลี่ยมให้เขา เด็กหนุ่มรับมาดูจึงรู้ว่าเป็นนามบัตร มันทำให้เขาอึ้งและแปลกใจขึ้นมาทันทีกับ ชื่อ / ตำแหน่งและต้นสังกัดของเจ้าของนามบัตรที่โชว์อยู่
“โปรดิวเซอร์ของเรย์เหรอ”
คนอึ้งเอ่ยถามทั้งๆที่รู้แล้วว่าคนตรงหน้าเป็นใคร เขาก็เป็นแฟนเพลงคนหนึ่งของเรย์เหมือนกันนี่ เท่าที่รู้งานทุกชุดอยู่ในความดูแลของคนตรงหน้าแทบทั้งสิ้น
“น้อยคนนะ ที่จะสนใจคนเบื้องหลังมากกว่าศิลปินที่ตนชื่นชอบ”
พีรพลบอกยิ้มๆ เขานั่งสังเกตเด็กหนุ่มนี่อยู่นานภายในร้านคาราโอเกะ เจ้าตัวคงไม่รู้สินะว่าเขา นั่งเก็บรายละเอียดขณะที่เจ้าตัวกำลังโชว์พลังเสียงในบทเพลงที่ร้องยากเพลงนึง
“หาที่คุยดีกว่ามั๊ย พี่มีอะไรอยากคุยกับเรา”
พีรพลเอ่ยชวนต่อ เมื่อเห็นแล้วว่าเด็กหนุ่มที่ยืนทำหน้างงตอนนี้ คงจะเป็นตัวช่วยให้เขากลับมาทำผลงานเด่นๆอีกครั้ง ซึ่งมันคงจะไม่ยากเกินไปนัก ก็เมื่อครู่เขามองเห็นบางอย่างในตัวคนๆนี้ที่คนอื่นอาจมองไม่เห็น
เอมีนรู้สึกงงๆแต่ก็ยอมเดินตามพีรพลที่ออกเดินไปก่อน ซึ่งคนเดินนำ นำเขากลับเข้าไปในร้านเดิม
“ผมเพิ่งออกไปจากร้านนี้”
เอมีนบอกคิดว่าพีรพลคงไม่รู้ แต่เมื่อได้เข้าไปในนั่งในโต๊ะที่เหมือนมีคนนั่งมาก่อนแล้วจึงเริ่มที่จะเอะใจ
“อย่าบอกนะว่าพี่ก็นั่งอยู่ในร้านก่อนหน้านี้”
เด็กหนุ่มถามขึ้น พีรพลพยักหน้ายิ้มก่อนจะชวนคนถามนั่งลงที่โต๊ะ แล้วมองเขาไปในแววตาเด็กหนุ่ม
“คุ้นหน้าเหมือนกันนะเรา”
“ก็ผมเคยประกวดโครงการของค่ายพี่น่ะ” เอมีนตอบเขินๆ
“เสียดาย งานนั้นพี่ไม่ได้เกี่ยวข้องในการตัดสิน”
“แล้วไงเหรอ”
“เปล่า ไม่มีอะไร”
พีรพลไม่ตอบคำถามเมื่อครู่ ก่อนจะบอกให้คนตรงหน้าร้องเพลงให้ฟังซักเพลง เมื่อเห็นเจ้าตัวทำท่าจะถามอะไรเขาต่อ เอมีนมองคนบอกให้ตนร้องเพลงให้ฟังอย่างงๆ แต่ก็จับไมค์มาร้องอย่างง่ายดาย เมื่อพีรพลจัดการเลือกเพลงให้ เด็กหนุ่มไม่อยากจะคิดว่านี่เป็นการทดสอบการร้องสดๆจากโปรดิวเซอร์อันดับต้นๆของประเทศ แต่ในเมื่อมีโอกาสที่จะร้องให้คนทำเพลงผีมือดีคนนี้ได้ฟังชัดๆเขาเลยมีรีรอที่จะโชว์พลังเสียง
ท่วงท่าลีลาที่เข้ากับน้ำเสียงและบุคลิกที่เป็นตัวของตัวเองของคนที่กำลังร้องเพลง ทำให้พีรพลมองอย่างพอใจ ในที่สุดเขาก็เจอคนที่จะดึงชื่อเสียงเขากลับคืนมา เพราะเมื่อเขาลองมองเทียบดูแล้ว พื้นฐานเบื้องต้นของเด็กหนุ่มคนนี้อยู่เหนือกว่าฟิลิปหลายเท่านัก
ชายหนุ่มเริ่มแปลกใจว่าทำไมการประกวดครั้งนั้นเด็กคนนี้ถึงไม่เข้าตา แต่เรื่องที่ผ่านไปแล้วเขาไม่อยากจะคิดในเมื่องานนั้นเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ครั้งนี้ งานนี้เขาจำเป็นที่จะต้องเกี่ยวข้อง มันก็ท้าทายอยู่น้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ ถ้าเขาจะปั้นเด็กซักคนเพื่อพิสูจน์ว่าฝีมือเขาไม่ได้ตกลงไปซักเท่าไร ฟิลิปกับเด็กหนุ่มตรงหน้านี้น่าจะได้ลองกันซักตั้ง ในสายตาเขาตอนนี้ เด็กนี่ก็มีดีไม่น้อยไปกว่าใคร ซึ่งมันก็ไม่แน่หรอก คนที่จะล้มจัสตินลงได้อาจจะไม่ใช่ฟิลิป แต่อาจเป็นคนๆนี้ก็ได้ ใครจะรู้
“พรุ่งนี้เข้าไปหาพี่ที่บริษัทนะ พี่ว่าเราคงได้ร่วมงานกัน”
พีรพลบอกออกไป เมื่อฟังพลังเสียงจากหนุ่มน้อยตรงหน้าจบลง ชายหนุ่มเห็นคนที่ฟังสิ่งที่ออกจากปากเขาเมื่อครู่พยายามสลัดหัวหลายครั้งก็นึกขัน โดยที่ไม่รู้ว่าคนที่ออกอาการเช่นนั้น กำลังไม่เชื่อหูตัวเองกำสิ่งที่ได้ยิน
ธีระมองลอดผ่านกระจกจากด้านล่างของตัวตึก ขณะกำลังจะขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นทำงานของตัวเอง ชายหนุ่มเห็นร่างๆหนึ่งยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าทางเข้าบริษัทนึกคุ้นหน้า แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ใหนเพื่อความกระจ่างจึงเดินออกไปหาคนๆนั้น
“ยืนเก้ๆกังๆมาหาใครที่ตึกหรือเปล่าเรา”
เอมีนสะดุ้งกับเสียงทักตกใจนิดหน่อย เมื่อหันมาเห็นธีระยืนจ้องมองเขาอยู่ ขี้เก๊กชมัด……เด็กหนุ่มนึกคิดเมื่อเห็นท่าทีของธีระ แต่ก็ยกมือไหว้
“หวัดดีครับ ผมมาหา เอ่อ......คุณพีรพลน่ะ”
“พีรพล…มาหาทำไม” ธีระหรี่ตาถามคนบอกจุดประสงค์
เอมีนอึกอัก เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาหาทำไม ในเมื่อพีรพลบอกให้เขามาเขาก็มา
“ก็คุณพีรพลนัดผมมา ผมก็มาไม่รู้เหมือนกันว่าเขานัดผมมาทำไม” คนอึกอักบอกโดยไม่สนใจว่าคนได้ยินกำลังมองเขาอย่างครุ่นคิด
“แล้วเราไปรู้จักหรือเจอกับพีรพลที่ไหน”
“ร้านคาราโอเกะ”
เอมีนบอกตามจริง เห็นธีระยิ้มเยาะออกมาหน่อยๆก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่แย้ง จนธีระต้องบอกออกมาเองว่าที่เขายิ้มเยาะนั่นเพราะอะไร
“นึกออกแล้วว่าเคยเห็นนายที่ไหน ที่แท้ก็เซียนคาราโอเกะวันประกวดนี่เอง”
“ดีใจจังที่ยังจำผมได้” เอมีนประชดเมื่อเห็นธีระหัวเราะไม่หยุด
“ก็บุคลิคแบบนายมันจำไม่ยากหรอก มันไม่มีอะไรให้ต้องค้นหา สงสัยจังว่าพีรพลนัดเธอมาทำไม ถ้าจะเอานายมาเทสต์เสียง สงสัยว่าเขาคงต้องหมดทางไปแล้วแน่ๆ”
เอมีนแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าตัวตนที่แท้จริงของโปรดิวเซอร์ฝีมือดีอย่างธีระ จะดูถูกเพื่อนร่วมสายงานเดียวกันยิ่งสายตาที่มองมาที่เขา มันทำให้เขาถึงกับหน้าร้อนผ่าวเพราะมันบ่งบอกถึงอาการดูถูกอย่างชัดเจน เด็กหนุ่มถึงขัดขึ้นด้วยความไม่พอใจ
“แต่ผมว่าคุณพีรพลเขาสร้างผลงานที่ดีและเป็นที่ยอมรับมาก่อนคุณนะ”
“นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้อะไรมันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ถ้าจะมัวงมโข่งอยู่กับที่ก็น่าจะเห็นผลแล้วนะกับงานชิ้นล่าสุดของเขา”
“นี่คุณหมายถึงงานของเรย์เหรอ”
“อ้าวยังรู้เหรอว่าเรย์ออกอลบั้มแล้ว นึกว่าไม่มีใครรู้ซะอีก”
เอมีนถึงกับสะอึก นี่ถ้าเรย์หรือพีรพลมาได้ยินถ้อยคำนี้จากปากของธีระ คนพวกนี้ยังจะทำงานอยู่ตึกเดียวกันได้อีกหรือเปล่า คนในวงการนี่มันสร้างภาพได้แม้กระทั่งคนเบื้องหลังเลยหรือไง
“คุยกับใครอยู่ พี่ธี”
ฟิลิปเดินลงมาจากตัวตึก เมื่อเห็นธีระกำลังคุยอยู่กับบางคนอยู่นาน เขาหันไปมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าธีระก่อนจะทัก
“อ้าว! นายนี่เอง”
“รู้จักกันด้วยเหรอ” ธีระหันไปถามฟิลิป
“ไม่ได้เป็นการส่วนตัวหรอก แค่เพื่อนร่วมโครงการพี่ธีก็น่าจะเคยเห็นนี่” ธีระเงียบฟิลิปจึงหันไปหา..คนรู้จัก...
“เออแล้วนี่นายมาทำไม”
เอมีนนึกฉุนขึ้นมาทันทีนึกคิดว่าทำไมคนคู่นี้ต้องถามเป็นเชิงว่าเขาไม่ควรที่จะมาที่นี่ เด็กหนุ่มก็เลยตอบกลับอย่างมีอารมณ์
“ไม่ได้มาหาพวกคุณสองคนหรอก คงไม่ว่านะถ้าผมจะเข้าไปหาประชาสัมพันธ์ด้านใน”
พูดจบคนมีอารมณ์ก็เดินแหวกตรงกลางระหว่างสองคนตรงหน้าเข้าไปในตัวตึก จริงๆนึกขอบคุณสองคนนั่นที่ทำให้เขาโกรธจนกล้าที่จะเดินเข้าไปหาประชาสัมพันธ์ด้านในได้อย่างไม่ประหม่า
“ติดต่อเรื่องอะไรค่ะ” ประชาสัมพันธ์ถามเสียงหวานเมื่อเอมีนแจ้งชื่อคนที่เขาต้องการพบแล้ว แต่ไม่ทันที่เอมีนจะตอบธีระก็เดินเข้ามาซะก่อนพร้อมๆกับฟิลิป
“ไปด้วยกันสิ พีระพลอยู่ชั้นเดียวกับฉัน” คนบอกเดินนำไปก่อน
เอมีนมองตามอย่างไม่ค่อยชอบในท่าทางวางมาดขรึมนั่นจนฟิลิปเดินมาพูดข้างหู
“แล้วจะยืนทำอะไรล่ะตามพี่เขาไปดิ”
“แล้วมันขวางทางนายหรือเปล่า ถ้าไม่ก็ตามโปรดิวเซอร์นายไปก่อนดิ” เอมีนมองหน้าฟิลิปอย่างท้าทาย เขาไม่ค่อยชอบหน้านายนี่มาตั้งแต่วันแรกที่เห็นแล้ว ถึงวันนี้เจ้าตัวกำลังจะกลายเป็นคนดังเขาก็ไม่สน
ฟิลิปแกล้งเดินชนเขานำไปก่อนด้วยรอยยิ้มหยันๆ เอมีนเพิ่มความขุ่นเคืองเป็นสองเท่าแต่ก็จำใจเดินตามคนเย้ยหยันไปจนเข้าไปอยู่ในลิฟท์กันสามคน
ธีระก็ชวนฟิลิปคุยเรื่องงานไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจว่าเอมีนจะยืนรับฟังอยู่ด้วย มีแต่ฟิลิปเท่านั้นที่ปรายตามามองเขาเรื่อยๆ แต่เด็กหนุ่มก็ทำไม่สนใจจนลิฟท์เปิดออกเขาเลยต้องก้าวตามคนทั้งสองไป
คนหน้าใหม่ใจหวิวขึ้นมาเฉยๆเมื่อเดินตามคนทั้งสองไป จนถึงหน้าห้องที่เป็นกระจกใสสามารถมองเข้าไปเห็นด้านในที่แบ่งเป็นส่วนๆโต๊ะใครโต๊ะมัน เด็กหนุ่มไม่รู้หรอกว่าใครทำหน้าที่อะไร ตอนนี้เขาประหม่าจนไม่กล้าที่จะก้าวตามธีระเข้าไปในห้องนั้นจนฟิลิปหยุดหันมามองเขา

imseng

ขอบคุณนะคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

akeins

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

wi2

ขอบคุณครับ

4_NAY

สู้ๆนะเอ